ผม, พี่, พี่พี, แล้วก็ใครอีกนะ?? ตอนที่3

Peaze

          เอาล่ะ ก่อนที่เราจะกลับไปต่อกันในเรื่องวัยเด็กของผม ถึงเวลาเปิดตัว ตัวละครใหม่ ที่ยังไม่เคยถูกพูดถึงมาก่อน บุคคลที่ผมไม่ได้นึกถึงเลยจนกระทั่งมาเจอกับไอ้บอสนี่แหละ คนที่เข้ามาทำชีวิตผมปั่นป่วน และดึงผมกลับไปอยู่ในจุดที่อาจจะตกต่ำไม่แพ้กับพ่อ...


          วันนี้ก็เหมือนกับทุก ๆ วัน ผมมารับพวกแฝดที่โรงเรียน ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงเด็กโดยรับค่าตอบแทนเป็นความสุขที่มากขึ้นในแต่ละวัน ผมชอบอยู่กับหลาน ๆ แม้บางทีเด็กสองคนนั้นจะทำให้ผมวุ่นจนหัวหมุนก็ตาม
          ผมกับไอ้บอสเราเจอกันบ่อยขึ้น เมื่อได้พูดคุยกันบ่อย ๆ เราก็เริ่มคลายความรู้สึกเกร็งที่มีต่อกันลงไป ตอนแรกผมแทบจะหลบหน้ามันทุกครั้งที่ต้องมารับหลาน ๆ ก็นะ... คุณครูบอสเวอร์ชั่นนี้ต่างจากไอ้บอสวัยเด็กราวกับเป็นคนละคนกัน


“นินเย็นนี้มึงไปไหนมั้ย?”
“ก็คงอยู่สอนการบ้านพวกแฝดที่คาเฟ่จนกว่าพี่ทีนจะเลิกงานนั่นแหละ” ผมตอบ


          แม้ว่าพี่แอนจะทำงานที่บ้าน แต่งานของพี่แกต้องใช้สมาธิและความเงียบสงบ และนั่นคือสิ่งที่พวกแฝดให้ไม่ได้ ผมจึงต้องพาหลาน ๆ มาอยู่ที่คาเฟ่ของโฮมสเตย์ด้วยทุกวัน พวกเด็ก ๆ จะอยู่กับผมยันสองทุ่มเพื่อรอพี่ทีนมารับหลังปิดร้านแล้ว

“งั้นวันนี้กูขอติดรถมึงไปที่คาเฟ่ด้วยได้ป่ะ? พอดีรถกูสตาร์ทไม่ติด ต้องรอพี่กูมารับ”
“เดี๋ยวกูไปส่งที่บ้านก็ได้แค่นี้เอง”
“ไม่เป็นไร กูอยากไปนั่งดื่มชิลล์ ๆ เผื่อได้เจอไอ้เอกด้วย นี่ขนาดอยู่ใกล้ ๆ กันกูกับมันยังไม่ได้เจอกันเลย”
“อืม ช่วงนี้กูก็ไม่ค่อยได้เจอมันเหมือนกัน”

          ระหว่างทางจากโรงเรียนถึงบ้าน พวกเด็ก ๆ ดูจะสงบนิ่งกว่าที่เคย คงเป็นเพราะมีครูประจำชั้นติดรถมาด้วย ก็เลยสลับอยู่ในโหมดเรียบร้อย แต่เมื่อจอดรถได้เจ้าลิงทั้งสองตัวก็รีบวิ่งปรี่เข้าไปในร้านกาแฟเพราะรู้ว่าผมจะเตรียมขนมเอาไว้ให้เสมอ ไอ้บอสที่เดินตามเข้ามาทีหลังมองทั้งสองคนแล้วหันมาหัวเราะกับผม “มึงนี่สปอยหลานสุด ๆ เลยนะ” ทำไงได้ ทุกครั้งที่ผมมองไนซ์กับไนน์แล้วมันสะท้อนกลับไปถึงตัวเองตอนเด็ก หลานผมจะต้องได้รับความรักเป็นอย่างดี

“จะกินอะไรล่ะ? เดี๋ยวชงให้” ผมบอกขณะวางกระเป๋านักเรียนของหลานลงบนเก้าอี้ยาวแล้วเดินเข้าไปที่บาร์กาแฟ


          วันนี้เด็ก ๆ ตั้งใจทำการบ้านกันอย่างขะมักเขม้นเพราะได้ไอ้บอสคุมอยู่ เมื่อทำเสร็จก็ไปหอบเอาตัวต่อเลโก้ที่ต่อค้างกันไว้มาต่อต่อ ระหว่างนั้นผมก็รับลูกค้าไปด้วย เมื่อว่างจากลูกค้าก็ไปนั่งคุยกับเพื่อนจนเวลาล่วงเลยไป ท้องฟ้าเริ่มมืด พวกแฝดที่พลังงานต่ำก็กำลังงีบกันอยู่บนโซฟา พี่พีที่เพิ่งเสร็จจากงานในสวนก็เข้ามาหาผม โน้มตัวมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่โดยไม่ได้แคร์ไอ้บอสที่นั่งอยู่ด้วย แต่นั่นทำผมเขินนิดหน่อย  ไอ้บอสหัวเราะเบา ๆ ดึงความสนใจของพี่พี ผมจึงรีบแนะนำมัน “พี่พี นี่...ไอ้บอส จำได้ป่ะที่มันเรียนห้องเดียวกับผม?”


“อืมม ก็ว่าหน้าคุ้น ๆ” ไอ้บอสกล่าวทักทายตอบพร้อมยกมือไหว้อย่างเงอะงะ
“ไอ้บอสเป็นครูประจำชั้นของพวกแฝดน่ะ”
“สอนที่โรงเรียนเราหรอ?”
“ครับ”
“ในครัวมีพะโล้กับไก่ทอด แล้วก็ปลาลุยสวนนะ พี่หิวมั้ย? เดี๋ยวผมไปยกมาให้”
“เดี๋ยวพี่รอกินพร้อมกันดีกว่า เออ บอสก็อยู่กินด้วยกันเลยดิ”
“เอ่อ ไม่ดีกว่าพี่ เดี๋ยวพี่ผมก็คงมารับแล้ว” ไอ้บอสรีบปฏิเสธ “นั่นไงมาพอดีเลย!” มันหันไปชี้ให้เห็นรถเก๋งสีบลอนซ์ที่เพิ่งขับเข้ามาจอด

รู้มั้ย? ผมลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท ไอ้บอสบอกตั้งแต่แรกแล้วว่ามันจะให้พี่มันมารับ และพี่มัน... พี่ชายของมันเป็นคนที่ผมอยากเจอน้อยที่สุดในบรรดาทุกคนที่เคยรู้จัก


