|
หลังจากที่สนุกกันในครั้งนั้นไฟกับริทยังคงไปมาหาสู่กันบ่อยครั้ง มีบ้างที่กิตขอไปร่วมวงด้วยแต่ไม่มีอะไรพิสดารเหมือนรอบแรก# Q' l2 x; p! ^$ r5 C. A: s
จนกระทั่งวันหนึ่งริทได้บอกลาไฟ เนื่องจากลูกชายเขาได้ทุนไปเรียนต่างประเทศและริทไม่อยากปล่อยลูกไปคนเดียวจึงจะย้ายไปอยู่ดูแล แม้ไฟจะอยากรั้งไว้เพราะเขามีความสุขกับริทและช่วงเวลาที่เป็นอยู่ในตอนนี้มาก แต่เมื่อริทตัดสินใจแล้วก็ไม่อยากขวางทาง ริทนั้นใส่ใจและรักลูกชายมาก ทำให้หวนคิดถึงตัวเอง ว่าถ้ามีพ่อ ถ้าพ่อยังอยู่เขาจะมอบความรักและความใส่ใจให้ตนได้เหมือนที่ริทมีให้ลูกหรือไม่ ถึงแม้ไฟจะไม่มีพ่อที่ดูแลและเอาใจใส่ แต่เขาสามารถเป็นผู้ปกครองที่ดีของนีโอได้ อีกไม่นานนีโอก็จะเรียนจบมัธยมปลายแล้วเข้ามหาวิทยาลัย ถึงตอนนั้นคงวุ่นกันน่าดู “กิต กูถามหน่อยดิ เรื่องบิวจัดการยังไวะ” ไฟหาเรื่องอื่นใส่หัวเพื่อลืมริท ประจวบเหมาะเมื่อไม่เห็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นมานานจึงเอ่ยถามไปตามตรง “ถามไมวะ” “เปล่า ก็แค่อยากรู้” "มันกลับมายุ่งกับมึงอีกหรอ” กิตย่นคิ้วราวกับไม่พอใจ “ไม่ใช่แบบนั้น…” ไฟรีบเบรกอารมณ์ไว้ กิตเห็นสีหน้าท่าทางคู่สนทนาดูไม่สบายใจเหมือนมีเรื่องกังวลเลยคุยกันจริงจังด้วยความเป็นห่วง ด้วยท่าทีจริงใจไฟเลยปรึกษาเล่าเรื่องที่กังวลเกี่ยวกับกร พอว่าจบเหมือนกิตจะอึ้งนิ่งไป “ว่าไงวะ มึงพอช่วยกูได้ปะ” “ไอ้ไฟ ที่เล่ามามึงพูดจริงหรอ” สีหน้าของกิตซีดลงอย่างเห็นได้ชัด เหมือนมีอะไรบางอย่าง “ทำไม มึงรู้จักกับมันหรอ” กิตกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก “ไฟ มึงฟังกูนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูจะช่วยมึงเสมอ” กิตจับแขนเขาแน่นแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังจนไฟเองใจเสีย แต่ก็ยังรู้สึกดีที่มีคนคิดช่วยเหลือ ไฟหลงไปกับสิ่งเร้าต่าง ๆ รอบตัวมากมาย ในที่สุดก็ตั้งสติได้ว่าคนที่สำคัญที่สุดของตนนั้นคือนีโอ น้องชายที่เติบโตมาด้วยกันจากบ้านเด็กกำพร้า วันเวลาผ่านล่วงไปจนกระทั่งถึงช่วงสอบกลางภาค เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีทั้งเรื่องเงิน งาน และการเรียน และในช่วงที่ไฟประมาทที่สุดนี้เองก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น [กัส ช่วงนี้ยุ่ง ๆ อาจจะไม่ได้ฝากขายงานนะ] ไฟส่งข้อความไปบอกกัสผ่านไลน์แชทส่วนตัว เนื่องจากเขาอยากให้เวลากับการอ่านหนังสือ แต่เวลาล่วงเลยผ่านช่วงสอบกลางภาคกัสก็ยังไม่อ่านข้อความของเขา ทำให้ไฟต้องออกตามหาและแล้วก็พบว่ากัสนั้นได้ลาออกจากมหาวิทยาลัยไปแล้ว ไม่มีช่องทางการติดต่อ โซเชียลก็ปิดเงียบ “สัสเอ้ย!” เป็นครั้งแรกที่ไฟอุทานเป็นคำหยาบ เพราะกัสไม่ได้หนีหายไปเฉย ๆ แต่เท่ากับว่าเงินจากการทำคลิปมันได้สูญสิ้นไปด้วย ครืด ครืด ระหว่างที่กำลังเครียดกับการหาทางออก ครูชาญก็ติดต่อมาพอดี ไม่รู้ว่าเป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย แต่อาจเป็นเรื่องของนีโอเขาเลยถอนหายใจทำเสียงปกติแล้วกดรับสาย “ดีพี่ชาญ โทรมาว่าไงครับ” “เออ พอดีช่วงนี้เริ่มมีแนะแนวแล้ว พี่เลยโทรมาถามว่าจะให้นีโอเข้าร่วมด้วยไหม” “อืม ก็ดีหนิครับ ให้น้องมันเข้าด้วยก็ดีพี่” “โอเค เดี๋ยวพี่จัดการให้ แต่ว่ามันมีค่าใช้จ่ายนะ” “ยอดเท่าไหร่พี่สรุปให้ผมเลยครับ เดี๋ยวโอนให้” “โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ถ่ายรูปส่งทางไลน์ให้ดูนะ” ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง หลังจากวางสาย เสียงแจ้งเตือนแชทก็ดังขึ้นทันที พอกดเข้าไปดูไฟถึงกับกุมขมับ เพราะค่าใช้จ่ายของนีโอมันเยอะมาก เยอะแบบที่ว่าไม่คิดไม่ฝันมาก่อน นอกจากค่าเข้าฟังแนะแนว ก็ยังมีค่ายติวเข้มสำหรับเตรียมสอบ การทดลองสอบเสมือนจริง นอกจากนี้ครูชาญยังส่งข้อมูลราคาค่าเทอมและค่าครองชีพสำหรับการเรียนในระดับอุดมศึกษาระยะเวลา 4 ปี นี่เป็นแผนของนีโอที่วางไว้คร่าว ๆ เท่านั้น นั่งดูนั่งคำนวณหลายครั้งก็รู้ว่าตัวเลขนี้มันไม่เกินจริง ถ้าเกิดว่าเขาทำงานส่งทั้งตัวเองและนีโอเรียนไปพร้อมกันคงมีปัญหากลางทางแน่ ๆ ในช่วงเวลาที่คิดไม่ตกกดดันกับตัวเองอยู่นั้นก็นึกถึงริท อดีตคู่ขาพ่อลูกติดขึ้นมา รู้ซึ้งแล้วว่าการเป็นผู้ปกครองใครสักคนนั้นยากเพียงไร และยอมในความทุ่มเทที่ริทมีให้ลูกชาย “สวัสดีครับพี่ย้ง…” หลังจากคิดหาทางออกมาสักพัก ไฟจึงโทรหาอดีตรุ่นพี่ที่เคารพ จากนั้นก็คุยอยู่นานสองนาน สุดท้ายเขาตัดสินใจเลือกทางเดินของตัวเองได้ หนุ่มนักศึกษาตัดสินใจแน่วแน่ เดินไปยังห้องทะเบียนแล้วทำการยื่นใบลาออก จากนั้นหอบกระเป๋าที่ใส่ของใช้จำเป็นเดินขึ้นรถตู้โดยมีพี่ปันแฟนพี่ย้งเป็นคนขับ ไฟออกมาทั้งอย่างนั้นเสียดื้อ ๆ กิต บิว หรือแม้แต่อู๋ที่เป็นรูมเมทของเขาก็ไม่ได้บอกกล่าวให้รู้ พี่ปันขับมาที่บาร์แห่งหนึ่ง แม้จะยังไม่เปิดทำการแต่การตกแต่งและอะไรหลาย ๆ อย่างคล้ายกับบาร์ที่ไฟเคยไปกับพี่ย้งก่อนหน้านี้ “เข้ามาก่อนสิ” ไฟเดินตามพี่ปันเข้าไปด้านใน