สวัสดีครับ ผมชื่อพีท ปีนี้ก็ย่างเข้า 23 แล้ว พึ่งเรียนจบมาหมาด ๆ ยังไม่ได้ทำงานที่ไหน แต่ว่าติดใจการเป็นติวเตอร์เพราะเคยรับสอนพิเศษตอนที่เรียน
ใจจริงก็อยากจะรับสอนแบบนี้ไปเรื่อย ๆ แต่ว่าพ่อกับแม่ของผมดันมีงานที่ต้องค้างต่างจังหวัดหลายวัน เลยให้ผมกลับบ้านเพื่อไปอยู่เป็นเพื่อนน้องชาย
น้องชายของผมชื่อพัด มันกำลังเรียนอยู่ม.6 นิสัยมึน ๆ กวนตีน ๆ ผมไม่ได้เจอมันเกือบ 4 ปีตั้งแต่ย้ายมาเรียนมหาวิทยาลัย แต่ระหว่างนี้ก็ไม่เคยคิดถึงมันเลย
"มันโตแล้ว อยู่เองได้น่ะแม่"
"ก็แค่ช่วงนี้เอง เดี๋ยวแม่เสร็จงานก็ไม่รั้งพีทแล้ว"
"แต่ว่า…"
"ไม่ต้องแต่เลย ระหว่างอยู่บ้านก็ติวให้น้องด้วย"
"แม่อะ"
ทุกครั้งที่แม่ขอร้องอะไรผมไม่เคยขัดได้เลย หงุดหงิดโว๊ยยยยยยย
ผมใช้เวลาไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็เก็บของยัดใส่กระเป๋าจนเสร็จ แล้วนั่งรถในมอออกมาต่อที่ขนส่งของจังหวัด จากนั้นก็นั่งรถตู้ต่อไปยังอำเภอ
ระหว่างทางก็คิดเรื่องอันแสนน่าเบื่อที่จะต้องเจอที่บ้าน ตั้งแต่ไหนแต่ไร ผมกับไอ้พัดไม่เคยที่จะสงบสุข ด้วยมันเด็กกว่าผมถึง 4 ปี ทำให้ช่องว่างระหว่างวัยมีมาก นิสัยมันก็เป็นเด็กแก่แดดที่ชอบเล่นชอบซนและแกล้งคนไปทั่ว
ผมเกือบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้เพราะไอ้พัดมันมึนลบไฟล์แฟ้มสะสมผลงานผมทิ้ง โชคดีที่ผมส่งไปให้เพื่อนดูเป็นตัวอย่างเลยโหลดกลับมาไว้ได้ ไม่งั้นละก็...ไอ้พัดตายคาตีนผมไปแล้ว
แค่คิดว่าจะต้องไปอยู่กันเป็นอาทิตย์ก็เซ็งจนหงุดหงิดแล้ว
"เติมน้ำมันสักครู่นะครับ เชิญลงรถก่อนครับ!"
คนขับรถตู้หันมาบอกกับคนที่นั่งโดยสารมาด้วยกันให้ลง ผมไม่คิดอะไรเดินออกไปตามคนอื่น ๆ
ผู้โดยสารสิบกว่าคนรวมผมด้วยมายืนออกันอยู่ที่ลานกว้างข้างมินิมาร์ท มีร้านขายของเรียงรายเต็มไปหมด ตอนนั้นเองผมปวดฉี่เลยกะจะไปเข้าห้องน้ำ
"อีกนานไหมครับพี่"
ผมหันหน้าไปถามผู้ชายที่นั่งมาข้างกันด้วยความเกรงใจ
"เห็นคนขับรถบอกว่า 20 นาที"
ผมกล่าวขอบคุณและพยักหน้าให้เล็กน้อย ตอนแรกกะว่าจะอั้นไว้ไปปล่อยที่บ้านเพราะอีกไม่ไกลก็จะถึงซอยบ้านผมแล้ว แต่เพราะจอดเติมน้ำมันอีกตั้ง 20 นาทีผมคิดว่าทนไม่ไหวเลยตัดสินใจไปเข้าห้องน้ำปั้มแทน
จอก~
ถึงโถฉี่ผมไม่รอช้ารีบเปิดซิบและควักเอาน้องชายออกมาร้องไห้ทันที
"ฟู่วววว"
ผมถอนหายใจโล่งเมื่อได้ปลดปล่อยความอัดอั้นมานาน พอเสร็จก็เตรียมที่จะสะบัดก่อนนำเก็บ จังหวะนั้นเอง
หมับ!!
ยังไม่ทันที่จะยัดกลับเข้าที่เข้าทาง ก็มีมือของใครบางคนสอดเข้ามาแล้วกำมันบีบแน่น
"ใหญ่ดีนี่พี่!!!"
ตัวผมแข็งทื่อด้วยความตกใจ ทำอะไรไม่ถูก มือหนาที่จับน้องชายผม มันไม่ได้แค่กำไว้เฉย ๆ แต่มันยังขยับชักด้วย
ตอนนั้นเองผมได้สติถอยตัวออกมา แต่กลับถูกคนที่ยืนซ้อนหลังใช้มืออีกข้างล็อกแขนและมือเอาไว้พร้อมดันตัวไปยืนหน้าโถที่เดิม ขาของมันก็ล็อคขาผมจนขยับไม่ได้
‘ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมมันแข็งแรงจังวะ!’
ผมสู้แรงมันไม่ได้เลย ตอนนี้ได้แต่ยืนนิ่งให้มันทำโรคจิตใส่ มีเพียงกลิ่นโคโลญอ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูกจากทางด้านหลัง
"ใครก็ได้! อู๊บ!!"
ผมตัดสินใจแหกปากร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่กลับถูกมันเอามือปิดไว้ก่อน
"อยากให้คนมาเจอแบบนี้หรอพี่ ชอบโชว์ว่างั้น!"
