โหงพรายราคะ 2

tasatan

เสียงลมหายใจหนักๆ ของ พี่เวหา กระทบข้างหูของ ต้นน้ำ ขณะที่ร่างสูงใหญ่แนบชิดกับเขาจนแทบไม่เหลือช่องว่าง กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย กลิ่นของผู้ชายที่ผ่านการซ้อมหนักมาตลอดทั้งวัน… มันเข้มข้นจนต้นน้ำแทบมึนเมา

8 [4 c! @6 p  y/ s+ qพรายกระซิบข้างหูเขาเบาๆ "รู้สึกดีไหม?"
" u) A& B: O0 b; o: n; N. M7 B( y
: c0 _1 b  |( h" s2 A"มาก…" ต้นน้ำตอบในใจ
) L7 a, r/ N8 Q/ \* O2 W
& s0 h1 I4 o/ X' v7 R: ~+ u"งั้นสนุกต่อเลยดีไหม?"
; m9 V. g5 M3 a' B7 T: y" [' l
1 E" S+ f  H8 p% N8 ^# i6 yพรายในร่างของเวหา ได้จูงมือของต้นน้ำ ไปยังห้องล็อกเกอร์ของนักกีฬา ซึ้งตอนนี้ไร้ซึ่งผู้คน
+ \6 i. G5 J4 i% g
"เรามาเริ่มกันเลยดีไหม" พรายในร่างของพี่เวหากล่าว
' ]) z$ Q, Q$ W: \9 y  }
- ]  z, G& z/ R8 @, @8 K. \ก่อนที่ต้นน้ำจะได้ตอบอะไร พี่เวหาก็พลิกตัว ดันร่างของต้นน้ำให้ติดกับผนัง มือแกร่งของเขากดลงบนไหล่ของต้นน้ำ บดเบียดกลิ่นกายของตัวเองเข้ากับเขาอย่างจงใจ

" ]; ^( Q# Y9 u% E! F"ทำไมกูรู้สึก…" เวหาขมวดคิ้ว ดวงตาเหม่อลอยแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา เขาดึงต้นน้ำเข้ามาแนบอก ซุกหน้ากับลำคอของต้นน้ำราวกับถูกสะกด

"พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเบาๆ ขณะที่ริมฝีปากของพี่เวหาเคลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ ลมหายใจร้อนๆ ผสมกับกลิ่นเหงื่อของเขาแผ่กระจายไปทั่ว

: k, F; C* r$ E( lพรายกำลังควบคุมทุกอย่าง มันไม่ได้แค่ให้พี่เวหามาหาต้นน้ำ แต่มันกำลังผลักดันให้ทุกอย่างเลยเถิดไปมากกว่านั้น
! v/ q( w& i3 C/ J
. R- |: ]! y0 P4 j+ Y/ c"พี่… ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ…" เวหาพึมพำข้างหู
+ u' l: ]2 ?" e$ g) P1 X' h/ D
( Q& a1 S" M7 Gต้นน้ำยิ้มมุมปาก มือของเขาสัมผัสกับแผ่นอกที่ร้อนผ่าว เขารู้ว่าเวหากำลังสับสน แต่ก็รู้เช่นกันว่าอีกฝ่ายไม่อาจห้ามตัวเองได้

1 o$ E7 B+ H* ?0 }* Iเพราะพรายกำลังเล่นสนุกกับพวกเขาอยู่
8 [4 L, s4 e6 m$ E6 s+ O5 ]% _
"พี่ไม่ต้องเข้าใจหรอก…" ต้นน้ำกระซิบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้น จับท้ายทอยของพี่เวหา… ดึงเขาเข้ามาใกล้กว่าเดิม ทั้งคู่ค่อยๆจูบปากกันอย่างดูดดื่ม ลิ้นของเวหาค่อยๆล้วงเข้าไปในปากของต้นน้ำ ก่อนจะผลักออกจากกัน

ต้นน้ำกรีดนิ้วลงบนต้นคอของพี่เวหาอย่างเชื่องช้า แผ่วเบา แต่กลับปลุกเร้าให้ร่างสูงสะท้าน ดวงตาของเวหาวาววับราวกับถูกควบคุมด้วยแรงปรารถนาอันรุนแรงที่ไม่อาจต้านทานได้

* l2 ]! R; ?- F" T( h"ต้นน้ำ..." เสียงของพี่เวหาแหบพร่า
# [9 X- N4 f# b+ M% i, K6 A
) a, A5 c! o7 ?& @ริมฝีปากของเขาแตะลงบนผิวเนื้อขาวเนียนของต้นน้ำ เบาๆ ในตอนแรก แล้วไล่ต่ำลงอย่างจงใจ รอยสัมผัสร้อนผ่าวจากลมหายใจของเขาทำให้ต้นน้ำเผลอกัดริมฝีปากตัวเอง มือแกร่งของพี่เวหากดแน่นลงบนสะโพกของเขา รั้งให้ร่างกายแนบสนิทกันมากขึ้น
7 }# b. @* n/ o1 J4 i
"พี่ไม่ควร..." เวหาพึมพำ แต่กลับไม่ยอมหยุด

