"ไอ้กันต์ ทำยังไงดีวะ ถ้าลูกชายผอ.ได้เป็นประธานนักเรียนนะ ชมเราถูกยุบแน่เลย" พัดโวยวายขึ้นมาทำให้กันต์ที่เครียดอยู่แล้วนั้นเครียดหนักกว่าเดิมอีก
"โอ๊ย กูก็คิดหาทางอยู่เนี่ย" กันต์โวยวายพร้อมเอามือกุมหัวเพราะเขาคิดไม่ตกมาหลายวัน
เรื่องของเรื่องก็เกิดจากการที่รุ่นพี่ชมรมดนตรีของพวกเขาไปมีเรื่องเมื่อปีที่แล้วและทำข้าวของเสียหายจนโรงเรียนต้องช่วยใช้หนี้ให้ ดีที่ผอ.คนก่อนเขาใจดีไม่เอาเรื่อง แต่อาจารย์พจนีย์ ผอ.คนใหม่นี่สิ จ้องจะเล่นชมรมพวกเขาตั้งแต่สมัยยังเป็นรองผอ.อยู่แล้ว
กันต์ปรึกษากับเพื่อนในชมรมอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจได้ว่าเขาจะต้องส่งตัวเองลงสมัครเป็นประธานนักเรียนให้ได้ แต่คู่แข่งคนสำคัญของเขาก็คงจะหนีไม่พ้น ติณณ์ ลูกชายของผอ.นี่แหละที่ดูจะเป็นตัวเต็ง
แต่ถึงอย่างนั้น กันต์ก็ไม่ได้จะยอมแพ้ง่ายๆ เพราะชมรมดนตรีคือสิ่งสำคัญที่สุดของเขา และเขาจะไม่ยอมเสียมันไปง่ายๆ และจะไม่ยอมให้ใครมาขวางเด็ดขาด
"แต่มึงจะทำยังไงวะ ไอ้ติณณ์มันป๊อปซะขนาดนั้น แถมมีผอ.คอยดันด้วย ยังไงมึงก็เอาชนะมันไม่ได้หรอก" วินพูดความจริงที่กันต์ไม่อยากฟังออกมา
"เออน่า เชื่อมือกู เดี๋ยวกูจัดการเอง" กันต์บอกแม้ว่าในใจจะไม่มั่นใจเลยก็ตามว่าแผนของเขาจะได้ผลหรือเปล่า เพราะมันอาศัยตัวแปรอีกหนึ่งตัวแปร และตัวแปรนี้ก็ดูจะไม่ได้อยู่ข้างเขาแต่แรกแล้วด้วย
หลังเลิกเรียน กันต์แอบสะกดรอยตามติณณ์ที่เดินออกจากห้องเรียนเป็นสองคนสุดท้ายคู่กับทิวสน เพื่อนสนิทของเขา กันต์แอบตามไปจนกระทั่งทั้งสองคนโบกมือแล้วแยกทางกัน เขาเลยใช้จังหวะนี้รีบเอาตัวเข้าไป
ขวางทิวสนเอาไว้ทันที
"อย่าเพิ่งไป ไอ้ทิว" กันต์พูดเสียงเข้มทำเอาทิวสนมองด้วยความระแวง ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นคุกเข่าแล้วยกมือไหว้อีกฝ่าย "มึงช่วยกูหน่อยน้า กูไม่อยากให้ชมรมถูกยุบอะ"
ทิวสนได้แต่งุนงงกับท่าทีของอีกฝ่ายก่อนจะถามออกไป "แล้วมึงมาบอกกูทำไม มึงไปขอไอ้ติณณ์นู่น รายนั้นว่าที่ประธานนักเรียน มันช่วยมึงได้"
"แม่ไอ้ติณณ์มันเกลียดชมรมกู มันก็คงเกลียดไม่ต่างกันหรอก" กันต์พูดพร้อมทำหน้าบึ้ง "มึงนี่แหละที่จะช่วยกูได้"
"แล้วมึงไม่คิดเหรอ ว่าทำไมกูต้องช่วยมึง ยังไงไอ้ติณณ์มันก็เพื่อนกูนะ" ทิวสนพูดตามความจริง เพราะยังไงเขาก็เลือกติณณ์อยู่แล้ว แม้ว่าจะมีคนน่ารักอย่างกันต์มายืนอ้อนอยู่ตรงหน้าก็ตาม
"ถ้างั้น กูยอมเป็นเบ๊ให้มึงเลยก็ได้" กันต์พูด ซึ่งพอได้ยินแบบนั้น ทิวสนก็จินตนาการไปไกลว่ากันต์มาคอยออดอ้อนเอาใจในชุดผ้ากันเปื้อนตัวเดียวก้ทำเอาเป้ากางเกงของเขาเริ่มจะตุงขึ้นมา ทินสนเลยต้องสะบัดความคิดนั้นทิ้งไปก่อน
