หลังทานมื้อเช้า สี่เกลอแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง เมื่อขุนกลับถึงคอนโด พบว่าอินและโอบกำลังทานมื้อเช้ากันอยู่ แต่ไม่นานนักอินก็ยกถ้วยบนโต๊ะไปล้างที่อ่าง: K7 r% P6 j# h. }; {6 p4 H5 I
"อ้าว กลับแล้วหรอ กินอะไรมาหรือยัง"อินเอ่ยถามทันทีที่ขุนเข้ามายังห้อง ขุนยิ้มรับให้อินแล้วตอบกลับเสียงเรียบนิ่งตามปกติ
"กินมาแล้ว ก่อนแยกกับพวกนั้น"ขุนยิ้มตอบอินเสร็จก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกวูบไหวราวกับแรงกดดันบางอย่าง จึงหันไปหาต้นทางความรู้สึก
ฟุบ!
พอหันไปทางต้นสายก็ปราดเจอสายตาคู่พิฆาตจ้องมองดุหัวคิ้วชนกันขมวดราวกับไม่พอใจ
"ไปนอนนอกบ้านวันหยุดบ่อยไหม?"พี่โอบเปิดปากถามพร้อมรอยยิ้ม คำถามที่ดูเหมือนเป็นห่วงแต่ขุนรู้สึกได้ถึงอารมณ์จิกกัด
"ไม่บ่อยครับ ปกติเลิกงานผมก็กลับคอนโดเลย วันหยุดก็ใช้เวลาอยู่กับอินตลอด"ขุนอธิบายตอบกลับ โอบยังยิ้มสยองไม่หยุด
"โห คงอึดอัดแย่"โอบตอบนิ่ง ขุนสะอึกกลืนน้ำลายลงคอ
"เปล่าครับ ไม่เลย ผมไม่อึดอัด"ขุนพูดชัด หันไปเห็นอินยืนล้างถ้วยยิ้มน้อย ๆ ขำในใจ
"เปล่า หมายถึงอิน คงอึดอัดแย่"โอบพูดยิ้มกว้างกว่าเดิม ขุนเองที่เก็บทรงเงียบ พร้อมคิดในใจ เขาไม่เคยคิดถึงข้อนี้เลย พอหันไปหาอิน เมื่ออินเห็นสีหน้าของขุนสลดก็ดุปรามพี่ชายตัวเองเพราะกำลังล้ำเส้น
"พี่โอบ! ขุนไม่ต้องคิดมากนะ พี่โอบแค่แหย่เล่น"ขุนพยักหน้าให้กับอินเพื่อสบายใจ แต่เขาก็เก็บคำพูดนั้นมาคิดอยู่ดี
ช่วงบ่ายของวัน ขุนพูดคุยกับอินในห้องนอนเรื่องที่คาใจ อินได้แต่ให้กำลังใจแล้วบอกให้ขุนไม่ต้องคิดมาก ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงแจ้งเตือนอีเมล์ ขุนเปิดดูด้วยความร้อนรน และเป็นดังคาด บุคคลปริศนาส่งข้อความไฟล์แนบคลิปวิดีโอมาให้เขาอีกครั้ง เขาจ้องมองดูด้วยความกระวนกระวายใจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ขุนรีบเก็บมือถือหลังมีคนเคาะประตูห้อง ไม่นานพี่โอบก็เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนพร้อมยื่นของให้กับอินที่มองดูอย่างงุนงง
"อะไรอะพี่อิน ขุนสั่งของมาหรอ?"อินรับพัสดุกล่องเล็กในมือ ขุนส่ายหน้าปฏิเสธ อินหยิบยกดูชื่อก็พบว่าชื่อผู้รับเป็นชื่อของขุน ขุนจึงรับมาดูพร้อมแกะกล่องนั้นออก
"ว้าว อะไรเนี่ย ไม่คิดว่าจะมีมุมนี้กับเขาด้วย"โอบที่ยืนดูอยู่นานเอ่ยปากหลังเห็นของในกล่อง ขุนมองดูมันอย่างงุนงง อินก็เดินเข้ามาหาพร้อมถาม
"อะไรหรอพี่โอบ"
"หึ สงสัยแฟนเราจะเซอร์ไพรส์ล่ะ ดูสิ"ขุนหยิบตั๋วบางอย่างขึ้นมาโชว์
"หืม มีสามใบด้วย เผื่อพี่โอบด้วยหรอ"อินหยิบขึ้นมาดูแล้วมองมายังขุน ขุนยื่นมือไปรับด้วยความงุนงง เมื่อยกขึ้นเข้ามาอ่านก็ต้องตาหยีด้วยความประหลาดใจ
เพราะสิ่งที่เห็นคือ วอชเชอร์ สถานบริการดูแลผิวชื่อดัง ขุนได้แต่ทำหน้ายิ้มเจื่อน ๆ ไม่ทันได้สงสัยนานก็มีข้อความแจ้งเตือนมาอีก พอเปิดอ่านก็ทำให้ขุนหน้านิ่ว
"อะ อ๋อ พอดีขุนได้มาจากกิจกรรมของ ออฟฟิศน่ะ ลืมไปเลย"ขุนโมเมอธิบาย
"โห ท่าจะได้มานานแล้วนะ หมดอายุวันนี้เสียด้วยสิ"โอบพลิกวอชเชอร์ดูหน้าหลัง อินตาโตหลังได้ยินแบบนั้น
"จริงด้วย งั้นเราไปใช้บริการกันไหม นะขุน ถ้าหมดอายุเสียดายแย่เลย ดูสิ มูลค่าตั้งหลายพัน สามใบก็เป็นหมื่นเลย"อินเกาะแขนขุนเขย่าอ้อน ขุนยิ้มน้อย ๆ ตอบ โดยไม่รู้เลยว่าโอบกำลังยิ้มจ้องมาที่เขา
โอบอาสาขับรถพาขุนและอินมายังสถานบริการ ขณะที่อินและโอบเข้าไปติดต่อกับพนักงาน ขุนได้ส่งข้อความไปหาเจ้าของอีเมล์ปริศนา แต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ
"ขุน ไปกับพี่โอบนะ ถือเป็นโอกาสทำแต้ม อินจะไปสปา สู้ ๆ นะ"อินเดินออกมาหาขุนพร้อมให้กำลังใจ ขุนได้แต่งุนงงไม่เข้าใจ แต่ไม่นานพี่โอบก็เดินมาหาเขาแล้วกอดคอพาไปยังห้องล็อกเกอร์
"ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีมุมโรแมนติกเซอร์ไพรส์แฟนแบบนี้ด้วย"โอบยิ้มหวานให้ขุนจนขุนรู้สึกแปลกใจ ได้แต่ยิ้มแหย ๆ ตอบกลับ อินเดินไปอีกฝั่งซึ่งเป็นห้องสปา ที่อินเลือกให้ขุนกับอินนั้นเป็นห้องซาวน่า ขุนไม่เข้าใจว่าอยู่ ๆ ทำไมถึงมาซาวน่า มันค่อนข้างแปลก
ขุนพันผ้าผืนเล็กเข้าไปในห้องซาวน่าแล้วนั่งอยู่ที่มุมขวา ในห้องมีชายอีกคนกำลังใช้บริการอยู่ ไม่นานโอบก็เดินเข้ามา เมื่อขุนเห็นโอบก็ตาลุกวาวราวกับแปลกใจกับเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบของพี่ชายแฟน ไม่คิดว่าที่เห็นจะคือคนเดียวกับที่รู้จัก เพราะโอบในตอนนี้หุ่นล่ำสันกำยำเป็นอย่างมาก ทำให้ขุนจินตนาการนึกย้อนตอนที่เจอกับโอบก่อนหน้า แสดงว่าโอบนั้นเป็นคนที่ซ่อนรูปมากเกินกว่าจะจินตนาการถึง
