แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย DomQwQ เมื่อ 2024-9-14 10:55
บทที่สิบเอ็ด “เห้ยไอ้กล้า มึงไปหยิบพวกผักอะไรไปเดี๋ยวถังน้ำกูจัดการเอง” “...ครับอา” กล้ากับไอ้แสนกำลังเอาของที่ซื้อมาในห้างสรรพสินค้าขึ้นรถตู้ของตน เด็กหนุ่มก้มต่ำไม่สบตาผู้คน เพียงเสียงตะโกนพูดคุยของผู้คนก็ทำให้กล้าสะดุ้ง ไอ้แสนเหลือบมองเด็กหนุ่มก่อนจะกระเดาะลิ้น กล้ายังคงมีอาการกลัวคนอยู่แม้ว่านี่จะดีขึ้นแล้วก็ตาม
ยิ่งคิด ชายวัยใหญ่ยิ่งคุกกรุ่นด้วยความโกรธ ไอ้แสนเร่งให้เด็กหนุ่มรีบๆนำของเข้ารถ บาดแผลที่พ่อแม่มันลงกับลูกตัวเอง ทำให้แม้แต่ชายโฉดที่เคยทำงานผิดกฎหมายอย่างไอ้แสนรู้สึกรังเกียจ หลังจากที่ชายวัยใหญ่สักทั่วตัวขึ้นรถมา สายตาก็มองวัยรุ่นที่นั่งข้างรถคนขับ ต่อให้ชายร่างใหญ่จะเป็นผู้ไม่มีพลังพิเศษ แต่จากประสบการณ์การทำงานอันโชติช่วงก็ทำให้ตนรู้อะไรมาบ้างอย่างสองอย่าง
เช่น... ตอนนี้เป็นเวลาเหมาะที่ตนจะพูดอะไรในฐานะผู้ใหญ่ “ยังกลัวอยู่อีกหรอ?” เด็กหนุ่มเม้มปาก ความเงียบบ่งบอกได้เป็นอย่างดี “มึงไม่ต้องคิดมากหรอก เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลา ปล่อยให้ผู้ใหญ่อย่างกูได้ดูแลมึงบ้าง” หลังจากที่ตนพูดในสิ่งที่ต้องการ ไอ้แสนก็ขับรถตู้โทรมๆของตนออกตัวพร้อมกลับบ้าน
ระหว่างการเดินทาง ในรถมีแต่ความเงียบ แต่มันไม่อึดอัดเหมือนที่กล้าเคยสัมผัส “ผม.. นึกถึงตอนนั้นตลอดเวลาเลย” เด็กหนุ่มพูดเสียงค่อย มองมือที่กำแน่นของตนเอง “แต่... อาแสนครับ...” ชายวัยใหญ่ยังคงขับรถต่อไปไม่ปริปาก “ผม... โกรธมากกว่า...”
“โกรธหรือ?” ไอ้แสนถามเปรยๆ “ผมโกรธตัวเอง... ถ้าไม่ใช่เพราะพลังนี่... ถ้าผมไม่ทำตัวบ้าๆแบบนั้น...” เด็กหนุ่มพูดต่อเสียงพร่าน้ำตาคลอ “พ่อผมก็คงไม่...” ว่าแล้วหยาดน้ำตาก็ร่วงโรยตามฝอยฝนที่ค่อยๆตกลงจากฟ้า มือสากข้างหนึ่งละพวงมาลัยก่อนจะดึงเด็กหนุ่มเข้าหาตัว กล้าเข้ากอดร่างใหญ่แต่โดยดี เสียงสั่นสะอื้นที่ไอ้แสนสัมผัสผ่านเนื้อผ้าทำให้ชายวัยใหญ่เม้มปาก
“สิ่งที่มึงทำ... มันผิด...” เด็กหนุ่มได้ยินก็สะอื้น ความรู้สึกผิดบาปเกาะกุมหัวใจ “แต่...” เสียงทุ้มเข้มของไอ้แสนทักดึงสติ ไอ้แสนกอดเด็กหนุ่มแน่นพลางจูบหัวของกล้าอย่างอ่อนโยน “ขอแค่มึงรู้จักผิดถูกชั่วดี ไม่ทำอะไรแบบนั้นอีกก็พอแล้ว”
ชายวัยใหญ่ลูบไหล่ของเด็กหนุ่ม “เชื่อกูเถอะ.. ไม่ว่ามึงจะรู้สึกผิดยังไง มึงก็ต้องอยู่กับปัจจุบัน” “กูเองก็เคยทำเรื่องเหี้ยๆมามาก ถ้าจะต้องมาเศร้ากับทุกอย่างที่เคยทำ กูคงตายห่าไปแล้ว” “แค่... อย่าทำเรื่องเหี้ยๆซ้ำก็พอแล้ว...” ไอ้แสนได้แต่นึกถึงความเจ็บปวดในอดีต... คนสถุลอย่างมันคงหนีไม่พ้นนรก อย่างน้อยก็ทำได้แค่ใช้ชีวิตให้ดีที่สุด...