"เป็นเบ๊นี่ มึงยอมทุกอย่างใช่ปะ" ทิวสนถาม ซึ่งกันต์ก็รีบตอนรับด้วยความตื่นเต้น
"ได้สิ เพื่อทิวสนเพื่อนรัก กูยอมทำให้มึงทุกอย่างเลย" กันต์บอก
"งั้นตกลง มึงจะให้กูช่วยอะไรก็ว่ามา"
พอทิวสนพูแบบนั้น กันต์ก็ยิ้มร้ายกาจแล้วเริ่มเล่าแผนการให้ทิวสนฟัง
สองวันต่อมาก็เป็นวันที่ผู้สมัครประธานนักเรียนต้องขึ้นดีเบทกันต่อหน้านักเรียนทั้งโรงเรียน ซึ่งสำหรับติณณ์นั้น เขาไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าแม่ของเขาเป็นครู ทำให้เขาพูดต่อหน้าคนอื่นเป็นประจำอยู่แล้ว
การดีเบทจะมีขึ้นในช่วงคาบเรียนสุดท้าย ซึ่งสำหรับติณณ์นั้นต้องไปเรียนพละก่อน เขาก็ไม่ได้ขอครูโดดเพื่อไปเตรียมตัวเหมือนคนสมัครคนอื่นๆ แต่ก็ยังคงตั้งใจซู้ตบาสตามที่ครูสั่งจนถึงช่วงหมดเวลา ติณณ์ก็รีบวิ่งเข้าห้องล็อกเกอร์แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวแล้วเริ่มถอดชุดพละออก โชว์ให้เห็นช่วงอกที่ผายพร้อมกล้ามอกแน่นเกินเด็กหนุ่มวัยเดียวกัน ก่อนจะถอดกางเกงพร้อมกางเกงในทำให้เห็นแท่งเนื้อโทงเทงอยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวสีขาวนั้นชัดเจน ซึ่งเขาก็เคยโดนเพื่อนแซวบ่อยๆ จนอายไม่กล้าแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นอีกเลย
ติณณ์รีบเข้าไปอาบน้ำ โดยในเวลานั้น ทิวสนก็ได้พากันต์เข้ามาแล้วแอบหยิบเสื้อผ้าทั้งชุดเก่าและชุดใหม่ของติณณ์ออกไปโดยไม่ทิ้งอะไรไว้ให้ติณณ์เลยนอกเสียจากผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนเดียวเท่านั้น
ติณณ์เองก็ใช้เวลาอาบน้ำอยู่นาน เพราะไม่อยากให้มีกลิ่นไม่พึงประสงค์ติดตัวไปตอนที่ขึ้นบทเวที และกว่าเขาจะออกจากห้องน้ำมา คนอื่นก็ออกไปเตรียมตัวเข้าห้องประชุมกันเรียบร้อยแล้ว เลยไม่มีใครช่วยติณณ์หาเสื้อผ้าชุดใหม่ได้ และยิ่งเวลาที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ติณณ์ตัดสินใจเดินไปที่ห้องประชุมทั้งที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
ในห้องประชุม กันต์ที่กำลังเริ่มพูดเสนอนโยบายของตัวเองก็ลอบมองไปทางที่ว่างหนึ่งบนเวที ซึ่งควรจะเป็นที่ของติณณ์แต่เจ้าตัวไม่ได้โผล่เข้ามาด้วย เพราะพวกเขาได้ไปขโมยเสื้อผ้าของอีกฝ่ายมาไว้แล้ว และเขาเชื่อว่าคนอย่างติณณ์คงไม่กล้าโผล่มาในสภาพแบบนั้นแน่ๆ ทำให้กันต์พูดนโยบายด้วยความสบายใจที่เขาสามารถตัดคู่แข่งได้ไปหนึ่ง