“โทรมาก็ไม่อยากจะรับนะมึงเนี่ย! กูน่าจะปล่อยให้เดินกลับบ้านเอง!” เสียงพี่ชายมันกล่าวเอ็ดทันทีที่ปิดประตูร้านเข้ามา ชายร่างสูงสวมชุดตำรวจเข้ารูป เขาแสดงอาการตกใจเล็กน้อยเมื่อหันมาสบตากับผม


ให้ตาย... ถ้าการที่ไอ้บอสไอ้เป็นครูนับว่าน่าเหลือเชื่อแล้ว พี่แบงค์ได้เป็นตำรวจนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรเป็นไปได้สุด ๆ

“นิน...?” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะทำหน้ายังไง ไม่ใช่เพราะผมยังฝังใจกับเรื่องเก่า ๆ นะ ผมทิ้งอดีตพวกนั้นไปหมดแล้ว แต่ผมแค่ไม่ได้เตรียมใจมาก่อนว่าจะเจอกัน
พี่แบงค์เหลือบสายตามองพี่พีครู่หนึ่งก่อนจะหันไปหาไอ้บอส “กลับยัง? เดี๋ยวกูต้องไปธุระต่อ”
“อืม...” ไอ้บอสอึกอักตอบ คงลืมคิดไปเหมือนกันว่าผมกับพี่มันเคยมีเรื่องไม่ดีต่อกันมา “งั้น... กูไปก่อนนะนิน แล้วเจอกัน”  ไอ้บอสบอก ยกมือไหว้พี่พีแล้วรีบรุดออกไป


พี่พียืนงงกับท่าทีแปลก ๆ ของทั้งสองคน ก็แหงละ เรื่องระหว่างผมกับไอ้บอสและพี่แบงค์มันเกิดขึ้นในช่วงที่พี่พีหายไปจากชีวิตผมไง

ขณะที่สองคนนั้นกำลังเดินออกไป พี่ทีนก็เดินสวนเข้ามาพอดี ผมเห็นสีหน้าพี่แสดงออกถึงความสับสนและขุ่นมัวอย่างชัดเจน มันยืนนิ่งมองตามทั้งคู่ไม่วางตาจนรถของพี่แบงค์ขับออกไป และเมื่อเดินเข้ามาในร้านก็ใส่ผมทันที
“พวกมันมาทำไม!?” พี่ทีนถามเสียงแข็ง
“หืม?”
“ไอ้สองคนนั้นน่ะ มันมาทำไม?”
ผมอึกอัก “ไอ้บอส... เป็นครูประจำชั้นพวกแฝด ส่วนพี่แบงค์...” พี่ทีนจ้องเขม็ง “มันแค่มารับไอ้บอสเฉย ๆ”
“มึงเป็นอะไรเนี่ย? โมโหอะไร? แล้วไอ้สองคนนั้นมันทำไม?” พี่พียังคงไม่เข้าใจสถานการณ์
“พวกพี่ปลุกเจ้าแฝดเถอะ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเตรียมกับข้าว จะได้ไปกินข้าวกัน” ผมตัดบทกำลังจะลุกหนีแต่พี่พีจับไหล่ผมไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย ผมเขย่งตัวนิดหน่อยแล้วหอมแก้มสามีหน้ามึนของตัวเอง “เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง”

---------------------------------

          ในตอนเช้าของอีกวัน ผมแทบจะหมดแรงเพราะไอ้บอสกวนผมทั้งคืน เรามีอะไรกันอีกสามครั้งหลังจากกินข้าวเสร็จ นั่นทำเอาผมปวดเมื่อยไปทั้งตัว ผมซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ไอ้บอสไปโรงเรียน ผ่านหน้าบ้านทองเอก มันคงไปโรงเรียนแล้วเพราะจักรยานของทองเอกไม่ได้จอดอยู่ตรงที่จอด ผมรู้สึกเศร้านิดหน่อยเมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนค่ำ
          วันนี้เป็นหน้าที่ผมที่ต้องทำเวรตอนเช้า ขณะที่ผมกวาดพื้นอยู่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของทองเอก ผมจึงเอ่ยปากถามเพื่อนในห้อง ได้ความว่า ทองเอกกินข้าวอยู่กับแฟนมันที่โรงอาหาร จากที่ตอนแรกอยากจะง้อ กลายเป็นไม่สบอารมณ์ไปกว่าเดิม
          ระหว่างเข้าแถวหน้าเสาธง ไอ้บอสยืนกอดคอผมจากด้านหลังตลอด จนเพื่อนในห้องเอ่ยปากแซว “ไอ้นิน! เปลี่ยนผัวแล้วหรอ?” // “ไอ้เอกทิ้งไปมีเมียไม่ทันไร ก็ได้ไอ้บอสมาดามใจแล้ว” // “กูบอกแล้ว! เห็นทำตัวเงียบ ๆ ใส ๆ แต่นางฟาดหมดนะ” ประโยคท้ายนี้จากปากของนึงจี๋ ผมหันกลับไปมอง พวกมันพากันหัวเราะ รวมทั้งยัยเบลก็ด้วย คำพูดพวกนั้นไม่ทำให้ผมรู้สึกอะไรสักนิด เทียบไม่ได้เลยกับสายตาว่างเปล่าของทองเอกที่มองมาแล้วเบือนหน้าหนีไปอย่างกับว่ารังเกียจสิ่งที่เห็นจนไม่อาจฝืนใจมองต่อไปได้ หรือผมควรจะปลง? ถ้าลองคิดกลับกัน เป็นผมที่เห็นมันออกมาจากบ้านสภาพนั้นกับชีเบล ผมก็คงเสียใจไม่ต่างกัน ไงก็เถอะ... ผมต้องจำให้ขึ้นใจว่ามันมีแฟนแล้ว ถ้าผมหวังจะให้มันใจกว้างเรื่องไอ้บอส ผมก็ต้องใจกว้างกับมันด้วยเช่นกัน



          ระหว่างเรียน ทองเอกยังคงทำเมินใส่ผมอยู่ เรานั่งแยกโต๊ะกันคนละมุมห้อง ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ก็เลยปล่อยเลยตามเลย นึกแล้วก็ตลก... เราสองคนตกลงกันเอาไว้ว่าจะไม่คบกันแบบแฟนเพื่อรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเราให้คงอยู่ต่อไป แต่นี่มันไม่ใช่อย่างที่เราคิดกันไว้เลย แบบนี้ไม่ใช่ว่าความสัมพันธ์มันจบไปแล้วหรอ?

“ไอ้นินคอมึงไปโดนอะไรมา?” เพื่อนคนนึงตะโกนถาม ผมยกมือขึ้นมาปิดอัตโนมัติ เผลอเหลือบสายตามองไปที่ทองเอกจึงได้รู้ว่ามันก็กำลังมองมาที่ผมเช่นกัน เป็นครั้งแรกของวันนี้ที่สายตาของเราประสานกัน แต่แววตาคู่นั้นทำผมเจ็บปวดเหลือเกิน
“ไอ้บอส! เมื่อวานมึงไปนอนบ้านมันนี่! อย่าบอกนะว่ามึง... ฮ่า ๆๆ”
“อะไร? กูไม่รู้! ฮ่าๆๆ” ไอ้บอสร่วมวงหัวเราะขณะที่คนอื่น ๆ แซว ผมมองมันอย่างผิดหวัง ไอ้บอสหน้าเจื่อนเล็กน้อยแต่ยังหัวเราะอยู่เบา ๆ

          หลังจบคาบเรียนแรก ผมขออนุญาตครูสมยศไปนอนห้องพยาบาล อ้างว่าปวดหัว เพราะเหตุการณ์เมื่อครั้งนั้นทำให้ครูอนุญาตง่าย ๆ ครูแกคงกลัวผมจะสลบคาห้องเรียนไปแบบตอนนั้นอีก ผมแกล้งใช้วิธีนี้อยู่สองสามครั้ง ตอนที่รู้สึกขี้เกียจ หรือวันไหนที่ไม่ได้ทำการบ้านวิชาเลขมา

          วันนั้นผมนอนทั้งวัน รู้สึกตัวตื่นก็ตอนที่ครูประจำห้องพยาบาลมาปลุกบอกว่าถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว


          ในโรงเรียนขณะนี้ค่อนข้างเงียบ เพราะเด็กส่วนใหญ่กลับบ้านไปแล้ว เหลือพวกที่ยังเล่นฟุตบอลอยู่กันไม่กี่คน ผมกวาดสายตามอง หนึ่งในพวกนั้นมีทองเอกรวมอยู่ด้วย มันกำลังเลี้ยงลูกฟุตบอลตั้งท่าจะยิง แต่พอหันมาเห็นผมมันก็ยืนนิ่งปล่อยลูกบอลกลิ้งหลุน ๆ แล้วถูกอีกฝั่งแย่งไป เสียงนังจี๋โหวกเหวกอะไรไม่ได้ศัพท์ ทำให้ผมรู้ว่าข้างสนามมีเบลกับแก๊งเพื่อนนั่งอยู่ด้วย ผมจึงเบือนหน้าหลบแล้วเลี่ยงออกมา

          ผมเดินคอตกกลับบ้าน ปล่อยความคิดหลุดลอยไปจนมาถึงหน้าบ้านทองเอก แม่ของมันกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ร้องทัก “น้องนิน! เอกล่ะลูก?”
“เอ่อ...ทองเอกเตะบอลอยู่ครับ”
“หรอ? แล้วทำไมไม่รอกลับพร้อมกันล่ะ? จะได้ไม่ต้องเดิน”
“วันนี้ผมไม่ค่อยสบายน่ะครับ ก็เลยขอกลับมาก่อน ไม่อยากกวนทองเอกมัน”
แม่มันพยักหน้าหงึก ๆ มองผมด้วยแววตาอ่อนโยน “อย่างที่เอกบอกจริง ๆ ด้วย”
“หืม? อะไรหรอครับ?”
“เอกบอกว่าช่วงนี้นินดูผอมลง ไม่รู้ว่าอยู่คนเดียวได้กินข้าวบ้างมั้ย เมื่อวานก็คะยั้นคะยอให้แม่ทำแกงเขียวหวานให้ บอกว่านินชอบ”
“เอ่อ... ครับ! อร่อยมากครับ! ขอบคุณแม่มากนะครับ” ผมโกหก และรู้สึกผิดกับการโกหกครั้งนี้ไม่น้อย ความจริงคือผมลืมมันไปซะสนิท ถุงแกงยังตั้งอยู่บนโต๊ะในครัว มาเห็นอีกทีตอนเช้าที่มันน่าจะบูดไปแล้ว
“แล้ววันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย? เดี๋ยวแม่ทำแล้วให้เอกเอาไปให้”
“ไม่เป็นไรครับ วันนี้พี่ทีนกลับบ้าน พี่น่าจะพาไปกินที่ตลาด ขอบคุณแม่มากนะครับ” ผมรีบปฏิเสธ แม้วันนี้จะเป็นวันศุกร์แต่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่จะกลับมาจริงมั้ย ผมแค่ไม่อยากให้ทองเอกต้องเอากับข้าวไปส่งเพราะในตอนนี้คงจะฝืนใจมันเกินไป
“อ๋อ โอเค กินเยอะ ๆ หน่อย ผอมเกินไปแล้วเนี่ย!”
“ฮ่าๆๆ ครับ ผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นมาไหว้ โน้มตัวนิดหน่อยอย่างสุภาพ  แม่ทองเอกยิ้มก่อนจะหันกลับไปสนใจต้นไม้ต่อ


ผมรีบเดินบึ่งออกมา การได้ยินว่าทองเอกมันเป็นห่วงผมขนาดนี้ทำผมจุกในอกจนอยากจะร้องไห้ ผมเอาแต่ทำเรื่องแย่ ๆ ให้มันรู้สึกเสียใจ บางทีนี่อาจจะเหมาะแล้วที่ความสัมพันธ์ระหว่างเราจบลงไป ผมจะได้ไม่ต้องทำร้ายจิตใจมันอีก


          เมื่อกลับมาถึงบ้านผมโยนกระเป๋านักเรียนเอาไว้บนแคร่ไม้หน้าบ้าน เดินมานั่งที่ชิงช้าใต้ต้นไม้ มุมเดิมที่ผมชอบมานั่งเป็นประจำเวลาไม่สบายใจ หรือเสียใจ เสียงลั่นของเชือกเก่า ๆ ขณะแกว่งไกวช่วยขับกล่อมความคิดให้ผ่อนคลาย
          ผมนั่งอยู่ที่นั่นจนฟ้าเริ่มมืด ไร้วี่แววของพี่ทีน ผมถอนหายใจกับตัวเองเบา ๆ เยื้องย่างกลับเข้าบ้าน ภายในบ้านมืดและเงียบสนิท ผมเคยกลัวผี แต่ตอนนี้ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นอีกแล้ว เพราะภายในบ้านหลังนี้อัดแน่นไปด้วยความโดดเดี่ยวจนไม่มีที่พอสำหรับความรู้สึกอื่นเลย

         ผมเดินขึ้นห้องนอนทิ้งตัวลงบนเตียงและหลับไปทั้งอย่างนั้น



          ช่วงสายของวันถัดมา ขณะผมกำลังซักผ้าอยู่ก็มีรถเครื่องขับตรงมาผม ไม่ค่อยคุ้นหน้าคนขับสักเท่าไหร่ แต่คนที่ซ้อนมาด้วยนั้นคือไอ้บอส


