เงาในสายหมอก บทที่ 5 กับดักแห่งอดีต

pongsakornknes

บทที่ 5: กับดักแห่งอดีต


หลังจากโกดังถูกเผาไหม้ คิริน หมอวายุ และอัคนีหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิด ท่ามกลางเสียงไซเรนของตำรวจที่ใกล้เข้ามา
พวกเขามุ่งหน้าไปยังเซฟเฮาส์ลับแห่งหนึ่งซึ่งอัคนีเตรียมไว้
“ที่นี่ปลอดภัยแน่เหรอ?” หมอวายุถามพลางมองรอบตัว บ้านไม้เก่าท่ามกลางป่าดูร้างไร้ผู้คน
อัคนีพยักหน้า “ฉันซ่อนตัวอยู่ที่นี่มาหลายปี ถ้าพวกมันหาเจอ ฉันคงตายไปนานแล้ว”
คิรินเดินไปหยุดที่หน้าต่าง มองออกไปยังเงามืดภายนอก “แล้วเราจะทำยังไงต่อ?”
อัคนียื่นเอกสารอีกชุดให้ “ในนี้มีรายชื่อของผู้ต้องสงสัยที่เกี่ยวข้องกับคดีเมื่อห้าปีก่อน”
คิรินเปิดดู ก่อนจะขมวดคิ้ว “นี่มัน... ชื่อของผู้บัญชาการตำรวจด้วย”




เงามืดจากอดีต
ในอีกมุมหนึ่งของเมือง ผู้บัญชาการกรรณสูบซิการ์พลางมองภาพถ่ายที่วางอยู่บนโต๊ะ ภาพของคิริน หมอวายุ และอัคนีที่โกดังเมื่อคืนก่อน ดวงตาของเขาทอประกายเย็นชา
“พวกมันยังไม่ตาย” เขาพึมพำ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “จัดการให้เรียบร้อย”




เกมแมวจับหนูเริ่มต้น
รุ่งเช้า คิรินและหมอวายุออกไปหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคนในรายชื่อที่อัคนีให้มา ขณะที่หมอวายุรออยู่ในรถ คิรินเดินเข้าไปในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นจุดนัดพบกับสายข่าว
เสียงกระดิ่งดังขึ้นเมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป หญิงสาวร่างโปร่งในเสื้อโค้ทยาวนั่งอยู่มุมหนึ่งของร้าน เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา
“คุณสายฟ้า?” คิรินเอ่ยชื่อรหัส
หญิงสาวพยักหน้า “ฉันมีข้อมูลเกี่ยวกับผู้บัญชาการกรรณ แต่คุณต้องระวัง เขาไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด”
“หมายความว่าไง?” คิรินขมวดคิ้ว
สายฟ้าหยิบแฟ้มเอกสารออกจากกระเป๋า ก่อนจะเลื่อนมันไปให้คิริน “ดูด้วยตาตัวเอง”
เขาเปิดแฟ้มออก ภาพถ่ายและหลักฐานจำนวนมากปรากฏต่อสายตา มีทั้งภาพการพบปะลับ ๆ ของผู้บัญชาการกับบุคคลในโลกใต้ดิน รายงานธุรกรรมลับ และ... ภาพของพ่อเขา
คิรินตัวแข็งทื่อ “นี่มันเรื่องบ้าอะไร...”




การเผชิญหน้า
หมอวายุรออยู่ในรถอย่างกระวนกระวาย จนกระทั่งเห็นคิรินเดินออกมาด้วยใบหน้าตึงเครียด เขากระโดดขึ้นรถทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
คิรินขบกรามแน่น “เรามีปัญหาใหญ่กว่าที่คิด”
ก่อนที่หมอวายุจะถามอะไรไปมากกว่านั้น เสียงกระสุนก็ดังขึ้น หน้าต่างรถแตกกระจาย คิรินรีบกดหัวหมอวายุลงต่ำก่อนจะควักปืนออกมายิงสวนไป
อัคนีขับรถมาถึงพอดี เขาลดกระจกลงแล้วตะโกน “ขึ้นรถเร็ว!”
คิรินและหมอวายุรีบกระโดดขึ้นรถ อัคนีเหยียบคันเร่งเต็มที่ ท่ามกลางเสียงกระสุนที่ไล่หลังมา
“เราโดนล่อเป้า!” คิรินสบถ
อัคนีขบฟันแน่น “พวกมันรู้ว่าเรามาที่นี่”
หมอวายุพยายามตั้งสติ “แล้วเราจะไปไหนต่อ?”
คิรินมองเอกสารในมือ ก่อนจะพูดเสียงหนักแน่น “ไปเจอผู้บัญชาการกรรณ”




กับดักที่ซ่อนอยู่
คืนนั้น พวกเขาเดินทางไปยังคฤหาสเงานน์ของผู้บัญชาการกรรณ ท่ามกลางบรรยากาศอึมครึม รปภ.ที่ประตูปล่อยให้พวกเขาเข้าไปอย่างง่ายดายเกินไปจนน่าสงสัย
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในห้องรับรอง ผู้บัญชาการกรรณนั่งรออยู่แล้ว เขายิ้มบาง ๆ “ยินดีต้อนรับนักสืบคิริน คุณหมอ และ... อัคนี”
อัคนีจ้องเขานิ่ง “คุณรู้อยู่แล้วว่าเราจะมา”
ผู้บัญชาการกรรณหัวเราะเบา ๆ “แน่นอน เพราะฉันเป็นคนล่อพวกแกมาเอง”
ทันใดนั้น ประตูทุกด้านปิดล็อกลง และเสียงคลิกของปืนก็ดังขึ้นจากรอบห้อง
คิรินสบถในใจ พวกเขาตกหลุมพรางแล้ว



โปรดติดตามตอนต่อไป...

tanya

สุดยอด