DIRTY MIND | หล่อเหลือร้ายใจสั่งกาม 3

มันอ้อย

        

        

THE DIRTY MIND | หล่อเหลือร้ายใจสั่งกาม 3

        
        

        “ครูครับ ๆ ” เสียงเรียกที่ดังขึ้นช่วยดึงสติของครูหนุ่มร่างใหญ่ที่หลุดลอยออกไปให้กลับมาอีกครั้ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผ่านเลนส์แว่นสายตา ลมหายใจถูกถอนออกมาหนึ่งครั้งก่อนที่จะปรับสีหน้าใหม่ให้เข้มขรึมดังเดิม ผิดกับเจ้าของคำถามที่ยืนยิ้มบางเพื่อรอบอก “ผมอยากรู้ว่ามันจริงไหม? เรื่องที่เขาพูดกันว่าคนที่เล่นกล้ามส่วนใหญ่ก็เพราะว่าไอ้นั่นมันเล็ก ครูพอจะ-” ปึง!

        

        คำถามและท่าทางนั่นทำเอาคนที่นอนไม่พอเดือดจัดเลือดขึ้นหน้า กริชขมวดคิ้วถลึงตาพร้อมกับมือหนาที่ฟาดลงบนโต๊ะไม้ “ไม่กลัวห้องปกครองรึไง? ถึงกล้ามาปีนเกลียวถามแบบนี้?” เสียงใหญ่ประกาศกร้าวข่มขู่แล้วลุกขึ้นประจัญสู้กับเด็กหนุ่มที่เวลานี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสลด ตาคู่คมจ้องจดก่อนจะคว้าที่แขนเล็กนั่นเสียเต็มแรง “เด็กที่มันชอบกวนส้นตีนแบบมึง! ระวังมันจะได้เจอคนจริงอย่างกู!”

        

        ร่างใหญ่พูดจบก็เสยผมและกระแทกตัวเด็กนั่นจนเซไถลไปชนกับโต๊ะเรียน “ขอให้คิดถึงผมไปทั้งวันนะครับ.. ครู” กริชเดินหน้าไหม้เกรียมไปทางห้องน้ำของครูโดยไม่สนใจที่จะหันกลับไปดูเด็กนั่นอีก พอมาถึงก็กวักน้ำล้างหน้าเรียกสติ เขาไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกวิธีแก้ปัญหาด้วยความรุนแรงแบบนั้นออกมา ครูหนุ่มมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกก่อนที่จะถอนหายใจ

        

        ครูหนุ่มสงบสติอารมณ์อยู่อย่างนั้นนานนับสิบนาทีก่อนที่จะออกเดินไปรอสอนในอีกคาบถัดไป เทอมนี้กริชยังไม่ต้องสอนในภาคปฏิบัติชายหนุ่มจึงแต่งตัวด้วยเชิ้ตสีเข้มรัดโชว์ส่วนสัดมัดกล้ามของตนเอง แม้วันนี้อากาศจะร้อนแรงจนทำให้แผ่นหลังกว้างนั้นชื้นขึ้นรอยดวงเหงื่อ แต่ครูบรรจุใหม่ก็ยังไม่วายวางมาดแอ้คท่าให้กับทุกคนที่เขาเดินผ่าน มันเป็นเหมือนสิ่งที่คนเล่นกล้ามควรทำ?

        

        ..ก่อนจะกลับไปสโหลสเหลต่อในห้องเรียน กริชพยายามอย่างเต็มที่ไม่ให้เหตุการณ์เม้งแตกอย่างที่เด็กนั่นโดนไปเกิดขึ้นอีก เขาเลือกที่จะหลีกเลี่ยงมันโดยการมอบหมายงานให้เด็กนักเรียนทำ แม้ว่ามันจะไม่ตรงกับแผนการสอนที่วางไว้ก็ตาม สั่งเสร็จก็นั่งกอดอกกวาดมองไปทั่วห้องกว้าง แต่ทุกความรู้สึกนึกคิดของชายหนุ่มก็เอาแต่หวนกลับคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและผ่านมาแล้วอยู่ดี “แม่ง!”

