โปรดอ่าน......
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
ปกติไม่ได้เขียนแนวนี้นะ..แต่มีเพื่อนๆขอมา ใครอยากให้ เขียนต่อ..ยาวเรื่องนี้ สนับสนุนได้ที่ True money 0633138230 #ขอบคุณค่าฟ5บาท10บาทก็ดีใจเเล้ว
มาซากิ เด็กชายวัย9ขวบ
มาซากิ เหยียบเล่นอยู่ไม่กี่นาที แล้วหยุด ก่อนจะนั่งลงที่จุดเดิม มองดูอวัยวะของทากิที่ตอนนี้แดงจัดจนเห็นได้ชัด มาซากิยิ้มอย่างพอใจ “ดูสิ ทากิ นายบอกว่ากลัว แต่ร่างกายของนายกลับบอกอีกอย่างหนึ่ง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ทากิกลืนน้ำลาย พยายามกลั้นน้ำตาแต่ไม่สามารถทำได้ “ทำไมมันยังแข็งอยู่ล่ะ?” มาซากิถามพลางเอียงคอมอง “หรือว่านายชอบที่ฉันทำกับนาย?” ทากิสะอื้นออกมา เขาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณหนู... ผมไม่ได้... ได้โปรด...” มาซากิหัวเราะเสียงดัง ก่อนจะยื่นมือไปจับอวัยวะของทากิที่ยังคงแข็งตัวและปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมา “นายบอกว่าไม่ได้ชอบ แต่ร่างกายนายมันโกหก นายควรจะซื่อสัตย์ต่อตัวเองนะ ทากิ” มาซากิพูดขณะบีบหัวเห็ดเบา ๆ แต่ความกดดันนั้นทำให้ทากิสะดุ้งและส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวดปนความอับอาย “อยากให้ฉันทำมากกว่านี้ไหม?” ไปเลย?” เขาพูดขณะจ้องมองใบหน้าของทากิที่เต็มไปด้วยน้ำตา “นายมันน่าสมเพชจริง ๆ ทากิ” มาซากิกล่าวพร้อมกับยิ้มเยือกเย็น ทากิพยายามกลั้นความเจ็บปวดและความกลัว ขณะที่มาซากิมองดูเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “นายคงจะไม่รู้สึกถึงสิ่งที่แท้จริงหรอก จนกว่าฉันจะทำให้มันเป็นของเล่นที่แท้จริงสำหรับฉัน” มาซากิพูดพร้อมกับหัวเราะเสียงเบา ๆ “นายยังคงแข็งตัวเหมือนต้องการให้ฉันทำมากกว่านี้... นายมันน่าสมเพช” มาซากิถอนหายใจเบา ๆ พลางพูด “แต่เอาเถอะ คืนนี้ฉันยังมีเวลาเล่นกับนายอีกเยอะ นายควรจะรู้ว่าฉันไม่ได้หยุดแค่นี้หรอก” คำพูดนี้ทำให้ทากิรู้สึกสิ้นหวัง ความหวาดกลัวที่ครอบงำอยู่ในใจทำให้เขาแทบไม่สามารถหายใจได้อย่างปกติ มาซากิยิ้มอย่างพอใจ ราวกับเห็นความทุกข์ทรมานของทากิเป็นเรื่องสนุกสนาน
มาซากิยังคงนั่งระหว่างขาของทากิ เขาใช้มือบีบอวัยวะของทากิอย่างรุนแรง บางครั้งชัก บางครั้งกัดและดูด พร้อมกับบีบบอลของทากิอย่างไร้ความปรานี ทากิสะอื้นและพยายามที่จะทนความเจ็บปวด แต่ไม่มีทางเลือกใด ๆ เลย ขณะที่มาซากิมองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานนั้นด้วยความพอใจ “นายโชคดีนะ ทากิ” มาซากิพูดพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ย “โชคดีที่ฉันยังชอบอวัยวะเพศที่มีหัวเห็ดสีแดงของนาย และยังไม่เคยถูกใช้งาน ถ้ามันไม่ได้เป็นแบบนี้นะ ฉันคงสั่งให้โยชิตัดมันออกไปแล้ว” เขาพูดพลางหัวเราะเสียงเย็นๆ ทากิกัดฟันกลั้นน้ำตา สะอื้นเบาๆ ขณะที่มาซากิยังคงเล่นกับเขาอย่างไร้ความเมตตา “หนี้ของนาย ทากิ หนี้ที่นายไม่สามารถใช้คืนให้แก๊งได้ นายจำมันได้ไหม?” มาซากิพูดพลางจับอวัยวะของทากิอย่างรุนแรง ทำให้ทากิสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด “นายไม่สามารถหนีมันได้หรอก นายจะต้องอยู่ในฐานะนี้ เป็นแค่ของเล่นของฉันจนกว่าหนี้ของนายจะหมดไป...หรือบางทีอาจจะไม่มีวันหมดเลยก็ได้” มาซากิยิ้มเยือกเย็น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโหดร้าย ทากิพยายามพูด “คุณหนู... ผมขอโทษครับ... ได้โปรด...” แต่คำพูดของเขาถูกตัดทิ้งด้วยเสียงหัวเราะเย็นชาของมาซากิ “อย่าขอโทษ นายไม่มีสิทธิ์ที่จะขอโทษ นายมีแค่สิทธิ์ทน และทำตามที่ฉันสั่งเท่านั้น” เขาพูดพลางใช้มือบีบบอลของทากิอีกครั้ง ทำให้ทากิร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “จำไว้สิ ทากิ นายเป็นของเล่น ของเล่นที่ฉันสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ และนายต้องทำตัวให้น่าพอใจ เพราะถ้านายไม่ทำ ฉันก็อาจจะตัดสิ่งที่นายมีอยู่นี้ออกไปได้ง่ายๆ” มาซากิพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเยือกเย็น ความเยาะเย้ยในดวงตาของเขาทำให้ทากิรู้สึกเหมือนตกลงไปในหลุมลึกที่ไม่มีทางปีนขึ้นมาได้ ความหวาดกลัวที่ท่วมท้นทำให้เขาแทบจะล้มสลบ “หรือบางที นายก็ชอบแบบนี้ใช่ไหม?” มาซากิถามพลางยิ้มเยาะ มองดูอวัยวะเพศที่ยังคงแข็งตัวของทากิ “ร่างกายของนายมันโกหก นายบอกว่าไม่ชอบ แต่ดูสิ มันยังคงตอบสนองต่อการกระทำของฉัน นายควรจะซื่อสัตย์ต่อตัวเองบ้างนะ ทากิ” มาซากิหยิบเจลหล่อลื่นจากข้างเตียงมาและบีบเจลใส่นิ้วมือ ก่อนที่จะค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าไปในก้นของทากิ ทากิสะดุ้งและส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวดและอับอาย “อืม... ดูเหมือนว่านายจะตื่นเต้นนิดหน่อยนะ” มาซากิกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย จากนั้นมาซากิหยิบของเล่นผู้ใหญ่ที่วางอยู่ข้าง ๆ และเริ่มค่อย ๆ สอดเข้าไปในก้นของทากิ “นายรู้สึกยังไงบ้าง? นายหมดความเป็นคนไปแล้ว ทากิ” เขาพูดพลางยิ้มอย่างเยือกเย็น ขณะที่ทากิสะอื้นและพยายามกลั้นน้ำตาแต่ไม่สามารถทำได้ ความรู้สึกของการถูกบังคับและทำลายศักดิ์ศรีทำให้ทากิรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย “ถ้านายอยากให้ฉันหยุด ก็แค่ทำตัวให้น่าสมเพชไปเรื่อยๆ แต่ฉันไม่แน่ใจหรอกนะ ว่ามันจะช่วยอะไรได้” มาซากิพูดขณะหัวเราะเสียงเบาๆ เขามองดูทากิด้วยความเยือกเ และไม่มีความปรานีหลงเหลืออยู่เลยในสายตาของเขา