คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 18+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
ตอนที่ 1.5: ความจริงที่บิดเบี้ยว
เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่นาทีหลังจากการให้อภัยของครูแดน แต่ความรู้สึกในห้องกลับเต็มไปด้วยความสับสนอีกครั้ง โจที่ดูเหมือนสงบลงจากการร้องไห้เริ่มกลับมามีความตั้งใจในแผนการบางอย่าง เขามองไปที่ครูแดนด้วยแววตาที่ดูเหมือนจะมีบางสิ่งซ่อนอยู่ข้างใน เขารู้ว่าการรักษาความสัมพันธ์กับครูแดนต้องมีการอธิบาย แต่เขาจะไม่สามารถบอกความจริงได้ทั้งหมด เพราะความจริงนั้นมันมืดมนและน่าสะพรึงกลัวเกินไป
การค้นหาคำตอบ
โจรีบลุกขึ้นจากพื้นทันทีที่ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว เขาเดินไปที่โต๊ะในห้องและหยิบสมุดโน้ตเล่มหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นขึ้นมา ครูแดนที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงมองดูเด็กชายด้วยความสับสน เขายังไม่เข้าใจว่าทำไมโจถึงเร่งรีบและตั้งใจเช่นนี้ แต่เขาก็รู้สึกว่าอาจมีบางอย่างที่เขาต้องรู้
“ครูแดน… ผมจะให้ครูเห็นอะไรบางอย่าง” โจพูดขึ้นขณะที่เขาเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ เขาเริ่มพิมพ์ค้นหาบางอย่างในอินเทอร์เน็ต ภาพบนหน้าจอแสดงผลการค้นหาเกี่ยวกับคำสาปที่เขาเคยกล่าวถึง
“นี่ครับครู… มันคือคำสาปที่เกิดขึ้นกับผม” โจพูดอย่างหนักแน่นพร้อมกับหันหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปทางครูแดน เขาเริ่มอธิบายเกี่ยวกับคำสาปที่ครอบงำชีวิตของเขาและทำให้เขาต้องดื่มพลังชีวิตจากเพศชายที่ยังไม่มีลูกเพื่อคงพลังชีวิตของเขาไว้
ครูแดนมองไปที่หน้าจอ ข้อความและข้อมูลที่ปรากฏบนหน้าจอนั้นทำให้แดนเริ่มเข้าใจถึงความโหดร้ายที่โจต้องเผชิญ แต่ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกว่ามันยังมีบางสิ่งที่ไม่สมเหตุสมผล
“ถ้านายไม่ได้ทำแบบนี้… นายจะเป็นยังไง?” ครูแดนถามอย่างระมัดระวัง ความรู้สึกในใจของเขายังคงคลุมเครือ
โจหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันกลับมามองครูแดนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและน้ำตาที่คลอเบ้า “ผมจะตายครับ… ถ้าผมไม่ได้พลังจากผู้ชายอย่างครู ผมจะอ่อนแอ แล้วในที่สุดผมก็จะตายไป…”
คำพูดนั้นทำให้ครูแดนรู้สึกเจ็บปวดในใจ เขารู้สึกถึงความทุกข์ทรมานของโจที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้คำสาปนี้ แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่โจบอก มันเหมือนกับว่าความจริงบางส่วนถูกปกปิดไว้
ความจริงที่บิดเบี้ยว
ความจริงแล้ว โจไม่ได้พูดทั้งหมด ความจริงที่โจกำลังซ่อนเร้นนั้นคือเขาจะไม่ได้ตายหากเขาไม่ได้รับพลังชีวิตจากการดื่มน้ำกาม แต่พลังของเขาจะค่อย ๆ สูญเสียไป ความสามารถในการควบคุมและสะกดจิตจะอ่อนแอลงเรื่อย ๆ จนในที่สุดเขาจะกลายเป็นเพียงเด็กธรรมดาที่ไม่มีอำนาจใด ๆ เขารู้ดีว่าหากบอกความจริงทั้งหมด ครูแดนอาจจะไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้ต่อไป
แต่การที่เขาเลือกพูดว่า “ผมจะตาย” กลับทำให้ครูแดนรู้สึกเห็นใจและกลัวที่จะเห็นเด็กชายต้องสูญเสียชีวิต โจรู้ดีว่าการสร้างความเจ็บปวดทางอารมณ์ให้ครูแดนรู้สึกถึงความทุกข์ของเขาจะทำให้แดนไม่สามารถปฏิเสธเขาได้
“ครู… ผมไม่อยากตาย ผมไม่อยากทิ้งครูไป” โจพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาเริ่มไหลลงมาอีกครั้ง ขณะที่เขาเอื้อมมือไปจับมือของครูแดน
