|
“บรรยากาศเหมือนหนังสยองขวัญเลยอะ” ภูกวาดตามองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าไม่ไว้วางใจ ผิดกับสกายที่ดูเหมือนจะสนใจทุกสิ่งอย่างที่ผ่านเข้าสู่โสตประสาท “พี่ว่าเจ๋งดีออก แถวมอมีแต่แนวมินิมอล” คนอื่น ๆ บนโต๊ะล้วนเห็นด้วยกับภูเลยมองข้ามสกายไป เจ้าตัวหน้าหงอลุกขึ้นออกสำรวจ “พี่แมนมองหาอะไรครับ?” โรอาเห็นแฟนตัวเองหันซ้ายทีขวาทีเลยเอ่ยปากด้วยความสงสัย “หาบันไดอะสิ ตอนเข้ามาพี่จำได้ว่ามี 2 ชั้น” “ใช่ จริงด้วย” ภูร่วมสอดส่ายตามองหาพิรุธ “พวกมึงคิดมากแล้ว มาสั่งอะไรกินดีกว่า น้องจีเอ็มใช่ไหม อยากกินอะไรสั่งเลยนะ” อยู่ ๆ กัฟก็หันมาถามจีเอ็มพร้อมยื่นเล่มเมนูให้ เล่นเอาสะดุ้งตัวโหยง พอภูกับโรอาเห็นว่ากัฟชวนเพื่อนคุยก็พากันลุ้นจนมือหงิก พลันกรอกตาแกมแนะนำ ‘เอาเลยมึงเอาเลย’ ภูเองก็ไม่ต่างกัน เขาส่งสัญญาณไปทิศทางพี่กัฟเหมือนกำลังบอกว่าให้รีบต่อประโยค “คะ ครับ ขอบคุณครับ” จีเอ็มรับสมุดเมนูจากมือของกัฟด้วยความขวยเขิน “นี่ดูสิ มีแต่ของโปรดมึงทั้งนั้นเลย นึกว่าจะมีแต่เครื่องดื่มเสียอีก” โรอาที่กำลังเปิดสมุดเมนูอยู่ก็ลั่นขึ้น ภูที่ดูเหมือนกันถึงกับหลุดอุทาน “จริงด้วย!” จีเอ็มเห็นปฏิกิริยาเพื่อนแบบนั้นก็สับสน คิดว่าเพื่อนกำลังชงให้พี่กัฟสนใจตัวเขา แต่ผ่านไปสักพักเพื่อนยังไม่มีทีท่าจะหยุดเลยลองเปิดเมนูดูก็ตกใจ เพราะรายชื่ออาหารทั้งหน้าล้วนเป็นเมนูโปรดของตน พอพูดคุยกันพักหนึ่งก็เรียกพนักงานที่เคาน์เตอร์บามาสั่งอาหาร แต่มีสิ่งหนึ่งที่เป็นเมนูเครื่องดื่มซึ่งจีเอ็มสนใจมาก “เอาอันนี้ด้วยครับ” เขาชี้ชื่อเมนูให้พนักงานดู ทันทีที่เห็นพนักงานก็ยิ้มดีใจจนจีเอ็มงง “มึงสั่งอะไรไปวะ” โรอาเห็นอาการของพนักงานเลยเอ่ยถาม เขาจึงตอบตามความจริง “ชากุหลาบ” พอเพื่อนรู้ก็พยักหน้าเออออก่อนจะหันไปสนทนากับพี่แมน จีเอ็มถอนหายใจน้อยกลัวเพื่อนจะจับได้ เพราะความจริงแล้วเครื่องดื่มที่เขาสั่งไปเป็นเมนูที่ชื่อแปลกมาก‘กุหลาบเผยจิต’ ไม่เคยได้ยินมาก่อน “เดี๋ยวขอตัวแปบนึงนะครับ” ภูบอกกับแมนและกัฟก่อนจะเดินหน้าตึงไปดึงตัวสกายกลับมานั่งที่ สองคนนี้ดูเผิน ๆ จะเหมือนภูเป็นพี่เลี้ยงเด็กชายสกายมากกว่าเป็นคู่รักกันเสียอีก “น้องจีเอ็มเรียนคนละสาขากับโรอาหรอครับ” แมนชวนคุย จีเอ็มไม่พูดตอบแต่พยักหน้าให้แทน ภูเห็นแบบนั้นเลยมองหน้าสกายแล้วส่งสัญญาณบางอย่าง “ทำไมชื่อจีเอ็มอะ พ่อเป็นผู้จัดการหรอ อุก” ถามไม่ทันจบประโยคก็โดนศอกของภูเข้าหนึ่งที “พี่ผิดอะไรก็ชวนเพื่อนน้องภูคุยแล้วนี่ไง” สกายทำหน้าหงอ ที่แท้ก็เป็นเพราะโรอากับภูนี่เองที่อยู่เบื้องหลังพี่แมนกับพี่สกายถึงได้ชวนจีเอ็มคุย “จีเอ็มย่อมาจากเกมมาสเตอร์ครับ พ่อกับแม่ผมชอบเล่นบอร์ดเกม” ทุกคนบนโต๊ะทำตัวปกติ มีแต่โรอาและภูที่นิ่งช็อค เพราะเมื่อครู่ผิดคาดมาก ดูเหมือนตอนนี้จีเอ็มจะพูดคุยโต้ตอบได้แล้วอาการก่อนหน้าก็ไม่แสดงเลย ทันทีที่อาหารมาเสิร์ฟบรรยากาศบนโต๊ะก็ค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ ตอนแรกจีเอ็มคิดว่าเขาจะอึดอัดหรือกระอักกระอ่วนมากกว่านี้ แต่เปล่าเลยทุกอย่างลื่นไหล มีแค่อย่างเดียวที่ต้องคอยควบคุมคือการแอบมองพี่กัฟ ทุกครั้งที่มองไปเหมือนพี่กัฟจะมองกลับเล่นเอาใจสั่นเลยต้องเว้นช่วง “โรอากับน้องภูนี่ดูใส่ใจน้องจีเอ็มมากเลยนะ” แมนที่เห็นการแสดงออกของสองคนก็รู้สึกแปลกจนอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา คนฟังไม่คิดอะไรแต่หากจับน้ำเสียงของแมนจะรู้เลยว่าเจ้าตัวกำลังไม่พอใจบางอย่าง “แน่นอนครับ ถ้าเจ็มยังหาแฟนไม่ได้พวกผมก็ต้องคอยดูแล” “เอ๊ะ น้องจีเอ็มยังไม่มีแฟนหรอ นี่พอดีเลยเพื่อนพี่ก็ยังโสดแถมซิงด้วย สนใจไหมครับ” ภูกล่าวยังไม่ทันเว้นช่วงก็ถูกสกายจับกัฟขึ้นเขียงขาย เหมือนจะเป็นการหยอกล้อขำขันแต่จีเอ็มที่ได้ฟังถึงกับคุมตัวเองไม่อยู่หน้าร้อนผ่าว เพราะหัวดันคิดไปถึงฉากในจินตนาการเมื่อเช้า ถ้ากัฟซิงจริงก็ยังคงขาวจั๊วแบบนั้นแน่ ๆ “ผะ ผะ ผม ผม ผมขอ ไปเข้าห้องน้ำ ก่อนครับ” อยู่ ๆ จีเอ็มก็ลุกพรวดจนเซถลาแต่ยังดีที่กัฟช่วยจับเอาไว้ได้ทัน แต่เมื่อรู้ว่าคนที่กำลังช่วยเหลือคือรุ่นพี่ที่แอบชอบเขาก็ตกใจเดินถอยหลังแล้วเบี่ยงตัวไปทางห้องน้ำ “ไอ้เจ็มจะมาทำที่นี่ไม่ได้นะ” เขาสูดอากาศสลับถอนหายใจเฮือกใหญ่เพื่อผ่อนคลายความวิตกลง แต่ก็เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลยเพราะน้องชายในกางเกงยังแข็งตุงเป้าอยู่ เมื่อจัดการอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว จีเอ็มเดินออกจากห้องน้ำกลับไปที่โต๊ะจุดเดิม ทว่าทุกคนกลับหายไปแล้ว พนักงานที่เคาน์เตอร์บาร์ก็ไม่อยู่เช่นกัน “ไปไหนกันหมด?” บนโต๊ะไม่มีร่องรอยอะไรเลย ทุกอย่างดูปกติเหมือนกับว่าจู่ ๆ ทุกคนก็เดินไปที่อื่นด้วยความเต็มใจ หรือว่าจะกลับไปที่รถ จีเอ็มเดินไปทางหน้าต่าง ภาพที่เห็นนั้นยังคงปกติคือมีฝนตกกระหน่ำไม่หยุดหย่อนแม้จะไม่ได้ยินเสียงแต่แค่ภาพที่ปรากฏก็พอจะเดาได้ว่าคงอีกพักใหญ่ “กำลังตามหาเพื่อนอยู่หรือเปล่าครับ” เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง จีเอ็มหันขวับกลับไปมองก็พบเข้ากับบริกรกำลังรอเขาอยู่ “คุณลูกค้าครับ คุณลูกค้าสั่งเครื่องดื่มเผยจิตใช่ไหมครับ?” จีเอ็มเริ่มรู้สึกไม่ดีเหมือนว่ากำลังมีอะไรบางอย่างรอเข้าอยู่ “ครับ” “งั้น...