. Z; g' O5 Y% o9 B  {- F# P+ Mต้นน้ำยกมือขึ้น ลูบไล้แผ่นหลังที่ชื้นเหงื่อของอีกฝ่าย ปลายนิ้วลากผ่านกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง ลำคอของเวหากระตุกเมื่อเขาถูกจุดไฟด้วยสัมผัสนั้น
3 I6 ?2 b1 T+ L0 |0 p% d$ o
, S  L0 p: j( a* u; L& E6 \2 I"พี่ไม่ต้องคิดหรอก..." ต้นน้ำกระซิบเสียงแผ่ว ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้ ริมฝีปากของทั้งคู่แนบกันในที่สุด

มันไม่ใช่จูบที่อ่อนหวาน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา รุนแรงและหิวกระหาย พี่เวหากดริมฝีปากลงมาแนบแน่น รสสัมผัสลึกซึ้ง ร้อนแรง และไม่มีใครต้องการให้มันหยุด
5 _- f& R" O3 Z6 l) F
มือของเวหาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของต้นน้ำ ร่างกายของพวกเขาบดเบียดเข้าหากัน จังหวะหายใจหนักหน่วง เสียงครางต่ำๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอของเวหา
, t" l* U. c1 m" u) W
พรายยังคงซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืด มันเพียงเฝ้ามองด้วยความพึงพอใจ เพราะคืนนี้… ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามที่มันต้องการ

เวหากระชับอ้อมแขน ดึงต้นน้ำเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดซอกคอของต้นน้ำ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะเคลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ

" L) `; C1 b! Qต้นน้ำแอ่นกายเมื่อสัมผัสอุ่นชื้นลากผ่านผิวเนื้อ เปลวไฟแห่งราคะกำลังลุกโชนเมื่อพี่เวหาไล้ริมฝีปากไปตามแนวกระดูกไหปลาร้า แล้วจงใจจูบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาหยุดอยู่ที่ใต้แขน
) L  e7 U& ?8 ]- x3 K0 x
เวหายกแขนของต้นน้ำขึ้น เผยให้เห็นผิวเนื้ออ่อนบางที่ถูกซ่อนไว้ ลมหายใจของเขาหนักหน่วง ขณะที่ริมฝีปากแนบลงบนรักแร้ของต้นน้ำ สัมผัสนุ่มชื้นของปลายลิ้นลากผ่านผิวอย่างจงใจ รสสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยทำให้ต้นน้ำสะดุ้ง ร่างกายสั่นสะท้าน
, w6 `  `$ J$ P
"พะ…พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเสียงแผ่ว

: C, [1 e( \8 j1 \" X3 Q& a6 zแต่เวหาไม่ฟัง เขาใช้ลิ้นกวาดไล้ไปตามรอยบุ๋มของรักแร้ ไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายของต้นน้ำอย่างหลงใหล มือแกร่งลูบไล้ไปตามสีข้าง ปลายนิ้วไล้ผ่านซี่โครง ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดดึงอย่างเร่าร้อน

2 _- f' E8 j; }" q& Iต้นน้ำดิ้นเล็กน้อย แต่กลับไม่หนีไปไหน มีเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่กระชั้นขึ้น ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด

"พี่… อย่าหยุด…" ต้นน้ำหลุดเสียงคราง
4 j" h7 Q& R( @6 p3 t; b1 z
# z( W7 m( O8 R  Wเวหาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปที่เดิมอีกครั้ง ใช้ลิ้นลากผ่านจุดอ่อนไหวที่ทำให้ต้นน้ำตัวสั่นสะท้าน กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเร่งเร้าความต้องการของพวกเขาให้พุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก
$ I7 n1 w7 W5 e4 m
คืนนี้… ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้อีกแล้ว
: L/ g* s  i. |
& `4 S( }, }! I" Y$ B6 \เสียงลมหายใจหนักหน่วง แรงปรารถนา และอำนาจของพรายที่ครอบงำ
7 R& c* V8 L% U1 K
  m( ]% f5 C; ]. nเวหากระชากต้นน้ำเข้ามาแนบชิด ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป—ลึกซึ้ง เย้ายวน และเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่ดูไม่ใช่ของมนุษย์โดยสิ้นเชิง พรายเข้าสิงร่างของเวหาแล้ว… และตอนนี้ มันกำลังปลุกเร้าความต้องการในกายของต้นน้ำ

“ต้นน้ำ…” เสียงของเวหากระซิบข้างหู ทุ้มต่ำจนขนลุก
6 a* O3 M- R  I$ v; S+ h" o( d
+ K* e7 E" e1 C5 ?9 l) X0 ?: C# m' Hริมฝีปากร้อนแนบลงที่ลำคอ ขบเม้มอย่างจงใจ ลมหายใจร้อนระอุเป่ารดผิวกายขณะที่มือแกร่งเริ่มลากไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของต้นน้ำ
. w5 n" p# g& C$ `# X) S6 E0 R
% A2 q$ }9 I3 Q# {, A! }ต้นน้ำกัดริมฝีปาก ร่างกายสั่นสะท้าน แต่ไม่คิดจะถอยหนี พรายกำลังบงการทุกอย่าง และเขาก็เต็มใจถูกครอบงำ
: ~* A7 g0 J1 c4 a
0 j% H: y8 |: i0 Yเวหาผลักต้นน้ำลงกับเตียง กายแข็งแกร่งแนบลงมา กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกายของเวหาห้อมล้อมทุกสัมผัส ทำให้ต้นน้ำมึนเมา

