ขุนทำงานด้วยความกระอ่วน ใจพะว้าพะวงถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจติดต่อหาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน หลังเลิกงานขุนโทรหาอิน "อินวันนี้ขุนกลับดึกนะ"ขุนพูดถามเชิงขออนุญาต ลุ้นใจรอคำตอบ "อ้าวทำไมล่ะมีงานด่วนหรอ" อินถามขึ้นมาด้วยความสงสัย ขุนรีบตอบด้วยความฉับไว "ไม่ใช่ ไม่ใช่ พอดีเพื่อนขุนนัดสังสรรค์กันนิดหน่อย" เขาพูดบอกอีกฝ่ายแต่ก็โกหกนิดหน่อย เพราะความจริงแล้วเขาเองที่เป็นคนนัดกลุ่มเพื่อน "เพื่อน? อินรู้จักไหม" อินถามด้วยความสงสัยเพราะขุนเป็นคนที่อยู่ติดบ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหน "ก็มีไอ้ทีไอ้เปรมไอ้ต้อง" ขุนร่ายรายชื่อเพื่อนให้อินฟัง อินกระแอมเสียง อืม ในลำคอ รายชื่อที่กล่าวมานั้นอินก็รู้จักและเคยเจอมาก่อน เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยมัธยม อินเองจึงวางใจเพราะปกติเจอแต่เพื่อนร่วมงานของขุน "แล้วจะกลับกี่โมง ดื่มกันหรือเปล่า ถ้าดื่มห้ามขับนะเดี๋ยวอินไปรับ" อินถามต่อพร้อมเสนอตัวด้วยความเป็นห่วง "ไม่ต้อง ไม่ต้อง แค่ดื่มกันชิวๆพูดคุยนิดหน่อยไม่น่าเกินสี่ทุ่ม อาจจะเลทแต่ไม่เกินเที่ยงคืน อินไม่ต้องห่วง" ขุนขับรถเดินทางมายังร้านอาหารกึ่งบาร์นั่งชิล ที่เป็นร้านประจำของขุนและกลุ่มเพื่อน ตัวร้านอาหารนั้นมีอยู่ 2 ชั้น ชั้นแรกจะมีบาร์ยาวและโต๊ะนั่งยื่นออกไปด้านนอกแบบ outdoor มีไฟและต้นไม้ติดสลับให้บรรยากาศผ่อนคลาย เย็นสบาย ส่วนชั้น 2 จะเป็นชั้นลอยมีอุปกรณ์เครื่องมืออำนวยความสะดวกหลายอย่างดูเป็นทางการ ขุนเดินเข้าไปในร้านก็เจอกับเพื่อนที่นั่งอยู่โซน outdoor มุมขวามือโต๊ะริมสุด ประกอบไปด้วย เปรม เข้าของร้านทองย่านคนจีน ที่สืบทอดร้านมาจากพ่อ ต้อง ศิลปิน(ไส้แห้ง)ผู้อุทิศตัวให้กับวงการศิลปะ ตอนนี้หาแรงบันดาลใจด้วยการเดินทางชื่นชมศิลปะตามพิพิธภัณฑ์ทั่วโลก ที นักวิจัยและพัฒนาเวชภัณฑ์ของแบรนด์ดังยี่ห้อหนึ่ง "ไงมึงมีอะไรถึงนัดพวกกูออกมาได้วะ" เปรมถามออกมาเป็นคนแรกหลังจากที่ขุนนั่งลงบนเก้าอี้ ฝั่งตรงข้าม "แต่มึงโชคดีนะเนี่ยที่กูเพิ่งกลับมาไม่งั้นนะ ไม่มีทางได้เจอกูหรอก" ต้องที่นั่งข้างเปรมเอ่ยเสริม พร้อมยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาจิบ "นั่นดิปกติมึงไม่นัดพวกกู มีแต่พวกกูนี่แหละที่นัดมึงแล้วแม่งเบี้ยว" ทีพูดเสริมกลุ่มเพื่อนออกมาด้วยความสงสัยอีกแรง ขุนได้แต่ยิ้มเจื่อนรู้สึกผิด แล้วมองหน้าเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน กลุ่มเพื่อนเริ่มสั่งอาหารแล้วพูดคุยกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน