เรื่องเล่าของตูน ตอนที่ 4

SlogaRia

หลังจากวันนั้น มาร์คแทบจะมานอนกับผมทุกวัน แต่เราไม่ได้มีอะไรกันทุกวันนะครับ ส่วนมากจะคุยกัน เล่นเกมส์ด้วยกัน นอนกอดกันซะมากกว่า มาร์คบอกอยากใช้เวลากับผมให้ได้มากที่สุดก่อนจะเรียนจบ เพราะตัวเขารู้ดีว่าเรียนจบแล้วยังไงก็ต้องกลับไปทำธุรกิจกับที่บ้านต่อ  เราสองคนนอนคุยกันหลายครั้งครับว่าสถานะของเราทั้งคู่คืออะไร เลยตกลงกันว่าเราสองคนให้สถานะกันเป็นพี่น้องครับ อาจเพราะลึกๆ เราทั้งคู่ก็รู้ดีว่าความรู้สึกที่มีให้กันมันคงเลื่อนขั้นไปมากกว่านี้ไม่ได้ เรามองกันอย่างคนที่สนิทและไว้ใจมากๆ มากเท่าที่จะมีให้เพื่อนหรือพี่น้องได้ แต่ไม่ลึกซึ้งพอที่จะเป็นคนรัก อีกอย่างทั้งผมและมาร์คก็มีบทบาทและหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบอยู่อีกหลายอย่าง...หรือจริงๆ เราทั้งคู่ชอบกันแต่ห้ามใจไม่ให้ชอบกันก็ไม่รู้ เพราะสำหรับผมถ้าวันไหนผมเสียมาร์คไป ผมคงเสียใจมากๆ มากจนทำใจไม่ได้แน่ และไม่อยากทำเหมือนเป็นแฟนที่คบกันเพื่อรอเลิกในวันใดวันหนึ่ง เพราะฉะนั้นทำให้ช่วงนี้คือช่วงกอบโกยครับ เราทั้งคู่พยายามทำหลายอย่างด้วยกันโดยเฉพาะเรื่องกิน ชวนกันไปกินอย่างเต็มที่ จนวันหนึ่งมีคำกล่าวที่ว่า "ความไม่ไมีโรค คือลาภอันประเสริฐ" ลอยขึ้นมาในหัวของผมในวันที่ผมเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการอาหารเป็นพิษ ที่ผมทั้งคลื่นไส้ อาเจียน ถ่ายท้อง อ่อนแรง ปวดเมื่อยตามตัวและมีไข้ครับ...ทรมานสุดๆ

