แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tokkradoor เมื่อ 2024-11-10 20:11
หอพักวิปริต : 7 สวิตซ์ไฟ *แรงบันดาลใจจากเรื่องจริง มีแต่งเติมเสริมมาก-น้อย แล้วแต่แต่ละตอนครับ
หลังจากที่ตากกางเกงในในห้องอยู่เป็นเดือน แทบไม่โดนแดดโดนลมเลยจนรู้สึกเริ่มมีกลิ่นอับ ก็ถึงเวลาสลัดความขี้เกียจมาทำตู้ตากกางเกงในสักที ผมเสิร์ชหาตู้โครงเหล็กมือสองที่ถอดประกอบได้จากอินเตอร์เน็ต แต่ถอดฝาด้านข้างทิ้งไป แล้วซื้อตาข่ายมากรุแทนที่ แบบนี้ตู้ตากกางเกงในของผมก็โปร่งโล่ง แถมประตูตู้ยังมีกุญแจล็อกของเดิมติดมาด้วย แต่ก็ยังไม่ใช้งานวันนี้หรอก เพราะผมเอากางเกงในไปตากบนดาดฟ้าตั้งแต่เช้า พร้อมเสื้อผ้าอื่นๆ แล้วรีบไปเก็บมาตอนสายๆเรียกว่าอุ่นกำลังพอดี โชคดีมากๆที่วันนี้ยังไม่ทันมีใครทำมิดีมิร้ายกับกางเกงในของผมอีก
วันพักผ่อนของผมหมดไปกับการประกอบตู้และทำงานบ้าน ทั้งล้างห้องน้ำ ล้างพัดลม หยอดน้ำมันประตูห้อง ซักรีดผ้า เปลี่ยนผ้าปูที่นอน กวาดถูห้องทุกซอกทุกมุม กว่าจะทำหมดทุกกิจกรรมที่ว่าก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว ผมถอดเสื้อผ้ามอมแมมโยนตะกร้า แล้วเข้าไปอาบน้ำโดย วันนี้แดดจัดลมแรงจนผ้าขาวที่ตากเป็นชุดใหญ่ของผมหอมสะอาด แต่พอใกล้มืดก็เริ่มครึ้ม อากาศเย็นลงบ้าง แต่ไม่มีวี่แววฝนจะตกสักที
ผมเช็ดตัวแล้วออกมาสำรวจร่างกายตัวเองหน้ากระจก ขณะที่ยืนเป่าพัดลมให้ตัวแห้ง ควยผมดำคล้ำไปมากเพราะการขยำขยี้ทั้งด้วยมือตัวเองและคนอื่น หมอยเริ่มยาวจนเวลาใส่กางเกงในแล้วเก็บไม่มิด คงใกล้ถึงเวลาต้องเล็มออกแล้ว จะว่าไปสัปดาห์นี้ผมก็ยุ่งจนไม่ได้สำเร็จโทษตัวเองสักทีอากาศดีๆ แบบนี้จัดสักน้ำก่อนนอนก็คงหลับสบายใต้ที่นอนหอมสะอาด
แค่คิดแบบนั้น ควยผมก็ลุกขึ้นมาแบบช่วยอะไรไม่ได้ ผมค่อยๆรูดมันขึ้นลงพร้อมกับมองตัวเองหน้ากระจกบานยาวที่ติดอยู่ข้างประตูห้อง แสงสีเหลืองนวลส่องเข้ามาจากทางเดิน ทำให้เห็นผู้ชายตัวขาวยืนรูดกระดอดำๆ อยู่ในความมืดของห้อง น้ำเงี่ยนใสๆ ไหลซึมออกมาเป็นระยะ ผมแตะมันแล้วยกนิ้วออกจากหัวควย มองดูมันยืดเป็นสาย ก่อนวนนิ้วไปรอบๆ เพิ่มความชื้นแฉะให้หัวควย
ผมลากเก้าอี้นวมปรับเอนได้มานั่งหน้ากระจก รูดควยพร้อมกับครางเบาๆเพื่อเร้าอารมณ์ตัวเอง มันคงฟินสุดๆ ถ้าได้เห็นตัวเองน้ำควยพุ่งกระจายในบรรยากาศรีแลกซ์แบบนี้ มือที่สาวควยช้าๆ เร่งจังหวะเร็วขึ้น พร้อมเสียงครางของผมที่ดังมากขึ้นด้วย ‘หรือแตกบนกระจกดีนะ?’ แล้วน้ำควยที่ปล่อยออกมามันคงไหลเป็นทางมาบนกระจกเงาที่ผมเช็ดจนใสสะอาด ภาพนั้นน่าจะสวยงามไม่แพ้งานศิลปะระดับโลก ยังไม่ทันที่ผมจะลุกจากเก้าอี้เตรียมตัวจะพ่นน้ำรักลงบนแผ่นกระจก เสียงซ่าก็ดังขึ้นพร้อมกับลมและละอองน้ำที่สาดจากประตูเข้ามากระทบตัวผม
