แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย seksan11 เมื่อ 2025-2-10 10:38
มีหลายท่านทักมาว่าอยากอ่านเรื่องราวเก่าๆที่เคยลงไว้เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว เลยเอามาลงใหม่ให้อ่านพอให้หายคิดถึง อยากอ่านเรื่องเก่าๆของใครก็ทักมาได้นะครับ สำหรับเรื่องล่าสุดรอสักพักนะครับ ช่วงนี้เด็กแข่งบอลถี่ยิบ ไม่มีเวลาเลย....
***************************************
น้องบอส น้องคือกำเนิดของเรื่องราวทั้งหมดของเรื่องนี้ผมรู้จักน้องมาตั้งแต่น้องเรียน ป.4 เป็นเด็กคนแรกที่ผมสอนเตะบอลและทำให้ผมต้องทำทีมมาจนถึงปัจจุบันน้องกำลังจะจบ ม.6 ในปีนี้และจะไปเรียนต่อที่กรุงเทพ น้องบอสตอนเด็กๆฟันหลอหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ผิวขาวพอดีๆ(ไม่ขาวมาก) น้องหายไปจากชีวิตผมในช่วงหนึ่ง(ม.2-ม.4)เพราะไปติดเพื่อนและติดยาจนเกือบถูกไล่ออกจากโรงเรียนหลายครั้ง แต่สุดท้ายน้องกลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้งที่ต้องตะลึงคือน้องกลับมาแบบนิวบอส คือทั้งขาวทั้งหล่อทั้งนิสัยดีทิ้งคราบแบดบอยในอดีตออกไปจนหมดสิ้น **************************
“ตอนเย็น...โค้ชมารับบอสหน่อยได้ป่าวครับ....”
น้องบอสโทรมาหา...ในขณะที่ผมกำลังขัดเงาลูกชายคันโปรด น้ำเสียงน้องยังคงขี้เกรงใจอยู่เหมือนเดิม
“อ้าวเข้าค่ายเสร็จแล้วเหรอ แล้วรับที่ไหนบอส กี่โมง..?...”
“ครับ ที่โรงเรียน.............ครับ(โรงเรียนประจำจังหวัด)รถเขาจอดที่เดียวบอสก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถึงกี่โมง แต่น่าจะค่ำๆ ...มารับบอสได้ไหมครับโค้ช”
“ได้ครับ...”
ผมตอบกลับไปทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก แม้ระยะทางจากบ้านผมไปถึงโรงเรียนที่น้องบอกก็ไกลเอาเรื่องเลยทีเดียว(ราวๆ60กิโล)
“แล้วเสื้อกับกางเกงของบอสที่บ้านมีไหมครับ...? ตอนนี้บอสไม่มีผ้าเหลือใส่ละ บอสว่าจะนอนบ้านโค้ชเลย..”
“ก็น่าจะมีอยู่แหละ..!!ถ้าไม่มีก็ใส่ของโค้ชก็ได้....”
“เครครับ ใกล้ถึงเดี๋ยวบอสโทรบอก โค้ชเรียกซ้อมละ....”
เสียงนกหวีด..เสียงเอะอะดังมาจากปลายสายก่อนที่น้องบอสจะวางสายและหายเงียบไป
เสร็จธุระจากเจ้าลูกชายคันโปรด...ผมเดินมาสำรวจตู้เสื้อผ้าในห้องนอน
เสื้อนักเรียนสีขาวมอๆ แต่สะอาดและเรียบกริบ ปักชื่อ อนุ..... ท........ด้ายสีน้ำเงินที่ปักชื่อเริ่มซีดจางลงไปบ้าง คงเพราะอีกไม่นานเจ้าของมันก็จะจบม.6 แล้วใกล้ๆกัน...กางเกงนักเรียน ม.ปลายสีดำพับอยู่บนชั้นด้วยขนาดของกางเกงที่เล็กจ้อยและปลายขาที่เรียวไม่น่าเชื่อว่าน้องจะยังอุตส่าห์ใส่กางเกงตัวนี้ได้ เรียกว่านั่งแต่ละที...ไข่ปลิ้นออกมาจนเห็นชัดเจนเลยทีเดียว หยิบกางเกงนักเรียนน้องมาแนบจมูกก่อนสูดลมหายใจแรงๆ น่าแปลก..แม้กางเกงจะสะอาดปราศจากกลิ่นแต่ภายใต้จิตสำนึก..ผมกลับได้กลิ่นกายน้องโลดแล่นเข้ามาในประสาทสัมผัส ภาพใบหน้าน้องตั้งแต่เล็กจนโตผุดเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว
สำรวจดูจนทั่ว...นอกจากชุดนักเรียนแล้วก็ไม่มีเสื้อผ้าตัวอื่นของน้องบอสอยู่อีกเลย แต่ก็ช่างมันเถอะครับ...น้องบอสชอบเอาเสื้อผ้าผมมาใส่เป็นประจำอยู่แล้ว
ผมเตร็ดเตร่ไปมาในบ้านร่วมชั่วโมง จิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไรนักผมมักมีอาการอย่างนี้ทุกครั้งที่รู้ว่าน้องบอสจะมานอนค้างด้วย ก่อนที่สายๆบรรดาลิงน้อยทั้งหลายเริ่มทยอยเข้ามาในบ้าน วันนี้ไม่มีโปรแกรมแข่งและไม่มีโปรแกรมซ้อม เพราะพรุ่งนี้จะต้องลงสนามรุ่นU15 จึงอยากให้เด็กๆได้พักกันอย่างเต็มที่แต่ก็น่าเสียดายที่ตัวเก่งของทีมอย่างน้องแม็คไม่ได้ลงแข่งด้วยเพราะติดเข้าค่ายฟุตบอลที่ในตัวเมือง ใกล้เที่ยง..ผมปล่อยให้เด็กเฝ้าบ้านและออกไปซื้อของกินและขนมที่ห้างในตัวอำเภอมาตุนไว้ ไม่ลืมที่จะแวะตลาดซื้อข้าวเที่ยงให้พวกเด็กๆเพราะบางคนเล่นเพลินจนไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง แต่ด้วยของกินที่ซื้อมาเยอะมากกว่าปกติ ทำให้บางคนแอบสงสัยว่าซื้อมาทำไมมากมาย
“แน่ะๆ ...อย่าบอกนะว่า....??”