ครูแดนที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงมองเห็นความเจ็บปวดในสายตาของโจ มันทำให้ใจของเขาสั่นสะเทือน แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ผิดปกติ แต่ความหวังและความต้องการที่จะช่วยเหลือเด็กชายนี้ทำให้เขาต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้น
“นายอยากให้ฉันทำยังไง… ฉันจะช่วยนายได้ยังไง?” ครูแดนถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสับสน เขารู้ว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้โจตายไปได้ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกไม่สบายใจในจิตใจของเขา
โจมองครูแดนด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง “ครู… ผมขอร้องครับ ผมต้องการพลังชีวิตของครู ผมขอร้องได้ไหม… ให้ผมดื่มน้ำกามของครูอีกครั้ง เพื่อให้ผมมีชีวิตต่อไป ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำร้ายครู”
ครูแดนหายใจลึก ความรู้สึกในใจของเขาตีกันไปมา เขารู้ว่าสิ่งที่โจขอมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยอมรับ แต่การเห็นโจในสภาพนี้ ทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ น้ำตาและคำพูดของโจทำให้เขาเจ็บปวด เขารู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปจะไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดี แต่เขาไม่สามารถปล่อยให้เด็กชายคนนี้ตายต่อหน้าต่อตาเขาได้
การยอมจำนน
หลังจากที่ครูแดนทบทวนความคิดอยู่สักพัก เขาก็พยักหน้าเบา ๆ แม้จะเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของโจได้อีกต่อไป
“ฉันจะยอม… ฉันจะช่วยนาย แต่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันทำถูกหรือไม่” ครูแดนพูดเสียงเบา ขณะที่เขามองโจด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความเห็นใจ
โจยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกในเช้านั้น รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความขอบคุณ “ขอบคุณครับครูแดน… ขอบคุณที่ไม่ทอดทิ้งผม”
ครูแดนรู้ว่าการตัดสินใจของเขาจะนำพาความเจ็บปวดและความทุกข์มาให้เขาอีก แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น อวัยวะเพศของเขาตอนนี้ได้กลายเป็นของโจไปแล้ว ไม่ว่าจะด้วยความสมัครใจหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาต้องยอมรับความจริงที่โหดร้ายและช่วยเด็กชายที่กำลังพึ่งพาเขาเพื่อความอยู่รอด
และในใจของแดนเองก็รู้ดีว่า นี่อาจเป็นการตัดสินใจที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไปตลอดกาล…
ตอนที่ 1.6: หลายวันต่อมา…การยอมจำนนและเกมที่ไม่มีวันจบ
หลายวันหลังจากการที่ครูแดนตัดสินใจยอมให้โจ “เล่น” กับร่างกายของเขาเพื่อช่วยเหลือเด็กชายตามที่โจร้องขอ ชีวิตของแดนก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ แต่แท้จริงแล้ว ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกลับเต็มไปด้วยความสยองที่แดนไม่สามารถรับรู้ได้ เขายังคงใช้ชีวิตปกติสอนหนังสือให้เด็ก ๆ แต่ในทุกครั้งที่มีโอกาสและโจอยู่ใกล้ แดนก็จะตกอยู่ในวงจรของการปลดปล่อยน้ำกามและการถูกดูดซับพลังชีวิตอย่างช้า ๆ โดยไม่รู้ตัว
ทุกครั้งที่แดนอยู่กับโจ โจจะเล่นเกมแบบเด็ก ๆ ที่ดูเหมือนไม่มีพิษภัย เขาจะขอให้แดนกอด หรือจับมือกันเวลาที่นั่งคุย แต่เบื้องหลังการสัมผัสเหล่านั้น โจก็จะเริ่มปล่อยพลังลึกลับที่เขามีในการสะกดจิตแดน ทำให้แดนรู้สึกสบายและยินยอมให้โจทำอะไรก็ได้ตามใจ เกมที่ดูเหมือนเป็นเพียงการละเล่นของเด็กกลายเป็นเครื่องมือสำคัญที่โจใช้ในการควบคุมครูหนุ่มคนนี้