ขุนสังเกต ดูอาการแต่ละคน เพื่อนของขุนทำตัวเป็นปกติผิดจากที่คิดไว้ ขุนคิดว่าคลิปนั้นอาจจะเป็นเพื่อนของเขาหนึ่งในนี้เป็นคนส่ง แต่จากการพูดคุยทุกคนดูเป็นปกติ จึงตัดสินใจเอ่ยถามถึงเป้าประสงค์ที่มา "นี่พวกมึงยังจำเรื่องตอนนั้นได้อยู่ไหมวะ?" ขุนพูดติดตลกเพื่อนที่คุยหัวเราะกันก่อนหน้าก็พากันเงียบสงสัย "มึงมีอะไรหรือเปล่าวะ กูว่าแปลก ๆ ตั้งแต่นัดเจอพวกกูแล้ว" ต้องเป็นคนแรกที่จับพิรุธได้ ถามตรง ๆ ไม่นานเปรมและทีก็เสริมทัพต่อ ขุนจึงแน่ใจว่าเพื่อนของเขาไม่มีส่วนรู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ "เปล่า ไม่มีไร" ขุนตอบพร้อมรอยยิ้มอ่อน ในหัวคิด คนที่ส่งตั้งใจที่จะเล่นงานเขาคนเดียว หากเขาบอกความจริงกับเพื่อนเพื่อนเขาอาจจะซวยไปด้วยก็ได้ จึงตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ไม่ทันการเสียแล้ว "ทำไมวะ มึงคิดถึงวันวานหรอฮะ?" ต้องพูดพร้อมรอยยิ้มเลศนัย จากนั้นคนอื่นๆก็ยิ้มตามจนขุนต้องรีบขัด "ไม่ใช่เว้ยไอ้ห่า พวกมึงก็มีลูกมีเมียกันและยังจะมา" ขุนรีบตัดบทก่อนที่จะเกินเลยไปมากกว่านี้ "ทำไมวะมีลูกแล้วเงี่ยนไม่ได้หรือไงวะ" เปรมพูดออกมาอย่างหนักใจ ขุนเห็นโอกาสจึงเปิดบทสนทนาใหม่ "มีอะไรวะเพื่อน เล่ามาซิ" จากนั้นเปรมก็บ่นถึงความกังวลความเครียดความเบื่อ ทุกคนเลยหันไปโฟกัสที่ปัญหาของเปรม ต่อมา ต้องก็ระบายถึงครอบครัวที่กดดันให้ตนเลิกเที่ยวแล้วมาทำงานดูแลโรงงาน ทีที่เงียบๆก็ขอพูดบ้าง เจ้าตัวเล่าถึงความรัก ที่ดันไปชอบผู้หญิงคนนึง แต่มารู้ทีหลังว่าเธอเป็นสาวดุ้น แถมมีคนคุยที่เป็นไบมีรสนิยมชอบหมู่อีก ปัญหาคือทีตัดใจไม่ได้ กลุ่มเพื่อนรักจึงช่วยกันปลอบ บ้างก็แซวให้ลุยไปเลย คุยไปดื่มไปประมาณ 3 ทุ่มกว่า ขุนก็ขอตัวกลับก่อน เพื่อนที่เหลือรั้งเขาไว้เพราะนาน ๆ จะเจอกันที "ไม่ได้กูบอกอินไว้ว่ากลับไม่เกินสี่ทุ่ม" ขุนปฏิเสธ กลุ่มเพื่อนยังคงรั้งต่อ "ทำไมวะ นาน ๆ เจอกันที พรุ่งนี้ก็วันหยุดไม่ใช่หรอ"ต้องออกความเห็น ส่วนเปรมหยิบมือถือขึ้นมากดบางอย่าง ขุนส่ายหัวเพลียกับลูกตื๊อ "พรุ่งนี้กูต้อง….."ไม่ทันที่ขุนจะอธิบายจบ เสียงของเปรมก็ดังขัดขึ้นมาก่อน ชื่อของคนที่เปรมเอ่ยทำให้ขุนต้องชะงักไปในทันที "ฮัลโหล อินหรอ ผมเปรมเองนะ ผมอยากจะขอยืมตัวขุนคืนนึงได้ไหมครับ"ขุนรีบรุดตัวไปหาเปรมที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่พร้อมใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ ต้องและทีต่างรั้งตัวขุนเอาไว้พร้อมหัวเราะกันสนุกสนานดังแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ "ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืน ขอบคุณครับอิน นี่ไอ้ขุน เมียมึงอนุญาตแล้วเว้ย!!"