|
ช่วงเย็นวันหนึ่งหลังเลิกงานทำความสะอาดบริเวณสนามกีฬาของมหาวิทยาลัย ลุงสมชาย พ่อบ้านวัยกลางคน รูปร่างผอมเกร็ง ผิวคล้ำเสียจากแดด และมีกลิ่นเหงื่อไคลติดตัว แม้จะมีท่าทางเงียบขรึม แต่ภายในกลับซ่อนเร้นไว้ด้วยความปรารถนาอันลึกซึ้งที่ถูกเก็บกดมานานหลายปี วันนี้ เขาทอดสายตามองไปยังกลุ่มนักกีฬาที่กำลังเก็บอุปกรณ์ ด้วยความตั้งใจบางอย่างที่ซ่อนไว้ในใจ สายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของลุงจับจ้องไปยังเจมส์ นักศึกษามหาวิทยาลัยหนุ่มมาดเข้ม ผู้มีใบหน้าคมคาย ดวงตาที่แสดงถึงความแข็งแกร่ง และรูปร่างกำยำที่ดึงดูดสายตา ที่กำลังเดินออกมาพร้อมกับสมรักษ์ หนุ่มตี๋หน้าใส ผู้มีดวงตาเรียวเล็กเป็นเอกลักษณ์ ผิวขาวผ่อง และรูปร่างสูงโปร่งสมส่วน ซึ่งอาศัยอยู่หอพักนอกมหาลัยใกล้ๆบ้านเช่าถูกๆที่ลุงสมชายอาศัยอยู่ ลุงกับเจมส์และสมรักษ์คุ้นเคยกันในระดับนึงจากการที่พักอาศัยอยู่บริเวณใกล้กันและกันพบเจอและพูดคุยกันที่มหาวิทยาลัยอยู่เป็นเนืองๆ ในใจลุงนั้นได้วางแผนบางอย่างไว้ โดยไม่สนใจว่ารูปลักษณ์ภายนอกของตนเองอาจจะไม่น่าเข้าใกล้สำหรับหนุ่มๆ ทั้งสองมากนัก ไม่มีใครคาดคิดว่าการพบกันโดยเหมือนจะ "บังเอิญ" ในเย็นวันนี้ จะนำพาพวกเขาไปสู่สถานการณ์ที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ความลับ และเกมล่อลวงอันเร่าร้อน
ลุงสมชายยืนดักรออยู่หน้าสนามกีฬา เจมส์และสมรักษ์เดินออกมาด้วยกัน เจมส์: (หัวเราะ) วันนี้โดนยิงประตูไปหลายลูกเลย หน้าเสียเชียว น้องสมรักษ์: (ทำหน้าทะเล้น) ก็พวกพี่ๆ ทีมนั้นมันโหดจริงนี่น่า (ลุงสมชายเดินเข้าไปทักทายอย่างเป็นธรรมชาติ) ลุงสมชาย: อ้าว ไอ้หนุ่มสองคน วันนี้ซ้อมเสร็จกันแล้วเหรอ เจมส์: เสร็จแล้วครับลุง กำลังจะกลับหอกันพอดี น้องสมรักษ์: สวัสดีครับคุณลุง วันนี้ลุงสบายดีนะครับ ลุงสมชาย: สบายดีๆ เออ...เจมส์ วันนี้ลุงว่าจะกลับหอพักพอดี พวกเอ็งขี่มอเตอร์ไซค์กันไปใช่ไหม? พอดีลุงขี้เกียจเดินน่ะ พอจะติดรถไปด้วยคนได้ไหม? เจมส์: (มองหน้าน้องสมรักษ์ที่จะซ้อนมอเตอร์ไซค์ของเขากลับหอด้วยเล็กน้อย สมรักษ์ไม่ได้มีท่าทีปฏิเสธอะไร) ได้สิครับลุง สบายมาก ทางเดียวกันอยู่แล้วนี่ น้องสมรักษ์: ใช่ครับลุง ขึ้นมาเลยครับ เมื่อน้องสมรักษ์ซ้อนท้าย เป้ากางเกงกีฬารัดรูปแนบชิดกับบั้นท้ายของลุงสมชายทันที ลุงสมชายรู้สึกถึงความแน่นและไออุ่นที่แผ่ซ่านออกมา ความปรารถนาที่ซ่อนลึกเริ่มปะทุขึ้นอย่างรุนแรงกว่าเดิม) น้องสมรักษ์: (คุยกับเจมส์อย่างสนุกสนาน) วันนี้ซ้อมเหนื่อยสุดๆ ไปเลยพี่เจมส์ แต่ก็สนุกดี เจมส์: เออ แกมันพวกบ้าพลังอยู่แล้วนี่ (ระหว่างที่รถเคลื่อนตัวออกไป ลุงสมชายรู้สึกถึงการเสียดสีที่บั้นท้ายอย่างต่อเนื่องจากเป้าของน้องสมรักษ์ ทุกครั้งที่รถกระแทกหรือเลี้ยว เป้าของน้องสมรักษ์ก็จะยิ่งกดแนบกับบั้นท้ายของลุงสมชายมากขึ้น ความรู้สึกเสียวซ่านเริ่มก่อตัวอย่างช้าๆ แต่หนักหน่วง) (ลุงสมชายขยับตัวเล็กน้อย ตั้งใจบดเบียดบั้นท้ายเข้ากับเป้าของน้องสมรักษ์อย่างแนบเนียนและต่อเนื่อง อาศัยจังหวะการเคลื่อนไหวของรถให้การสัมผัสนั้นเป็นไปอย่างธรรมชาติที่สุด) เจมส์: (สังเกต) ลุงครับ ทางมันอาจจะไม่ค่อยดีนักนะครับ นั่งเกาะแน่นๆ นะครับ ลุงสมชาย: (เสียงแหบพร่าเล็กน้อย) เออๆ เกาะอยู่ๆ ไม่เป็นไร (น้องสมรักษ์ยังคงคุยกับเจมส์อย่างออกรส โดยไม่รู้เลยว่าทุกการเคลื่อนไหวของรถและการขยับตัวของลุงสมชายนั้น กำลังสร้างความรู้สึกปั่นป่วนในร่างกายของคนข้างหน้า) (ลุงสมชายค่อยๆ เพิ่มแรงบดเบียดที่บั้นท้ายมากขึ้นทีละน้อย ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่กระจายไปทั่วบริเวณบั้นท้ายและลามไปถึงส่วนอื่นๆ ของร่างกาย ความปรารถนาเริ่มครอบงำความคิดของเขาอย่างชัดเจน) (ลุงสมชายจินตนาการถึงสัมผัสที่ลึกซึ้งกว่านี้ อยากให้เป้าของน้องสมรักษ์แนบชิดและกดลงมาบนบั้นท้ายของเขาอย่างเต็มที่และยาวนาน) (ลุงสมชายใช้มือทั้งสองข้างจับเอวเจมส์ไว้แน่นขึ้น บังคับไม่ให้มือเผลอไผลไปสัมผัสบริเวณที่ไม่ควร แต่ในใจกลับโหยหาอยากที่จะสัมผัสเป้าที่กำลังแนบชิดอยู่ด้านหลังนั้น) (การเดินทางดูเหมือนจะยาวนานกว่าที่คิด ทุกครั้งที่รถชะลอหรือเร่งเครื่อง เป้าของน้องสมรักษ์ก็จะยิ่งเสียดสีกับบั้นท้ายของลุงสมชายอย่างเน้นย้ำ ความรู้สึกเร่าร้อนค่อยๆ ก่อตัวขึ้นจนแทบจะทนไม่ไหว) (ลุงสมชายเริ่มหายใจถี่ขึ้นเล็กน้อย พยายามควบคุมอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่ภายใน) (ในที่สุด เจมส์ก็ชะลอรถและจอดสนิทหน้าหอพักของน้องสมรักษ์) น้องสมรักษ์: ถึงแล้วครับลุง ขอบคุณมากๆ เลยนะครับที่ติดรถมาด้วย เจมส์: เออ ถึงแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะครับลุง (น้องสมรักษ์ลงจากรถช้าๆ โดยที่เป้ากางเกงยังคงสัมผัสเฉียดบั้นท้ายของลุงสมชายอยู่แวบหนึ่งก่อนจะแยกจากกัน ลุงสมชายรู้สึกถึงไออุ่นที่เพิ่งจากไป และความรู้สึกวาบหวามที่ยังคงหลงเหลืออยู่) เจมส์: ไปกันต่อนะครับลุง ลุงสมชาย: (เสียงแหบพร่าอย่างเห็นได้ชัด) เออ ไปสิไอ้หนุ่ม...