|
“ไฟ บ่ายนี้จะโดดอีกหรอ?”/ q q. i) @$ n" n
บิวร้องถามทันทีที่เห็นเพื่อนร่วมสาขาลุกขึ้นยืนเตรียมตัวจะไปไหน “มีธุระน่ะ ฝากลาอาจารย์ด้วยนะ” ไฟกะว่าจะเอาเงินที่ได้มาจากการถ่ายแบบและเอ่อ…เงินพิเศษหลังจากนั้นโอนให้กับครูชาญ ส่วนนึงฝากให้นีโอ อีกส่วนเป็นเงินช่วยงานแต่งของครูชาญเอง เพราะเขาและน้องชายได้รับความช่วยเหลือมาอย่างท่วมท้น เงินก้อนนี้เลยเป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับครูชาญ “ช่วงนี้โดดเรียนบ่อยนะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” ไฟฝนยิ้มน้อยก่อนจะหันไปหาบิวแล้วส่ายหัวเบา ๆ ถึงกระนั้นคนที่รับสารก็รู้ว่าเพื่อนของตนนั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากล ไฟเดินข้ามถนนไปยังตู้ ATM ของธนาคารที่ตนใช้ แต่ยังไม่ทันที่จะได้สอดบัตรเข้าไปมือถือก็ดังขึ้นเสียก่อน “ครับพี่ชาญ มีอะไรหรือเปล่าพี่?” ไฟพูดด้วยน้ำกังวลเล็กน้อยเพราะเวลานี้ไม่ปกติที่จะติดต่อกัน ไฟจึงคิดไว้แล้วว่าคงมีปัญหาแน่ ๆ “ไฟ คือนีโอ…”
8 `- f& G% t9 G; m: U5 G- u เพียงแค่ได้ยินชื่อน้องชายในเวลาที่ไม่ปกติไฟถึงกับรู้สึกไม่ดี ยิ่งพอได้ฟังเรื่องราวทำให้เขากังวลเป็นอย่างมาก ครูชาญโทรมาบอกว่านีโอขโมยของ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไฟไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด แม้ว่าพวกเขาจะโตมาแบบยากลำบาก แต่การกระทำแบบนั้นไฟไม่เคยสอน และนีโอเองแม้จะเรียนไม่เก่งแต่เป็นเด็กขยัน ไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน เรื่องนี้ไม่ชอบมาพากล ด้วยความร้อนใจจึงออกจากมหาลัยแล้วนั่งรถโดยสารกลับไปยังโรงเรียนที่เคยศึกษา ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย บรรยากาศช่วงเย็นของโรงเรียนมัธยมที่คุ้นเคยแต่กลับทำให้ชายหนุ่มหวั่นใจ “ไฟ มาแล้วหรอ พี่นึกว่าจะมาวันพรุ่งนี้” หนุ่มวัยกลางคนร้องถาม ซึ่งไม่ใช่ใครแต่เป็นครูชาญ เพราะเวลาที่ระบุนัดหมายคือวันพรุ่งนี้ แต่เขากังวลใจเกินกว่าจะทนไหวเลยตัดสินใจรีบมา “ครับพี่ นีโออยู่ที่ไหนครับ” ไฟยกมือไหว้ทักทายพร้อมถามถึงน้องชาย “นีโออยู่ห้องปกครอง ฝ่ายปกครองกำลังสอบสวน แต่ว่าคู่กรณีอยู่กับผอ.” “ขอบคุณครับพี่” เมื่อรู้ว่าต้องทำไง เขาปรี่ไปยังห้องผู้อำนวยการที่อยู่ไม่ห่างในทันที หมับ! “ใจเย็นสิไฟ” ชาญที่เห็นแบบนั้นคว้าข้อมือของอดีตลูกศิษย์แทบไม่ทัน “ไม่เป็นไรพี่ ผมรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่” เขายิ้มเล็กน้อยที่มุมปากแล้วจับแขนของครูชาญออก