        

        ช่วงเช้าหมดลงกริชก็เดินกลับไปยังห้องพักครูพละ ก่อนที่จะเลือกนั่งลงบนก้าวอี้นวมหนังมันตัวยาว ร่างใหญ่รู้สึกอ่อนล้าเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ท่อนแขนหนายกขึ้นก่ายหน้าผากอย่างคนป่วยหนัก ครูหนุ่มอยู่ในท่านั้นสักพักก็หลับไปอย่างไม่รู้ตัว ในห้วงความฝันอันมั่วซั่วกลับมีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจน มันคือใบหน้าของเด็กหนุ่มที่แสดงถึงความหวาดกลัวจนตัวสั่นเพราะว่ากำลังจะถูกขืนใจโดยชายที่มีร่างกายใหญ่โต!

        

- - -

        

        “หมดวันบ้า ๆ นี่สักที” กริชค้ำหน้ากับกำมือ ดวงตาปรอยปรือไม่ค่อยได้พักนั่นไล่มองคาบสอนของวันถัดไป ก่อนที่จะตัดสินใจลุกขึ้นจากโต๊ะประจำตำแหน่ง แล้วออกเดินไปอย่างไม่รีบเร่งเพื่อรักษาท่าทาง พอถึงรถก็ขึ้นไปนั่งอย่างวางมาดทุกอย่างไม่ข้อผิดพลาด จนกระทั่งได้เจอกับโจทก์เก่าที่เดินอยู่คนเดียวริมถนนที่นำไปยังประตูหลังและบ้านพักครู “กำลังจะกลับบ้านใช่ไหม? งั้นก็ขึ้นมาเลย”

        

        เก๋งสีขาวสัญชาติญี่ปุ่นค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง พอถึงเจ้าของขายาวก็ก้าวลงจากรถแล้วมายืนเท้าสะเอวมองดูสภาพบ้านที่ตั้งใจมาเยี่ยมเป็นกรณีพิเศษ “ทางนี้ครับครู” เจ้าของสถานที่ผายมือบอกหลังจากเปิดประตูรั้วเหล็กเล็กออก แล้วยืนรอให้คนที่อายุมากกว่าเดินเข้าไป ภายในเขตรั้วตกแต่งอย่างดีแม้จะไม่ได้หรูหราถึงขั้นคฤหาสน์ แต่มองแค่เพียงปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นบ้านของคนรวย

        

        “น้ำครับ” เด็กหนุ่มที่ดึงเสื้อออกนอกกางเกงและปลดกระดุมออกหนึ่งเม็ดเผยให้เห็นผิวขาวเนียนเดินกลับมาพร้อมกับน้ำเย็นหนึ่งแก้ว ก่อนจะว่าแล้วนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับร่างใหญ่ที่กำลังหน้านิ่วเพราะภายในหัวตอนนี้มีความคิดมากมาย “แล้วครูมาบ้านผมทำไมเหรอครับ?” คำถามนั่นเรียกสติครูหนุ่มให้หลุดออกจากภาพในความฝัน? ดวงตาคมมองไปยังคนถามนิ่งก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเสียยาว

        

        “ครูจะมาขอโทษเธอ” เจ้าของเสียงใหญ่บอกพลางก้มหน้ามองมือสากหนาของตนเอง หลังจากที่ได้คิดไตร่ตรองมาตลอดทั้งวันชายหนุ่มก็สามารถหาวิธีแก้ปัญหากับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ “แล้วก็.. จะขอคุยกับผู้ปกครองของเธอด้วย” ตาคู่คมช้อนมองเด็กหนุ่มที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูก ก่อนที่อีกฝ่ายจะแค่นยิ้มให้แล้วย้ายตัวจากฝั่งตรงข้ามมานั่งก้าวอี้ตัวยาวด้วยกันอีกคน “จะ..จะทำอะไรของเธอน่ะ?”

