เมียกลางเมือง5

iBloom

อย่างเงียบงันหลังจากการสนทนากับพิมพ์พลอยในคืนนั้น แม้เธอจะไม่บีบคั้นให้รวิศตัดสินใจอะไรในทันที แต่คำพูดของเธอก็ยังคงติดอยู่ในใจของเขา รวิศนั่งมองหน้าต่างที่มืดสนิท เขายังคงคิดถึงอนาคตของเขาในบ้านหลังนี้ มันจะเป็นไปได้จริงหรือ ที่เขาจะยังคงอยู่ต่อไปในฐานะ "เมียกลางเมือง" ที่ทุกคนต่างยอมรับ แต่ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงต่อโลกได้


เช้าวันนี้ กันต์ยังคงออกไปทำงานตามปกติ รวิศตื่นเช้ากว่าทุกครั้ง เดินลงมาเตรียมกาแฟให้กันต์ตามเคย ขณะที่เขากำลังชงกาแฟ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเมล็ดกาแฟลอยขึ้นมาเติมเต็มความรู้สึก แต่กลับไม่ได้ช่วยให้ใจของรวิศสงบลงได้เลย


เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง รวิศหันไปมอง พิมพ์พลอยเดินเข้ามาในครัว เธอแต่งตัวเรียบง่ายด้วยเสื้อสีขาวและกางเกงผ้าสบายๆ แววตาของเธอยังดูสงบนิ่งเหมือนเคย แต่ก็ไม่อาจปิดบังความอึดอัดที่อยู่ในใจเธอได้


"เมื่อคืนฉันพูดอะไรแรงเกินไปหรือเปล่า?" พิมพ์พลอยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา


รวิศส่ายหัว "ไม่ครับ ผมเข้าใจดี คุณพูดถูกแล้ว" เขาพูดออกมาอย่างหนักแน่นแม้ใจจะยังสั่นไหวอยู่ลึกๆ เขาไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้


พิมพ์พลอยพยักหน้าเล็กน้อย เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารแล้วมองรวิศชงกาแฟด้วยความเงียบ รวิศรู้สึกถึงแรงกดดันในอากาศ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา


เมื่อกาแฟพร้อม รวิศยกถ้วยกาแฟมาเสิร์ฟให้พิมพ์พลอยก่อนที่จะนั่งลงตรงข้ามกับเธอ บรรยากาศระหว่างพวกเขาทั้งสองคนยังคงเต็มไปด้วยความเงียบงัน แต่คราวนี้ความเงียบไม่ได้สร้างความอึดอัดเหมือนก่อนหน้านี้


พิมพ์พลอยมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนลง "รวิศ ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายสำหรับเธอ การที่ต้องอยู่ในสถานะนี้ ฉันแค่..." เธอหยุดพูดชั่วครู่เหมือนกำลังหาคำพูดที่ถูกต้อง "ฉันไม่อยากให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานเพราะเรื่องนี้ ฉันรู้ว่าเธอมีความรู้สึก และฉันก็เคารพความรู้สึกนั้น"


คำพูดของพิมพ์พลอยทำให้รวิศรู้สึกสับสนมากขึ้น เขาไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่ก็รู้ว่าพิมพ์พลอยไม่ได้ต้องการทำร้ายเขา เธอกลับแสดงออกถึงความเข้าใจและความเห็นใจมากกว่าที่เขาคิด


"ขอบคุณครับ" รวิศตอบด้วยความรู้สึกซาบซึ้งในความเมตตาของพิมพ์พลอย แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่สามารถสลัดความรู้สึกผิดออกไปได้


หลังจากที่พิมพ์พลอยดื่มกาแฟเสร็จ เธอเอ่ยปากขอให้รวิศออกไปเดินเล่นกับเธอที่สวนหลังบ้าน รวิศตกลงแม้จะรู้สึกแปลกๆ กับการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ แต่เขาก็เดินตามเธอออกไป


เมื่อเดินมาถึงสวนหลังบ้านที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยดอกไม้และต้นไม้สีเขียว พิมพ์พลอยหยุดยืนที่ม้านั่งไม้ตัวหนึ่งและหันมามองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงบ


"ฉันแค่อยากบอกเธอว่า ฉันไม่ได้โกรธ หรือรู้สึกไม่ดีต่อเธอเลย" เธอพูดด้วยความจริงใจ "ฉันรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างกันต์กับเธอมันซับซ้อน ฉันเข้าใจ และยอมรับสิ่งที่เป็นอยู่"


รวิศรู้สึกโล่งใจ แต่ขณะเดียวกันก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอกำลังจะบอกอะไรต่อไป


"แต่ฉันก็รู้ดีว่า กันต์เองก็รักฉันเหมือนกัน และฉันไม่อยากให้เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นแค่เงาของเขา" คำพูดของพิมพ์พลอยทำให้รวิศนิ่งไป เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าพิมพ์พลอยจะเข้าใจสถานการณ์ขนาดนี้


"เธอไม่จำเป็นต้องเป็นแค่ 'เมียกลางเมือง' อีกต่อไป" พิมพ์พลอยเอ่ยขึ้นเบาๆ "ฉันอยากให้เธอเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้อย่างแท้จริง ฉันยอมรับเธอได้ และฉันก็เชื่อว่าถ้าเราร่วมมือกัน เราจะทำให้ครอบครัวนี้อยู่กันอย่างมีความสุขได้"


คำพูดของพิมพ์พลอยทำให้รวิศรู้สึกเหมือนถูกปลดปล่อยจากความกังวลที่ค้างคาอยู่ในใจมานาน เขามองหน้าเธอด้วยความซาบซึ้ง เขารู้สึกขอบคุณเธอมากกว่าที่จะสามารถเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้


"ขอบคุณครับพิมพ์พลอย" รวิศพูดออกมาเสียงสั่นๆ ความรู้สึกที่เขามีต่อพิมพ์พลอยเปลี่ยนไปจากเดิมมาก เธอไม่ใช่แค่เมียหลวงที่เขาต้องคอยดูแลอีกต่อไป แต่เป็นคนที่เขาเคารพและเชื่อใจอย่างแท้จริง


พิมพ์พลอยยิ้มให้รวิศเป็นครั้งแรกในรอบหลายสัปดาห์ เธอเอื้อมมือไปจับมือของเขาเบาๆ แล้วพยักหน้า


"เราจะทำให้มันดีที่สุดสำหรับกันต์และสำหรับตัวเราเองด้วย"

lekthai

ขอบคุณ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

bbsbbs

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