เงาในสายหมอก บทที่ 2 เงาจากอดีด

pongsakornknes

บทที่ 2: เงาจากอดีต


สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านตรอกแคบ เสียงไซเรนยังดังเป็นระยะ คิรินยืนมองร่างไร้วิญญาณตรงหน้า นี่ไม่ใช่แค่คดีฆาตกรรมธรรมดา แต่มันคือการเริ่มต้นของบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว
หมอวายุเดินเข้ามาใกล้ สายตาเย็นเฉียบของเขากวาดมองสถานที่เกิดเหตุอย่างละเอียด ก่อนจะคุกเข่าลงข้างศพ ตรวจสอบบาดแผลอีกครั้ง
“กระสุนเข้าจุดเดิม หัวใจ ถูกยิงระยะประชิด” หมอวายุพึมพำ “ฆาตกรรู้ตำแหน่งที่แน่นอน มันไม่ใช่มือสมัครเล่น”
“หรืออาจจะเป็นคนเดิม...” คิรินเอ่ยเสียงต่ำ
หมอวายุหันมามองเขา “คุณกำลังสงสัยว่าเป็นฆาตกรจากคดีเมื่อห้าปีก่อน?”
คิรินเม้มปากแน่น ไม่อยากเชื่อว่าความสงบสุขที่มีมาตลอดหลายปีจะพังทลายลงเพราะคดีนี้อีกครั้ง




รุ่งเช้า ที่สถาบันนิติเวช
หมอวายุนั่งลงที่โต๊ะทำงาน พลิกดูรายงานชันสูตรศพด้วยสายตาครุ่นคิด ร่างของเหยื่อทั้งสองถูกจัดวางในลักษณะเดียวกัน ถูกฆ่าในวิธีเดียวกัน แถมยังทิ้งข้อความปริศนาไว้
คิรินเดินเข้ามาพร้อมกาแฟสองแก้ว “คุณต้องการพลังงาน” เขาวางแก้วลงตรงหน้าอีกฝ่าย
หมอวายุชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือหยิบแก้วขึ้นมา “ขอบคุณ”
“เจออะไรในศพบ้างไหม?” คิรินถาม ขณะที่เอนตัวพิงโต๊ะทำงานของแพทย์หนุ่ม
“รอยเข็มที่ต้นแขนของเหยื่อคนที่สอง” หมอวายุตอบ “มันเหมือนกับรอยของการฉีดยาบางอย่าง”
คิรินขมวดคิ้ว “หมายความว่าเหยื่ออาจถูกฉีดสารบางอย่างก่อนตาย?”
“มีความเป็นไปได้” หมอวายุพยักหน้า “ผมกำลังตรวจสอบว่าเป็นสารอะไร”
คิรินถอนหายใจ “ดูเหมือนคดีนี้จะไม่ใช่แค่ฆาตกรรมธรรมดา แต่เป็นการส่งข้อความบางอย่าง”
หมอวายุเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาคิริน “คุณกลัวมันจะเป็นคนเดิมใช่ไหม?”
คิรินไม่ตอบ แต่สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลของเขาก็บอกทุกอย่างแทนคำพูด

---

ในห้องทำงานของสารวัตรคิริน แฟ้มคดีเก่าถูกเปิดออก ภาพถ่ายจากเหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนปรากฏชัดเจน ศพถูกจัดวางในลักษณะเดียวกัน มีข้อความที่เขียนด้วยเลือดเหมือนกันทุกประการ
“นายกลับมาจริง ๆ หรือ...” คิรินพึมพำกับตัวเอง
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่หมอวายุจะเดินเข้ามา “ผมมีผลตรวจสารในร่างเหยื่อแล้ว”
คิรินหันไปมองเขา “คืออะไร?”
“ยากล่อมประสาทชนิดหนึ่ง ที่ใช้ควบคุมระบบประสาท ทำให้เหยื่อหมดสติแต่ยังคงรับรู้ความเจ็บปวด”
คิรินกำหมัดแน่น “แปลว่ามันไม่ได้ฆ่าเพื่อความสะใจ แต่มันต้องการให้เหยื่อทรมาน”
หมอวายุพยักหน้า “และมันมีแบบแผน”




กลางดึก คิรินกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ของเขา นั่งลงบนโซฟาอย่างอ่อนล้า แต่ในหัวของเขายังคงเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู หน้าจอแสดงข้อความที่ทำให้เขาถึงกับชะงัก
“คุณจะหยุดผมได้ไหม สารวัตร?”
หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นทันที


คิรินใช้เวลาคิดทบทวนเกี่ยวกับคดีนี้ทั้งคืน เขารู้ว่าความลับบางอย่างยังถูกซ่อนไว้ และสิ่งที่เขากำลังเผชิญหน้าอาจเป็นศัตรูที่อันตรายที่สุดในชีวิต
เช้าวันรุ่งขึ้น เขาเดินทางไปหาหมอวายุที่สถาบันนิติเวชอีกครั้งเพื่อหารือเกี่ยวกับหลักฐานเพิ่มเติม
“เราต้องรู้ให้ได้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง” คิรินกล่าวขณะยื่นเอกสารบางอย่างให้หมอวายุ
“นี่คือรายงานของเหยื่อที่สาม...” หมอวายุพูดพลางเปิดแฟ้มเอกสารดู “แต่ครั้งนี้... วิธีการฆ่ามีบางอย่างต่างไป”
คิรินขมวดคิ้ว “ต่างยังไง?”
“เหยื่อถูกฆ่าด้วยมีด ไม่ใช่กระสุน” หมอวายุกล่าวอย่างเคร่งเครียด “แสดงว่าฆาตกรอาจต้องการส่งสัญญาณบางอย่างถึงเรา”
คิรินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพิมพ์ข้อความบางอย่างถึงทีมสืบสวนของเขา “เราต้องเร่งมือแล้ว ก่อนที่มันจะลงมืออีก”




โปรดติดตามตอนต่อไป...

nuangnut1996

สนุกมากครับ

tanya

หนุกๆ