“ไปเล่นน้ำกันมั้ย?” ไอ้บอสตะโกนถามใบหน้ายิ้มแย้มสดใส
“ที่ไหน?” ผมถามกลับ บิดผ้าตัวสุดท้ายในกะละมังก่อนจะสวมเข้าไปในไม้แขวนแล้วหอบผ้าในตะกร้าเดินไปตาก
“หมู่บ้านใกล้ ๆ นี้ไง สระว่ายน้ำ มีสไลด์เดอร์ด้วย”
ผมมองไอ้บอสอย่างลังเล เหลือบหันไปมองอีกคนครู่นึง ก่อนจะพยักหน้าตอบ “อืม...รอแป๊บ”

          ไอ้บอสแนะนำพี่ชายมันให้ผมรู้จัก พี่แบงค์ โตกว่าพวกเราปีนึง พี่เขาอยู่ม.6 เราเรียนที่เดียวกันแต่เพราะปกติผมจะอยู่แต่กับทองเอกก็เลยไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก


          ผมเดินกลับมาพร้อมถึงเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน พี่แบงค์กระเถิบตัวขยับไปนั่งท้ายเบาะเพื่อเว้นที่ว่างตรงกลางและให้ไอ้บอสเป็นคนขับ ผมก้าวขึ้นรถอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เท้าตัวเองเผลอไปเฉี่ยว พี่แบงค์อมยิ้มก่อนจะใช้มือตัวเองมาประเอวผมที่กำลังเซเพราะก้าวขาไม่พ้น “ไปนะ!” ไอ้บอสบอก ผมตอบเบา ๆ ในลำคอ “อืม” เลื่อนมือขึ้นมาจับเอวมันเอาไว้ หัวใจหล่นวูบตอนที่มีมือคู่หนึ่งสอดเข้ามาโอบตัวผม แอบตกใจเพราะไม่คิดว่าจู่ ๆ คนที่เพิ่งรู้จักกันอย่างพี่แบงค์จะมาโอบกอดผมแบบนี้
พี่แบงค์ดึงตัวผมกระชับจนแผ่นหลังของผมแนบไปกับอกมัน แอบรู้สึกได้ถึงเป้าตุง ๆ ที่แนบอยู่บริเวณก้นกบ ถึงจะรู้สึกตกใจในสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่นั่นก็ทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นมานิดหน่อย รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังหน้าร้อนผ่าวแต่กลับตัวสั่น “เป็นอะไร? หนาวหรอ?” พี่แบงค์แนบใบหน้า เอ่ยถามข้างหูผม นั่นทำให้ยิ่งรู้สึกเสียววูบไปทั้งตัว

จ๊อกก~~~ ก่อนที่อะไร ๆ จะลุกลามไปกว่านี้ จู่ ๆ ท้องผมก็ร้องขึ้นมาซะอย่างนั้น โคตรน่าอาย “เฮ้ย! หิวหรอ? ฮ่าๆๆ” พี่แบงค์แซว ผมไม่ได้ตอบอะไร นึกขึ้นมาได้ว่าผมก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน “ไอ้บอส แวะร้านซาลาเปาตรงซอยข้างหน้านะ!”
“เออ” มันหันมาตะโกนตอบแข่งกับเสียงลม


ถึงร้านซาลาเปา ผมรีบลงจากรถแล้วดึงชายเสื้อตัวเองลงมาปิดเป้าตัวเองไว้ พี่แบงค์มองอาการแล้วหัวเราะในลำคอ

ผมหยิบซาลาเปาหมูสับขึ้นมาหนึ่งลูก กำลังจะจ่ายเงิน แต่พี่แบงค์ดึงมือผมเอาไว้แล้วบอกว่าจะจ่ายให้ มันหยิบซาลาเปาขึ้นมาอีกสองลูกยื่นให้แม่ค้าใส่ถุง


“ไม่เป็นไรพี่...ผมเอาตังค์มา”
“เออน่ะ กูชวนมา เดี๋ยวกูจ่ายเอง”
“งั้นจ่ายให้กูด้วย!”ไอ้บอสรีบบอก
“มึงอ่ะจ่ายเอง”
ไอ้บอสหน้ามุ่ย ผมแอบยิ้มในใจ สองคนนี้ทำผมนึกถึงตอนไปเที่ยวกับพี่ทีนและพี่พี

          หลังจากนั้นเราก็เดินทางกันต่อโดยที่ผมยังถูกพี่แบงค์แอบกอดมาตลอดทาง เมื่อถึงหมู่บ้านจัดสรรก็พบว่าไอ้กล้า กับไอ้ต๋องรออยู่ก่อนแล้ว ไอ้กล้า เป็นเพื่อนร่วมห้อง ก่อนหน้านี้ผมเคยพูดถึงมันตอนที่เราเล่นซ่อนแอบกันที่โรงเรียน ส่วน ไอ้ต๋อง เป็นเพื่อนสนิทไอ้กล้า เรียนอยู่อีกห้องหนึ่ง ตอนแรกผมคิดว่าจะมีแค่ไอ้บอสกับพี่มัน แต่มีพวกนี้มาด้วยก็ดี การเล่นน้ำยิ่งหลายคนก็ยิ่งสนุก
            หลังจ่ายเงินค่าเข้าเสร็จสรรพ ไอ้บอสก็เดินนำผมเข้ามาในโซนสระน้ำ ทำตัวเป็นไกด์นำเที่ยว มันบอกว่ามันเคยมาเล่นกันหลายครั้งแล้ว ผมตาลุกวาวตอนที่ได้เห็นสระน้ำทรงสี่เหลี่ยมขนาดกว้างประมาณครึ่งสนามฟุตบอลของโรงเรียน (โรงเรียนชนบทอ่ะนะ มันก็ไม่ได้กว้างอะไรมากหรอก แต่สำหรับผมตอนนั้นมันใหญ่มากจริง ๆ) น้ำในสระสีฟ้าใสสะท้อนแสงแดดระยิบระยับ ผมเคยเห็นสระน้ำแบบนี้แค่ในทีวี มันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นเอามาก ๆ

“กูไม่มีกางเกงว่ายน้ำ” ผมบอกตอนเห็นพวกนั้นกำลังถอดเสื้อผ้าออก โดยพี่แบงค์กับไอ้บอสสวมกางเกงว่ายน้ำอาไว้ข้างในมาก่อนแล้ว
“ไม่ต้องก็ได้ ที่นี่เค้าไม่ได้บังคับ ใส่กางเกงที่มึงใส่มาเล่นได้ หรือมึงจะไม่ใส่เลยก็ได้นะ” พี่แบงค์บอกแล้วหัวเราะ ตอนนั้นผมก็หัวเราะตามไปด้วย ทำให้บรรยากาศเริ่มผ่อนคลาย