"อีกสิบนาทีเรียกด้วยนะ"ขุนงงกับคำพูดแต่ไม่นานก็เข้าใจ โอบว่าจบก็ดึงผ้าที่พันช่วงล่างออกแล้วเอาขึ้นปิดหน้า แขนสองข้างวางพิงไปที่ด้านหลังเงยหน้าหลับตา ขุนตกใจที่โอบทำแบบนี้ เขาแก้ผ้าต่อหน้าขุนและชายอีกคนที่นั่งอยู่ไม่ห่างอย่างสบายใจไม่เขินอาย อาจจะเป็นเพราะอิทธิพลจากการเติบโตที่เมืองนอก คงได้รับอิทธิพลพวกฝรั่งมาไม่น้อย
ท่อนเนื้อที่หลับอยู่แต่ขนาดมันไม่ธรรมดา หัวแดงเข้มที่โผล่พ้นจากหนังหุ้มออกมาห้อยย้อยนอนหลับนิ่ง ขุนแอบกระเดือกน้ำลายด้วยความสงสัย และเสียวแทนอีกฝ่าย ขุนแอบเห็นชายอีกคนลอบมองมาที่จุดอ่อนไหวของโอบด้วยเช่นกัน
ขุนสลัดความคิดเลิกสนใจแล้วนั่งมองไปด้านหน้า ฝืนใจไม่ให้มองคนข้างกาย แม้มันจะเชิญชวนน่ามองขนาดไหนก็ตาม
พอขุนเห็นว่าได้เวลาแล้ว ก็หันไปจะปลุกเรียกพี่โอบ แต่พอหันไปเห็นรางกายกำยำชุ่มไปด้วยน้ำใสที่ไหลผุดปกคลุมร่างกาย มันทำให้กล้ามเนื้อลำตัวและแขนขาของโอบดูสวยสง่า โดดเด่นท่ามกลางไอควันที่ระเหยอยู่ในห้อง
ขุนยื่นมือขึ้นแตะที่ตัวของโอบ แต่โอบนิ่งสงัด ขุนจึงเขย่าตัวโอบแรงขึ้น แต่โอบยังไม่ตื่น เขาจึงถือวิสาสะดึงผ้าที่ปิดหน้าโอบออก ขุนเห็นใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า ประกอบกับเรือนร่างที่แน่นเฟิร์ม เขาลอบกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว โอบที่หลับนิ่งแก้ผ้าตรงหน้านั้นช่างน่าดูกว่าใคร ๆ ที่เคยผ่านเห็น ขุนมองจ้องด้วยความหลงไหลอยู่แบบนั้น กระทั่งนึกได้สติ จับตัวของโอบอีกครั้ง คราวนี้โอบสะดุ้งตัวตื่นแล้วขอตัวออกไปข้างนอก ขุนเองก็ตามออกมาด้วย
"เอ่อ พี่ไม่อายหรอครับ ตอนนั้นในห้องมีคนอยู่"
"อายไมวะ มีแต่ผู้ชาย หรือมึงอาย?"โอบถามกลับพร้อมมองจ้อง ขุนเบือนหน้าหนีไม่ตอบ
"จะมาไหม ยืนเหม่ออะไร"โอบที่เดินนำหันกลับมาถามเสียงดุ ทำให้ขุนนึกถึงก่อนหน้า ไอ้ตอนที่มันหลับก็น่าดูอยู่หรอก แต่พอตื่นแล้วไม่น่าคบค้าสมาคมด้วยเลย ขุนจิปากแล้วเดินตามไป นี่ถ้าอินไม่ขอให้เขาใช้เวลากับพี่ชาย ขุนเองคงไม่มาหรอก อยากจะกลับไปแอบงีบบนรถยังดีเสียกว่า
ขุนเดินตามโอบไปยังโซนส่วนต่อ ซึ่งเป็นเตียงนวดเดี่ยวมีม่านกั้นรายล้อมอยู่ โอบเลือกเตียงหนึ่งขึ้นลงนอนคว่ำ ไม่นานก็มีพนักงานนวดเข้ามาจัดการ ขุนเองก็เลือกเตียงที่อยู่ถัดมา แต่แล้วพนักงานที่เดินมาหาขุนนั้น ไม่ได้นวดให้ขุน กลับก้มกระซิบลงที่ข้างหู