น้องแมนยู ชี้มือมาทางผมทำตาเจ้าเล่ห์...
“หรือว่าๆ พี่บอสจะมา.....”
ผมปัดมือน้องออกอย่างเกลียดคนรู้ทันไม่อยากแสดงออกให้พวกเด็กๆมันจับพิรุธได้ จึงต้องรีบกลบเกลื่อน
“เออๆ มาแล้วจะทำไม ป่ะๆเอากับข้าวไปใส่จานแล้วรีบๆกินอย่าพูดมาก...”
“เย้...!!นั่นไง...”
เสียงเด็กๆในทีมเฮลั่น
“กูว่าแล้ว พี่บอสจะมาจริงๆด้วย...!!”
แล้วข่าวน้องบอสที่ผมตั้งใจจะให้เป็นความลับ..มันก็ไม่เป็นความลับอีกต่อไปเฮ้อ.... ตกค่ำ..
ผมไล่เด็กๆทุกคนกลับบ้านก่อนจะขับรถเข้ามาในตัวจังหวัดโดยไม่ได้โทรถามว่าน้องบอสถึงไหนแล้ว เพราะคิดว่าน้องก็คงอยู่ในระหว่างเดินทางเช่นกัน
“ตอนนี้แวะกินข้าวกลางทางครับเขาว่าไม่เกินชั่วโมงก็น่าจะถึงแล้วครับโค้ช...”
“เออๆ กินข้าวอิ่มๆนะ ไม่ต้องรีบ...”
ผมเดินทางมาถึงหน้าโรงเรียน.......ซึ่งเป็นโรงเรียนชายประจำจังหวัดจอดรถข้างทาง...ก่อนจะลงมาเดินเล่นและซื้อของกินเพื่อฆ่าเวลาใช้เวลาไม่นานนักรถตู้ 2 คัน ก็ขับเข้ามาในรั้วโรงเรียนเมื่อรถจอดสนิท...น้องๆนักกรีฑาในชุดวอร์มสีดำทั้งชุดก็ทยอยลงมาจากรถทีละคนผมแอบมองอยู่ที่นอกรั้วโรงเรียน ก่อนที่โทรศัพท์ในมือจะดังขึ้น
“โค้ชอยู่ไหนละครับ บอสเพิ่งมาถึง....”
ผมโบกมือให้น้อง น้องบอสยกมือโบกตอบก่อนที่น้องจะเดินไปไหว้ลาโค้ชและสะพายกระเป๋าเป้สีดำวิ่งตัวปลิวตรงมาหาผม น้องบอสในชุดวอร์มสีดำทั้งชุดยิ้มแป้นเห็นฟันขาวมาตั้งแต่ไกล เสื้อและกางเกงสีดำขับผิวให้น้องยิ่งขาวขึ้นไปอีก ผมกอดน้องแรงๆอย่างคิดถึง กลิ่นน้ำหอมวัยรุ่นโชยมาเตะจมูกอยากจะหอมแก้มใสๆนั้นใจจะขาด แต่ก็ยังแอบแคร์สายตาคนอื่นอยู่บ้างเมื่อดูใกล้ๆ..น้องบอสยิ่งหล่อมากขึ้นไปอีกน้องตัวสูงเท่าผมแล้ว..และอีกไม่นานก็คงจะสูงกว่าผมแน่ๆ
“โค้ชรอนานมั๊ย เกรงใจนะเนี่ย....”
น้องพูดยิ้มๆ ไม่จริงจังอะไรมากนัก เพราะรู้ว่ายังไงผมก็ต้องมารับ
“เออๆ มาเกรงใจอะไรตอนนี้ กินข้าวอิ่มมายัง...”
“กินแล้วครับ แต่ยังหิวอยู่เลย ....”
น้องเอามือลูบท้อง ยิ้มอายๆเรื่องกินจุเนี่ย...น้องบอสไม่เคยเป็นรองใคร
“งั้นแวะกินร้านแถวนี้ไหมบอส ?? หรือกลับไปกินที่บ้าน...”