ไปกัน ลุงสมชายนั่งซ้อนท้ายเจมส์ มองไปยังหอพักที่น้องสมรักษ์เพิ่งเดินเข้าไป บั้นท้ายของเขายังคงรู้สึกถึงไออุ่นและความเร่าร้อนจากสัมผัสเมื่อครู่ แววตาของลุงสมชายเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ยากจะดับมอด เจมส์ขี่รถออกจากหน้าหอพักน้องสมรักษ์ ลุงสมชายยังคงรู้สึกถึงสัมผัสที่เร่าร้อนและยาวนานนั้น ความปรารถนาที่ถูกปลุกปั่นอย่างรุนแรงยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจ และอาจจะนำไปสู่แผนการที่ลึกซึ้งกว่าเดิม
ความเงียบปกคลุมระหว่างเจมส์และลุงสมชายหลังจากที่น้องสมรักษ์ลงจากรถไป ระหว่างซ้อนท้าย ลุงสมชายเองก็จมอยู่ในภวังค์แห่งความปรารถนา สัมผัสจากเป้าของน้องสมรักษ์ยังคงติดตรึงอยู่ที่บั้นท้าย ความต้องการที่จะได้รับการปลดปล่อยทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ลุงสมชายลอบมองแผ่นหลังกว้างของเจมส์ รูปร่างกำยำและเสน่ห์ทางเพศของหนุ่มนักศึกษาไม่ได้ลดน้อยลงไปจากน้องสมรักษ์เลยแม้แต่น้อย ความคิดบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของลุงอย่างช้าๆ หากความปรารถนาที่คั่งค้างมันรุนแรงเกินกว่าจะอดทน...แล้วทำไมเขาจะต้องรอโอกาสต่อไปเล่า? เจมส์อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว... ลุงสมชายเริ่มสังเกตเส้นทางที่เจมส์กำลังขี่ผ่าน มองหาที่เปลี่ยวลับตาคนที่จะสามารถ "พูดคุย" กับเจมส์ได้สะดวกยิ่งขึ้น หัวใจของลุงเต้นแรงขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นทางแยกเล็กๆ ที่นำไปสู่ร่มไม้รกครึ้มข้างทาง...โอกาสอาจจะมาถึงเร็วกว่าที่คิด...
ลุงสมชาย: (เสียงแหบพร่า) เจมส์...ข้าว่าอากาศมันร้อนๆ ยังไงชอบกล เจมส์: (มองกระจกหลัง) จริงด้วยครับลุง แดดร่มลมตกแล้วแท้ๆ แต่ทำไมมันอบอ้าวก็ไม่รู้ ลุงสมชาย: เออ...ข้ารู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาเสียแล้วสิ ไม่รู้ว่าแถวนี้พอจะมีร้านขายน้ำเย็นๆ บ้างไหม เจมส์: อืม...เลยไปอีกหน่อยน่าจะมีร้านค้าอยู่ข้างทางนะครับลุง เดี๋ยวผมแวะให้ (เจมส์ขี่รถต่อไปช้าๆ ลุงสมชายมองซ้ายมองขวา สังเกตหาที่ลับตาคน) ลุงสมชาย: เจมส์...ข้ารู้สึกไม่ค่อยดีเลย เหมือนจะหน้ามืด วูบๆ บอกไม่ถูก เจมส์: (มองกระจกหลังด้วยความเป็นห่วง) อ้าว! ลุงเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ? งั้นเดี๋ยวผมเข้าข้างทางก่อน ลุงสมชาย: ตรงนั้นมีร่มไม้ ไปจอดพักตรงนั้นก็ได้ดูเงียบๆ ดีด้วย (เจมส์มองเห็นทางแยกเล็กๆ ที่นำไปสู่บริเวณที่มีต้นไม้รกครึ้มตามที่ลุงบอก จึงเลี้ยวเข้าไปจอดในที่ลับตาจากถนนใหญ่)
เจมส์: (ดับเครื่องยนต์ หันมาด้านหลังด้วยความเป็นห่วง) ลุงไหวไหมครับ? หน้าซีดๆ นะครับ หรือว่าผมจะโทรเรียกรถพยาบาล?
