ผม, พี่, พี่พี, แล้วก็ใครอีกนะ?? ตอนที่ 5

Peaze

ต่อจากตอนที่แล้ว


          เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนที่ผมกับพี่แบงค์แอบคบกันอย่างลับ ๆ โดยมีแค่ไอ้บอสคนเดียวเท่านั้นที่รู้ เรื่องแปลก... พี่แบงค์ยอมให้ผมกับไอ้บอสทำเรื่องอย่างว่ากันเหมือนเดิม เอาจริง ๆระหว่างผมกับพี่แบงค์เราก็ไม่เหมือนเป็นแฟนกันหรอก เหมือนผมเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ทางเพศให้มันซะมากกว่า แต่จะพูดอย่างนี้ก็ไม่แฟร์ เพราะผมเองก็ชอบที่ได้มีอะไรกับมันด้วยเหมือนกัน พี่แบงค์เคยขอค้างที่บ้านผมหลายครั้งแต่ผมก็ปฏิเสธตลอดเพราะกลัวพี่ทีนจับได้ และผมไม่อยากโกหกพี่


          ช่วงประมาณบ่ายสามของวันศุกร์ ผมนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องเรียนเพราะเป็นคาบว่าง เพื่อที่วันเสาร์กับอาทิตย์ผมจะได้มีเวลาว่างทำอย่างอื่น ไอ้บอสอยู่กับกลุ่มแก๊งของพวกมัน ส่วนทองเอกก็เหมือนอย่างเคย ช่างมันไปแล้วกัน…


          ผมนั่งเขียนคำตอบแบบฝึกหัดวิชาสังคมจนถึงข้อสุดท้าย จู่ ๆ เสียงจอกแจกจอแจในห้องก็เงียบลงอย่างผิดสังเกต พี่แบงค์เดินเข้ามาในห้องแล้วหยุดตรงโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ มันวางช็อกโกแลตกล่องนึงลงบนหนังสือผมแล้วบอก “เย็นนี้รอด้วยนะ เดี๋ยวกูไปส่ง” พูดจบก็ยกมือขึ้นมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู ผมเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ แต่ก็พยักหน้ารับคำไป


“อีเชี้ย! กูรักของกูมาตั้งนาน!!” อีจี๋พูดเสียงดังทันทีที่พี่แบงค์เดินออกไป “อีนิน!! อีดอก!! ไปอ่อยเขาท่าไหนล่ะ? แดกผู้ชายทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง?”
ผมไม่สนใจคำพูดมันแต่หันไปมองทองเอก เผลอคาดหวังให้มันช่วยปกป้องผมจากความปากหมาของอีจี๋ แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง สายตาทองเอกว่างเปล่า
“อีดอก! อีกหน่อยก็ครู! แล้วก็ภารโรง! เสร็จอีนินหมด!”
“จี๋มึงก็พูดเว่อไป” ชีเบลทำเป็นพูดปราม แต่จริง ๆ แล้วก็พากันหัวเราะเยาะ
“กูไม่เว่อหรอก เผลอ ๆ เรื่องเมื่อปีก่อนก็คง... ว้าย!!!” ไอ้บอสทนไม่ไหว เขวี้ยงแก้วพลาสติกใส่อีจี๋จนมันร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ “ปากหมานักนะมึงอ่ะ!!”
“มึงก็อีกคนอีบอส! ดูแลเมียมึงด้วยอย่าให้มายุ่งกับผัวกู”
“ใครผัวมึง? พี่กูอ่ะนะ? มันไม่เอามึงหรอก อีควาย!”
“อีสัตว์!!”
“มึงด่าไอ้นินเพราะมึงอิจฉามันละสิ! มึงทั้งอ่อย ทั้งอะไรแล้ว พี่กูยังไม่เอา” พูดจบ พวกไอ้กล้าและเพื่อนคนอื่นๆ ก็พากันหัวเราะ
อีจี๋หน้าตาแดงกร่ำด้วยความโกรธ แต่ไอ้บอสยังไม่หยุด “อีเบล! มึงก็ระวังไว้เถอะ เพราะอีจี๋มันก็ชอบไอ้เอกเหมือนกัน”
“ส้นตีนเถอะ! อีบอส!” อีจี๋รีบปฏิเสธ
“วันก่อนที่สนามบอลกูเห็นมึงแอบดมกางเกงบอลไอ้เอก! แม่งโคตรโรคจิต!” มีเสียงบางคนอุทานออกมาเหมือนรังเกียจ ทำให้อีจี๋ยิ่งรู้สึกอับอายจนทำอะไรไม่ถูก ผมไม่รู้หรอกว่าที่ไอ้บอสพูดนั้นจริงมั้ย แต่ถ้าจริง นั่นก็น่าขนลุกไม่น้อย
“อีบอส! มึงอย่ามาพูดมั่ว ๆ นะ!”
ยัยเบลดูจะสับสนแต่พยายามเก็บอาการ ส่วนทองเอกขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ ผมรู้ว่ามันกำลังไม่พอใจ
“มึงหุบปากได้แล้วไอ้บอส!” ทองเอกตวาด ภายในห้องเงียบสนิท
“เหอะ! มึงเป็นควยอะไรไอ้เอก? ตอนอีจี๋ด่าไอ้นินมึงเงียบปากสนิท ทีอย่างนี้มาทำเป็นโมโห!! หรือนอกจากอีเบลแล้วมึงก็เอามันเป็นเมียอีกคน?”