“กินที่บ้านก็ได้ครับ..บอสอยากอาบน้ำ เปลืองตังค์โค้ชด้วย...”
เรื่องขี้เกรงใจ...ก็ต้องยกนิ้วให้เขาอีกเช่นกัน
ขับรถออกจากตัวเมืองมุ่งตรงกลับบ้าน น้องบอสถอดเสื้อวอร์มสีดำออกวางไว้ข้างตัว เหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาวบางๆโชว์กล้ามแขนแน่นๆและขนรักแร้แลบออกมารำไรผมกลืนน้ำลายอึกอย่างไม่รู้ตัวน้องดูดีมากในชุดกีฬาแบบนี้เอื้อมมือไปบีบเป้ากางเกงวอร์มของน้องเบาๆ น้องบอสไม่พูดไม่ขัดขืน ปล่อยให้ผมลูบๆคลำๆบอสน้อยจนมันเริ่มขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะปรับเบาะเอนตัวนอนแบบสบายๆแต่สีหน้าน้องดูไม่ค่อยสบายใจนักสายตาจับจ้องไปข้างหน้าเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่...ก่อนจะเอ่ยปากเบาๆ
“โค้ช....??”
น้องเอ่ยปากแล้วเงียบไป
“ฮึ...ว่าไงบอส...”
น้องเงียบไปอีกอึดใจ
“โค้ชจะว่าไรมั๊ยครับ...ถ้าบอส เอ่อ บอส จะเลิกวิ่ง”
เสียงน้องอึกอัก พูดไม่เต็มปากเต็มคำนัก
“อ้าว...ทำไมล่ะบอส เวลาไม่ดีเหรอ....”
“ป่าว เวลาบอสติด 1 ใน 3 ของทีมได้ไปแข่งระดับภาคแน่นอนแล้วครับ”
“อ้าว....!!”
ผมงงไปกันใหญ่
“ถ้าเวลาดี แล้วบอสจะเลิกทำไม...!!”
น้องบอสหันหน้ามามองผม หน้าตาบ่งบอกถึงความรู้สึกกระอักกระอ่วน
“บอสเหนื่อยครับโค้ช ต้องตื่นมาวิ่งตีห้าทุกวัน ซ้อมเช้า บ่าย เย็นอาหารก็ต้องกินที่เขาจัดให้ แอบกินอะไรก็ไม่ได้ แล้วอีกอย่าง.....”
น้องหยุดพูดก่อนกลืนน้ำลายลงคอ
“บอสคิดถึงบ้าน คิดถึงยาย เป็นห่วงยาย....”
ผมใจหายวูบ เด็กน้อยคนนี้มีเรื่องราวให้ครุ่นคิดมากมายเกินวัยแต่กลับไม่ค่อยคิดถึงตัวเองสักเท่าไรนัก
“ลองคิดดูดีๆนะบอส บางทีบอสอาจหาเงินเลี้ยงยายจากการวิ่งก็ได้นะถ้าบอสตั้งใจจะทำจริงๆยายจะได้ดีใจไง”
น้องบอสแอบถอนหายใจเบาๆ หลับตาพริ้ม เหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“มันยากนะโค้ช กว่าพี่จะติดทีมชาติพี่ต้องไปเรียนที่ศูนย์ฝึกตั้งหลายปี แล้วอย่างบอสนี่อ่ะนะ.....
ผมเงียบ...เพราะคิดคำตอบให้น้องไม่ได้เหมือนกันภายในรถเงียบไปชั่วครู่จนแทบได้ยินเสียงหายใจของเราทั้งสองคน
“โค้ช...”
น้องบอสเอ่ยขึ้นเบาๆในความเงียบ
“ฮึ..!!ว่าไง หรือเปลี่ยนใจแล้ว...”
“บอสขอสูบบุหรี่ในรถได้ไหมครับ....”
ผมกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ที่น้องเปลี่ยนเรื่องได้เร็วจนปรับอารมณ์แทบไม่ทันก่อนจะกดหน้าต่างไฟฟ้าลงทั้งฝั่งคนขับและฝั่งน้องลงเพื่อระบายลม
“เอาดิ...ไม่เคยเห็นบอสสูบบุหรี่สักที อยากเห็นเหมือนกัน”
ผมพูดทีเล่นทีจริงเพื่อให้น้องผ่อนคลายลง น้องบอสปรับเบาะให้ตั้งตรงท่าทีเศร้าสร้อยเมื่อครู่ดูเหมือนจะดีขึ้นมาบ้างก่อนเปิดกระเป๋าเป้สีดำเพื่อหาบุหรี่
“โธ่..โค้ชอย่าแซวบอสดิ...ไปเข้าค่าย 7 วันไม่ได้ดูดสักตัวดูดิ ซองยังไม่ได้แกะเลยครับ เขาห้ามทุกอย่าง....”
น้องโชว์ซองบุหรี่ที่ยังไม่ได้แกะ ก่อนจะเปิดซองอย่างคล่องแคล่วจุดไฟแช็คบนปลายมวน...ซี๊ดอัดเข้าปอดแรงๆจนไฟสว่างวาบควันบุหรี่ที่ปล่อยออกมาปลิวหายไปตามแรงลม...มันเหมือนระบายความรู้สึกที่อัดอั้นในใจมานาน
“ไง...มวนแรกในรอบ 7 วันแล้วนี่ล่ะ..ไม่ได้เอาออกกี่วันมาแล้ว....”