ผมเดินตามพวกไอ้บอสไปที่ข้างสระ พวกนั้นวิ่งตั้งท่าแล้วกระโดดม้วนตัวกันอย่างสนุกสนาน น้ำสาดกระเซ็นไปทั่วขอบสระ
ผมถอดเสื้อออกนั่งลงที่ริมสระ หย่อนขาลงไปทีละข้างมองผืนน้ำที่แกว่งไหวเพื่อคาดคะเนความลึก


“มึงว่ายน้ำไม่เป็นหรอ?” พี่แบงค์ถาม ผมพยักหน้าตอบช้า ๆ “งั้นอย่าลงตรงนี้ ตรงนี้ลึก ไปอยู่ตรงกลาง ๆ สระ มึงน่าจะยืนถึง” พี่แบงค์บอกแล้วว่ายไปแถวตรงกลาง จากนั้นก็ยืนให้ผมดูระดับน้ำที่อยู่บริเวณไหล่ของมัน
“มา!” พี่แบงค์กล่าว ยื่นมือข้างหนึ่งมาหาผม “ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวกูจับไว้” เสี้ยววินาทีหนึ่ง ผมเกือบรู้สึกเหมือนคนตรงหน้าเป็นพี่พีไม่ก็พี่ทีน การแสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยทำผมใจอ่อนไหว เกือบจะรู้สึกเหมือนผมชอบพี่แบงค์ขึ้นมาทันทีเลย แต่ต้องสงวนท่าทีไว้ “ผมโอเค...” ผมพูดเบา ๆ หย่อนตัวลงสระช้า ๆ พี่แบงค์ชักมือกลับเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ยื่นมือตอบ แต่แกยังคงยืนมองดูอยู่ใกล้ ๆ น้ำเย็นเฉียบจนผมแอบสั่น มันลึกนิดหน่อย ในหายแว้บตอนที่ตัวผมจมลงไปจนระดับน้ำเกือบถึงคาง พี่แบงค์รีบโผมาจับไหล่ผมไว้ “ผมโอเค...” ผมพูดซ้ำกับตัวเองเมื่อยืนตั้งตัวได้ พี่แบงค์หัวเราะหึ ๆ   

          พวกไอ้บอสว่ายแข่งกันว่ายน้ำเข้ามาตรงจุดที่ผมอยู่ พยายามชวนให้ผมออกไปเล่นในจุดที่ลึกกว่าเพื่อที่ผมจะได้หัดว่ายน้ำให้เป็น แต่ผมยังกลัวอยู่ แต่พอผ่านไปซักพักผมก็เริ่มสนุกเล่นกันจนเพลิน ผมพยายามลองกระโดดตีลังกาม้วนตัวแบบพวกมันบ้างแต่ก็ทำไม่ได้ซักที