ไม่พูดเฉย มันใช้ตัวดันร่างผมแอ่นออกจากโถไปยังทางเข้าห้องน้ำ น้องชายผมที่แข็งคามือมันโด่เด่ไปยังที่โล่งไร้สิ่งปิดกั้น
พึ่งคิดได้ เลยเกร็งตัวไว้ไม่ให้มันดันได้ง่าย ตอนนั้นเองที่คนโรคจิตหยุดขยับแล้วกระซิบที่ข้างหูผมอีกครั้งพร้อมพูดด้วยน้่ำเสียงกระเส่า
"ไม่อยากร้องแล้วหรอครับ"
"อื้อ อื้อ อือ"
ผมพยักหน้า จากนั้นมือหนาที่ปิดปากจึงคลายออก มันดันตัวผมกลับไปที่โถฉี่อีกครั้ง แล้วใช้มือขยับเข้าออกด้วยความพอใจ
"ตัวพี่โคตรหอมเลยอะ"
ซุกซอกคอไม่พอยังมาชมผมอีก แต่ผมไม่ยินดีหรอกนะ
"นี่ไอ้โรคจิต อย่าให้กูหลุดออกไปนะ"
"ทำไมครับ พี่ไม่ชอบหรอ แต่ผมว่า น้องพี่ชอบนะ ดูสิ แข็งเชียว"
มันหัวเราะเยอะแถมยังเปลี่ยนมาจับหนังหุ้มผมถอกลงจนสุด พร้อมใช้อีกมือละจากแขนผมมาเล่นกับส่วนหัวแดงของผมแทน
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาส์ ไอ้เชี่ย โรคจิต อือ"
มันไม่สนใจคำด่าผมและยังเล่นกับน้องชายผมต่อ แถมยังก้มหน้าดมหัวผมแล้วสูดหายใจเข้าลึกจนผมขนลุกไปหมด
"ไอ้เชี่ย รถจะออกแล้ว เร็ว!!"
นึกขึ้นได้ว่ารถเติมน้ำมัน ถ้าไปไม่ทันตกรถแน่ กระเป๋าก็อยู่บนรถ
"รีบหรอครับ"
ผมไม่มีเวลามาเล่นกับมัน เลยบิดตัวเพื่อที่จะออกจากการพันธนาการ แต่ยิ่งดิ้นกลับยิ่งแน่น
"ถ้ารีบก็สนุกกับผมเต็มที่ แตกแล้วผมจะปล่อย"
พอฟังแบบนั้นผมไม่มีทางเลือก เลยตัดสินใจหยุดขัดขืนแล้วปล่อยให้มันทำจนพอใจ หัวคิดแต่เรื่องเวลากลัวจะไปไม่ทันรถ
จากที่ซุกซอกคอมันใช้ลิ้นโรคจิตของมันเลยไต่ขึ้นมาที่คาง แล้วไต่ขึ้นมาที่แก้ม แถมยังงับจมูก
หน้าผมเลอะน้ำลายมันจนแฉะชุ่ม กระทั่งมันเลื่อนลงมาแตะริมฝีปากผม
"อ๊ะ เชี่ย! ไม่เอาจูบ"
ผมรีบขัดขืนบ่ายหน้าหนี แต่ถูกมันเอามือบีบคางรั้งไว้จากนั้นก็จูบเข้ามาที่ปากของผม ไม่นะ จูบแรกของผม….
ปรี๊ดดดดด
ทันทีที่ลิ้นร้อนสอดเข้ามา ผมก็ทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำรักพุ่งลงโถอย่างมหาศาล พอผมเสร็จมันก็ปล่อย ผมดิ้นจนหลุดจากร่างนั้นแล้วหันไปมองดูไอ้โรคจิต
‘เชี่ย หล่อฉิบหาย เสียดายโรคจิต!’
ผมมองดูใบหน้าหล่อและตัวที่สูงใหญ่ มันหันมายิ้มให้ผมพร้อมยกมือโบกให้ แล้วทำการปลดซิบเข้าไปยืนช่วยตัวเองที่โถเดิมของผม ผมยกนิ้วกลางให้มันแล้วทำปากพูดคำ ๆ นึง
"เชี้ย!!!"
หลังจากสลัดโรคจิตได้ ผมรีบเดินกลับไปรวมกลุ่มกับคนที่รอรถ ไม่นานคนขับก็เรียกทุกคนกลับขึ้นรถ
ผมนั่งรถไปก็ในหัวก็นึกถึงแต่ไอ้คนโรคจิตนั่น จะแจ้งตำรวจดีไหม ทำแบบนี้คงต้องเคยมีคนโดนแบบผมบ้างแหละ ถ้าโพสเตือนในกลุ่มเฟสชุมชนหรือเพจปั้มน้ำมัน น่าจะต้องมีคนออกมาเล่าบ้างว่าเจอแบบนี้
นิ้วจรดคีย์บอร์ดบนมือถือพิมพ์ร่ายถึงสิ่งที่เจอ แต่ยังไม่ทันกดโพส รถตู้ก็มาจอดที่หน้าบ้านผมเสียแล้ว
พอลงจากรถผมได้แต่ยืนเหม่ออยู่ที่ทางเข้าบ้าน เพราะในตอนนี้ บ้านของผมมันไม่ใช่บ้านของผม
มีเสียงเพลงกระหึ่มดังมาจากในบ้าน แถมมีเสียงคนคุยกันเจี๊ยวจ๊าว ยังไม่ทันที่จะก้าวเท้าไปไหน ก็เห็นคนเปิดประตูออกจากบ้านพร้อมถือแก้วน้ำพลาสติกติดตัวเดินออกมาเป็นสิบคน
สิ่งแรกที่ผมทำก็คือ…..