ผมลุกพรวดจากเก้าอี้ เซเล็กน้อย กระโดดไปที่ประตู แต่ไอ้ รปภ.โรคจิตนั่นยืนอยู่หน้าประตูห้องผมพอดี มันมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วโฟกัสดงหมอยรุงรังกับควยดำๆ ในมือของผมที่มีน้ำเงี่ยนไหลยืดออกมา สีหน้ามันเหมือนยิ้มเยาะแต่ไม่ได้พูดอะไร มันเอื้อมมือไปตรงซอกเล็กๆเหนือประตูห้องผม แล้วไฟทางเดินก็ดับวูบ ก่อนที่มันจะหันหลังเดินจากไป ผมเดินตามมันไปติดๆ มือขวายังรูดควยไม่หยุดด้วยความเงี่ยน จนตามมาทันและตีคู่ทางขวามือของมัน ไฟทางเดินอีกฝั่งยังสว่างอยู่
“เฮ้ยพี่อย่าบอกใครนะ” “ไม่หรอกครับตามสบายเลย ผมเห็นนายทำหลายทีแล้ว” “พี่เห็นผมชักว่าวหลายทีแล้วเหรอ” “ผมก็เห็นทุกวันนั่นแหละครับ” มันหยุดยืนมองควยผมที่ยังโดยกระถอกเข้าออกตลอดเวลา หน้ามันยิ้มๆ ผมไม่ชอบสายตานั่นเลย แต่มันทำให้ความเงี่ยนของผมทะยานขึ้นสูงอย่างบอกไม่ถูก มีคนยืนมองตอนชักว่าวแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกเหมือนน้ำควยจะทะลักออกมาใส่หน้ามันตอนนี้ให้ได้ ยิ่งตอนนี้อยู่ที่หน้าลิฟต์ ไฟส่องลงมาที่ควยผมพอดีเหมือนไฟฟอลโลวในหอประชุม มันเห็นผมชักว่าวอย่างชัดเจน
“ซี้ดสสสส แล้วพี่ไม่บอกผมล...ล่ะ...อาหหหห” “ตามสบายเลยครับเรื่องปกติของผู้ชาย ใครๆก็ทำ” “ผ...ผม...หมายถึงอะหห....อาาาาาาา... เรื่องที่ผมเปิดประตูตอนชักว่าว อือหหหหห...” คุยกับคนไม่รู้จักตอนชักว่าวนี่มันก็ให้อารมณ์เงี่ยนแบบถึงใจจริงๆ เสียงผมสั่นตอนที่คุยกับมัน แขนขาเกร็งโดยไม่รู้ตัว ผมกำลังจะน้ำแตกต่อหน้ามัน แต่ถ้าเป็นแบบนั้น น้ำควยผมต้องพุ่งใส่มันแน่ แล้วมันก็จะเป็นหลักฐานที่มันจะเอาไปประจานกับใครต่อใครได้ แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผู้ชายโรคจิตที่ชอบแก้ผ้าอยู่ห้อง ชักว่าวไม่ปิดประตู แถมชอบเดินถอกควยไปทั่วแฟลตน้ำแตกใส่กำแพงดาดฟ้า ไอ้เหี้ยนี่มันเคยเห็นผมทำมาหมดแล้ว
“คนที่นี่เปิดประตูห้องรับลมกันหลายห้องครับนายไม่มีใครผ่านไปห้องนายหรอก” มันมองควยผมที่ก่อนจะมองหน้าเงี่ยนๆ แบบคนน้ำใกล้แตกอย่างผม แสยะยิ้มแล้วกลับหลังหัน มุ่งหน้าไปทางเดินอีกฝั่ง ผมเกร็งขาก้าวตามหลังมันไปติดๆ แค่สองก้าวก็หยุดยืนเขย่งเท้าแอ่นควยไปข้างหน้า ระยะห่างจาก รปภ. ประจำแฟลตไม่เกิน 2 ฟุต กระตุกควยปล่อยน้ำพุ่งออกมาเป็นสายกระทบกลางหลังชุด รปภ. สีกรมท่า ราดยาวผ่านเข็มขัด ลงไปที่ตูดกลมแน่นของมัน ควยผมกระตุกอีกครั้งปล่อยน้ำกามพุ่งไปโดนน่ขากางเกงและคอมแบทของไอ้โรคจิตนั่น และครั้งที่เหลือมันแตกกระจัดกระจายไปบนพื้นซีเมนต์ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำผมสะใจอย่างบอกไม่ถูก มันแอบดูผมหลายครั้ง แล้ววันนี้ยังทำหน้าแบบนั้นใส่ผมอีก นี่คือสิ่งที่มันสมควรได้รับแล้ว
ไฟทางเดินตรงหน้าดับลง ผมได้สติกลับหลังหัน วิ่งกลับห้องของตัวเองรีบปิดประตูลงกลอน วีรกรรมที่ทำเมื่อครู่ อาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ผมเข้าไปสงบอารมณ์ในห้องน้ำ อาบน้ำ ล้างตัวก่อนจะเอาผ้าไปเช็ดเก็บร่องรอยที่หน้าลิฟต์ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนต่อไป หอพักวิปริต: 7 รปภ. โรคจิต
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 