บุษราคัมเหนือน้ำ: นักว่ายน้ำทีมชาติหน้าหล่อกับเสน่ห์ลึกลับของแม่บ้านวัยทอง - EP.3 คาถานำโชค

Porschekub

ความมืดยังคงปกคลุมห้องนอนของวิคเตอร์ เสียงนาฬิกาปลุกดิจิทัลดังขึ้นเบาๆ บอกเวลาตีสี่ เขาลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดสลัว ความรู้สึกสดชื่นแปลกประหลาดแล่นปราดเข้ามาในร่างกาย ต่างจากทุกวันที่มักจะรู้สึกงัวเงียเมื่อต้องตื่นแต่เช้าตรู่ ร่างกายกำยำขยับตัวบนเตียงนุ่ม มือใหญ่ลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งอย่างไร้สติ สัมผัสได้ถึงความแข็งแรงที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาด
ทันใดนั้น ไฟในห้องก็สว่างวาบขึ้น ทำให้วิคเตอร์ต้องหรี่ตาเพื่อปรับสายตา เสียงประตูเปิดออกโดยไม่มีการเคาะดังขึ้นพร้อมกัน ร่างอวบอ้วนของยายแป๊ดปรากฏขึ้นที่กรอบประตู "อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณวิคเตอร์" เสียงหวานเยิ้นดังขึ้น ทำให้วิคเตอร์รู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด "วันนี้เราจะมีการฝึกซ้อมพิเศษในบ้านค่ะ"
วิคเตอร์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ความคิดสับสนวนเวียนในหัว "ฝึกซ้อมในบ้านเหรอครับ?" เขาถามด้วยน้ำเสียงงุนงง พลางลุกขึ้นนั่งบนเตียง ผ้าห่มเลื่อนลงเผยให้เห็นแผงอกกำยำ
ยายแป๊ดพยักหน้า ยิ้มกว้างจนตาหยี มือกุมกันไว้ที่หน้าท้องอวบอ้วน "ใช่ค่ะ เราจะเริ่มด้วยการให้คุณใส่ชุดว่ายน้ำตลอดทั้งวันเลยค่ะ จะได้คุ้นเคยกับชุดมากขึ้น เป็นการฝึกร่างกายและจิตใจไปพร้อมๆ กัน"
วิคเตอร์รู้สึกอึดอัดทันที ความรู้สึกประหลาดๆ เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ เขาลุกขึ้นเดินไปหยิบชุดว่ายน้ำในตู้เสื้อผ้า รู้สึกถึงสายตาของยายแป๊ดที่จับจ้องมาที่แผ่นหลังกว้างของเขา "ครับ... ถ้ายายคิดว่ามันจะช่วยได้" เขาตอบอย่างลังเล
ยายแป๊ดยิ้มกว้างขึ้น ดวงตาเป็นประกาย "แน่นอนค่ะ ยายรู้ดีว่าอะไรดีที่สุดสำหรับคุณ" เธอเดินเข้ามาใกล้ ยื่นแก้วน้ำสีเหลืองทองให้วิคเตอร์ "ดื่มน้ำผึ้งนี้ก่อนนะคะ จะได้มีพลังงานสำหรับการฝึกซ้อม"
วิคเตอร์รับแก้วมา มองของเหลวสีเหลืองทองอย่างลังเล ก่อนจะยกขึ้นดื่มอึกใหญ่ รสหวานของน้ำผึ้งแผ่ซ่านในปาก พร้อมกับความรู้สึกอบอุ่นที่แล่นไปทั่วร่างกาย...
วิคเตอร์สวมชุดว่ายน้ำสีดำรัดรูป รู้สึกถึงเนื้อผ้าที่กระชับแนบเนื้อ เขายืนกระอักกระอ่วนท่ามกลางห้องนั่งเล่นที่ถูกจัดให้เป็นพื้นที่ฝึกซ้อมชั่วคราว ยายแป๊ดเดินวนรอบตัวเขา สายตาจับจ้องไปทั่วร่างกายกำยำ
"เยี่ยมมากค่ะ คุณวิคเตอร์" ยายแป๊ดเอ่ยชม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ "ตอนนี้เราจะเริ่มด้วยการยืดเหยียดกล้ามเนื้อนะคะ"
ยายแป๊ดเริ่มออกคำสั่ง ให้วิคเตอร์ทำท่ายืดเหยียดต่างๆ บางท่าทำให้เขารู้สึกอายเพราะต้องแอ่นหรือย่อตัวในท่าที่ดูน่าอาย แต่เขาก็ทำตามทุกคำสั่งโดยไม่โต้แย้ง
"ทำได้ดีมากค่ะ" ยายแป๊ดชม พลางเข้ามาใกล้ มือของเธอแตะที่หลังของวิคเตอร์เบาๆ "ลองยืดตัวให้มากกว่านี้อีกนิดนะคะ"