           ผมไม่อยากยอมรับว่าที่ไอ้บอสพูดมันสะกิดใจผมจัง ๆ มันเจ็บปวดตรงที่ทองเอกก็รับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับผม แต่พออีจี๋พูดแบบนั้นมันยังนิ่ง กลับโมโหไอ้บอสแทน ไงก็เถอะ ผมไม่อยากสนใจอีกแล้ว เก็บสมุดและหนังสือยัดลงกระเป๋านักเรียนแล้วลุกหนีออกมา ปล่อยให้พวกมันเถียงกันไป

          ผมออกมานั่งสูดอากาศบริเวณแปลงผัก นั่งมองนักเรียนคนอื่น ๆ วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ผมอิจฉาคนพวกนั้น จำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่ได้เล่นอะไรสนุก ๆ กับเพื่อน ๆ นั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ วิ่งไล่จับ, ซ่อนหา, ปาฝาเบียร์*

*"ปาฝาเบียร์" เป็นการละเล่นสมัยเด็กของพวกผม ไม่แน่ใจว่าที่อื่นเขาเรียกกันยังไง บางพื้นที่อาจใช้กระป๋องนมข้นและเรียกว่า "ปากระป๋อง" การเล่นปากฝาเบียร์ก็คือ ผู้เล่นจะแบ่งทีมเท่า ๆ กัน โดยจะมีฝ่ายรุกและฝ่ายรับ ฝ่ายรับจะเรียงฝาน้ำอัดลมขึ้นมาเป็นชั้น ๆ ประมาณ 10 ฝา แล้วให้ฝ่ายรุกผลัดกันโยนลูกบอลใส่กองฝาให้ล้ม ถ้าหากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดโยนไม่โดนกองฝาก็จะสลับจากฝ่ายรับจะกลายเป็นฝ่ายรุกแทนแล้วเริ่มโยนฝาใหม่
หากมีการโยนโดนกองฝาจนล้ม ฝ่ายรับก็จะต้องใช้ลูกบอลปาใส่อีกฝั่งให้โดนจนครบทุกคนเพื่อชนะ ส่วนฝ่ายรุกจะต้องพยายามกลับมาตั้งเรียงฝากลับเป็นกองเหมือนเดิมให้ได้จึงจะชนะเกมนั้นไป