ผมแกล้งบีบควยน้องนอกกางเกงวอร์มแรงๆซึ่งตอนนี้มันแข็งเป็นลำยาวพาดไปในกางเกงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“เหมือนกันแหล่ะครับ มันเหนื่อยจนไม่มีเรี่ยวแรงทำอย่างอื่นคนก็เยอะด้วย...”
น้องสูบบุหรี่ไม่ถึงครึ่งมวนก็ปาทิ้งออกนอกหน้าต่างรถ
“พอละครับ เกรงใจโค้ช...”
ผมยิ้ม...ที่อย่างน้อยน้องก็ยังมีสำนึกที่ดีอยู่ลึกๆ
“เลิกซะสูบก็ได้ บอส...หยุดสูบมาได้ตั้ง 7 วันหยุดไปเรื่อยๆก็น่าจะเลิกได้นะ”
ป้ายไฟเซเว่นข้างทางที่มองเห็นแต่ไกล...ทำให้ผมฉุกคิดอะไรบางอย่างออกมา...
“งั้นเอาเบียร์ไหมบอส เซเว่นอยู่ข้างหน้าพอดี....”
น้องบอสไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่สำหรับผมแล้ว...มันแปลว่าน้องโอเคผมจอดรถ...ค้นหากระเป๋าตังค์...แต่น้องบอสจับมือห้ามไว้ทำท่าจุ๊ๆปาก
“ไม่ต้องเลยครับ...เดี๋ยวบอสลงไปซื้อเอง บอสเลี้ยง...”
ผมทำหน้างง จนน้องบอสหัวเราะคิก
“บอสพูดเล่น ก็ตังค์วอเลทที่โค้ชโอนให้น่ะแหล่ะครับยังไม่ได้ใช้ซักบาทเลย”
ผมตบหัวน้องเบาๆที่บังอาจอำกันได้ก่อนที่น้องจะวิ่งตัวปลิวเข้าไปไนเซเว่น...หายไปราวๆ 5 นาทีและกลับออกมาพร้อมเบียร์กระป๋องเขียวถุงใหญ่และขนมขบเคี้ยวอีกถุงเบ้อเร่อ
ตลอดทางกลับบ้าน...แม้ระยะทางจะไม่ไกลมากนักแต่น้องบอสเมื่อเบียร์เข้าปากไปไม่ถึงกระป๋อง น้องเริ่มเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากเด็กพูดน้อยขี้อาย..กลายเป็นคนพูดจ้อๆตลอดทาง สีหน้าร่าเริง หัวเราะตลอดทาง...แถมยังพูดมากจนแทบไม่มีเวลาหยุดพักหายใจ ผมชอบมองน้องตอนนี้มากๆ น้องดูผ่อนคลาย..ขี้เล่นขี้อำจนอยากหยุดโลกของน้องกับผมไว้ตรงนี้จริงๆ
เกือบสี่ทุ่ม....ถนนเข้าบ้านเงียบสนิทไม่มีรถราร่วมถนนแม้แต่คันเดียว เบียร์ของผมหมดไปไม่ถึงกระป๋อง ส่วนน้องบอสไม่ต้องพูดถึง...หมดไปสามกระป๋องในเวลาอันรวดเร็ว(ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย)ซึ่งตอนนี้ตาน้องเริ่มเยิ้มและน้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนไปตามประสาเด็กคออ่อนเพิ่งหัดกิน
“ถึงแล้วเหรอโค้ช เร็วจัง....”
“เออ บอสไม่ได้ขับนี่..มันก็เร็วดิคนขับง่วงจะตายละเนี่ยปะๆเข้าบ้าน อาบน้ำอาบท่า จะได้สดชื่น...”
น้องบอสหิ้วกระเป๋าเป้ลงจากรถโดยไม่ลืมหยิบถุงเบียร์และขนมพะรุงพะรังลงมาด้วย
ผมเดินกอดคอน้องเข้าไปในบ้าน หอมแก้มทั้งซ้ายขวาให้หายคิดถึงน้องบอสเดินเข้าไปในห้องนอนโดยไม่ต้องบอก โตยมีผมเดินตามเข้าไปติดๆ
“ผมอาบน้ำก่อนนะโค้ช ร้อน....”