วิคเตอร์รู้สึกถึงความร้อนจากฝ่ามือของยายแป๊ด เขาพยายามยืดตัวให้มากขึ้น รู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียด
"เก่งมากค่ะ" ยายแป๊ดกระซิบใกล้หู "ตอนนี้เราจะฝึกการหายใจนะคะ หายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนออก"
วิคเตอร์ทำตาม หายใจเข้าลึกๆ ทำให้หน้าอกขยายใหญ่ขึ้น ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออก เขารู้สึกถึงสายตาของยายแป๊ดที่จับจ้องมาที่หน้าอกของเขาอย่างหิวกระหาย
"ดีมากค่ะ" ยายแป๊ดพูด น้ำเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้ลองทำท่าว่ายน้ำบนบกนะคะ"
วิคเตอร์เริ่มทำท่าว่ายน้ำ แขนและขาเคลื่อนไหวอย่างสอดประสาน เขารู้สึกถึงเหงื่อที่เริ่มผุดซึมตามร่างกาย ทำให้ชุดว่ายน้ำเปียกชื้นและยิ่งแนบเนื้อมากขึ้น
ยายแป๊ดยืนดูอย่างพึงพอใจ "เยี่ยมมากค่ะ คุณวิคเตอร์ ยายรู้สึกได้ถึงพลังและความมุ่งมั่นของคุณ" เธอเอ่ยชม ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง "ตอนนี้ยายจะสอนเทคนิคพิเศษให้คุณนะคะ..."
ยายแป๊ดเข้ามาใกล้วิคเตอร์มากขึ้น กลิ่นน้ำหอมหวานฉุนของเธอลอยมาเตะจมูก "เทคนิคพิเศษนี้จะช่วยให้คุณว่ายน้ำได้เร็วขึ้นและทนทานมากขึ้นค่ะ" เธอกระซิบ ลมหายใจอุ่นๆ ปะทะใบหูของวิคเตอร์
วิคเตอร์รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัว แต่ก็ไม่กล้าขยับหนี "ครับ... แล้วต้องทำยังไงครับ?" เขาถามเสียงแผ่ว
ยายแป๊ดยิ้มกว้าง มือของเธอวางลงบนบ่าของวิคเตอร์ "ง่ายมากค่ะ แค่คุณจินตนาการว่าร่างกายของคุณกำลังละลายเป็นน้ำ แล้วค่อยๆ ไหลไปตามกระแสน้ำ"
วิคเตอร์หลับตาลง พยายามทำตามคำแนะนำ เขารู้สึกถึงมือของยายแป๊ดที่เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ จากบ่าลงมาตามแขน
"ใช่แล้วค่ะ" เสียงของยายแป๊ดแผ่วเบา "รู้สึกถึงกระแสน้ำที่ไหลผ่านร่างกายของคุณ คุณเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำ..."
วิคเตอร์รู้สึกถึงความรู้สึกแปลกประหลาดที่แล่นปราดไปทั่วร่างกาย ราวกับว่าเขากำลังละลายจริงๆ ความรู้สึกนี้ทั้งน่ากลัวและน่าตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
"ตอนนี้ลองขยับร่างกายช้าๆ เหมือนคุณกำลังว่ายน้ำนะคะ" ยายแป๊ดสั่ง
วิคเตอร์เริ่มขยับแขนและขาอย่างช้าๆ เขารู้สึกถึงความลื่นไหลของการเคลื่อนไหว ราวกับว่าเขากำลังว่ายน้ำอยู่จริงๆ
"เยี่ยมมากค่ะ" ยายแป๊ดชม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ "คุณทำได้ดีมาก คุณวิคเตอร์"
เมื่อวิคเตอร์ลืมตาขึ้น เขาพบว่าตัวเองเหงื่อท่วมและหอบหายใจเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกสดชื่นและมีพลังงานมากกว่าเดิม
"รู้สึกยังไงบ้างคะ?" ยายแป๊ดถาม ดวงตาของเธอเป็นประกายแปลกๆ
"รู้สึก... แปลกครับ" วิคเตอร์ตอบอย่างลังเล "แต่ก็รู้สึกดี... มีพลังมากขึ้น"
ยายแป๊ดยิ้มกว้าง "นั่นแหละค่ะ นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น ยายมีเทคนิคพิเศษอีกมากมายที่จะสอนคุณ..."
วิคเตอร์พยักหน้า แต่ในใจเริ่มรู้สึกสับสนกับความรู้สึกที่มีต่อยายแป๊ด ทั้งความเคารพ ความกลัว และความรู้สึกบางอย่างที่เขาไม่กล้าจะนิยาม...