        

        ครูหนุ่มผละออกว่าลนลานเมื่อมือเรียวนั่นมาจับที่กรอบหน้า “ตอนนี้พ่อแม่ผมไม่อยู่บ้านหรอกครับ พอดีพ่อผมเพิ่งย้ายไปเป็นหัวหน้าฝ่ายที่อื่น แม่ก็เลยต้องตามไปด้วย ..ไปช่วยคุมไม่ให้พ่อผมเขาออกนอกลู่นอกทาง” เด็กหนุ่มว่าพลางเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ พูดจริงเท็จแค่ไหนก็ไม่มีใครรู้ แต่พอได้มองดูเจ้าของเรือนกายขาวนี่นาน ๆ มันกลับพานพาให้ความต้องการพุ่งขึ้นจนน่ากลัว “หึ ๆ ”

        

        “อะ..ออกไปได้แล้ว!” ครูหนุ่มที่รู้สึกว่าตนเองเริ่มหน้ามืดตามัวเข้าไปในทุกขณะก็รีบผลักเด็กนั่นออกแล้วบอกเสียงดัง “งั้นเดี๋ยววันหลังครูค่อยมาใหม่” ก่อนลุกผึงดูมีพิรุจจนอีกคนที่นั่งกุมท้องอยู่หัวเราะออกมา กริชขมวดคิ้วมองหน้าอีกฝ่าย รู้สึกไม่ใจชอบเลยที่ต้องถูกลูบคมอย่างนี้ แต่ก็สัญญากับตัวเองไว้ดิบดีว่าจะไม่สติแตกจนทำร้ายร่างกายเด็กนี่อีก “ทำอย่างนี้เธอต้องการอะไรจากครูกันแน่?”

        

        เด็กหนุ่มเมื่อได้เจอกับเสียงเข้มกดต่ำและหน้าตาหล่อเหลาที่จริงจัง เขาก็ยิ้มบางตอบก่อนที่จะเอ่ยบอกถึงความต้องการ “เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างครับครู? ช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับ ว่าเมื่อคืนครูได้ไปทำวีรกรรมอะไรไว้บ้าง” นิ้วเรียวยาวกรีดไล้ไปตามแผงอกล่ำก่อนเลื่อนต่ำลงมาที่ลอนท้องซึ่งแขม่วเกร็งเข้าออกรุนแรงเป็นจังหวะ “และถ้า.. ครูเล่าได้ดี ผมก็มีรางวัลที่จะให้ครูด้วยนะครับ..”

        

        ตาคู่คมมองอย่างไม่ลดละ ก่อนที่ปากหนาจะเริ่มเล่าถึงเหตุกามที่เพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อคืน “เมื่อคืน.. พอกลับไปถึงบ้านครูก็ถอดเสื้อผ้าออกเพราะอึดอัดมาทั้งวัน แล้วก็เริ่มนอนดูคลิปอย่างว่าในเอ็กซ์ หลังดูไปสักพักมันก็ทำให้ครูเกิดอารมณ์ ครูเลยลุกเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ แต่ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่ยอมแต่สักที ผ่านไปกี่คลิปก็ยังไม่แตก ตอนนั้นครูทรมานมาก แต่ครูก็ยังทำต่อ ทั้งในท่ายืน ท่านั่งทำยังไงมัน-”

        

        “เห้อ.. เล่าได้น่าเบื่อมากไม่เห็นจะสนุกเลย ครูคงไม่อยากได้รางวัลจากผมหรอกม้าง..” มือนุ่มนิ่มที่ไล่ลงมาจนถึงเป้ากางเกงซึ่งถูกดันจนนูนดึงออก เด็กหนุ่มหน้าใสถอนหายใจยาวก่อนจะพูดบอกแล้วลุกขึ้นยืน ครูหนุ่มที่ได้ตกอยู่ในห่วงแห่งตัณหาจึงรีบส่ายหน้าส่งมือหนาไปกดไหล่เล็กนั่นไว้ ก่อนจะพูดพลางส่งสายตาอ้อนสุดใจ เพราะท่าที่เด็กนั่นกำลังทำให้อยู่นั้นมันได้สานความฝันของเขาให้เป็นความจริง