แต่ระหว่างที่เขากำลังพูดอยู่นั้น เสียงกรี้ดก็ดังขึ้นจากคนด้านล่าง ทำให้เขาหันไปมองก่อนจะเห็นว่าติณณ์กำลังเดินขึ้นมาบนเวทีในสภาพที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว กล้ามอกขาวๆ พร้อมหัวนมชมพูนั้นมันกระแทกตาทุกคนจนความสนใจไปอยู่ที่ติณณ์กันหมด แถมแท่งเนื้อที่โทงเทงทุกครั้งที่ก้าวเดินที่เป็นเครื่องยืนยันว่าอีกฝ่ายนั้นทั้งใหญ่ทั้งยาวตามที่มีข่าวลือนั้นเป็นเรื่องจริง และมันทำให้คนเลิกฟังสิ่งที่กันต์พูดแล้วหันไปสนใจแต่ติณณ์กันหมด
"ขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมไม่รู้ว่าใครเอาเสื้อผ้าของผมไป แต่ว่ามันสายแล้ว เลยมาทั้งๆ แบบนี้ ต้องขอโทษทุกคนจริงๆ ครับ" ติณเข้ามาพูดใส่ไมค์ที่อยู่ในมือของกันต์ เขาเข้ามายืนอยู่ใกล้ๆ จนไหล่ของกันต์สัมผัสกับอกของอีกฝ่าย ส่วนมือของกันต์ที่วางอยู่ข้างตัวก็เลื่อนไปโดนกับของที่อยุ่ใต้ผ้าเช็ดตัวนั้นจนเขาต้องรีบดึงมือกลับทันที
พอติณณ์พูดจบ เสียงเชียร์ของทุกคนจะดังขึ้นแล้วมีคนหาเสื้อผ้ามาให้ติณณ์ใส่ ทิ้งให้กันต์ได้แต่กำหมัดแน่นด้วยความหงุดหงิดที่แผนของเขาดันทำให้ความนิยมของอีกฝ่ายเพิ่มขึ้นเสียได้ ยิ่งเขาหันไปเห็นติณณ์ที่แต่งตัวเรียบร้อยส่งยิ้มมาให้มันยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดที่อีกฝ่ายกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่
ส่วนติณณ์เองก็ได้แต่คิดถึงสิ่งที่เขากับทิวสนได้คุยกันไว้
"ไอ้กันต์มันจะแกล้งขโมยเสื้อผ้าให้มึงไปงานดีเบทไม่ทัน"
"งั้นกูควรจะทำไงดีวะมึง กูควรจะไปจับมันให้ได้คาหนังคาเขามั้ย แล้วบังคับให้มันมาเป็นแฟนกู"
"เห้อ มึงนี่น้า ยิ่งทำแบบนั้นไอ้กันต์ก็ยิ่งต่อต้านมึงสิ มึงต้องยอมให้ไอ้กันต์มันแกล้งมึง ถ้ามันจะขโมยเสื้อผ้า ก็ปล่อยมันขโมยไป มึงก็ตามเกมมันไป นุ่งผ้าเช็ดตัวเข้างาน ทนอายหน่อย แต่ให้ไอ้กันต์มันได้ใจ ได้รู้สึกเหมือนชนะ มันจะได้มีใจให้มึง"
"ดีเลย นี่ถ้าไม่มีมึง กูคงทำพลาดไปเยอะเลยนะไอ้ทิวเพื่อนรัก"
นั่นคือสิ่งที่ทิวสนได้บอกกับเขา ซึ่งมันก็เป็นเรื่องจริง เพียงแต่ทิวสนนั้นไม่ได้บอกข้อตกลงระหว่างเขากับกันต์ให้ติณณ์ฟังก็แค่นั้นเอง แถมแทนที่กันต์จะพอใจที่เห็นติณณ์ต้องอายที่มาโชว์ร่างกายต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน กลับทำให้คะแนนนิยมของเขาเพิ่มขึ้นจนกันต์หงุดหงิดมากกว่าเดิมอีกต่างหาก
หลังจากดีเบทในวันนั้น คะแนนความนิยมของติณณ์ก็เพิ่มขึ้นอย่างล้นหลามเพราะเหล่าเพื่อนและรุ่นน้องนั้นต่างติดใจรูปร่างของผู้สมัครประธานนักเรียนคนนี้ แถมยังมีคนถ่ายรูปนั้นแล้วแจกไปทั่วโรงเรียนพร้อมแปะหมายเลขให้มาเลือกอีกต่างหาก ทำให้ไม่แปลกใจเลยที่พอถึงวันเลือกประธานนักเรียนนั้น ติณณ์จะชนะแบบแลนสไลด์ไปเลย
