ผม, พี่, พี่พี, แล้วก็ใครอีกนะ?? ตอนที่ 4

Peaze

“นิน...อยู่คนเดียวมึงเหงาบ้างมั้ยเนี่ย?” คำถามนั้นผุดขึ้นตอนที่พี่หันมาสบตาผมขณะจูงรถเครื่องคันเก่งของตัวเองออกมาจากที่จอด
          ประมาณบ่ายสองโมงของวันอาทิตย์ ถึงเวลาที่พี่ทีนต้องกลับหอแล้ว เพราะพี่ต้องรีบกลับไปเข้างานตอนห้าโมงเย็น ผมกอดพี่ชายอย่างอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะปล่อยพี่ขึ้นคร่อมรถ ไม่อยากทำให้มันเศร้าเกินไปแม้ในใจจะหวิวหวั่น
“ผมรักพี่นะ” ผมบอกพลางยื่นหมวกกันน็อคให้พี่สวม “รักมึงเหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วยนะ แล้วก็ไม่ต้องพาใครมาบ้านด้วย! กูอนุญาตแค่คนดียวคือไอ้ทองเอก”
ผมเคาะเบา ๆ ลงไปบนหมวกเสียงดังโป้กด้วยความหมั่นไส้ พี่ทีนหัวเราะ ยื่นมือมาดึงไหล่ผมเข้าไปกอดอีกครั้ง หอมแก้มผมฟอดใหญ่ “ถึงหอแล้วเดี๋ยวกูโทรหานะ”


          ผมยืนมองพี่ขับรถออกไปจนลับสายตา ถอนหายใจ แล้วเดินไปนั่งที่ชิงช้าเอนหลังพิงเชือกยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาในท่ากอดเข่า ฝืนความรู้สึกต่อไปไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำตาไหลออกมาอย่างเด็กขี้แง

          อย่างที่ผมเคยพูดบ่อย ๆ ช่วงเวลาความสุขมักผ่านไปไวเสมอเมื่อคืน ผมกับพี่นอนกอดกันทั้งคืน แม้กระทั่งในตอนเช้าตื่นมาก็ยังพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของพี่อ ผมขยับตัว หันกลับไปซุกหน้าตัวเองบนอกอุ่น ๆ “ตื่นแล้วหรอ?” พี่กล่าวทัก จูบเบา ๆ ที่หน้าผากผมอย่างอบอุ่น ผมอยากอยู่แบบนี้ต่อไปนาน ๆ ใจสั่นทุกครั้งตอนที่คิดว่าเดี๋ยวพี่ต้องกลับแล้ว “ไม่อยากให้พี่ไปเลย”
“กูก็ไม่อยากไปเหมือนกัน อยากนอนกอดมึงแบบนี้ทั้งวันเลย”
“งั้นพี่ค่อยกลับพรุ่งนี้ไม่ได้หรอ?” ผมออดอ้อน
“ไม่ได้หรอกพรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า” พี่ทีนตอบ ยกมือขึ้นมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู “นิน...อยู่คนเดียวเหงาบ้างมั้ยเนี่ย?” จู่ ๆ พี่ก็ถามขึ้นมา ผมไม่ได้ตอบ กดแนบใบหน้าตัวเองบนอกของพี่ ผมอยากบอกพี่ว่าผมเหงาสุดหัวใจ แต่ผมไม่อยากให้พี่เป็นห่วง “แต่ไอ้ทองเอกคงไม่ปล่อยให้มึงเหงาหรอกใช่มั้ย?”
“ฮึ…”
“อะไร?”


