ต้นเหตุจากการเย้าแหย่3

iBloom

หลังจากวันที่นัทดึงเขาเข้ามาใกล้ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป นทีพยายามทุกวิถีทางที่จะไม่เผลอคิดถึงเรื่องราวในอดีตอีก พยายามจะไม่ให้ภาพของนัทหลุดเข้ามาในหัวใจที่อ่อนแอของเขา ทว่า ความทรงจำนั้นยังคงตามติดเหมือนเงาตามตัว บางครั้งก็ปรากฏขึ้นมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว ทั้งความรู้สึกโหยหาและความสับสนที่ปะทุขึ้นในหัวใจ ทำให้เขาต้องข่มใจตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า


วันหนึ่งหลังเลิกเรียน ขณะที่นทีคิดว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี และเขาจะกลับบ้านโดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับนัท เขากลับพบว่าตนเองถูกดักรออยู่ตรงทางเดินที่เงียบสงบ นทีหยุดก้าวเท้าลงทันทีที่เห็นร่างสูงของนัทยืนอยู่ตรงนั้น สายตาของนัทจับจ้องมาทางเขา ไม่ใช่สายตาเล่นสนุกเหมือนเคย แต่เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความตั้งใจและเจตจำนงบางอย่างที่ทำให้นทีรู้สึกถึงความหวั่นไหวในใจลึกๆ


"นที... พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?" นัทพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าที่นทีเคยได้ยินมาก่อน ทำให้เขาไม่สามารถขัดขืนหรือปฏิเสธได้ แม้จะพยายามเก็บสีหน้าให้เรียบนิ่งแต่หัวใจของเขากลับเต้นระรัวอย่างไม่อาจควบคุมได้ นัทเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ราวกับว่าไม่อยากให้เขามีทางหนี นทีรู้ว่าตนเองไม่ควรปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปแบบนี้ แต่ขากลับเหมือนยึดติดอยู่กับที่ ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพาตัวเองออกไปจากสถานการณ์ตรงหน้า


นัทค่อยๆ เอื้อมมือมาสัมผัสแขนของเขา สัมผัสนั้นไม่ใช่การบังคับ แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หนักแน่น ราวกับว่านัทกำลังพยายามจะสื่อสารอะไรบางอย่างที่ลึกซึ้งไปกว่าแค่คำพูด นทีพยายามสะบัดมือออก แต่เมื่อได้สบตากับนัท เขาก็รู้สึกว่าตัวเองถูกพันธนาการด้วยความรู้สึกที่เก็บกดมานาน ความรู้สึกที่ทั้งขัดแย้งและโหยหาพร้อมกันจนไม่สามารถหาทางออกได้


"นที... พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง" คำขอโทษนั้นดังขึ้นใกล้ๆ หัวใจของเขาเต้นระรัวและหวิวขึ้นในคราวเดียว นัทจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของนที ราวกับกำลังมองหาคำตอบบางอย่าง ทั้งที่เขาไม่สามารถพูดออกไปได้ นทีพยายามจะไม่ให้ตัวเองอ่อนแอลง แต่ก็รู้สึกได้ว่าความตั้งใจนั้นค่อยๆ พังทลายลงเมื่อนัทขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม


ในที่สุดนัทก็โอบกอดเขาอย่างนุ่มนวล ความอบอุ่นจากอ้อมแขนนั้นทำให้นทีรู้สึกถึงบางสิ่งที่แสนเจ็บปวดและโหยหาพร้อมกัน หัวใจของเขากำลังต่อสู้กับความรู้สึกที่แสนสับสนแต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขาเองก็ยังคงมีความรู้สึกนั้นอยู่ลึกๆ ในน้ำเสียงของนัทและสัมผัสจากอ้อมแขนของเขา ทำให้นทีรับรู้ว่าบางทีการกลับมาครั้งนี้อาจเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นที่แตกต่าง


นทีหลับตาลง ปล่อยให้ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่มานานปลดปล่อยออกมาอย่างช้าๆ แม้จะยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้จะพาเขาไปสู่ที่ใด แต่เขาก็เลือกที่จะปล่อยให้มันเกิดขึ้น ปล่อยให้ตัวเองได้สัมผัสถึงความอบอุ่นนั้นอีกครั้ง ทั้งที่รู้ว่ามันอาจจะทำให้เขาเจ็บปวด แต่ก็เป็นความเจ็บปวดที่เขาพร้อมจะยอมรับ

netnet132526

ขอบคุณนะ

lekthai

ขอบใจจ้า

nuangnut1996

สนุกมากครับ

bbsbbs

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับรอติดตามตอนต่อไป

424940

ขอบคุณครับ

Nukinho

ขอบคุณนะครับ