“ชนินทร์ ว่างอยู่หรอ? ช่วยครูหน่อยได้มั้ย?” เสียงครูสมยศเรียก ปลุกผมจากภวังค์ความคิด
ผมวางกระเป๋านักเรียนลงที่โคนต้นไม้ เดินไปทางแปลงผัก ครูสมยศกำลังปลูกต้นกล้าลงในแปลง “ต้นอะไรหรอครับ?” ผมถามพลางช่วยแกขุดหลุมเล็ก ๆ ให้พอยัดต้นอ่อนลงในหลุมได้ “กรีนโอ๊ค” ผมทำหน้าสงสัยเพราะตอนนั้นรู้จักพืชผักอยู่แค่ไม่กี่อย่าง “ที่ใส่ในสลัดไง” ผมยังงงอยู่ แต่แกล้งทำเป็นรู้ “อ่อ” ครูสมยศหัวเราะเบา ๆ
ระหว่างนั้น ครูก็ชวนผมคุยหลายอย่างจนวนกลับมาเรื่องที่บ้าน “ชนินทร์ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคดีไหม?”
“หืม? ครับ?”
“แล้วทินกรกลับบ้านทุกอาทิตย์มั้ย?”
“เอ่อ...ช่วงนี้พี่ทำงานพาร์ทไทม์ ก็เลยไม่ค่อยว่างกลับมาน่ะครับ” ผมตอบไปตามความจริง “งั้นเธอก็อยู่คนเดียวตลอดเลยสิ?” ผมพยักหน้าตอบ “นี่ ถ้าขาดเหลืออะไรบอกครูได้นะ หรือบางทีเธอจะมาพักที่บ้านพักครูด้วยกันก็ได้นะ”
“ผมโอเคครับ” ผมตอบพลางช่วยแกเก็บของ “อีกอย่าง ผมว่ามันคงไม่เหมาะถ้าจู่ ๆ ผมไปอยู่กับครู เพราะเป็นผม คนอื่นคงไม่มองว่ามันเป็นเรื่องปกติหรอก” แกพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ผมรู้ว่าครูสมยศแกเป็นห่วงผมจริง ๆ และไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปกว่าคำว่าครูและลูกศิษย์ ที่จริงแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นกับผมปีก่อน แกแอบโทษตัวเองด้วยซ้ำเพราะคิดว่าดูแลลูกศิษย์ไม่ดีพอ
“ครูสมยศ! ผอ.เรียกพบครับ!” ระหว่างที่ผมกับครูกำลังช่วยกันหิ้วอุปกรณ์จะเอาไปเก็บในห้องเก็บของ ครูกันต์ ครูประจำวิชาพละก็เดินดุ่มเข้ามาตรงพวกเราแล้วร้องเรียกครูสมยศ “ผอ.คงอยากจะคุยเรื่องออกหางบกีฬาสีปีนี้น่ะครับ”
“อ่อครับ” ครูสมยศหันมาหาผมอย่างรู้สึกผิด “ครูคงต้องรบกวนเธอเอาของพวกนี้ไปเก็บแทนแล้วละนะ”
“ไม่เป็นไรครับครูไปเถอะ”
“นี่กุญแจห้องเก็บของ ล็อคห้องเสร็จแล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะครูให้ทีนะ”
“เดี๋ยวผมช่วยเก็บเองครับ” ครูกันต์ออกปากอาสา เดินมาหยิบกุญแจไปจากมือครูสมยศ “งั้นฝากครูด้วยนะ” พูดจบครูสมยศก็เดินจ้ำอ้าวออกไป เหลือผมกับครูกันต์ยืนเกร็งมองกันไปมาอยู่สองคน
          ผมไม่ค่อยสนิทกับครูกันต์เพราะยังไม่เคยเรียนกับแก ลักษณะครูกันต์ แกค่อนข้าวตัวใหญ่ สูง ร่างหนา ผิวคมเข้ม หน้าตาดุ แกเพิ่งเข้ามาสอนได้สองปี เป็นครูประจำชั้นของพวก ม.ต้นและสอนวิชาพลศึกษาพวกม.6 ถ้าผมขึ้นม.6 ผมก็คงได้เรียนกับแก
          ครูกันต์หยิบเสียมสองอันด้วยมือเดียว อีกมือก็หิ้วฝักบัวรดน้ำสี่อันที่ถูกร้อยเป็นพวงขึ้นมา เดินนำผมไปที่ห้องเก็บของ ถ้าใครยังจำได้ มันคือห้องเก็บของที่พวกผมเคยมาเล่นซ่อนหากันนั่นแหละ
          ครูกันต์ไขกุญแจอย่างรวดเร็วแล้วเดินตรงที่ตู้เก็บของหลังใหญ่ วางเสียมพิงผนัง เสร็จแล้ววางฝักบัวเอาไว้บนชั้นบน ก่อนจะเอี้ยวตัวให้ผมเข้าไปเก็บบ้าง ผมเขย่งเท้า เอื้อมมือดันบัวรดน้ำขึ้นไปบนชั้น แต่ด้วยความที่มันสูงเกินไป ผมจึงพลาดทำมันหล่น ครูกันต์คว้าบัวรดน้ำเอาไว้ได้ทันก่อนที่มันจะตกมาโดนหัวผม ตอนนั้นผมตกใจ ตัวเซถอยกลับไปจนจนกับครู แกยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาประคองตัวผมเอาไว้ มือหนา ๆ ของครูกันแนบอยู่บนอกผม มีกลิ่นน้ำหอมจาง ๆ โชยออกมาจากตัวแก “เฮ้ย! ระวังหน่อย!” ครูส่งเสียงดุ
“ขอโทษครับ” ผมรีบขอโทษ ไม่กล้าขยับตัว รู้สึกเหมือนครูกันต์กดอกผมเข้าหาตัวจนหลังผมแนบชิดกับร่างแกร่งของแก มีบางอย่างดุนดันอยู่ที่หลังของผม ผมไม่อยากเดาว่ามันคืออะไร ที่รู้สึกได้ขนาดนั้นเพราะครูกันต์สวมเสื้อกีฬากับกางเกงวอร์มผ้าร่มบาง ๆ  
          ผมไม่ได้รู้สึกไปเองว่าแกเพิ่งจะแอบฝังจมูกลงที่ต้นคอผมเบา ๆ ตอนนั้นผมตกใจก็เลยพลิกตัวหนี จนหลังชนเข้ากับอุปกรณ์ต่าง ๆ ด้านในตู้เก็บของ มันล้มระเนระนาด “ขอโทษครับ!” ผมลนลานย่อตัวลงไปเก็บของ ครูกันต์ยืนมองผมแล้วขยับตัวเข้ามายืนด้านข้าง เป้าของแกอยู่ในระดับสายตา มันตุงเด่นออกมาจนเห็นเป็นลำพาดขึ้นไปทางซ้าย


          กริ๊งงงงง!!! เสียงกริ่งเลิกเรียนดังขึ้น ผมรีบเบี่ยงตัวหลบ ตั้งใจจะหนีออกมาจากตรงนั้น แต่แกจับแขนผมเอาไว้ “เดี๋ยว!” ผมกลืนน้ำลายเอื้อก เหงื่อตก หันกลับไปมองแกด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น “ครับ?”
“ชื่อนินใช่มั้ย?” แกถามเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงความดุดัน ผมพยักหน้าตอบ “ครับ”
ครูกันต์จับแขนผมค้างไว้อย่างนั้น จ้องหน้าผมเหมือนอยากจะพูดอะไร “ปล่อยแขนผมได้มั้ยครับ? ผมต้องกลับบ้านแล้ว!”
“เดี๋ยวค่อยกลับ ครูอยากให้เธอช่วยอะไรหน่อย”
“อะ...อะไรครับ?” ครูกันต์ดึงแขนผมเข้าหาตัว ผมขืนเล็กน้อยแต่ต้องขยับเข้าไปหาแกอย่างหวั่นเกรง “ช่วยทำแบบที่เธอทำกับพิชญ์ในห้องน้ำปั้มวันนั้นไง!” *พิชญ์ ชื่อจริงพี่แบงค์