          ผมเล่าสถานการณ์ระหว่างผมกับทองเอกให้พี่ฟัง แต่ไม่ได้เล่าว่ามันมาเจอผมกับไอ้บอสอยู่ด้วยกัน พี่หัวเราะอย่างขบขันทำผมไม่สบอารมณ์ “ไหนบอกว่ามึงกับมันไม่ได้เป็นอะไรกันไง?”
“ก็ไม่ได้เป็น!”
“งั้นมึงจะไปหึงมันทำไม?”
“ผม...ผมไม่รู้…ตั้งแต่มีแฟน มันก็อยู่แต่กับแฟนมันตลอด ผมผิดหรอถ้าจะรู้สึกไม่โอเคที่มันทำแบบนี้”
“มึงก็ไม่ได้ผิดหรอก แต่ถ้ามันจะมีแฟนมันก็ไม่ผิดเหมือนกันนะ อย่าทำตัวแย่ๆ ใส่มันล่ะ”
“ตอนผมคบกับพี่พี ไม่เห็นจะทิ้งมันไปไหนเลย ผมให้ความสำคัญกับมันก่อนตลอด” พี่ทีนกระชับกอดแน่นคล้ายกำลังปลอบประโลม “นอกจากพวกพี่แล้ว ผมก็มีแค่ทองเอก...ตอนนี้กลายเป็นว่าผมไม่เหลือใครเลย”
“มึงก็ยังมีกูอยู่นี่ไง”
“ไม่เหมือนกันซะหน่อย เดี๋ยวพี่ก็ต้องกลับไป จะมาอีกทีเมื่อไหร่ก็ไม่รู้” ผมบ่น
“แล้วไอ้สองคนนั้นล่ะ?” พี่ทีนรีบเปลี่ยนเรื่อง
“หืม?”
“ที่มึงไปเล่นน้ำกับมันมา ไอ้แบงค์ กับเพื่อนมึงอีกคนไง”
“พี่รู้จักพี่แบงค์ด้วยหรอ?”
“เออสิ! ก็เคยเตะบอลด้วยกัน มึงเหอะ ไปรู้จักกับมันได้ยังไง?”
“เพิ่งเจอกันเมื่อวานนั่นแหละ ไอ้บอสมันพามาด้วย”
“อย่าไปอะไรกับมันมากนะ ไอ้แบงค์มันนิสัยไม่ค่อยดี เป็นไปได้อยู่ห่าง ๆ มันไปเลยยิ่งดี”
“อืมม…” ผมตอบ ในใจยังค้านว่าพี่แบงค์เนี่ยนะ? มันก็ดูโอเคดีนี่ “พี่เถอะ...ทำไมช่วงนี้พี่ไม่ค่อยกลับบ้านเลย? มีแฟนหรอ?”
“ไม่มี! ก็บอกแล้วว่ากิจกรรมเยอะ”
“ผมไม่เชื่อหรอก!”
“เอ้า!”
“พี่ทีน...พี่จำได้มั้ยที่ผมบอกว่าถ้าพี่อยากมีแฟนก็มีไปเถอะ” พี่ทีนพยักหน้าตอบ “พี่อย่าเพิ่งมีได้มั้ย?”
“ทำไม? กลัวกูทิ้งมึงแบบไอ้ทองเอกหรอ?” ผมไม่ตอบ แต่ก็ตามนั้นแหละ “มึงสบายใจได้เลย กูไม่มีหรอก! หรือต่อให้วันนึงกูมีแฟน มึงก็จะยังเป็นคนที่กูรักมากที่สุดเสมอ” พี่ทีนกล่าว ผมขยับใบหน้าเข้าไปหอมพี่เบา ๆ พี่ทีนกอดผมแล้วพลิกให้ผมนอนอยู่ด้านบนแบบที่ชอบทำ “มึงกับกูไม่น่าเป็นพี่น้องกันเลย”
“หืม?”
“เราจะได้คบกันได้แบบไม่ต้องแคร์ว่าใครจะมองยังไง” ผมผงกหัวขึ้น จ้องหน้าพี่ก่อนจะเอนหัวนอนแนบอก ฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ครุ่นคิดถึงสิ่งที่พี่พูด จริง ๆ มีเรื่องนึงที่ผมยังไม่เคยบอกพี่...

          ก่อนหน้านี้ไม่นาน แม่ของผมกลับมาหาอีกครั้ง คะยั้นคะยอให้ผมไปอยู่ด้วย ซึ่งผมก็ปฏิเสธไปเหมือนเดิม ตอนนั้นแม่บอกกับผมว่า ผมไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่... ไม่จำเป็นต้องยึดติดกับบ้านหลังนี้ แม่บอกว่า จริง ๆ แล้วแม่อาจจะท้องกับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ ผมอาจไม่ได้เป็นลูกของพ่อเดช ซึ่งนั่นหมายความว่าผมกับพี่อาจไม่ได้เป็นพี่น้องกัน แม่คงคิดว่าขอกกับผมแบบนั้นแล้วผมจะปล่อยวางเรื่องที่บ้าน แต่นั่นทำให้ผมยิ่งโกรธ ผมรับไม่ได้หรอก! แม่ใช้คำว่า“อาจจะ” และผมจะไม่ค้นหาความจริงด้วย ผมอยากเชื่อว่าระหว่างผมกับพี่ทีนเรามีสายสัมพันธ์พี่น้องร่วมกัน เพราะมันทำให้ผมรู้ว่าผมยังมีครอบครัว ไม่ได้ตัวคนเดียว ถึงแม้ว่าถ้าเราไม่ได้เป็นพี่น้องกันมันจะปลดแอกข้อที่ว่าเราสองคนทำเรื่องผิดศีลธรรมกันก็ตาม ผมไม่แคร์ ผมเป็นน้องพี่ พี่ทีนเป็นพี่ของผม
“กูไม่รู้ว่ากูคิดผิดมั้ยที่ไม่ได้บอกมึงเรื่องนี้ กูกลัวมึงคิดมาก แต่กลายเป็นว่ามันทำให้มึงคิดมากอีกเรื่องแทน” พี่ทีนพูดโพล่งขึ้นมา ผมเงยหน้า เลิกคิ้วมองอย่างสงสัย “ที่กูไม่ค่อยได้กลับบ้านก็เพราะว่ากูไปทำงานพาร์ทไทม์”
“อ้าว?”
“ลำพังเงินในบัญชีที่พ่อทิ้งไว้ให้มันไม่พอสำหรับเราทั้งคู่หรอก ตอนนี้กูหาเงินเองได้แล้ว ส่วนเงินนั้นมึงก็เก็บไว้ พอเข้ามหาลัยต้องใช้เงินเยอะ”
“ผมช่วยอะไรได้บ้างมั้ย? ผมไม่อยากเอาเปรียบพี่แบบนี้เลย ยังไงเงินนั่นก็ไม่ใช่เงินของผมคนเดียวซะหน่อย”
“ตอนนี้มึงคิดแค่เรื่องเรียนก็พอ เรียนให้จบ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน”
พี่ทีนคิดถูกที่ว่าผมจะคิดมาก เพราะผมคิดจริง มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวถ่วง และผมก็สงสารพี่ ทั้งที่พี่โตกว่าผมแค่สองปีกลับต้องมารับภาระดูแลผมแบบนี้
“นี่...ไม่ต้องคิดเยอะเลยมึงแค่ตั้งใจเรียนให้กูก็พอ”
“อืมม” ผมขยับตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่อย่างแผ่วเบา กล่าวกระซิบถึงความรู้สึกที่ผมมี “ผมโคตรรักพี่เลย”
พี่ทีนเลื่อนมือมากอดผมไว้หลวม ๆ ก่อนจะพลิกตัวขึ้นมาคร่อมผมเอาไว้ “รักแค่ไหน?” พี่ถามขยับเข่าขึ้นมาดันขาผมกางออก แนบลำควยที่แข็งตุงกางเกงทาบร่องก้นผมแล้วโยกเอวเสียดสีเบา ๆ ชวนให้เสียวกระสัน “มึงไม่ให้กูมีแฟน งั้นมึงก็ต้องเป็นเมียกูแทน” ผมหัวเราะ ถึงเราจะมีอะไรกันบ่อยแล้ว แต่พอได้ยินพี่ทีนเรียกผมแบบนั้นผมโคตรเขิน