พ้นประตูก็เจอกับพี่ย้งที่เดินยิ้มร่าเข้ามาสวมกอดด้วยความห่วงใย “โอเคนะไฟ” พูดไปมือก็ลูบหลังปลอบใจไปในตัว “ขอบคุณครับพี่ย้ง” หลังจากคลายอ้อมแขน พี่ย้งหลบตัวออกทำให้ไฟเห็นคนแปลกหน้าอีกคนในบาร์แห่งนี้ “ทักทายสิไฟ นี่เพื่อนพี่ปันชื่อโจ” พี่ย้งผายมือไปยังชายรูปร่างผอมสูงใส่แว่นตาทรงกลมหน้าตาจิ้มลิ้ม แต่สีหน้าดูเรียบนิ่งไม่ค่อยเป็นมิตรเสียเท่าไหร่ “สวัสดีครับ ผมไฟครับ” เขาพูดอย่างนอบน้อม พี่ปันพูดแนะนำทำให้รู้ว่าพี่โจเป็นพนักงานออฟฟิศ แต่เบื้องหลังเป็นคนจัดหาผู้ชายให้ไปทำงานอย่างว่าในคลับหลายที่เพื่อกอบโกยเงิน “ไว้ใจได้แน่นะ กูไม่อยากเริ่มใหม่แล้ว” พี่โจเค้นเสียงใส่เพื่อนอย่างพี่ปัน สองคนคุยกันเคร่งเครียดพี่ย้งเลยเดินเข้าโซนบาร์ชงเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ “ไม่ต้องคิดมากนะ พวกพี่ช่วยเต็มที่” “ขอบคุณครับพี่ย้งที่ช่วยผมขนาดนี้” “เลือกเดินทางนี้พี่ไม่แนะนำนะ แต่พี่เองก็ไม่ตัดสินเราหรอก พี่ผ่านคนมาเยอะ รู้ว่าชีวิตมันไม่ได้ง่าย” “ครับพี่ ผมคิดมาดีแล้ว” ย้อนไปก่อนหน้านี้ ที่เขาโทรศัพท์หาพี่ย้ง ก็เพราะไฟต้องการงานด่วนและเงินที่มากระดับหนึ่ง ในช่วงเวลาที่เหลือก่อนนีโอจะปิดเทอมเขาจะเก็บเงินและกอบโกยให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ อย่างน้อยก็ทำให้นีโอสามารถเรียนจนจบและมีชีวิตที่ดีในอนาคตได้ “พี่เชื่อว่าไฟสามารถผ่านมันไปได้ ถ้ามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่กับแฟนได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ” “แค่พวกพี่ช่วยผมขนาดนี้ก็ขอบคุณมากแล้วครับ” เพราะพี่ย้งกับแฟนทำให้มุมมองของไฟที่มีต่อผู้ใหญ่และคนที่โตกว่าเปลี่ยนไป รู้ว่าโลกนี้ไม่ได้มีแค่ผู้ใหญ่ที่ใจร้ายต้องการหาผลประโยชน์จากเขาฝ่ายเดียว ยังมีคนซัพพอร์ตและสนับสนุนจากใจอยู่เพราะพี่ย้งได้พิสูจน์ตัวให้กับไฟเห็นแล้ว สองเพื่อนซี้คุยกันเสร็จก็เดินมาหาไฟ สีหน้าดูไม่ดีนักทำเอาใจหล่นวูบ พี่ย้งเป็นคนเอ่ยถามก่อนเลย “มีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้น” “คือ…โจมันเลิกทำงานนั้นแล้วอะสิ” คำพูดของพี่ปันทำบาร์เงียบงันไปชั่วขณะ เหมือนความหวังที่ไฟหอบของมานั้นจะสลายลงไปในพริบตา แต่จังหวะนั้นเองที่โจมองหน้าไฟแล้วเดินวนรอบตัวเพื่อสำรวจ “ไหนน้องลุกขึ้นแล้วหมุนตัวหน่อย” คำพูดของพี่โจทำเอาทุกคนงุนงง แต่ไฟทำตามที่อีกคนบอก โจยืนเท้าคางครุ่นคิดอะไรบางอย่าง “น้องต้องการเงินขนาดไหน” คำถามง่าย ๆ แต่กลับตอบยากเสียนี่กะไร “มาก ผมต้องการเงินมาก ๆ ครับ มากที่สุดเท่าที่ทำได้” พอได้ฟังคำตอบ แววตาของโจเหมือนเป็นประกายเมื่อเห็นความมุ่งมั่นของไฟ “ตอนนี้พี่เลิกส่งเด็กไปคลับแล้ว แต่จะหันมาปั้นเด็กส่งค่ายหนังแทน น้องสนใจไหม” “ค่ายหนัง?” “ค่ายหนังโป๊ เงินดี เลือกงานได้ อยู่ที่ความตั้งใจและฝีมือของน้อง” คำเชิญชวนทำไฟใจสั่นระรัว หากแต่พี่ย้งกับพี่ปันหน้าเจื่อนลงไปถนัด “ถ้าไฟไม่อยาก ทำงานที่นี่ไหม เป็นบาร์ของพี่เองอีกไม่ถึงเดือนก็เปิดแล้ว” ไฟนิ่งตระหนักถึงงานที่ได้รับเสนอ งานนึงมั่นคงแต่รายได้อยู่ที่ระดับทั่วไป หากอยากได้เงินก้อนต้องหวังพึ่งทิปจากลูกค้า ส่วนอีกงานเป็นงานสีเทาค่อนไปทางดำ การันตีรายได้และสามารถเลือกรับงานเองได้ “เอาเป็นว่าน้องกลับไปคิดดูก่อน ถ้ายังไงสนใจติดต่อพี่ได้” โจยื่นนามบัตรให้กับไฟก่อนจะบอกลาเพื่อนอย่างปันแล้วเตรียมเดินออกจากบาร์ หมับ! โจเปิดประตูแต่ยังไม่ทันเดินออกก็ถูกมือของไฟคว้าเข้าที่แขน เมื่อหันกลับเห็นแววตาที่มุทะลุของไฟลุกสว่างโชติช่วง “พี่ช่วยปั้นผมด้วยนะครับ!!” . . พี่โจและไฟทำหนังสือสัญญากันเรียบร้อย ในตอนนี้เขาเป็นเด็กในสังกัดของพี่โจเป็นที่เรียบร้อย แถมพี่โจใจดีหาที่พักให้ไฟอยู่โดยออกเงินให้ก่อนเนื่องจากเห็นว่าไฟมาตัวเปล่า ห้องพักที่พี่โจเช่าให้อยู่นั้นเป็นห้องพักปกติทั่วไป 1 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ 1 ห้องนั่งเล่นพ่วงโซนครัว สถานที่ตั้งพี่โจบอกว่าใกล้กับสตูดิโอสำหรับถ่ายทำจะได้เดินทางไปมาสะดวก เมื่อสำรวจที่อยู่ใหม่เสร็จก็จัดข้าวของเครื่องใช้ จากนั้นไฟมานั่งรับลมเย็น ๆ ที่หน้าห้องพักพร้อมกับอ่านสัญญาที่พี่โจให้เซ็นอย่างละเอียดอีกครั้ง พี่โจดูเป็นคนที่เข้มงวดมาก แต่ไฟนั้นชอบเพราะชัดเจนดี เนื้อหาสัญญาระบุชัดมากว่ามีข้อห้าม ข้อควรระวัง หรืออะไรที่สามารถยกเว้นได้ การทำงานของพี่โจกับไฟถือเป็นเรื่องผลประโยชน์และงานล้วน ๆ ไม่มีนอกมีใน อย่างข้อที่ระบุว่า ผู้จัดการซึ่งก็คือพี่โจห้ามมีพฤติกรรมล่อแหลมหรือสุ่มเสี่ยงอันเป็นเหตุให้เกิดการล่วงละเมิดได้แม้ว่านักแสดงจะยินยอมหรือไม่ก็ตาม เพราะสัญญานี้ทำให้ระหว่างไฟกับพี่โจเป็นนักแสดงกับผู้จัดการ จึงหมดกังวลเรื่องข่าวลือที่ผู้จัดการล่วงเกินศิลปินในค่ายเพื่อแลกกับการป้อนงาน ครืด ครืด ครืด พูดถึงก็โทรมาพอดี “สวัสดีครับพี่โจ” “ห้องเป็นไง พออยู่ได้ไหม” “ได้ครับพี่ ดีเลยครับ” “วันนี้พักผ่อนให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้พี่นัดกับทีมงานถ่ายโปรไฟล์ให้เราแล้ว” “ครับพี่โจ แล้วให้ผมเตรียมตัวอย่างไรบ้างครับ” “ไม่ต้องเตรียมอะไรมากหรอก อ้อวันนี้งดช่วยตัวเองนะ เก็บน้ำเอาไว้ ในตู้เย็นมีของบำรุงอยู่ ทานด้วยเผื่อจะช่วยได้” พอวางสายเสร็จปุ๊บ ไฟก็เดินเข้าไปเช็คดู ปรากฏว่าในตู้เย็นนั้นมีของบำรุงมากมายไม่ว่าจะเป็นวิตามินดี วิตามินซี วิตามินอี ธาตุสังกะสี สับปะรด มะเขือเทศ ทั้งหมดล้วนช่วยเพิ่มจำนวนและช่วยเรื่องการเคลื่อนตัวของอสุจิทั้งสิ้น พริบตาเดียว ท้องฟ้าหน้าห้องก็อึมครึมดูท่าฝนคงจะตกเป็นแน่ หนุ่มนักศึกษา ไม่สิ ตอนนี้เขาไม่ใช่นักศึกษาแล้ว หนุ่มหล่อหน้าใสนึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่นั่งอ่านสัญญาหน้าบ้านเห็นผ้าของเพื่อนบ้านตากอยู่ที่ราวบนถนน ด้วยความอยากเป็นมิตรจึงเดินไปที่หน้าบ้านเพื่อบอกกล่าว “คุณครับ ฝนจะตกแล้ว เก็บผ้าด้วยครับ” จากที่ร้องถามกลายเป็นตะโกนเรียก ทว่าบ้านยังคงปิดสนิท ทำให้พอเดาได้ว่าอาจจะไม่มีคนอยู่บ้าน “ลืมไป ตอนนี้คนคงไปทำงานกันหมด” ไฟคิดได้ว่าช่วงนี้ผู้คนปกติคงกำลังง่วนอยู่กับงานประจำของตัวเองไม่มีใครอยู่บ้านเหมือนเขา หากเห็นฟ้ามืดแบบนี้คงกระวนกระวายใจกันไม่น้อย เพราะบ้านทุกหลังในโซนนี้มีสภาพเดียวกันคือราวตากผ้าที่ยกมาวางถนนหน้าบ้านพร้อมประตูรั้ว ที่ปิดสนิทไม่มีใครออกมาเก็บผ้า ด้วยความเห็นใจ ไฟเดินไล่ยกราวตากผ้าเข้าไปในบ้านของผู้คนเพื่อหลบฝนให้ หากจะมีบ้างที่สาดโดนก็สุดแล้วแต่โชคชะตา ยกเว้นเพียงราวตากผ้าของเพื่อนบ้านหลังติดกันที่ไฟสามารถดันมันเข้ามาได้ลึกจากการนำเข้าบ้านตัวเองแล้วข้ามกำแพงร่วม เพียงเวลาเสี้ยววินาทีที่ยกราวสุดท้ายเสร็จฝนก็เทลงมาห่าใหญ่ ทั้งตกนานและแรงจนกังวลว่าน้ำจะท่วมไหม แต่บรรยากาศขณะนั้นช่างเป็นช่วงที่ผ่อนคลายเสียนี่กะไร ได้ยินฝนตกกระทบหลังคา ไอน้ำกระจายฟุ้งรอบตัว กลิ่นไอดินไอฝนปะทะกัน คลอเคล้ากับเสียงฟ้าร้องและแสงสว่างวาบไปมาทำให้หัวใจของไฟเหมือนได้รับการพักผ่อน นานแค่ไหนแล้วที่มีเวลาสังเกตเหตุการณ์ธรรมชาติแบบนี้ มันเป็นช่วงเวลาที่สบายกายและสบายใจ ปล่อยตัวให้ไหลไปกับหยาดฝนจากบนฟ้า จนกว่ามันจะจบลงวอนขออยู่แบบนี้ไปนาน ๆ นึกแล้วก็นั่งมองหยาดน้ำตกเป็นสายด้วยความปล่อยใจ … .. . ไฟสะดุ้งตัวขึ้นรวบรวมสติ เขาเผลอหลับไปอย่างนั้นหรือ ไม่สิเรียกว่าสลบไสลก็ไม่ผิด เพราะหน้าบ้านของไฟโอบรับแสงอรุณของวันใหม่เป็นที่เรียบร้อย “จะสายแล้ว!!” พอหยิบมือถือขึ้นดูเวลา ปรากฏว่ากลายเป็นเช้าอีกวัน