          ผมหน้าซีดตกใจสุดขีด ไม่รู้ว่าครูกันต์รู้เรื่องนั้นได้ยังไง “เอ่อ...ผมไม่เข้าใจ” ผมแกล้งทำไขสือ หลบสายตามองพื้น “หรือต้องให้ครูเอาคลิปให้เธอดูเพื่อเตือนความจำ?” พูดจบครูกันต์ก็ใช้มืออีกข้างล้วงมือถือจากในกระเป๋ากางเกงออกมา แกกดจิ้มมือถือยิก ๆ ก่อนจะหันมาทางผม บนจอมือถือปรากฏเป็นคลิปที่ผมกำลังอมควยพี่แบงค์อยู่ โดยคลิปดังกล่าวถูกถ่ายจากมุมสูงเห็นหน้าผมเต็ม ๆ
          ผมหน้าเสียยกมือขึ้นไหว้อ้อนวอนครูกันต์เสียงสั่น แกมองผม สายตาราวกับสิงโตที่กำลังตะปบคอลูกกวางอยู่ แค่ออกแรงนิดเดียวก็ฝังคมเล็บตัดหลอดลมเหยื่อที่น่าสงสารตัวนี้ได้แล้ว “คุยง่าย ๆ ถ้าไม่อยากให้คลิปนี้ถูกปล่อยให้คนทั้งโรงเรียนดู” แกบอก ผมน้ำตาคลอ
ครูกันต์ดึงมือผมไปวางทาบบนลำควยที่แข็งตุงของตัวเอง “วันนี้กูขอแค่อมพอ รีบทำให้กูแตก ก่อนที่จะมีใครเข้ามา”
ครูกันต์เปิดประตูตู้เก็บของออกทั้งสองบาน ดันตัวผมเข้าไปอยู่ด้านใน ผมย่อตัวลงอย่างยอมจำนน มือยังคงวางค้างบนควยครูกันต์ จากที่ลองกะดูทั้งจากสายตาและการสัมผัส มันน่าจะใหญ่ราว ๆ 8 นิ้ว เห็นจะได้
ครูกันต์ถกกางเกงวอร์มตัวเองลงจนถึงหน้าขา ลำควยดำมะเมื่อมดีดผึง แกว่งไปมา หัวควยสีคล้ำบานทะโล่เป็นดอกเห็ดเส้นเลือดปูดโปนเป็นสายจากคอหยักยาวไปจนถึงโคน ควยครูกันต์ใหญ่จนดูน่ากลัว น่าจะเกิน 8 นิ้ว ด้วยซ้ำ แม้เทียบกับขนาดตัวแกแล้วจะดูสมส่วน แต่มันก็ใหญ่เกินไปจริง ๆ นับว่าใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา
“เร็วๆ” แกจับควยจ่อปากผม ผมส่งสายตาวิงวอนเป็นครั้งสุดท้าย หวังให้แกเห็นใจ แต่ครูกันต์ถูกครอบงำด้วยความเงี่ยนไปแล้ว แกใช้มือข้างหนึ่งจับหน้าผมเชิดขึ้น ดันหัวควยชนริมฝีปากผม น้ำเงี่ยนไหลเยิ้มเป็นสาจ ผมยอมเผยอปากรับส่วนปลายหัวถอกของแกเข้ามา มันใหญ่มากจนคับปากเด็กวัยรุ่นอย่างผม ผมอมได้แค่ส่วนหัว แค่นั้นก็น้ำตาเล็ดแล้ว พยายามดูดดุนกลืนน้ำเงี่ยนที่ไหลออกมาไม่หยุดลงคอ
ผมอ้าปากกว้าง พยายามขย้อนเอาท่อนเอ็นสีน้ำตาลเข้มลงคอ มันค่อย ๆ ไหลเข้าไปทีละนิดจนเกือบครึ่งลำ “ดูดแรง ๆ” แกออกคำสั่งแล้วถอนลำควยออกจนเกือบสุด ก่อนจะดันเข้ามาลึกกว่าเดิม “อ๊อกก…” ผมรู้สึกได้ว่าปลายควยแกกระแทกกับผนังลำคอของผมจนเกือบจะอาเจียนออกมา แต่เพราะควยของครูกันคับแน่นเต็มปาก ผมจึงกลืนน้ำกรดรสเปรี้ยวกลับลงไปจนแสบร้อนในขำคอ
ครูกันต์ขยับเอวเนิบ ๆ ทุกครั้งที่แกดันควยเข้ามาแกจะดันลึกกว่าเดิมจนผมต้องใช้สองมือดันหน้าขาแกเอาไว้ “อึก...