"กรุณาตามผมมาด้วยครับ"ขุนเอะใจลุกขึ้นนั่ง ไม่วายเดินตามพนักงานคนนนั้นไปด้วยความสงสัย เมื่อพนักงานคนนั้นพาขุนเดินพ้นห้องนวดก็พบกับห้องเก็บของขนาดเล็กในมุม ขุนเจอชายวัยกลางคนกำลังยืนรออะไรบางอย่างอยู่ พนักงานคนนั้นก็เข้าไปกระซิบกระซาบกัน อีกฝ่ายพยักหน้ายิ้ม พนักงานนวดก็เดินหายออกไป
"สวัสดีครับ คุณขุน"
"?"ขุนนิ่งอึ้งตกใจที่อีกฝ่ายรู้ชื่อเขา ไม่รอนานเขาก็แนะนำตัวกลับ
"ผมพลครับ ได้รับคำสั่งให้มาดูแลคุณ"
"ดูแล?"พลไม่พูดเปล่าหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา ในนั้นเป็นรูปของขุนขณะกำลังยืนแก้ผ้าอยู่ มันเป็นรูปในอดีตตั้งแต่เขายังเด็ก ขุนจำได้แม่นว่าเป็นภาพจากคลิปที่ถูกส่งมาให้เมื่อก่อนหน้านี้
"คุณทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรจากผม ถ้าอยากได้เงิน…."ขุนพูดเสนอสิ่งต่าง ๆ ให้ พลยกมือปรามให้ขุนใจเย็น
"หายใจเข้าลึก ๆ ครับ ผมแค่ทำตามคำสั่ง"
"คำสั่ง? คำสั่งอะไร"ขุนถามด้วยความสงสัย คิ้วขมวดติดกันจ้องพล
"ผมไม่ตอบคำถามใครฟรี ๆ ครับ อยากรู้ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
"คุณอยากได้อะไร?"ขุนถามหน้านิ่ง เขาอยากที่จะเก็บข้อมูลเพื่อสืบหาต้นตอคนที่ส่งคลิปเหล่านั้นมา
พลเดินพาขุนลัดเลอะไปยังห้องอีกห้องที่อยู่ลึกไปด้านใน พอเข้าไปถึงก็พบห้องสี่เหลี่ยมขนาดย่อม มีฉากหลังสีดำและอุปกรณ์ถ่ายรูปจำนวนมาก
"มาสิครับ ไปยืนตรงนั้นเลย"
"เขาจะทำอะไรกันแน่"ขุนถามเสียงเบากับตัวเอง แต่ก็ยอมเดินไปยังจุดที่พลบอก
แช๊ะ
เสียงพลกดชัตเตอร์ถ่ายภาพ ขุนตกใจเพราะตอนนี้เขามีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนน้อยปกปิดร่างกายเท่านั้น
"คุณจะทำอะไรน่ะ ผมโป๊อยู่นะ"
"ผมกำลังสร้างผลงานศิลปะ ก่อหน้านี้ที่คุณถาม ผมได้รับคำสั่งให้มาหาคุณ"
"คำสั่งจากใคร"ขุนพอเข้าใจกระบวนการแล้ว
"คุกเข่าลงครับ"
"จะบ้าหรอ ถ้าคุกเข่าผม…."ขุนมองพลที่ยืนนิ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจคุกเข่าลงกับพื้น
แช๊ะ
"คำสั่งจากคุณปริญ"พลพูดห้วนจบแค่นั้น
"ปริญ?"ขุนนึกถึงชื่อปริญที่เคยรู้จัก แต่ก็ไม่พบใครเลยที่คุ้นหรือนึกออก
"ผมจะหาเขาได้จากไหน"
"ยกแขนขึ้นพาดท้ายทอยครับ"ฟังจบขุนก็ทำตาม
แช๊ะ
"ผมได้รับการติดต่อจากคุณปริญเมื่อเดือนก่อน ที่ฝรั่งเศษ แต่ตอนนี้เห็นว่ากลับไทยแล้ว"
"แล้วทำไมคุณถึงร่วมมือกับเขา"
"ปลดผ้าออกครับ"ขุนฟังรอบนี้ถึงกับตัวค้าง ตัดสินใจไม่ลง หากมีรูปหลุดไปจะทำยังไง แต่เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายมีคลิปหลุดของเขาอยู่แล้ว หากอยากปล่อยรูปเขาคงทำไปนานแล้ว ตอนนี้ที่ขุนควรทำคือตามหาต้นตอให้เจอแล้วจัดการเสีย
"ปลดผ้าออกครับ"พลเอ่ยทวนครั้งที่สอง ขุนชั่งใจอยู่นาน สุดท้ายก็ใช้มือปลดปมผ้าออกจนน้องชายเขาเป็นอิสระ
แช๊ะ พอถูกถ่ายช็อตนั้น น้องชายขุนที่นอนสงบนิ่งกลับค่อย ๆ แข็งตัวชูชันขึ้นตรง
"ที่ผมร่วมมือเพราะผมเองก็ถูกบังคับเหมือนกัน"ขุนฟังจบก็ถึงกับผงะ ขุนอยากจะหยุดอยู่เพียงเท่านี้แม้มีคำถามอีกมากมาย แต่มันคงจะเลยเถิดหากถามตอบแต่ละครั้งต้องทำแบบนี้ เขาจึงคิดคำถามสุดท้ายในหัว แล้วเอ่ยออกมาชัดเจน
"วอชเชอร์ที่ส่งมาให้ผม คุณเป็นคนส่งหรือเปล่า?"พลนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะนึกได้
"นั่งตัวตรง จับมือถอกแล้วเอนหลังลงครับ"
ขุนทำตามอย่างว่าง่าย พลเอากล้องมาถ่ายมุมเงยจากตรงหน้าเห็นน้ำใสที่หัวเยิ้มชัดเจน
แช๊ะ
"ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้เป็นคนส่งไป"พลตอบเสร็จก็นิ่งรอให้ขุนถาม แต่ขุนไม่ถามต่อพร้อมคว้าผ้าผืนน้อยมาพันปิดรอบเอว พลมองสงสัย
"แค่นี้หรอครับ"ขุนพยักหน้าแทนคำตอบ พลก็รับรู้แล้วลุกขึ้น
"ถ้าอย่างนั้น นี่ครับ คุณปริญฝากนี่มาให้หลังคุณถ่ายเสร็จ"
พลยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้เขา ขนาดไม่ใหญ่มาก พอขุนรับไปก็คลี่ออกอ่าน เมื่ออ่านจบก็เบิกตาโพลง หันหน้าซ้ายทีขวาทีเพื่อมองหาคนที่อยู่รอบตัว ในกระดาษนั้นมีคำสั่งให้เขาขึ้นไปที่ชั้น 2
) Y$ m3 p% m$ n: ?8 ]' l0 y6 H! _
% B4 d m; W: x7 y( v
__________
. C* ]: |5 ~! N0 [2 @/ j9 _; v% V
- B [5 i7 [; a& H
) e- T( J0 L' T/ v& {( `สปอยว่าตอนหน้าขุนเจอโรคจิตด้วยล่ะครับ อิอิ
1 H: ~# c6 j* `% ^# y6 m2 t
, D' x7 G' T7 t! ^( f2 L
" ]: q4 Z% |8 j! \2 D
เรื่อง 'สลัดคราบแอคเค่อ' อัปเตตอนปัจจุบันแล้วนะครับ ถ้าสนใจเชิญได้เลยที่ รอร. ธัญวลัย และฟิคชั่นล็อก
1 @ n5 _+ B6 K5 R
ใครตามไปอ่านก็คอมเม้นพูดคุยกันได้นะครับ ^_^
( y5 {6 y+ V+ z+ `
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-15 14:10:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-6 05:20:43
โพสต์ 2024-11-11 16:05:38
โพสต์ 2024-10-6 21:02:27
โพสต์ 2024-10-3 20:18:48
โพสต์ 2024-9-29 06:24:40