ฝนที่ตกลงมาทำให้การจราจรเคลื่อนช้าลงอย่างช่วยไม่ได้ สองชายต่างวัยกอดแนบกันเพื่ออิงอุ่นสู้ห่าฝนชีวิตที่พวกตนเคยได้รับ เสียงเปาะแปะของหยดน้ำที่กระทบตัวรถส่งเสียงดังจนกลบคำพูดเบาๆของเด็กหนุ่ม หากแต่ไอ้แสนก็รู้ความหมายสื่อใจ ขอบคุณนะครับ
หลังจากที่พวกตนกอดกันได้เสียระยะหนึ่ง มือของเด็กหนุ่มก็ร่วงลงมากุมเป้าแน่นของไอ้แสน “ไอ้เด็กซนเอ้ย...” ไอ้แสนเปรยแต่หาได้ขัดขวางมือซนของกล้า มือนุ่มของเด็กหนุ่มรูดซิปออกมาถกกางเกงใน เผยให้เห็นพวงอวบที่กำลังนอนรออย่างคาดหวัง ปากของเด็กหนุ่มก้มลงประกบจูบหัวลำแกร่งลิ้นเลียส่วนหัวให้ย้อมจนชุ่ม “ซี้ด... สัตว์... แม่งเอ้ย...” ไอ้แสนสบถด้วยความเสียว รถก็ต้องขับ เด็กหนุ่มก็ต้องได้กิน ไอ้แสนจับพวงมาลัยแน่นพลางมองนอกรถด้วยหัวใจตุ๊มๆต่อมๆ
กล้าก้มดูดเอ็นอุ่นของชายวัยใหญ่ ลิ้มรสท่อนกามในปาก หวังให้อาแสนมีความสุขที่สุด ยิ่งใช้ลิ้นละเลงและกลืนพลองของชายวัยใหญ่จนถึงหลังคอ ยิ่งทำให้อาแสนครางและปล่อยสบทออกมาด้วยความเสียว แต่แค่นั้นยังไม่พอ เด็กหนุ่มปลดกางเกงตนก่อนจะเอามือลูบท่อนเอ็นของตนที่ชุ่มด้วยน้ำหลั่งเพราะความต้องการ ก่อนจะเปิดลิ้นชักรถ เผยให้เห็นดิลโด้ที่นอนในนั้น
ไอ้แสนเห็นกล้ายื่นดิลโด้มาจ่อปากของตน ชายวัยใหญ่ก็อ้าปาก ปล่อยให้ลำเอ็นเข้ามาแต่โดยดี เพราะมันไม่ใช่ของเล่นผู้ใหญ่ปกติ...
สายตาของหนุ่มใหญ่เหลือบมองยังลำเอ็นของกล้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำลื่น ยิ่งตนดูดของเล่นในปากเท่าไหร่ เด็กหนุ่มยิ่งกระเด้งเอว ทำให้ดิลโด้ที่อยู่ในปากของไอ้แสนขยับตามมากเท่านั้น กล้าเสียวจนส่งเสียงอืมในลำคอ การสั่นเสียงต่ำยิ่งทำให้ไอ้แสนเสียวกระสันต์จนนิ้วเท้าขด รถตู้โทรมค่อยๆขับตามรถคันอื่นที่ชะลอเพราะน้ำฝน คนขับรถพยายามอย่างสุดใจไม่ให้ตนเผลอเหยียบเบรกกะทันหันเพราความสุขที่ตนได้รับ
เด็กหนุ่มดูดลำท่อนกามของตนอย่างเมามันยิ่งทำให้คนขับรถต้องตอบแทนบุญคุณที่ได้รับด้วยการเล่นลิ้นดูดเลียดิลโด้มหัศจรรย์ที่อยู่ในปากของตนเอง หากมีใครสักคนหันมามองรถตู้โทรมๆคันนี้ แม้ภาพจะมัวเพราะหยาดฝนตกลงกระจกรถ แต่คงจะเห็นโครงร่างของคนสองคนกำลังทำอุจาดกันท่ามกลางการจราจรได้โดยง่าย ยิ่งคิด ไอ้แสนยิ่งกลัวและตื่นเต้น รถตู้ชะลอตัวลงตามการจราจร เปิดโอกาศให้คนมองเห็นได้ง่ายขึ้นมาก มือหยาบของชายวัยใหญ่เอื้อมไปชักเอ็นอุ่น ฝนหัวของเด็กหนุ่มพลางดูดดิลโด้ในปากจนรู้สึกมันกระแทกถึงหลังคอ
เด็กหนุ่มที่รู้สึกเหมือนโดนชักและโดนดูดพร้อมๆกันก็เสียวจนร้องครางตาลอย หากรถคันข้างหน้ามองกระจกหลังคงจะเห็นชายผู้สักทั่วตัวโดนของเล่นผู้ใหญ่ยัดปากจนน้ำลายไหลเลอะเทอะ และเด็กหนุ่มกำลังโยกหัวขึ้นลงอย่างเมามันตรงเป้ากางเกงตนแน่ๆ สุดท้ายแล้ว วัยแก่นก็แพ้วัยใหญ่ เอ็นอุ่นที่ยืนตรงของเด็กหนุ่มปล่อยน้ำกามออกมาพรวดพราด กล้าละจากเอ็นอุ่นของคนรุ่นพ่อมาหายใจ สูดดมกลิ่นกามของลับของชายวัยใหญ่จนชื่นอก
ชายวัยใหญ่เห็นว่าเด็กหนุ่มสำเร็จในกามแล้วก็ดึงของเล่นผู้ใหญ่ในปากของตนออกมาวางไว้ให้กล้าถือ ไอ้แสนกวาดน้ำข้นของเด็กหนุ่มมาดูดเลีย กลิ่นเมือกกามของวัยรุ่นแรงคลุ้งทั่วทั้งรถจนไอ้แสนหื่นกระหาย หลังจากที่กล้าสูดดมจนพอใจก็เอื้อมมือมาชักถูลูบคลำทั้งพวงทั้งไข่ของไอ้แสน