          เราเล่นน้ำกันจนเหนื่อย ผมขึ้นมานั่งพักที่ขอบสระ มองดูพวกเพื่อน ๆ ว่ายน้ำเล่นกัน เกิดรู้สึกปวดฉี่และเริ่มหิว จึงคิดว่าจะเลิกแล้ว และไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า “อ้าว จะไปไหน?”ไอ้บอสตะโกนถาม “จะไปห้องน้ำ” ผมตอบ หันมองหาป้ายเพราะไม่รู้ว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน “กูไปด้วย! ปวดเยี่ยวเหมือนกัน” พี่แบงค์บอกแล้วตามขึ้นมา “จะเลิกแล้วหรอ?” ไอ้กล้าถามบ้างเมื่อเห็นพี่แบงค์ตามขึ้นมา “กูไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา พวกมึงเล่นกันต่อเถอะ!” ไอ้บอสหันมองผม แววตามันมีบางอย่าง แต่ผมไม่ได้สนใจเพราะฉี่จะไหลอยู่แล้ว รีบเดินตามพี่แบงค์ที่เดินนำไปก่อน
          ห้องน้ำของที่นี่เป็นทั้งห้องส้วมและห้องอาบน้ำ พี่แบงค์เดินไปฉี่ที่หน้าโถ ส่วนผมรีบผลักประตูห้องน้ำเข้าไปจัดการปล่อยของเหลว เมื่อทำธุระส่วนตัวเสร็จจึงเดินออกมา แต่พบว่าพี่แบงค์ยืนรออยู่ตรงหน้าประตู “อุ้ย!” ผมร้องอุทานออกมา มันส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่ยอมหลบ “อะไรหรอ?” พี่แบงค์ไม่ตอบ จับไหล่ผมดันกลับเข้าไปในห้องน้ำแล้วล็อกกลอนประตู “ช่วยกูหน่อยสิ!”
“ช่วย...อะไร?” เอาจริง ๆ ผมพอจะเดาสถานการณ์ออกแหละว่าคืออะไร แต่ผมไม่คิดว่าพี่แกจะรุกหนักขนาดนี้ “ไอ้บอสบอกมึงอมควยเก่ง อมให้กูหน่อยสิ!” หน้าผมร้อนวูบด้วยความอาย กะแล้วว่าคนอย่างไอ้บอสคงไม่เงียบปากเรื่องนั้นแน่
“ไอ้บอสบอกพี่หรอ?”
“มันบอกทุกอย่างนั่นแหละ!” พี่แบงค์จับมือผมไปกุมไว้ที่เป้ากางเกงว่ายน้ำตุงโด่ของตัวเอง ใช้อีกมือเชยคางเชิดหน้าผมเข้าไปหาแล้วจูบ ผมยืนนิ่งไม่ตอบสนองเพราะยังตกใจอยู่ พี่แบงค์ก็เลยรุกเร้าด้วยการโลมเลียติ่งหูและไล่ลงมาตามลำคอผมอย่างหิวโหย ผมตัวสั่นอย่างเสียวกระสันขยับมืออีกข้างขึ้นมาดันอกพี่แบงค์เอาไว้ “อืมม...พี่...เดี๋ยวไอ้พวกนั้นมา”
“มันไม่มาหรอก ไอ้บอสมันรู้!” เป็นอีกครั้งที่ผมหน้าชาเหมือนโดนตบ ใจสั่นหวิวเพราะรู้สึกผิดหวัง ผมอุตส่าห์ไว้ใจมัน
พี่แบงค์ดันตัวผมให้นั่งลงบนชักโครก ใช้มือข้างหนึ่งขยำเป้ากางเกงให้ลำควยที่แข็งพาดขึ้นเห็นเป็นลำชัดเจน มันมองหน้าผมแบบยั่วยวนก่อนจะขยับเป้าเข้ามาจนชจมูก “ถอดกางเกงให้กูหน่อยสิ”
ผมขวยเขิน แต่มาถึงขั้นนี้แล้วจะบอกว่าไม่อยากทำก็ดูจะเป็นคนตอแหลเกินไป นักกีฬาโรงเรียน หน้าตาหล่อเหลา ยื่นควยแข็ง ๆ เสิร์ฟให้ตรงหน้า จะปฏิเสธได้ยังไง ผมจับขอบกางเกงของพี่แบงค์แล้วค่อย ๆ รูดลง ควยขนาดเจ็ดนิ้วครึ่งลำตรงสวยดีดผึง มันเชิดขึ้นตระหง่านอย่างท้าทาย พี่แบงค์เลื่อนมือมาโอบแก้มผมให้หันขึ้นไปมองหน้ามัน หน้าพี่แบงค์ตอนนี้โคตรหื่น มันขยับเอวช้า ๆ จนปลายควยสัมผัสกับริมฝีปากของผม น้ำเงี่ยนที่ซึมออกมาไหลเยิ้มติดเป็นสาย ผมเผยอปากเล็กน้อยเหมือนเป็นการทักทายตอบ พี่แบงค์ยิ้ม พยักหน้าเชิงบอกว่าให้เริ่มได้แล้ว
ผมยกมือซ้ายขึ้นมากำท่อนลำนั้นเอาไว้แล้วรูดขึ้นลง แลบลิ้นออกมาสัมผัสใต้คอหยักเป็นส่วนแรก โลมเลียเอาน้ำใสรสเค็มปะแล่มลงคอ แล้วลากลิ้นหมุนวนทั่วส่วนหัว ก่อนจะอ้าปากอมเข้าไปทีเดียวเกือบครึ่งลำ ออกแรงดูดเบา ๆ เพื่อเปิดเกม
แค่นั้นพี่แบงค์ก็ถึงกับเข่าอ่อน ยืนตัวโก่ง ใช้มือข้างหนึ่งยันผนังห้องน้ำ อีกมือก็โอบรัดศีรษะผมเอาไว้อย่างคนเสียวกระสัน “โอยยย เชี้ยย!!” มีหรือที่ผมจะหยุด พี่แบงค์อยากหาเรื่องเอง ผมโขยกหัวดูดดุนท่อนลำเป็นจังหวะเนิบ ๆ มือยังคงกำกระถอกไปพร้อม ๆ กัน “อูยย อมลึก ๆ เลย” ผมพยายามโก่งคอ แต่มันสุดความสามารถ ควยพี่แบงค์ยาวกว่าของไอ้บอส อาจจะพอ ๆ กับของพี่ทีน แต่มันเชิดขึ้น นั่นทำให้การกลืนมันเข้าไปจนสุดลำในท่านี้นั้นค่อนข้างลำบาก แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ยอมเสียหน้าหรอก พยายามสุดฝีปาก งัดทุกเทคนิคที่เคยทำกับคนอื่น ๆ มาใช้ จนพี่แบงค์ตัวเกร็ง กล้ามท้องเป็นลอนผุดเม็ดเหงื่อใส ๆ ขึ้น นั่นยิ่งทำให้พี่แบงค์ดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก “โอวว ไอ้เชี้ยเอ้ย!! ถึงว่าไอ้บอสมันติดใจมึงนัก ซี๊ดดส์” ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อ ๆ ที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียวอย่างภูมิใจ
พี่แบงค์ใช้สองมือประคองหัวผมแล้วซอยเอวช้า ๆ หมายจะพลิกกลับมาเป็นคนคุมเกม มันเร่งจังหวะเร็วขึ้น ปากก็ร้องครางออกมาโดยไม่กลัวว่าพวกข้างนอกจะได้ยิน “อูยยย อ่าาา กูจะแตกแล้ว เสียวฉิบหาย!” พี่แบงค์เด้าปากผมถี่ยิบ ผมต้องยกมือขึ้นมาดันหน้าท้องแน่นๆ  ของมันเอาไว้เพื่อไม่ให้มันดันควยเข้ามาลึกจนเกินไป แต่ไม่เป็นผล พี่แบงค์ดันควยเข้ามาสุดลำจนจมูกผมแนบชิดกับพงหมอยเปียก ๆ ที่เรียบลู่ไปท่อนลำ หัวควยกระแทกลำคอจนผมน้ำตาเล็ด “ชี๊ดดดส์ กูแตกแล้วว!! อ่าาาาห์” พี่แบงค์เกร็งกระตุกพ่นน้ำควยลงคอผมจนล้นทะลักผมดูดดุนแท่งเอ็นที่อยู่ในปากและกลืนกินน้ำรักลงไปจนหมด