อึก…” แกซู้ดปากเผลอร้องครางออกมา “ซี้ดดด เสียวควยฉิบหาย ยัดไปขนาดนี้ยังดูดได้แบบไม่โดนฟันซักนิด มึงนี่ของดีสมกับที่เขาลือกันจริง ๆ” แกก้มลงมองลำควยตัวเองที่ผลุบหายเข้าไปในลำคอผมแทบครึ่งค่อนลำอย่างสะใจ “อูยยย อย่างนั้น โก่งคอหน่อย แดกควยกูเข้าไปให้หมด” ครูกันต์ประคองศีรษะผมให้โน้มเข้าหา ดันควยขนาดยักษ์เข้ามาจนเกือบมิด ขนหมอยหยิกฟูของแกชนกับปลายจมูกของผม ผมทนไม่ไหว ผลักตัวแกออกจนควยของแกหลุดออกมาจากปาก โก่งตัวไอ สำลักท่อนลำจนเกือบจะอาเจียนอีกรอบ “กูขอโทษ! มันเสียวจนลืมตัวไปหน่อย ไม่ดันจนสุดแล้ว” แกก้มลงมาจับตัวผมเงยขึ้น มือข้างหนึ่งก็จับแท่งควยที่แข็งเป็นหินถูไถไปมาบนหน้าผม “เร็ว ๆ ครูจะแตกแล้ว” แกมีท่าทีอ่อนโยนลง ผมยอมอ้าปากกลืนลำควยของแกกลับเข้ามาอีกครั้ง ขยับลิ้นหมุนวนรอบหัวอย่างทุลักทุเลเพราะควยแกอัดเต็มปากผมจนแทบจะไม่มีที่ว่าง “โอววว ซี้ดส์ ดูดแรง ๆ เลยน้ำควยกูจะมาแล้ว!”
ผมยกมือข้างหนึ่งขึ้นมากำรอบแท่งควยเพื่อป้องกันไม่ให้แกดันเข้ามามากเกินไป ส่วนมืออีกข้างก็ล้วงเข้าไปประคองพวงไข่ของครูกันต์เอาไว้ มันใหญ่เต็มไม้เต็มมือ ต้องยอมรับว่าจับสนุกมือมาก “อูยยย อย่างนั้นแหละ อืมมเสียว~~” ผมโยกหัว บิดมือที่กำลำควยอยู่หมุนวนไปมาพร้อมกับชักไปด้วย “อึก อืมม” ส่งเสียงครางในลำคอ เพี่อกระตุ้ตอารมณ์ครูกันต์ พยายามสุดฝีปากเพื่อให้มันจบเร็ว ๆ
ครูกันต์ซอยเอวเร็วขึ้น หอบหายใจเหมือนคนวิ่งมาราธอน “ซี้ดด จะมาแล้ว น้ำควยจะแตกแล้ว!! ดูดแรง ๆ กูจะแตกแล้ว!!” ผมออกแรงดูดสุดแรงตามที่แกขอ ครูกันต์ซอยเอวรัว กดเสียงครางต่ำ “อ่าาาห์  ไม่ไหวแล้ว กูแตกแล้ว!!” แกถอนควยออกจากปากผมดังโบล๊ะ กำลำควยของตัวเองแน่นแล้วระรัวมือ ชักไม่กี่ทีก็พ่นน้ำควยออกมาบนหน้าผม น้ำควยร้อนฉ่าพุ่งออกมาเป็นสายฉีดเลยหัวผมไปกระทบกับผนังตู้เสียงดังแปะ ๆ “อ่าาาส์ แตกแล้วว เสียวฉิบหายเลยโว้ยย!” ควยแกยังคงพ่นน้ำกามออกมาอีกหลายระลอก ครูกันต์ถูลำควยละเลงบนหน้าผม แท่งเอ็นกระตุกหงึกสำรอกของเหลวออกมาไม่หยุด ผมต้องหลับตาปี๋เพราะน้ำของแกมันเลอะเต็มหน้าไปหมด
          ครูกันต์โยนผ้าผืนหนึ่งให้ผม “เช็ดซะ!” ผมเช็ดหน้าเช็ดตาเอาน้ำว่าวของแกออก แต่กลิ่นคาวคลุ้งยังคงติดอยู่ไม่จาง เมื่อผมลืมตาได้จึงรู้ว่าแกถอดเสื้อออกมาให้ผมเช็ด หุ่นกำยำสีน้ำตาลเข้มอย่างกับนายแบบผิวสีผุดเม็ดเหงื่อตามตัวชวนให้ละสายตาไม่ได้
ครูกันต์ดึงเสื้อกลับไป “เอ็งออกไปก่อน! จะได้ไม่มีใครสงสัย”
ผมใช้หลังมือเช็ดไปมาบนหน้าอีกครั้งเพื่อทำลายหลักฐาน เมื่อลุกขึ้นได้ผมรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที ความกลัว และความอับอายผุดขึ้นในใจ
          ผมกลับมาหยิบกระเป๋านักเรียนตัวเองที่วางทิ้งไว้ ก่อนจะเดินไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้าเอาคราบเหนียว ๆ ออก
เด็กม.ต้นคนนึงมองผมแล้วอมยิ้ม ก่อนจะเดินไปรวมกับเพื่อน ๆ ผมได้ยินเสียงพวกนั้นหัวเราะกันแว่ว ๆ แต่ไม่ได้สนใจว่าหัวเราะกันเรื่องอะไร
          ผมจ้องมองตัวเองในกระจกที่หน้าห้องน้ำ หัวใจเต้นถี่เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ รู้สึกเหมือนหายใจไม่ทัน มันเป็นเพราะครูกันต์ทำให้ผมรู้สึกเหมือนตอนนั้น ครูทำให้ผมนึกถึง...พ่อ…