“อู ซี้ด... เลียต่อหน่อย..” ชายวัยใหญ่ร้องบอก ได้ยินดังนั้นกล้าก็เข้าไปดูดเลียอมเร่งเครื่องจนไอ้แสนกัดฟันกรอด เด็กหนุ่มบริการชายวัยใหญ่อย่างสุดความสามารถ “โอ้.. โอ้.. กูแตกแล้ว กูแตกแล้ว เหี้ย!!” ชายวัยใหญ่สบท มือกดหัวกล้าแน่น เอ็นกามปะทุดั่งภูเขาไฟระเบิด ปล่อยเมือกกามร้อนข้นเข้าคอของเด็กหนุ่มจนหมดกระบอก “แฮก... แฮก... แฮก...” ชายวัยใหญ่หอบหายใจ “แม่งเอ้ย... เหม็นคาวทั้งรถเลย ไอ้ชิบหาย...” ไอ้แสนสูดหายใจเอากลิ่นกามเข้าปอด ในใจแอบคิดว่ามันช่างหอมหวานเหลือเกิน ยังดีที่รถติดหนักจึงทำให้กล้ากับไอ้แสนมีเวลาเก็บดิลโด้และเช็ดคราบน้ำลายและน้ำกามของพวกตน แต่ชายทั้งสองคนใช้กระดาษทิชชู่เช็ดคราบอยู่จึงไม่ทันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น
ตุ้บๆๆ ตึง ตึง เพล้ง “เปิดหน่อย! ช่วยผมด้วย!” ชายออฟฟิศใช้มือตบกระจกข้างกล้าอย่างแรง กล้าสะดุ้งตาเบิกโพลงกระเถิบถอยจากกระจกฝั่งตนเอง กรี้ด ตุบๆๆๆ เสียงผู้คนวิ่งและเสียงกรีดร้องดังลั่นทำให้กล้าก้มตัวกุมหูแน่น
“เห้ย เปิดดิวะ! มึง.. ไอ้ออฟ มึงปล่อยนะ ไอ้สัตว์ ไอ้เกย์ อย่า- อัค” ชายออฟฟิศที่กำลังทุบกระจกถอยหนีเมื่อเห็นชายคนหนึ่งเดินมาจับมือตน แต่ไม่ว่าชายออฟฟิศจะวิ่ง ดึงหรือฝืนแค่ไหน ก็ไม่อาจสู้แรงชายคนนั้นได้ ก่อนที่จะถูกจับจูบแลกลิ้นอย่างง่ายดายท่ามกลางห่าฝน “แคก.. แคกๆๆ แคก...” หลังจากถูกจุมพิตแล้ว ชายคนนั้นก็ร่วงลงพื้นกุมคอตนเองพยายามหายใจอย่างทรมาน “เชี่ย...” ไอ้แสนเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็หน้าเครียด
ผู้ติดเชื้อมองหาคนที่อยู่นอกรถก่อนจะเดินไป ไอ้แสนมั่นใจว่าเสียงตึงตังข้างหลังคงไม่พ้นพวกผู้ติดเชื้อหาทางพังกระจกรถแน่ๆ “ไอ้กล้า ไอ้กล้า!” มือสากจับเขย่าเด็กหนุ่มที่กำลังตัวสั่นมือปิดหูด้วยความกลัว กล้าน้ำหูน้ำตาไหลปากสั่น พลางพูดพึมพำไม่ได้สรรพ “ไอ้เด็กเวร มึงตั้งสติหน่อย!” ไอ้แสนจับหน้าของกล้าหันมามองตน “อ... อาแสน?” กล้าพูดเสียงค่อย “มีแค่มึงคนเดียวที่จะพาเราหนีได้ มึงทำได้ใช่มั้ย?” กล้าเม้มปากก่อนจะพยักหน้า เวลากระชันชิดขึ้นเรื่อยๆจากเสียงกระจกแตกและเสียงกรีดร้อง กล้าเอื้อมไปข้างหลังที่นั่งตนเพื่อหยิบกระเป๋าฉุกเฉินของตนออกมา “มันเกิดเหี้ยอะไรขึ้นวะเนี่ย...”ชายวัยใหญ่ได้แต่พูดออกมาด้วยความสับสน
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน....
ไกรมองเหล่าพนักงานที่กำลังเดินไปมาในตึกหรูแห่งนี้ด้วยความฉงน “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณได้จัดการเรื่องพื้นที่อีเว้นต์ของห้างเอถึงไหนแล้ว?” “ดิฉันประสานงานกับคุณธวีแล้ว ไม่มีปัญหาค่ะ” “ดีแล้วล่ะเราจะยอมให้มังกรมาถล่มงานเราไม่ได้นะ” “ดิฉันเตรียมดาบที่ถูกหลอมด้วยเหล็กมิทริลไว้แล้วค่ะ” “อ่าว ป้า คุณวันเค้าไปไหนอ่ะคับ” “คุณวันไปทำธุระค่ะ” “ว้า น่าเสียดาย วันนี้ผมทำงานวันสุดท้ายแล้ว ถ้าคุณวันกลับมา ผมฝากให้ขนมปังนี่นะครับ อันนี้ของป้าด้วย” “อุ้ย ขอบใจจะ ไส้นี้คืออะไรหรือ?” “เลือดอสุรากับแยมน้ำตานางเงือกครับ”
ทุกการพูดคุยช่างหลุดโลกจนไกรรู้สึกสนุกกับบรรยากาศแปลกๆนี้มาก ตั้งใจด้วยครับพี่ไกร ไกรสะดุ้งกับเสียงในหัวก่อนจะหันไปมองหนุ่มน้อยที่กำลังจูงมือตนอยู่ ไกรสัมผัสได้ว่าหลังจากเจอพี่คนขับรถแท็กซี่คนนั้น ในตอนนี้กรอารมณ์บูดอย่างเห็นได้ชัด
“กร พี่ว่ากรใจเย็นๆก่อนดีกว่านะ” “จะให้ใจเย็นได้ยังไง! ไม่เห็นหรือไงว่าคนพวกนี้มัน-” แต่ยังไม่ทันได้พูดจบ.. แกร็ก เสียงของไม้ถูพื้นร่วงกระแทกพื้นดังขึ้น สองพี่น้องหันไปมองชายพนักงานทำความสะอาดคนหนึ่ง