; R. M) N4 }% r# B, K5 z........................
"ตูน มึงไหวจริงๆ ป่าวเนี่ย มึงดูแบบ...ไม่มีแรงอ่ะ ตอนมึงโทรแจ้งลางาน กูไม่คิดว่ามึงจะเป็นหนักขนาดนี้" อาร์มหันมาถามผมขณะที่ผมนอนบนเตียง
  i  K8 }4 M% q4 X& W& [* a"ก็เพลียๆ แต่ดีขึ้นเยอะแล้ว เมื่อคืนหนักเหมือนจะตาย" ผมบอกอาร์มไป
"แล้ว...มึงมาโรงพยาบาลได้ไงวะ" เสียงมันพูดออกมาอย่างคนจับผิด "น้องคนนั้นพามึงมาเหรอ" มันพูดแล้วยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก
"เออ น้องคนนั้นแหละ"
"แล้วตอนนี้ น้องเขาไปไหนวะ" มันพูดแล้วเอี้ยวตัวไปมองรอบห้อง
3 X$ h+ {3 `: B* a. _; a4 h) s9 D"เขาก็ไปเรียนสิโว้ยยย" ผมบอกมันไปอย่างเหลืออด
$ I* d5 F( U- j" m& v% H"แล้วสถานะตอนนี้คืออะไร แฟน?" มันพูดหยั่งเชิงผม
"ไม่ใช่แฟน...ตกลงกันว่าจะเป็นพี่น้อง" ผมบอกอาร์มไป
"โห พี่น้องท้องชนหลังสิ อย่านึกว่ากูดูไม่ออกนะ ว่ามึงได้กับน้องเขาไปแล้วอ่ะ" ผมเผลอมองอาร์มตาโตอย่างอดสงสัยไม่ได้ ว่ามันรู้ได้ยังไง
" b6 L8 l* w% D1 x: X9 ^"เห้ยยย นี่ได้กันจริงๆ แล้วเหรอ กูแค่พูดไปงั้นๆ แต่สีหน้ามึงตกใจมาก เหมือนสงสัยว่าทำไมกูรู้ว่าพวกมึงได้กันแล้ว" ไอ้อาร์มพูดอย่างตื่นเต้น ในขณะที่ผมได้แต่อ้าปากพูดไม่ออก
- ^2 O3 o" L$ A8 \9 y  M  @"เชดด เพื่อนกูนี่พัฒนาอย่างก้าวกระโดดจริงๆ กูล่ะภูมิใจชิบหาย" มันพูดแล้วเอื้อมมือมาขยี้หัวผมแรงๆ ผมได้แต่ก่นด่ามันในใจที่มันแกล้งพูดจนล้วงความลับผมแบบนี้ได้
"ไอ่อาร์ม มีงมันร้าย" ผมหันไปพูดกับมัน ในขณะที่มันหัวเราะแล้วพยักหน้ารับอย่างภูมิใจ ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้น ผมกับอาร์มหันไปมองที่ประตูแล้วก็ต้องตกใจ เพราะคนที่เข้ามาคือ...บาส
2 T: q4 r' ^0 m# n$ U
; w/ m/ [( R6 B: Y8 U.........................
"สวัสดีครับพี่ตูน พี่อาร์ม" บาสเดินถือกระเช้าเยี่ยมคนป่วยเข้ามาพร้อมพูดด้วยเสียงนิ่งๆ แล้วใช้สายตาเป็นห่วงมองมาที่ผม ทำเอาผมรู้สึกทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย
"สวัสดีครับคุณบาส แล้วมาที่นี่ได้ไงครับเนี่ย" อาร์มหันไปยิ้มให้แล้วถามกลับ
' ]2 i% W* J2 J5 g0 b6 ]"พอดีวันนี้น้องในทีมผมโทร.ไปที่บริษัทพวกพี่ อยากขอข้อมูลบางอย่างเพิ่มก่อนประชุมสรุปผลตอนสิ้นเดือนครับ ทางคนในทีมพี่แจ้งมาว่าพี่เข้าโรงพยาบาล ทางบริษัทเลยอยากส่งของมาเยี่ยม ผมเลยอาสามาให้ครับ" บาสบอกพวกผม เสียงและสายตาของเขาดูมีความเป็นห่วงให้ผมสัมผัสได้อย่างชัดเจน
$ X( e8 d7 ~4 C$ v: y"ขอบใจมากบาส ตอนนี้พี่ดีขึ้นมากแล้วล่ะ" ผมบอกเขาไป เขามองตาผมสักพักแล้วหลบสายตา
"เออ...คุณบาสเคยฝึกงานที่นี่ใช่ไหมครับ วันก่อนตูนเล่าให้ผมฟัง" อาร์มพูดแทรกขึ้นมาอย่างคนรู้สถานการณ์ มันคงเห็นว่าผมเริ่มอึดอัดเลยหาเรื่องอื่นคุยแทรกขึ้นมา
