เรื่องราวของก้อง-ราชาแห่งสนาม

rupnong

ก้องนั่งเกร็งอยู่ในรถกระบะเก่าของพ่อที่ขับมาส่งถึงมหาวิทยาลัย ถ้วยรางวัลบาสเก่า ๆ วางทับเป้ากางเกงยีนส์แน่น ๆ—เครื่องหมายแห่งความสำเร็จที่เคยทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นราชา เขาเคยเป็นกัปตันทีมบาสโรงเรียน ดาวเด่นที่นำทีมคว้าแชมป์ระดับจังหวัดสามสมัยติดต่อกัน ลูกยิงสามแต้มของเขาทำให้ฝูงชนลุกฮือ เสียงกรี๊ดจากอัฒจันทร์ดังก้องจนเลือดสูบฉีด โค้ชยกย่องเขาเป็น “เพชฌฆาตแห่งสนาม” เพื่อนในทีมมองเขาด้วยความนับถือ แม้แต่ในห้องแต่งตัว ควยของเขาที่แข็งผงาดหลังเกมชนะก็ยังเป็นที่พูดถึงในวงเหล้า แต่ทุกอย่างพังทลายในนัดชิงเมื่อปีก่อน ลูกยิงสุดท้ายที่เขามั่นใจว่าจะพาทีมคว้าแชมป์กลับพลาดไป เสียงเพื่อนในทีมตะโกน “มึงทำทีมพัง!” ดังก้องในหู ขณะที่พ่อนั่งเงียบข้าง ๆ หน้าเครียดจนก้องอยากดึงกางเกงลงมาโชว์ว่ายังมีอะไรให้ภูมิใจ

สมัยมัธยม เขาคือตำนาน เด็กหนุ่มที่ครูใหญ่เรียกชื่อขึ้นเวทีรับรางวัลทุกเทอม พ่อเคยยิ้มกว้างจนปากฉีกทุกครั้งที่เห็นถ้วยรางวัลใบใหม่บนชั้นวาง บางคืนพ่อพาไปกินหมูกระทะฉลองชัยชนะ โม้กับเพื่อนบ้านว่า “ลูกกูเก่งที่สุดในจังหวัด” แม่ทำกับข้าวพิเศษให้กินจนอิ่มแปล้ เพื่อน ๆ ยกแก้วชนกันในงานเลี้ยงหลังเกม ควยเขาแข็งคับกางเกงทุกครั้งที่ได้ยินคำชม แต่หลังนัดชิงนั้น ทุกอย่างเงียบ เพื่อนคนหนึ่งที่เคยตบหลังเขาหลังยิงลูกสวย ๆ กลับกลายเป็นคนด่าแรงที่สุด พ่อไม่พูดด้วยเป็นเดือน เขากลายเป็นแค่เงาในโรงเรียนที่เคยกราบกรานเขา

ก้องถอนหายใจ ดึงเสื้อตัวนอกออกช้า ๆ เผยกล้ามท้องคม ๆ ที่ยังเหลือจากการซ้อมหนักสมัยเป็นดาวเด่น ความร้อนในตัวคุขึ้นเมื่อลมเย็นพัดผ่าน “หอสิงห์จะได้เห็นว่ากูไม่ใช่ขี้แพ้” เขาคิด ลูบเป้ากางเกงเบา ๆ โดยไม่รู้ตัว เขานึกถึงเกมในตำนานที่เคยพลิกจากตามหลัง 20 แต้มในควอเตอร์สุดท้าย ลูกยิงตัดสินในวินาทีสุดท้ายที่ทำให้ทุกคนลุกขึ้นตะโกนชื่อเขา เหงื่อไหลหยดลงพื้น เสียงหัวใจเต้นแรง ความเงี่ยนพุ่งขึ้นเมื่อได้ยินคนกรี๊ด

เขาก้าวลงจากรถ ไหล่สั่นเล็กน้อยเมื่อลมเย็นปะทะผิวที่เปียกเหงื่อจากความตื่นเต้น เขานึกถึงชัยชนะครั้งแรกสมัยมัธยมต้น ลูกยิงไกลที่ทำให้ทุกคนในโรงเรียนรู้จักชื่อเขาในชั่วข้ามคืน โค้ชตบหลังแรง ๆ พร้อมตะโกนว่า “ไอ้หนู มึงเกิดมาเพื่อสิ่งนี้!” แต่ความทรงจำนั้นเจือด้วยความขมขื่นจากนัดชิง—สายตาโค้ชที่เปลี่ยนจากความหวังเป็นความผิดหวัง เสียงโห่จากอัฒจันทร์ที่ดังกลบทุกอย่าง เขากลัวเหลือเกินว่าหอสิงห์จะกลายเป็นที่ที่เขาพลาดซ้ำรอย

ก้องสะบัดหัวไล่ภาพเก่า ๆ ความร้อนในตัวดิ้นพล่านปนแค้นเมื่อมองไปยังหอสิงห์—หอพักที่เต็มไปด้วยโอกาสใหม่ กลิ่นเหงื่อลอยคละคลุ้งในโถงทางเดิน เสียงตะโกนดังจากห้องข้าง ๆ รุ่นพี่ยืนพิงกำแพงหน้าหอ สูบบุหรี่ มองเขาด้วยสายตาทั้งหื่น ๆ และยั่ว “น้องใหม่ หวังว่ามึงจะยิงแม่นกว่านัดชิงนะ” ก้องกำหมัดแน่น “ที่นี่ไม่ใช่แค่ที่เริ่มต้น” เขาคิด “แต่มันคือที่ที่กูจะเย็ดความกลัวและคำด่าพวกนั้นทิ้งไป” เขาดึงถ้วยรางวัลเก่ามากดทับเป้ากางเกง ราวกับจะปลุกไฟในตัวให้ลุกโชน

แสงแดดยามเช้าสะท้อนตึกหอสิงห์ราวกับท้าทายเขา ก้องยิ้มมุมปาก ลูบผมยุ่ง ๆ แล้วก้าวเข้าไปในโถงหอที่แสงไฟสลัว ๆ ชวนให้คิดอะไรพิลึก ๆ เขาไม่ใช่แค่กัปตันที่เคยพัง แต่เป็นก้อง—อดีตราชาแห่งสนามที่พร้อมจะทวงทุกอย่างคืน ไม่ว่าจะในเกมหรือในเงามืดของที่นี่

ติดตามเรื่องราวของก้องต่อได้ที่-ลูกผู้ชายหอสิงห์

nuangnut1996

สนุกมากครับ

rupnong

nuangnut1996 ตอบกลับเมื่อ 2025-4-10 11:02
สนุกมากครับ

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับรออ่านตอนต่อไป

rupnong

thai_boys ตอบกลับเมื่อ 2025-4-10 20:16
ขอบคุณครับรออ่านตอนต่อไป

รอติดตามนะครับ

piji24

ขอบคุณมากนะครับ

tidchoo2

เพลินเลย ขอบคุณนะครับ

Nukinho

สนุกมากครับ รอติดตามต่อไปครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

rupnong

Nukinho ตอบกลับเมื่อ 2025-4-16 18:57
สนุกมากครับ รอติดตามต่อไปครับ

รอติดตามนะครับ