พี่แบงค์ตัวสั่นระริก ถอนควยออกแล้วฟุบลงคุกเข่ากับพื้นโดยโอบตัวผมเอาไว้ หอบหายใจอย่างกับคนที่เพิ่งวิ่งสี่คูณร้อยมาหยก ๆ มันโน้มศีรษะผมเข้าไปจูบทั้งที่กลิ่นน้ำควยยังคงคละคลุ้งอยู่ในลำคอ “ยอมรับเลยว่ามึงอมควยเก่งจริง เสียวที่สุดเท่าที่กูเคยโดนมาเลย” ผมขวยเขินกับคำชม พี่แบงค์ยิ้มมองผมอย่างมีเลศนัย “ลุกขึ้นสิ ถอดกางเกงออกด้วย!” ผมกลายเป็นเด็กหัวอ่อน ยอมทำตามอย่างว่าง่าย พี่แบงค์ก้มลงไปล้วงเอาเจลหล่อลื่นหลอดเล็ก ๆ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงว่ายน้ำ
“นี่มันตั้งใจจะมาเย็ดผมตั้งแต่แรกเลยนี่หว่า” ผมคิดในใจ
พี่แบงค์ดันตัวผมให้พิงไปกับชักโครก จับขาทั้งสองข้างอ้าออกเล็กน้อยแล้วสอดนิ้วที่ชะโลมเจลเข้ามาในตูดผมทีละนิ้ว มันโน้มตัวมาขบกัดหัวนมผมไปด้วย หมายจะทำให้ผมเสียวและผ่อนคลาย ผมไม่ชอบเท่าไหร่ มันเสียวจนรู้สึกจั้กจี้ แต่ผมจะชอบให้ทำที่คอมากกว่าจึงจับใบหน้าพี่แบงค์ให้เลื่อนขื้นมาที่ลำคอแทน มันเองก็รู้งาน ซุกไซร้จนผมอ่อนระทวย “อือ...อือออ...” ผมบิดตัวเสียว พี่แบงค์สอดนิ้วเข้ามาเพิ่มจนกลายเป็นสามนิ้ว ขยับมือเข้าออกเนิบ ๆ พร้อมกับควานนิ้วมือภายในรูสวรรค์ของผมไปด้วย จากนั้นจึงถอนนิ้วมือออก ประคองขาทั้งสองข้างผมแนบลำตัวแล้วจ่อหัวควยตัวเองที่ชุ่มไปด้วยเจลที่ปากรู “อยากโดนกูเย็ดมั้ย?” พี่แบงค์หยอกล้อด้วยการเขี่ยหัวควยตัวเองบริเวณรูทวาร ยังไม่ยอมสอดใส่เข้ามา “อยากโดนควยกูเย็ดมั้ย?ตอบมา!” ผมพยักหน้ารับ หลบสายตาอย่างเขินอาย “พูดออกมา!” พี่แบงค์ออกคำสั่ง “อืม...ผมอยากโดนพี่เย็ด” ผมตอบอ้อมแอ้ม พี่แบงค์ยิ้มอย่างผู้ชนะค่อย ๆ ดันควยขนาดเจ็ดนิ้วครึ่งเข้ามาช้า ๆ “อือออ...พี่…” มันเข้าไปได้ไม่ยากนักเพราะพี่แบงค์ทำการวอร์มก่อนจนมันพร้อมรับ “อูยย เสียวฉิบหายเลย รูโคตรฟิต!” ในที่สุดควยของมันก็ถูกดันเข้ามาจนสุดลำ “ซี๊ดดส์ รูมึงตอดควยกูตุบ ๆ เลย” ผมรู้สึกได้เลยว่าควยของพี่แบงค์เข้ามาลึกมาก พี่แบงค์โน้มตัวมาแลกลิ้นกับผมอย่างมูมมามก่อนจะเริ่มซอยเอวช้า ๆ มันถอนควยออกจนเกือบหลุดแล้วก็ดันพรวดเข้ามาทีเดียว ผมรู้สึกราวกับจะขาดใจให้ได้ตอนที่หัวควยของพี่แบงค์กระแทกเข้ามาจนกับผนังลำไส้ มันเสียวอย่างบอกไม่ถูก เมื่อรูสวาทของผมเริ่มชินกับควยดุ้นใหม่ล่าสุด พี่แบงค์ก็เร่งจังหวะซอยเอวกระเด้ารัว เสียงเนื้อกระทบกันลั่นก้องสะท้อนไปทั่วห้อง “อ่ะ! อ่าา! อ่าา! อือ...” เสียงครางของเราสอดรับกันอย่างกับเพลงประสานเสียง “พี่แบงค์...มันลึกเกินไป!ผม...เสียว”  สองมือของผมจับไหล่ของพี่แบงค์แน่นเพราะการกระแทกของมันแต่ละทีทำเอาผมแทบตกจากชักโครก
“อูยย เชี้ยย! เสียวควยสัตว์ ๆ” พี่แบงค์ ถอนควยออก จับผมให้ยืนขึ้นแล้วพลิกตัวให้ยืนโก้งโค้ง มันพับฝากชักโครกลงแล้วบอกให้ผมยกเข้าข้างหนึ่งขึ้นไปเหยียบ ในท่านี้มันสามารถสอดท่อนควยเข้ามาได้ง่ายขึ้น พี่แบงค์เสียบควยเข้ามาพรวดเดียว มือทั้งสองข้างโอบตัวผมแล้วซอยเอวรัวถี่ยิบ “อ่ะ! อ่าา..” ควยพี่แบงค์เสียดสีอยู่ในตัวผมจนร้อนเป็นไฟ มันกระเด้าทั้งเร็วและรุนแรงอย่างกับลูกสูบเพื่อเร่งจังหวะสุดท้าย “อูยย จะแตกแล้ว! นิน! กูจะแตกอีกแล้ว!! กูขอแตกในเลยนะ!! อ่าา” ผมโดนพี่แบงค์เย็ดจนหัวสั่นคลอน รู้สึกได้ถึงของเหลวจากไข่แฝดที่กำลังอัดฉีดออกมาตามท่อปัสสาวะ “พี่แบงค์!! ผมจะเสร็จแล้ว!! ซอยแรง ๆ เลย!” พี่แบงค์จัดให้ตามคำขอ ซอยเอวถี่ จนในที่สุดควยของผมก็ฉีดพ่นน้ำกามออกมานองพื้นห้องน้ำ “ผมเสร็จแล้ว!! อ่าา!!!”
จังหวะที่ผมเสร็จ รูผมก็หดเกร็งบีบรัดลำควยตึบ ๆ “กูก็แตกแล้วเหมือนกัน อ่าาห์!!!!” พี่แบงค์กระเด้ารัวในโค้งสุดท้าย กดลำควยแนบแน่นลึกจนผมรู้สึกจุกในท้อง น้ำควยอุ่น ๆ แตกทะลักอยู่ในตัว ผมรู้สึกร้อนวูบวาบที่ลำไส้ “ซี้ดด!! อ่าา!!” พี่แบงค์ดึงตัวผมขึ้นไปกอดจากด้านหลัง ยังคงเสียบควยของตัวเองคาไว้อย่างนั้นจนมันเริ่มอ่อนตัวเพราะเพิ่งพ่นพิษไปถึงสองครั้งติด
เมื่อควยของพี่แบงค์หลุดออกมา ผมรู้สึกได้ถึงน้ำควยที่มันเอ่อล้น และไหลลงมาตามขาเป็นสาย มันจับผมพลิกตัว จูบผมซ้ำแล้วหอบหายใจ อุณหภูมิภายในห้องอาบน้ำสูงขึ้นด้วยไฟราคะที่เราสองคนร่วมกันจุด เรามองหน้ากัน แววตาคู่นั้นบอกให้ผมรู้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของเรา
“อะไร?” พี่แบงค์ถามเมื่อเห็นผมจ้องหน้ามันนานเกินไป
“เปล่า” ผมหลบสายตา
“วันหลังเราทำกันอีกได้มั้ย?” มันเชยคางผมขึ้นเพื่อสบตากันอีกครั้งตอนถามผม
“ผมไม่รู้!”
“มึงชอบมั้ย?” ใบหน้าแดงก่ำของผมคงแทนคำตอบนั้นได้ “ตอบมาว่าชอบมั้ย?”
“แล้วพี่ชอบมั้ยล่ะ?” ผมถามกลับบ้าง
“ชอบดิ! ให้กูเอาอีกรอบตอนนี้ยังได้เลย!”
“พอเลย! เดี๋ยวพวกไอ้บอสก็มาเจอหรอก”
“มึงจะอายอะไร? มึงกับมันก็เคยเอากันแล้วนี่ วันหลังทำกันสามคนเลยก็ได้นะ”
“พอ ๆ ผมไม่เอาด้วยหรอก!” ผมผลักตัวพี่แบงค์ออกความเขินอายเริ่มโถมเข้าใส่ ก้มลงไปหยิบเอากางเกงของตัวเองที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาสวม “ออกไปเลย ผมจะอาบน้ำ”
“อาบด้วยกันก็ได้”
ในตอนนั้นพวกไอ้บอสกำลังเดินมา คุยกันเสียงดัง ผมรีบผลักตัวพี่แบงค์ออกไปแล้วรีบปิดประตูห้องน้ำทันที
“ไอ้นิน! อยู่เปล่า?” ไอ้บอสตะโกนถาม ผมทำทีเป็นเพิ่งเสร็จกิจ กดชักโครกแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำมองหน้าไอ้บอส ใจนึงก็แอบรู้สึกโกรธมัน แต่อีกใจก็นึกขอบคุณที่มันส่งผู้ชายโคตรแซ่บแบบพี่มันมาให้ผม