เปรมวางสายจบก็หันมายินดีพร้อมรอยยิ้มกว้าง "พวกมึงนี่แม่ง"ขุนบ่นอุบอิบแต่ใจจริงก็รู้สึกดี เขาอยากออกเที่ยวและสังสรรค์มานานแต่ไม่มีโอกาส เขาและอินใช้เวลาร่วมกันจนทำให้ห่างสังคมรอบข้างไปพอสมควร ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่นาน ๆ ทีก็ผ่อนคลายดีเหมือนกัน แม้ว่าอินจะอนุญาตแล้วจากที่ฟังเพื่อนมา แต่ขุนก็โทรไปหาคนรักพูดคุยกันอีกรอบ ซึ่งอินไม่ขัดอะไร พอฟังว่าอินเองก็ใช้เวลานี้อยู่กับพี่โอบ ขุนก็โล่งใจไปอีกระดับ กลัวว่าจะทิ้งอินให้เหงาอยู่ห้องคนเดียว ขุนทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วเริ่มดื่มเริ่มพูดคุยกับเพื่อนอีกครั้งด้วยความสนิทใจ กลุ่มเพื่อนกินเสร็จก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม มีเพียงขุนและเปรมที่ยังคงสติ ทีและต้องเดินทรงตัวแทบไม่อยู่ พอมาถึงรถก็ฟุบลงไปบนเบาะหลับทันที "เอาไง?"ขุนหันไปหาเปรมที่ยืนมองร่างเพื่อนทั้งสองสลบเหมือดอยู่ "ไปคอนโดไอ้ต้องก่อน ทิ้งรถไว้นี่แหละ พรุ่งนี้ค่อยมาเอา"เปรมเสนอความคิดเห็น ขุนเห็นด้วยจึงช่วยกันแบกร่างเพื่อนรักไปนอนกกกันที่เบาะหลัง ขุนดื่มน้อยสุดจึงอาสาที่จะขับเอง ระหว่างทาง ขุนก็สังเกตมองดูเปรมที่สีหน้าไม่ดีนักจึงเอ่ยถาม เปรมไม่ตอบนั่งนิ่ง แต่แล้วในตอนที่ขุนเงียบ เปรมที่ทำใจได้ก็เริ่มเปิดปากเล่าถึงปัญหาชีวิตของตัวเอง ปัญหาที่กดทับอยู่ในอกพรั่งพรูออกมาเป็นสายน้ำ ขุนนั่งเงียบรับฟังอีกฝ่ายอย่างตั้งใจกระทั่งถึงที่หมาย ตุ๊บ ตุ๊บ สองร่างของชายวัยกลางคนถูกโยนลงบนเตียงหนา เปรมเบนหน้าไปเข้าห้องน้ำ ขุนเองก็ตามเข้าไปในไม่ช้า "มึงจะอาบน้ำป่ะ"เปรมที่เห็นขุนเข้ามาล้างหน้าล้างตาอยู่ด้านข้างก็เอ่ยถาม ขณะที่ตัวเองซับหน้าด้วยผ้าที่แขวนอยู่ข้างผนัง "อาบดิ ตัวเหนอะ กลิ่นติดหัวอีก มึงล่ะ"ขุนตอบพร้อมเอามือจับผมมาดม "เหมือนกัน" เปรมว่าจบก็หันมองเพื่อนสนิทจ้องค้างชั่วขณะ ก่อนที่สายตาสองคนจ้องกันค้าง เหมือนมีมนสะกดทั้งคู่จนไม่อาจละสายตาจากกันได้ ร่างของเปรมดันร่างเพื่อนรักเข้าไปในอ่างอาบน้ำ แล้วหมุนลูกบิดเปิดน้ำฝักบัวไหลแรงปะทะร่างทั้งสองคนจนเสื้อผ้าเปียกชุ่ม เปรมชายตามองตัวขุน เชิ้ตขาวที่เปียกน้ำแนบลู่เข้าติดลำตัวให้เห็นสัดส่วนชัดเจน มือของเขายื่นจับแผ่นอกหนาของอีกฝ่าย นิ้วชี้ใช้เขี่ยติ่งนมที่แข็งเป็นเม็ดสวย มืออีกข้างพลางลูบไล้ตามตัว ขุนยืนมองเปรมนิ่งปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามต้องการ เปรมเงยหน้าจ้องมองขุน