แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nutwoman เมื่อ 2024-9-11 14:21
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 18+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
ฆาตกร....โจ เพื่อนเก่าของไมเคิล
ไมเคิล..พ่อของอริซ
อ่าน..ฟรี ฝากติดตามผลงานด้วยค่าฟ😊😊😊 #มีจักรวาลเสียวนะค่าฟBDSM มีอริซจากเด็กตัวเล็กและ #โจ และชีวิตมหัศจรรย์ มี2 ภาค
ฆาตกรมองเพื่อนของมันที่ยังคงหลับอย่างสงบ มันขยับนิ้วที่ยังคงค้างอยู่ในท่อปัสสาวะของไมเคิลและยิ้มเยาะด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะหันมามองไมเคิลด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความวิปริต
“แกจะได้เป็นอิสระ แกกับลูกสาวของแกจะรอดจากที่นี่” ฆาตกรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แต่มีข้อแม้บางอย่าง…”
ไมเคิลที่หมดเรี่ยวแรงจากการทรมาน พยายามหายใจลึกๆ พร้อมกับมองฆาตกรอย่างหวาดกลัว เขารู้ว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฟังสิ่งที่ฆาตกรกำลังจะพูด
“ฉันจะฆ่าเพื่อนของฉันเอง” มันยิ้มเล็กน้อย “และปล่อยแกไป แต่ฉันขออวัยวะเพศของแกเป็นค่าตอบแทน”
ไมเคิลสะดุ้งเล็กน้อยจากคำพูดนั้น หัวใจเต้นแรง ความหวังที่จะรอดชีวิตกลับถูกบดขยี้ด้วยความหวาดกลัวอย่างท่วมท้น
“ฉันชอบเวลาที่นิ้วของฉันสัมผัสกับท่อปัสสาวะของแก มันอบอุ่น และทุกครั้งที่ฉันขยับ มันก็เหมือนกับดึงความหวานที่ถูกซ่อนอยู่ข้างใน” ฆาตกรพูดต่อขณะเริ่มขยับนิ้วอย่างช้า ๆ ในท่อปัสสาวะของไมเคิลอีกครั้ง ไมเคิลร้องครางเบาๆ ด้วยความเจ็บปวด แต่เขาไม่สามารถขยับหนีได้
“ฉันจะปล่อยแกไป” ฆาตกรพูดเสียงเยาะเย้ย “แต่มีเงื่อนไขข้อสุดท้าย” มันชะโงกเข้ามาใกล้ไมเคิล ขณะที่มืออีกข้างเริ่มถอกหนังหุ้มอวัยวะเพศของไมเคิลอย่างรุนแรง
“เมื่อฉันออกจากคุก ฉันจะกลับมา และแกต้องปล่อยให้ฉันดื่มด่ำกับอวัยวะเพศของแกอีกครั้ง” มันยิ้มด้วยความพอใจ “ทุกครั้งที่ฉันอยากได้มัน”
ไมเคิลตัวสั่นไปทั้งร่าง ความกลัวและความสิ้นหวังท่วมท้นในใจ ขณะที่ฆาตกรเริ่มใช้ลิ้นของมันสอดเข้าไปในท่อปัสสาวะของเขาอย่างบ้าคลั่ง ไมเคิลกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและอับอาย ความหวังใดๆ ที่เหลืออยู่ในจิตใจของเขาถูกทำลายลงโดยเสียงหัวเราะของฆาตกรที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“จำไว้ เมื่อฉันออกจากคุก แกจะเป็นของฉันอีกครั้ง…”
ฆาตกรหัวเราะเสียงเย็นขณะถอนลิ้นออกจากท่อปัสสาวะของไมเคิล มันยืนตรงขึ้น มองเหยื่อของมันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ เหงื่อของไมเคิลไหลลงมาจากใบหน้า ขณะที่ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัว
“แกจะได้เป็นอิสระก็จริง แต่ก่อนหน้านั้น แกต้องสาบาน” ฆาตกรพูดพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ไมเคิลอีกครั้ง ใบหน้าของมันชิดเข้ามา จนไมเคิลรู้สึกถึงลมหายใจที่เย็นเยียบของมัน
ไมเคิลหายใจหอบ มองไปที่ฆาตกรด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง เขารู้ว่าตนเองไม่มีทางเลือกอื่น
“สาบานกับฉันสิ” ฆาตกรพูดเสียงแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความคาดคั้น “สาบานว่าแกจะยกอวัยวะเพศของแกให้กับฉัน เมื่อฉันกลับมา ฉันจะได้ดื่มด่ำกับมันอีกครั้ง”