หน้าที่ดูเหม่อลอยมองพวกตน ไกรขนลุกวาบ “ขยะ” คำสั้นๆเอ่ยออกมาก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบงัน “เอ๋?” ไกรมองรอบตัวด้วยความสงสัย ไม่ว่าจะพนักงานออฟฟิศ พนักงานทำความสะอาดหรือแม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัย... ทุกคนหันมามองพวกตนด้วยดวงตาเบิกโพลงสีหน้าไร้อารมณ์
“ขยะ...” พนักงานทำความสะอาดคนเดิมพูดขึ้นก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามา ส่วนกรได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะสบทออกมา “แม่งเอ้ย...” กรรีบออกตัววิ่งทันทีลากไกรให้ตามมาด้วย “เหวอ! กร! พี่จะล้มแล้ว ค่อยๆ- มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?” “ไอ้นั่นมันใช้พลังให้คนเป็นเบี้ยมัน! ระวังทุกคนในนี้ไว้!” กรว่าแล้วก็หันไปใช้พลังกับเหล่าพนักงานบางกลุ่ม
ไม่นาน คนเหล่านั้นก็หันไปจับตัวของพนักงานคนอื่นๆขวางไม่ให้ตามพวกตนได้ หากแต่ชั้นแรกมีผู้คนมากมาย ไม่ว่ากรจะใช้พลังไปมากเท่าไหร่ ก็ยังคงมีพนักงานเข้ามาหาพวกตนเรื่อยๆไม่หมดเสียที พวกไกรรีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นสองก่อนที่กรจะตัวเซเล็กน้อย “อึก...” กรกุมปวดหัว การใช้พลังกับคนหมู่มากยังคงไม่ใช่จุดที่กรถนัดนัก
“กรไหวมั้ย? พี่จะเป็นฮีโร่ที่เท่ที่สุดให้กร-” ไกรพูดไปก่อนจะส่ายหัว ความง่วงตึ้บค่อยๆกัดเซาะจิตใจของชายหนุ่ม หากไม่มีกรคอยสะกิดให้ตื่น ตนก็อาจจะตกสู่นิทราไปนานแล้ว “พลังของมันแข็งแกร่งขึ้นทุกชั้นเลย... พี่ไกร..พี่อยู่ใกล้ผมไว้นะ...” ไกรพยักหน้าสายตามองชั้นที่สองของออฟฟิศอาคารหรู
“นี่มัน... โห...” ไกรพูดออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ แม้ชั้นหนึ่งจะดูเป็นปกติ หากแต่ชั้นสองกลับเละเทะระเกะระกะ ทั้งเศษกระดาษ เครื่องทำความสะอาดหรือแม้แต่ขยะกับเศษอาหารต่างๆ ต่างกระจายไปทั่ว ทำให้อาคารหรูดูแล้วเหมือนเพิ่งผ่านวินาศกรรมไปไม่นาน
ผู้คนที่อยู่บนชั้นสองยังคงใส่เสื้อสูทเสื้อทำงานดูดีเช่นเดิม หากแต่บางคนก็จะมีคราบกาแฟเลอะจุดเล็กๆ เนคไทผูกทรงแปลกๆหรือสีหน้าเคลิ้มมีความสุขดั่งลิ้มรสสารเสพสุข แม้จะมีผู้คนอยู่บ้าง แต่เหมือนพวกเขายังคงไม่มาหาพวกตนในตอนนี้ ไกรมองรอบตัวเหล่าพนักงานออฟฟิศพูดคุยกันอย่างสนุกสนานดูค่อนข้างเป็นคนปกติ ผิดเพียงแค่เนื้อหาเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระเท่านั้น
“ทำไมพวกเขาไม่เข้ามาหาเราล่ะ?” ไกรถามน้องของตนเอง เรื่องพลังในจิตใจน่าจะเป็นสิ่งที่น้องตนรู้มากที่สุด “มันเหมือนส่งสัญญานนั่นแหล่ะ ถ้าพวกชั้นหนึ่งขึ้นมาล่ะก็-” ปิ้ง เสียงลิฟต์ดังขึ้นทำให้สองพี่น้องหันไปมอง “ขยะ...” “วิ่ง!” กรว่าก่อนจะรีบออกตัว ไกรเองก็ไม่สิ้นยศนักมวย ชกพนักงานที่ออกมาจากลิฟต์ให้ร่วงตัวเซตัวบังคนอื่นในลิฟต์ก่อนชายหนุ่มจะรีบวิ่งตาม
สองพี่น้องรีบวิ่งหนีกลุ่มคนดั่งหนีผีดิบ แต่ละคนที่วิ่งไล่ตามต่างพูดคำไม่ได้สรรพ ทั้งกรกับไกรต่างรู้สึกขนลุกกับความบ้าคลั่งที่พลังพิเศษสามารถส่งผลกับคนปกติได้ “ข้างหน้านั่น! เลี้ยวไปเข้าห้องน้ำ!” กรพูดขึ้นก่อนจะรีบวิ่งสุดชีวิต ไกรที่เห็นดังนั้นก็หาของในออฟฟิศ ไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ มอนิเตอร์ เครื่องปริ้นท์ขนาดเล็กหรือของทำความสะอาดที่วางไว้เขวี้ยงโครมใส่เหล่าพนักงาน
“เชี่ยเอ้ย ค่าเสียหายคงบานเตอะเลย...” ไกรได้แต่กระเดาะลิ้นรำคาญใจ “นี่มันใช่เวลามั้ย?! พี่ไกรมานี่!” กรร้องโกรธก่อนจะหันไปมองกลุ่มคนที่ตามพวกตนมา “อึก...” กรรู้สึกปวดขมับจนหน้ามืด หากแต่แขนกล้ามใหญ่ก็เข้ามาโอบรับได้ทันก่อนที่หนุ่มน้อยจะตกพื้น ไกรพยุงกรเข้าห้องน้ำก่อนจะปิดประตูแน่น ไกรมองน้องที่ตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนของตนด้วยความเป็นห่วง
“กร... กรโอเครึเปล่า?” ไกรเขย่าตัวกรก่อนจะชะงัก “อือ... กร... อึก ไม่เป็นอะไร...” กรลืมตาขึ้นมา ฝืนสู้ความปวดตุ้บๆในหัว สายตาของหนุ่มน้อยมองเห็นสีแดงสดก็สติตื่นขึ้นมาทันที ที่ชายเสื้อของไกรมีเลือดอยู่ พี่เจ็บหรอ? เกิดอะไรขึ้น? อย่าเป็นอะไรนะพี่ไกร? กรได้แต่คิดวนในหัวก่อนที่จะรู้สึกถึงของเหลวไหลจากจมูกของตน “อ่อ...” กรแตะตรงใต้จมูกตนเอง สีแดงสดเปื้อนนิ้วตนเองและรสสนิมที่ไหลเข้าปาก บ่งบอกได้ว่ามันเป็นเลือดของตนไม่ใช่ของพี่ชาย
กรรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที “กร...” หากแต่เสียงเข้มเครียดก็เรียกสติของกรกลับมา “เป็นอะไรรึเปล่า?” “กร.. ไหว..” ไกรส่ายหน้า “อย่าดื้อสิครับคนดี” ไกรกอดน้องชายของตนแน่น “พักก่อน... ถ้า.. ถ้าพวกมันเข้ามา.. พี่จะชกให้พวกมันหน้าหงายเลย” “พี่ไกร... ไม่ต้องห่วงแล้วครับ...” กรว่าก่อนจะชี้ไปยังประตูห้องน้ำ ไกรค่อยฟังเสียงที่ลอดผ่านประตู
“ขยะ....” “อือ... ไม่ช่าย... มันคือน้ำจิ้ม... ละมัมมางัมมา” “อย่าให้พูดเลย เรื่องขยะๆน่ะ! นังบอม! รู้รึเปล่าผัวหล่อนน่ะเขาไปซัมติงกับอิชะนีที่-” “ไม่ทราบว่าพวกคุณเบื่อที่จะตดแล้วหรือไม่? ทางเราอเมซิ่งเซลส์ ขอเสนอ เครื่องอัดตดโนมัติ-” “ขะ... ขยะ?” “เยี่ยมมากครับ เครื่องอัดตดโนมัตินอกจากจะผลิตจากประเทศอมาริเกแล้ว ยังมีแผ่นฟิลม์กรองตด-” “ขะ.. ขยาหยะ- ขยาหยะหยะยา!” เสียงที่ร้องเพี้ยนลุกลี้ลุกลนทำให้ไกรรู้สึกสงสารพนักงานคนนั้นแปลกๆ...
พนักงานออฟฟิศที่พูดไม่ได้ความ ปล่อยความลับในใจหรือเรื่องแปลกประหลาด ส่งเสียงลอดเข้ามาในห้องน้ำให้พวกตนได้ยิน “พวกคนข้างนอกน่าจะกำลังฝันสับสนอยู่... ตอนนี้เราน่าจะปลอดภัยแล้ว” กรปล่อยหายใจเฮือก ไกรประคองพาน้องชายสุดที่รักไปนั่งพักผ่อน “กร... พอจะคุ้นกับพลังนี่แล้ว... กรว่า.. กรคิดวิธีสู้ไอ้เหี้ยนี่ได้...”
ไกรพยักหน้า ไม่ว่าน้องของตนจะให้ทำอะไร ตนก็พร้อมจะลุยน้ำฝ่าไฟตามคำบัญชา “จัดมาเลยครับ ผมพร้อมทำทุกอย่าง” นักมวยสุดหล่อพูดหนักแน่น “พี่ไกรพอจะรู้เรื่องปิงหรือสัญญานคอมพิวเตอร์รึเปล่าครับ?” “ข้าน้อยสมควรตาย...” “แล้วไอ้ความมั่นใจตะกี้มันหายไปไหน!?” กรพูดอย่างเหลืออด
น้องชายของไกรกุมขมับเครียด “เอาง่ายๆนะพี่ ไอ้เหี้ยนั่นมันจะปล่อยคำสั่งสัญญาณออกมาเรื่อยๆ... และถ้าเราโดนคลื่นของมัน เสี้ยวความฝันหรือจินตนาการของเราก็จะส่งกลับไปหามัน” “เอะ? นั่นมันคืออ่านใจเลยไม่ใช่หรอกร?” “ไม่เชิง... พอสัญญาณของเราที่มีข้อมูลความฝันหรือจินตนาการส่งกลับไปหามัน มันก็จะส่งสัญญาณคำสั่งแบบใหม่ที่เหมาะกับความฝันของเรากลับมา” “แล้วคำสั่งแบบใหม่มัน... ทำอะไรได้ง่ะ?” ไกรเกาหัว
“กล่อมให้เราหลับง่ายขึ้นไง” กรพูดเสียงเข้ม “และยิ่งเราเข้าใกล้มัน ระยะเดินทางไปกลับของสัญญาณก็จะสั้นลง ทำให้พี่โดนสั่งให้หลับบ่อยขึ้น ด้วยความฝันที่ต้านยากขึ้นเรื่อยๆ และมันยังสามารถควบคุมคนที่หลับได้ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆอีก” ไกรหน้าเบี้ยว พลังอะไรนี่ ทำไมมันโกงได้ขนาดนี้?
