โปรดอ่าน......
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
โยชิ ...พ่อของมาซากิ
ห้องของโยชิ ในขณะที่มาซากิกำลังทรมานโทโมฮิโระ ห้องของโยชิเต็มไปด้วยบรรยากาศที่น่าขนลุกและเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด โยชิยืนอยู่ตรงกลางห้องใหญ่ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา แต่บรรยากาศในนั้นกลับเต็มไปด้วยความมืดมน รอบตัวเขาคือลูกน้องที่ยืนเรียงกันเป็นแถว หลายคนในนั้นถูกบังคับให้นั่งคุกเข่าบนพื้น ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวล
โยชิจ้องมองไปที่ลูกน้องที่ทำผิดพลาดแต่ละคน เขามองด้วยสายตาที่เย็นชาและไร้ความเมตตา “พวกเจ้าทุกคนที่ทำผิด ยักยอกเงิน ทรยศ หรือทำงานพลาด รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้?” เขาพูดด้วยเสียงต่ำ แต่ทุกคำพูดของเขาดังก้องในห้อง ลูกน้องที่คุกเข่าอยู่ไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมองเขา “การลงโทษจะเป็นตัวอย่างให้คนอื่นเห็น ว่าการทรยศและการทำผิดในตระกูลคุโรดะจะมีจุดจบอย่างไร” โยชิพูดพร้อมกับหยิบแท่งเหล็กยาวที่วางอยู่ข้างตัว เขาเดินไปยังลูกน้องคนหนึ่งที่ยักยอกเงินของแก๊ง ใบหน้าของชายผู้นั้นซีดเซียวและดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “การทำผิดครั้งนี้เจ้าอาจคิดว่ามันเป็นแค่ความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่สำหรับข้า มันเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้” โยชิพูดด้วยเสียงเยือกเย็น ก่อนจะยกแท่งเหล็กขึ้นและฟาดลงไปที่แผ่นหลังของชายคนนั้นอย่างแรง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ลูกน้องคนอื่น ๆ ต่างพยายามไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แม้ว่าความกลัวจะสะท้อนอยู่ในดวงตาของพวกเขา
โยชิฟาดซ้ำอีกครั้ง และอีกครั้ง แต่ละการฟาดเต็มไปด้วยความแข็งกร้าวและความเย็นชา “จงจำไว้ การทำผิดพลาดในที่นี้ไม่ใช่สิ่งที่เราจะปล่อยผ่าน” เขาพูดพลางมองไปยังลูกน้องคนอื่น ๆ “ใครก็ตามที่คิดจะทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ก็จะต้องพบกับบทลงโทษเช่นนี้” โยชิหันไปหาลูกน้องที่ยืนข้าง ๆ และสั่งเสียงเข้ม “มูราเสะ เข้ามา” มูราเสะเป็นลูกน้องคนหนึ่งที่ทำผิดพลาดด้วยการเปิดเผยข้อมูลสำคัญ โยชิหยิบมีดสั้นเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วมองหน้ามูราเสะด้วยสายตาเยือกเย็น “นิ้วก้อยของเจ้า...มันไม่จำเป็นอีกต่อไป”