พอรู้ผลว่าตัวเองได้เป็นประธานนักเรียน ติณณ์นั้นก็ดีใจมากเพราะเขาทำให้แม่ภูมิใจได้ แต่อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญสำหรับเขาก็คือการมาเป็นประธานนักเรียนนี้จะทำให้เขาสามารถหาทางช่วยชมรมดนตรีของกันต์ คนที่เขาแอบชอบมาตั้งแต่ม.4 ได้
ติณณ์มองไปทางกันต์ที่ยืนฟังผลอยู่ข้างๆ เขาบนเวทีก่อนจะส่งยิ้มให้ แต่สำหรับกันต์แล้ว เขาคิดว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้มเยาะให้เขามากกว่า จนกันต์นั้นทนไม่ไหวแล้วเดินลงจากเวทีกลับห้องชมรมของตัวเองไป ทิ้งให้ติณณ์ยิ้มเก้ออยู่ตรงบนเวทีนั้น
"อย่ารุกแรงไปมึง ยิ้มให้แบบนั้น ไอ้กันต์ก็คิดว่ามึงจะหาทางแกล้งอะไรมันหรอก" ทิวสนกระซิบให้ติณณ์ฟัง
"งั้นกูควรจะทำไงดีวะ กูอุตส่าห์ได้เป็นประธานนักเรียนเพื่อช่วยมัน แต่มันกลับไม่มาขอความช่วยเหลือจากกูเลย ไม่มองหน้ากูด้วยซ้ำ" ติณณ์พูดด้วยความเหนื่อยใจ
"เอางี้ เดี๋ยวกูไปคุยให้ ส่วนมึงก็ช่วยมันหางานให้พวกได้กันต์ไปโชว์ตัว จะได้ทำผลงานให้โรงเรียนแล้วเอามาเป็นข้ออ้างกับแม่มึงได้ไง"
"เออว่ะ มึงนี่ฉลาดจริงๆ เลยทิว" ติณณ์พูดหลังจากคิดตามที่ทิวสนบอก
จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไป ติณณ์ไปที่ห้องพักครูเพื่อพูดคุยหลังได้รับหน้าที่ให้เป็นประธานนักเรียน ส่วนทิวสนก็เดินไปเรียกให้กันต์ออกมาจากห้องชมรมดนตรี ซึ่งกันต์ก็ต้องแอบออกมาโดยไม่ให้พวกเพื่อนๆ ของเขาเห็น
"มีอะไรวะไอ้ทิว" กันต์ถามพลางกอดอกเอาไว้เพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่พอใจ
"แหม เรียกซะห่างเหินเลยนะครับเพื่อนกันต์" ทิวสนแซว "กูมาทวงสัญญาที่มึงจะมาเป็นเบ๊กู"
"ได้ไงอะ กูไม่ได้เป็นประธานนักเรียนซะหน่อย ชมรมกูก็ยังไม่รอดจากการถูกยุบด้วย"
"แต่วันนั้นมึงบอกกับกูว่าให้ช่วยมึงทำตามแผนเฉยๆ แผยมึงไม่ได้ผลก็ไม่เกี่ยวกับกูนี่" ทิวสนบอกก่อนจะขู่ออกไปบ้าง "แล้วถ้ามึงไม่ตกลง กูจะไม่ช่วยมึงอีกนะเรื่องชมรม"
"อ้ะๆๆ ยอมก็ได้ครับเพื่อนทิว" กันต์พูดพร้อมเปลี่ยนสีหน้าทันที "ช่วยชมรมพวกกูหน่อยน้า"
"เออ กูจะมาบอกเนี่ยว่าอยากให้พวกมึงไปสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนซะ ตอนเย็นนี้ไปร้องเพลงที่สวนเป็นไง" ทิวสนเสนอ ซึ่งกันต์ก็เห็นด้วยโดยที่ไม่ได้แปลกใจอะไร "แต่ก่อนจะถึงตอนเย็น มึงมาเป็นเบ๊ช่วยงานกูก่อน"
"เออ ก็ได้ งั้นกูไปบอกเพื่อนให้เตรียมของก่อนละกัน" กันต์พูดพร้อมทำหน้างอเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องชมรมไป แต่นั่นก็ทำให้ทิวสนยิ้มออกมา เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมติณณ์ถึงได้ชอบกันต์นักหนา อีกฝ่ายบรรยายความน่ารักของกันต์ให้เขาได้ยินมาตลอด และตอนนี้เขาก็คิดว่ากันต์มันก็น่ารักจริงๆ นั่นแหละ