วันที่พี่โจนัดถ่ายโปรไฟล์ แถมพี่โจเองก็ส่งที่อยู่ของสตูดิโอมาให้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนด้วย ได้สติก็ปรี่เข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัว แล้วเตรียมออกจากบ้านเพื่อมุ่งไปสตูดิโอซึ่งห่างจากที่พักไป 5 ช่วงตึก แหมะ! ทันทีที่ปิดประตูรั้ว ของบางอย่างตกลงบนพื้นเรียกให้ไฟก้มลงมอง ถุงพลาสติกใบเล็ก ด้านในมีถุงขุ่นใส่น้ำเต้าหู้กับกระดาษซับมันห่อแป้งทอดทรงซาลาเปา 3 ชิ้นพร้อมกระดาษโน๊ต มือเรียวหยิบโพสอิทขึ้นมาอ่านด้วยความฉงนสงสัย [ขอบคุณที่เก็บผ้าให้นะครับ ถ้าไม่ได้คุณผมแย่แน่เลย นี่เป็นน้ำเต้าหู้เจ้าอร่อยร้านโปรดของผม ถือว่าเป็นคำขอบคุณนะครับ -เพลิง] เพียงอ่านข้อความตอบแทนน้ำใจไฟก็ยิ้มไม่หุบ นี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความสุขจากผลของการกระทำที่ตัวเองแทบไม่คิดมาก่อน ปกติไฟจะไม่ทำเรื่องที่ไม่เกิดประโยชน์หากไม่ใช่เรื่องของเขากับน้องชาย แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ช่วยเหลือเพื่อนบ้านในละแวกเมื่อวาน โพสอิทถูกพับเก็บเข้ากระเป๋าอย่างดี พร้อมปากกัดถุงน้ำเต้าหู้ยกดูดกินสลับงับแป้งทอดรองท้องขณะเดินทางไปสตูดิโอ สถานที่ที่ไฟมาถึงมองจากภายนอกดูคล้ายโกดังร้าง แต่เมื่อโทรหาพี่โจแล้วพี่โจมารับพายังด้านในก็ต้องเปลี่ยนความคิด เพราะภายในโกดังร้างดูหรูหรามีระดับ แถมยังมีห้องถ่ายทำแยกย่อยออกไปหลายห้องหลายชั้น แต่ละห้องถูกเซ็ทและจัดฉากแฟนตาซีมากมาย ห้องของไฟนั้นเป็นฉากธรรมดาพื้นหลังสีขาวสะอาดมีเตียงหนังสีดำเมี่ยมพร้อมกับโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก ด้านบนวางอุปกรณ์เครื่องเพศมากมายหลายชิ้น ตู้และโต๊ะข้างฝาก็ถูกทำเป็นที่วางเซ็กทอยเช่นกัน “มานี่สิไฟ นี่คุณเพชร จะมาเป็นตากล้องวันนี้” พี่โจเรียกไปหาช่างกล้อง เป็นชายวัยกลางคนผิวแทนค่อนไปทางเข้ม ใบหน้าคมมีหนวดเคราเล็กน้อย การแต่งกายก็ผู้ชายเซอร์ ๆ ทรงเด็กช่างประมาณนั้นเลย “สวัสดีครับคุณเพชร” เด็กหนุ่มยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อมหวังให้ผู้ใหญ่เอ็นดู “เห้ย เรียกพี่ก็พอคนกันเอง” พี่เพชรพูดแกมหัวเราะบอกไฟให้อ่านสคริปดูก่อนพร้อมยื่นแผ่นเอกสารให้ จากนั้นก็หันไปมองพี่โจแล้วคุยล้อกันต่อด้วยรอยยิ้มมีความสุข หลังจากได้รับสคริปก็รู้ว่าต้องทำอย่างไรบ้างเพราะในเอกสารนั้นเขียนค่อนข้างละเอียด บรรยากาศเริ่มกดดันเมื่อมีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาในห้องอีก