เมื่อมีโอกาสอยู่กันลำพังในห้องเรียนหลังเลิกเรียน โจจะเข้ามาใกล้แดนด้วยใบหน้าที่ดูใสซื่อ เขาจะชวนคุยเกี่ยวกับเรื่องการบ้านหรือขอให้แดนช่วยสอนอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายแล้ว โจจะค่อย ๆ เข้ามาใกล้แดนมากขึ้น เขาจะเริ่มจากการวางมือบนขาของแดน ลูบเบา ๆ และใช้ดวงตาที่ใสบริสุทธิ์จ้องมองครูหนุ่มด้วยความไร้เดียงสา
“ครูครับ… ผมขอเล่นกับครูหน่อยได้ไหม?” โจพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนเด็กที่ต้องการความสนใจ
แดนที่ไม่สามารถขัดขืนความรู้สึกที่โจสร้างขึ้นในจิตใจได้ ยิ้มบาง ๆ และพยักหน้าอย่างแผ่วเบา โจค่อย ๆ ใช้นิ้วเล็ก ๆ ของเขาสอดเข้าไปในกางเกงของครูแดน และเริ่มสัมผัสกับอวัยวะเพศของครูหนุ่มอย่างช้า ๆ ราวกับมันเป็นเพียงการเล่นที่ไร้พิษภัย แต่แท้จริงแล้ว การกระทำนี้เต็มไปด้วยความมืดและเจตนาที่บิดเบี้ยว
ทุกครั้งที่โจได้โอกาส เขาจะใช้มือเล็ก ๆ ของเขาลูบไล้ไปตามลำอวัยวะเพศของครูแดน แล้วค่อย ๆ บีบอย่างเบามือ โจไม่เพียงแค่ทำเช่นนั้นเพื่อความสนุกสนาน แต่เขามีจุดประสงค์ที่ชัดเจน นั่นคือการดูดพลังชีวิตจากครูแดน เขาจะเริ่มสอดนิ้วเล็ก ๆ ของเขาเข้าไปในท่อปัสสาวะของครูอย่างช้า ๆ และเป็นจังหวะ เพื่อดูดซึมพลังชีวิตออกมาจากร่างกายของแดนโดยที่ครูหนุ่มไม่รู้ตัว
ทุกครั้งที่โจทำเช่นนั้น แดนจะรู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ ในร่างกาย แต่เขากลับไม่สามารถพูดหรือทำอะไรได้ เขารู้สึกอ่อนแรงและเหมือนถูกครอบงำ แต่จิตใจของเขาถูกกดเอาไว้ด้วยพลังของโจ เขาไม่สามารถตระหนักถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น และยังคงคิดว่าทุกสิ่งที่โจทำเป็นเพียงการเล่นสนุกของเด็กน้อย
โจจะหัวเราะเบา ๆ ขณะทำการดูดซึมพลังจากแดน มือเล็ก ๆ ของเขาจะค่อย ๆ ขยับเข้าออกเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอ ขณะที่น้ำกามของแดนค่อย ๆ ไหลออกมา โจก็จะดื่มมันอย่างไม่รู้จักพอ ร่างกายของเขาดูเหมือนเด็กธรรมดาที่กำลังเล่นสนุก แต่ในความจริง โจกำลังใช้พลังในการเสริมสร้างตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นทุกครั้ง
ในหลาย ๆ โอกาส โจจะมาที่บ้านของแดนเพื่อเล่นเกมที่บิดเบี้ยวนี้อีก เขาจะทำทีว่าเป็นเด็กที่ต้องการความช่วยเหลือและการดูแลพิเศษ โดยขอให้แดนช่วยติวหนังสือหรือทำกิจกรรมต่าง ๆ ด้วยกัน โจเล่นบทบาทของเด็กชายผู้ไร้เดียงสาได้อย่างแนบเนียนจนไม่มีใครสังเกตถึงความผิดปกติของเขาเลย
ที่บ้านของแดน โจจะนอนบนตักของครูหนุ่ม และใช้มือของเขาสัมผัสร่างกายของแดนอย่างแผ่วเบา เขาจะขออนุญาตพ่อของเขา เอส ในการมาอยู่บ้านแดนบ่อยครั้ง และแน่นอนว่า เอส ผู้ที่เข้าใจในพลังของโจและสนับสนุนในสิ่งที่ลูกชายของเขาทำ ก็จะยอมอนุญาตโดยไม่มีข้อสงสัย
ในขณะที่โจอยู่ที่บ้านแดน เขาจะใช้โอกาสนี้ในการเสริมพลังของเขาอย่างเงียบ ๆ โดยทุกครั้งที่แดนเผลอ โจจะใช้พลังในการดูดซึมพลังชีวิตและน้ำกามจากแดนอย่างไม่หยุดหย่อน แดนที่ถูกควบคุมจิตใจไม่สามารถรู้สึกถึงอันตรายหรือความผิดปกติได้ และโจที่ยังคงแสร้งเป็นเด็กที่ไร้เดียงสาก็เล่นบทบาทนี้ได้อย่างแนบเนียน
ทุกครั้งที่โจได้ดูดซึมพลังชีวิตจากครูแดน เขาจะรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นในตัวเอง และรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความบิดเบี้ยวก็จะปรากฏบนใบหน้าของเขาอย่างช้า ๆ ขณะที่ครูแดนยังคงไม่รู้ตัวถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
ครูเเดน.....
โจ.............
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-12 17:04:51
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-12 17:56:54
โพสต์ 2024-9-12 22:43:55
โพสต์ 2024-9-13 05:04:12
โพสต์ 2024-10-4 22:31:52