เพียงไม่นาน กันต์ก็กลับออกจากห้องชมรมดนตรีมาหาเขาอีกครั้งก่อนจะถาม "แล้วมึงจะให้กูไปช่วยอะไรล่ะ"
"ไปซื้อของมาใช้ในสภาน่ะ กูต้องไปซื้อเยอะเลย เดี๋ยวมึงไปกับกู เดี๋ยวส่งชื่อโดดเรียนให้" ทิวสนบอกทำเอากันต์ยิ้มกว้างที่ไม่ต้องเข้าเรียนก่อนที่พวกเขาจะเดินไปขึ้นรถของทิวสนแล้วขับออกจากโรงเรียนไป
ทิวสนพากันต์มาเดินห้างแล้วซื้ออุปกรณ์ที่ใช้จัดบอร์ดเพียงแค่เล็กน้อย ก่อนจะพาอีกฝ่ายไปกินข้าวต่อด้วยขนม ทำให้กันต์ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นเบ๊เท่าไหร่
"นี่มึงพากูมาใช้งานหรือมากูมาเลี้ยงกันแน่เนี่ยไอ้ทิว" กันต์ถามระหว่างที่พวกเขาถือของและกำลังจะออกจากห้าง
"เออว่ะ มึงควรจะต้องช่วยกูมากกว่านี้นะ" ทิวสนพูดเหมือนนึกขึ้นได้ "แต่ตอนนี้ขอแวะห้องน้ำก่อน"
ทิวสนเดินนำกันต์เข้าไปในห้องน้ำ แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร เขาก็ดันตัวกันต์ให้เข้าไปในห้องเดียวกันจนกันต์งง
"อะไรของมึงเนี่ยไอ้ทิว ลากกูเข้าห้องน้ำมาด้วยทำไม" กันต์โวยวายเบาๆ
"ก็มึงเป็นเบ๊นี่ มาช่วยกูเร็ว ปวดฉี่" ทิวสนบอกก่อนจะพยักพเยิดไปที่เป้ากางเกงตัวเอง ทำเอากันต์ต้องตาโตด้วยความตกใจ
"มึงจะให้กู..." กันต์พูดไม่ออกเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการให้ทำอะไร
"เออ มึงก็รู้นี่ รีบทำดิครับคุณเบ๊" ทิวสนพูดกวนๆ ทำเอากันต์หน้ามุ่ยด้วยความหงุดหงิดแต่ก็ยอมทำตาม
กันต์เลื่อนมือลงไปรูดซิปกางเกงน้ำเงินของอีกฝ่ายลงก่อนจะล้วงมือเข้าไปด้านในเพื่อถกกางเกงบ๊อกเซอร์ของอีกฝ่ายลง และทันทีที่ท่อนลำของทิวสนโผล่ลอดออกมาก็ทำกันต์ต้องตาโต พวกมันทั้งอวบทั้งใหญ่ อาจจะใหญ่กว่าของประธานนักเรียนเพื่อนสนิทของทิวสนด้วยซ้ำ ซึ่งกันต์ก็ค่อยๆ จับมันออกมาจ่อลงตรงโถด้วยมือที่สั่นไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายปนกัน
ทิวสนเห็นท่าทางของกันต์แบบนั้นก็อดอมยิ้มออกมาน้อยๆ ไม่ได้ เขาอวดแท่งควยอวบให้อีกฝ่ายได้เห็นและสัมผัสพลางปล่อยน้ำสีเหลืองออกมาจนเสร็จเรียบร้อย กันต์ก็ช่วยสะบัดให้เบาๆ แต่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ท่อนลำของทิวสนเริ่มจะตื่นตัวขึ้นมา
"ไอ้กันต์ มือมึงนี่มันซนจัง ทำกูแข็งแล้วเนี่ย" ทิวสนโทษไปที่กันต์ทั้งๆ ที่เขาตื่นตัวเพราะกำลังคิดหื่นๆ กับอีกฝ่ายอยู่ต่างหาก
"กูมึงใช้กูเองอะ ให้กูทำไง" กันต์โวยวายแต่ก็ต้องลดเสียงลงเพราะได้ยินเหมือนกับว่ามีคนเดินเข้าห้องน้ำมา