ก่อนที่จะเอื้อมมือไปคล้องคอดึงเอาหน้าขุนลงต่ำลงมาเล็กน้อย พร้อมเลื่อนหน้าตัวเองขึ้นไปประกบริมฝีปากทับกัน เสียงจูบดูดดื่มดังก้องอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานก็เงียบเสียงลง ร่างสองหนุ่มเดินออกมาที่ด้านนอกด้วยสภาพเปียกปอน ทั้งตัวเหลือเพียงชั้นในชุ่มน้ำคนละตัว ขุนและเปรมยืนมองดูต้องและทีที่สลบหลับอยู่บนเตียง ก่อนจะมองหน้ากัน "ขุน กูคิดถึงมึงว่ะ"ขุนก้มหน้าไม่ตอบ เปรมสีหน้าสลดลงเล็กน้อย "กูก็เหมือนกัน"สิ้นเสียงนั้นเปรมยกยิ้มขึ้นมาโดยไม่ทันรู้ตัว ก่อนรอยยิ้มนั้นจะสลายไปอีกครั้ง "แต่กูมีอินแล้ว"เปรมกดหน้าลงต่ำลง เขาเองก็รู้ถึงข้อนี้ดี ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาอีกรอบแบบมีเลศนัย "งั้น สนุก ๆ กันเหมือนเมื่อก่อน ไม่ต้องคิดอะไร มึงว่าไง" เปรมว่าจบก็ฉกมือไปขยำเป้าขุน ไม่นานเป้าขุนตุงขยายใหญ่ขึ้น เปรมได้ใจผลักขุนเดินกลับเข้าห้องน้ำ และความสนุกก็เริ่มขึ้นจากตรงนั้น หลังร่างของขุนถูกดันไปชนกับผนังห้องน้ำ เปรมก็ทรุดตัวลงกระชากชั้นในขุนจนขาดวิ่น ปากเขาปรี่เข้าหาดุ้นเนื้อขนาดใหญ่หัวม่วงคล้ำบาน "เชี่ย ใหญ่กว่าตอนนั้นอีก"เปรมพูดด้วยความประหลาดใจ ตาลุกวาวจ้องมองดูความสวยสด พร้อมอ้าปากอมเข้าไปทันที เปรมออกแรงดูดจนขุนสะดุ้งตัวกระตุกตามจังหวะทำเสียว มือของขุนกดลงที่หัวเปรมดันเข้าหาตัว เปรมยกมือขึ้นบีบขยี้หัวนมของขุน เปรมละหน้าออกมาจากน้องชาย เปรมละหน้าออกจากน้องชายขุน แต่ยังคงใช้มือช่วยชักอยู่ไม่ขาด "แพรบ แพรบ อืม มึงยังชอบเหมือนเดิมอยู่สินะ" "อ๊ะ"เปรมดูดเลียที่หัวนม ก่อนจะไล่ขึ้นไปซุกที่กกหูแล้วงับติ่งหูของขุน มือข้างหนึ่งบิดหัวนม อีกข้างอ้อมด้านหลังล้วงยัดเอานิ้วเขี่ยที่ปากรูตึง เอ่ยถามถึงจุดอ่อนไหวของอีกฝ่าย "ไอ้เชี่ย ไอ้สัส กูเสียว"ขุนที่ถูกกระตุ้นตามจุดอ่อนไหวอันได้แก่ หัวนม ติ่งหู และรูทวาร ก็ถึงกับประครองร่างแทบไม่ไหวตัวโยน จนเปรมเองใช้แขนช่วยพยุงไว้ "เสียวก็มาสนุกกับกูสิ ไม่ต้องคิดถึงอิน ไม่ต้องคิดถึงใคร คิดถึงแค่กูกับมึง เหมือนที่เคยเป็น"ขุนฟังจบก็พยักหน้ารับ เปรมยิ้มออกมาเล็กน้อยจับตัวขุนกลับหลังหัน เปรมก้มตัวลงเบื้องล่าง เอามือแหวกก้นของขุนแล้วส่งลิ้นฉกเลียที่ปากรูโดยรอบ "อ่าา ซี๊ดดด อย่าแกล้งกูสิ กูเสียว" ขุนปล่อยความดิบของตน แล้วใช้มืออ้อมหลังตนไปกดหัวของเปรมจนแนบชิดติดก้นตัวเอง เปรมที่ถูกกดหัวจนชิดกับก้นขุน หาได้กลัวไม่ กลับหัวเราะชอบใจลงลิ้นให้ขุนจนขุนกระสันเสียวไปทั้งตัว "ถ้าชอบ ก็เต็มที่เลยมมึง"เปรมหยัดตัวเองลุกขึ้นยืนแนบปากชิดข้างแก้ม พ่นลมใส่หูขุน