"ผมพึ่งมาถึงบ้าน แม่ดูนะ นี่หลักฐาน ไอ้พัดมันทำบ้านเละ ผมไม่เกี่ยว"
ที่ผมทำก็คือการเก็บหลักฐาน เพราะแม่ชอบฟังแต่ไอ้พัดไม่เชื่อคำพูดผม
"เห้ย!! พวกมึง เคลียร์ เคลียร์ เคลียร์ ไป ไป ไป"
มีเสียงหนึ่งร้องดังขึ้นพร้อมกวาดต้อนผู้คนในบ้านออกจนหมด และไม่ใช่ใคร มันคือไอ้พัด ไอ้พัดหลุบตามองผม แต่ผมจ้องเขม็งจนมันเดินออกมาหา
"พีท อย่าฟ้องแม่นะเว้ย กูขอ"
"กู จะ ฟ้อง!!"
ผมเน้นคำพูดทีละคำชัดเจน มันมีสีหน้าสลดลง เดินห่อไหล่เข้าบ้าน ตอนนั้นเองผมรู้สึกแปลกใจ เพราะปกติไอ้พัดมันไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้หรือมาขอร้องผมแบบนี้
ผมไม่ตกหลุมพรางมันหรอก สองขาก้าวเข้าบ้าน ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นสภาพที่ยับเยิน แทบไม่ต่างกับสนามรบ นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย!
"ไอ้พัด! ไอ้พัด!!"
ผมตะโกนเรียกมันแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ จากนั้นก็มีคนเดินเข้ามาหาผม ตัวค่อนข้างโตรูปร่างสูงกว่าผมอีก
"พี่พีทหรอ ไอ้พัดมันกำลังเฮิร์ทอะพี่"
เพื่อนเจ้าพัดเดินมาบอกผม ชายตามองไปยังโต๊ะที่มีเค้กก้อนใหญ่วางอยู่
"แล้วมึงเป็นใคร เพื่อนมันหรอ?"
ผมถามไอ้โย่งโดยที่ตามองไปยังเค้กที่วางบนโต๊ะ
[HBD to Fern]
"พี่พีท จำผมไม่ได้หรอ?"
ไอ้โย่งตาเหลือกชี้นิ้วเข้าที่ตัวเองถามกลับ
"หึ จำไม่ได้ แล้วเฟิร์นนี่ใครวะ"
"เดี๋ยวก่อน นี่ผมเอง มาร์คไง!"
มาร์ค มาร์คไหนวะ? ผมนิ่วหน้านึกไม่ออก ไอ้โย่งถอนหายใจเดินเข้ามายืนตรงหน้าผมพร้อมกับจับไหล่ผมแน่นตึงทั้งสองข้าง
"มาร์ค มาร์คเพื่อนไอ้พัดอะ"
"มาร์ค มาร์ค มาร์คไหนวะ ไอ้มะ…."
ไม่จริง ไม่ใช่
"มาร์ค ไม่ใช่ม้างงง"
"โหพี่พีท พูดแบบนี้ผมโคตรเสียใจอะ"
"มึงเนี่ยนะไอ้มาร์ค เด็กเวรที่ชอบพาน้องกูไปเสียคน"
"สัส พี่พูดแบบนี้ด่าผมเลยดีกว่า"
"มาร์ค ไอ้มาร์คจริงหรอ มึงเนี่ยนะ"
ผมยังไม่เชื่อสายตาตัวเอง ไอ้มาร์คที่เฉลยหน้านิ่วจ้องผมไม่วางตา ในภาพจำของผมมาร์คคือเด็กนิสัยเสียที่ถูกพ่อแม่สปอย
"เออ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ที่บ้านเละเป็นแผนมึงใช่ไหม จัดการกันเอง กูไม่ยุ่งละ"
ผมหันไปมองพัดที่นั่งซึมใต้โต๊ะก็รู้สึกไม่ดี แต่ในเมื่อมันทำตัวเองก็ต้องจัดการกันเอง
บ่นเสร็จหันไปมองค้อนไอ้มาร์คทีนึงแล้วเดินขึ้นไปชั้นสองที่ห้องนอนของตัวเอง ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมแม้ไม่ได้ใช้มา 4 ปี
เห้อ เพราะแบบนี้แหละถึงไม่อยากกลับบ้าน นี่แค่เดินทางกลับมาก็เจอเรื่องวุ่นฉิบหายละ
"งีบสักหน่อยดีกว่า"
ผมหยิบยาพาราขึ้นมากินแล้วนอนพัก หัวจะปวดกับเรื่องที่เกิด
.
.
อืม อะไรเนี่ย รู้สึกแฉะ ๆ ที่ช่วงล่าง อูย ทำไม ทำไมมันเสียวแบบนี้วะ
อยู่ ๆ ก็รู้สึกเกร็งบริเวณน้องชาย แถมมีความรู้สึกแปลก ๆ คล้ายกับมีบางอย่างกำลังสีเสียดจนเสียวถึงทรวง
นี่ผมกำลังฝันอยู่งั้นหรอ? ผมหายใจถี่รัวขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงมือหนาล้วงสอดเข้ามาใต้เสื้อ มันบีบขยำที่หน้าอกของผมแล้วค่อย ๆ ลากผ่านที่หน้าท้อง
"อ๊ะ ไม่ ตรงนั้น ซี๊ด"
ผม…ผมกำลังฝันเปียกงั้นหรอ สะโพกของผมยกขึ้นสูงเมื่อรู้สึกแปลบ ๆ ที่ช่องทางด้านหลังเหมือนมันถูกอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่มสัมผัสแตะ
ในอกของผมร้อนรุ่มเมื่อเสื้อถูกเลิกขึ้นแล้วมีสัมผัสอุ่นเยิ้มแตะเข้าที่หัวนม สติพร่าเบลอหลุดไปอยู่ในห้วงอารมณ์
มือสองข้างกำผ้าปูเตียงแน่น พร้อมเกร็งตัวรอรับความเสียวที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
"อูย ซี๊ดดด แฮก แฮก"
ลมหายใจผ่อนยาวสั้น สลับกับของแข็งที่มาแตะที่มือ อะไร มันคืออะไรกันนะ มีของแข็งมาสัมผัสมือผมแล้วก็หายไป เป็นแบบนี้จนกระทั่งผมสั่งจิตตัวให้กำมือ
หมับ!