"ยังไงก็ช่าง มันเก็บควยใส่กางเกงในกูให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ก็ช่วยให้มันอ่อนก่อน" ทิวสนพูดแบบโยนความรับผิดชอบทั้งหมดมาให้กันต์ที่อยากจะเอาหัวทุบกำแพงมากในตอนนี้
กันต์ลงไปนั่งคุกเข่าแล้วพยายามจับแท่งควยของทิวสนแล้วดันมันเข้าไปในกางเกง แต่ไม่ว่ายังไงก็ทำไม่สำเร็จเพราะมันยาวกว่าช่องซิปกางเกงด้วยซ้ำ จนเขาสงสัยว่าถ้าทิวสนมันแข็งขึ้นมาปกติมันจะทำยังไง ยิ่งได้มาเห็นใกล้ๆ แบบนี้มันยิ่งดูใหญ่มากเลยทีเดียว
"ได้มั้ยไอ้กันต์" ทิวสนถาม ทำให้กันต์ได้สติแล้วสะบัดความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกไป "ถ้าไม่ได้ ก็รู้นะว่าต้องทำไง"
กันต์ได้ยินแบบนั้นก็กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขามองหน้าทิวสนสลับกับแท่งควยในมือก่อนจะตัดสินใจเริ่มรูดมันขึ้นลงเบาๆ ซึ่งทิวสนก็หลับตาพริ้มให้เขาชักอย่างสบายใจ
"ถ้าใกล้แตกแล้วบอกด้วยนะมึง" กันต์พูดระหว่างที่กำลังชักว่าวให้ทิวสนอยู่ ซึ่งต้องนั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าเพราะเป็นมุมที่สะดวกที่สุด เลยทำให้เขาได้เห็นส่วนหัวบานแดงที่ผลุบเข้าออกนั้นอย่างชัดๆ พร้อมกับน้ำเงี่ยนใสๆ ที่ไหลยืดหยดลงบนพื้นห้องน้ำ
"อืออ" ทิวสนครางออกมาเบาๆ เขาเงบหน้าขึ้นพร้อมกับเอามือมาวางบนหัวของกันต์เอาไว้พลางจินตาการว่าอีกฝ่ายกำลังอมให้เขาอยู่ จนทิวสนเผลอตัวเด้งเอวใส่มือกันต์ไป และในที่สุดเขาก็ถึงจุดสุดยอดพร้อมกับน้ำกามที่พุ่งกระฉูดใส่หน้าของกันต์เต็มๆ
"ไอ้เชี่ยทิว" กันต์โวยวายด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำกาม และในจังหวะที่เขาเปิดปากพูดนั้น น้ำกามบางส่วนก็ไหลเข้าปากของเขาไปจนกันต์ได้แต่ไอแล้วถุยน้ำลายออก
"เฮ้ยมึง กูขอโทษ มันไม่ทันจริงๆ ว่ะ" ทิวสนบอก แต่ก็แอบอมยิ้มที่ได้ทำแบบนี้ "มา เดี๋ยวกูเช็ดให้"
ทิวสนหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วเช็ดน้ำว่าวของเขาออกจากใบหน้าของกันต์ ซึ่งพอกันต์ลืมตาขึ้นมาก็เห็นใบหน้าของทิวสนที่อยุ่ไม่ห่างแล้วก็เกิดอาการหน้าแดงขึ้นมาแล้วผลักตัวอีกฝ่ายออก
"เดี๋ยวกูไปล้างหน้าต่อเอง" กันต์พูดพลางรีบหยิบของแล้วเดินออกมาล้างหน้าที่อ่างล้างหน้า ซึ่งไม่นานทิวสนก็ตามออกมาในสภาพที่แต่งตัวเรียบร้อยก่อนที่พวกเขาจะนั่งรถกลับโรงเรียนกันด้วยความเงียบงันไปตลอดทาง
TBC.
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-10-17 14:03:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-17 14:31:51
โพสต์ 2024-10-17 15:03:21
โพสต์ 2024-10-18 03:03:35
โพสต์ 2024-10-18 07:45:29
โพสต์ 2024-10-20 22:18:13