คุณลูกค้าพร้อมจะไปหรือยังครับ” “ไป?” “ไปท่องจิตใจยังไงล่ะครับ” อยู่ ๆ เหมือนสติของจีเอ็มหลุดไปชั่วขณะ พอรู้สึกตัวอีกทีเขาก็มาอยู่ในที่คุ้นเคย บรรยากาศรอบตัวรู้สึกคุ้นชิน พอเริ่มตั้งสติก็ถึงกับตาค้าง เพราะตอนนี้เขากำลังอยู่ในบ้านพักของตัวเอง เป็นห้องรับแขกกลางบ้านของทั้งสามคน “โรอา ภู พวกมึงอยู่ไหน พวกคุณทำอะไรเพื่อนผม!” จีเอ็มสติขาดผึงอีกครั้งแหกปากร้องตามหาเพื่อนสนิทด้วยความเป็นห่วง “ใจเย็น ๆ ครับเพื่อนคุณสบายดี ตามผมมาสิ” บริกรหนุ่มเดินนำทาง จีเอ็มจำได้ว่าคือห้องของโรอา เมื่อประตูห้องนอนเปิดออกก็พบกับร่างของโรอานอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงตัวเอง “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ ผม ผม ผมไม่ได้เป็นบ้าใช่ไหม” เหมือนหลายอย่างปะดังปะเดเข้าหาจีเอ็มจนเขาครองสติไม่อยู่ เขารับกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ ไม่รู้แล้วว่าอะไรคือความจริงอะไรคือความฝันหรือทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการ “คุณ! คุณจะทำอะไรน่ะ!!” ก่อนที่จะเสียสติไปมากกว่านี้จีเอ็มหยุดความคิดทั้งหมดแล้วร้องถามเมื่อเห็นบริกรหนุ่มเดินเข้าห้องโรอาไป พลั๊ก! “ออกไป อย่า อย่ายุ่งกับโรอา ออกไป!! ไอ้โรมึงตื่นสิ ตื่นได้แล้ว โรอา!!!” ด้วยความเป็นห่วงเขาผลักบริกรหนุ่มจนล้มลงแล้วเข้าไปปลุกเพื่อนที่นอนบนเตียง แต่ไม่มีวี่แววเลยว่าโรอาจะตื่นเหมือนเขาตกสู่ห้วงแห่งนิทรา “อ๊ะ ปล่อย ปล่อยนะ” ไม่รู้มีมือจากไหนมาดึงตัวของจีเอ็มออกจากเตียง เขาถูกจับนั่งลงบนเก้าอี้แล้วมัดแขนขาพันธนาการหนาแน่นจบแทบขยับไม่ได้ จากนั้นก็มีผู้ชายอีกคนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสวมหน้ากากที่มีรูปใบหน้ามนุษย์ ชายคนนั้นจ้องมาที่จีเอ็มก่อนที่หน้ากากสวมใส่จะค่อย ๆ หลอมละลายแล้วกลายเป็นใบหน้าของจีเอ็มเอง ‘บ้าไปแล้ว นี่มันเรื่องบ้าอะไร ตื่นสิจีเอ็ม ตื่นสิวะ’ จีเอ็มหลับตาปี๋กล่อมตัวเองในหัวว่าทั้งหมดคือความฝันที่ควรจะตื่นได้แล้ว แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาภาพทุกอย่างกลับฉายชัด