ผมบีบกำมันแน่นในจังหวะที่โดนมือผม เป็นไงล่ะ ไม่ปล่อยแน่
หลังจากที่จับได้ก็บีบเคล้นคลึงเพื่อคาดคะเนว่ามันคืออะไร มันกลม ๆ แข็ง ๆ แต่อ่อนนุ่ม แถมยังร้อนมาก ๆ พอจับขยับไปเจอเข้ากับบางอย่างที่แข็งไม่มีเนื่อย่น แถมยังเต่งตึงเนียนมือคล้ายกับแผ่นกระดาษ ผมลองเอานิ้ววนรอบดูพบกับหลุมเล็ก ๆ บางอย่าง
ตอนนั้นเอง อยู่ ๆ สิ่งที่จับไว้ก็กระตุกเกร็งแล้วมันไหลหลุดออกจากมือผม ผมเสียดายที่ยังสำรวจไม่เสร็จ
มีเสียงแว่ว.ฝ่าความมืดเข้ามาในหู เป็นเสียงร้องครวญครางของผู้ชาย ที่ผมรู้เพราะมันทุ้มต่ำ
จากนั้นทุกอย่างก็เงียบหายไป…กระทั่งจู่ ๆ ขาของผมถูกจับยกขึ้นสูง แถมยังรู้สึกเปียกแฉะที่ร่องรูหลัง
"อ๊ะ ไม่ อย่านะ เสียว เสียว"
มีของแข็งอุ่น ๆ ไหลเข้ามาแล้วมันก็หลุดออกไป ผมไม่รู้ว่าคืออะไรแต่สัมผัสนั้นรู้สึกคันยุบยิบ วูบวาบไปทั้งตัว
"อ๊ะ ไม่ ซี๊ด อ๊ะ อ๊ากกกก เจ็บ โอ๊ยยย"
ผมสะดุ้งเฮือกยันตัวขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บ แต่ทุกอย่างตอนนี้มืดสนิท ผมรีบคลำตัวดูปรากฏว่าตอนนี้ผมไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมตกใจลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดไฟในห้องทันที
พรึบ!!
"ไอ้โรคจิต!!"
ผมร้องเสียงหลงเป็นคนแรกเมื่อเห็นคนที่กำลังคลานบนเตียงคือไอ้โรคจิตที่เจอในห้องน้ำปั้ม
"พี่พีท!!"
ตามมาด้วยเสียงของไอ้มาร์คที่เรียกชื่อผมด้วยความตกใจ
"ไอ้มาร์ค!?"
ผมงุนงง มองหน้าไอ้มาร์คกับไอ้โรคจิตสลับกันไปมาอย่างไม่เชื่อสายตา
"ทำไมพี่พีทเรียกมึงว่าไอ้โรคจิต"
"มึงทำแบบนี้ทำไม แล้วมึงรู้จักไอ้นี่ได้ไง!!"
มาร์คหันไปถามโรคจิต ผมชิงถามมันกลับ
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะ มาต่อกันดีกว่า ผมทนไม่ไหวละ"
ไอ้โรคจิตพูดพร้อมกับกำดุ้นตัวเองชักรัว ผมปรายตามองก็ต้องตกใจ เพราะดุ้นเขื่องของไอ้โรคจิตยาวมากแถมหัวยังมนสวย เพราะตอนที่อยู่ห้องน้ำปั้มผมไม่มีกะจิตกะใจมาสังเกต
"อืม กูเห็นด้วย พี่พีท…"
ไอ้มาร์คสนับสนุนไอ้โรคจิตแล้วหันมาขอร้อง แววตาไม่ต่างกับแมวที่กำลังอ้อนผมอยู่
"นี่มันบ้าอะไรเนี่ย!"
ไอ้โรคจิตยืนขึ้นมาซ้อนหลัง ความรู้สึกแผ่ซ่านเข้ามาที่ตัว ทำเอาผมขยับตัวไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
"เรามาเริ่มกันใหม่นะครับ"
มาร์คขยับตัวเข้ามาหาผม มือหนาเอื้อมมาจับเข้าที่น้องชายผมแล้วลูบคลำเบา ๆ มือของไอ้โรคจิตก็ป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าอกและหน้าท้องพร้อมปากพรมจูบทั่วลำคอ แถมมันยังออกแรงดูดจนเป็นรอย
"อ๊ะ อย่ากัด เจ็บ อ๊ะ ไอ้มาร์ค"
ตอนนั้นเองที่ผมจี๊ดที่หัวบาน เมื่อก้มไปดูเห็นเจ้ามาร์คอ้าปากอมของสงวน แถมไอ้โรคจิตยังโค้งตัวมาดูดนมผมจนผมสะท้านไปทั้งตัว
"ไม่เอา อูวว ไม่ไหว จะแตก จะแตก อือ"
"แพล็บ แพล็บ แตกเลย แตกออกมาเลยครับ
มาร์คถอนปากออกมาแล้วจับเอ็นผมยกขึ้นใช้ลิ้นเลียเส้นสองสลึง ไอ้โรคจิตที่ได้ยินก็ผละตัวลงไปคุกเข่าอยู่กับเจ้ามาร์ค แล้วก็ช่วยกันเลียปากรูเล็ก
"อ๊าา ซี๊ดด ไม่ไหว อึก ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาาส์"
ปรี๊ดด ปรี๊ด
ผมพ่นน้ำรักออกจากปลายท่อมหาศาล มันไปตกอยู่บนหน้าของมาร์คและไอ้โรคจิต พวกนั้นดูดเลียกลืนน้ำรักผมจนหมด
ผมหมดแรงทิ้งตัวลงนอนบนเตียง พวกนั้นเมื่อจัดการเสร็จก็ขึ้นมาคลานอยู่ข้างตัว แท่งทวนมหึมาสองอันถูกพาดลงที่บนตัวของผม
"มันเรื่องอะไรกันแน่ไอ้มาร์ค เล่ามาให้หมด แฮก แฮก"
ผมเค้นถามต้นสายปลายเหตุ ทว่าสองหนุ่มที่คร่อมตัวผมกลับยิ้มเลศนัย
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนครับ ตอนนี้สิ่งที่พี่ต้องทำ…คือช่วยพวกผมก่อน"
ปัก ปัก ปัก
ดุ้นเนื้อใหญ่สองดุ้นฟาดลงบนหน้าอกของผม ดูจากสถานการณ์แล้ว ผมคงหนีไม่พ้นสินะ!!