น้องโยนกระเป๋าเป้ทิ้งลงบนที่นอน วางถุงหิ้วลงบนโต๊ะคอม
โดยไม่คาดคิด...จู่ๆน้องบอสก็ถอดเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงวอร์มสีดำลงในตะกร้า เหลือแต่กางเกงในสีขาวสะอาดติดกายเพียงชิ้นเดียวก่อนเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ ผมใจเต้นตึกๆ..กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นหุ่นน้องบอสเต็มตา เด็กหนุ่มคนนี้มีเซ็กส์แอพพิวอยู่เต็มไปทุกอณูของร่างกาย ผิวน้องบอสไม่ได้ขาวมากส่วนหนึ่งคงเพราะโดนแดดจากการฝึกซ้อมอย่างหนัก ผิวที่คอมีรอยคล้ำแดดนิดๆแต่ที่เห็นชัดเจนคือกล้ามอกและกล้ามแขนที่เริ่มมาแบบจัดเต็มกว่าทุกครั้งที่เจอกันมันเห็นเป็นลูกเป็นก้อนชัดเจนโดยน้องไม่ต้องเบ่งกล้ามกล้ามท้องเป็นลูกๆ..ขนหยิกหยอยพองามหายไปในดงหมอยยิ่งเป้ากางเกงของน้อง..มันช่างนูนเด่นชัดเจนเต็มตายิ่งนัก
ผมอดใจไว้ไม่ไหว...เดินเข้าไปกอดน้องและไซ้ซอกคอจากด้านหลัง ก่อนที่มือแสนซนจะล้วงเข้าไปในกางเกงในสีขาว สัมผัสกับดุ้นเนื้อเด็กหนุ่มวัย 18 ปี ที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่ภายใน น้องบอสดันมือผมออกเบาๆ
“โค้ช...อย่าเพิ่งดิ บอสขออาบน้ำก่อน....”
น้องบอสพูดเสียงคล้ายคนเมา ผมพลิกตัวน้องหันหน้ามาหา พูดข้างหูเบาๆ
“งั้นอาบด้วยกันเลยมั๊ยบอส...จะได้ช่วยถูตัวให้ไง...”
น้องบอสไม่ตอบ ใส่กางเกงในตัวเดียวโทงๆเดินตรงไปห้องน้ำแต่น่าแปลก..น้องไม่ยอมปิดประตูห้องน้ำซะงั้น(อ้าว..555)
ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างรวดเร็วจนไม่เหลือแม้แต่กางเกงในเดินตามน้องบอสเข้าไปในห้องน้ำทันที...............!! ภายในห้องน้ำที่มีพื้นที่อันจำกัด ไออุ่นของน้ำอุ่นจากฝักบัวที่น้องบอสเปิดราดตัวทำให้เกิดไอน้ำคลุ้งไปทั่ว ผมโอบกอดเอวน้องบอสจากด้านหลัง น้องสะดุ้งนิดๆเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างกายของผมนั้นเปลือยเปล่าแน่ล่ะ..น้องบอสยังไม่เคยเห็นผมในสภาพเปลือยเช่นนี้...และผมเองก็ไม่เคยอาบน้ำในสภาพที่ตัวเองไร้เสื้อผ้าต่อหน้าคนอื่นอย่างนี้เช่นกัน “บอสถอดกางเกงในออกดิ เดี๋ยวถูสบู่ให้…”
ผมดึงกางเกงในน้องลงและถอดออกทางปลายเท้า น้องช่วยยกขาเพื่ออำนวยความสะดวกและในที่สุดร่างกายหนุ่มน้อยวัย 18 ปีเต็มก็เปลือยเปล่าเช่นเดียวกันกับผม ร่างปลือยของน้องบอสทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นส่ำ....เพราะมันเรียบเนียนเต็มไปด้วยมัดกล้ามแบบพอดีๆ ก้นกลมๆของน้องมองจากด้านหลังนั้นแน่นปั๋งไม่น่าเชื่อเหมือนว่านี่คือเด็กน้อยกะโปโลที่ผมเคยสอนเตะบอลเมื่อ 8 ปีที่ผ่านมา กดครีมอาบน้ำ...ถูไปบริเวณกลางหลังน้องให้เกิดฟองลูบไล้บนหลังเบาๆ ใช้ฝ่ามือขัดหลังขาวๆ..ผิวน้องบอสนั้นเรียบลื่น บริเวณลำคอด้านหลังสีคล้ำกว่าส่วนอื่นเล็กน้อยคงเพราะตากแดดฝึกหนักมาตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา ผมขัดเบาๆที่คอน้องอย่างตั้งใจมือไม้ที่ไม่ค่อยอยู่สุขลูบคลำไปทั่วร่างกายให้สมกับความอยากและความคิดถึง น้องบอสไม่ได้ใส่ใจการกระทำของผมปล่อยให้ลูบๆคลำๆได้ตามสบาย
น้องเงยหน้าให้สายน้ำอุ่นจากฝักบัวราดรดใบหน้าอยู่ชั่วครู่หน้าหล่อๆนั้นหลับตาพริ้มอย่างผ่อนคลาย....ดูคล้ายน้องกำลังขับไล่ความเหนื่อยล้าออกจากร่างกายผมโอบกอดน้องจากด้านหลัง..ถูบริเวณหน้าอกที่แน่นด้วยมัดกล้าม ควยผมแนบอยู่กับร่องก้นของน้องผมจงใจดันมันเข้าไปแนบชิดจนน้องก็ชักเริ่มเอะใจ
น้องบอสชำเลืองดูท่อนควยของผมที่ขนาดใกล้เคียงกับน้องซึ่งแนบอยู่กับร่องก้นอย่างไม่ค่อยไว้วางใจนักผมแกล้งกดเน้นลงไปจนท่อนเนื้อของผมจมไปกับร่องก้นอุ่นๆ...บดบี้ไปมา..ให้ควยแนบแน่นกับก้นน้องมากที่สุดแกล้งถูไถขึ้นลงไปมาจนน้องบอสต้องครางอือในลำคอ
“หื้อ....โค้ช อย่าแกล้งดิครับ อาบน้ำให้เสร็จก่อน...”