ทากิรู้ดีว่าไม่มีอะไรที่จะทำให้มาซากิหยุดได้ และไม่มีใครที่จะมาช่วยเขาในสถานการณ์นี้ “คืนนี้เรายังมีเวลาอีกเยอะ นายควรจะเตรียมตัวไว้ดีๆ เพราะฉันยังไม่เหนื่อย” มาซากิกล่าว พลางถอนหายใจเบาๆ ทากิรู้สึกเหมือนทุกความหวังในชีวิตของเขาถูกดับลงโดยไม่มีทางที่จะฟื้นคืนมาได้ ความหวาดกลัวและความสิ้นหวังท่วมท้นในจิตใจของเขา ขณะที่มาซากิยังคงเล่นและทรมานเขาอย่างไม่มีความปรานี
หลังจากมาซากิเล่นกับทากิอย่างพอใจ ภายในก้นของทากิยังคงมีของเล่นผู้ใหญ่อยู่ แต่ตอนนี้ทากิได้ปล่อยน้ำสีขาวออกมาอีกครั้ง ทากิพยายามต่อต้านและพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนแรง “คุณหนู... ได้โปรดหยุด... ผมไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนี้...” แต่ร่างกายของทากิก็ยังทรยศเขา น้ำหล่อลื่นยังคงไหลออกมาจากอวัยวะเพศอย่างต่อเนื่อง มาซากิมองดูด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “ดูสิ ทากิ นายบอกว่าไม่ต้องการ แต่นายก็ยังตอบสนองต่อการกระทำของฉัน ร่างกายของนายมันซื่อสัตย์ต่อนายเสียเหลือเกิน” เขากล่าวขณะยังคงบีบอวัยวะของทากิอย่างช้า ๆ ทากิสะอื้นอย่างอ่อนแรง ความอับอายและสิ้นหวังท่วมท้นในจิตใจของเขา “นายหมดความเป็นคนไปแล้ว ทากิ” มาซากิพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขณะที่ยังคงบีบและเล่นกับทากิด้วยความไร้ปรานี “นายควรยอมรับซะ ว่านายเป็นแค่ของเล่นของฉัน ของเล่นที่ฉันสามารถทำอะไรกับมันก็ได้
เมื่อมาซากิเล่นจนพอใจ เขาก็หยุด และเรียกโทโมฮิโระที่นั่งอยู่ปลายเตียงขึ้นมา “โทโมฮิโระ มาทำความสะอาดให้ฉัน” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น โทโมฮิโระคลานเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความอับอาย เขาเริ่มเลียทำความสะอาดมือของมาซากิ ชำระคราบน้ำสีขาวของทากิออกทีละนิด ขณะที่มาซากิมองดูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “อย่าลืมนะ กลืนให้หมด” มาซากิพูดพลางยิ้มเยาะ โทโมฮิโระพยายามทำตามคำสั่ง น้ำตาไหลอาบแก้มแต่ก็ไม่กล้าหยุด เขากลืนทุกอย่างที่อยู่ในปากลงไปอย่างยากลำบาก มาซากิยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะยื่นเท้าของเขาออกมาให้โทโมฮิโระเลีย “และนี่ นายก็ต้องทำความสะอาดด้วย อย่าพลาดแม้แต่นิดเดียว” โทโมฮิโระกลืนน้ำลายและเริ่มเลียเท้าของมาซากิอย่างช้า ๆ ทุกการกระทำของเขาเต็มไปด้วยความอับอายและสิ้นหวัง ขณะที่มาซากิหัวเราะเบา ๆ และมองดูเขาราวกับเป็นแค่สัตว์เลี้ยงที่ถูกบังคับให้เชื่อฟังโดยไม่มีทางเลือก
ทากิคุง นักศึกษาแพทย์วัย23
โทโมฮิโระ 25 ปี อดีตลูกน้องที่ทำผิด
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์