"มึงบอกก่อน คนนี้ใคร กูไม่เอากับคนไม่รู้จัก"
ผมถามไอ้มาร์ค แต่สายตามองไปที่อีกคน มันทำหน้าหงอยลงในทันที
"พี่จำไอ้มาร์คได้แต่จำผมไม่ได้ โคตรเสียใจ"
ผมไม่รู้ว่าทำไมมันพูดแบบนั้น เหมือนกับไอ้มาร์คไม่มีผิด
"งั้นมึงไปนั่งซึมตรงนู้นไป พี่พีทรู้จักกูแล้วกูขอก่อน"
ไอ้มาร์คพยักเพยิดหน้าให้ไอ้โรคจิตไปที่ริมห้อง จากนั้นหันมายิ้มให้ผมแล้วก้มหัวลงมาจูบ
"อ๊ะ ไม่เอา ไอ้เชี่ย อื้ออ"
"ปากพี่โคตรดี โคตรนุ่ม อยากกัดให้ปากแตก"
"ไอ้มาร์คไอ้สัส มึงกัดกูต่อย"
"ฮ่า ๆ ผมยอมแล้วคร๊าบ"
มาร์คทะเล้นเล่นหูเล่นตา ลงมาซุกซอกคอ พรมจูบไปทั่วอก แล้วขบกัดที่หัวนมของผม
"อื้อ อ๊า อย่า ซี๊ด"
การกระทำของมาร์คทำผมสับสน เดี๋ยวมันรุนแรง เดี๋ยวมันอ่อนโยน ทำให้ผมงุนงงกับท่าทีของมันมาก
ปากของมันไล่เลียลงไปที่ช่วงล่าง แต่เว้นจุดอ่อนไหวที่พึ่งเสร็จไป แล้วก็จ่อเลียที่ปากรูของผม
"เชี่ย เสียว อย่าดูด อือ มันสกปรก"
มาร์คเกร็งลิ้นแข็งแล้วฉกแทงเข้ามาที่ภายใน กล้ามเนื้อหูรูดของผมกระตุกเกร็งด้วยความเสียว ปากร้องครางซี๊ด เสียวจนทนไม่ไหวต้องเอามือตัวเองขึ้นมาบีบคลึงหน้าอก
เงยหน้าหันไปเห็นไอ้โรคจิตมองผมพร้อมช่วยตัวเองไปด้วย ไอ้เชี่ยเอ้ย นี่กูเป็นโรคจิตป่ะวะเนี่ย กำลังจะโดนเพื่อนน้องเอาแถมมีคนโรคจิตมองแล้วชักไปด้วย
"ไอ้เชี่ย เบา เบา ซี๊ดดด"
มาร์คมันรัวลิ้นฉกแทงเข้ามาในตัวผมจนผมหายใจไม่ทั่วท้อง
"มาร์ค อ๊ะ อย่า"
นิ้วเรียวยาวถูกสอดแทรกเข้ามา ผมขมิบตอดรัดนิ้วจนมาร์คขยับนิ้วไม่ได้เนื่องจากความแน่น
"ทนนิดนะพี่พีท รูพี่โคตรตอด พี่ยังซิงอยู่หรอ"
"อะ อื้ม"
เชี่ยเอ้ย โคตรอาย
"เชี่ย ผมจะเปิดซิงพี่หรอเนี่ย พี่รู้ป่ะ ผมรอวันนี้มานานแล้ว
"มะ ไม่ อื้อ อึก ไม่เข้าใจ"
นิ้วที่สองทะลวงเข้ามา มาร์คแช่คามันแค่ชั่วครู่จากนั้นจึงเพิ่มเป็นนิ้วที่สาม
"พี่พีท ผมจะเข้าไปแล้วนะ"
มาร์คจับขาผมยกขึ้นสูงจนสะโพกโก่งขึ้น ปากรูผมขยายกว้างอยู่ใกล้กับดุ้นเขื่องพอดิบพอดี มาร์คยิ้มสะใจ
พรวด!
อุก
"เชี่ย อึก อึก จุก แน่น อึก"
ทันทีที่ท่อนเนื้อใหญ่ทะลวงเข้ามา ผมถึงกับจุกอกแน่นไปหมดจนหายใจลำบาก
"พี่พีท ค่อย ๆ หายใจเข้า…หายใจออก หายใจเข้า….หายใจออก แบบนั้น ใช่ครับ อืม ดีมาก เก่งจังเลยเมียผม"
มาร์คพูดบอกให้ผมทำอะไรจนเริ่มอาการดีขึ้น
"เมียพ่อง!"