          ผมพยายามตั้งสติ บิดเปิดก็อกน้ำแล้วใช้มือรองน้ำขึ้นมาล้างหน้าล้างตา ความเย็นของน้ำทำให้ใจผมผ่อนคลายลง
ในที่สุดผมก็เจอสาเหตุที่ไอ้เด็กม.ต้นคนนั้นมันยิ้มแปลก ๆ น้ำควยสีขาวขุ่นของครูกันต์ยังคงเกาะติดอยู่บนหัวผมเป็นกอง ผมหน้าชานึกถึงสิ่งที่ไอ้เด็กพวกนั้นมันจะเอาไปคุยกันถึงสิ่งที่เห็น
“เวรเอ้ย!!”
ผมเปิดก็อกน้ำจนสุดแล้วจุ่มหัวตัวเองลงในอ่างล้างหน้า



          เมื่อมั่นใจว่าทำความสะอาดจนหมดแล้วผมจึงสะพายกระเป๋าเดินกลับ จนมาถึงหน้าโรงเรียน ลืมไปสนิทว่าพี่แบงค์รออยู่
มันคร่อมอยู่บนรถเครื่อง รอผมแสดงท่าทีหงุดหงิด “มึงไปไหนมาเนี่ย? กูรอเป็นสิบนาทีแล้ว!”
ผมไม่ตอบอะไร พี่แบงค์สังเกตอาการผมออกว่าผมกำลังรู้สึกไม่โอเค มันจึงอ่อนลงแล้วเรียกให้ผมซ้อนรถ
ผมซุกหน้าลงบนหลังพี่แบงค์ ไม่กลัวแล้วว่าใครจะเห็น พี่แบงค์ดึงมือผมไปโอบเอวมันหลวม ๆ ก่อนจะสตาร์ทรถขับออกมาท่ามกลางสายตาของพวกเด็กคนอื่น ๆ



          ระหว่างทางกลับบ้าน ผมชั่งใจอยู่ว่าควรจะบอกพี่แบงค์ดีไหม ถึงยังไงก็เกี่ยวกับมันด้วย เพราะในคลิปที่ครูกันต์ให้ดูก็ติดหน้าพี่แบงค์ด้วยเหมือนกัน
“เป็นอะไร? เงียบแปลก ๆ กลัวกูโกรธมึงหรอ?” พี่แบงค์ถาม ปล่อยมือข้างซ้ายจากแฮนด์มากุมมือผมไว้ ผมไม่ได้ตอบ แนบหน้าตัวเองลงบนแผ่นหลังของพี่แบงค์ไปตลอดจนถึงบ้าน



          เมื่อถึงบ้าน เราทั้งคู่ก็เดินขึ้นมาบนห้องนอน ผมถอดเสื้อออกเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่แบงค์มองตามแล้วลุกขึ้นมากอดผมจากด้านหลัง “นิน...มึงเป็นอะไร? ไม่พูดอะไรเลยมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” ผมหันกลับไปกอดพี่แบงค์ทั้งที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ “พี่แบงค์…” ผมเสียงสั่นพยายามจะไม่ร้องไห้ “วันนั้นที่เราทำกันที่ปั้มอ่ะ มีคนเห็น”
“ห้ะ!!”
“พี่จำได้มั้ย ที่ผมกำลังอมให้พี่แล้วมีคนเข้าห้องข้าง ๆ อ่ะ?” พี่แบงค์พยักหน้าหงึก “คนนั้นคือครูกันต์!”
“เฮ้ย! จริงหรอ?”
ผมไม่ได้เล่าต่อว่าครูกันต์ถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย เพราะกลัวมันตกใจ พี่แบงค์กอดผมไม่ปล่อยเพื่อปลอบประโลม “แล้วเขาว่าไง? ครูกันต์ทำอะไรมึงมั้ย?” ผมไม่กล้าเล่า ได้แต่กอดพี่แบงค์อยู่อย่างนั้น


          ถึงจะเห็นว่าผมกำลังหวาดวิตกอยู่ แต่ไอ้พี่แบงค์ก็ไม่ยอมละลดละสิ่งที่มันตั้งใจเอาไว้เลยสักนิด... ผมหมายถึง ถ้าวันไหนพี่แบงค์บอกให้ผมรอกลับบ้านพร้อมกัน วันนั้นผมจะต้องมีอะไรกับมัน เหมือนเป็นรหัสลับที่รู้กันระหว่างเรา และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน ไอ้พี่แบงค์ทำเป็นกอดผมแล้วพาผมไปนอนบนเตียง มันซุกไซร้ใบหน้าตัวเองตามตัวผมอย่างหื่นกระหาย หลังเจอเหตุการณ์แบบนั้นมา ทำให้ผมไม่ค่อยอยากซักเท่าไหร่ แต่พอนึกถึงแท่งควยขนาดมหึมาของครูกันต์ผมก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาทันที นี่ผมกำลังเป็นอะไร? ผมคิดว่าตัวเองกลัวครูกันต์ แต่กลับติดใจรสควยของแกอย่างนั้นหรอ?


ถ้าถามผมตอนนี้ว่าผมอยากอมควยให้ครูกันต์อีกไหม? ผมควรจะตอบได้อย่างชัดเจนว่า “ไม่” แต่ผมกลับลังเลในคำตอบของตัวเอง...มันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้นสิ