ทั้งหมดพูดคุยเป็นกันเองมีแต่ไฟที่รู้สึกกลายเป็นคนแปลกหน้า “พร้อมยังน้อง” พี่เพชรตะโกนถามไฟจึงพยักหน้ารับ “เออ ๆ แค่นี้เดี๋ยวกูทำงานก่อน” พี่เพชรหันไปพูดกับคนแปลกหน้าจากนั้นทุกคนต่างทยอยเดินออกจากห้อง พี่โจปิดประตูจากนั้นกดอะไรบางอย่าง ไฟตรงประตูก็เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว “อะ เริ่มเลย” ทันทีที่พี่เพชรพูดจบ ไฟสูดอากาศเข้าปอดเต็มที่ จากนั้นค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนช้า ๆ มือสองข้างเลิกเสื้อขึ้นแล้วถอดออกจากทางศีรษะ ตามด้วยกางเกงและชั้นในเป็นอย่างสุดท้าย “ค่อย ๆ ทำ ไม่ต้องเกร็ง” พี่เพชรพูดพร้อมกับยกกล้องออกจากขาตั้งแล้วประคองด้วยสองมือเดินเข้ามาใกล้ ไกล ๆ เป็นพี่โจที่นั่งมองดูด้วยความตื่นเต้น เพราะหากไฟทำได้ดีพี่โจก็จะเบาใจไปได้เยอะ “ยกแขนเบ่งกล้ามหน่อย” ไฟทำตามที่พี่เพชรบอก กล้องถูกจ่อเข้ามาใกล้แล้วแพลนมายังผิวใต้วงแขนก่อนจะขยับถอยห่าง พี่เพชรใช้มือข้างหนึ่งยื่นมาบีบกล้ามแขนของไฟ จากนั้นก็ประคองกล้องต่อ พี่โจมองดูภาพสดที่ไฟกำลังแสดงสลับมองจอมอนิเตอร์ที่ถ่ายจากกล้องที่พี่เพชรถือ เด็กหนุ่มหมุนตัวซ้ายทีขวาทีราวกับเป็นตุ๊กตาที่พี่เพชรจัดแจงท่า “ถอดกางเกงในออกเลย แล้วปั่นให้แข็ง” พี่เพชรพูดออกมาได้ง่าย ๆ ราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่ไฟนี่สิตัวเกร็งทื่อ แม้ไม่ใช่การแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นครั้งแรก แต่มันเป็นครั้งแรกที่ถูกถ่ายในสภาพโป๊เปลือยจากกล้องความคมชัดสูงแถมคนถ่ายยังเป็นมืออาชีพอีก “อูยยย ซี๊ดดด” ทันทีที่ไฟน้อยแข็งตัวก็ถูกมือสากของตากล้องถอกร่นหนังหุ้มปลายลง ไม่วายเอานิ้วสะกิดเขี่ยที่รอยแยกเล็กจนมีน้ำสีใสไหลยืดติดนิ้วมือตามมาเป็นเส้น “หันหลัง โก่งโค้งหน่อย” “ค ครับ” ไฟรู้อยู่แล้วจากการอ่านสคริปว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่เขากล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะถูกถ่ายก้นเป็นครั้งแรก กล้องซูมยังรูจีบคล้ายกลีบดอกไม้ที่มีพงขนขึ้นปกคลุมอยู่บางตา ที่สำคัญคือปากหูรูดบริสุทธิ์กำลังขมิบอ้าเผยให้เห็นสีเนื้อแดงธรรมชาติ “น้องอยู่โพซิชั่นไหนโจ” “ฝ่ายรุกพี่ ยังซิงไม่เคยโดนเอา” พี่เพชรพยักหน้าเข้าใจ แต่ก่อนจะแพลนกล้องออกแอบเสียดายทวารบริสุทธิ์เลยแกล้งเอานิ้วปาดก่อนจะแยงนิ้วเข้ารูแล้วถอนออก “อ๊ะ” “เก็บซิงไว้ดีดีนะน้อง อย่าขายตอนร้อนเงิน