“พี่สกายเป็นอะไรหรอครับ?” คนถูกพาดพิงเงยหน้าขึ้นมามองคนถาม ก่อนจะถอนหายใจแล้วฟุบหัวลงไปนอนหนุนแขนตัวเองแบบเดิมโดยไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ
“อย่าไปสนใจมันเลย จีเอ็มนั่งก่อนสิ”
“ครับพี่กัฟ”
ผ่านมาเกือบสัปดาห์หลังจากเกิดเรื่องราวประหลาดขึ้น อาการเขินผู้ชายของจีเอ็มเริ่มหายไปแต่แลกมากับการที่เขาเข้าหน้าเพื่อนสนิทอย่างโรอาไม่ติด แม้ว่าจะลองฝืนใจทำเมินแต่ทุกครั้งที่ใช้เวลาด้วยกัน ภาพความทรงจำจากความฝันเหล่านั้นฉายชัดขึ้นมาในหัว จึงพยายามเลี่ยงการพบกันซึ่งหน้า
“เย็นนี้จีเอ็มไปไหนหรือเปล่า?”
“ไม่ครับ ทำไมหรอ?”
“พี่จะชวนไปดูหนังอะ พึ่งเข้าโรง”
ทันทีที่ได้ฟังจีเอ็มหยิบมือถือเปิดโปสเตอร์หนังเข้าใหม่ส่งให้รุ่นพี่ดู
“ใช่เรื่องนี้ไหมครับ”
“ใช่ ๆ เรื่องนี้เลย”
จีเอ็มตาลุกวาวเพราะเขาอยากไปดูเหมือนกันแต่ภูติดงานสโมเลยไปไม่ได้ ส่วนโรอา...
“ไปครับไป ว่าแต่มีใครไปบ้างครับ”
หันซ้ายหันขวามีกันอยู่ 3 คน
“ก็มีแค่พี่นี่แหละ”
จีเอ็มถึงกับสะดุ้งเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเท่ากับว่านี่เป็นการเดท มีเพียงสองต่อสองในโรงหนังมืด ๆ บรรยากาศเป็นใจ
“อ้าว แล้วพี่แมนกับพี่...”
ยังถามไม่ทันจบสกายที่ฟุบหน้ายกมือขึ้นโบกไปมาเป็นสัญญาณว่าไม่เอาด้วย
“ไอ้แมนกับโรอาเห็นว่ามีนัดกัน ส่วนไอ้นี่ก็อย่างที่เห็น”
“น้องจีเอ็ม งานสโมเสร็จเมื่อไหร่หรอ น้องภูจะว่างเมื่อไหร่พี่รอจนจะเฉาตายอยู่แล้ว”
สกายทนไม่ไหวงอแงใหญ่ จีเอ็มเห็นใจเพราะเป็นอาทิตย์ที่ภูขลุกอยู่แต่สโมบ้านก็แทบไม่กลับ เห็นครั้งสองครั้งว่ากลับไปอาบน้ำจากนั้นก็หิ้วเสื้อผ้ามาเลย
“พี่สกายหนักเหมือนกันนะ”
“ฮ่า ๆ อย่าไปสนใจมันเลย”
เมื่อคนเริ่มซากัฟและจีเอ็มพากันไปโรงภาพยนต์เพื่อที่จะดูหนังเข้าใหม่ ส่วนสกายที่หงอยซึมไม่รู้จะไปไหนเลยเดินทางกลับบ้านหลังจากไม่ได้กลับมานาน
กว่าจะขับรถมาถึงก็เล่นเอาฟ้ามืด สกายจอดอยู่ที่ประตูรั้วทางเข้า รอนานสองนานไม่เห็นมีใครเปิดประตูให้เขาเลยบีบแตร ไม่นานนักก็มีหนุ่มร่างสูงเดินกึ่งวิ่งออกมา
“ใครวะ? อ้าวไอ้กายมาไงวะ!”
คนที่มาเปิดประตูให้คือพี่เขยของสกายชื่อว่าทัพ ทัพเป็นรุ่นพี่ชมรมบาสของสกาย แต่ก่อนค่อนข้างสนิทเพราะเคยเก็บตัวตอนแข่งด้วยกันบ่อย แต่ใครจะคิดว่าพอเขาเข้าปีหนึ่ง ทัพที่เรียนจบก็แต่งงานกับลูน่า พี่สาวของตนทันที
“ทำไมบ้านเงียบอะ ไปไหนกันหมด”
สกายมองไปทางด้านหลังไม่เห็นมีใครตามออกมา ปกติแล้วหากเขากลับบ้านคนแรกที่จะเจอคือแม่มารับด้วยความดีใจ
“พากันไปเที่ยวเมืองนอกอะดิ”
“แล้วพี่ไมไม่ไป”
“กูติดงาน แล้วผีอะไรเข้าสิงถึงกลับบ้านได้”
นาน ๆ ทีได้เจอกัน ทัพเลยถือโอกาสชวนน้องเมียดื่มที่ศาลาหน้าบ้าน ซึ่งสร้างมาไว้สำหรับการนี้โดยเฉพาะ
“เหล้าบ๊วยกูดองเองกำลังได้ที่เลย มึงลอง”
ทัพเปิดโหลดองกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกลิ่นบ๊วยตีเข้าหน้า จากที่ซึม ๆ สกายตาวาวทันที
“หืม กลิ่นดี ไหนมา ๆ อ๊าส์ ดีสัส แต่ขาดกับแกล้มว่ะพี่”
“ไม่ต้องห่วง รอแป๊บ”
ทัพเห็นน้องเมียชอบก็ดีใจลุกไปเอากับแกล้มในบ้านที่ตุนเอาไว้ออกมา สองหนุ่มพากันดื่มกินจนได้ที่ คราวนี้ก็เปิดปากระบายความในใจ
“แล้วไมมึงกลับบ้านวะ ปกติชวนเท่าไหร่ก็ไม่มา”
“แฟนผมดิแม่ง ทำงานคณะ ไม่รู้ทำไรนักหนาไม่มีเวลาให้เลย กะว่าวันหยุดจะไปเที่ยวด้วยกันซะหน่อย”
“ไปเที่ยวหรือไปอะไร หวังเคลมสิมึงอะ”
“ไม่เว้ยพี่ คนนี้จริงจัง”
“แล้วเคยได้กันยัง”
“...จะเหลือหรอ”
“เอ้า ชน!”