อารมณ์หื่นกระหายผสมความหน้ามืด บวกกับควยที่แข็งจนแทบจะแตกทะลักออกมาเองทำให้ผมกล้าเอ่ยปากขอเอาน้องไปตรงๆ
“บอส..ไม่ไหวละ ขอเอาเข้าไปได้มั๊ย..??.
ผมเอาจับควยตัวเองทิ่มเข้าไปในร่องก้นลื่นๆของน้อง ก่อนจะใช้นิ้วกลางล้วงเข้าไป...พยายามแหย่เข้าไปภายในช่องลับความลื่นของครีมอาบน้ำทำให้นิ้วผมผลุบเข้าไปในรูสรรค์นั้นได้เล็กน้อย แต่ทว่าเข้าไปได้ไม่ถึงข้อมือ...น้องบอสรีบขมิบก้นโก่งตูดหนีทันทีคงรู้แล้วแหละ...ว่าที่ผมขอหมายถึงอะไร
“ไม่เอาโค้ช !!.....เจ็บ...เอานิ้วออก...”
ผมยังไม่ยอมแพ้ พยายามออกแรงแหย่นิ้วเข้าไปอีก
“น่านะ...ลองดูก่อน...ถ้าเจ็บก็เอาออก...”
น้องบอสขมิบก้นแรงขึ้น เอามือมาจับมือผมไว้ พูดเบาๆอย่างน่าสงสาร
“โค้ช...บอสเจ็บจริงๆครับ เอาไว้วันหลัง...”
ผมคงแหย่ลึกจนน้องเจ็บหรือน้องบอสอาจยังทำใจไม่ได้...ผมเอามือออกอย่างเสียดาย แต่ภายในใจนั้นแอบยิ้มกริ่มนิดๆ...เพราะอย่างน้อยๆน้องก็ยังให้ความหวัง พูดกระซิบใกล้ๆหูน้องเบาๆ
“งั้นวันหลังขอนะ...”
น้องบอสเงียบ..ไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ
เมื่อน้องยังไม่น่าจะพร้อมในตอนนี้จริงๆ ผมพลิกตัวน้องหน้าให้หันหน้ามา สบตาที่ยังคงเยิ้มจากฤทธิ์แอลกอฮอล์กอดน้องแนบแน่น...จนควยที่แข็งปั๋งของเราสองคนบดขยี้กันไปมา น้ำอุ่นจากฝักบัว...ราดรดร่างเราสองคนเหมือนมันจะหลอมละลายสองร่างให้เป็นร่างเดียวกันในตอนนี้น้องโตขึ้นจนสูงเท่ากับผมเป๊ะ หน้าน้องชนอยู่ใกล้กับหน้าผมจนลมหายใจของเราราดรดกันไปมา
“บอส งั้นจูบหน่อย...”
ไม่พูดเปล่า ผมเชยคางน้องขึ้นเล็กน้อย...กดศีรษะน้องเข้ามาและบดจูบลงบนปากนุ่มๆของน้องน้องบอสเม้มปากทันที..เพราะเตรียมตัวเตรียมใจไม่ทันที่โดนจู่โจมแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวแบบนี้
แต่ผมยังคงรุกไล่ต่อไป
“บอส...ลิ้น…”
มันเป็นการสื่อสารที่รู้กันระหว่างเราสองคน...ว่าผมต้องการแลกลิ้นกับน้อง
น้องบอสแลบลิ้นออกมาตามที่ผมบอกแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก ตายังปรือๆหยาดเยิ้ม แต่ผมไม่สนใจ...เอาปากและลิ้นเข้าไปพัวพันกับปากและลิ้นน้องทันทีกลิ่นเบียร์และกลิ่นบุหรี่อ่อนๆทำเอาผมอารมณ์เตลิดจนต้องครางอืออาในคออย่างลืมตัวลิ้นและปากของน้องบอสช่างหอมหวาน นุ่นเนียน สายน้ำที่ราดรดอยู่บนศีรษะทำให้เราต้องหลับตาบดจูบกันจนแทบไม่ได้หายใจหายคอยิ่งจูบ...ยิ่งรู้สึกว่าควยน้องที่เกาะเกี่ยวควยผมมันเริ่มอุ่นขึ้นเรื่อยๆ
ผมเอามืออีกข้างกดก้นน้องให้ควยน้องบดกับควยผมไปมาก่อนจะเอามือทั้งจับควยน้องและควยผมเข้าด้วยกันและชักเข้าออกเบาๆอย่างนุ่นนวลราวๆสองสามนาที จู่ๆน้องบอสถอนปากออก....หายใจหอบๆ เอ่ยปากเสียงกระเส่า
“โค้ช...ดูดให้หน่อย บอสไม่ไหว..จะแตกแล้ว....!!”
ให้ตายเหอะ....นี่ผมกำลังฝันไปหรือเปล่า
ไม่พูดเปล่า....น้องบอสกดไหล่ผมลงไปหาควยน้อง.....
เมื่อเห็นอาการที่แสดงออกถึงความต้องการปลดปล่อยของหนุ่มน้อยออกมาอย่างชัดเจนเช่นนี้ผมปิดฝักบัว....รีบนั่งลงคุกเข่าลงตรงหน้าดุ้นควยขนาดเกือบ 7 นิ้วยกขาข้างหนึ่งของน้องให้วางลงบนฝาชักโครก ในท่านี้ควยน้องชี้เด่ออกมาอย่างชัดเจน ก่อนบรรจงดูดควยน้องเข้าไปจนมิดด้ามน้องบอสสะดุ้งนิดๆ...ซี๊ดปากหน้าแหงนเชิดทันที หน้าหล่อๆนั้นหลับตาปี๋
ดุ้นควยน้องที่อยู่ในปากผมนั้นมันคับปากจนแทบอมไว้ไม่ไหว มันทั้งอุ่นและแข็งมากๆ...เหมือนกับว่ามันพร้อมจะระเบิดออกมาได้ตลอดเวลาผมครูดปากไปบนลำควยน้องเนิบๆ ลิ้นตวัดเลียไปบนรอยหยักส่วนปลาย มันสะอาดไร้กลิ่นเหมือนทุกครั้งแต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจ...น้องบอสเอามือกดหัวผมเบาๆให้ดูดลึกและแรงขึ้น พร้อมกับกระเด้าเอวสวนมาเป็นจังหวะ
ไม่ถึงนาที....ด้วยอารมณ์ที่พุ่งพล่านและน้ำวัยหนุ่มที่กักเก็บมานานถึง 7 วันน้องบอสกดหัวผมและเด้งควยสวนเข้ามาอย่างรวดเร็วจนแทบไม่เป็นจังหวะ เสียงควยที่เข้าออกปากผมดังแจ๊ะๆๆๆ ถี่กระชั้นเข้าไปเรื่อยๆ ก่อนที่น้องจะขมิบตูด....ดันเอวส่งดุ้นควยเข้ามาในปากผมจนมิดลำเผลอตัวส่งเสียงที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนดังลั่นห้อง
“ซี๊ด...อ๊าก...เชี่ย..เสียวชิบหาย....!!”
น้องบอสกดหัวผมลงไปจนแนบกับดงหมอยดกดำ เนื้อตัวสั่นเทา...ควยน้องกระตุกพ่นน้ำว่าวเข้าไปในปากผมอย่างมากมายจนแทบหายใจหายคอไม่ทันมันหลายครั้งมากๆ...และแต่ละครั้งมันแรงเสียจนปากผมรู้สึกได้
ตึบๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถ้าควยน้องตอนที่ดีดตัวอยู่ในปากผมตอนนี้มันมีเสียง มันคงได้ยินเสียงประมาณนี้จริงๆ
“ซี๊ด...................”
เสียงซี๊ดปากระบายอารมณ์ลากยาวไปตลอดระยะเวลาที่ควยน้องยังคงส่งน้ำเชื้อวัยหนุ่มพุ่งเข้าไปในปากผมมันยาวนานกว่าทุกครั้งเพราะคงเก็บไว้นานหลายวันเกินไป...ก่อนที่มันจะค่อยสงบลงและเต้นตุบๆเบาๆอยู่ในปากผม
ผมคายควยน้องออกมาจากปากอย่างยากเย็น...เพราะน้ำว่าวน้องยังคงคาอยู่ในปากและมันทั้งใหญ่ทั้งยาวเสียเหลือเกิน
แม้น้ำจะว่าวล้นทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตกไปแล้ว...แต่ควยน้องบอสยังคงชี้เด่เช่นเดิมแถมยังเงาวับไปด้วยน้ำว่าวปนน้ำลาย น้ำว่าววัยใสที่ฉีดพ่นเข้ามาในปากผม...ไหลย้อยออกมาจากปากจนร่วงหยดแหมะลงพื้นห้องน้ำผมกลั้นใจกลืนลงไปเสียงดังอึกใหญ่...แม้มันจะทั้งเฝื่อนทั้งคาวจัด(ยิ่งโตน้ำยิ่งคาวขึ้นเรื่อยๆอ่ะ)แต่ด้วยความหล่อความใสของน้องบอส...ทำให้ผมไม่ลังเลใจที่จะกลืนมันลงไป
พออารมณ์เงี่ยนของน้องบอสสงบ แต่อารมณ์ความต้องการของผมยังคงพลุ่งพล่านอยู่เหมือนเดิม
ผมจับมือน้องบอสให้มากำควยผม...ทั้งๆที่ไม่เคยทำมาก่อน
“บอส...โค้ชไม่ไหวละ ชักว่าวให้หน่อย”
ไม่รู้เหมือนกันว่าผีห่าซาตานตนไหนทำให้ผมเอ่ยคำนั้นออกมา..และคิดว่าน้องคงปฏิเสธแต่ผมกลับคิดผิดไปถนัด....