กางเกงของเราทั้งคู่ถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว พี่ทีนชะโลมควยตัวเองด้วยเจลหล่อลื่นหลอดใหม่ที่เพิ่งซื้อมา พอได้เห็นควยพี่ทีนชัด ๆ ตอนเช้า ผมแอบรู้สึกเหมือนควยของพี่ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อน หรืออาจจะเพราะว่าไม่ได้เจอกันหลายอาทิตย์ก็เลยดูจะเป็นแบบนั้น
พี่ทีนจับควยที่แข็งเป็นหินจ่อปากรู มันค่อย ๆ เสียบเข้ามาอย่างใจเย็น หัวควยของพี่ไหลเข้ามาในตัวผมไม่ยากนัก “อูยยย” พี่ทีนเสียบแช่แค่ส่วนหัวคาเอาไว้ ขยับเอวเนิบ ๆ เพื่อให้รูของผมผ่อนคลาย “รูมึงโคตรรัดหัวควย ขนาดเมื่อคืนเย็ดไปสองรอบแล้วยังฟิตอยู่เลย”  ผมเสียวกระสัน อยากโดนพี่เย็ดจนทนไม่ไหว เอื้อมมือไปดันก้นพี่เพื่อให้พี่ยัดควยเข้ามา พี่ทีนตอบสนองทันที มันค่อย ๆ ดันลำควยเข้ามาจนสุด พงหมอยฟู ๆ แนบสนิทกับก้นของผม “ควยพี่มันใหญ่ขึ้นป่ะเนี่ย? ผมแน่นไปหมดเลย” ผมมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเองแล้ว เพราะทุกครั้งที่พี่ดันควยเข้ามาจนสุดมันรู้สึกเสียววูบในท้องน้อยจนแทบจะหยุดหายใจ พี่ทีนยิ้มอย่างภูมิใจ โน้มตัวลงมาจูบผมขณะที่เอวก็ยังโยกเสิร์ฟควยดุ้นเขื่องเข้าออกเป็นจังหวะมั่นคง “อืมม” ผมครางในลำคอขยับมือไปกำรูดของตัวเองไปพร้อม ๆ กัน พี่ทีนเริ่มเร่งจังหวะเย็ดแรงขึ้น หอบหายใจหนัก ส่งเสียงครางออกมาอย่างเร้าอารมณ์ “อ่าา อ่าาห์ นิน โคตรเสียวเลย”
ผมซอยมือรัวเพราะใกล้เสร็จแล้ว เมื่อเห็นแบบนั้นพี่ทีนจึงหยุดเย็ด มันช้อนตัวผมขึ้นมาอยู่ข้างบนให้อยู่ในท่านั่งเทียน ดูเหมือนท่านี้จะเป็นท่าที่พี่ชอบ ผมนั่งยอง ขย่มตัวโยกตูดใส่ควยพี่อย่างหนักหน่วง พี่ทีนเองก็ไม่ยอม เด้งเอวสวนขึ้นมาจนควยของพี่ฝังเข้าไปในตัวผมจนสุดลำ ความเสียวเอ่อล้นจนท่วมท้นออกมา น้ำเงี่ยนของผมไหลเยิ้มเปียกหน้าท้องพี่ยืดเป็นสาย “นิน! กูจะแตกแล้ว!!” พี่ทีนจับเอวผมค้างแล้วกระหน่ำเย็ดรัว ๆ เหมือนตายอดตายอยาก “อ่าอ่า อ่าา” ผมร้องครางออกมาโดยที่ไม่กลัวว่าจะมีใครมาได้ยิน “อ่าา กูแตกแล้ว!!!” ไม่ถึงนาทีพี่ทีนซอยควยระรัว ก่อนจะจับเอวผมกดแนบแน่นฝังท่อนลำดุ้นเขื่องลึกเข้ามาราวกับว่าต้องการฝากมันไว้ในตัวผมตลอดไป น้ำควยของพี่แตกทะลักออกมาจนร้อนวูบวาบในลำไส้ ลำควยกระตุกหงึก ๆ  ไม่หยุด ส่งน้ำอสุจิออกมาอีกหลายระลอก “ผมก็แตกแล้วพี่ อ่าาาห์” ผมฉีดพ่นน้ำออกมามันพุ่งจนถึงหมอนที่พี่หนุน อยู่ขมิบเกร็งรูทวารตอดลำควยแท่งโปรดที่ยังคงพ่นน้ำออกมาไม่หยุด
          ผมฟุบตัวลงบนอกพี่ เราสองคนนอนกอดกันหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย พี่ดึงผมเข้าไปจูบมือยังคงลูบไล้ตามตัวผมอย่างเย้ายวน ไหน ๆ วันนี้พี่ก็ต้องกลับหอแล้ว เราจึงจัดกันต่ออีกรอบทันที