ลุงสมชาย: (เสียงแผ่วเบา จับมือเจมส์ไว้แน่น มองใบหน้าอ่อนเยาว์ที่เปี่ยมเสน่ห์ของเจมส์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา น้ำตาคลอเบ้า) ไม่...ไม่เป็นไรมากหรอกไอ้หนุ่ม ข้าแค่วูบๆ จริงๆ ขอนั่งพักตรงนี้สักครู่เดี๋ยวคงดีขึ้น...แต่ข้าร้อนเหลือเกิน เจมส์...ข้ารู้สึกเหมือนมีไฟสุมอยู่ข้างในมานานแล้ว...ไม่มีใครเข้าใจข้าเลย... เจมส์: (มองลุงด้วยความเป็นห่วงและสับสน ใบหน้าคมสันดูลังเล) ลุง...เกิดอะไรขึ้นครับ? ลุงสมชาย: (เสียงสั่นเครือ มองใบหน้าชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยพลังของเจมส์อย่างเว้าวอน) ความปรารถนา...มันกัดกินข้ามานาน...ข้ารู้ว่ามันอาจจะดูน่าเกลียดในสายตาเจ้า...แต่ข้าทนไม่ไหวแล้วจริงๆ...เจ้าเป็นคนดี...ช่วยสงเคราะห์คนแก่ที่กำลังจะตายทั้งเป็นคนนี้หน่อยเถอะนะ...แค่ชั่วครู่...ให้ข้าระบายความทรมานนี้ออกมา...แล้วข้าสัญญาว่าจะไม่รบกวนเจ้าอีกเลย เจมส์: (ถอนหายใจอย่างหนักใจ มองใบหน้าเหี่ยวย่นของลุงสลับกับมองไปรอบๆ อย่างกระอักกระอ่วน) คือ...ผมไม่เคย...แล้วผมจะช่วยลุงยังไงครับ? ผมไม่รู้จริงๆ... ลุงสมชาย: (เสียงกระซิบแผ่วเบา มองใบหน้าชายชาตรีที่ดึงดูดของเจมส์อย่างอ้อนวอน) แค่...ช่วยปลดเปลื้องความร้อนรุ่มนี้ให้ข้าหน่อย...เจ้าไม่ต้องทำอะไรมากหรอก...แค่...ให้ข้าระบายความทรมานนี้ออกมา...ข้ารู้ว่ามันอาจจะดูแปลก...แต่ข้าไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ...ข้ารู้สึกเหมือนใกล้จะขาดใจ...ถ้าเจ้าไม่ช่วย...ข้าอาจจะ... (ในขณะที่เจมส์ผู้มีใบหน้าคมคายและแววตาที่แสดงถึงความแข็งแกร่งกำลังตกใจและลังเล ลุงสมชายก็โน้มตัวลงต่ำอย่างรวดเร็ว คว้าเป้าของเจมส์ผ่านกางเกงอย่างแรงและรีบร้อนรูดซิปลง เผยให้เห็นท่อนเนื้อที่ยังคงอ่อนตัว แต่เริ่มขยายขนาดขึ้นเล็กน้อยตามความตกใจ เจมส์ผู้มีรูปร่างกำยำถึงกับตัวแข็งทื่อ พูดไม่ออกกับการกระทำที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน) ลุงสมชาย: (เสียงอ้อนวอนกระซิบข้างหูเจมส์ มองใบหน้าเปี่ยมเสน่ห์ของเจมส์อย่างเว้าวอน) นะ...เจมส์...ช่วยข้าหน่อยเถอะ...ข้ารู้สึกเหมือนจะตายจริงๆ...ข้าจะตอบแทนเจ้า...เจ้าอยากได้อะไร...ข้าจะหามาให้...แค่ครั้งเดียวเท่านั้น... (ลุงสมชายไม่รอช้า อ้าปากครอบครองส่วนหัวของท่อนเนื้อที่เริ่มแข็งตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัดของเจมส์ผู้มีรูปร่างแข็งแรง ความร้อนชื้นจากโพรงปากของลุงทำให้ท่อนเนื้อของเจมส์ขยายตัวเต็มที่ เส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาตามความตื่นตัว เจมส์ผู้มีใบหน้าคมเข้มถึงกับตัวสั่นเทิ้มด้วยความตกใจ ประหลาดใจ และความรู้สึกเสียวซ่านที่ไม่คุ้นเคย) เจมส์: (หายใจหอบถี่ พยายามผลักลุงออกเบาๆ แต่ร่างกายที่แข็งแกร่งกลับแข็งเกร็ง มองใบหน้าเหี่ยวย่นของลุงด้วยความสับสน) อื้อ...