! K. T; d' Q$ V$ f0 d% h"ใช่ครับพี่ เป็นรุ่นน้องพวกพี่ 1 ปี...จริงๆ พี่อาร์มไม่ต้องเรียกผมคุณนำหน้าก็ได้นะครับ ฮ่าๆๆ" บาสหันไปคุยกับอาร์ม บรรยากาศตอนนี้ดูเบาขึ้น
1 H- s$ W, {6 p"เอางั้นเหรอ โอเคได้เลย แล้วตอนนั้นบาสฝึกงานแผนกไหนล่ะ ทำไมตอนนี้ดูเป็นงานข้ามสายพอสมควรเลย" อาร์มถามบาส
' Y. d  |8 G6 @5 A6 B* y5 v& |"จริงๆ ผมอยากทำงานในเอเจนซี่แบบพวกพี่นะ ตอนฝึกงานมันสนุกมากเลย ได้เจอคนหลายๆ แบบ มีอะไรใหม่ๆ ให้พร้อมเรียนรู้เต็มไปหมด แต่ที่บ้านผมไม่โอเคน่ะสิครับ...เขาอยากให้ผมเดินตามทางที่พวกเขาวางไว้ให้ เขาติดต่อเพื่อนที่เป็นเจ้าของบริษัทนั้นแล้วจับผมมานั่งยัดทำงานในตำแหน่งนี้โดยไม่ถามความเห็นผมเลย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงของคนอึดอัด หาที่ระบาย
# i& G7 e3 v: F( q% I* [! u) u"ตอนแรกผมไม่ยอม แต่พวกเขาบอกว่า ยอมให้ผมเรียนตามสิ่งที่ชอบตอนมหาลัยแล้ว ตอนนี้ต้องทำตามพวกเขาบอก ที่แย่คือเพื่อนพ่อคนนั้นเป็นคนใหญ่คนโต มีอิทธิพลไม่น้อย หากผมไม่ทำตามบ้านผมคงลำบาก..." เสียงของบาสเขาดูทุกข์ใจ ผมได้แต่มองเขานิ่ง
"พวกพี่รู้ไหม แม้แต่คนรักของผม ผมก็ไม่มีสิทธิเลือกเอง เพื่อนพ่อคนนั้นจับผมแต่งงานกับลูกสาวของเขา หมายมั่นปั้นมือจะให้ผมสืบทอดบริษัทต่อเพราะเขามีลูกสาวแค่คนเดียว และมีพ่อผมเป็นเพื่อนสนิทของเขาแค่คนเดียว...ผมต้องทนถูกนินทาลับหลังหลายต่อหลายครั้งว่ามาทำงานที่นี่ได้เพราะเส้นเจ้าของของบริษัท ผม..." บาสกำมือตัวเองสั่น เขาก้มหน้าส่ายหัวช้าๆ "ผมอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้างจังครับพี่"
6 F9 `" m4 w- m* \
ผมกับอาร์มมองหน้ากันนิ่ง อาร์มเอื้อมมือไปบีบไหล่ให้กำลังใจบาส "เอาน่า อย่างน้อยก็ได้พูดอะไรในใจออกมา รับรองเรื่องนี้จบที่พวกพี่ ไม่มีใครรู้ต่อแน่นอน" อาร์มพูดกับบาส เสียงมันดูอ่อนลงกว่าปกติ คงรู้สึกสงสารบาสอยู่ไม่น้อย
"พี่ไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาบาสต้องเจออะไรมาบ้าง ขอบใจนะ ที่ไว้ใจเล่าให้ฟัง แม้จะช่วยอะไรไม่ได้ แต่คราวหลังอยากระบายอะไรแบบนี้ ก็มาหาได้เลย พี่พร้อมฟัง"ผมบอกบาสไปแล้วยิ้มให้
"แค่ช่วยฟังก็ช่วยได้มากแล้วครับ ยิ่งถ้าช่องทางโซเชียลมีเดียที่พวกพี่ช่วยหลังบ้านไปได้ดี ยอดการรับรู้และตัวเลขต่างๆ มันถึงเป้า คงช่วยผมได้อีกเยอะแน่ๆ ครับ" บาสบอกพวกผม
0 v8 N! |& c! K# z# U. b"ไว้ใจพี่ได้เลยไอ้น้อง พี่จะช่วยดูให้เอง พี่มันตัวตึงของบริษัทอยู่แล้ว" ไอ้อาร์มพูดติดตลก แต่เอาเข้าจริง มันถือเป็นนักการตลาดออนไลน์อีกคนของบริษัทที่วิเคราะห์และใช้เครื่องมือในการค้นหาได้ฉลาดและมีประสิทธิภาพมากๆ เหมือนมันเป็นคนมีเซ้นส์ด้านนี้ครับ บางทีมันหาข้อมูลเผื่อไว้เล่นๆ ขำๆ แต่ข้อมูลนั้นได้ใช้เฉยเลยก็มี
' o1 L$ E1 T3 W# j* L"พี่ก็จะช่วยเต็มที่ เท่าที่พี่ช่วยได้นะ" ผมหันไปบอกบาส เขายิ้มให้ผมอย่างดีใจ