----------------------------------------------------------

          วันถัดมาที่โรงเรียน ไอ้บอสพยายามทำตัวปกติ แต่ผมยังคงโกรธที่มันหลอกผมไปให้พี่มันแบบนั้น มันพยายามอธิบาย บอกว่าพี่แบบค์จับได้ว่ามันแอบขโมยเจลหล่อลื่นไปใช้ และเมื่อโดนเค้นจนได้ความ พี่แบงค์ก็ขู่ว่าจะฟ้องพ่อถ้ามันไม่ยอมพามาเจอผม “มึงก็รู้ว่าพ่อกูดุขนาดไหน...ถ้ามันฟ้องพ่อ ไม่ใช่แค่กูที่เดือดร้อน แต่มึงก็จะโดนไปด้วย กูไม่มีทางเลือกจริง ๆ” ไอ้บอสบอก สุดท้ายผมยอมใจอ่อนกลับไปคุยกับมันเหมือนเดิม
          เย็นของวันนึงช่วงกลางสัปดาห์ ผมกำลังจะกลับบ้าน เดินผ่านสนามบอลโรงเรียน เห็นทองเอกเล่นฟุตบอลอยู่ ชีเบลกับเพื่อน ๆ ก็นั่งเฝ้าเชียร์อยู่เหมือนอย่างเคย
          ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะไม่เคลียร์ใจกับทองเอก ปล่อยให้ความสัมพันธ์ของเรามันจบลงไปทั้งอย่างนี้แหละ ดีกับมันที่สุดแล้ว
“นิน!” พี่แบงค์สภาพถอดเสื้อ ตัวชุ่มเหงื่อวิ่งมาหยุดที่ผม “จะกลับแล้วหรอ? รอก่อนดิ เดี๋ยวกูไปส่ง”
“หืม? เอ่อ...อืม” ผมตอบรับแบบงง ๆ แอบเขินนิดหน่อยที่พ่อหนุ่มนักกีฬามาดเท่ชวนผมกลับบ้านด้วย นี่เป็นครั้งแรกหลังจากตอนนั้นที่พี่แบงค์คุยกับผม “นี่! ฝากซื้อโค้กให้แก้วนึงดิ ซื้อของมึงมาด้วยแก้วนึง กูเลี้ยง” พี่แบงค์กล่าว ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบเอาแบงค์ยี่สิบออกมาให้ผม
          ผมเดินไปซื้อโค้กตามที่พี่แบงค์บอก เสร็จแล้วก็มานั่งรอที่ม้านั่งข้างสนามฝั่งตรงข้ามกับพวกเบลและอีจี๋ พวกนั้นส่งสายตาเหยียดหยามใส่ ผมโคตรรำคาญ ไม่รู้ว่าจะอะไรนักหนา ทั้งที่ตอนนี้ผมก็ไม่ได้ไปยุ่งกับทองเอกแล้ว แต่พวกมันยังคงคอยกระแนะกระแหนผมไม่จบไม่สิ้น คงคิดว่าผมมานั่งรอทองเอกมั้ง