ต่อรองกับคนที่ให้มากที่สุด” พี่เพชรพูดจาประหลาดไฟถึงกับต้องกระเดือกน้ำลายกับประโยคดังกล่าว มันมีเหตุอะไรถึงต้องขายซิงกันเชียว แล้วซิงที่ว่านี่มันจะมีค่าขนาดนั้นเลยหรือถึงต้องเจรจาต่อรอง หรือนี่จะเป็นคำสอนของรุ่นพี่ในวงการ “อย่าแกล้งน้องสิ ดูดิตัวสั่นหมดแล้ว” พี่โจปรามไว้ก่อนพี่เพชรจะหัวเราะคำโต “เมื่อกี้พี่พูดเล่น อะสุดท้ายแล้ว เลือกของเล่นชิ้นนึงแล้วทำให้น้ำแตก” พี่เพชรหัวเราะไปพลางออกคำสั่งพลาง ไฟหันหน้ามองดูของเล่นในห้องแต่ละชิ้นด้วยความพินิจพิเคราะห์ แล้วก็ตัดสินใจได้ ตุ๊กตาลมบางสีใสที่มองทะลุเข้าไปด้านในชัดเจนถูกจับมาวางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่น ของเล่นชิ้นอื่น ๆ ก่อนหน้าถูกกวาดลงจากโต๊ะ ไฟขึ้นคร่อมแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย จับแก่นกายสีสวยของตัวเองถอกขึงแล้วสอดแทรกตัวผ่านร่องลึกของตุ๊กตายาง “อ่าส์ ซี๊ด มันคับครับ” พอชำแรกหัวบานเข้าไปก็ติดแน่นไปต่อไม่ได้ จึงร้องระบายบอกกับพี่เพชร “แบบนั้นแหละดี ค่อย ๆ ทำ โอเค แบบนั้น ใจเย็น ๆ ก่อน” พอแช่ดุ้นยักษ์ไว้ในตุ๊กตาสีใสจนชิน ไฟเริ่มขยับเอวแอ่นสะโพกกระเด้าเอวรัว ๆ พี่เพชรถือกล้องเข้ามาใกล้ ถ่ายลงไปยังหน้าท้องตุ๊กตายางที่ทะลุผ่านไปเห็นท่อนลำใหญ่ยาวขับเคลื่อนตามจังหวะภายใน ด้วยความแปลกใหม่ทั้งหมด ผสมน้ำเก่าที่คั่งค้างแถมยังถูกบำรุงด้วยอาหารเสิรมอีก ไม่นานักไฟจึงถึงที่หมาย “อ๊ะ โอ๊ะ ไม่ไหวแล้วครับ จะแตก ซี๊ดดด อูยยย” เสี้ยววินาทีไฟถอนเอ็นเนื้อออกมาชักรัว ๆ แตกกระจายพุ่งใส่ตุ๊กตายางจนเปราะเปื้อนไปหมด แล้วนั่งหอบแฮก ๆ เนื่องจากน้ำกามที่สำเร็จไปนั้นมันเยอะมหาศาล “เรียบร้อย น้ำเยอะมากแบบนี้ค่ายปลื้มแน่” พี่เพชรถ่ายอสุจิที่ถูกปลดปล่อยอย่างใกล้ชิด จากนั้นก็ปิดกล้องบอกลาพี่โจแล้วเดินออกจากห้องไป “ไฟพี่ลืมถาม ชื่อที่จะใช้ในการทำงานคืออะไร” “ครับ?” “เหมือนฉายาที่เอาไว้เรียกนักแสดง” ไฟพยักหน้าเข้าใจทันที นิ่งคิดอยู่สักพักก็ถึงเวลาให้คำตอบ “ตกลงจะใช้ชื่อในวงการว่าไง” “ผมคิดออกแล้วครับ ผมจะใช้ชื่อว่า” “...” “อัคคี” " k6 C6 H1 Z+ K( q q; |# A
# I3 W) {6 x; _3 b
* V; `3 x, Z2 x3 ^9 z4 w
w# P5 `; h0 V& N+ M3 ? | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-7-15 23:37:46
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-5 01:36:39
โพสต์ 2024-8-28 08:07:22
โพสต์ 2024-8-12 15:48:03
โพสต์ 2024-7-17 02:19:02
โพสต์ 2024-7-16 14:22:47