|
เนื่องจากเมื่อวานลืมอัพ เดี๋ยวชดเชยให้อีก 1 ตอนนะครับ __________
- u+ Q( P5 w" L; g, ]- V3 Y2 c9 s' S0 O' g; h+ T5 I
“พี่แมนสวัสดีครับ เห็นพี่สกายไหมครับ” ภูพาจีเอ็มตรงมาที่ตึกคณะวิศวกรรมหลังจากหาเวลาว่างได้ สาเหตุที่ต้องมาถึงที่นี่เพราะสกายหลบหน้าเขา คาดว่าคงงอนที่ไม่มีเวลาให้ช่วงงานคณะเลยต้องบุกมาถึงถิ่น “มันไปเข้าห้องน้ำกับไอ้กัฟ เดี๋ยวก็คงมา นั่งกันก่อนสิ” แมนเอ่ยชวนให้รุ่นน้องนั่งกับเขาที่โต๊ะประจำ สายตาสองคนต่างจับจ้องไปที่บันไดราวกับปลากำลังรอเหยื่อคงกะว่าเจอปุ๊บจะกระโจนเข้าไปงับกันเลยทีเดียว “แล้วโรอาไม่มาด้วยกันหรอ?” นั่งกันอยู่สักพักไม่เห็นเพื่อนซี้ติดสอยห้อยมาเลยเอ่ยถาม “มันเล่นบอลกับเพื่อนอะครับ เดี๋ยวก็คงมา” แมนไม่เซ้าซี้ เพียงครู่เดียวสองหนุ่มที่รุ่นน้องหมายตาก็เดินเข้ามานั่งรวมกลุ่ม สายตาแต่ละคนมองหากันด้วยความรู้สึกมากมายยกเว้นแมนที่นั่งเก้อคนเดียว “วันนี้น้ำท่วมแน่เลย” สกายเปิดประโยคทำเอาคนอื่นแปลกใจ ยกเว้นภูที่รู้ดี เขาหรี่แทบจะปิดเพ่งไปยังคนที่กำลังงอนตุ๊บป่อง “มึงรู้ได้ไงไอ้กาย ฝนก็ไม่ตก” “ผมดูข่าวของกรมอุตุช่วงนี้ไม่มีพายุนะครับน้ำจะท่วมยังไง” “พวกมึงก็ซื่อเกิ๊น” แมนที่เข้าใจมองหน้ากัฟกับจีเอ็มที่ยังคงงงงวยก่อนจะถอนหายใจแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา “พี่สกาย ผมง้อแล้วพี่ไม่หายงอน ผมจะงอนคืนแล้วนะ” ภูกอดอกจ้องสกายจริงจังจนเจ้าตัวถึงกับหน้าเจื่อนหันไปมองเพื่อนรักทั้งสองพร้อมสะกิดแขนขอคำปรึกษา พอกัฟเห็นหันไปมองทางภูรายนั้นเอาจริงก็รีบฟุบหน้าหลบ แมนเองก็ส่ายหัวเบา ๆ แล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ “โอเคพี่ไม่งอนแล้วก็ได้ งั้นคืนนี้ไปเดทกัน” เมื่อเห็นว่าไม่มีทางไปต่อรีบยูเทิร์นกลับแทบไม่ทัน “ได้ครับเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง” “น่ารักที่สุด” คนบนโต๊ะเห็นสกายเอามือหยิกแก้มภูพร้อมพูดด้วยเสียงเด็กก็พากันเหม็นความรัก “จักพรรดิ! อยู่นี่นี่เอง” ระหว่างที่กำลังนั่งเล่นนั่งคุยรอโรอา อาจารย์ประจำสาขาวิชาก็เดินเข้ามาหาพร้อมเรียกกัฟไปคุย จีเอ็มมองดูเห็นอาจารย์ยิ้มไม่หุบตลอดการสนทนาต่างจากกัฟที่หลายจังหวะตอนอาจารย์ไม่เห็นเขาถอดสีหน้าก่อนจะปั้นยิ้มให้ “อาจารย์รู้ว่าเธอทำได้ เต็มที่นะ” หลังจากกลับมานั่งโต๊ะ สกายก็สอบถามได้ความว่ามีการจัดการแข่งขันวิชาการและอาจารย์เห็นว่ากัฟนั้นมีคุณสมบัติเลยส่งชื่อไป ทุกคนที่รู้ต่างพากันดีใจยกเว้นเพียงจีเอ็มที่รู้สึกผิดปกติบางอย่าง ว่ากันว่าสำหรับความรักจังหวะเวลาเป็นสิ่งสำคัญ เพราะหากเกิดจังหวะพลิกล็อคผิดพลาดแค่เสี้ยววินาที ก็อาจเกิดความเปลี่ยนแปลงของความสัมพันธ์ได้ “แมน...สบายดีไหม” คนที่ก้มหน้าอ่านหนังสือตัวชาเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย และเมื่อมองขึ้นมาแมนแทบไม่เชื่อสายตาว่าคนที่กำลังทักทายจะเป็นคนคนนั้น... “พี่ปี...” ... .. . “อร๊ายยย” เสียงกรี๊ดของสตรีเพศดังกระหึ่มจนคนที่ได้ยินพากันหันมอง ไม่เว้นโต๊ะของจีเอ็ม เมื่อเห็นถึงสาเหตุก็เมินไม่สนใจ โรอาเดินเปลือยอกเข้ามายังโต๊ะที่ทุกคนกำลังนั่งอยู่ เนื่องจากเล่นกีฬาจนเหงื่อซกเลยล้างตัวและเอาเสื้อพาดบ่าไว้ “จิ๊ เหมือนเห็นตัวเองตอนปีหนึ่งเลย” สกายพูดด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจพลันคิดถึงช่วงเวลาที่เขาเป็นหนุ่มฮอตของคณะ แต่เมื่อเห็นสายตาของภูที่เค้นหาเรื่องก็รีบหงอเข้าไปเกาะแขนเอาอกเอาใจ “คนที่หล่อขนาดนี้ เป็นของน้องภูนะ” “แหวะ พอเลย ไอ้โรมึงมาช้าไป” ภูแขวะคนรักก่อนจะฟ้องเพื่อนโบ๊ยปากไปยังทางที่แมนอยู่ “อะไรวะ แล้วพี่แมนอะ” โรอาไม่รู้ข่าวเลยทิ้งตัวนั่งก่อนจะกอดคอจีเอ็ม แต่ยังไม่ทันวางแขนเจ้าตัวก็เอี้ยวหลังหลบ “ไอ้เจ็มเดี๋ยวนี้เล่นด้วยไม่ได้เลยนะ ทำหวงตัว เดี๋ยวก่อนเหอะมึง” “เออ เรื่องของกูเอาไว้ก่อน นู้นเรื่องของมึง” จีเอ็มโบ้ยปากไปทางเดียวกับภูอีกครั้ง โรอาเลยมองตาม เขาเห็นแฟนตัวเองกำลังคุยกับใครบางคนอยู่ แถมทุกคนบนโต๊ะยังจ้องมองตามด้วยความสนใจ ตอนนั้นเขาจึงรู้ตัวว่ามีอะไรผิดปกติ “พี่สกายพี่ พี่แมนคุยกับใครอะ” “ชื่อว่าพี่ปี...แฟนเก่ามัน” คำว่าแฟนเก่ากระแทกหน้าโรอาอย่างจัง คราวนี้จ้องหนักเพ่งมองริมฝีปากเพื่อจับคำพูด “พี่สกาย เรื่องเป็นยังไงหรอ?” ภูรู้ว่าโรอาอยากถามแต่ไม่กล้าพูดเลยออกหน้าให้ สกายที่เห็นภูสนใจเลยเล่าหมดเปลือก ปีคือรุ่นพี่ที่อยู่ละแวกบ้านของแมน สนิทกันมาตั้งแต่เด็กจนพอแมนอยู่ม.6เขาสารภาพความในใจว่าชอบปี