"เห้ย...ขอตัวแปปนึงนะ" อาร์มลุกขึ้นยืนพร้อมหันหน้าจอมือถือให้ดูว่าแฟนมันโทรมา พร้อมกับเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียง
"ทั้งหมดนี้ คือความจริงที่ผมอยากบอกพี่ครับ" บาสบอกเสียงเรียบ จ้องมาที่ผม "ผมเสียใจ ที่ผมไม่บอกพี่ไปตั้งแต่แรกว่าผมแต่งงานแล้ว คงอายที่พี่จะรู้ว่าผมไม่โสดมั้งครับ ผมไม่ได้เกลียดภรรยาผมนะครับ แต่ก็ไม่ได้รักแบบคู่ชีวิต...วันนั้นที่ผมขอตัวกลับไปทำธุระ เพราะภรรยาผมทักมา ว่าเธอน่าจะกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ" บาสมองผม ผมนั่งนิ่ง ใจสั่นเล็กน้อยเมื่อได้รู้ความจริง
1 y9 E. q9 F9 p% e"ผมไม่รู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่ แต่ถ้าขอได้ อย่าเกลียดผมเลยนะครับ เป็นพี่น้องกันเหมือนที่พี่อยากให้เป็นก็ได้ "สายตาเขามีแววขอความเห็นใจ
"และผมชอบพี่คือเรื่องจริงนะครับ" บาสเอื้อมมือมาแตะมือผมเบาๆ "แม้เรื่องของเรามันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว แต่เหตุการณ์ทั้งหมดในคืนนั้น คือช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดและเป็นตัวเองที่สุดในรอบหลายปีที่ผ่านมา" เขาค่อยๆ บีบมือผมให้กระชับขึ้น "ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพี่เลยนะครับ ผมเสียใจจริงๆ ขอโทษนะครับ" เขาพูดเสียงอ่อน
  E, t4 c+ f/ M: Z$ R) m$ e"พี่ไม่โกรธอะไรบาสเลยนะ สบายใจได้" ผมหันไปบอกเขา หลังจากนั่งนิ่งมานาน"คืนนั้นพี่่ก็มีความสุขมากๆ เช่นกัน ขอบใจอีกครั้งนะที่มาเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง...ไอ้น้องชาย" ผมยิ้มให้เขาเบาๆ แล้วกระชับมือที่เขาจับอยู่ให้แน่นขึ้น เขายิ้มให้ผมอย่างคนเศร้าปนสุข พอดีกับอาร์มเปิดประตูระเบียงเข้ามา
5 X5 G) O9 I, q0 z% i% [% O/ h
"มึง อีกแปปกูกลับแล้วนะ โดนแฟนตามว่ะ" อาร์มหันมาบอกพลางทำหน้างอเล็กน้อย
"ฮ่าๆๆ เออๆๆ ขอให้โชกเลือด เอ้ย โชคดี" ผมหันไปแซวมัน

