|
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งที่ใช้จินตนาการของผมและแรงบันดาลใจจากนิยยายหลายๆเรื่องที่ผมอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ โปรดใช้วิจารณยานในการเสพสื่อนะค้าบ ณ ฟิตเนสแห่งหนึ่งยามราตรีที่มีคนออกกำลังกายพอสมควร “ขอโทษนะครับ คุณทำของตกน่ะครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งทัก แฟร์ที่ทำผ้าเช็ดหน้าตกที่พื้นขณะเดินผ่าน “อุ้ยขอบคุณค่ะ” แฟร์ยิ้มรับ “คุณมาเล่นที่นี่บ่อยไหมครับ ทำไมผมไม่คุ้นหน้าคุ้นเลย” ชายหนุ่มรูปงามถาม “อ๋อ ฉันเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกค่ะ ยังงงๆอยู่เพราะเพิ่งเคยมายิมค่ะ” แฟร์ตอบ “ปกติคุณเล่นที่ไหนเหรอครับ” ชายหนุ่มถาม “เล่นที่คฤหาสน์น่ะค่ะ แต่พอดีช่วงนี้ที่คฤหาสน์รีโนเวทค่ะ เลยมาออกกำลังกายข้างนอกแทนถือโอกาสเปลี่ยนบรรยากาศ คุณมาออกกำลังกายที่นี่บ่อยเหรอคะ” แฟร์ถาม “ผมรับจ้างเป็น ฟิตเนสเทรนเนอร์น่ะครับ เพิ่งสอนลูกเทรนเสร็จเลยออกของตัวเอง หากคุณ….” ชายหนุ่มถาม “แฟร์ค่ะ ฉันชื่อแฟร์” แฟร์ยิ้มตอบทำเอาชายหนุ่มเขินนิดๆ “ผมมอสนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณแฟร์” ชายหนุ่มยิ้มรับ “เมื่อสักครู่เห็นคุณมอสพูดว่า หากคุณแล้วเหมือนจะพูดอะไรต่อใช่ไหมคะ” แฟร์ถาม “อ๋อ เอ่อ ผมหมายถึงหากคุณแฟร์ต้องการเทรนเนอร์ส่วนตัวสักคน ให้ผมช่วยสอนท่าออกกำลังกายสามารถบอกผมได้เลยนะครับ” มอสกล่าว “ก็น่าสนใจนะคะ พอดีเทรนเนอร์คนก่อนฉันเพิ่งเลิกจ้างเอง ถ้ายังไงวันนี้คุณมอสลองสอนฉันหน่อยได้ไหมคะ ถ้าถูกใจฉันอาจจะจ้างคุณไปเทรนที่คฤหาสน์ แบบ ส่วนตัว” แฟร์ยิ้มตอบมอส หลังจากนั้นมอสได้สอนแฟร์ออกกำลังกายทำให้แฟร์รู้สึกถูกใจมอสเป็นอย่างมาก ทั้งสองเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยๆเพราะมอสดูเป็นสุภาพบุรุษและวางตัวดีแฟร์เลยรู้สึกสนใจมอสอยู่ลึกๆ จนผ่านไป 1 สัปดาห์ มอสได้มีโอกาสได้เข้าไปยังคฤหาสน์ของแฟร์ ที่เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ในซอยเปลี่ยวเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่พื้นที่กว้างขวาง รายล้อมด้วยต้นไม้ใหญ่ที่ดูร่มรื่นและวังเวงในเวลาเดียวกัน “นี่คฤหาสน์คุณแฟร์เหรอครับ ดูใหญ่โตมากเลยนะครับเนี่ย” มอสกล่าวเมื่อเห็นคฤหาสน์ตรงหน้า “ใช่ค่ะนี่คฤหาสน์แฟร์เอง มีอะไรรึเปล่าคะคุณมอส” แฟร์ถาม “เป็นครั้งแรกน่ะครับที่ผมได้มีโอกาสเข้ามาเทรนให้กับคนที่อยู่คฤหาสน์ที่ใหญ่โตขนาดนี้น่ะครับ” มอสตอบแบบถ่อมตัว “ตามสบายนะคะ ที่นี่ดิฉันอยู่คนเดียวกับคนรับใช้คนสนิท 