          เมื่อเล่นบอลเสร็จ ทุกคนต่างแยกย้าย พี่แบงค์เดินตรงมาหาผม ถามหาน้ำ ผมยื่นโค้กที่เริ่มละลายให้ มันรับไว้แล้วดื่มอย่างหิวกระหาย
“ตังค์ทอน” ผมยื่นเงินเหรียญสิบบาทคืนให้ “มึงไม่ได้ซื้อของตัวเองมาหรอ?” ผมส่ายหน้าตอบ “ผมไม่หิว”
“ไม่หิวหรอ? กะว่าจะพาไปหาอะไรกินที่ตลาดซะหน่อย” พี่แบงค์บอกพลางหยิบเสื้อนักเรียนขึ้นมาสวมทับร่างกายที่ชุ่มเหงื่อ มันติดกระดุมทุกเม็ดยกเว้นเม็ดบนสุด โชว์ผิวอกและซอกคอสีน้ำผึ้งชวนหลงใหล ผมเผลอมองครู่หนึ่งจนพี่แบงค์รู้ตัว มันยกมื้อขึ้นมาตีหน้าผากผมเบา ๆ “ไปป่าว?”
“อืม…” ผมหยิบกระเป๋านักเรียนขึ้นสะพาย เดินตามหลังพี่แบงค์ เผลอทำท้องร้องต่อหน้ามันอีกครั้งจนพี่แบงค์หันมาแซว “ไหนบอกไม่หิวไง?”
“ผมหมายถึงผมไม่ได้อยากกินน้ำอัดลม”
“แล้วอยากกินน้ำอะไร?” พี่แบงค์ถาม ส่งยิ้มกวน ๆ ผมรู้ว่าคำถามถามสองแง่สองง่ามนั้นหมายถึงอะไร ผมไม่ตอบ หลบสายตาก้มหน้าเดินต่อจนถึงที่จอดรถ
           ผมก้าวขาขึ้นคร่อมรถ สองมือก็จับหลวม ๆ ที่เอวของพี่แบงค์ กลิ่นเหงื่อโชยเตะจมูกกระตุ้นอารมณ์
เมื่อขับออกมาได้สักระยะพี่แบงค์เลื่อนมือมาจับมือผมที่วางอยู่ข้างเอวมันให้ไปกอดมัน ผมเขินนิดหน่อยก็เลยชักมือกลับ มันจึงจับมือผมไปกุมไว้ที่เป้าแทน ผมมองเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากกระจกมองข้าง
           พี่แบงค์ดึงเสื้อนักเรียนตัวเองออกมาปิด ก่อนจะทำบางอย่างกับกางเกงนักเรียนตัวเอง มันจับมือผมล้วงเข้าไปในกางเกงที่ถูกปลดตะขอแล้ว มือผมสัมผัสกับท่อนเอ็นที่แข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ผมลูบมันช้า ๆ จากก้อนไข่กลมกลึงที่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้าบาง ๆ ไล่ปลายนิ้วขึ้นมาตามท่อนลำที่ถูกจัดท่าทางงัดขึ้น จนกระทั่งปลายนิ้วผมสัมผัสกับส่วนหัวที่โผล่พ้นขอบกางเกงในออกมา ของเหลวลื่น ๆ ไหลเยิ้ม ระหว่างทางมีบ้านคนประปราย นั่นทำให้ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นสุด ๆ
ผมชักมือออกก่อนที่ทุกอย่างจะมากไปกว่านี้ เพราะใกล้ถึงตลาดแล้ว และเริ่มเข้าเขตที่มีคนพลุกพล่าน พี่แบงค์ยิ้มกระหยิ่มตอนเห็นมือผมที่เปรอะน้ำเงี่ยนของตัวเอง “ไอ้หื่น!” ผมแกล้งด่าแก้เขิน “กูรู้ว่ามึงชอบ” พี่แบงค์สวน เราสองคนหัวเราะออกมา

          พี่แบงค์เลี้ยวรถเข้าปั้มน้ำมันเล็ก ๆ ก่อนถึงตลาดเพื่อจอดเติมน้ำมัน หลังเติมน้ำมันเสร็จสรรพมันก็ขี่ไปจอดที่ห้องน้ำ พยักหน้าให้ผมเดินตามเข้าไป ผมรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันก็น่าตื่นเต้น แต่ผมรู้สึกกลัวมากกว่า ผมกลัวเราถูกจับได้
พี่แบงค์ร้องเรียกเบา ๆ เหมือนย้ำให้ผมเดินตามเข้าไป