มูราเสะตัวสั่นด้วยความกลัว เขากลืนน้ำลายและค่อยๆ ยื่นมือนิ้วก้อยออกมา โยชิใช้มีดตัดนิ้วก้อยอย่างรวดเร็ว ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมานอกจากเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดที่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ เสียงหายใจของคนอื่น ๆ ในห้องเหมือนจะหายไปในวินาทีนั้น โยชิยกนิ้วขึ้นและหันมาพูดกับคนอื่น ๆ “นี่คือตัวอย่างของความผิดพลาดที่ร้ายแรงขึ้น และหากยังมีใครคิดทรยศต่อตระกูลของเราอีก ก็เตรียมรับบทลงโทษที่หนักกว่านี้ได้เลย” โยชิเดินไปที่ชายอีกคนหนึ่งที่นั่งคุกเข่า ใบหน้าของเขาดูซีดเซียวและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว โยชิชี้ไปที่อวัยวะเพศของชายคนนั้น และพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็น “คนที่ทำผิดซ้ำซากอย่างเจ้า จะต้องได้รับตราความผิด” เขาหยิบเหล็กที่ถูกเผาให้ร้อนแดงจากเตาถ่านข้าง ๆ แล้วค่อย ๆ กดลงไปที่อวัยวะเพศของชายผู้นั้น เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องทั่วห้อง กลิ่นเนื้อที่ถูกเผาไหม้ลอยออกมา ทุกคนในห้องต่างสะดุ้งด้วยความกลัว แต่ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจออกเสียงดัง
โยชิมองไปยังคนที่เหลือด้วยสายตาเย็นชา “และสำหรับคนที่ทำผิดอย่างเลวร้ายที่สุด ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เจ้าได้กลับมาใช้ชีวิตปกติอีก” เขาพูดพลางมองไปยังลูกน้องคนหนึ่งที่เคยพยายามหนีจากตระกูล “เจ้าจะต้องกลายเป็นสัตว์เลี้ยงมนุษย์ ไม่มีสิทธิ์เป็นมนุษย์อีกต่อไป เจ้าจะต้องทำตามคำสั่งทุกอย่าง และอย่าหวังว่าจะได้รับความเมตตาจากข้า” เขาหันไปสั่งลูกน้องอีกคนหนึ่ง “เอาตัวเขาไปฝึกให้เหมือนสัตว์เลี้ยง แล้วอย่าลืมใส่ปลอกคอให้แน่น และอย่าลืมบอกให้ทุกคนรู้ว่าเขาเป็นตัวอย่างของคนที่ทรยศต่อเรา” โยชิยิ้มอย่างเยือกเย็น ก่อนจะปล่อยแท่งเหล็กลงกับพื้น ทิ้งไว้แต่ความเงียบงันและความเจ็บปวดที่ท่วมท้นลูกน้องที่ถูกลงโทษในห้องนั้น ไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมองหรือแม้กระทั่งหายใจออกเสียงดัง พวกเขารู้ดีว่าการลงโทษต่อไปอาจจะหนักถึงขั้นถูกตัดอวัยวะเพศ ซึ่งเป็นหนึ่งในบทลงโทษที่น่ากลัวที่สุดสำหรับผู้ที่ทรยศ โยชิเดินกลับเข้ามาใกล้ชายอีกคนผู้ทำผิดซ้ำซากเกินให้อภัย มือของเขาหยิบมีดขึ้นมาและมองไปยังชายผู้นั้นด้วยสายตาไร้ความเมตตา
“เจ้าคิดว่าจะหลบหนีความผิดได้หรือ?” โยชิพูดพลางยิ้มเยือกเย็น ชายคนนั้นตัวสั่นไหวด้วยความหวาดกลัว จนแทบจะขาดใจ โยชิใช้มีดตัดลงไปที่อวัยวะเพศของชายคนนั้นอย่างเฉียบขาด เสียงกรีดร้องดังก้องทั่วห้อง ความเจ็บปวดที่ท่วมท้นทำให้ชายคนนั้นเกือบจะหมดสติ แต่โยชิไม่มีความปรานีที่จะหยุดมือ กลิ่นคาวเลือดและเสียงกรีดร้องอันโหยหวนสะท้อนอยู่ทั่วห้อง ลูกน้องคนอื่น ๆ ต่างรู้ดีว่านี่คือบทลงโทษที่ร้ายแรงที่สุด และหากยังมีใครคิดที่จะทรยศหรือทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง พวกเขาอาจจะต้องพบกับจุดจบที่ไร้ศักดิ์ศรีนี้ การถูกตัดอวัยวะเพศไม่ใช่เพียงการลงโทษทางกาย แต่ยังเป็นการทำลายจิตใจของผู้ที่ได้รับการลงโทษ ทำให้พวกเขาหมดความเป็นมนุษย์โดยสิ้นเชิง
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์