        

        “ขอโอกาสให้ครูได้เล่าอีกครั้งนะ ครั้งนี้ครูสัญญาว่าเธอจะต้องชอบอย่างแน่นอน” ปากเล็กเบ้เอือมใส่ก่อนจะซุกหน้าลงไปกับหน้าขาใหญ่ มือขาวเลื่อนไล่ขึ้นจากต้นขาจนได้มาหยุดที่สะโพกแน่น “จนครูได้เห็นคลิปนึงที่ออกไปเอ้าท์ดอร์ ครูเห็นพวกนั้นทำกันแล้วรู้สึกอยากจะทำตามบ้าง ฮาห์.. ครูเลยเดินออกข้างนอกไปทั้งที่ยังโป๊อยู่ ไปหาสถานที่ที่คล้าย ๆ กันกับในคลิป ซึ่ง อือห์.. ก็คือสนามเทนนิส แต่มัน-”

        

        

        ฟันคมกัดซิบแล้วรูดลง ดวงตาเฉี่ยวคมช้อนมองคนเล่า จมูกโด่งกดลงตรงเป้าแล้วสูดดม ก่อนลิ้นเล็กจะค่อย ๆ ตวัดเลียวนจนผ้ายืดนั่นเปียกชื้นเป็นดวง นิ้วเรียวจึงจะควงงัดแท่งร้อนแข็งขึงดึงให้มันออกมา เด็กหนุ่มซอนซุกท่อนลำอยู่สักพักก่อนเอามันมาวางทาบไว้บนใบหน้า ปากบางเผยออ้าจูบสลับดูดไปเรื่อยจนเจ้าของมันร้องเสียงสั่น ก่อนละออกมาพูดเพียงไม่กี่คำแต่มันเป็นเหมือนฟ้าที่ผ่าลงกลางใจ

        

        “ผมว่าไม่มันก็สนุกอยู่ดีครับครู” เด็กหนุ่มทำหน้าผิดหวังตอนบอกกล่าวให้รับรู้ แล้วปล่อยให้แท่งงัดตรงหน้านั่นชันชูอยู่กับความว่างเปล่า เจ้าของเอวเกร่งที่เริ่มกระเด้าสวนตอนนี้จึงได้แต่กวนวนอยู่กับอากาศ และตอนที่จะเอามือมาสาวต่อก็ถูกป่าวประกาศด้วยความโกรธเคือง “ห้ามใช้มือ!” หลังสิ้นคำประกาศิตมือสากหนาจากการออกกำลังกายมาอย่างหนักก็เป็นอันพับเก็บและเหน็บมันไว้กับเอวสอบ

        

        เจ้าของใบหน้าหล่อที่ยังคงเสียดเสียวก็ได้แต่ร้องขอออกมาเสียงสั่น “เธอ.. ครูขอโทษ.. เธอยอมทำให้ครูต่อเถอะ.. นะเธอนะ.. ครูจะแตกอยู่แล้ว เมื่อคืนครูก็ไม่ได้แตก ถึงขนาดลดตัวลงไปเย็ดกับเบาะรถเน่า ๆ ของครูขาวก็ยังไม่แตกอยู่ดี หรือแม้แต่ให้ไอ้นวลมันเลียควยให้มันก็ยังสู้เธอไม่ได้.. ฮือ..” ครูหนุ่มว่าพลางขยับบั้นท้ายโยกลำชายใส่อากาศ เสียงใหญ่อ้อนวอนนั่นดังอย่างขาดห้วง “นะครับคนดี..”