"ก็แหม่ ของผมแช่คาในรูพี่แบบนี้ ก็ถือว่าผมเป็นผัวพี่แล้วนะ"
"สัส"
"หน้าแดง เขินผมหรอ"
"ไม่ใช่เว้ย อั๊ก ซี๊ด เบา ๆ ดิ"
ไอ้มาร์คแกล้งกระแทกเข้ามาทำผมแน่นท้อง
"ช่วยไม่ได้ ก็พี่ไม่ยอมพูดความจริงนี่ พี่ชอบใช่ไหมที่ของผมมันคาในตัวพี่ ซี๊ดดด"
ไม่ปล่อยให้มันพูดจบ ผมขมิบช่องทางด้านหลังแกล้งมัน แต่กลายเป็นว่าผมรู้สึกตึงแทน
"อ๊ะ"
"อย่าตอดแรงสิครับ แค่นี้ผมก็จะทนไม่ไหวแล้ว"
มาร์คจับผมลุกขึ้นไปนั่งอยู่บนตักมัน
"จุ๊บ จุ๊บ อืม"
อยู่ ๆ มันดึงผมไปกอดแล้วก็จูบ สัมผัสที่อ่อนโยนทำให้ผมระทวยเคลิ้มไปกับมัน มือสากค่อย ๆ จับเข้าที่น้องชายของผมจนมันแข็งขึ้นอีกครั้ง
"พี่พีท"
"อืม"
"พี่พีท"
"ครับ"
"ผมชอบพี่"
"อ่าส์"
"พี่พีท"
"อืม"
"ผมโคตรชอบพี่เลย"
"อืม"
"ครางชื่อผมหน่อย"
"มาร์ค"
"อูย เชี่ย โคตรเสียว ครางอีก ครางชื่อผม"
"มาร์ค พี่เสียว"
"ซี๊ดด เสียงพี่โคตรเอ็ก"
"มาร์ค พี่เสียว"
"อืม พี่อ่อยผมแบบนี้อยากได้อะไรไหม"
ในหัวผมตอนนี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว รู้สึกว่าของที่มันแข็งอยู่ในตัวทำให้ผมหัวตื้อไปหมด
"อยาก อืม พี่อยากได้อีก ใส่มันเข้ามาอีก อึก อ๊าส์"
ทันทีที่ได้ฟัง มาร์คไม่รอช้าทำการผลักร่างของผมนอนนาบลงบนเตียง จากนั้นยกขาซ้ายผมขึ้นแล้ววางพาดมันขึ้นบนอกแล้วสวนตัวแทงเข้ามาลึก
"อ๊าา เสียว เสียวมาก ของมาร์คใหญ่มาก"
"ชอบใช่ไหม ลองเจอนี่"
มาร์คจับผมพลิกนอนตะแคงหันหน้าไปทางโรคจิต แล้วยกขาผมขึ้นชี้ฟ้า พร้อมสอดใส่แท่งเนื้อแทงทะลวงเข้ามาลึก
"อั๊ก อ๊ะ เสียว ซี๊ด"
เอ็นร้อนผลุบโผล่เข้าออกเสียสีจนปากรูผมอุ่นร้อนไปหมด
"ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว ซีีโ แตก แตกแล้ว พี่พีท รับไปน้ำของผม ซี๊ดดด"
มาร์คถอดเอ็นออกมาชักรัวพร้อมปล่อยน้ำรักร้อนรดลงบนก้นของผม
"แฮก แฮก แฮก"
"ผมชอบพี่พีทที่สุดเลย เป็นแฟนกับผมนะครับ"
ยังไม่ทันที่ผมจะตอบ ไอ้โรคจิตก็เดินพรวดพราดสวนเข้ามา
"อย่าเยอะไอ้สัสมาร์ค!!"
ผมมองดูไอ้โรคจิตที่เดินเข้ามานั่งยอง ๆ ที่หน้าของผมพร้อมท่อนเนื้อยักษ์ปูดโปน
"ผมชื่อคิว ว่าที่ผัวของพี่ในอนาคต รู้จักกันแล้ว อ้าปากแล้วอมxวยผัวซะ!!!
คิว ชื่อนี้ผมจำได้แม่น มันอยู่แก๊งเดียวกับไอ้พัดและไอ้มาร์ค เป็นเด็กเวรเหมือนกัน มันเป็นคนที่ริเริ่มแกล้งผมและสอนให้ไอ้พัดแกล้งผมด้วย ตอนนั้นผมโคตรเกลียดมันเลย
"อ๊อก อ๊อก อ๊อก"
ไม่ทันได้พูดคุย หอกยาวทะลวงลงคอผม ไม่รู้ว่าอัดอั้นมานานขนาดไหน มันจับหัวผมโขกไม่ยั้ง แทบส่งสายตาสะใจไปให้มาร์คที่นอนข้าง ๆ
"อมเข้าไป ร่านนักหรอ จะจับเxดให้เดินไม่ได้เลย"
"อ๊อก อ๊อก อ๊อก"
ผมไม่มีโอกาสได้ตอบกลับเพราะเนื้อแน่นเต็มปากแทบไม่มีช่องว่าง
"ชอบไหม ชอบของผมไหม โรคจิตหรอ เรียกผมว่าโรคจิตหรอ เป็นไง โดนโรคจิตเxดปากหน่อยเป็นไง
"อ๊อก แอ๊ก อ๊อก"
ผมจะอธิบายแต่ไม่มีโอกาส แทนที่ผมจะตกใจหรือกลัวกับท่าทีของคิว แต่ผมกลับรู้สึกดีและสะใจที่ถูกคิวจับโขกแบบนี้ ไม่รู้ว่าทำไม
ภาพที่คิวยืนซ้อนท้ายผมในห้องน้ำปั้มแล่นเข้ามาในหัวทำให้ผมยิ่งมีอารมณ์ขึ้นไปอีก
"อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก"
ผมใช้มือดันตัวของคิวออก เหมือนคิวจะรู้เลยยอมถอนดุ้นออกมา
"แค่ก แค่ก แฮก แฮก แฮก"
ทันทีที่มีโอกาสผมรีบโกยออกซิเจนเข้าปอด ผมเห็นคิวหน้าเสียที่เห็นท่าทางของผม เหมือนคิวจะสลดสีหน้าลง
"เอาเลย"
ผมพูดขึ้นแล้วเบนหน้าหนีด้วยความอาย
"เมื่อกี้ว่าไงนะ"
คิวสงสัยถามซ้ำ ผมไม่พูดตอบแต่แอ่นก้นแล้วใช้มือแหวกเปิดทางให้
"หึหึ นี่อยากถึงขนาดทำเองเลยหรอ?"