ไงก็เถอะ ตอนนี้คนที่ผมรักนอนอยู่บนเตียง แม้ขนาดควยจะไม่ได้ใหญ่โตเท่าครูกันต์ก็ตาม แต่ของพี่แบงค์ก็ถือว่าไม่น้อยหน้าคนวัยเดียวกันเลย
ผมลุกขึ้นคร่อมตัวพี่แบงค์ที่นอนราบอยู่บนเตียง ใช้ก้นนั่งทับและถูไถก้อนเนื้อที่ตุงกางเกงนักเรียนของพี่แบงค์อย่างยั่วยวน โน้มตัวลงไปซุกไซร้ใบหน้าที่ซอกคอของพี่แบงค์ ก่อนจะขบกัดเบา ๆ “อืออ นินน มึงทำกูเงี่ยนเหลือเกิน” มันกดหัวผมให้ดูดดุนที่ลำคอ ผมตอบสนองทันที โดยมือทั้งสองข้างก็ลูบไล้ไปบนแผงอกแน่น ๆ ของพี่แบงค์
เสื้อนักเรียนสีขาวยับยู่ยี่ พี่แบงค์กำลังจะปลดกระดุมเสื้อออกแต่ผมจับมือมันเอาไว้ “ไม่ต้องถอดหรอก” พี่แบงค์ยิ้ม มันรู้ว่าผมชอบแบบนี้มากกว่าที่จะถอดทั้งหมดจนตัวเปลือยเปล่า
พี่แบงค์ช้อนก้นผมให้ยกลอยขึ้น ก่อนจะปลดตะคอกางเกงนักเรียนตัวเองแล้วรูดซิบงัดเอาควยขนาด 7 นิ้วกว่า ออกมา
ผมลุกขึ้นถอดกางเกงนักเรียนตัวเองออกจนล่อนจ้อนอย่างที่พี่แบงค์ชอบ แม้ความชอบของเราทั้งคู่จะต่างกัน แต่เราตอบสนองกันได้เป็นอย่างดี “เจลหมดแล้ว เดี๋ยวกูค่อย ๆ ทำนะ” พี่แบงค์ดูดนิ้วของตัวเองให้ชุ่มน้ำลาย ก่อนจะใช้นิ้วนั้นวนคลึงที่ปากรูของผม มันกำลังจะยัดเข้ามาแต่ผมยั้งไว้
ผมโหย่งตัวไปหยิบเอาเจลหล่อลื่นในลิ้นชักออกมา พี่แบงค์มีสีหน้าแปลกใจที่เห็นว่าผมก็มี “ผมขโมยของพี่ผมมา” ผมโกหกนาทีนั้นมันก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก พี่แบงค์รับเจลไปแล้วชะโลมท่อนลำของตัวเองจนชุ่ม มันยัดนิ้วที่ใช้ทาเจลเข้ามาในก้นผมทีละนิ้ว ทีละนิ้ว ผมโน้มตัวจูบพี่แบงค์ เราแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม “อืมม ผมเสียวว” ผมครางออกมา รูสวรรค์พร้อมรับแท่งเอ็นเข้ามาแล้ว พี่แบงค์จับควยตัวเองจ่อที่ปากรู ผมกดน้ำหนักตัวลงจนหัวควยของพี่แบงค์ค่อย ๆ ชำแรกแหวกช่องแคบเข้าไป มันเข้าไปได้อย่างง่ายดายเพราะพี่แบงค์ช่วยวอร์มจนรูผ่อนคลาย
ผมกดตูดจนลำควยพี่แบงค์เข้าไปจนมิด “อูยยย นิน เสียวหัวควยฉิบหาย รูมึงตอดควยกูไม่หยุดเลย” มันพร่ำไม่หยุด ผมเกร็งขมิบตอบรับ “อือ อืมมม…” ผมทิ้งน้ำหนัก นั่งกดแช่ลำควยของพี่แบงค์คาเอาไว้ครู่หนึ่งเพื่อให้คุ้นชิน “เจ็บหรอ?” ผมส่ายหน้า “เปล่า แต่ควยพี่มันเข้าไปลึกมาก ผมเสียว” พี่แบงค์ยิ้มอย่างภูมิใจ สองมือของมันประคองอยู่ที่เอวผมเ มื่อได้ที่แล้วผมจึงโหย่งตัว ขยับขึ้นลงขย่มควยของพี่แบงค์จนเตียงโยก ส่งเสียงลั่นเอี้ยดอ้าด “โอวว นิน ทำไมวันนี้มึงดูเงี่ยนแบบนี้? เพราะครูกันต์หรอ?” ผมทุบอกพี่แบงค์ไปหนึ่งที “ไม่เกี่ยว! อย่าพูดถึงได้มั้ย?”

จริง ๆ นะ… อาจจะดูเหมือนอย่างนั้น แต่ความจริงคือ ความน่ารักของพี่แบงค์ในวันนี้มันทำผมคิดถึงพี่พี…

