โปรดอ่าน......
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
บททดสอบของทากิ หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ คนใช้ก็แต่งตัวให้เขาพร้อมนอน โทโมฮิโระถูกพากลับมานอนที่ปลายเตียงในสภาพที่เหนื่อยล้าและไร้เรี่ยวแรง ส่วนทากิยังคงนอนอยู่บนเตียงด้วยร่างกายที่อ่อนแรง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความสับสนที่ยังคงไม่จางหาย มาซากิขึ้นมานอนบนเตียง เขาเอนตัวลงแบบสบาย ๆ แล้วเอื้อมมือไปวางแขนบนตัวทากิ ราวกับจะใช้ร่างของทากิเป็นหมอนหรือที่พักพิง ทากิกลั้นหายใจ ขณะที่มาซากิกระซิบด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา “นายเป็นหมอนที่ดี ทากิ อย่าคิดหนีหรือปฏิเสธ เพราะฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงที่ของนายจริง ๆ”
มาซากิ เด็กชายวัย9ขวบ มาซากิยิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ “ทากิ นายเคยสงสัยไหมว่าถ้านายถูกควบคุมและไม่มีสิทธิ์เลือก มันจะเป็นยังไง?” คำถามนี้ทำให้ทากิขนลุก เขากลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก ขณะที่มาซากิยังคงพูดต่อ “มันอาจจะเจ็บมาก หรืออาจจะรู้สึกแปลก ๆ แต่นายต้องเข้าใจว่านี่คือที่ของนาย ที่สำหรับการถูกใช้ ถูกควบคุม และไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” ทากิรู้สึกถึงความเยือกเย็นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง น้ำเสียงของมาซากิที่อ่อนโยนแต่กลับแฝงไปด้วยความน่ากลัวทำให้เขารู้สึกถึงความกลัวที่แท้จริง ความหวาดกลัวที่จะถูกเปลี่ยนเป็นสิ่งของ ถูกลดทอนความเป็นมนุษย์ลงเป็นเพียงของเล่นในมือของมาซากิ มาซากิยิ้มเล็กน้อยและกระซิบด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ทากิรู้สึกหนาวเหน็บ “นายรู้อะไรไหมทากิ คืนนี้ฉันคิดว่าจะลองเล่นอะไรใหม่ ๆ ดู นายต้องปล่อยให้ฉันดูดมัน...และบางทีฉันอาจจะกัดมันเล่นนิดหน่อย ดูว่านายจะทนได้แค่ไหน”
คำพูดนี้ทำให้ทากิรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้น เขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แต่เขารู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ความหวาดกลัวที่ครอบงำในใจทำให้เขาแทบไม่สามารถหายใจออกมาได้ โทโมฮิโระที่นอนอยู่ปลายเตียงได้ยินทุกคำพูด ความหวาดกลัวและความเจ็บปวดทำให้เขารู้สึกสิ้นหวัง บรรยากาศในห้องนอนเต็มไปด้วยความกดดันและความอึดอัด ความเงียบงันที่ปกคลุมมีเพียงเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของทากิและมาซากิ แสงสลัวจากโคมไฟทำให้ห้องดูยิ่งมืดมน ความรู้สึกว่าตัวเองเป็นสิ่งของที่ไร้ค่าและไร้สิทธิ์เลือกใด ๆ แฝงอยู่ในทุกอิริยาบถของทั้งทากิและโทโมฮิโระ หลังจากมาซากินอนเล่นซักพัก เขาก็เลื่อนตัวลงไประหว่างขาของทากิ ก่อนจะค่อย ๆ ใช้มือจับมัน มาซากิยิ้มเยาะและเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “นายรู้ไหม ทากิ ฉันสงสัยว่ามันจะทนได้แค่ไหน ถ้าฉันเริ่มเล่นกับมันจริง ๆ” มาซากิเริ่มกดอวัยวะของทากิเล็กน้อย ทำให้ทากิสะดุ้งและรู้สึกถึงความไม่สบาย น้ำตาไหลลงมาด้วยความเจ็บปวดและอับอาย “รู้สึกแปลกใช่ไหม?” มาซากิถามพลางหัวเราะเบา ๆ “ฉันยังไม่ได้ทำอะไรจริงจังเลยนะ นายควรจะเตรียมใจให้พร้อมกว่านี้” มาซากิใช้มือข้างหนึ่งกดอวัยวะของทากิอย่างไร้ความปรานี ขณะที่อีกมือหนึ่งค่อย ๆ ลูบคลำอย่างช้า ๆ และเยือกเย็น “มันรู้สึกแปลกดีนะ เหมือนกับการเล่นกับของเล่นใหม่ นายต้องทำตัวให้ดีนะ ทากิ ฉันไม่อยากทำลายของเล่นของฉันตั้งแต่วันแรก” เขากระซิบใกล้ ๆ หูของทากิ