หลังจากการฝึกซ้อมในบ้าน วิคเตอร์เดินทางไปยังสระว่ายน้ำเพื่อซ้อมกับทีม เขายังคงสวมชุดว่ายน้ำตัวเดิม ทับด้วยเสื้อยืดและกางเกงวอร์ม ความรู้สึกแปลกๆ ยังคงวนเวียนอยู่ในใจ
เมื่อมาถึงสระ เพื่อนร่วมทีมหลายคนมองมาที่วิคเตอร์ด้วยความสงสัย "เฮ้ย วิค วันนี้มาเร็วจังวะ" หนึ่งในเพื่อนทัก
วิคเตอร์ยิ้มแห้งๆ "อืม... ซ้อมพิเศษมาน่ะ" เขาตอบสั้นๆ ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องการฝึกกับยายแป๊ด
โค้ชเดินเข้ามาหาทีม "วันนี้เราจะซ้อมว่ายน้ำระยะยาว 1500 เมตร" โค้ชประกาศ "ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม"
วิคเตอร์ถอดเสื้อและกางเกงวอร์มออก เผยให้เห็นร่างกายกำยำในชุดว่ายน้ำรัดรูป เขารู้สึกถึงสายตาของเพื่อนร่วมทีมที่มองมาอย่างทึ่งๆ
เมื่อได้ยินเสียงนกหวีด วิคเตอร์กระโดดลงน้ำพร้อมกับเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ ทันทีที่ร่างกายสัมผัสกับน้ำ เขารู้สึกถึงพลังแปลกประหลาดที่แล่นปราดไปทั่วร่าง ราวกับว่าเขาเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำจริงๆ
วิคเตอร์เริ่มว่ายน้ำ แขนและขาเคลื่อนไหวอย่างสอดประสานกันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกถึงพลังและความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ ไม่นานนักเขาก็แซงหน้าเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ ไปอย่างง่ายดาย
"เยี่ยมมาก วิคเตอร์!" เสียงโค้ชตะโกนดังลั่น "นี่มันเร็วกว่าสถิติของนายเองนะ!"
วิคเตอร์ยิ้มกว้าง รู้สึกภูมิใจในตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกแปลกๆ กับพลังที่เพิ่มขึ้นมาอย่างฉับพลัน เขานึกถึงคำพูดของยายแป๊ด "คุณเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำ..." และรู้สึกว่ามันเป็นความจริง
การซ้อมดำเนินต่อไปจนครบ 1500 เมตร วิคเตอร์ทำเวลาได้ดีกว่าที่เคยทำมาทั้งหมด เพื่อนร่วมทีมต่างมองเขาด้วยความทึ่งและสงสัย
"วิค นายเป็นอะไรไปวะ?" เพื่อนสนิทถามเมื่อการซ้อมจบลง "วันนี้นายว่ายเร็วผิดปกตินะ"
วิคเตอร์ยักไหล่ พยายามทำท่าเป็นปกติ "ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเพราะซ้อมหนักขึ้นมั้ง" เขาตอบอย่างคลุมเครือ ไม่อยากให้ใครรู้ถึงความลับของเขากับยายแป๊ด
ขณะที่กำลังจะออกจากสระ วิคเตอร์สังเกตเห็นร่างอวบอ้วนคุ้นตายืนอยู่ที่ขอบสระ ยายแป๊ดยืนมองเขาด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ วิคเตอร์รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้น ทั้งจากความตื่นเต้นและความกลัวในเวลาเดียวกัน...
หลังจากการซ้อมที่น่าทึ่ง วิคเตอร์กลับถึงบ้านพร้อมกับยายแป๊ด เขารู้สึกเหนื่อยล้าแต่ก็เต็มไปด้วยพลังงานแปลกๆ ในเวลาเดียวกัน
"คุณวิคเตอร์ทำได้ดีมากค่ะวันนี้" ยายแป๊ดชม "ตอนนี้เรามาผ่อนคลายกล้ามเนื้อกันดีกว่าค่ะ"
ยายแป๊ดพาวิคเตอร์เข้าไปในห้องนั่งเล่น ที่ถูกจัดให้เป็นห้องนวดชั่วคราว มีเตียงนวดตั้งอยู่กลางห้อง
"นอนคว่ำลงบนเตียงนะคะ" ยายแป๊ดสั่ง "ยายจะนวดให้"