          หลังอาบน้ำเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พี่แบงค์ให้ไอ้บอสเป็นคนขับรถเครื่องเหมือนเดิม ตลอดระหว่างทางมันสวมกอดผมเอาไว้ ฝังจมูกตัวเองลงบนต้นคอของผมแล้วแอบขบกัดเบา ๆ อย่างซุกซน ผมต้องพยายามเก็บอาการเพราะไอ้บอสชอบเหลือบมองผ่านกระจกอยู่บ่อย ๆ

เมื่อมาถึงบ้าน ผมเห็นพี่ทีนยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน ตอนแรกก็โคตรดีใจ แต่สีหน้าพี่ทำผมใจแป้วเพราะกลัวจะโดนดุ
ผมกระโดดลงจากรถ ไอ้บอสยกมือไหว้พี่ผม ส่วนพี่แบงค์แค่ทอดสายตามองพี่ทีนดูไม่สบอารมณ์


“มึงไปไหนมาเนี่ย?” พี่ทีนบ่น แต่สายตาชะเง้อข้ามไปมองสองคนนั้นที่กำลังจะขับรถออกไป
“ไป...ไปเล่นน้ำมา”
“ห้ะ? เล่นที่ไหน? ว่ายน้ำไม่เป็นยังจะไปเล่นน้ำอีก! ถ้าเกิดจมขึ้นมาจะทำยังไง?” พี่ทำเสียงดุใส่
“มันเป็นสระน้ำ! ไม่ลึก!” ผมรีบอธิบาย “ก็อยู่คนเดียวมันน่าเบื่อ... พอไอ้บอสมาชวนผมก็เลย...” แววตาพี่เปลี่ยนไปเมื่อเห็นผมทำเสียงเศร้า
“เออออ... กูก็เป็นห่วงไปสิ เดินไปถามไอ้ทองเอกมันก็บอกไม่รู้” พี่กล่าวขณะยื่นมือมาแนบที่คอของผม ผมยกมือขึ้นมาประกบมือพี่ไว้ “พี่มาถึงนานยัง? ผมรอพี่ตั้งแต่เมื่อวาน นึกว่าอาทิตย์นี้พี่ก็จะไม่กลับอีก”
พี่ทีนกอดคอผมเดินเข้าบ้าน และเมื่อพ้นประตูบ้านเข้ามา ผมก็รีบโผกอดพี่ทันที “ขี้อ้อนจริง ๆ นะมึงเนี่ย!” พี่ทีนบอกแล้วสวมกอดผมตอบ จับผมหอมแก้มซ้ายขวาและที่หน้าผากด้วยความคิดถึง
“ก็พี่อ่ะ! ไม่กลับบ้านตั้งหลายอาทิตย์ ผมโคตรคิดถึง” พี่ยิ้มอ่อน โน้มลงมาหอมหน้าผากผมอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง “กินข้าวยัง? ออกไปหาอะไรกินกันมั้ย?” ผมพยักหน้าตอบ ซ้อนท้ายรถพี่ออกไปตลาด แนบหัวตัวเองลงบนแผ่นหลังของพี่ ตอนผ่านหน้าบ้านทองเอก ผมเห็นมันกำลังปั่นจักรยานออกจากบ้าน ก็คงไปหาแฟนมันนั่นแหละ ผมเบือนหน้าหนีซุกหลังพี่ เสาร์-อาทิตย์นี้ผมอยากเอาเรื่องทองเอกออกไปจากหัวก่อน จะได้ใช้เวลาอยู่กับพี่เต็มที่

-----------------------------------------

เอาจริง ๆ นะ ส่วนที่ยากที่สุดของการเขียนนิยายเรื่องนี้คือฉาก SEX นี่แหละ ไม่รู้จะเขียนออกมายังไงให้มันไม่ซ้ำซากจำเจ
แล้วคนเขียนเองก็ไม่ช่ำชองเรื่องพวกนี้ซะด้วยสิ 555

คุยเล่น : ตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อเจ้านึง โอยยย อยากจะบอกว่างานหนักมาก งานหนักไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยเพราะคนประสาทแดกเนี่ยสิ
แถมยังต้องเข้ากะ ช่วงนี้ก็เลยไม่ค่อยว่างมาเขียน พอมีเวลาว่างหัวก็ตัน เขียนไม่ออกเพราะอยากพักผ่อนอีก
ขอบคุณทุกคนที่ยังคงอ่าน และติดตามนิยายเรื่องนี้ครับ

ปล. ใครพอจะแนะนำได้บ้างมั้ย ว่าควรใช้ ฟ้อนต์อะไร ตัวอักษรขนาดไหน ในการเขียน โดยที่ไม่ต้องมานั่งแก้วรรคตอนในเวปใหม่

เรพาะตอนผมพิมพ์ใน word แล้วก้อปมา ก่อนจะลงผมต้องมานั่งแก้ วรรค กับย่อหน้า ใหม่ทุกครั้งเลย โคตรเสียเวลา

iHNONG

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอขอบคุณ

Nukinho

ขอบคุณมากครับ

ROSY712

ขอบคุณครับ

Eakkadoor

ขอบคุณมากๆนะครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

montree254

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณมากครับ

premakung

ขอบคุณนะคับรออ่านตลอดๆเลย

kanruk99

ขอบคุณครับ

guwin001

ขอบคุณครับ

candylady

สนุกมาก

kuminum

ขอบคุณมากครับ

2936

ขอบคุณครับ

rosolite

ขอบคุณนะ

thai_boys

สนุกมากขอบคุณครับ

JJBBChp

สนุกมากกก

dexaun

ขอบคุณที่เสียสละเวลามานะครับ พักผ่อนบ้างนะ ถ้าตันก็ไปเรื่องใหม่ก็ได้ แอบห่วงไรท์น่ะ

nuangnut1996

สนุกมากครับ