“อย่างนี้... เราจะเข้าไปช่วยพ่อได้ยังไง? พ่อต้องอยู่ใกล้กับมันแน่ๆ” “เราจะไม่เข้าไปน่ะสิ” กรตอบ ไกรที่ได้ยินก็แยกเขี้ยวทันที “เราจะหนีโดยไม่ทันได้ทำอะไรจริงๆอย่างนั้นหรอกร? นี่มันไม่ใช่กรเลยนะ” “ใครว่าเราจะหนี? เราแค่จะไม่เอาตัวเข้าไปต่างหาก” กรหาวก่อนจะบิดขี้เกียจ “หืม?” ไกรได้แต่เอียงคอสงสัย “เราจะไม่เอาตัวเข้าไปใกล้...” กรยิ้มก่อนจะเอานิ้วเคาะขมับตนเองด้วยรอยยิ้มท้าทาย “แต่เราจะส่งสัญญาณของตัวเองไปแทรกแซงมันจากภายในจิตใจต่างหาก”
กิจไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน ไม่ต้องมีเรื่องธุรกิจน่าเบื่อของตนคอยรังควาญ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินค่าใช้จ่ายในครอบครัว ไม่ต้องคิดว่าตัวเองจะต้องทำอะไรต่อไป หนุ่มอดีตนักธุรกิจกำลังกวาดลานหน้าบ้านสภาพล่อนจ้อน มีเพียงปลอกคอเป็นเครื่องประดับตัวเท่านั้น ร่างแกร่งยืนรับแสงอาทิตย์ร้อนจนเหงื่อชุ่ม หากแต่กิจก็ยังคงยิ้มร่าพลางฮัมเพลงอารมณ์ดี “ไอ้สัตว์! มึงแดกน้ำควยกูให้อิ่มนะ เหี้ยเอ้ย!” เสียงตวาดและเสียงตบแก้มดังมาจากในบ้านยิ่งทำให้รอยยิ้มบนหน้าของชายร่างแกร่งบานมากกว่าเดิม
การใช้ความรุนแรงแปลว่าพ่อของตนได้บำเรอท่านชัยอย่างดีเยี่ยม เป็นเวลากว่าสองอาทิตย์แล้วที่ตนได้มาอยู่อาศัยพิงบ้านพึงเรือนของท่านชัย ทั้งกิจและพ่อแก้วต่างคอยรับใช้ท่านชัยไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ไม่ว่าจะเรื่องการบ้าน การเรือน หรือการกาม... ทุกการกระทำต่างทำเพื่อท่านชัยเป็นหลัก
ในวันธรรมดา ท่านชัยมักจะตื่นยามเที่ยงเป็นปกติ แปลว่าช่วงเช้าจะพอมีเวลาให้พวกตนเตรียมข้าว และเตรียมชามน้ำกามขาวขุ่นที่พวกตนต้องเอามาให้ท่านชัยดูหัวเราะเยาะทุกวัน เมื่อท่านชัยตื่น ท่านชัยมักจะเรียกสักคนมาใช้งานก่อน โดยอีกคนจะยืนดูจนกว่าท่านชัยจะเสร็จกาม และหลังจากนั้นก็ถึงเวลาอาหารที่กิจชอบมากที่สุด
ทั้งตนและพ่อแก้วจะต้องนั่งคลานกับพื้น เลียน้ำข้นขาวของพวกตนดั่งสุนัขเลียน้ำนม ในระหว่างนี้ ท่านชัยอาจจะเมตตา ถุยอาหารหรือโยนเศษของเหลือมาให้พวกตนได้กินกันในชามนั้น นี่เป็นมื้อเดียวที่ตนจะได้กินของที่มีรสชาติเป็นผู้เป็นคน แม้มันจะเปื้อนด้วยเมือกกามก็ตาม เพราะอาหารมื้ออื่นๆของพวกตน เป็นอาหารจำพวกเสริมกล้ามเนื้อและยาบางอย่างที่ถูกปั่นจนรสชาติฝาดขม หากแต่นี่ก็เพื่อร่างกายที่ท่านชัยชื่นชอบ ตนจึงไม่ควรสนใจเรื่องไร้สาระอย่างรสชาติอาหารมากนัก
บางวัน ท่านชัยจะออกเดินทางไปเล่นไพ่และกลับมายามดึกดื่น ถ้าท่านชัยเรียกให้ตนหรือพ่อแก้วไปแค่คนเดียวนั่นแปลว่าท่านชัยเล่นชนะมา แต่หากวันไหนท่านชัยเรียกพวกตนพร้อมๆกัน กิจก็ต้องเตรียมพยุงพ่อกลับมาหลังจากที่ท่านชัยเสร็จธุระกับพวกตน ท่านชัยที่มือหนักเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จะยิ่งรุนแรงกว่าเดิมหากท่านอารมณ์ไม่ดี
บางวัน ท่านชัยจะนั่งดูทีวีทั้งวัน พวกตนก็มีหน้าที่เพียงเตรียมอาหารและเช็ดถูบ้านเท่านั้น ในยามดึก พวกกิจจะต้องออกกำลังกายจนเหงื่อโชกแล้วจึงจะเข้านอนได้ ในตอนแรก ฟูกที่เหม็นด้วยกลิ่นเหงื่อจนสีเหลืองอ๋อยทำให้กิจขยาดเสียหลายวัน แต่ในตอนนี้ชายร่างแกร่งก็มองว่ามันเป็นเรื่องปกติเสียแล้ว