ขุนเองขนลุกซู่ พลิกกลับมาจับเปรมหันหน้าชิดกำแพง ขุนย่อตัวลงไปแหวกก้นของเปรม "หึ ทำไมมันบานแบบนี้ล่ะ ก่อนหน้านี้ไปโดนใครเอามา"ขุนถามเหยียด เปรมกลับชอบใจ "อ่า ไม่มีใคร แค่ของเล่น"เปรมตอบง่าย ขุนแหวกก้นเห็นของเหลวสีขาวไหลออกมาก็เอาลิ้นฉกเลีย ก่อนที่เขาจะเกรี้ยวกราดเอามือตบก้นอีกฝ่ายแรงจนเกิดรอย "เพี๊ยะ ตอแหลสัส น้ำเงี่ยนใครบอกกูมาดี ๆ" "อ๊ะเชี่ย ตีกูแรงสัส กูยอมแล้ว ของพี่เขยกูเอง"ขุนฟังก็อึ้ง ไม่คิดว่าเปรมจะกล้าทำอะไรแบบนี้ "สัส พี่เขยเลยหรอ ไม่เสี่ยงไปหน่อยหรอ ถ้าเมียหรือลูกมึงรู้จะทำยังไง"ขุนเปลี่ยนจากความเงี่ยนเป็นความวิตก กังวลแทนเพื่อน เปรมที่จับความรู้สึกได้จึงทำให้เพื่อนคลายกังวล "ไม่ต้องกลัว พี่เขยกูรู้งาน"ขุนได้ฟังก็พยักหน้าให้ "เป็นไง น้ำพี่เขยกูอร่อยไหม"เปรมถามต่อยั่วยวน ขุนจึงฉกลิ้นเลียอีกครั้ง "อืม หวาน ๆ ปะแล้ม ปะแล้ม" "กูให้กินสับปะรดทุกวัน"เปรมยิ้มพอใจ ขุนก็ฉกลิ้นดูดเลียเอาน้ำรักพี่เขย เพราะเห็นว่าพี่เขยกับเปรมสดแตกในกันมาแสดงว่าคงปลอดเรื่องโรค เพราะเปรมมันคนระวังตัวมากเรื่องพวกนี้ "เชี่ย อือ กูอยากได้ของมึงแล้ว"เปรมบดหน้ายั่วยวน ขุนนั้นเปลี่ยนจากลิ้นเป็นแยงนิ้วเข้าไปด้านในหมุนควงรอบด้านจนเปรมย่อขาลงอ้าขากว้างขึ้นเพื่อให้ขุนได้แหย่สบาย ไม่นานขุนก็หยุดแล้วเปลี่ยนให้เปรมทำบ้าง เปรมจับขุนนอนหงายบนพื้นห้องน้ำ แล้วใช้มือแหย่ก้นตัวเองเอาน้ำรักพี่เขยที่คารูออกมาเคลือบนิ้วเป็นสารหล่อลื่น ทะลวงรูรักของขุนจนขุนร้องเสียวลั่น นิ้วของเปรมแหย่ช่องทางรักของขุนจากนิ้วเดียวเป็นสอง จากสองเป็นสาม จนกระทั่งเขาแยงเฉียงวนรอบ ขุนที่นอนอ้าขาครางอยู่นนั้นก็กระตุกตัวเกร็งปล่อยน้ำรักออกมา เปรมเห็นจึงรีบก้มหัวลงดูดเลียน้ำกามขุนจนเกลี้ยง ขุนนอนหอบหายใจแบบนั้น เปรมเอาน้ำกามที่หลงเหลือในปากออกมาทาป้ายแท่งเนื้อของตัวเอง แล้วเดินเอาไปจ่อหน้าของขุน ขุนอ้าปากรับเอาแท่งเนื้อเคลือบน้ำเงี่ยนตนเข้าปาก ดูดเลียแหย่หัวให้กับเปรม เปรมเองก็กระเด้าปากขุนจนน้ำแตกลงคอ ขุนกลืนมันจนหมด สองคนแก้ผ้าอาบน้ำผลัดกันถูสบู่ให้กันจนสะอาดทุกซอก ทุกมุม แล้วเดินแก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำ ทันใดนั้นเอง ภาพที่อยู่บนเตียงตอนนี้ทำเอาทั้งสองผงะ เนื่องจากบนเตียง มีชายอีกคู่กำลังนัวเนียกันไม่ต่างกับพวกเขา __________
; o$ n ]( `7 P O% r8 B. q" y: V0 P
เรื่อง 'สลัดคราบ แอคเค่อ' อัปเดตตอนใหม่แล้วนะครับ ใครสายเอ้าดอร์ สายโชว์ไม่ควรพลาดเลย เสียวซี๊ดดด Enjoy ครับ 9 g- w6 K* Y+ h. f% [
4 ^# A9 }; I K" J5 W8 C5 z
5 `+ t& O0 g+ R {& c- @% v9 J& I1 W
|