ความรู้สึกเจ็บที่ข้อมือข้อเท้าจากการถูกมัดเป็นหลักฐาน บริกรหนุ่มที่ถูกผลักล้มลุกขึ้นยืนพร้อมกับหันมายิ้มเย้ยหยันให้จีเอ็ม จากนั้นก็มุ่งไปหาโรอาเป้าหมายเดิม เขาเอามือลูบไล้ร่างกายของโรอาแถมยังทำสีหน้าฟินแบบสุด ๆ ยิ่งทำให้จีเอ็มไม่พอใจ โดยเฉพาะตอนที่ขยำเป้ากางเกงจนของโรอาเริ่มเป็นทรง “ว้าว เริ่มแข็งแล้วแฮะ ใหญ่สุด ๆ เลย คุณลูกค้าเคยเห็นไหมครับ ของเพื่อนคนนี้น่ะ” จีเอ็มเม้มปากหรี่ตาต่ำไม่กล้าตอบ ตั้งแต่รู้จักกันมาเขาเคยเห็นของโรอาเพียงครั้งเดียวแต่ก็แค่บังเอิญและตอนนั้นก็ไม่ได้แข็งด้วย “งั้นมาดูพร้อมกันนะครับ” จีเอ็มเตรียมจะร้องห้ามแต่ปากเขากลับไม่ส่งเสียงออกมา เพราะในใจลึก ๆ ก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ความคิดดีชั่วตีกันในหัวจึงได้แต่สับสนกับตัวเอง พนักงานที่ยืนหลังจีเอ็มเข้าไปผสมโรง เขาหยุดนั่งอยู่ที่หัวเตียงแล้วดันช่วงบนของโรอาให้นอนหนุนตน ช่วงล่างก็ถูกบริกรจับเป้าเค้นคลึงนานสองนาน “ผมจะเป็นตัวแทนสะท้อนจิตใจของคุณลูกค้าเองนะครับ อะไรที่คุณลูกค้าอยากทำแต่ไม่กล้า ผมจะเป็นคนทำแทนเอง” บริกรหนุ่มที่สวมหน้ากากใบหน้าจีเอ็มกล่าวด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณให้กับพนักงานอีกคน จากนั้นก็ดึงเสื้อของโรอาเลิกขึ้นไปไว้ตรงคอแล้วใช้มือลูบไล้แผงอกเขี่ยหัวนมของโรอาจนกล้ามเนื้อแข็งตัวจับเป็นก้อน “ขอดูช่วงล่างด้วยดีกว่า” จีเอ็มเห็นภาพตัวเองกำลังถกกางเกงพร้อมชั้นในของโรอาลงไปกองที่ข้อเท้า แก่นกายสีเนื้อกึ่งแข็งอ่อนขนาดไม่ต่ำกว่า 6 นิ้วโงนเงน พงขนตรงหัวหน่าวขึ้นฟูแต่ไม่รกมีร่องรอยการโกนหรือเล็มออกเป็นทรงสวย เมื่อมองภาพรวมตั้งแต่หน้าอกลงไปถึงท่อนลำจีเอ็มถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ แม้ปกติจะเห็นโรอาถอดเสื้อเป็นประจำแต่ตรงนั้น...เขาไม่รู้เลย “เป็นยังไงครับ สวยเหมือนที่คิดเอาไว้หรือเปล่า?” “...” เขาแสร้งเบือนหน้าหนีไม่ยอมรับ เพราะถ้าโต้กลับหรือตามเกมของพวกนี้แสดงว่าจีเอ็มยอมรับว่าเขาคิดแบบนั้นกับโรอาจริง ๆ เพื่อนกันไม่ควรมีความคิดสกปรกแบบนี้ “คุณน่ะ สนใจเพื่อนคนนี้มาตลอดเลยสินะ” “ไม่ใช่ คนที่ผมชอบคืออีกคนต่างหากล่ะ พวกคุณผิดแล้ว” จีเอ็มยิ้มเยาะ แต่แทนที่พวกเขาจะหน้าเสียกลับหัวเราะร่า “งั้นทำไมคนที่มานอนตรงนี้ กลับเป็นเพื่อนคนนี้เองล่ะครับ แถม...” พนักงานที่ยืนอยู่หลังจีเอ็มก้มกระซิบกล่าวและยังแอบจับเป้ากางเกงทำให้เห็นว่ามันตุงขึ้นมา “เห็นเพื่อนแก้ผ้าแต่กลับแข็งได้ ถ้าไม่ถูกใจจะเรียกว่าอะไร” บริกรจับหนังหุ้มปลายของโรอาถอกลงจนหัวเปิดเห็นส่วนอ่อนไหว เขาคลึงจับครู่เดียวก็เริ่มผงาดแข็ง “มันอุ่นมาก รู้สึกดีสุด ๆ” คำพูดของบริกรยั่วยวนจนคนที่อยู่หัวเตียงทนไม่ไหวส่งมือมาขอจับดูบ้าง เขากำชักไม่นานจากที่โงนเงนเริ่มตั้งตรงเป็นเสากระโดงเรือ “อยากลองจับดูบ้างไหมครับ หรือว่า...จะมากกว่านั้นก็ได้” จีเอ็มเป็นใบ้ชั่วขณะ เพราะคำถามนั้นมันตรงใจ แม้จะเป็นเพื่อนกันมานานแต่ยอมรับเลยว่าของโรอามันสวยเสียจนเขาอยากจะตัดสัมพันธ์เพื่อลิ้มลอง บริกรหนุ่มที่เห็นแววตาของจีเอ็มวูบไหวรู้ตัวว่าจับจุดถูกเลยชักขึ้นสุดลงสุดปลุกเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนจากสัญชาตญาณของมนุษย์ “ชวนเงี่ยนสุด ๆ เลย เราไปร่วมวงกันดีไหม?” พนักงานที่ยืนข้างหลังเอาเป้ามาสีจีเอ็มแถมพูดจาหว่านล้อม นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่อยู่ในห้องกับผู้ชาย 4 คน แม้หนึ่งในนั้นจะเป็นเพื่อนสนิท แถมเหตุการณ์ก็ไม่ใช่แค่อยู่แบบปกติ จีเอ็มทำตัวไม่ถูก อาการเขินผู้ชายที่เป็นมานานนับสิบปี ในตอนนี้กลับไร้ซึ้งวี่แววที่จะแสดงออก แม้จะรู้สึกกลัวอยู่บ้างแต่มันเป็นพฤติกรรมความกลัวจากจิตใจ กลัวว่าหากโรอาตื่นขึ้นมาเจอสภาพแบบนี้แล้วความสัมพันธ์ยาวนานจะจบลง เขาจะมองหน้ากันไม่ติดและตัดขาดไป นั่นคือกำแพงที่กั้นไม่ให้จีเอ็มทำอะไรตามใจชอบ “เห็นแบบนี้แล้วอิจฉาแฟนเขาเลยนะครับ ร่างกายนี้เป็นของแฟนเขา ดูท่าคงจะเป็นคนมีอารมณ์บ่อยคงจัดกันไปไม่น้อย ถ้าจะขอแบ่งน้ำบ้างนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไร” พอฟังแบบนี้ก็คิดตาม เป็นจริงอย่างที่กล่าวมา เพราะโรอาเป็นคนที่ฮอตพอสมควรเรื่องอย่างว่าคงไม่ขาด แถมตอนนี้ยังมีแฟนที่หล่อและนิสัยดีแบบพี่แมน สองคนนี้คง... อยู่ ๆ จีเอ็มก็รู้สึกนอยด์ขึ้นมา ถ้าเขาไม่มีอาการแบบนี้คงจะเหมือนโรอาที่ผ่านผู้คนมาบ้าง ได้เรียนรู้และทดลองทำอะไรสนุก ๆ แบบที่ตอนนี้ไม่เคยประสบพบเจอ + @2 z* d' V" _, \7 K4 l; i
__________ ( N& ^1 ?: H M
ติดตามตอนต่อไปสัปดาห์หน้านะครับ สปอยชื่อตอน หนังสดของโรอา(ลักหลับ)
8 i' d* t8 s, b) p/ W# }1 A9 k. P3 d
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-12-8 21:19:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 2024-12-9 18:20:02
โพสต์ 2024-12-9 16:49:39