หนุ่มรุ่นพี่ได้แต่ถอนหายใจแล้วมองด้วยความเป็นห่วง แอ๊ดดด ประตูห้องผู้อำนวยการถูกผลักเข้าไปพร้อมกับร่างของนักศึกษาหนุ่มรูปงาม เมื่อคนในห้องเห็นแขกมาใหม่ก็เงยหน้ามองแล้วร้องทักด้วยความสงสัย “ไฟ ครูนัดพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอ” ผู้อำนวยการเอ่ยถามด้วยความเอ็นดู “ขอโทษครับผอ. ผมเป็นห่วงน้องเลยรีบมา ขอโทษที่เสียมารยาทครับ” “ไม่เป็นไร ครูกำลังคุยกันเรื่องเธออยู่พอดี นั่งสิ” ผอ.ผายมือให้ไฟนั่งยังฝั่งตรงข้ามติดกับแขกหรือคู่กรณี เมื่อไฟนั่งลงแล้วหันไปมองดูอีกคนถึงกับผงะ “นี่คุณทรงยศ เป็นผู้ใหญ่ที่มาเยี่ยมชมโรงเรียน” “อ้าว เป็นเธอเองหรอกหรอ ก็นึกว่าใคร ถึงว่าชื่อคุ้น ๆ” ทรงยศหรือนักการเมืองวัยสี่สิบหันมาทักทาย พร้อมคำพูดที่ดูสนิทสนม ไฟนึกได้ในทันทีว่าเรื่องนี้ไม่ปกติแบบที่เดาไว้ตอนแรก “คุณทรงยศรู้จักด้วยหรอครับ” “รู้จักดีเลยครับ ช่วงปิดเทอมก็ได้ไฟนี่แหละช่วยติวให้เจ้ายิม ไม่งั้นรายนั้นสอบเข้ามหาลัยไม่ได้แน่” “อ้อดีเลย โลกกลมนะเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ” ผู้ใหญ่สองคนคุยกันถึงเรื่องราว แม้หูจะฟังเพราะเป็นห่วงน้อง แต่อีกใจกลับยิ่งกังวล “เอาเป็นว่าผมไม่เอาเรื่องแล้วกัน ถ้าเด็กคนนั้นเป็นน้องชายของไฟ ผมมั่นใจว่าเขาไม่ทำเรื่องนี้แน่นอน” “เอาแบบนั้นหรอครับ ดีแล้วครับถือว่าสงสารเด็ก” จากที่ฟัง อยู่ ๆ ทรงยศก็ได้รับเลือกให้มาเยี่ยมชมโรงเรียนก่อนเดือนหน้าจะมีคนจากเขตการศึกษาเข้ามาประเมิน แต่ขณะที่ไปเข้าห้องน้ำได้ฝากกระเป๋าให้นักเรียนคนหนึ่งช่วยดู แต่พอกลับมาของมีค่านั้นหายไป ความซวยจึงไปตกที่นีโอ นักเรียนที่ถูกวานให้ช่วยดูแล เหมือนการเจรจาจบลงด้วยดี ทุกคนต่างแยกย้ายกัน ทว่าหลังจากเดินออกจากห้องผู้อำนวยการมา ทรงยศเดินประชิดที่ตัวของไฟแล้วกระซิบบางอย่าง ทำให้เขาหวนละลึกถึงความหลังที่แสนพิเศษ “ก่อนกลับ แวะมาหาผมด้วยนะ จำได้ใช่ไหมว่าที่ไหน” หนุ่มแก่ตัณหากลับว่าจบก็เดินขึ้นรถแล้วขับออกไป เป็นจังหวะเดียวกับที่ครูชาญเดินเข้ามาหาพร้อมกับหญิงสาวอีกคน เธอมีหน้าตาสะสวย เดาไม่ผิดคงจะเป็นคู่หมั้นของครูชาญ “นี่เกด แฟนพี่เอง” “สวัสดีครับ” ไฟยกมือไหว้ทักทาย เพราะนิสัยนอบน้อมที่เขาแสดงออกทำให้ผู้ใหญ่มักเอ็นดูและให้ความช่วยเหลือเสมอ จะมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ถึงอีกด้านที่ไฟปกปิด “สวัสดีค่ะ ตัวเองเดี๋ยวเค้าไปซื้อลูกชิ้นแล้วรอที่โต๊ะนะ” เธอรับไหว้แล้วหันไปคุยกับครูหนุ่มรูปหล่อก่อนจะชี้ไปยังรถขายลูกชิ้นที่อยู่ใต้ตนไม้ใหญ่ใกล้กับจุดพักที่เรียงรายไปด้วยโต๊ะหินอ่อน “โอเคครับ แล้วไปคุยมาเป็นไงบ้าง” รับปากแฟนสาวเสร็จก็หันมาถามลูกศิษย์ที่รักเหมือนน้องชายอีกคน “เคลียร์กันได้ครับ เออนี่ ของขวัญวันแต่งงานครับ ยินดีด้วยนะพี่” ไฟหยิบซองเงินที่เขาจะนำเข้าธนาคารก่อนหน้า แต่นึกว่าไหน ๆ ก็มาแล้วเลยให้เป็นเงินสดกับเจ้าตัวจะดีกว่า คนที่รับมาถึงกับตาโต แม้ไม่รู้จำนวนแต่ปึกเงินในซองดูหนาจนตะลึง “พี่ถามได้ไหม ไปทำงานอะไรทำไมช่วงนี้มีเงินเยอะจัง” ชาญเอ่ยถามด้วยความกังวล เพราะเงินที่ได้มามากมายแบบนี้ กลัวว่าจะเป็นเงินจากแหล่งไม่ดี “ไม่ต้องกังวลครับ ผมไม่ได้ทำงานผิดกฏหมาย” เขาอ่านสายตารุ่นพี่ได้จึงดักเอาไว้เสียก่อน พอได้ยินแบบนั้นชาญก็โล่งใจ “ส่วนอันนี้ผมฝากให้นีโอครับ” ซองขาวอีกซองถูกยื่นให้กับมือ ก่อนที่ไฟจะกล่าวลาแล้วเดินออกไป “นาน ๆ มาที ไม่ไปหาน้องหน่อยหรอ?” ไฟหันกลับมามองสลับจ้องไปที่ห้องปกครองซึ่งอยู่ห่างไม่ถึงสิบเมตรด้วยความหวั่นใจ “ผมมีธุระต่อน่ะครับ ไม่ต้องบอกนีโอนะว่าผมมา” “โอเค โชคดี” เมื่อออกจากรั้วโรงเรียน ไฟไม่รอช้าโบกวินที่จุดรับผู้โดยสารเหมาให้ไปส่งยังสถานที่ที่หนึ่ง แบงค์สีเทาที่แอบหยิบออกมาก่อนจะให้ซองกับครูชาญถูกส่งให้กับวินที่เขาจ้างมาส่ง และที่แห่งนี้ก็คือบ้านเดี่ยวท้ายซอยในตัวจังหวัด กริ้ง กริ้ง ไฟกดออดที่ประตูหน้าบ้านหรูท้ายซอยภาพเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมาหวนคืนกลับทำเอากลืนน้ำลายอึกอย่างลำบาก เพราะสถานที่แห่งนี้ เขาเลยได้รู้จักกับคำว่านายทาส คนในบ้านเมื่อได้ยินเสียงออดรับรู้ว่ามีคนมา เขาดูหน้าจอจากกล้องวงจรปิดเมื่อเห็นว่าแขกเป็นใครก็ดีใจเนื้อเต้นกดเปิดประตูบ้านอัติโนมัติในทันที กึก! ไฟได้ยินเสียงตัวประตูถูกปลดล็อคเอง ก็ออกแรงผลักเล็กน้อยจนมันเปิดออก เขาแทรกตัวเข้าผ่านไปด้านใน เมื่อประตูปิดกลับมันก็ทำการล็อคตัวเองอัตโนมัติ ข้าวของทุกอย่างภายในบ้านหลังนี้แทบจะไม่แตกต่างจากเมื่อไม่กี่ปีก่อนเลย เขาเดินเข้าไปด้วยความเคยชิน จนเมื่อผ่านสวนทางเดินมาจนถึงหน้าบ้านก็ทำในสิ่งที่เคยทำ ชุดนักศึกษาถูกปลดกระดุมออกทีละเม็ด ทีละเม็ด จากนั้นถูกรูดออกเผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อสวยที่ผ่านการทำงานและการเข้ายิมในช่วงก่อนหน้า เข็มขัดและกางเกงสแล็คถูกถอดกองทิ้งเอาไว้ เจ้าของบ้านที่กำลังมองจอฉายภาพจากกล้องวงจรปิดสูดปากครางอย่างหื่นกระหาย ตอนนี้สภาพของไฟมีเครื่องแต่งกายเหลืออยู่เพียงสามชิ้นเท่านั้น