ไมเคิลสั่นศีรษะไปมาในตอนแรก ไม่อยากจะเชื่อว่าตนเองต้องเผชิญกับคำขอที่วิปริตเช่นนี้ แต่เมื่อเห็นสายตาเย็นชาของฆาตกรที่กำลังจับจ้องมาที่เขา เขาก็รู้ดีว่าถ้าไม่ทำตามคำสั่งของมัน เขาและลูกสาวอาจไม่มีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่
“พูดสิ!” ฆาตกรตะโกนด้วยเสียงดุดันพร้อมจับอวัยวะเพศของไมเคิลแน่นขึ้น ส่งความเจ็บปวดพุ่งผ่านร่างกายของเขา ไมเคิลกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดสุดขีด
“ฉัน… ฉันสาบาน!” ไมเคิลร้องเสียงสั่น ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง
“พูดให้ชัดกว่านี้!” ฆาตกรตะโกนใส่ไมเคิลอย่างกราดเกรี้ยว
ไมเคิลกัดฟันแน่น พยายามรวมพลังที่เหลืออยู่ในตัวเอง “ฉันสาบาน… ว่าจะยกอวัยวะเพศของฉันให้กับแก… เมื่อแกกลับมา” เขาพูดออกมาอย่างยากลำบาก น้ำตาไหลพรากลงมาไม่หยุด
ฆาตกรยิ้มอย่างพึงพอใจ “ดีมาก…จำไว้ว่าฉันจะกลับมา และเมื่อถึงตอนนั้น แกจะต้องเป็นของฉันอีกครั้ง”
มันปล่อยมือจากอวัยวะเพศของไมเคิล ก่อนจะถอยหลังออกไป ปล่อยให้ไมเคิลนอนทรุดอยู่บนพื้น ความเจ็บปวดและความทรมานยังคงทิ้งรอยแผลลึกในจิตใจของเขา
ณ...บ้านของไมเคิล หลายเดือนผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ในกระท่อม ไมเคิลพยายามใช้ชีวิตกลับสู่สภาวะปกติ แต่ทุกครั้งที่เขามองตัวเองในกระจก ความทรงจำอันโหดร้ายยังคงตามหลอกหลอนเขา ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยแผล ทั้งภายในและภายนอก ทำให้เขาไม่สามารถลืมสิ่งที่เกิดขึ้นได้ โดยเฉพาะสาบานที่เขาให้ไว้กับฆาตกรในคืนนั้น
ไมเคิลพยายามหลีกเลี่ยงการนึกถึงคำสาบานนั้น แต่ทุกคืนเมื่อเขาหลับตา เขามักฝันถึงเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของฆาตกร ความเจ็บปวดที่เขาต้องทนในท่อปัสสาวะยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำ ราวกับว่ามันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
อลิซ ลูกสาวของเขา ก็เปลี่ยนไป เธอกลายเป็นเด็กสาวที่เงียบขรึมและมักเก็บตัว ทุกครั้งที่พวกเขาพูดคุยกัน จะมีบรรยากาศที่อึดอัดปกคลุมพวกเขา ไมเคิลพยายามปลอบประโลมลูกสาว แต่ทุกครั้งที่เขาเห็นสายตาของอลิซ เขารู้สึกได้ถึงความแตกสลายภายในจิตใจของเธอ
คืนหนึ่ง ไมเคิลนอนบนเตียง มองดูเพดานห้องขณะที่ความมืดมิดปกคลุมรอบตัว เสียงลมที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาทำให้บรรยากาศเงียบสงัด แต่ทว่าภายในจิตใจของเขากลับวุ่นวาย ความรู้สึกไม่สบายใจและหวาดกลัวเริ่มถาโถมเข้ามาอีกครั้ง เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกเฝ้ามอง ทั้งๆ ที่ในห้องนั้นมีเพียงเขาคนเดียว
ในห้วงความคิดอันแสนเศร้า ไมเคิลลุกขึ้นจากเตียง เขาเดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปนอกบ้าน ท่ามกลางความมืดรอบๆ บ้าน เขารู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังรอเขาอยู่ข้างนอก เหมือนกับเงาของฆาตกรกำลังแฝงตัวอยู่ในเงามืดนั้น รอวันที่มันจะกลับมา
ไมเคิลหายใจลึกๆ ความหวาดกลัวเริ่มกลับมาอีกครั้ง เสียงหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นขณะที่เขานึกถึงคำสาบานที่ให้ไว้ ความคิดหนึ่งแทรกเข้ามาในจิตใจ—มันจะกลับมา…ฆาตกรที่มันสาบานว่าจะกลับมาเพื่อเอาสิ่งที่มันต้องการ
คืนที่เงียบงันเต็มไปด้วยความกดดัน ไมเคิลรู้ดีว่าวันนั้นใกล้จะมาถึงแล้ว