        

        “เดี๋ยวนะ! ครูให้ไอ้นวล!? หมาครูเปียวอ่ะนะ!?” ส่วนเด็กหนุ่มได้พอยินว่าไอ้นวลก็เป็นอันแหกปากร้องลั่น “แอวะ! ทำไมไม่บอกผมก่อน!? เอียะ! นี่ผมเพิ่งเล่นด้วยกับควยหมามาเหรอ!?” ก่อนจะขยี้หน้าขัดปากถูลิ้นอย่างกับไปโดนสิ่งน่ารังเกียจมา? “ครูกล้ามากเลยนะครูกริช มาทำกับผมแบบนี้เนี่ย อยากตายมากเลยเหรอห้ะ!?” ร่างเล็กถามฮึดฮัดก่อนจะเดินเข้าไปจัดการเตะผ่าหมากเสียเต็มแรง

        

        ร่างสูงร้องจ๊ากเสียงหลงพร้อมล้มลงไปนอนคุดคู้อยู่กับพื้น มือทั้งสองพยายามอย่างหนักที่จะยื่นออกไปจับกอบกุมกล่องดวงใจที่มันปวดจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ แต่เพราะคำจากคนที่มองมาอย่างเคียดแค้นได้สั่งไว้นั้นทำให้ส่งมันไปไม่ถึงเสียที ร่างสูงตอนนี้จึงได้แค่ใช้ท่อนขาเกร่งทั้งสองแนบหนีบไปแทน “ครูขอโทษ.. โอยห์.. ครูไม่ได้ตั้งใจ.. อือ.. ครูขอโทษได้ไหม?.. โอย.. ได้โปรด..”

        

        ด้วยความโกรธจนหน้าสั่นเด็กหนุ่มไม่ได้ฟังสิ่งที่ร่างสูงว่าอีกต่อไป ใบหน้าหล่อใสนั่นกัดฟันแน่นแล้วก้มลงไปมองเจ้าของตาคมที่นอนน้ำตาคลอร้องอืออาขอให้เขาเห็นใจ “แก้ผ้าออก” สิ้นคำร่างใหญ่ที่นอนสั่นเพราะความเจ็บก็ค่อย ๆ ถอดดึงกางเกงสแลคออกด้วยความยากลำบาก ก่อนจะถูกมือนิ่มกระชากไปแล้วเอามาฟาดลงตรงช่วงล่างของครูหนุ่มที่มีแค่ชั้นในตัวบาง ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ! ฟึบ!

        

        “ครูขอโทษ.. อย่าทำครูเลย.. โอ่ย! อย่าทำ..” กริชขอลหุโทษเคล้าน้ำตาเขาใช้มือหนารับแรงแทน ก่อนจะรีบล้มลุกคลุกคลานไปหาเด็กหนุ่มที่กำลังเหนื่อยหอบ ร่างใหญ่ได้ทีก็รีบถอดเสื้อเชิ้ตและกางเกงในออกตาม ก่อนจะกอดเอวคอดนั่นไว้แล้วเอาหน้าซบซุกเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้อีกฝ่ายให้อภัยตนเอง “ครูไม่ได้ตั้งใจ.. ครูล้างมันจนสะอาดแล้ว.. เชื่อครูสิ.. ครูล้างมาอย่างดีแล้ว..นักเรียน”

        

        คนที่ยืนอยู่ปล่อยกางเกงขายาวในมือ ดวงตาเฉี่ยวคมวาวโรธหลับลงแล้วพยักหน้า เด็กหนุ่มยืนฟังเสียงทุ้มลึกเว้าวอนอยู่สักพักก็พูดออกมา “เดี๋ยวผมจะสั่งข้าว ครูช่วยไปรอรับมันด้วยแล้วกัน เอ้อ ในนั้นมีถุงยางอยู่ด้วย ครูต้องสอนไรเดอร์เขาใส่ถุงยางด้วยนะครับ ถ้าทำไม่สำเร็จนอกจากครูจะไม่ได้กินข้าวแล้ว หลังบ้านผมมีเกรธเดนตัวผู้อยู่ ครูน่าจะเป็นคู่นอนที่ดีของมันได้นะคืนนี้”

        

- - -

        