ทากิคุง นักศึกษาแพทย์ วัย 23 ปี
“แต่บางทีนะ ฉันอาจจะกัดมันเล่นนิดหน่อย ดูว่ามันจะแข็งแรงพอไหม” เขาหัวเราะเบา ๆ ขณะที่ทากิพยายามจะหายใจให้เป็นปกติ แต่ความหวาดกลัวและความเจ็บปวดทำให้เขาแทบจะไม่สามารถคุมสติได้ ทากิเริ่มกลั้นน้ำตาและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณหนู ได้โปรด... มันไม่ใช่ของเล่น ได้โปรดหยุดเถอะครับ” เขาพยายามอธิบาย แต่คำพูดของเขาดูเหมือนจะไม่เข้าหูมาซากิเลยแม้แต่น้อย มาซากิหยุดหัวเราะทันที ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเต็มไปด้วยความโกรธ “ไม่ใช่ของเล่นเหรอ? นายกล้าพูดแบบนั้นกับฉันงั้นเหรอ?” มาซากิกระชากมือออกและใช้สองนิ้วแหกปลายท่อปัสสาวะของทากิอย่างไร้ความปรานี ทากิร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด “หรือว่านายอยากให้ฉันตัดมันออกซะ?” มาซากิพูดพลางยิ้มเยือกเย็น เขาค่อย ๆ เอานิ้วก้อยกดลงไปในท่อปัสสาวะของทากิ ความเจ็บปวดนั้นท่วมท้นจนทากิแทบจะหมดสติ เขารู้สึกเหมือนมีไฟลุกท่วมอยู่ในร่างกาย ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านทำให้เขาไม่สามารถหายใจได้อย่างปกติ น้ำตาไหลลงมาไม่หยุด แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทนรับสิ่งที่เกิดขึ้น “ได้โปรด...คุณหนู...” ทากิพูดเสียงสั่น ขณะที่ความเจ็บปวดแทรกซึมเข้าไปในทุกเส้นประสาทของเขา เขารู้สึกเหมือนหัวใจจะหยุดเต้น ความหวาดกลัวที่ท่วมท้นทำให้จิตใจของเขาหมดแรง เขาไม่กล้าขัดขืน แต่เสียงที่หลุดออกมาเป็นเสียงกระซิบเบา ๆ ที่แทบไม่ได้ยิน มาซากิหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาและความโหดเหี้ยม “จำไว้สิ นายไม่มีสิทธิ์จะพูดอะไร นายเป็นของฉัน และฉันจะทำอะไรกับนายก็ได้” เขาพูดขณะค่อย ๆ หมุนและกดนิ้วก้อยให้ลึกเข้าไปในท่อปัสสาวะของทากิ ความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนทากิแทบจะหมดสติ ความทรมานที่ไม่รู้จบนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกทำลายทั้งทางกายและทางจิตใจ มาซากิมองดูใบหน้าของทากิที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความทุกข์ทรมาน ดวงตาของมาซากิไม่มีความเมตตาหลงเหลืออยู่เลย เขายิ้มเบา ๆ พลางพูด “นายต้องจำไว้ว่านายเป็นของเล่นของฉัน นายไม่มีสิทธิ์บ่นหรือขออะไรทั้งนั้น ถ้านายทนไม่ได้ ฉันก็จะทำให้นายหมดประโยชน์ไปจริง ๆ” เขาพูดขณะค่อย ๆ ถอนนิ้วออกมา ทิ้งให้ทากินอนหอบหายใจด้วยความเจ็บปวด “อีกอย่างหนึ่งนะ ทากิ...” มาซากิพูดพลางโน้มตัวไปใกล้ใบหน้าของทากิ “ถ้านายยังกล้าพูดหรือขัดขืนฉันอีกครั้ง ฉันสาบานเลยว่าจะทำให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่นายได้ใช้อวัยวะนี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโหดร้าย น้ำเสียงนั้นทำให้ทากิรู้สึกเหมือนเขากำลังยืนอยู่หน้าผาที่สูงชัน โดยไม่มีทางที่จะหลบหนีความตกต่ำนี้ได้
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์