.......................
; {# K. C1 v6 X5 E0 j6 hหลังจากอาร์มกลับไปไม่นาน บาสก็ขอตัวกลับไปอีกคน เพราะยังไงเขาก็มีภรรยาของเขา ก่อนกลับเขาถามถึงอาการของผมรวมถึงใครพามาโรงพยาบาล ผมก็บอกบาสไปว่าเป็นรุ่นน้องที่สนิทกันที่คอนโด เขาชะงักไปเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มฝืนๆ แล้วบอกว่า หากผมทำอะไรที่มีความสุข เขาจะไม่ขัดขวางความสุขของผม ผมพยายามยิ้มให้ผมแบบที่ผมดูออกว่าเขากำลังฝืนอยู่อีกครั้ง ก่อนจะลากลับบ้านไป ผมได้แต่นั่งถอนใจแล้วคิดกับตัวเองว่า สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ คงดีที่สุดสำหรับผมและบาสแล้ว

........................
, k0 s6 d  B3 X5 q"พี่ เป็นไงบ้าง" เสียงมาร์คถามผมทันทีที่เปิดประตูห้องพักคนป่วยเข้ามา
! h0 B4 Y8 m" S( y+ s2 d"ดีขึ้นแล้ว" ผมบอกมาร์ค
8 b0 y4 t' F* w6 F. I+ K) x  S9 I"กินข้าวยัง ผมซื้อมาฝากพี่ด้วยเนี่ย" มาร์คถามผมพร้อมชูข้าวกล่องในมือให้ดู 2 กล่อง
"พี่กินอาหารโรงพยาบาลไปแล้วอ่ะดิ พอดีต้องกินยาด้วย" ผมบอกมาร์ค เขาก็ยักไหล่เหมือนบอกว่าไม่เป็นไร แล้วแกะทั้งสองกล่องออกมา "งั้นผมเหมา 2 กล่องเลยนะ" เขาพูดแล้วยิ้มกว้างให้ผม
"ตามสบายเลยจ้า"ผมบอกมาร์คแล้วยิ้มให้
"แล้วนี่จากใครอ่ะ" มาร์คหันไปชี้กระเช้าเยี่ยมคนป่วยที่บาสเอามาเยี่ยมผม
"เอ่อ...จากบริษัทลูกค้าน่ะ" ผมบอกมาร์คไป มาร์คพยักหน้ารับ
"พี่อยากบอกให้มาร์ครู้ไว้นะ ว่าคนที่เอามาให้ชื่อ บาส คนที่ทำพี่เสียใจจนอีกวันต้องตื่นเช้าแล้วไปเจอเราที่ร้านโจ๊กนั่นแหละ" ไม่รู้ผมคิดอะไรอยู่ ถึงบอกมาร์คไปแบบนั้น ทั้งที่จริงไม่ต้องบอกก็ได้
1 H3 u  y  o  C" `$ H' C+ L9 |% I"อ๋อ ไอ้คนที่ได้ครั้งแรกของพี่ไปนี่เอง" มาร์คพูดด้วยท่าทางอ่านไม่ออก "ทำไมอ่ะ เขาจะมาขอคืนดีเหรอ?" มาร์คพูดแล้ววางช้อนไม่ยอมกินข้าวต่อ
"ไม่ใช่แบบนั้น คือบริษัทเขาอยากให้มาเยี่ยม เขาเลยอาสาเอามาให้เฉยๆ" แล้วผมก็เล่าเรื่องที่บาสเจอให้มาร์คฟัง
"ก็น่าเห็นใจเขาอยู่นะ แต่ผมไม่โอนะ ถ้าพี่จะกลับไปหาเขาน่ะ" มาร์คหันมามองผม
"ใจเย็นน่า ไม่กลับไปหรอก สำหรับบาส เหมือนพี่เคลียร์กับตัวเองได้แล้ว ว่าเป็นพี่น้องกันจริงๆ เท่านั้น เหมือนเขาก็เข้าใจและยอมรับในจุดนี้แล้วด้วย" ผมหันไปบอกมาร์ค "ทำไม หึงเหรอ" ผมแซวมาร์ค
% {/ B- d' H7 K8 W0 h0 b"ไม่ได้หึง แต่มัน...อดนอยไม่ได้อ่ะพี่ บอกไม่ถูก" มาร์คบอกผมแล้วเริ่มตักข้าวเข้าปากอีกครั้ง
) _% Y8 O! b8 w: R"เอาเถอะน่าา ไม่ต้องคิดมากกับเรื่องนี้แล้ว" มาร์คพยักหน้าให้ผม
! r$ a! \& ?3 ]"ผมจะมานอนเฝ้าพี่ทุกคืนจนหมอให้กลับบ้านเลยนะ หายดีแล้วตอบแทนผมด้วย" มาร์คบอกผม
"อยากได้อะไรก็พูดมาตรงๆ น่า"ผมหันไปบอกมาร์คอย่างรู้ทัน
- v% a! j* n0 l6 ~$ i; S3 P1 l: ^"กู้รู้อยู่นี่" เขาพูดแล้วเฉไปมองทางอื่นไม่มองหน้าผม
5 D: C0 G" i. o"หมอบอกลำไส้พี่ไม่แข็งแรง ต้องดูแลอย่างดี ห้ามทำอะไรให้กระทบกระเทือนอย่างต่ำ 3-6 เดือน" ผมบอกมาร์คพร้อมกับปั้นหน้านิ่งไปด้วย เพราะต้องการอำเขาเล่น
4 V5 y" Y# J5 R* R. {, g* d"ห๊ะ พี่เป็นหนักขนาดนั้นเลยเหรอ" เขามองผมสักพักก็เหมือนจะรู้ว่าโดนอำ
. {2 l0 [6 S2 x% k"เอาอีกแล้วนะพี่ ไอ้เราก็เป็นห่วงไง" เขาพูด
"ฮ่าๆๆ โทษทีๆ เห็นหน้ามาร์คแล้วพี่อดอำไม่ได้เนี่ยสิ" ช่วยไม่ได้จริงๆ ครับ มาร์คทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังอยู่กับลูกหมาพันธุ์โกลเด้นรีทีฟเวอร์ มันอดที่จะแกล้งไม่ได้จริงๆ "พี่หายเมื่อไหร่ จะตอบแทนอย่างงามเลย" ผมบอกเขาไปอีกประโยค
$ N) |2 T( k  r; \"ดีล" เขามองผมแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย ไหงจากลูกหมาโกลเด้นเหมือนหลายเป็นหมาโตเต็มไวขึ้นมาก็ไม่รู้ แต่ก็ยังพันธุ์โกลเด้นเหมือนเดิมนะครับ 555