        เสียงหึ่งของเครื่องยนต์ขนาดเล็กเป็นเหมือนระฆังสวรรค์ที่กริชรอคอยมาแสนนาน ร่างใหญ่ที่ยืนให้ยุงกัดอยู่พักใหญ่ในที่สุดก็กำลังจะได้เป็นอิสระเสียที ไม่นานแสงไฟดวงเดี่ยวก็มาหยุดจอดส่องอยู่ข้างรถเก๋งคันสีขาว พนักงานส่งอาหารที่ยังวุ่นอยู่กับการหยิบของที่จะต้องนำส่งจึงไม่ได้มองว่ามีคนได้เปิดประตูเหล็กที่ทาสีน้ำตาลเข้มนั่นออกมา “เห้ย! มึงเป็นใครวะ? แล้วมาแก้ผ้าอะไรอยู่ตรงนี้?”

        

        ไรเดอร์หนุ่มร้องสะดุ้งด้วยความตกใจที่มีคนเข้ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ก่อนจะถามไถ่ครูหนุ่มที่อยู่ในสภาพล่อนจ้อน “อะ..เอ่อ.. ผมเป็นคนรู้จักลูกชายเจ้าของบ้านนี้น่ะ พะ..พอดีเสื้อผ้าผมสกปรกก็เลยเอาไปซัก อะนี่เงินไม่ต้องทอนนะ” กริชรีบอธิบาย? คนตรงหน้าที่ไม่น่าจะแก่ไปกว่าตนเองแล้วยื่นเงินให้เมื่อคว้าของมา “ดะ..เดี๋ยว จะเป็นอะไรไหม? ถ้าผมจะสอน น้อง เอ้ยคุณไรเดอร์ใส่ถุงยาง?”

        

        “เห้ย! ไม่เอา! เห็นแค่นี้ก็แทบจะควักลูกตาอยู่แล้ว พวกคุณจะเล่นจะทำวิตถารอะไรกันก็อย่าเอาผมไปยุ่งด้วย” เมื่อได้ยินอย่างนั้นร่างใหญ่ก็เป็นอันหน้าซีดเผือด เขารีบคิดย่างเร็วไวว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรในสถานะการณ์แบบนี้ และก่อนที่ไรเดอร์ตรงหน้าจะขึ้นรถและบิดหายไป ชีเปลือยหนุ่ม? ก็ตัดสินใจวิ่งกระโดดไปคร่อมหน้ารถแล้วควักเงินออกมาสองพันเป็นธารน้ำใจในการรับฟังเขาสอนใส่ถุงยาง

        

        “สองพัน! ผมให้คุณสองพันเลย เรื่องนี้มันสำคัญกับผมจริง ๆ ” ไรเดอร์หนุ่มที่ยังคงนั่งอยู่บนรถทำทีคิดอยู่สักพักก็เป็นอันพยักหน้าตกลง “คุณต้องช่วยผมสองอย่าง อย่างแรกต้องตั้งใจฟังที่ผมอธิบาย อย่างที่สอง มือผม.. มันแตะโดนควยตัวเองไม่ได้ คุณต้องช่วยใส่ถุงยางนี่ให้ผมด้วยหลังจากผมสอน” ครูหนุ่มก็เริ่มแจกแจงแผนงานว่าต้องทำอย่างไรบ้างเพื่อที่จะให้บรรลุเป้าหมายในการสอน? ของตนเอง

        

        “ห้ะ!! นี่มึงจะบ้าป่าว แค่ฟังเฉย ๆ สองพันกูยังพอทน นี่มึงเล่นให้กูใส่ถุงให้มึงด้วยเหรอวะ?” พนักงานหนุ่มเห็นสีหน้าคร่ำเครียดนั่นก็รู้ได้ถึงโอกาสมีหรือที่เขาจะพลาดไม่คว้ามันเอาไว้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเสียหน่อยที่ได้เจอเหตุกาณ์ประหลาดแบบนี้ “ห้าพัน! ไม่ได้ก็ถอยไป กูจะไปรับงานอื่นต่อ” ร่างใหญ่ตรงหน้าลังเลแค่เพียงครู่ก็ก้มลงหาเงินในกระเป๋าหนังที่ถืออยู่ ส่วนไรเดอร์หนุ่มที่ได้ทีก็ชะเง้อช่วยดูอีกแรง