คือเนคไทด์ที่มีตรามหาลัย กางเกงชั้นในสีขาวตัวบาง และสุดท้ายคือถุงเท้าที่สวมอยู่สองข้าง ประตูบ้านถูกผลักออก ไฟเดินเข้าไปด้านใน มองไปยังซ้ายมือเห็นกล่องอุปกรณ์ตั้งเรียงราย เขาเปิดลิ้นชักมองดูของด้านในแล้วหยิบสิ่งที่คิดเอาไว้มาถือในมือ ประกอบด้วยปลอกคอหนังสีดำ ห่วงซิลิโคน ตัวหนีบหัวนมที่มีโซ่คล้องถึงกัน จุกปลั๊กที่ใช้เสียบก้นมีหางงอลักษณะคล้ายหางสุนัข เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เดินต่อไปจนเจอบันได จากนั้นก็เดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน เมื่อถึงห้องที่คิดไว้ ซึ่งเป็นห้องทำงานของคนที่เจอมาไม่นานมานี้ แอ๊ดดด ประตูที่ปิดไม่สนิทถูกแง้มไว้ เพียงไฟใช้เท้าแตะเบา ๆ มันก็เลื่อนเปิดออก ภาพแรกที่เขาเห็นไม่ผิดกับที่คิดนัก ทรงยศหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกำลังคลานสี่ขาอยู่บนพื้นด้วยตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อน ตึก กึก กึก ไฟมองดูชายรุ่นพ่อก่อนจะโยนอุปกรณ์ที่ถือขึ้นมาลงพื้น ทรงยศรู้งานหยิบของแต่ละชิ้นขึ้นมาแล้วทำการสวมมันเข้าที่ตัว เพียงเวลาไม่นานตัวของทรงยศก็ใส่เสร็จ หนุ่มใหญ่คุกเข่าที่พื้นยกตัวสูงอวดให้ไฟเห็นว่าเขาแต่งตัวตามที่กำหนด ปลอกคอสวมโอบรัดลำคอ หัวนมมีตัวหนีบหนีบเข้าที่จุกสองข้าง ที่ท่อนลำสีจะเข้มคล้ำแต่ขนาดก็พอตัวยิ่งมีซิลิโคนรัดที่ฐานใต้ไข่ดันให้ดูใหญ่และเด่นขึ้นกว่าปกติ ประตูหลังมีจุกปลั๊กหางสุนัขเสียบค้างไว้แน่น ใช่แล้วทรงยศนักการเมืองท้องถิ่นที่มีอิทธิพล แท้จริงเป็นทาสกามของหนุ่มรุ่นลูก เขาใช้อำนาจบีบบังคับให้ไฟมาเล่นเกมกามกับตนเพื่อนสนองตัณหาของตัวเองแลกสิ่งของเงินทอง ไฟเล่นกับทรงยศครั้งแรกก็เพื่อเงินในการจ่ายค่าทัศนศึกษา แต่เมื่อรู้ว่าทรงยศบีบบังคับให้เด็กคนอื่นทำเขาทนไม่ไหวเลยอาสารับหน้าที่นั้นเอง ตลอดปีการศึกษาสุดท้ายของไฟในช่วงมัธยมปลาย เขารับหน้าที่เป็นนายผู้คุมร่างกายกับนักการเมืองรุ่นใหญ่เพราะไม่อยากให้เด็กคนไหนต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนั้น ด้วยรูปร่างหน้าตาและลีลาการเล่นของไฟ ทรงยศไม่ติดขัด “ร่านไม่นึกถึงหน้าลูกมึงเลยนะ” ไฟพูดด้วยความสมเพช สายตามองไปยังโต๊ะทำงานที่มีรูปครอบครัวของทรงยศตั้งอยู่ ไอ้ที่ให้มาติวเข้มนั้นเป็นเพียงเหตุผลบังหน้าเท่านั้น แท้จริงหลังติวยิมเสร็จ ทรงยศให้ไฟขึ้นมาเล่นเกมกามโดยที่ลูกแท้ ๆ นั่งเล่นเกมอยู่ที่ชั้นล่าง “อ่าส์ อย่าพูดถึงเลยครับ ผมคิดถึงแต่ไฟเท่านั้น” “ตอแหล