คำปลอบโยนอันแสนอบอุ่น2

iBloom

หลังจากที่ธันเริ่มเปิดใจกับภัทรมากขึ้น ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มแน่นแฟ้นขึ้น ธันชวนภัทรไปออกกำลังกายด้วยกันหลายครั้ง พาภัทรไปดูการซ้อมของเขาในฐานะนักกีฬาทีมชาติ ภัทรเองก็รู้สึกใกล้ชิดกับธันมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคู่พูดคุยเรื่องชีวิต ความฝัน และความท้าทายในการเป็นนักกีฬาและนักศึกษาแพทย์ วันหนึ่ง ธันก็เชิญภัทรให้ไปชมการแข่งขันนัดสำคัญของเขา


"ภัทรครับ ผมอยากชวนคุณไปดูการแข่งขันนัดสำคัญของผม คุณว่างไหม?" ธันพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความคาดหวัง เขายื่นตั๋วที่นั่งพิเศษที่จัดไว้สำหรับนักกีฬามาให้ภัทร


ภัทรมองตั๋วในมือของธันและยิ้ม "ผมไปแน่นอนครับ จะพลาดได้ยังไงล่ะ"


เมื่อถึงวันแข่ง ภัทรรีบจัดการงานที่โรงพยาบาลแต่โชคร้ายที่เขาต้องเจอกับงานด่วนที่ไม่คาดคิดและรถติดอย่างหนัก ภัทรพยายามเร่งรีบไปให้ทัน แต่กว่าจะมาถึงสนาม การแข่งขันก็เริ่มไปแล้ว ธันที่ลงแข่งมองหาภัทรจากที่นั่งของนักกีฬาตลอดเวลาระหว่างเกม และรู้สึกกังวลเล็กน้อยที่ไม่เห็นเขา


การแข่งขันเข้มข้นมาก ทีมของธันถูกนำไปแล้ว 2 แต้ม และทุกอย่างเริ่มตึงเครียด แต่ทันทีที่ภัทรมาถึงสนาม เขาโบกมือไหวให้ธันที่สนาม ธันหันมาเห็นภัทรยืนอยู่ตรงที่นั่งพร้อมส่งรอยยิ้มและกำลังใจให้ นั่นทำให้ธันรู้สึกฮึกเหิมและเล่นได้ดีขึ้นทันที จนทีมของเขาสามารถตีเสมอได้ในช่วงเวลาสำคัญ


แต่การแข่งขันยังไม่จบ การเล่นที่ดุดันขึ้นทำให้ผู้เล่นสำคัญในทีมธันได้รับบาดเจ็บ ขณะที่ฝั่งตรงข้ามถูกใบแดงและต้องปรับผู้เล่นออกจากเกม นั่นทำให้ทีมของธันได้ลูกโทษ และธันคือคนที่ต้องเตะลูกโทษนี้


สนามทั้งสนามเงียบลงทันที ทุกคนในสนามต่างหยุดหายใจ รอคอยการเตะที่สำคัญที่สุดในเกม กรรมการเป่านกหวีดให้สัญญาณ ธันสูดหายใจลึกและเตะลูกบอลอย่างแรง นายประตูพยายามพุ่งไปป้องกันแต่ไม่ทัน ลูกบอลลอยเข้าประตูไปอย่างสวยงาม เสียงเชียร์ของแฟนๆ ทีมธันดังกระหึ่มสนาม ธันหันมามองที่ภัทรทันที เขาเห็นภัทรยิ้มและยกนิ้วโป้งให้ เขารู้สึกได้ว่ากำลังใจจากภัทรทำให้เขาสามารถทำสำเร็จได้


หลังการแข่งขันจบลง ทีมธันก็ชนะ ธันและเพื่อนร่วมทีมได้รับเชิญไปงานเลี้ยงฉลอง แต่เมื่อธันชวนภัทรไปด้วย ภัทรกลับปฏิเสธอย่างสุภาพ


"ผมไม่ค่อยชอบที่ที่คนเยอะเท่าไหร่ครับ ขอโทษนะธัน" ภัทรพูดพร้อมรอยยิ้มอายๆ "ผมเป็นพวก introvert น่ะ"


"ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ เดี๋ยวเราเจอกันวันหลัง" ธันตอบด้วยรอยยิ้มเช่นกัน แม้ว่าเขาจะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย


หลังจากที่ภัทรกลับบ้าน เขาอาบน้ำและเตรียมตัวนอน แต่ไม่นานนัก โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เบอร์ที่โชว์บนหน้าจอคือธัน ปลายสายเป็นเสียงของเพื่อนร่วมทีมธันที่บอกว่าธันเมามาก และพวกเขาอยู่ที่ร้านอาหารแถวนี้


"ภัทร...มารับผมหน่อย" เสียงของธันดังแทรกมาเบาๆ เหมือนคนที่เมาจนสติเลือนลาง


ภัทรถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะขับรถไปรับธัน เขาพบธันนั่งพิงเพื่อนร่วมทีมและส่งเสียงอ้อแอ้ ภัทรขอบคุณเพื่อนที่พาธันมาส่งและพาธันขึ้นรถ ธันเมามากจนไม่สามารถบอกที่อยู่ของตัวเองได้ ภัทรจึงตัดสินใจพาธันไปที่ห้องของเขาแทน


การแบกธันที่ตัวใหญ่กว่าภัทรมากขึ้นไปบนห้องเป็นเรื่องยาก ภัทรเหงื่อท่วมตัวเมื่อพาธันขึ้นถึงห้อง ธันบ่นว่า "ร้อน" ตลอดทาง และพยายามถอดเสื้อผ้าออก จนเหลือแค่กางเกงใน ภัทรพยายามห้ามเขา แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจช่วยเช็ดตัวให้ธันเพื่อให้เขารู้สึกสบาย


ภัทรใจเต้นแรงระหว่างที่เขาเช็ดตัวให้ธัน ความใกล้ชิดนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน แต่เขาพยายามเก็บอาการไม่ให้ธันรู้ จนในที่สุดเมื่อธันสงบลง ภัทรก็ห่มผ้าให้เขา ลูบหัวเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปนอนที่โซฟา


“ฝันดีนะ ธัน” ภัทรกระซิบเบาๆ แม้จะรู้ว่าธันคงไม่ได้ยิน แต่เขาก็รู้สึกสบายใจที่ได้ดูแลคนที่เขาห่วงใย

nuangnut1996

สนุกมากครับ

bbsbbs

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

สนุกครับ

ดอกม่วง

ความรักกำลังก่อตัว ใครกันที่เอ่ยปากก่อนหนออออ

eg1

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ

Phatthara

ขอบคุณครับ

tcldogs

ขอบคุณครับ

TAtaaa

ขอบคุณ

Nukinho

ได้ใกล้ชิดกันอีกขั้นแล้ว

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

princo78

ขอบคุณครับ

หอกหัก

สนุกดีคับ

Lin.Dp

มีคนอ่อยแล้วหนึ่ง555 น่าร้าก~~~

sengjit

ขอบคุณครับ

S_carlettyz

เริ่มมมม

por_mkfc

ติดตามต่อค่า ขอบคุณค่ะ