ปีเองคิดแบบเดียวกันเลยคบหาดูใจ พอเข้ามหาวิทยาลัยแมนก็ไปมาหาสู่ กระทั่งในวันครบรอบสองปีทั้งคู่เลิกรากันเพราะปีได้ทุนไปเรียนต่อเมืองนอก สองคนเลิกกันทั้งที่ยังรักกันอยู่ นี่คือทั้งหมดที่กัฟและสกายรู้ “พี่ว่า พี่แมนยังรู้สึกกับพี่คนนั้นอยู่ไหม” โรอากลืนน้ำลายเพราะคำถามแต่ละอย่างของภูล้วนเป็นสิ่งที่เขาสงสัย กัฟและสกายพากันส่ายศีรษะ แม้จะรู้จักและสนิทกันแต่แมนเป็นคนที่ทั้งคู่อ่านสีหน้าไม่ออก ภายนอกดูสงบนิ่งแต่ใจยากที่จะหยั่งรู้ “เอาจริง ๆ พวกนั้นเลิกกันเพราะสาเหตุอะไรพวกพี่ก็ไม่มั่นใจ เพราะแมนมันไม่เคยบอกเลยได้แต่คาดเดากันเอง” ทางฝั่งของแมน เขายืนหันหลังออกจากคณะ เมื่อเห็นคู่สนทนาจ้องไปยังด้านหลังตาเป็นมันก็เอียงคอมอง “พี่ปี หยุดเลยนั่นแฟนผม” “ว้าว น้องแมนนี่ได้แต่ของดี ๆ ตลอดเลย” แม้จะถูกห้ามแต่ปียังลอบมองไม่ขาด ซึ่งเป้าสายตาก็คือโรอา “แล้วพี่บอกได้หรือยังว่าทำไมถึงมาหาผม” ในเมื่อห้ามไม่ฟังแมนก็เลยไม่สนใจดึงเข้าธุระ “พี่ก็แค่...คิดถึงช่วงเวลาที่เราได้ใช้ร่วมกัน” “แต่ระหว่างเราเคลียร์ชัดแล้วนะ พี่เป็นคนฉีกสัญญาเอง” “พี่รู้ครับ ถึงได้มาหาน้องแมน...วันนี้” เมื่อท้องฟ้ามเริ่มเปลี่ยนสีคนบนโต๊ะพากันแยกย้ายกลับไปทำธุระของตัวเอง ภูกับสกายเป็นคู่แรก ตามด้วยกัฟและจีเอ็มเหลือเพียงโรอาที่ยังนั่งรอแมนต่อไปลำพัง “พี่แมน!” เมื่อเห็นคนรักเดินตรงมาหลังจากพูดคุยกับแฟนเก่าอยู่นาน โรอาทำหน้าดีใจเหมือนสุนัขเจอเจ้าของ “โรอา กลับก่อนก็ได้พี่มีธุระ” มองข้ามไหล่เห็นแฟนเก่าของแมนมองมาที่ตน โรอาก็นิ่วหน้าใส่แว้บนึงก่อนจะเปลี่ยนท่าทางทำทีอ้อนเรียกคะแนนสงสาร “ผมนั่งรอตั้งนาน แต่พี่มาบอกแค่นี้หรอ ผมเสียใจอะ” แมนเห็นแบบนั้นก็ใจอ่อน เดินไปบอกลารุ่นพี่แล้วกลับมารับโรอาเพื่อไปทานมื้อเย็นด้วยกัน โรอายิ้มกริ่มไม่คิดว่าลูกไม้ที่เรียนรู้จากภูจะใช้ได้ผลกับคนแบบแมน ในความคิดของเขาตอนนี้คงรู้สึกเหมือนเป็นผู้ชนะเพราะไม่ว่าจะเริ่มที่ใครแต่มาจบที่ตนเอง ทว่าหลังจากทานมื้อเย็นเสร็จโรอามาส่งแมนที่บ้านพักแต่ยังไม่ทันเดินเข้าบ้านก็มีรถอีกคันมาจอดรอรับ และคนที่ขับมาไม่ใช่ใครแต่เป็นปี แฟนเก่าของแมนนั่นเอง