สองมือของพี่แบงค์ลูบไล้ตามตัวผมราวกับศิลปินที่กำลังพยายามสรรสร้างงานปั้นให้สมบูรณ์แบบ ขณะที่ผมเองก็โยกขย่มควยอย่างหนักหน่วง “อ่าา...เมียกูเย็ดมันดีจริง ๆ โอววว อย่างนั้น! เอาให้ควยกูหลุดเข้าไปอยู่ในตัวมึงเลย อูยยย”
“อ่าา พี่แบงค์ ผมเสียววว จะแตกแล้ว” ผมเร่งจังหวะขย่มเร็วขึ้น หัวเตียงโยกจนชนกับผนังเสียงดังเหมือนใครตอกตะปู พี่แบงค์หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเสียว จับเอวผมลอยค้างแล้วกระเด้าแรง ๆ เน้น ๆ ผมเสียวซ่านในรู รู้สึกได้ถึงของเหลวที่กำลังเคลื่อนตัวออกมาจากถุงไข่ “อ่าา พี่แบงค์! ผมแตกแล้ว!! ผมแตกแล้ว อ่าาาห์” น้ำควยที่อัดอั้นมาตั้งแต่ที่โรงเรียนฉีดพุ่งออกมา ลอยข้ามหัวพี่แบงค์ เมื่อผมแตก รูก้นขมิบหดเกร็ง ทำให้พี่แบงค์แตกตามมาติด ๆ “ อ่าาห์ กูก็แตกแล้วเหมือนกัน อ่าาาส์ ” น้ำควยพวยพุ่งออกมาราวกับก็อกระเบิด มันร้อนวาบอยู่ในลำไส้ ควยพี่แบงค์กระตุกหงึก ผมขมิบตอดตอบรับหมายจะรีดน้ำรักของมันออกมาจนหยดสุดท้าย “อูยยย ยังตอดกูไม่เลิกเลยนะ เดี๋ยวก็โดนอีกรอบหรอก!”
“ถ้าไหวก็เอาดิ” ผมตอบส่งสายตายั่วยวนก่อนจะโน้มตัวลงไปหอมหน้าผากพี่แบงค์ด้วยความรู้สึกหลงใหล ควยของพี่แบงค์ยังคงแข็งอยู่ในตัวผม “งั้นคืนนี้กูขอนอนที่นี่ได้มั้ย?”
“ไม่ได้!”
“อะไรวะ?”
“พรุ่งนี้วันเสาร์ ถ้าพี่ทีนกลับมาเจอ ผมอาจจะซวย”
“มึงไม่ต้องพูดหรอก วันไหนมึงก็ไม่ยอมให้กูนอน กูเป็นผัวมึงแล้วนะ!”
“พี่กล้าขอพี่ผมป่ะล่ะ?” พี่แบงค์ถอนหายใจ เลิกตื้อ เพราะมันรู้ดีว่ายังไงพี่ทีนก็ไม่ยอม
ผมก้มลงไปจูบมันอีกครั้งเพื่อปลอบใจ

         ว่ากันตามตรง เรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับพี่ทีนหรอก นี่ผมกับพี่แบงค์เย็ดกันบนเตียง ในห้องนอน ขนาดนี้แล้วจะไปกังวลอะไรอีกล่ะ ถึงยังไงผมก็ฝืนคำสั่งพี่ไปแล้วอยู่ดี แต่ที่ผมไม่อยากให้พี่แบงค์มานอนด้วยก็เพราะผมไม่ชอบเวลาตัวเองเคยชินที่มีคนอยู่ด้วย แบบ... ผมอยู่คนเดียวจนชินแล้ว ผมอยู่ได้ แต่พอมีคนมานอนด้วย ผมก็อยากจะให้คนคนนั้นนอนเป็นเพื่อนผมทุกวันผมต้องมาเริ่มนับหนึ่งทำตัวให้ชินกับการอยู่คนเดียวใหม่ แม้จะผ่านมาหลายเดือนแล้วที่ต้องอยู่ลำพัง แต่ผมก็ยังไม่เก่งพอ



“งั้นวันนี้กูกลับซักทุ่มนึงแล้วกัน กูบอกพ่อเอาไว้แล้วว่าต้องซ้อมบอลแข่งกีฬาสี” พี่แบงค์พูดเสียงอ่อย ผมยิ้มเบา ๆ มองตาผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรัก “พี่หิวมั้ย? เราลงไปทำอะไรกินกันก่อนมั้ย?”
“หิว แต่ตอนนี้หิวมึงมากกว่า” พี่แบงค์กล่าว จับผมพลิกตัวขณะที่ควยของมันยังเสียบคาอยู่

          เราเริ่มกิจกามกันต่อยกสอง จากนั้นจึงลงไปช่วยกันทำอาหาร เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลาเหลืออยู่ เราสองคนจึงไปอาบน้ำด้วยกันและเริ่มมีเซ็กซ์กันอีกครั้งเพื่อย้อนวันวานไปถึงตอนที่เราเย็ดกันครั้งแรกในห้องน้ำสระน้ำ

---------------------------------------------------------------

สำหรับใครที่ไม่รู้จะอ่านอะไร ผมขอฝากนิยายแนวอื่น ๆ ที่เขียนเอาไว้แล้วกันนะครับ โดยทั้งสองเรื่องหาอ่านได้ทาง รี้ดอะไรท์
เรื่องแรก
Human Being : เมือง-คน-ดิบ  แนวไวรัส ซอมบี้ เอาตัวรอด อ่านเพลิน ๆ เขียนจบแล้ว กำลังอยู่ในช่วงรีไรท์
เรื่องที่สอง
Hot n' Cold Coffee  เพราะกาแฟมันขม ผมจึงต้องหวาน  เรื่องนี้เป็นแนวฟีลกู้ด ยังเขียนไม่จบ ดองอยู่ 555

xoman

ขอบคุณครับ

sukmongkon

ชีวิตนินหรอ เตอแต่คนบัดซบ แง

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

team901x

ขอบคุณครับ

nutput

ขอบคุณมากครับ

iHNONG

ขอบคุณครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

Eakkadoor

เสียวนะ แต่โคตรสงสารชีวิตนินเลยอะ มันรันทดเกินไปไหมอะ เอ็นดูนินอะ

JJBBChp

เสียววววววว จะเสดครุอีกไหมเนีย

premakung

ขอบคุณนะ

Taakky

ขอบคุณครับ

montree254

ขอบคุณครับ

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

natthaphat.sam

ขอบคุณครับ

youfme

ขอบคุณครับ ติดตามผลงาน ชอบเรื่องนี้นะ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

blacki

ขอบคุณครับ

team901x

ขอบคุณมากครับ

guwin001

ขอบคุณครับ