3 คน” แฟร์ยิ้มพร้อมกับเดินพาชมคฤหาสน์โดยมี ผู้หญิงรับใช้ 3 คนยืนต้อนรับ ทั้งสองเดินมาจนถึงห้องออกกำลังกายที่มีขนาดใหญ่พอๆกับฟิตเนสที่มีอุปกรณ์ออกกำลังกายแบบครบวงจร ทำให้เขารู้สึกตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก “คฤหาสน์คุณแฟร์มีอุปกรณ์ออกกำลังกายครบเครื่องเลยนะครับเนี่ย บางอย่างมีแค่เมืองนอกหรือต้องเป็นฟิตเนสระดับสูงเลยนะครับเนี่ย” มอสเดินสำรวจไปทั่วบริเวณ “ก็ถ้าคุณมอสชอบ ยังไงหลังจากนี้คุณมอสก็มาเทรนแฟร์ที่นี่ได้ตลอดเลยนะคะ แต่แฟร์ขอแค่อย่างเดียว” แฟร์ยิ้ม “ขอ….อะไรเหรอครับ” มอสถาม “ขอให้มอสมาเทรนให้แฟร์ช่วง 2 ทุ่มเป็นต้นไปจะได้ไหมคะ” แฟร์ถามยิ้มโปรยสเน่ห์ “คุณแฟร์สะดวกเวลานี้เหรอครับ” มอสถามด้วยความสงสัย “ค่ะ ปกติ แฟร์จะยุ่งทั้งวันค่ะและจะมีเวลาว่างแค่ตอนกลางคืนมากกว่า” แฟร์ตอบ “ก็ได้ครับ ผมไม่ติดเพราะเวลานั้นปกติผมไม่มีเทรนอยู่แล้ว” มอสตอบ “ส่วนค่าตอบแทนตามที่ตกลงนะคะ” แฟร์ตอบ “ยินดีครับ” มอสตอบ มอสได้เข้ามาเทรนที่คฤหาสน์แฟร์ จนทั้งสองเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น หลายวันผ่านไป “คุณมอสคะวันนี้คุณดูเศร้าๆนะคะ เป็นอะไรรึเปล่าคะ” แฟร์ถามขณะออกกำลังกายสังเกตุเห็นว่ามอสดูเศร้ากว่าปกติ “อ่อพอดีว่าคุณแม่ของผมท่านไม่สบายหนักครับ ตอนนี้ต้องพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล และค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ตอนนี้ผมเครียดไม่รู้จะเอาเงินที่ไหนไปรักษาท่านน่ะครับ” มอสเล่าด้วยสีหน้าอันเศร้า “ฉันเข้าใจคุณค่ะ ว่าการศูนย์เสียสิ่งที่เรารักมันเป็นยังไง แฟร์สามารถช่วยอะไรคุณได้มั่งไหมคะ” แฟร์ถามมอส “ถ้าไม่รังเกียจไหมครับ ถ้าผมจะขอยืมเงินคุณแฟร์ไปรักษาคุณแม่ของผมก่อน ผมยอมเป็นเทรนเนอร์ให้คุณแฟร์ไปตลอดชีวิตเลยก็ได้ครับ” มอสส่งสายตาขอร้องแฟร์ “อืม ได้ค่ะ ฉันยินดีช่วย แต่ที่คุณมอสบอกว่าจะเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวให้แฟร์ไปตลอดชีวิตจริงๆเหรอคะคุณมอส” แฟร์ถาม “ใช่ครับ ผมสัญญา ผมสาบาน ถ้าคุณแฟร์ช่วยให้คุณแม่ผมหายจากการเป็นมะเร็งนี้ได้ ผมยอมเป็นเทรนเนอร์ให้คุณแฟร์ไปตลอดชีวิตเลยครับ” มอสยิ้มอย่างมีความหวัง “ได้ค่ะ ฉันชอบคนรักษาสัญญาและคนกตัญญู ยังไงตามแฟร์มาค่ะ” พูดจบแฟร์พามอสเดินไปห้องทำงาน แฟร์หยิบเงินสดในตู้เซฟออกมาให้เขา 1 ปึกใหญ่ยื่นให้มอส มอสทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย “พอดีแฟร์ไม่ชอบเก็บเงินไว้ในธนาคารน่ะค่ะ” แฟร์ยิ้มตอบ “อ่อครับครับ ยังไงขอบคุณคุณแฟร์มากเลยครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ลืมบุญคุณในครั้งนี้เลยครับ” เย็นวันถัดมา มอสได้สอนแฟร์ออกกำลังกายตามปกติ แต่วันนี้เขารู้สึกว่าอีกฝั่งนั้นดูมีสเน่ห์มากกว่าปกติ ทั้งที่ปกติแฟร์นั้นใส่ชุดรัดรูปออกกำลังกายตามปกติ แต่รอบนี้ชุดของคุณแฟร์นั้นดูน่ามองกว่าปกติ จนทำให้ภายในกายของเขานั้นสั่นสะท้านไปหมด “มอสวันนี้หายใจแรงจังเลยนะคะ” แฟร์ถาม ทำให้สติของมอสกลับมาอีกครั้ง “คะ ครับ ว่ายังไงนะคะคุณแฟร์” มอสถาม “แฟร์ถามว่า วันนี้คุณมอสดูหายใจแรงจังเลยนะคะ” แฟร์ยิ้มถาม “อะอ๋อ น่าจะเพราะวันนี้คุณแฟร์ดูสวยเป็นพิเศษน่ะครับ เลยทำให้ผมใจเต้นแรงเลย” มอสหยอดแฟร์ “เหรอคะ วันนี้ชุดแฟร์ดูเย้ายวนมอสขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย แย่จัง” แฟร์ยิ้มอ่อนๆก่อนจะเอามือไปลูบที่หน้าอกมอสอย่างแผ่วเบา ทำเอามอสนั้นเกร็งมากขึ้น “คุณแฟร์ใส่อะไรก็สวยครับ” มอสตอบพร้อมอาการหายใจติดๆขัดๆ “มอสรู้ใช่ไหมครับ ว่า แฟร์ ไม่ใช่หญิงแท้” จู่ๆแฟร์ยิ้มถามชายหนุ่มตรงหน้าที่กำลังมีความกำหนัดพรุ่งพร่าน ขณะที่มือของแฟร์ค่อยๆลูบลงมาที่กล้ามท้องของมอสช้าๆ “ชะ ชอบครับ คุณแฟร์ครับ ผะ ผม” มอส แม้อาจจะตกใจไปบ้างแต่ ถ้าให้เขามีแฟนรูปร่างหน้าตาแบบนี้ ต่อให้ไม่ใช่หญิงแท้ก็ถือว่าสวยกว่าหญิงแท้ทั่วไปอีก อีกทั้งหลังจากโดนแฟร์ ยั่วยวนเขาแม้เขาจะพยายามอดทนอดกลั้นมานานแต่ตอนนี้ขีดความอดทนของเขาได้หมดลงแล้ว “เอาวะ” มอสคิดก่อนจะยื่นหน้าลงมาประกบปากกับแฟร์อย่างดูดดื่ม “จ๊วบๆ อืม คุณมอสคะ คุณมอส จ๊วบจ๊วบ” แฟร์ขัดขืนเล็กน้อยแต่เมื่อโดนปากอันหนักแน่นของมอสบดจูบอย่างเร่าร้อนทำให้แฟร์ปล่อยตัวไปตามอารมณ์ทันที ทั้งสองจูบแลกลิ้นกันอย่างพัลวัน “ก็อกๆๆ ขออนุญาติค่ะ” ก่อนที่ทั้งสองจะทำอะไรกัรมากกว่านั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้การบันเลงรักหยุดลงกลางคัน ทั้งสองรีบลุกขึ้นมาทำตัวปกติ คนที่เดินเข้ามาคือ เลขาของแฟร์ “ขออนุญาติค่ะคุณแฟร์ที่ขัดจังหวะออกกำลังกาย พอดีมีสายด่วนค่ะคุณแฟร์” เลขาสาวกล่าว “โอเค เดี๋ยวตามออกไป” แฟร์ตอบ เลขาสาวพยักหน้าก่อนจะเดินปิดประตูออกไป “เมื่อกี้ผมต้องขอโทษด้วยนะครับคุณแฟร์ ที่ ที่ผมเสียมารยาทกับคุณไป ผมไม่ได้ตั้งใจอารมณ์มันพาไปน่ะครับ ยังไงต้องขอโทษจริงๆนะครับคุณแฟร์” มอสกล่าว “ถ้ายังไงวันนี้คุณมอสกลับไปก่อนนะคะ แฟร์ขอตัวทำธุระก่อนนะคะ” แฟร์ลุกขึ้นเดินออกไปที่ประตู ก่อนประตูจะปิดลงแฟร์หันมายิ้มกับมอส “คุณมอสคะ จริงๆเมื่อกี้แฟร์ก็ไม่ได้ติดอะไรนะคะ อยากให้มันเป็นความตั้งใจเสียด้วยซ้ำไป” แฟร์ยิ้มตอบก่อนที่ประตูจะปิดตัวลง มอสเก็บของตัวเองก่อนจะเดินขึ้นไปที่รถของตัวเอง “เสียดายชะมัด ถ้าเลขาของยัยนั่นไม่เข้ามาขัดจังหวะ ป่านนี้คงได้เสียกับเจ้าของคฤหาสน์คนสวยไปแล้ว ชิ เลขาคฤหาสน์นั่นดันเข้ามาผิดจังหวะซะได้ บ้าชะมัด” มอสสบถกับตัวเองในรถ ก่อนจะขับรถออกไปโดยมีสายตาของแฟร์และเลขาสาวแอบยืนอยู่เงียบๆในมุมคฤหาสน์ “เข้ามาผิดจังหวะไปหน่อยนะ อีกนิดเดียวข้าจะทำให้มันถึงจุดสุดยอดก่อนที่มันจะไม่มีโอกาสอีกเลย” แฟร์ยืนมองดูรถของมอสขับจากไป “ขออภัยด้วยค่ะ” เลขาสาวตอบ “ไม่เป็นไรหรอก เพราะจริงๆรอจัดการพรุ่งนี้ทีเดียวก็ไม่ต่างกัน” แฟร์ยิ้มก่อนจะค่อยๆเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์ของตัวเอง ช่วงเย็นของวันถัดมามอสมาที่คฤหาสน์ของแฟร์ตามปกติ เขามาพร้อมช่อดอกไม้และกล่องเค้กร้านดัง “อุ้ย คุณมอสอะไรกันคะเนี่ย” แฟร์ถามด้วยความสงสัย “ผมเอามาให้คุณแฟร์เพื่อเป็นการแสดงคำขอโทษจากผมครับที่เมื่อวานผมแสดงกริยาไม่สุภาพทำตัวลุ่มล่ามใส่คุณแฟร์ไป อันนี้เป็นของแทนคำขอโทษจากผมนะครับ” มอสอธิบาย แฟร์ยิ้มอย่างพอใจ “ขอบคุณนะคะสำหรับของพวกนี้ แต่ที่จริงอย่างที่แฟร์บอกน่ะค่ะ แฟร์ไม่ได้คิดมากกับเรื่องเมื่อวาน ออกจะรู้สึกเสียดายด้วยซ้ำไป” แฟร์กล่าว “วะ ว่าไงนะครับ คุณแฟร์” มอสแทบไม่เชื่อหูตัวเอง แม้เมื่อวานเหมือนแฟร์จะพูดไปแล้วแต่เขาคิดว่านั่นคงเป็นสิ่งที่เขาหูฝาด “ยังไงวันนี้หลังเทรนเสร็จ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะคะคุณมอส พอดีวันนี้แฟร์เหงาอยากหาเพื่อนทานข้าวด้วย รับรองคลีนแน่นอนค่ะ” แฟร์ตอบเพราะทราบดีว่ามอสเองปกติจะไม่ทานมื้อดึกยกเว้นอาหารคลีนเท่านั้น “ได้ครับคุณแฟร์” มอสกล่าว “งั้นมอสเข้าไปรอในห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวแฟร์ตามเข้าไป ขอเวลาเปลี่ยนชุดสักครู่” แฟร์ยิ้มก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป ส่วนมอสเดินตามเลขาของแฟร์ไปยังฟิตเนส “เอาล่ะวะ วันนี้เสร็จกูแน่” มอสคิดกับตัวเองพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างภูมิใจในสเน่ห์ตัวเอง “มาแล้วค่ะ รอนานไหมคะ” แฟร์เดินเข้ามาในห้องฟิตเนส ในชุดออกกำลังกาย รอบนี้เป็นชุด 2 ส่วน ด้านบนเป็นเสื้อกล้ามเอวลอย ส่วนด้านล่างเป็นกางเกงออกกำลังกายรัดรูปขาสั้น มอสแอบกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ กับภาพตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นใครที่หุ่นสะโอดสะองขนาดนี้มาก่อน เขาแทบจะอยากกลืนกินคนตรงหน้าเต็มที่ แต่ก็ต้องสะกดอารมณ์ความหิวกระหายเอาไว้ในใจ “เป็นอะไรไปคะคุณมอส ยืนนิ่งเชียว ชุดแฟร์มันดูไม่ดีเหรอคะ” แฟร์ถาม “ปะ เปล่าครับ ผะ ผมคิดว่าวันนี้ชุดคุณแฟร์ดูสั้นเป็นพิเศษน่ะครับ” มอสตอบ “อ๋อ ก็พิเศษสำหรับคนพิเศษนี่คะ” แฟร์ตอบ “เรามาออกกำลังกายกันเถอะค่ะ เดี๋ยวดึกไป” แฟร์พูดต่อ ทั้งสองได้ออกกำลังกายจนหมดเวลา วันนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตของมอสที่เขาต้องเก็บกักอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเขามานานหลายชั่วโมงขนาดนี้ ปกติหากเจอคนแบบนี้ตรงหน้าร้อยทั้งร้อย เขาจะหาวิธีเผด็จศึกให้ไวที่สุด แต่รอบนี้อีกฝั่งพยายามกระตุ้นอารมณ์เขาแต่ไม่สนองอารมณ์เขา เหมือนเป็นการแกล้งให้อยากแล้วจากไปมากกว่าจนตอนนี้อวัยวะเพศของเขานั้นแน่นตุงไปหมด ทั้งผิวอันนุ่มลื่นขาวนวลน่าสัมผัส ทั้งเสียงเวลาออกกำลังกายที่ฟังแล้วเราอารมณ์ ทั้งรูปร่างที่น่าลูบไล้ไปทุกส่วน อีกทั้งกลิ่นกายของแฟร์ที่เขารู้สึกว่าเธอมีกลิ่นกายที่หอมเป็นพิเศษหอมกว่าใครที่เขาเคยได้กลิ่นมา ทำให้อารมณ์กลัดมันของเขานั้นเหมือนถูกกระตุ้นตลอดเวลา “วันนี้มอสดูหายใจแปลกๆอีกแล้วนะคะ” แฟร์ถามพร้อมอมยิ้มให้ “ผมคงเจอคนสวยอยู่ตรงหน้ามั้งครับ ใจผมเลยไม่ค่อยสงบเท่าไหร่” มอสหยอดแฟร์ “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ก็ปกตินะคะ วันนี้เราออกเสร็จแล้วใช่ไหมคะ ดีเลยค่ะงั้นเดี๋ยวเราไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วไปนั่งทานข้าวกันค่ะ ทางเลขาน่าจะเตรียมอาหารให้เสร็จแล้ว” แฟร์ตอบก่อนจะลุกเดินจากห้องไป มอสเดินตามออกไปแต่ไม่เจอแฟร์ เจอแต่เลขาของคุณแฟร์ยืนรออยู่ “แล้วคุณแฟร์ไปไหนแล้วล่ะ” มอสถาม “คุณแฟร์ขึ้นไปอาบน้ำแล้วค่ะ คุณมอสเชิญด้านนี้ค่ะ” เลขาสาวตอบก่อนจะพาไปห้องอาบน้ำชั้นล่างที่อยู่ในห้องรับรองแขก “ตามสบายนะคะ ชุดของคุณมอสอยู่บนเตียง คุณแฟร์ให้ใส่ชุดนี้ค่ะ อีก 30 นาทีฉันจะมารับคุณมอสไปที่ห้องอาหารนะคะ ในระหว่างนั้นกรุณาอย่าเดินออกไปข้างนอกนะคะ” พูดจบเลขาสาวเดินออกไปเงียบๆ มอสสำรวจบรรยากาศรอบๆอย่างพอใจ ห้องนอนขนาดกลางมีอุปกรณ์ค่อนข้างครบถ้วนและในห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำอย่างดีพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกครบถ้วน “ขนาดห้องรับรองยังขนาดนี้ ถ้าเป็นห้องคุณแฟร์จะขนาดไหนกันนะ 30 นาทีเหรอ ไหนๆก็มีเวลาเดี๋ยวรีบอาบน้ำแล้วแอบขึ้นไปสำรวจหน่อยดีกว่า” มอสพูดจบก็รีบเข้าห้องน้ำทำความสะอาดร่างกายของเขาจนสะอาดหมดจด เข้าสำรวจตัวเองเมื่อเห็นว่าเรียบร้อยแล้วเขาจึงค่อยๆแง้มประตูห้องรับแขกออก