          ห้องน้ำในปั้มนี้ขนาดไม่ใหญ่เท่าไหร่ และมีอยู่เพียงสามห้อง ความสะอาดอยู่ในระดับเดียวกับห้องน้ำโรงเรียน ข้างในนั้นปลอดคน พี่แบงค์เลือกห้องสุดท้ายด้านในสุด เมื่อเห็นผมไม่ยอมเดินตามเข้าไปมันจึงเดินออกมาแล้วจูงแขนผมตามไป “เรากลับไปทำกันที่บ้านผมก็ได้นะ ผมกลัว…”
“กลัวอะไรล่ะ? ไม่มีอะไรหรอก” พี่แบงค์กระซิบตอบ มันปลดตะขอกางเกงตัวเองออก แล้วถกกางเกงนักเรียนตัวเองลงไปกองที่พื้นพร้อมกับกางเกงใน “อมเฉย ๆ แป๊บเดียว เมื่อกี้มึงทำกูใกล้จะแตกอยู่แล้ว”
ผมเงยหน้ามองอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ พี่แบงค์ขยับเอวจ่อหัวควยสัมผัสริมฝีปากผมอย่างยั่วยวน ควยพี่แบงค์มีกลิ่นนิดหน่อยเพราะเพิ่งเตะบอลมา แต่อยู่ในระดับที่พอรับได้ “เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว” ผมคิดในใจ เผยอปากงับปลายหัวควยพี่แบงค์รับรสเค็มปะแล่มของน้ำเงี่ยนกลืนลงคอ พี่แบงค์เผลอถดตัวหนีด้วยความเสียว ผมใช้ปลายลิ้น โลมเลียส่วนหัวไล่เลี่ยลงไปที่เส้นสองสลึง ก่อนจะลากปากไปจนถึงถุงไข่แฝด “อูยยย เสียว” พี่แบงค์ครางกระเส่า ผมเงยหน้าปราม เพราะกลัวจะมีใครได้ยิน มันยิ้มกวน ๆ เลื่อนมือมาประคองที่แก้มผมจับควยตัวเองถูไถใบหน้าผมอย่างหื่นกาม ผมอ้าปากครอบหัวควยอีกครั้ง โก่งคอดูดดุนจนเกือบครึ่งลำ โขยกหัวพร้อมกับหมุนวนลิ้นตัวเองไปพร้อม ๆ กัน พี่แบงค์หอบหายใจหนักหน่วง บิดตัวไปมา กางแขนดันผนังห้องน้ำ
คลิ๊ก!! เสียงห้องข้าง ๆ ลงกลอนประตู ผมหน้าซีด เงยหน้ามองพี่แบงค์ขณะที่ปากยังคงคาบแท่งเอ็นเอาไว้ ผมพยายามทำให้เกิดเสียงให้น้อยที่สุด แต่ลมหายใจหนัก ๆ ของพี่แบงค์โคตรจะไม่ปกติ
พี่แบงค์ถอนควยออก โน้มตัวลงมาแล้วกระซิบข้างหูผมเบา ๆ “จะเสร็จแล้ว” ก่อนจะยืดตัวขึ้นแล้วจับควยตัวเองจ่อปากผม มันใช้สองมือประคองศีรษะผมเอาไว้ แล้วโยกเอวซอยปากผมรัว ๆ เกิดเสียงจ้อบแจ้บขึ้นเล็กน้อย แต่มันห้ามไม่ได้แล้ว ผมห่อปากออกแรงดูด ขณะที่พี่แบงค์กระเด้าเอวเย็ดปากผมไม่ยั้ง มันซอยเอวถี่จนในที่สุดก็หดเกร็งบั้นท้าย พ่นน้ำควยแตกออกมาลงคอผมเป็นระลอก ๆ “อ่าาา แตกแล้ว!!” มันร้องคลางในลำคอ ยังคงฉีดน้ำควยออกมาไม่หยุด ผมกลืนมันลงไปจนหมดเพราะไม่อยากทิ้งร่องอยเอาไว้ให้คนที่เขามาทีหลังเห็น กลิ่นคาวคละคลุ้งในปากจนเกือบจะรู้สึกคลื่นไส้
พี่แบงค์แช่ควยคาเอาไว้ในปากผมจนมันเริ่มอ่อนตัวลงนิดหน่อย ก่อนจะค่อย ๆ ถอนควยที่สะอาดหมดจรดออก
“อิ่มยัง? กลืนซะหมดเลยนะ” มันพูดเบา ๆ แล้วหัวเราะแบบไม่มีเสียง ผมตีอกมันอย่างเขินอาย “ไม่ต้องพูดเลย!”


          เมื่อแต่งตัวเสร็จ เรารีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ พี่แบงค์รีบสตาร์ทรถเมื่อผมขึ้นซ้อนได้มันก็ขับออกกจากปั้มทันที “กูไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แม่งโคตรเสียวเลย” พี่แบงค์บอก ผมเห็นด้วยว่ามันตื่นเต้นดี แต่ผมไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ “ยิ่งตอนที่มีคนเข้าห้องข้าง ๆ แม่งเสียวจริง! โคตรตื่นเต้น” น้ำเสียงพี่แบงค์บ่งบอกชัดเจนเลยว่ามันชอบ ผมหวั่นใจเหลือเกินว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นอีก จึงพูดดักไว้ก่อน “ไม่เอาแบบนี้แล้วนะถ้าถูกจับได้ขึ้นมานี่แย่เลยนะ”
“เออๆ” พี่แบงค์บอกพลางดึงมือผมให้ไปกอดเอวมัน ผมทำตามอย่างว่าง่าย