+ u* |; o2 K, ]+ N“หอม…” ต้นน้ำกระซิบ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของเวหา แล้วซุกหน้าลงใต้รักแร้ สูดลมหายใจลึก กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเข้มข้นจนร้อนวูบวาบไปทั่วกาย

& y/ e4 ^( y" l$ j  W4 e3 sเวหาหัวเราะเสียงแหบพร่า “ติดกลิ่นกูแล้วเหรอ?”
: ^7 V1 ?1 F( j1 B" A" \
ต้นน้ำไม่ตอบ แต่จมูกของเขายังคงซุกอยู่กับรักแร้ของเวหา ลิ้นแตะสัมผัสเนื้ออ่อนนุ่มเบาๆ ก่อนจะกวาดไล้ช้าๆ ความร้อนแล่นพล่านไปทั่วร่างของทั้งคู่ เวหาครางต่ำ มือของเขารั้งท้ายทอยของต้นน้ำ กดให้ซุกลึกขึ้น
, L! C) @1 {# g( J6 k1 \
3 N$ D& L) s9 Y7 ]8 ^6 l) Z“อย่าหยุด…” เวหาสั่งเสียงพร่า
9 H/ j8 N* M7 O- N9 W0 B7 O; A
% g0 f8 v8 @3 _5 qร่างกายของทั้งคู่แนบสนิท ผิวกายเสียดสีกัน ลมหายใจร้อนจัดพันเกี่ยว ความต้องการพุ่งทะยานสูงขึ้นทุกขณะ มือแกร่งของเวหาเริ่มเคลื่อนไหว ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของต้นน้ำ ก่อนจะผลักให้ร่างของเขาแนบลงกับเตียง

3 o/ v' f2 k! \% t& {6 ?"คืนนี้… มึงเป็นของกู"

เสียงกระซิบสุดท้าย ก่อนทุกอย่างจะดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาแห่งพรายที่ไร้ซึ่งการควบคุม…
: `+ y! \0 t: \, i


6 z* Y* U# n+ C2 B) H/ y3 c—
( C! `& _4 O9 W9 ?
8 h+ G$ _) l; l$ |3 Z% S$ A: nหลังจากคืนนั้น พี่เวหาก็เริ่มเปลี่ยนไป…

% T/ O! o5 Z# ~; U; z6 D- tเขากลายเป็นคนที่มักจะเผลอเดินเข้ามาหาต้นน้ำโดยไม่รู้ตัว บางครั้งก็นั่งข้างๆ แล้ว ยกแขนขึ้นพาดไหล่ต้นน้ำ ปล่อยให้กลิ่นเหงื่อของตัวเองแตะจมูกของเด็กปีสองอย่างจงใจ
- r1 R& R% v: I# X. Y3 I
+ n' ?3 K5 z( V$ S; j4 H, q! s; ^ต้นน้ำรู้ว่ามันไม่ใช่เพราะพี่เวหารู้สึกแบบนี้กับเขาจริงๆ แต่มันเป็นเพราะพรายยังฝังบางสิ่งไว้ในจิตใจของอีกฝ่าย
+ l+ t# p8 I( B7 B8 @1 `
"สนุกไหม?" พรายกระซิบในหัวต้นน้ำ
, P- R: }( K" C3 Y
. \6 T5 d7 i% C/ w4 c3 Q"มาก…" ต้นน้ำยิ้ม พลางมองไปรอบๆ
& j. g! |1 I1 X: K% y( P4 }
คืนนี้เขาคงต้องหาคนใหม่ให้พรายเล่นด้วยอีกแล้ว…
& v9 [/ V7 O4 O0 q# I' S( x
—
9 `3 d: U- H! k& f" C! H7 R3 d% J
8 f3 X1 V" l; a3 E  u$ Iคืนนี้ยังอีกยาวไกล…
. J/ }5 a1 Y5 o3 [; j3 z6 L
3 S3 J" g' L6 v6 cปล.ช่วยคิดตอนต่อไปหน่อยคิดไม่ออก

guwin001

ขอบคุณครับ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

nnont

ขอบคุณครับ

lekthai

รอตอนต่อไป​   ขอบคุณ​

nuangnut1996

สนุกมากครับ

hello_lovestory

ขอต่อๆ

kkkggg

สนุก

ninenut

ขอบคุณมากครับ

Ejnn0226

ขอบคุณครับ

ttoott

ขอบคุณ

Naruto9981

ขอบคุณครับ

Killua

ขอบคุณครับ ชอบมากครับ

Win_Freedom

สาย กี ฬา

bigdure

ขอบคุณครับ

Nukinho

ขอบคุณครับ

ar221365

สนุกดีครับ

sangsom

สนุกมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

Oscarbkk

ขอบคุณมากครับ