        

        “ทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีอีกสองพันแปด สี่พันแปดแทนได้ไหม? ถือว่าช่วย ๆ กัน” กริชรื้อทุกซอกค้นทุกมุมในกระเป๋าแล้วคว่ำมันให้คนที่นั่งคร่อมอยู่บนรถดู ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้เครียดจัดจนข้างขมับเต้นตุบ ๆ และรู้สึกขนลุกเมื่อคิดว่าคนตรงหน้านั้นได้ปฏิเสธข้อเสนอตนเอง เมื่อคืนแค่เสียควยไอ้นวลก็อัปยศพอแล้ว ดีไม่ดีวันนี้เขาอาจจะต้องเสียตัวให้เกรธเดน! “ไหว้ล่ะคุณ ช่วยผมหน่อยเถอะ มันสำคัญจริง ๆ ”

        

        ไรเดอร์หนุ่มได้ฟังก็เพยิดหน้าเพื่อได้มีบุญคุณต่อกัน ทั้งที่ความจริงนั้นแค่พันสองพันเขาก็ทำตามทุกคำสั่งได้อยู่แล้ว “นี่นะครับถุงยาง แกะออกมาแล้วมันจะมีสองด้าน ให้เราหันด้านกระเปาะเข้าตัวอย่างนี้นะครับ” ร่างใหญ่แกะถุงอนามัยชนิดใสออกแล้วชูให้เห็นถึงลักษณะจำเพาะของมัน ก่อนที่จะหันด้านซึ่งมีห่วงรูดลงได้ให้ออกไปด้านนอก แต่พอเอามาจ่อที่หัวถอกมือหนากับค้างจนรั้งไม่ลง “ช่วยหน่อย”

        

        มือหยาบที่ผ่านการทำงานมาหนักนั่นยื่นมาจับที่ก้านลำซึ่งตอนนี้มันไม่ได้แข็งขันเอาเสียเลย ไรเดอร์หนุ่มเหลือบไปมองใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มอยู่เพียงครู่ก็รับรู้ทันทีว่าจะต้องทำอย่างไร เขาจึงเริ่มขยับชักดึงให้มันผงาดง้ำอีกครา “อือห์.. ขอบคุณ.. ขอบคุณ.. เฮอะ..เฮอห์..” ตอนแรกคิดว่ามันจะขยะแขยงกว่านี้เสียอีก แต่พอได้ทำและได้เห็นเจ้าของท่อนงัดนั่นครางเครือเสียงสั่นมันกลับทำให้รู้สึกดีอย่างชอบกล

        

        จังหวะสัปดลจึงเข้มข้นขึ้นทั้งที่ลืมใส่ถุงยาง เอวสอบขึ้นขอบวีบาง ๆ นั้นโยกสวน มือหยาบก็ขยับถอกควงอย่างรู้หน้าที่ สักพัดไรเดอร์หนุ่มเร่งปั่นเสียเร็วรี่และพอเห็นว่าร่างใหญ่ได้ที่เขาก็แกล้งปล่อยมือ “โฮ้ะห์! ฮอยย์..” รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นอย่างนึกสนุกเมื่อได้เห็นคนที่มีพร้อมในทุกด้านกำลังมาดิ้นพล่านอยู่ในกำมือ “ฮ้าห์.. ชักต่อสิ เฮอ.. ชักต่อ..” คำขอทั้งตาฉ่ำเยิ้มนั่นน่าดูชมพิลึกจนต้องล้วงมือถือมาถ่ายเก็บเอาไว้

        