เวลาเดียวที่พวกตนจะมีโอกาสได้ล้างเนื้อล้างตัวคือตอนเช้าอันแสนสงบสุขเท่านั้น พ่อแก้วยังกำชับว่าให้ทำความสะอาดทั้งข้างนอกและข้างใน เพราะท่านชัยจะไม่ให้อภัยอย่างยิ่งหากเอ็นอุ่นของท่านต้องมาแปดเปื้อนด้วยความสกปรกของพวกตน แม้ตนกับพ่อแก้วนั้นเป็นขี้ข้าต่ำต้อยของท่านชัย ของที่พวกตนสัมผัสจะสกปรกก็เป็นเรื่องปกติ แต่นั้นไม่ได้แปลว่าพวกตนจะสามารถทำชุ่ยต่อท่านชัยได้ ทั้งพ่อแก้วกับกิจจึงต้องล้างตัวล้างรูจนไม่เหลือคราบสกปรกใดๆทั้งสิ้น และหลังจากนั้น สองพ่อลูกจะต้องตรวจทานโดยการสืบสมกับรูรักของอีกฝ่ายจนกว่าจะแตกซ่านสำเร็จสุข กิจแอบคิดว่าการที่ท่านชัยให้พวกตนทำเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะตรวจทาน แต่เพราะชื่นชอบที่สองพ่อลูกได้พลอดรักกันเสียมากกว่า
กิจที่กำลังกวาดใบไม้หน้าลานบ้านเห็นรถมัสแตงสีดำขับเคลื่อนเข้ามาก็หยุดมือ บ้านที่อยู่ล้อมรอบด้วยพงไพรทึบดั่งซ่อนเร้นต่อโลก มีคนเข้ามาเยี่ยมเยือนเพียงไม่กี่คนเท่านั้น แม้แต่ถนนที่จะเข้าฝ่าพงไพรก็บิดโค้งไปมาดั่งคำนวณไว้ไม่ให้เห็นโดยง่าย หากจะเข้ามาได้คงต้องอาศัยการบอกเล่าของผู้รู้เท่านั้น
กิจพิงไม้กวาดกับบ้านไม้ก่อนจะเดินเข้าไปหารถสีดำที่จอดอยู่ ประตูรถเปิดออกเผยให้เห็นเหล่าชายใส่สูทสีดำสี่คนลงมาจากรถมัสแตง “สวัสดีครับท่าน” กิจพูดทักทายเหล่าเพื่อนๆของท่านชัยอย่างนอบน้อม “ไอ้กิจเอ้ย มึงใส่แค่ปลอกคอ ออกมานอกบ้านช่างหน้าไม่อายซะจริงๆ” ชายคนหนึ่งพูด “เอาหน่า ตัวมันมีของดี มีกล้ามขนาดนี้ มันจะโป้ไม่อายฟ้าอายดินก็ไม่แปลก” ชายใส่สูทอีกคนพูด มือเข้ามาลูบจับชักท่อนเอ็นของกิจจนลำเนื้อชูชัน “ไม่กี่อาทิตย์ก่อน มึงคงไม่มองข้อเสนอธุรกิจกูด้วยซ้ำ ไม่น่าเชื่อว่าผ่านไปไม่ถึงเดือน คนอย่างมึงจะตกอยู่ในสภาพนี้” “เห้ย มึงพอได้ละ จับของมันจนน้ำจู๋มันไหลเปื้อนมือมึงแล้ว แขยงว่ะ” “โธ่ คิดเหี้ยไรมากวะแค่กับน้ำควย กูมีคนคอยทำความสะอาดให้เว้ย เอ้า แลบลิ้นมา ไอ้กิจ” กิจแลบลิ้นตามคำสั่ง ก่อนที่มือของชายคนที่จับเอ็นอุ่นของตนจะเข้ามาให้กิจเลียทำความสะอาด ท่ามกลางเสียงหัวเราะของชายคนอื่นๆ
“มือมึงก็เปื้อนน้ำลายไอ้ขี้ข้านี่แทนอยู่ดี พอเลย มึงไม่ต้องมาจับตัวกู” “แม่ง... เลียน้ำควยตัวเอง ทำไปได้” “มึงต้องรอดูไอ้สองพ่อลูกนี่เว้ย กูบอกเลยมันร่านยิ่งกว่าไอ้กะหรี่หล่อตัวนั้นอีก” “โห ถ้าอย่างนั้น... มึงว่าพวกมันได้เย็ดกันยังวะ?” “คุณชัยบอกว่าพวกมันเอากันก่อนที่จะเป็นขี้ข้าซะอีก อึ้งมั้ยล่ะ” “เหี้ย... พ่อลูกเย็ดกันเนี่ยนะ?” “รีบๆเข้าไปทักทายคุณชัยเหอะ ไอ้นี่กูเหม็นเหงื่อมันชิบหาย” ว่าแล้ว กลุ่มของนักธุรกิจก็เดินผ่านกิจไป แต่ชายคนที่จับตัวกิจยังทิ้งท้ายด้วยการตบก้นของกิจก่อนจะหัวเราะเดินเข้าบ้านไป “ต้องขอบคุณคุณชัยมากเลยนะครับ ที่ทำให้แผนงานของเราประสบผลความสำเร็จ” ชายคนที่เป็นตัวแทนของกลุ่มชุดสูทเอ่ย สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเคารพและนอบน้อม และความกลัว...