วิคเตอร์ทำตาม เขานอนคว่ำลงบนเตียงนวด ยายแป๊ดหยิบขวดน้ำมันสีเหลืองทองออกมา เทลงบนมือแล้วเริ่มนวด พร้อมกับท่องบทสวด:
"สร้อยข้อมือบุษราคัม พลังแห่งทองส่องประกายดั่งดวงดาว นำพาชัยชนะน้ำมันสีทองซึมซาบ เพิ่มพูนพละว่ายน้ำเร็วดั่งปลา ด้วยพลังบุษราคัม"
มือของยายแป๊ดเคลื่อนไหวอย่างชำนาญ นวดคลึงกล้ามเนื้อแต่ละมัดอย่างพิถีพิถัน วิคเตอร์รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านจากน้ำมัน ซึมลึกเข้าไปในผิวหนังและกล้ามเนื้อของเขา
"เหรียญทองบุษราคัม นำโชคลาภมาพลังมหาศาล หลั่งไหลสู่กายว่ายน้ำไกลแสนไกล ไม่มีใครเทียบชัยชนะรออยู่ ด้วยพลังบุษราคัม"
วิคเตอร์รู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังจมดิ่งลงสู่ทะเลแห่งความสุขสงบ น้ำมันสีทองราวกับกำลังซึมซาบเข้าสู่จิตวิญญาณของเขา เสียงของยายแป๊ดกลายเป็นเพียงเสียงกระซิบที่แผ่วเบาในความคิด ร่างกายและจิตใจของเขาเริ่มจมดิ่งลงสู่ภวังค์แห่งการพักผ่อนที่ลึกล้ำ...
ยายแป๊ดค่อยๆ เลื่อนมือลงมาที่ขาอ่อนของวิคเตอร์ สัมผัสนุ่มนวลทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย ความรู้สึกแปลกใหม่แล่นปราดไปทั่วร่างกาย วิคเตอร์พยายามควบคุมลมหายใจที่เริ่มถี่ขึ้น หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาจากอก
"ผ่อนคลายนะคะ" เสียงของยายแป๊ดแผ่วเบา "ปล่อยวางความกังวลทั้งหมด"
วิคเตอร์พยักหน้าเบาๆ แต่ร่างกายยังคงเกร็ง เขารู้สึกสับสนกับความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้น ทั้งอยากให้มันหยุดและอยากให้มันดำเนินต่อไปในเวลาเดียวกัน
"ตอนนี้ลองพลิกตัวนะคะ" ยายแป๊ดบอกเบาๆ
วิคเตอร์ลังเลอย่างเห็นได้ชัด เขากลืนน้ำลายเอื๊อก ความกังวลฉายชัดบนใบหน้า "ผม... ผมว่า..." เขาพยายามหาคำพูด แต่ไม่รู้จะพูดอะไร
ยายแป๊ดยิ้มอย่างเข้าใจ "ไม่เป็นไรค่ะ เป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ต้องอายนะคะ"
วิคเตอร์สูดหายใจลึก พยายามรวบรวมความกล้า เขาค่อยๆ พลิกตัวหงายขึ้นอย่างช้าๆ พยายามปิดบังสภาพร่างกายที่ตื่นตัว แต่ก็ไม่อาจซ่อนได้มิด เขาหลับตาปี๋ ไม่กล้าสบตากับยายแป๊ด ความอับอายและความตื่นเต้นผสมปนเปกันในใจ
ยายแป๊ดมองด้วยรอยยิ้มที่ยากจะอธิบาย "ไม่เป็นไรค่ะ เป็นเรื่องธรรมชาติ" เธอพูดเบาๆ "เรามาผ่อนคลายต่อกันดีกว่านะคะ คุณวิคเตอร์ทำได้ดีมากแล้ว..."
วิคเตอร์ยังคงหลับตา ลมหายใจถี่และตื้น เขารู้สึกถึงมือของยายแป๊ดที่วางลงบนหน้าอกของเขาเบาๆ "หายใจลึกๆ นะคะ" เธอบอก "ปล่อยวางทุกอย่าง..."

risingmoons

ติดตามครับ

TAtaaa

ขอบคุณ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

shinecaraff

สนุกมากครับ ลุ้นตอนต่อไปสุดๆ

Papigaaa

ลุ้นนมากกกกกกสนุกมากกกก

lekthai

ลุ้นรอตอนต่อไป

Alikesky280

สุดยอด

thefriday

ขอบคุณครับ

kichjakan

ขอบคุณครับ

Takkin7419

รอตอนต่อไปครับ

Paramita

CKK

ขอบคุณมากครับ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

Vza

ขอบคุณคับ

S_carlettyz

เลิศมาก รอค่า

freezz6969

รอลุ้นเสียวววว  อยากให้มาต่อไวๆ จังค้าบบ

darkday666

ขอบคุณครับ

Nadt

รอครับ

2936

ขอบคุณครับ