        แสงเฟลชที่วาบสว่างทำกริชที่อารมณ์ค้างร้องออกมาดังลั่น “เห้ย! อย่าถ่าย!” มือหนาที่ข้างหนึ่งบี้บีบยอดอกและอีกข้างที่ขยำตรงบั้นท้ายแน่นรีบพุ่งออกไปคว้าโทรศัพท์เคลื่อนที่นั่นซึ่งได้ถูกยัดลงไปในกระเป๋ากางเกง “เอามา! ผมไม่ให้ถ่าย!” ร่างใหญ่เข้าไปกักก่ายค้นตัวคนที่หมุนหลบ ก่อนจะถูกเท้าที่ยกขึ้นนั่นขู่ว่าจะถีบ “ทำไมมึงทำแบบนี้วะ!? เงินมึงแม่ง! ก็ได้ไปแล้วยังจะมาถ่ายรูปกูไปทำไมอีก!?”

        

        ครูหนุ่มแค้นจัดว่าทั้งน้ำตา ตอนนี้ร่างผึงผายเหนื่อยล้าเกินกว่าจะรับได้ไหว เมื่อคืนเขาก็แก้ผ้าเดินชักว่าวไปทั่วอย่างกับคนบ้า แล้วยังไปนอนอยู่กับหมาอย่างพวกจนตรอก ทั้งวันก็โดนหลอกหลอนจากภาพที่โดนไล่ออกเพราะเผลอไปใช้ความรุนแรงกับเด็กหนุ่ม แล้วไหนช่วงก่อนค่ำที่ยังต้องถูกเตะฝ่าหมากจนหน้าดำไปนอนหมอบคว่ำให้ฟาดอย่างหมดมาดนั่นอีก กริชที่หลงดีใจคิดว่าเรื่องเลวร้ายทั้งหมด

        

        มันกำลังจะจบลงเพียงแค่เขายื่นเงินให้แล้วใส่ถุงยาง ตอนนี้กริชจึงได้แต่ระเบิดความรู้สึกสมเพชตนเองออกมาเมื่อต้องพบเจอแต่เรื่องบัดซบอย่างไม่จบไม่สิ้น “ขอล่ะลบให้กูเถอะนะ” ร่างใหญ่ยกมือไหว้และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่เห็นใจเขาจึงค่อย ๆ คุกเข่าลง ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้เครียดเคร่งด้วยอารมณ์และความรู้สึกที่หลากหลาย “ถ้ารูปแบบนั้นหลุดออกไปชีวิตการเป็นครูของกูได้จบเห่แน่ ๆ ”

        
        
        
        

TO BE CONTINUED ..

        
        
        
        

----------------------------------------------------

พูดคุยหลังอ่านจบ

----------------------------------------------------

        

        สวัสดีอีกครั้งเราได้เจอกันอีกแล้ว กับดิฉันมันน้อยอ้อยควั่นสั่นสะท้านคนดี? คนเดิม ที่ฉันโผล่มาก็เพื่อจะบอกว่าตอนที่ 3 นี้ใช้เวลาเขียนหลายวันมาก ดังนั้นถ้าอ่านแล้วรู้สึกว่าอารมณ์มันไม่ต่อเนื่อง ใช่แล้วค่ะคุณได้มาถูกเรื่องแล้ว (ฮ่ะ ฮะ ฮ่ะ) ฉันพยายามอย่างหนักแล้วชิง ๆ (จริง ๆ ) นะ ทั้งลบ ทั้งแก้ ทั้งเคลื่อนส่วนต่าง ๆ เพื่อให้มาบรรจบกันจนมันจบตอนได้ ฉะนั้นเอ็นจอยค่ะ

        

        เอ้ออีกเรื่อง! ฉันนั้นหาภาพไรเดอร์ที่ถูกใจไม่ได้จริง ๆ ดังนั้นตอนนี้ก็พบกับครูกริชที่ดีหรือไม่ดีดิฉันก็ไม่รู้ไปก่อนนะทุกโคน (คน) แหะ ๆ ตอนนี้สั้นลงด้วยแหละเพราะขี้เกียจแล้ว ;]

        

ด้วยรักและสวัสดี