"อื้อ อย่าพูด รีบทำ"
ผมอาย ยิ่งคิวพูดย้ำผมยิ่งเขินทำหน้าไม่ถูก คิวสะใจเลยเข้ามาจัดการต่อ
"ได้ ร่าน ๆ แบบนี้กูชอบ เป็นเมียกูต้องแบบนี้"
ไม่รอช้า คิวเอาแท่งเนื้อตบตูดจนเกิดเสียง เปี๊ยะ เปี๊ยะ
ไม่นาน คิวจับผมนอนตะแคงแล้วแยงท่อนยาวแทรกเข้ามาในตัวผม พร้อมทิ้งร่างทับแผ่นหลัง ยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหู
"พี่แม่ง! ทำผมคลั่งรู้ตัวไหม"
งับ!
ปากของคิวอ้าขบติ่งหูของผม พร้อมกับสะโพากที่โยกเข้าออก มือวางบนที่นอนแขนแกร่งยกดันพื้นสะโพกโขกเข้าออก ผมได้แต่นอนรอรับความเสียวจากคิว
พลันสลับนอนทับร่างของผม มือก็เป็นไม้เลื้อยไปตามตัว ลิ้นอุ่นแลบเลียแผ่นหลัง ทำผมขนลุกซู่ซ่าไปทั้งตัว
"เป็นไง ชอบเซ็กที่ผัวมอบให้ไหม"
"อือ ชอบ"
"อะไรนะไม่ได้ยิน"
"ชอบครับ"
ผมเร่งเสียงดังขึ้นอีก คิวชอบใจจับผมโก่งก้นขึ้นโดยที่หน้ายังนาบอยู่ที่เตียง
"อ๊ะ"
อยู่ ๆ คิวก็จับสะโพกผมยกสูงแล้วกระทุ้งเอวร่อนหนักดังตับ ตับ ไม่พอแค่นั้น ยังใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบมาที่หน้าของผมแล้วออกแรงกระทุ้งหนักขึ้นกว่าเดิม ผมได้แต่รองรับอารมณ์ดิบจบแทบไม่ได้ขยับตัว
พอคิวสะใจก็เปลี่ยท่าอีกครั้ง คราวนี้จับผมขึ้นเอาขาเกี่ยวเอวรั้ง ก่อนที่จะยันตัวยืนขึ้นเต็มความสูง
คิวกระแทกผมพร้อมเดินลงจากเตียง จากนั้นก็วนไปทั่วห้องนอนของผมเอง อยู่ ๆ คิวก็หยุดการกระทำทั้งหมด จับจ้องมาที่ใบหน้าของผม ก่อนที่จะบรรจงก้มหน้าลงมาจูบปากผม เป็นจูบที่หนัหย่วงและร้อนแรง มันอัดเต็มไปด้วยความรู้สึก
เสียงจูบของเราดังจ๊วบจ๊าบไปทั่วห้อง มาร์คที่นอนมองเหมือนรู้ตัว ลุกขึ้นแต่งตัวเดินออกจากห้องไปทิ้งผมกับคิวเอาไว้ที่ห้องสองคน
เราสองคนจูบกันดุเดือน แลกลิ้นแลกน้ำลายจนมันไหลเปรอะเปื้อนไปหมด เป็นอันรู้ความต้องการของกันและกัน คิวออกแรงกระแทกอีกครั้ง ผมไม่รอช้าที่ยกแขนคล้องอ้อมคอแล้วใช้เป็นที่ยึดเกาะ
กิจกามดำเนินไปด้วยสัญญาณอันดิบเถื่อน พวกเราเปลี่ยนท่ากันไปหลายท่า เมื่อจะเสร็จกิจก็หยุดการกระทำแล้วเริ่มต้นใหม่รอบแล้วรอบเล่า
ขาสองข้างผมเกร็งตึงเมื่อถูกคิวจับวางไว้ที่โต๊ะอ่านหนังสือ จากนั้นคิวก็แทรกแท่งเนื้อสวนขึ้นมาแล้วทำการโอบกอดรัดจากทางด้านหลัง แช่น้องชายเอาไว้ในตัวนิ่ง ผมทำการขมิบตอดไปเรื่อย ๆ เพื่อบริหารปากหูรูด จนได้ยินเสียงคิวครางออกมา ผมเกิดชอบใจ
"อ๊ะ คิว พี่จะไม่ไหวแล้ว"
"ไม่ไหวก็ปล่อยออกมาเลยครับ"
"แล้วคิวล่ะ"
"ผมไม่เป็นไร"
พูดจบก็พรมจูบไปทั่วตัวจนผมผ่อนคลาย ความรู้สึกของคิวส่งต่อมาที่ผม ผมรับรู้ได้ถึงมัน
เราสองคนกลับมาที่ท่าเบสิกบนเตียง ขาผมถูกคิวจับแยกออก จากนั้นก็ส่งท่อนเอ็นยาวแทรกเข้ามาแช่ไว้แบบนั้น ตัวโค้งลงมาจูบ แล้วซุกไซร้ซอกคอพร้อมพ่นคำหวาน
"ผมชอบพี่มานานแล้ว แต่ผมไม่รู้จะจีบพี่ยังไง"
"อึก อือ เลยแกล้งพี่งั้นหรอ"
"ครับผมขอโทษ อ่าส์"
"เพราะงี้สินะ พัดเลยแกล้งพี่"
"ครับ ถ้าผมแกล้งคนเดียวจะผิดสังเกตุ ผมเลยยุให้มาร์คกับพัดแกล้งพี่ด้วย อูยย อย่าขมิบสิครับ เดี๋ยวผมทนไม่ไหว"
"คนทำผิดก็ต้องถูกลงโทษสิ"
"ผมโดนลงโทษแล้วไง ผมเฝ้ารอพี่มาตั้ง ปี"
"รออะไร แล้วที่ไปทำอนาจารห้องน้ำนั่นล่ะ ทำมากี่ครั้งแล้ว"
ผมเคืองเลยขมิบตอดถี่จนคิวหน้าเสีย
"อูย อย่าพึ่งครับ ผมทำเพราะผมรู้ว่าเป็นพี่ต่างหาก"