          พี่แบงค์พาผมไปกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่ง ผมสั่งแค่ข้าวผัดเพราะอยากจะประหยัดเงินเอาไว้ แต่พี่แบงค์เอ่ยปากบอกว่าจะเลี้ยง แล้วสั่งไก่ทอดกับเกาเหลาเพิ่ม ถึงจะเกรงใจ แต่ก็โอเค ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่มันให้ผมทำเรื่องลามกแบบนั้นที่ห้องน้ำปั้มเมื่อกี้ เดี๋ยวนะ! นี่ผมมีเซ็กซ์แลกอาหารหรอ? ฮ่าๆๆ
           ไงก็เถอะ ผมจัดการอาหารตรงหน้าอย่างหิวโหย ไม่ทันสังเกตว่ากำลังถูกพี่แบงค์จ้องมองอยู่ “อะไร?” ผมถามขณะที่ยังเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ย พี่แบงค์หิวเราะเบา ๆ แล้วส่ายหน้า ผมรู้สึกเขินนิดหน่อยเพราะคิดว่าตัวเองคงทำท่าทางตลกออกไป
“มึงกับไอ้บอสคบกันนานยัง?”
“หืม? เปล่า! ผมกับมันไม่ได้คบกัน” ผมตอบขณะที่ยังเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
“อย่ามาโกหก กูรู้หรอกว่ามึงกับมันเคยเอากัน! มันยอมรับหมดแล้ว”
“เคย...แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย”
“งั้นตอนนี้มึงคบใครอยู่?” ผมส่ายหน้าตอบ “ถามจริง?”
“อืม” ผมพยักหน้าย้ำ
“งั้นมาคบกับกูมั้ย?” พี่แบงค์ถามผมเกือบสำลักน้ำซุปที่กำลังซดอยู่ “หะ?”
“เป็นแฟนกับกู!”
ผมทำทีเป็นคิด ถึงผมจะชอบพี่แบงค์ แต่พี่ทีนเคยเตือนเอาไว้ผมจึงปฏิเสธไป “เอ่อ...ไม่…”
“อ้าว?” สีหน้าพี่แบงค์ดูผิดหวังเล็กน้อย
“พี่ผมบอกว่าให้ผมอยู่ห่าง ๆ พี่ไว้”
“ไอ้ทีนอ่ะนะ?”
“ใช่ พี่ทีนบอกว่าพี่นิสัยไม่ดี”
“มึงอยากรู้ป่ะล่ะว่าทำไม?” ผมเลิกคิ้วรอฟัง “ปีก่อนแฟนมันทิ้งมัน แล้วมาคบกับกู มันก็เลยไม่ชอบกู”
ผมพอจำเรื่องนี้ได้ลาง ๆ แต่ไม่รู้ว่าคนคนนั้นคือพี่แบงค์ ถ้านั่นเป็นเรื่องจริง การที่พี่ทีนไม่ชอบพี่แบงค์ก็แค่อคติส่วนตัว อีกอย่างที่ผ่านมาผมก็ไม่เห็นว่าพี่แบงค์จะมีพิษภัยอะไร แถมยังใจดีอีกด้วย
“แล้วแต่มึงนะ! กูยังไงก็ได้ แค่คิดว่ามึงก็น่ารักดี” พี่แบงค์บอกพลางเทน้ำอัดลมให้ผม ราวกับว่ากำลังทำตัวน่ารักเพื่อทำคะแนน “แต่ถ้าเราคบกันก็ต้องเก็บเอาไว้เป็นความลับ ถ้าพ่อกูรู้เข้าเราคงซวยกันทั้งคู่”
“ถ้าพี่ผมรู้ผมก็ซวยเหมือนกัน...”



          หลังกินข้าวเสร็จ พี่แบงค์พาผมกลับมาส่งที่บ้าน ผมครุ่นคิดเรื่องที่มันพูดมาตลอดทาง ก่อนหน้านี้ ผมปล่อยใจไปกับไอ้บอสเพราะหึงทองเอก และน้อยใจพี่ทีน ตอนนี้เรื่องพี่เคลียร์แล้ว เหลือก็แค่ทองเอก ถ้าผมคบกับพี่แบงค์ผมคงเลิกสนใจทองเอกไปเอง และวันนึงเราอาจจะกลับไปคบกับแบบเพื่อนเหมือนเดิมได้ แต่ผมจะขัดคำพูดพี่หรอ? ถ้าพี่ทีนรู้ผมโดนโกรธแน่



