แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย NOOFONG เมื่อ 2024-5-31 10:09
ย้อนกลับไปเมื่อคืน เหมือนว่าที่โต๊ะของกลุ่มรามจะวุ่นวาย จนเจ้าของร้านคิดว่ามีเรื่องกัน แต่พอทุกอย่างคลี่คลาย ก็กลายเป็นว่าต่างคนต่างแยกย้ายกลับ เหลือแค่เจ้าตัวปัญหา ที่เหมือนว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์จะเพิ่งทำงาน เมาอ้อแอ้ฟุบหลับอยู่บนโซฟาคนเดียว ไอ้พวกเพื่อนชั่ว!! “เฮ้ย ไอ้ดิน มึงไปดูลูกค้าโต๊ะนั้นดิ่ ร้านจะปิดอยู่ละ ไหวป่ะวะนั่น”พยัคฆ์บอกน้องชายพร้อมชี้นิ้วไปที่โต๊ะริมสุด ที่ตอนนี้แขกเริ่มทยอยกลับออกไป “กูไม่ว่าง เนี่ยเดี๋ยวจะไปต่อ”ดินพูดขึ้น ทำหน้าเซ็งๆ มีปัญญามากิน แต่ไม่มีปัญญากลับ ไอ้พวกคออ่อนเป็นภาระกูอีกละ ถ้ารู้ตัวว่าอ่อนก็ไม่ควรมานะ แต่ทำไงได้ เพราะไอ้พี่พยัคฆ์มันยืนทำหน้าดุจนลูกตาจะถลนออกมาละ “โอ้ยยย เออๆเดี๋ยวกูไปดูให้ กูกลัวลูกตามึงหลุดจากเบ้าหรอกนะ”ไอ้เวรเอ้ยย ใช้กูเยี่ยงทาส
ผมที่ไม่ค่อยรู้สติ แต่รู้สึกเหมือนมีบางอย่างมาตบที่หน้าเบาๆ แปะ แปะ!! “คุณครับ ร้านจะปิดแล้วนะครับ บอกใครให้มารับยังครับ คุณ คุณ” “อื้อ~”ผมงัวเงีย พยายามจะลืมตา แต่หนังตามันหนักอึ้งเกินไป “คุณครับ ถ้างั้นเชิญคุณไปนั่งรอหน้าร้านนะครับ” เสียงนี่…น่ารำคาญชะมัด แล้วนี่เราอยู่ไหนกันนะ บ้านหรอ แต่จำได้ว่าเรามาร้านเหล้านี่นา ปวดหัวชะมัด ผมลืมตาขึ้นมา ก็เห็นใบหน้าของผู้ชายคนนึงลางๆ ใบหน้าคมคาย สูงกว่าผมสัก 10 เซน กำลังประคองผมให้เดินตาม ผละ!! ผมตัวอ่อนยวบลงมากองที่พื้น เมื่อคนที่ประคองผมมาปล่อยมือโดยไม่ใยดี ทิ้งผมไว้ราวกับขยะ
ตัดภาพมาที่ในร้าน “เรียบร้อยดีมั้ยไอ้ดิน”พยัคฆ์ถาม ดินพยักหน้ารับส่งๆ “เออ กูพาไปปล่อยไว้หน้าร้านแล้ว หมดธุระของกูละนะ งั้นคืนนี้ขอตัว บาย”ดินทำท่าโค้งคำนับแบบกวนๆ ก่อนจะสอยเท้าเดินออกไป “เอ้า ไอ้นี่ มึงพาลูกค้ากูไปทิ้งหรอวะ”พยัคฆ์ร้องตามหลัง ดินที่เดินตัวปลิวจนเห็นแต่หลังไกลๆ ก็ตะโกนกลับมา “See you” กวนตีนสัส ไอ้น้องเวร “ไม่เอาน่ะ ดาร์ลิ่ง โมโหง่ายเดี๋ยวแก่เร็วนะคะ ลูกชายโสมยังไม่โต ปล่อยเด็กมันไปใช้ชีวิตเถอะค่ะ”สายโสมทำเสียงอ้อน เธอรักเจ้าดินไม่ต่างจากน้องชายแท้ๆ ไอ้เจ้าคนพี่ก็เอาแต่คอยจิกกัดน้อง “โธ่ ที่รัก เธอก็เห็นว่าเจ้านั่นทำตัวไร้ประโยชน์ไปวันๆ อีกหน่อยที่บ้านก็ต้องเรียกไม่มันก็ผมกลับไปสานต่อกิจการ ผมน่ะรักที่นี่ รักร้านนี้ มันคือชีวิตของผม แต่ถ้าเจ้านั่นยังทำตัวไม่เอาอ่าวแบบนี้ ผมคงต้องทิ้งทุกอย่างจริงๆ” พูดไปบรรยากาศก็เริ่มเศร้าขึ้นมา สายโสมได้แต่ดึงพยัคฆ์เข้ามากอดแนบอก พร้อมใช้มือลูบหัวเป็นการปลอบใจ “โสมเชื่อค่ะ ว่าสักวันลูกชายเราจะคิดได้”