"หมายความว่าไง"
"ผมรู้อยู่แล้วว่านั่นคือพี่ ผมอดใจรอพี่กลับบ้านไม่ไหวเลยไปดักรอที่จะเจอพี่ที่ปั้ม พอเห็นพี่เข้าห้องน้ำ ผมเลยทนไม่ไหวเข้าไปทำแบบนั้น"
"ใช่หรอ ไม่โกหกพี่แน่นะ"
"ใช่สิครับ รถตู้สายนี้แวะปั้มนี้ประจำ ผมรู้เลยมาดักรอพี่ก่อน ตอนแรกจะเข้าไปทัก แต่พอผมเห็นของพี่…ผมทนไม่ไหว ก็เลย"
"เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะแบบนี้"
"พี่จะลงโทษผมหรอครับ ก็ได้ ผมยอม"
คิวหยุดการกระทำปล่อยให้ผมเป็นคนคุมเกม ผมเลยพลิกร่างตัวเองขึ้นบน แล้วจัดการควบเอง คิวที่โดนขึ้นควบแบบนั้นก็ตกใจ แต่ก็ชอบใจไปด้วยเหมือนกัน มือหนึ่งยกบีบนมผม อีกข้างขัดจรวดให้ผมไปพลาง
เราสองคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันครู่เดียวเท่านั้น คิวก็เป็นฝ่ายเสร็จออกมาก่อน ตามด้วยดึงตัวผมไปนั่งทาบบนหน้าอก
"จะดีหรอ"
ผมตกใจที่คิวเอาปากมาจ่อน้องชายผม
"ก่อนหน้านี้ตอนลักหลับพี่ผมก็ดูดมาแล้ว"
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาส์"
แค่ฟังคำพูดนั้นจบ ผมก็ปลดปล่อยน้่ำรักออกมาเข้าปากคิวอย่างมหาศาล แต่คิวก็ยอมดูดจนหมดเกลี้ยง
ผมฟุบตัวลงไปนอนทับร่างคิวไว้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คิวมาปลุกให้ไปอาบน้ำ
ตอนนั้นผมถึงได้รู้ว่าการเดินเป็นอะไรที่ยากมาก จนต้องให้คิวเป็นไม้ค้ำคอยช่วยพยัง
พอออกมาจากห้อง บ้านก็กลับสู่สภาวะปกติ คิวเล่าให้ฟังแต่แรกว่าเมื่อวานเป็นวันเกิดของคนที่พัดชอบ เลยอาสาจัดงานให้และเซอร์ไพรส์ด้วยการขอเป็นแฟน แต่เธอดันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ไอ้พัดเลยอกหัก
"เห้อ ไอ้พัด จะสอบเข้ามาหวิทยาลัยอยู่แล้ว มามัวห่วงเรื่องไร้สาระนี่อยู่ได้"
ผมถอนหายใจมองดูไอ้พัดที่นั่งซึมอยู่หน้าบ้านโดยมีมาร์คกวนประสาทอยู่ใกล้ ๆ
"ไร้สาระอะไร ความรักน่ะมันไม่ไร้สาระนะพี่"
"ก็รู้ แต่ดูเวลาด้วย อนาคตทั้งชีวิตขึ้นอยู่กับตอนนี้แหละ"
"พี่พีท"
"อืม..ว่า"
ผมหันไปมองไอ้คิวที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ้มอยู่
"เป็นแฟนกับผมปะ"
"ห๊ะ!"
"ก็ผมชอบพี่ไง แล้วเมื่อคืนเราก็…เพราะงั้น เป็นแฟนกับผมนะ"
"อะไร เร็วไปเหอะ กูรู้จักมึงมาตั้งหลายปี ทำเชี่ยกับกูก็เยอะ มาบอกชอบกูวันเดียวขอเป็นแฟน ประสาท!"
"ถึงจะวันเดียวก็เหอะ แต่ผมรอพี่มาตั้ง 4 ปีเลยนะ แถมเราก็…เอากันแล้วด้วยอะ"
"พอเลย พูดอะไร ไปกลับบ้านได้แล้ว พ่อแม่เป็นห่วงแล้วมั๊ง"
"ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง งั้นเอางี้ไหม ถ้าผมสอบติดมหาวิทยาลัย พี่เป็นแฟนกับผมนะ"
"หึ ถึงตอนนั้น มึงก็คงมีคนรุมจีบจนลืมกูไปแล้วแหละ"
"นี่พี่หึงผมหรอ"
"เปล๊า ไม่มี๊"
"เสียงสูงเชียว ถือว่าตกลงแล้วนะ"
"ก็แล้วแต่มึง ถ้ามึงคิดว่าทำได้ก็ลองดู"
"งั้นพี่เรียกผมว่าแฟนได้เลย"
"อะไร ทำไม?"
"ก็ผมยื่นพอร์ทผ่านแล้ว"
"ไอ้คิว มึงขี้โกงนี่!!"
"ไม่สน พี่บอกแล้วว่าทำได้ก็ลองดู ผมเป็นแฟนพี่แล้วนะ เย่"
ไอ้นี่หนิ ผมมองดูมันวิ่งดีใจทั่วบ้าน พอได้พัดกับไอ้มาร์คได้ยินก็พากันตกใจจ้องมาที่ผม ไม่รอให้พวกมันได้แซวผมหนีกลับเข้าห้องตัวเองด้วยความเขินอาย….
__________
- S: r2 C, l; Z3 C j
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