เมื่อเห็นว่าด้านนอกไม่มีคนอยู่เขาค่อยๆเดินเลาะออกมาที่ห้องโถงและวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างเงียบๆ “ห้องเยอะจัง สมแล้วที่เป็นลูกคนมีเงิน แล้วคุณแฟร์คนสวยอยู่ห้องไหนกันหนอ” มอสค่อยๆเดินย่องๆไปตามห้องต่างๆจนกระทั่งเห็นช่องใต้ประตูมีแสงไฟสว่างอยู่ เขามั่นใจว่าห้องนั้นคือคุณแฟร์แน่นอน มอสรีบรุดเข้าไปหาทันที มอสค่อยๆแง้มประตูห้องนั้นออกเบาๆด้านในมีเสียงคนฮัมเพลงดังออกมาจากในห้องน้ำด้านใน มอสค่อยสอดตัวเข้าไปก่อนจะปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบา เขามองบรรยากาศรอบๆห้องที่มีความสวยหรูด้วยสีทองตัดกับสีขาวและน้ำตาล ห้องนอนขนาดใหญ่ที่ตรงกลางด้านในมีเตียงตั้งตระหง่านอยู่พร้อมม่าน ปิดไว้ 3 ทิศ เขาเดินไปตรงห้องน้ำที่มีเสียงคนฮัมเพลงอยู่ เสียงฮัมเพลงด้านในทำให้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มจับใจราวกับต้องมนต์ เขาค่อยๆเดินไปที่หน้าประตูห้องน้ำที่เปิดแง้มอยู่ ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ “ก๊อก ก๊อก ก๊อก คุณแฟร์คะอาหารพร้อมแล้วนะคะ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้มอสลนลานเกือบทำตัวไม่ถูก เขายืนหลบมุมที่ตู้เสื้อผ้าทันที “อ้อเหรอ โอเค เดี๋ยวฉันลงไป เดี๋ยวอีก 5 นาทีค่อยไปตามคุณมอสนะ” แฟร์ตะโกนตอบจากในห้องน้ำ “ได้ค่ะคุณแฟร์” พูดจบ มอสได้ยินเสียงคนเดินห่างออกจากห้องนี้ไป เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะรีบย่องออกจากห้องและวิ่งกลับเข้าไปในห้องของตัวเองทันที “เกือบไปแล้วไหมล่ะ ดีนะยัยเลขาสาวนั่นยังมาไม่ถึง” มอสยืนถอนหายใจโล่งอก ที่เลขาสาวยังมาไม่ถึงห้องรับรอง เขาคงแวะไปดูความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจึงยังมาไม่ถึงถือเป็นโชคดีของเขา “ก๊อกๆๆ คุณมอส ขออนุญาติค่ะ” ไม่ทันที่มอสจะหายเหนื่อยเสียงประตูก็ดังขึ้น ทำเอามอสสะดุ้งตัวแต่พยายามทำท่าทางปกติ “ครับ เชิญเข้ามาได้เลยครับ” มอสตะโกนตอบ เลขาสาวเปิดประตูเดินเข้ามา “เรียนเชิญไปรับประทานอาหารค่ะ อาหารพร้อมแล้วค่ะ” เลขาสาวบอก “โอเคครับ” มอสรับคำก่อนจะเดินตามเลขาสาวไปเงียบๆ เมื่อมาถึงห้องอาหารเขากับตื่นตาตื่นใจกับอาหารตรงหน้า มันคืออาหารที่ดูคลีนทุกอย่าง ทั้งสลัด ทั้งข้าวธัญพืช ทั้งจานปลาที่ดูน่ารับประทาน ถ้าคนมองผ่านๆอาจจะไม่รู้ว่าเป็นอาหารคลีน “เชิญนั่งตรงนี้ค่ะ” เลขาสาวกล่าว มอสเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย “ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ” เสียงสดใสของแฟร์ดังขึ้น