.............................
- {  k, H, |* H' D; w) Sขอจบตอนที่ 4 เอาไว้แต่เพียงเท่านี้นะครับ ขออภัยที่ตอนนี้ไม่มีฉาก 18+ และขออภัยอีกครั้งสำหรับคำผิดในทุกๆ ตอนที่ผ่านมา เนื่องจากผมเป็นนักเขียนมือใหม่มากๆ และเวลาเขียนของผมมีจำกัดมากจริงๆ ทำให้เขียนเสร็จก็ต้องโพสต์เลย
9 {" m- M7 o6 S# {6 Q0 r2 p.
สำหรับเนื้อเรื่อง ผมวางโครงเรื่องไว้คร่าวๆ แล้วว่าจะจบประมาณไหน บางฉาก บางตอน คือประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ที่พยายามขยายและเขียนให้คนอ่านเข้าใจและจะพยายามเขียนให้ผิดพลาดน้อยที่สุด
.
8 \' c! y' ~2 p8 w9 wขอบคุณทุกคนที่ติดตามและให้กำลังใจมากๆ นะครับ  แล้วพบกันในตอนถัดไปครับ

; f& A% K. G: u/ N" u, ^

phuripatsanarat

สนุกมากครับ รอตอนต่อไป

J.Scot

มาต่ออย่างรวดเร็ว
# ]& y# s5 u! E: F5 I

aumking

คู่กันนานๆ แต่งกันไวๆน๊า

Poen1991

รอติดตามนะครับ

mojimaru

ขอบคุณครับ

iHNONG

ขอบคุณครับ

Ootou

ขอบคุณครับ

lekthai

อ่านเพลิน ขอบคุณ

sengjit

ขอบคุณครับ

ROSY712

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

Yud6565

ขอบคุณครับ

pppoi

เขียนสนุกดีนะ รอติดตามครับ

udontwannaknow

ชอบมากครับ มาอัพตอนใหม่ไวๆ นะค้าบ

Intra

เป็นกำลังใจให้ เขียนได้สนุกมาก
ชอบที่ตูนดูคุมอารมณ์ รับมือกับสถานะการณ์ที่เข้ามาได้ดี แอบสงสารบาสนะ แต่สักวันคงได้เจอกันอีกแน่ คนมันมีใจ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

manuswin

ขอบคุณครับ

Pppat

ขอบคุณมากครับ