ที่ทุกคนรู้เรื่องความสัมพันธ์ของแมนนั้นเป็นเพียงสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาทั้งสิ้น ความจริงแล้วสาเหตุที่ทั้งคู่เลิกกันมีแต่เจ้าตัวที่รู้ดีแก่ใจ บ้านพักตากอากาศสองชั้นที่ชานเมือง รายล้อมไปด้วยป่าทึบ ประตูรั้วเองก็สูงท่วมหัวยากจะเห็นสิ่งปลูกสร้างภายใน เรียกได้ว่าเป็นสถานที่ที่มีความเป็นส่วนตัวสุด ๆ แมนกวาดตามองรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกคิดถึง เขาไม่ได้มาสถานที่แห่งนี้เกือบ 2 ปี ล่าสุดก็ตอนที่บอกลากัน “ไม่ได้มานาน แต่ยังดูเหมือนเดิมเลยนะ” “พี่คอยให้คนมาทำความสะอาดเอง จะได้ไม่เสียเวลา” ปี รุ่นพี่ที่ห่างหายลงจากรถมายืนซ้อนหลังกวาดตามองตามแมน บรรยากาศที่แสนจะคุ้นเคยทำให้ทั้งสองตกอยู่ในภวังค์ดื่มด่ำกับช่วงเวลาเก่า ๆ “ไม่ชวนแฟนมาด้วยหรอ?” ปีกล่าวด้วยความรู้สึกเสียดาย “อย่าพูดถึงเขา” แมนเอียงคอหันไปทำหน้าดุ คนฟังกลับยิ้มชอบใจ “อย่าบอกนะ ว่าแฟนของน้องแมนยังไม่รู้?” แมนทำเมินไม่สนใจ “หล่อดีนะหน้าตาคมเข้ม กล้ามแขนเป็นมัด กล้ามท้องก็เป็นลอนสวย ถ้าลงน้ำมันหน่อยคงเน้นให้ชัดขึ้นอีก” “...” แมนฟังก็หลงจินตนาการนึกภาพตาม แอบกลืนน้ำลาย ปฏิเสธไม่ได้โรอางานดีจริง “แถมยังกล้าถอดเสื้อกลางคณะ มีคนมองเป็นสิบสิบคน แบบนี้สเปคน้องแมนเลยใช่ไหม” “ทำไม อิจฉาเขาหรือไง” “เปล่า ก็แค่สงสัยว่า...เพอร์เฟคแบบนี้ ถูกแมนจับเป็นทาสแล้วหรือยัง...” จบประโยคแมนหันขวับกลับไปมอง สองตาประสานกันทำให้เข้าใจความหมาย ปีรีบหยุดพูดแต่อดคิดต่อไม่ได้ จินตนาการถึงโรอาในสภาพที่แตกต่างออกไป “ไม่ได้อิจฉาแฟนผม แต่อิจฉาผมอย่างนั้นหรอ?” แมนที่เห็นแววตาปีครู่เดียวก็เดาใจได้หมดทำเอาคนตัวสูงสะอึก “ไม่ได้เจอกันมา 2 ปี แต่น้องแมนยังรู้ใจพี่เหมือนเดิมเลยนะ ก็แน่ล่ะ พี่เป็นทาสตัวโปรดของน้องแมนหนิ ใช่ไหมครับเจ้านาย” ทันทีที่พูดจบจากที่ยืนซ้อนหลังค่อย ๆ ย่อตัวลงแล้วคลาน 4 ขาบนพื้นเงยหน้าขึ้นมองอีกคนก่อนจะเอาหัวไปถูขาทำอย่างกับสัตว์เลี้ยงอ้อนเจ้าของ # s. g! c' l( i9 D
9 z V: D e5 U$ E | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-20 21:41:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-3-1 22:03:32
โพสต์ 2025-2-21 13:15:07
โพสต์ 2025-1-21 07:32:47