เงาในสายหมอก บทที่ 4 เงาในสายลม

pongsakornknes

บทที่ 4: เงาในสายลม


โกดังร้างที่ท่าเรือเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมพัดผ่าน คิรินกับหมอวายุจ้องมองร่างของอัคนีที่ยืนอยู่ตรงหน้า ดวงตาของเขายังคงมีประกายเยือกเย็นเช่นเคย ไม่มีร่องรอยของชายที่ควรจะตายไปเมื่อห้าปีก่อน
“นายยังไม่ตาย...” คิรินพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่น
อัคนียกยิ้มมุมปาก “ฉันเคยตาย... แต่ฉันกลับมาเพราะบางสิ่งที่ฉันทิ้งค้างไว้”
หมอวายุขมวดคิ้ว “นายหมายถึงอะไร”
อัคนีถอนหายใจ ก่อนจะก้าวออกจากเงามืดมากขึ้น แสงไฟจากโกดังสาดกระทบใบหน้า เผยให้เห็นรอยแผลเป็นที่ลากยาวผ่านข้างแก้มของเขา “มีบางอย่างที่พวกนายยังไม่รู้เกี่ยวกับคดีเมื่อห้าปีก่อน”
คิรินกำหมัดแน่น “ถ้ามันสำคัญขนาดนั้น ทำไมนายถึงไม่พูดตั้งแต่ตอนนั้น!?”
อัคนีมองเขานิ่ง ๆ ก่อนจะตอบเสียงเรียบ “เพราะฉันเองก็เป็นหนึ่งในตัวแปรของเกมนี้”




5 ปีก่อน
อัคนีได้รับมอบหมายให้สืบสวนคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับบุคคลในวงการธุรกิจและตำรวจ คดีนี้ซับซ้อนเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจได้ในตอนแรก แต่เมื่อสืบไปลึกขึ้น เขาพบว่ามีเงื่อนงำบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับขบวนการลับในเมือง
คืนหนึ่ง เขาได้รับเบาะแสให้ไปพบใครบางคนที่โกดังหมายเลข 6
แต่สิ่งที่เขาเจอที่นั่น... คือกระสุนสองนัดที่ยิงเข้ามาแทบจะทันทีที่เขาเปิดประตูเข้าไป
เขารอดตายมาได้ด้วยความช่วยเหลือของบุคคลลึกลับ และถูกบังคับให้ซ่อนตัวมาตลอดห้าปีที่ผ่านมา




“นายถูกลอบฆ่า” หมอวายุพูดช้า ๆ
“ใช่” อัคนีพยักหน้า “และมันยังไม่จบ”
คิรินสบตากับอัคนี ก่อนจะถอนหายใจ “แล้วนายต้องการอะไรจากพวกเรา”
อัคนีหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหยิบซองเอกสารออกมาจากเสื้อแจ็กเก็ตของเขา “นี่คือรายชื่อของคนที่อาจเป็นเป้าหมายรายต่อไป”
คิรินรับซองมาเปิดดู รายชื่อที่อยู่ในนั้นทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้าง
หนึ่งในนั้นคือชื่อของเขาเอง




เสียงลมหอบหนึ่งพัดผ่านประตูโกดัง อัคนีเหลือบตามองรอบ ๆ ก่อนจะลดเสียงลง “ฉันไม่มีเวลามาก พวกมันกำลังตามฉันมา”
คิรินกับหมอวายุสบตากัน ก่อนที่คิรินจะพูดขึ้น “แล้วนายต้องการให้เราทำอะไร?”
อัคนีกัดฟันแน่น “หาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังคดีเมื่อห้าปีก่อนให้เจอ มันยังมีชีวิตอยู่ และมันเป็นคนที่พวกนายไม่มีทางคาดถึง”
หมอวายุขมวดคิ้ว “หมายความว่าอะไร?”
อัคนีเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดเบา ๆ “มันอยู่ใกล้ตัวพวกนายกว่าที่คิด”
ทันใดนั้น เสียงปืนก็ดังขึ้น กระจกหน้าต่างโกดังแตกกระจาย คิรินรีบคว้าตัวหมอวายุหลบไปด้านหลังลังไม้ อัคนีพุ่งตัวไปหลบมุมอีกด้านหนึ่ง เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังเข้ามาจากทางเข้าโกดัง
“พวกมันมาแล้ว” อัคนีพึมพำ ก่อนจะชักปืนออกมา
คิรินสบถเบา ๆ “ให้ตายเถอะ... นี่มันอะไรกันแน่”




เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง คิรินชักปืนออกมาพร้อมยิงสวนกลับไป ท่ามกลางความมืดและเสียงกระสุน หมอวายุหลบอยู่ด้านหลังลังไม้ หัวใจเต้นรัว เขาไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน
อัคนีวิ่งไปทางด้านหลังโกดัง ก่อนจะตะโกนสั่ง “ทางนั้นมีประตูหนีไฟ ไปทางนั้น!”
คิรินคว้าข้อมือหมอวายุ ก่อนจะวิ่งไปที่ประตูหนีไฟ ขณะที่เสียงปืนยังดังต่อเนื่อง อัคนียิงสวนไปอีกสองนัด ก่อนจะกระโดดตามมา
พวกเขาหนีออกมาได้ทันก่อนที่โกดังจะถูกระเบิดเพลิงเผาไหม้ คิรินมองเปลวไฟที่ลุกโชน ก่อนจะหันไปมองอัคนี
“นี่มันเรื่องบ้าอะไร”
อัคนีหายใจแรง ก่อนจะพูดเสียงเรียบ “นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น”




ในค่ำคืนอันมืดมิด เงาในสายลมกำลังเคลื่อนตัว พวกเขายังไม่รู้เลยว่าศัตรูที่แท้จริงนั้นอยู่ใกล้เพียงใด และเกมนี้... เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น



โปรดติดตามตอนต่อไป...

nuangnut1996

สนุกมากครับ

tanya

สุดๆ