เพราะสนิทกันมาก ๆ ทัพเลยถ่ายทอดวิชาความรู้ให้กับสกาย ที่เห็นว่าสกายคารมณ์คมคายยังไม่ได้ครึ่งของทัพเลย แต่พอแต่งงานเรื่องอย่างว่าทัพก็ลดลงไปทันที ขนาดสกายยังเสียดายแทน
“เสียดายแทนพี่ว่ะแม่ง แต่งงานเร็ว”
“เสียดายแทนกูหรือเสียดายแทนตัวเองที่อดไปลงอ่าง”
“ฮ่า ๆ พี่แม่งรู้ทัน”
“หึหึ ถึงไม่ได้ไปลงอ่าง แต่กูก็มีทางของกู”
“แหนะ อะไร นอกใจพี่สาวผมหรอ”
โป๊ก!
ทักเขกหัวหยุดความคิดของน้องเมีย
“แม่งร้อนว่ะ กูว่าจะกั้นห้องติดแอร์ละ พัดลมเอาไม่อยู่”
ทัพว่าก่อนจะถอดเสื้อออกเหลือเพียงกางเกงบอลขาสั้นตัวเดียว สกายเองก็รู้สึกแบบเดียวกันเลยถอดตาม แต่นอกจากเสื้อแล้วเขายังปลดเข็มขัดถอดกางเกงเหลือแค่บอกเซอร์
“เห้ย ถอดเลยหรอวะ มึงไม่อายไง๊”
“ก็คนมันร้อนอะ บ้านก็อยู่ท้ายซอยมีแต่แมวกะหมาจะอายอะไร ทำไมพี่อายอ่อ?”
“หึอย่างกูเนี่ยนะจะอาย แก้ผ้าเอาขยะไปทิ้งยังทำมาแล้วเลย”
สกายมองพี่เขยด้วยความตกใจไม่คิดว่าที่ทัพพูดมาจะเป็นเรื่องจริง เขาหันมองถังขยะหน้าบ้านสลับกับใบหน้าที่เห่อแดงของคนตรงหน้า
“หึไม่เชื่ออะดิ”
ทัพเห็นสายตาของสกายก็ไม่รอช้าลุกขึ้นยืนถอดกางเกงบอลออกทำให้รู้ว่าเขาไม่ได้ใส่กางเกงใน พวงสวรรค์เลยโผล่เปิดเผย
“พี่แม่ง...เจ๋ง ไอดอลเลยว่ะ”
สกายยกนิ้วให้ ทัพยิ้มรับอย่างภาคภูมิใจ
“เห็นกูเป็นไอดอลหรอ งั้นก็ทำตามกูดิ นั่งแก้ผ้าคนเดียวแม่งหวิว ๆ”
“ได้เลยครับท่านไอดอล”
สกายถอดบอกเซอร์ออกแล้วโยนทิ้งพ้นตัว ด้วยความมึนเมาพอคุยกันไปมาไม่พ้นวกเข้ามาเรื่องอย่างว่า
“ก่อนหน้านี้พี่บอกว่ามีทางระบายแบบไม่นอกใจพี่สาวผม ทำไงอะ”
“หึหึ เงี่ยนสิมึง ไม่ได้เอาออกมากี่วันแล้วล่ะ”
“รู้ทันตลอด ปิดไม่ได้เลย”
ทัพมองไปยังหว่างขาก็เห็นว่าสกายนั้นเริ่มมีอารมณ์เพราะไอ้นั่นผงาดขึ้นทีละน้อย เขายิ้มชอบใจเพราะสกายทำทุกอย่างตามที่เขาคิดเอาไว้
“เรื่องแบบนี้พูดยากว่ะ”
“ลองพูดก่อน ผมเป็นคนเข้าใจง่ายจะตายพี่ก็รู้”
“ถ้ากูพูดไปมึงอย่าไปบอกพี่มึงนะ”
“โห่ เรื่องแบบนี้ผมจะพูดทำไม เราเคยหมู่ด้วยกันมาตั้งเท่าไหร่ หญิงคนแรกที่ผมเอาพี่ก็เป็นคนสอน”
ทัพปรายตามอง ยิ่งสกายเล่าถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ มากเท่าไหร่ เอ็นกลางลำตัวค่อย ๆ ผงกหัวจนชูชันเรื่อย ๆ เกือบจะแข็งเต็มที่
“กูพูดไม่ได้ แต่กูว่ากูสอนมึงได้ เหมือนตอนที่กูจับเคมึงยัดใส่รู”
“นึกถึงแล้วเสียวเลยว่ะพี่”
: y/ B! l% \* c6 @9 i( i
, p+ l |' V6 G) Z. C! M; O9 m$ ^__________- l$ G& | L" j2 T: Z
, F- o+ i4 s& T6 ^. `, I, r
ตอนต่อไป : ตอนที่ 8 การเยียวยาจากพี่เขย(Outdoor)- ]# A8 a/ k* \) Q+ t% B
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-5 23:02:05
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-3-1 21:44:03
โพสต์ 2025-2-21 13:07:29
โพสต์ 2025-1-6 13:23:08