กูไม่อยู่มึงก็คงหลอกเด็กมาเล่นใช่ไหม!!” “...” เพี๊ยะ!! “ตอบ” ทรงยศเงียบเลยถูกไฟตบหน้าเข้าอย่างจังจนตัวเซล้มลง แต่แทนที่จะต่อว่าเขากลับชอบใจยันกายลุกขึ้นมาคุกเข่าแถมที่ท่อนเอ็นยังกระดกพร้อมน้ำเชื่อมหัวเยิ้มยืดลงพื้น “นี่มึงโรคจิตหรอ โดนกูตบแล้วมีอารมณ์” “ป เปล่าครับ” “เปล่าอะไร ก็มึงกระดกท้าทายกูเนี่ย” “ม ไม่ใช่ครับ ที่ผม อึก เพราะผมมองเป้านายอยู่ครับ!” ทรงยศสารภาพ ไฟเลยก้มมองดูเป้าตัวเอง นึกอะไรออก “ทำไม มึงอยากได้หรอ” “ครับ ผมอยากได้ ผมคิดถึง ฟืดดด กลิ่นของมัน ผมอยากได้ อยากดูด อยากอม อ่าส์ นายครับขอผม…” ทรงยศพูดอย่างไม่อายตำแหน่งหรืออายุ เขาเป็นเพียงคนขี้เงี่ยนที่ต้องการทางเพศ ยิ่งกับคนตรงหน้าที่ถูกใจด้วยแล้ว เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อมัน “ก็ได้ แต่กูเยี่ยวมายังไม่ได้ล้างเลย ไปล้างแปบ” “อย่าครับ ผมชอบ ให้ผมทำความสะอาดให้นะครับนะครับนาย” ไฟยกยิ้มมุมปาก เดินไปลากเก้าอี้ทำงานทรงยศมานั่งอยู่ที่ด้านหน้า แล้วแอ่นเป้าที่มีรอยคราบน้ำเป็นดวง ๆ อวด ทรงยศเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้สูดดมกลิ่นกายความเป้นชายอย่างฟิน เผลอแลบลิ้นเลียจนไฟสะดุ้งดันตัวออก “เดี๋ยวก่อน ถ้ามึงอยากได้ก็มีข้อแลกเปลี่ยน” “อะไรครับ ผมยอม ยอมทุกอย่างเลย” “มึงทำแบบนี้ทำไม ใครสั่งมา” “...” จากที่ต้องการ ทรงยศกลับปิดปากเงียบ “มึงไม่อยากได้แล้วหรอ?” ไฟไม่พูดเปล่า ควักเอาน้องชายออกมา จากนั้นก็ถอกหัวบานโชว์จนทรงยศกระเดือกน้่ำลายด้วยความกระหายอยาก “ค ครับอยากครับ ให้ผม ให้ผมนะครับนาย” “บอกกูมาก่อน” “ม มีคนสั่งครับ เป็นนักการเมืองใหญ่ ต แต่ว่าผมบอกมากกว่านี้ไม่ได้” ไฟไม่หยุดแค่นั้น ลุกขึ้นยืนแล้วใช้เท้าเหยียบเข้าไปที่เจ้าโลกของทรงยศบดบี้จนติดกับพื้น เอ็นเนื้อจ่ออยู่ที่หน้าของทรงยศ แอบปัดไปที่จมูกพาดซ้ายพาดขวา ด้วยความกระสันซ่านของทรงยศทำให้เขายอมจำนนต่อดุ้นเอ็นของไฟ “เป็นลูกชายครับ มันเป็นลูกชายนักการเมืองบ้านใหญ่สั่งให้ผมทำครับ ผมขอโทษครับนาย” ทรงยศพูดจบลุกไปหยิบกระดาษใบหนึ่ง เป็นนามบัตรปกแข็งมายื่นให้ไฟ เมื่อรับมาดูก็รู้ว่าเขานั้นเดาไม่ผิด เป็นไอ้กรจริงด้วย พอรู้ว่าคนตรงหน้ามีส่วนทำเรื่องไม่ดีกับน้องชาย ไฟหมดอารมณ์กับมันทันที “โอ๊ยผมเสียว จะแตก จะแตกแล้วครับ อ่าส์” ทรงยศร้องขณะที่ลำถูกเท้าเหยียบอยู่ ไฟหยุดกระทำแล้วถอนเอ็นออกมา นึกโมโหที่มันทำเรื่องสกปรกกับคนสำคัญ “คนที่สั่ง ชื่อกรใช่ไหม” “ครับ นายรู้จักหรอ” “มึง!!” ไฟหมดความอดทนเตะเข้าที่หน้าของทรงยศจนมันล้มลงบนพื้น