วันหนึ่งในบรรยากาศเงียบสงบภายในบ้านที่ดูเหมือนจะเป็นวันธรรมดาทั่วไป อลิซนั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ ไมเคิล พ่อของเธอที่พยายามหันสายตาไปที่โทรทัศน์ แต่ความรู้สึกตึงเครียดในบรรยากาศนั้นไม่อาจปกปิดได้
“พ่อ… หนูขอทำอีกครั้งนะ” เสียงของอลิซแผ่วเบา แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความแน่วแน่และความคาดหวัง
ไมเคิลหันไปมองลูกสาวด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในใจ เขารู้ดีว่าอลิซหมายถึงอะไร ทุกครั้งที่เธอพูดประโยคนี้ มันหมายถึงกิจกรรมที่บิดเบี้ยวซึ่งกลายเป็นสิ่งที่พวกเขาหลีกเลี่ยงไม่ได้
“อลิซ…” เขาพูดเสียงเบา พยายามหาคำที่จะปฏิเสธ แต่เมื่อเขาสบสายตากับลูกสาวของเขา เขาก็รู้สึกได้ว่ามันยากเกินไป
อลิซมองพ่อของเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงบและความคุ้นเคย เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดกางเกงของไมเคิลอย่างช้าๆ ไมเคิลไม่ขัดขืน เขานั่งเงียบๆ ขณะที่ความรู้สึกอึดอัดและอับอายค่อยๆ ท่วมท้นเข้ามาในใจ
อลิซเริ่มสอดนิ้วของเธอเข้าไปในท่อปัสสาวะของไมเคิล ความเครียดและความทรมานที่ซ่อนอยู่ภายในจิตใจของไมเคิลถูกปลุกขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่คุ้นเคย ไมเคิลกัดฟันแน่นพยายามไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่ภายในเขากลับรู้สึกถึงความบิดเบี้ยวและความเจ็บปวดที่คอยตามหลอกหลอนทุกครั้งที่ลูกสาวของเขาทำเช่นนี้
อลิซไม่ได้พูดอะไร ขณะที่เธอสอดนิ้วเข้าไปลึกขึ้นในท่อปัสสาวะ ความสงบและความพอใจปรากฏชัดบนใบหน้าของเธอ เธอค่อยๆ เล่นกับท่อปัสสาวะของพ่ออย่างระมัดระวังและละเอียดอ่อน แต่ในขณะเดียวกัน ความบิดเบี้ยวและความพึงพอใจที่เธอได้รับจากการกระทำนี้ก็ชัดเจนในแววตาของเธอ
ไมเคิลได้แต่หายใจลึก พยายามไม่แสดงออกถึงความเจ็บปวดหรือความรู้สึกใดๆ เขารู้สึกถึงความคุ้นเคยในกระบวนการนี้ แต่ก็ไม่สามารถลบล้างความรู้สึกผิดและความอับอายที่เขามีได้
“พ่อ… หนูมีความสุขจัง” อลิซกระซิบขณะที่เธอยังคงเล่นกับท่อปัสสาวะของไมเคิล สายตาของเธอจ้องมองไปที่พ่อของเธอด้วยรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้า
ไมเคิลไม่ตอบ เขาหันหน้าหนี แต่เขารู้ดีว่าลึกๆ แล้ว เขาไม่สามารถหนีจากสิ่งนี้ได้ เขาต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างที่เคยเป็นมา ร่างกายของเขารับรู้ถึงความทรมาน แต่จิตใจของเขากลับรู้สึกสิ้นหวัง ไม่มีที่ไป
อลิซยิ้มบางๆ ขณะที่เธอเล่นกับท่อปัสสาวะของพ่อเธอ ความรู้สึกที่เธอได้รับจากการควบคุมและการทำให้พ่อของเธอต้องยอมรับในสิ่งที่เธอทำ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีอำนาจ ทั้งที่ความสัมพันธ์นี้ผิดเพี้ยนเกินกว่าจะอธิบายได้
ไมเคิลได้แต่เฝ้ามองเวลาเคลื่อนไป รู้สึกได้ว่าเขาต้องเผชิญกับสิ่งนี้อีกครั้งและอีกครั้ง ไม่มีทางหนี ไม่มีทางหลุดพ้นจากวัฏจักรที่บิดเบี้ยวนี้
จบภาคเป็น อริซ โปรดรอ...ภาคที่1 อริซเเละการเข้าสู่วงการ Hollywood และการเป็นนักร้องเด็ก
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-11 14:21:57
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-11 17:19:04
โพสต์ 2024-9-11 20:40:17
สนุกดีครับรอฆาตรออกมาเลย
โพสต์ 2024-9-11 20:47:05