ลุง...มัน...ผม... (ลุงสมชายเริ่มบดขยี้และดูดดึงอย่างชำนาญ เสียงครางต่ำๆ ของเจมส์ผู้มีเสน่ห์ทางเพศดังลอดออกมาเป็นระยะ ท่อนเนื้อของเจมส์เต้นตุบๆ อยู่ในโพรงปากของลุงตามจังหวะการปรนนิบัติ ความรู้สึกทั้งตกใจ สับสน สงสาร และความรู้สึกแปลกใหม่ปะปนกันไป) (เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เจมส์ผู้มีใบหน้าคมคายเริ่มรู้สึกถึงความสุขสมที่ใกล้เข้ามา ท่อนเนื้อของเขาแข็งเกร็งจนแทบระเบิด ความรู้สึกผิดบาปและความสับสนตีวนกัน แต่ร่างกายที่แข็งแรงกลับตอบสนองอย่างไม่อาจควบคุมได้) เจมส์: อื้อ...ลุง...ผม...ไม่ไหวแล้ว... (ลุงสมชายยังคงปรนเปรอเจมส์อย่างต่อเนื่อง ความเงียบมีเพียงเสียงดูดดึงและเสียงครางกระเส่าของเจมส์ที่ดังแว่วมา) (เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เจมส์เริ่มรู้สึกถึงความสุขสมที่ใกล้เข้ามา เขาตัวกระตุกเล็กน้อย) เจมส์: อื้อ...ลุง...จะ...จะเสร็จแล้ว... (ลุงสมชายเร่งจังหวะการปรนนิบัติ พร้อมกับกำขยำชักให้ตัวเองไปด้วยนอกกางเกงด้วยหน้าตาท่าทางและเสียงครางที่อุบาทว์ร่านชั่ว ความรู้สึกสุดยอดแล่นพล่านไปทั่วร่างกายของเจมส์ เขาปล่อยเสียงครางดังยาวออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้) เจมส์: อ๊าาาาาาาา...ซี้ด...! (น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนริมฝีปากและใบหน้าของลุงสมชาย ลุงสมชายน้ำแตกตาม เปรอะเปื้อนคากางเกงใน เมื่อเห็นอาการน้ำแตกของชายหนุ่มนักกีฬามาหาเสน่ห์ มันสาแก่ใจกับความร่านที่ได้วางแผนการไว้แล้วในครั้งนี้ ลุงสมชายยังคงอมกลืนทุกหยาดหยดอย่างไม่รังเกียจ) (เมื่อทุกอย่างสงบลง ลุงสมชายค่อยๆ ผละออกจากเจมส์ เลียริมฝีปากอย่างพึงพอใจ) ลุงสมชาย: (เสียงแหบพร่าแต่แฝงด้วยความพึงพอใจ) ชื่นใจจริงๆ...ขอบคุณนะเจมส์ (เจมส์นั่งตัวสั่นอยู่บนมอเตอร์ไซค์ ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนและตกใจ เขาไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น) เจมส์: (เสียงเบา) ลุง...ทำไม...ทำไมลุงทำแบบนี้? ลุงสมชาย: (ยิ้มบางๆ) ก็อากาศมันร้อน...ข้าก็เลยต้องดับร้อนหน่อยน่ะไอ้หนุ่ม (ลุงสมชายลุกขึ้นยืน จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ โดยไม่สนใจสายตาที่สับสนของเจมส์) ลุงสมชาย: ไปกันต่อเถอะเจมส์...เดี๋ยวจะถึงหอพักค่ำเสียเปล่าๆ (เจมส์ยังคงนั่งนิ่งอึ้งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ แต่ในที่สุดเขาก็สตาร์ทเครื่องยนต์และขี่ต่อไปอย่างเงียบๆ ความเงียบระหว่างทางเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก)
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-4-8 01:43:54
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-4-8 03:11:43
โพสต์ 2025-4-8 03:21:12
โพสต์ 2025-4-8 07:14:22
โพสต์ 
โพสต์