เขาเดินไปยืนคร่อมร่างแล้วจัดการถอดกางเกงในยัดเข้าปากของทรงยศ จากนั้นก็ทำการฉี่ใส่ไปที่หัว ไล่ลงมาที่ตัว รวมไปถึงเอ็นเนื้อที่แข็งกระดกหงึก ๆ เพราะความเสียว ทรงยศถูกฉี่ใส่แต่กลับมีอารมณ์เอามือสาวว่าวให้ตัวเอง ยิ่งเมื่อน้องชายถูกฉี่ของไฟ มันยิ่งเสียวไปกันใหญ่จนทนไม่ไหวปล่อยน้ำขาวพึ่งทะลักนองเต็มพื้น “หลังจากนี้ห้ามยุ่งกับน้องกูอีก ไม่อย่างนั้น…กูจะเอาเรื่องนี้ไปบอกลูกชายมึง!!!” ไฟเดินลงมาจากชั้นสองทำการแต่งตัวแล้วหยิบมือถือกดโทรออกไปยังต้นเรื่อง ตรู้ด ตรู้ด ตรู้ด ไฟรู้ตัวดีว่าเขาไม่มีอำนาจมากพอที่จะต่อกรกับคนที่สามารถสั่งให้นักการเมืองท้องถิ่นทำตามใจต้องการได้ แต่หากปล่อยไว้กลัวว่านีโอจะกลายเป็นเป้าหมาย “ฮัลโหล” “...” “ใครวะ โทรมาทำไมไม่พูด” “ผมเอง…” แม้จะอยากโต้ตอบด้วยโทสะ แต่เกรงว่าจะไปกระตุ้นปลายสาย ในตอนนี้เขาไม่ควรทำให้มันโกรธ เพราะไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรต่อไป “หึหึ มึงเองสินะ เป็นยังไงสนุกหรือเปล่ากับของขวัญที่กูส่งไปให้” “ถ้ามีอะไรไม่พอใจก็มาเคลียร์กันตรง ๆ อย่ายุ่งกับน้องชายผม” “กูก็อยากจะเล่นมึงนะ แต่เอาดีๆ เล่นกับคนรอบตัวมึงสนุกกว่าเยอะเลย ฮ่า ๆ ๆ” “ผมขอโทษหากก่อนหน้าทำคุณไม่พอใจ เราคุยกันดี ๆ ได้ไหม” “ไม่ทันแล้วว่ะ อ้ออีกอย่างกูไม่ได้สนใจน้องชายมึงแต่แรกนะ คนที่กูส่งของขวัญไปให้ คือรุ่นพี่ที่แสนดีของมึงต่างหาก” ไอ้กรพูดแค่นั้นก็หัวเราะคำโตก่อนจะวางสาย ทิ้งไฟงงกับคำพูดของมัน ครืด ครืด ครืด ไฟหงายมือถือที่กำแน่นขึ้นดู ปรากฏเป็นสายของครูชาญ “ครับพี่ชาญ มีอะไรหรือเปล่าครับ” “เปล่า แค่จะโทรมาขอบใจ” “ขอบจงขอบใจอะไรพี่ เงินนั้นถือเป็นน้ำใจที่พี่ช่วยดูแลผมกับน้อง” “เปล่าพี่ไม่ได้หมายถึงเงิน” “...” ไฟนิ่งชะงักเริ่มรู้สึกแปลก ๆ อย่าบอกนะว่า… “พี่หมายถึงคอร์สสำหรับว่าที่เจ้าบ่าว ราคาคงแพงน่าดูเลย” ไฟพูดอะไรไม่ออก หรือว่าคนที่ไอ้กรพูดถึงคือครูชาญ!! “แค่นี้ก่อนะ พี่ขับรถก่อน” ตรู้ด ตรู้ด ตรู้ด สายสัญญาณถูกตัดไป พร้อมกับใบหน้าของไฟที่ซีดเผือด เขารู้สึกผิดกับผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือ เพราะการกระทำเอาสะใจเพียงชั่วขณะนำมาซึ่งความเสียหายกับคนรอบตัว # T9 ~- \% L$ T5 o* }6 h: F7 a3 M4 h
# K& z y2 b4 m& n
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-5-26 20:37:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-24 19:50:48
โพสต์ 2024-10-3 18:15:28
โพสต์ 2024-9-27 19:56:33
โพสต์ 2024-6-16 18:54:44