น้องบอสสวมกอดผมจากด้านหลังอย่างนุ่มนวล กอดเอวผมด้วยมือข้างเดียว..ก่อนที่มืออีกข้างจะอ้อมมาจับควยผมแล้วชักเบาๆ
อารมณ์ผมในตอนนั้น...มันไร้คำอธิบายจริงๆครับ
มือน้องที่สาวว่าวให้ผม...มันละมุนละไมอีกทั้งควยน้องที่แนบชิดอยู่กับก้นผมมันให้ความรู้สึกแปลกๆ
ไม่นานนัก..ผมรู้สึกเสียวๆที่ในช่องท้องจนต้องรีบบอก
“บอส...”
“ครับโค้ช...??”
“เร็วอีกหน่อย...จะแตกแล้ว....!!”
น้องบอสจับควยผมให้กระชับแน่นขึ้น...เร่งจังหวะมือตามที่ผมบอก ในตอนนั้นผมรู้สึกหวิวๆเหมือนตัวเองกำลังตกจากที่สูง...มือเท้าเริ่มจิกเกร็งก่อนจะพ่นน้ำว่าวพุ่งไปข้างหน้าอย่างมากมาย....ให้ตายเหอะ...ตลอดชีวิตผมเอาผู้หญิงมาหลายคนและชักว่าวช่วยตัวเองมาตลอดแต่ไม่เคยมีครั้งไหนทีเสียวสุดๆเหมือนครั้งนี้ นี่มันหัตถ์พระเจ้าชัดๆ
น้ำแตกไปแล้ว...น้องยังคงชักควยให้ผมหนับๆจนกระทั่งมันอ่อนตัวลง ผมหายใจหอบเหนื่อย...ความรู้สึกเหมือนตนเองกำลังล่องลอยอยู่บนสวรรค์หันมาสบตา..น้องบอสทำหน้าแหยๆเหมือนคนทำอะไรผิด ผมเหนี่ยวคอมาหอมแก้มใสนั้นแรงๆเต็มฟอด
“เก่งจัง...”
ผมชมเพราะไม่รู้จะพูดอะไร น้องบอสหัวเราะแหะๆ
“แล้วอย่าลืมที่สัญญานะ....!!”
“สัญญาไรโค้ช...?
ไม่แน่ใจว่าน้องบอสแกล้งทำมึนหรือไม่ทราบจริงๆ
“ก็นี่ไง...!!.
ผมแกล้งแหย่นิ้วเข้าไปในร่องก้น...จนน้องสะดุ้งโหยง
“ห้ามผิดสัญญาเด็ดขาดนะ...บอกก่อน...”
ผมคาดคั้นทีเล่นทีจริง แต่น้องบอสเงียบกริบ....ก้มหน้าอายๆ
“ป่ะๆอาบน้ำกันดีกว่า....”
ผมตัดบท..เพราะรู้ดีว่าน้องคงต้องทำใจอีกนาน.....
ช่วยกันอาบน้ำถูตัว ซุกไซ้กันไปมาอีกร่วมๆ 10 นาทีจึงออกจากห้องน้ำ..ใส่เสื้อผ้าแต่งตัวกันในห้องนอน
“โค้ช...ตอนเช้าผมยืมรถไปหายาย แล้วมานอนกับโค้ชอีกคืนได้ไหมครับ..”
น้องบอสที่นอนหันหน้าชนกับผมบนที่นอนเอ่ยเบาๆ น้ำเสียงเหมือนคนง่วงนอนเต็มกลืน
“เอาดิ...นอนกี่คืนก็ได้ เดี๋ยวฝากของกินไปให้ยายด้วย ยายคงเป็นห่วงบอสแย่ละ...”
ผมกอดน้องแน่นกระชับในอ้อมแขนไอเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศทำให้เราทั้งสองคนต้องนอนกอดก่ายอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกัน..ความอบอุ่นภายใต้ผืนผ้านั้นแผ่ซ่านไปทั่ว
ตีหนึ่งสิบนาที...น้องบอสหลับไปแล้ว เสียงกรนเบาๆต่อเนื่องแต่ตาผมยังคงเบิกโพลงเหมือนคนกินกาแฟเข้าไปสักสิบแก้ว ใจคิดนั้นล่องลอยไปไกล...ไกลจนข่มตาลงไม่ได้
อีกไม่เกิน 6 เดือน น้องบอสจะจบ ม.6 และจะจากผมไปเรียนต่อที่อื่นแล้วร่างกำยำที่นอนอยู่เคียงข้างกันตอนนี้ผมยังจะมีโอกาสได้โอบกอดอีกไหมนะผมจะได้เห็นรอยยิ้ม ได้ยินเสียงหัวเราะของน้องอีกหรือเปล่าและที่ทำให้ใจหายวูบสุดๆ...คือน้องจะลืมผมหรือเปล่านะ
ผมถอนหายใจออกมาแรงๆ...โอบกอดน้องบอสจนแน่นกระชับจากด้านหลังหน้าซุกไปที่ซอกคอน้อง...ก่อนจะผลอยหลับไปพร้อมกับความรู้สึกที่ยังคงเวิ้งว้างว่างเปล่า
*********************
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-2-10 09:25:41
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-2-10 10:38:08
โพสต์ 2025-2-10 11:03:30
โพสต์ 2025-2-10 13:12:16
โพสต์ 2025-2-10 13:25:58