          ท้องฟ้าสีน้ำเงินฉาบแสงสีส้มของดวงตะวันที่กำลังจะลาลับ ภายในบ้านมืดสนิท พี่แบงค์ยืนรอจนผมเปิดประตูเข้าบ้าน “มึงอยู่คนเดียวแบบนี้ตลอดเลยหรอ?” พี่แบงค์ถามอย่างสงสัย ผมพยักหน้าตอบเหมือนคนชินชา ผมเกือบจะรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องปกติ แต่พอถูกใครสักคนถามด้วยความเป็นห่วง ความรู้สึกหว่าเว้ก็ผุดขึ้นมาในใจทุกที เด็กวัยรุ่นอายุ 16 อยู่บ้านคนเดียวเพียงลำพัง ฟังยังไงก็หดหู่ “พี่กลับบ้านเถอะ มืดแล้ว เดี๋ยวพ่อพี่จะว่าเอา” ผมบอก พยายามกดเสียงให้เป็นธรรมชาติ พี่แบงค์พยักหน้าตอบ สตาร์ทรถเครื่องแล้วหันมาบอกลา “เจอกันพรุ่งนี้นะ”

          ไฟท้ายสีแดงค่อย ๆ หายไปในความมืด กลับมีแสงไฟสีเหลืองนวลดวงเล็ก ๆ อีกดวงกำลังตรงมา
ผมยืนรอที่หน้าประตูบ้านจนกระทั่งทองเอกปั่นจักรยานมาถึง มันสวมไฟฉายเอาไว้บนหัวเหมือนอย่างเคย ทองเอกยื่นถุงกับข้าวให้ผม แต่มันไม่ยอมมองหน้าผมด้วยซ้ำ
          ผมเดินลงไปหยิบถุงแกงเอาไว้ ทองเอกเลี้ยวหัวรถกลับทันที “ทองเอก...!” ผมร้องเรียก มันหยุดแล้วหันกลับมามอง สีหน้าและแววตาว่างเปล่าของมันทำผมปวดหัวใจ “ถ้ามึงไม่อยากมาวันหลังไม่ต้องก็ได้นะ!” ผมพูดเสียงสั่น กลืนก้อนความเศร้าลงคอ “มึงโยนไว้โคนต้นมะยมหน้าบ้านก็กูได้ ถ้าแม่มึงถามเดี๋ยวกูบอกกับเขาเอง กูไม่อยากให้มึงต้องมาฝืนทำอะไรแบบนี้!”
ทองเอกเบือนหน้าหนีไม่พูดอะไร มันถีบจักรยานกลับไปช้า ๆ ผมมองตามแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ลับไปอย่างเจ็บปวด


          ผมนั่งลงที่ปากประตู คิดวกวนในหัวถึงสิ่งที่เพิ่งกระทำลงไป นึกเกลียดความปากพล่อยของตัวเอง ผมอยากเอาชนะมันด้วยการทำให้มันเสียใจ นี่เป็นวิธีที่โง่มาก และทองเอกมีแต่จะเกลียดผม นึกย้อนถึงคำของพี่ที่บอกว่าผมไม่มีสิทธิ์ทำตัวแย่ ๆ ใส่มัน แต่ผมก็ทำลงไปแล้ว....

---------------------------------------------------------------

สำหรับใครที่ไม่รู้จะอ่านอะไร ผมขอฝากนิยายแนวอื่น ๆ ที่เขียนเอาไว้แล้วกันนะครับ

เรื่องแรก
Human Being : เมือง-คน-ดิบ  แนวไวรัส ซอมบี้ เอาตัวรอด อ่านเพลิน ๆ เขียนจบแล้ว กำลังอยู่ในช่วงรีไรท์
เรื่องที่สอง
Hot n' Cold Coffee  เพราะกาแฟมันขม ผมจึงต้องหวาน  เรื่องนี้เป็นแนวฟีลกู้ด ยังเขียนไม่จบ ดองอยู่ 555

Lukpla7

ขอบคุณครับ

saiyok

เสียวมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

iHNONG

ขอบคุณครับ

คำปุ้ย

รีบมาต่อไวๆน้า มีคนคิดถึงอ่า5555

Untimar

สนุกมาก มาต่อไวไวนะฮะ

JJBBChp

สนุกกกก  ต่อออออเลย

xoman

ขอบคุณครับ

being2be

เสียวมากครับ

natthaphat.sam

ขอบคุณครับ

premakung

นิยายเศร้าเคล้าน้ำตา

rosolite

ขอบคุณนะ

suttapat

ขอบคุณ

abc55

สนุกมาก รอติดตาม
ละก็อยากรู้ว่าเรื่องอื่นอ่านได้ที่ไหนคับ

Oscarbkk

ขอบคุณครับ

Peaze

abc55 ตอบกลับเมื่อ 2025-3-11 13:53
สนุกมาก รอติดตาม
ละก็อยากรู้ว่าเรื่องอื่นอ่านได้ที่ไหนคับ

ใน รีดอะไรท์ ครับ ไม่กล้าวางลิ้งค์กลัวกระทู้บิน

youfme

ใจไม่ดีเรื่องทองเอก ถึงปัจจุบันจะไปงานแต่งกัน แต่อยากรู้ว่าอดีตนี้จบยังไง แล้วจริงๆ อยากรู้ปัจจุบันไปด้วย

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

ggg21

เสียวดีครับ