ดินเดินออกมาหน้าร้าน กำลังครุ่นคิดว่าจะทำอะไรต่อ แต่ก็ได้เหลือบไปเห็นเจ้าขยะชิ้นเมื่อกี้ ที่เขาเป็นคนเอามาทิ้ง ยังนั่งอยู่ที่เดิมในสภาพเมามาย ขืนปล่อยไว้ตรงนี้ยุงได้หามไปแทนแน่ๆ อีกอย่างเขาก็จำได้คลับคลายคลับคลาว่าเจอกันที่ห้องน้ำ แถมอีกฝ่ายยังหันมาส่งยิ้มให้ จะว่าไปก็ดูน่ารักไม่เบา ถ้ามองดีๆ แก้มที่แดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็เซ็กซี่เป็นบ้า แถมตัวยังขาวเหมือนหลอดไฟนีออนอีก ขนาดอยู่ในที่มืดก็ยังมีออร่าเปล่งปลั่ง แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกันเอง จะให้มองมันก็ได้อยู่นะ แต่ถ้ามีอะไรกัน เขาไม่รู้จริงๆว่าต้องเริ่มยังไง เริ่มจากตรงไหน มันจะเสียวมากมั้ย เขาเองก็ไม่เคยลอง “คุณครับ ลุกขึ้นเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง บอกมาว่าพักอยู่ที่ไหน”ดินจับตัวอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นแล้วประคองขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าแดงก่ำซุกลงที่ช่วงอกกว้างของเขา ทำไมต้องทำตัวน่ารักด้วยนะ “นายเป็นใครอ่ะ มาจับตัวเราทำไม อึก”รามสะอึก เขาตกใจที่จู่ๆก็มีคนแปลกหน้ามาจับตัว รามค่อนข้างเป็นพวกอินโทรเวิร์ต ชอบเก็บตัว ถ้าไม่ใช่ว่าเพื่อนสนิทอย่างอุลชวน มีหรอจะออกจากบ้านง่ายๆ ถึงแม้ว่าจะโอ้อวดว่าตัวเองเก่งเรื่องผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยมีเข้ามาจริงๆสักที เพราะส่วนใหญ่สาวๆที่เป็นแฟนคลับก็มักจะจับเขาไปจิ้นกับหนุ่มในมหาลัย ทำนองสาววาย นั่นยิ่งทำให้เขาไม่ชอบออกไปไหน โธ่!! เจ้าคนมีปม “จะพากลับบ้าน หรือจะนอนให้ยุงกัดก็ตามใจนะ”ดินทำท่าจะปล่อยอีกครั้ง แต่เจ้ากรรมมือคนตัวเล็กดันกำปกคอเสื้อเขาแน่น “ไม่อ้าวว จากลับบ้าน~”
เกือบเช้า หรือที่เขาเรียกกันว่า ‘ซอดแจ้ง’ แสงแรกยามเช้าสาดเข้ามาในห้องที่ไม่ได้ปิดม่าน ผมขยี้ตาด้วยความงัวเงีย แถมยังรู้สึกว่าตัวเองเมาค้าง ก่อนจะคว้านหาโทรศัพท์จนมือไปสะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่ง ขยับตัวดุ๊กดิ๊กอยู่ใต้ผ้า หื้อ สงสัยเมาขี้ตา ผมเลิกผ้าออก ก็พบกับผู้ชายร่างใหญ่ในสภาพเปลือยท่อนบน ช็อค!! แถมตัวผมก็ยังใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว “เดี๋ยว!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นนน…..!?”
---------------------------------------------------------------------- ฝากติดตามด้วยน้าา อัพตอนใหม่เร็วๆนี้
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-5-31 10:01:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-6-1 02:15:43
โพสต์ 2024-6-1 10:05:34
โพสต์ 2024-6-1 19:04:02
โพสต์ 2024-6-9 13:29:36