ชายหนุ่มมองไปยังชายหัวโล้นร่างกำยำตัวเปล่าเปลือยที่เตรียมน้ำมาให้พวกตนดั่งบริกรโรคจิต ทั่วร่างของชายรุ่นพ่อตัวเองประดับด้วยรอยแดงจากการตบตี หากแต่เอ็นกามของมันก็กำลังชูชันไม่อายฟ้าอายดิน น้ำเมือกใสที่ไหลจากรูกระบอกเล็กน้อย บ่งบอกว่าพวกตนเข้ามาตอนที่คุณชัยกำลังใช้งานมันอย่างถึงพริกถึงขิง ชัยเห็นคนตรงหน้ามองของเล่นของตัวเองก็ยิ้มแสยะ
“เป็นไง? อยากลองมั้ยล่ะ?” คำถามสั้นๆทำเอาคุณตัวแทนกลืนน้ำลาย หากตนทำอะไรผิดใจคนตรงหน้า สภาพของตัวเองก็คงจะไม่ต่างกัน ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังคิดว่านี่เป็นคำถามลองเชิงหรือเป็นแค่การเสนอน้ำใจ คุณชัยก็กวักมือส่งสัญญาณ ชายหัวโล้นเห็นก็คุกเข่าก่อนจะค่อยๆคลานไปหาคุณชัย แม้โต๊ะอาจจะบังอยู่ แต่หัวโล้นที่โยกขึ้นโยกลงตรงระหว่างขาของคุณชัยก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ามันกำลังทำอะไรให้นายของมัน
“ซี้ดดด.. ฮ่า... ผมถามหน่อยสิ ชัยชนะน่ะ... จะอร่อยที่สุดมันจะต้องค่อยๆลิ้มรส หรือจะต้องรีบๆกินในทีเดียวล่ะ คุณอักษร?” หนุ่มตัวแทน หรืออักษร กลืนน้ำลาย ก่อนจะพูดต่อ “ผมว่า... ชัยชนะควรจะต้องค่อยๆลิ้มรสครับ...” อักษรพยักหน้าด้วยความประหม่า ชายรูปงามยิ้มก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้น เรื่องบริษัทของไอ้เหี้ยโล้นนี่ คุณอยากลองจับดูหน่อยมั้ยล่ะคุณอักษร? ถ้าคุณดูแลดีๆ...”
ชัยยกแก้วเหล้ายื่นมาทางอักษร รอยยิ้มเทพบุตรดูเหมือนการเชื้อเชิญของปีศาจ “ผมจะหาสัตว์เลี้ยงอีกสักตัวสองตัวมาให้คุณเป็นของขวัญเป็นไง?” อักษรได้แต่กลืนน้ำลายก่อนจะเอื้อมมือหยิบแก้วของตนชนกับชายคนนี้ “ได้ครับ...” ชายรูปงามยิ้มก่อนจะผลักชายหัวโล้นออกจากพวงกามของตน “เล่นกับมันได้ตามสบาย เดี๋ยวผมจะพาลูกมันไปปาร์ตี้แล้ว” ชัยใช้เท้าเขี่ยให้ชายหัวโล้นกระเถิบหลีกทางไปก่อนจะเดินออกไป
เปรี้ยะ ซ่า ซ่า- “หืม?” ชายรูปงามหันกลับไปมองเหล่านักธุรกิจที่ตนหามาเป็นเบี้ยของตน ทุกคนก็ดูเกรงกลัวตนเป็นปกติ หากแต่ชัยก็ยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจแปลกๆ เหมือนได้ยินเสียงแก้วแตกตามด้วยเสียงซ่าดั่งสัญญานวิทยุ “ม... มีอะไรหรือครับ?” อักษรถามหน้าซีด “ตะกี้มึงได้ยินอะไรมั้ย?” ชัยถามเผลอปล่อยคำหยาบออกมา “ด.. ได้ยินอะไรหรือครับ... ถ้าผมทำพี่โกรธผมขอโท-” “มึงจะป๊อดอะไรนักหนาวะ? เชี่ย... กูไปแล้วถ้าพวกมึงเสร็จก็ปล่อยให้มันทำความสะอาดเอง อย่าเล่นนานจนกูกลับมาก็พอ” ชัยว่าแล้วก็เดินออกไปหาได้สนใจว่าของมีมูลค่าต่างๆจะโดนขโมยหรือไม่ เพราะอย่างไร พวกเขาก็ไม่มีทางหนีชัยพ้นอยู่แล้ว นี่คือสิ่งที่ชัยคิด.... และอักษร... ข้อมูลความฝันที่โดนแทนที่เป็นผม จะเป็นคนทำให้มันตกนรกทั้งเป็นเอง
“พี่ไกร เราเริ่มกันเลยดีกว่า-” “เห้ย ไอ้ษร มึงพูดถึงใครวะ?” ชายคนหนึ่งถามกร ทำให้กรหันมามองกลุ่มสี่นักธุรกิจ ข้อมูลคนลามก ข้อมูลคนซาดิส ข้อมูลคนต่อว่า ไม่มี... พี่ไกรหายไปไหนวะเนี่ย??? ผมได้แต่หน้าซีด
“ไม่ต้องห่วงครับทุกคน เกรทไมท์ ฮีโร่ผู้ผยุงความยุติธรรมมาแล้ว!” ชายหนุ่มหุ่นลีนที่ใส่เสื้อรัดรูปสีแดงแปร๊ดลายทองตั้งท่ากางมือสองข้างพร้อมกับยกขาข้างหนึ่งดั่งท่าของคนที่วิ่งเข้าเส้นชัยตามยี่ห้อขนมดังจากญี่ปุ่น “แม่ๆ นั่นฮีโร่เค้าท่าเหมือนขนมกูลิโป๊ะเลย”
“เงียบไปลูก เดี๋ยวบิน”
--ช่วงคุยกะคนเขียน-- เป็นไงครับ คิดถึงกันมั้ยเอ่ย เอาจริงๆ นี่คือดองมาก ตองจนเปรี้ยวเลย ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น คนมันกำลังติดเกมอ่ะ งานก็ต้องทำ เงินก็ต้องเอาไปลงเกม เวลาว่างก็ต้องเอาไปนอนกะหาแฟน  ตอนนี้เอา แปะไว้ก่อน ยังไม่ได้เช็คคำผิดกับช่องว่างหรือเว้นบรรทัดเลย เดะว่างๆจะมาดูอีกทีงับ กลับมาแก้คำผิด + เพิ่มวรรคให้อ่านง่านขึ้นแล้วครับ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-10 05:00:17
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-10 08:51:14
โพสต์ 2024-9-10 09:52:09
โพสต์ 2024-9-10 15:18:07
โพสต์ 2024-9-19 20:48:19
โพสต์ 2024-9-21 21:03:08