มอสหันไปดูถึงกับตะลึงกับแฟร์ที่มาในชุดเดรสผ้าซาตินเนื้อบางสีครีม ที่กำลังเดินเขามาในห้องอาหาร พร้อมกับมานั่งฝั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม ชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงไปในคอทันที “เอ่อ คุณมอส คุณมอสเป็นอะไรรึเปล่าคะ” แฟร์ถาม หลังจากเห็นชายหนุ่มนั่งอึ้งจ้องตัวเองอย่างไม่วางตา “ปะ เปล่าครับไม่มีอะไรครับ” มอสละล่ำละลักตอบด้วยความเขินอาย ทำให้แฟร์ตรงหน้ายิ้มอย่างมีความสุข “งั้นเรามาทานอาหารกันดีกว่าค่ะ รับรองว่าอาหารทั้งหมดนี้ตรงตามหลักโภชนาการแน่นอนค่ะ” แฟร์ยิ้มก่อนจะเริ่มทานสลัดตรงหน้าของตัวเอง จากนั้นทั้งสองต่างดื่มด่ำกับอาหารตรงหน้าอย่างมีความสุข “อาหารเป็นยังไงมั่งคะ ถูกปากคุณมอสไหม” แฟร์ถาม “อร่อยทุกอย่างเลยครับ อร่อยระดับมิชเชอร์ลินเลยนะครับเนี่ย” มอสตอบ “ขอบคุณนะคะที่พอใจกับอาหารของแฟร์ เพราะแต่ละอย่างที่เตรียมมาช่วยให้คุณมอสรู้สึกเบาสบายและช่วยชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างกายได้ด้วยนะคะ แถมทำให้ร่างกายเลือดลมสูบฉีดดีด้วยค่ะ” แฟร์ยิ้มตอบ หลังจากที่ทั้งสองรับประทานอาหารตรงหน้าจนหมด “ขนาดนั้นเลยเหรอครับ แบบนี้ต้องเป็นอาหารชูกำลังแน่ๆเลยครับ” มอสตอบ “ใช่ค่ะ มันเป็นอาหารสูตรลับของตระกูลแฟร์เอง เฉพาะคนในตระกูลเท่านั้นที่จะร่วงรู้สูตรนี้ หรือเป็นคนที่คนในตระกูลเชื่อใจจริงๆเท่านั้นค่ะ” แฟร์ตอบ “แบบนี้ ถ้าผมอยากเป็นคนในตระกูลเดียวกับคุณแฟร์ ต้องทำยังไงมั่งเหรอครับ” มอสหยอดแฟร์ “ก็ต้องเป็นของกันและกันก่อนมั้งคะ” แฟร์ตอบกลับด้วยสีหน้าเย้ายวน ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้กล่าวอะไรเพิ่มเติมเขารู้สึกว่าภายในร่างกายของเขามีปฎิกริยาประหลาด ภายในร่างกายของเขานั้นร้อนรุ่มเหมือนเลือดในกายของเขาถูกสูปฉีดอย่างรุนแรง โดยเฉพาะของสงวนของเขาที่ตอนนี้มันเกิดอาการลุกฮือขึ้นมาอยากกำราบใครสักคน ทำเอาเขาหายใจหอบๆพอสมควร เขาพยายามมีสติและค่อยๆหายใจช้าๆเพื่อไม่ให้เจ้าของบ้านคนสวยตกใจ เขาไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา หรือว่าเขาโดนวางยาแต่แฟร์จะทำแบบนี้กับเขาทำไม
* b6 w; ?7 [1 s$ A) r9 x) t2 Q, O! a7 o R1 t2 ]
# T5 z" b9 I) A( v! p4 v Q( S# O/ Z1 |7 A6 J
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-7 13:26:12
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-7 14:25:21
โพสต์ 2024-9-7 14:27:26
โพสต์ 2024-9-7 15:39:57
โพสต์ 2024-9-7 19:51:22