|
หลังเลิกเรียน ผมรีบเดินทางจากคณะของตัวเองไปยังสถานที่ที่หนึ่ง ซึ่งเป็นที่นิยมมากของคณะวิศวะ นั่นก็คือ ห้องสมุดเพชร ที่ได้ชื่อนี้เป็นเพราะดีไซน์การออกแบบตัวอาคาร ตึกทั้งตึกถูกออกแบบคล้ายเพชรที่ตั้งอยู่บนพื้น แถมห้องสมุดแห่งนี้ยังเปิดให้นักศึกษาและบุคคลทั่วไปเข้ามาใช้บริการได้ จุดที่ผมอยู่คือชั้นแรก เป็นโซนคาเฟ่ มีทั้งอาหารและเครื่องดื่มจำหน่าย แต่ที่มา ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ จุดประสงค์ของผม คือการที่มาแอบมองว่าที่เดือนมหาลัย "มูน วันนี้ไปเชียร์เดือนคณะป่ะ?" ผมหันขวับทันทีที่ได้ยินเสียงของมิวถามออกมา มิวกับผมอยู่คนละคณะกัน เพราะผมมาสิงอยู่ที่คาเฟ่วิศวะบ่อย เลยได้รู้จักกับมิว ที่สำคัญ มิวเรียนเซคเดียวกับวินด้วย เลยใช้มิวนี่แหละเป็นแม่สื่อ "เดือนอะไร?" "ก็วันนี้ประกวดเดือนคณะมูนอะ" เดือนคณะ? เป็นใครก็ไม่รู้ ผมไม่สนใจหรอก "แหม ทีตอนประกวดเดือนวิศวะนี่รู้หมดเลยนะ แต่กับคณะตัวเองดันไม่รู้" "ก็เราสนใจวินเลยรู้ ว่าแต่มิวถามทำไม จะไปดูหรอ?" มิวส่ายหัวรัว ๆ "เปล่า ก็เห็นว่าวินจะไป เลยนึกว่ามูนจะตามไปดู" "ห๊ะ! วินไปหรอ พูดจริงอะ" ผมเผลอร้องเสียงดังจนคนรอบข้างหันมาส่งสายตาพิฆาตใส่ ผมไม่ได้สนใจคนเหล่านั้น จ้องไปยังมิวที่กำลังเปิดมือถือเลื่อน ๆ หาบางอย่างอยู่ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะเมื่อมิวยื่นโทรศัพท์มาให้ดู เป็นสเตตัสเฟซบุ๊คส่วนตัวของวิน [วันนี้มาเชียร์เพื่อนผมด้วยนะคร๊าบ #ดาวเดือนถาปัตย์66] "สรุปไปไม่ไป?" "ต้องถามอีกหรอ?!" . . ผมเดินทางกลับหอพัก แล้วใช้เวลาไม่ถึงนาทีในการหยิบของที่จะนำไปให้วิน มันเป็นตุ๊กตาไหมพรมรูปดวงจันทร์แทนชื่อที่ผมถักขึ้นมาเอง ทุกครั้งที่เจอกัน ผมจะให้วิน1ตัว เป็นเครื่องหมายว่าเราได้พบกันแล้วครั้งนึง ถ้าเกิดวันไหนที่ผมกับวินคบกันขึ้นมา ก็จะมีพยานของความพยายาม ทว่าพอเดินทางไปถึงสถานที่จัดประกวด ผมได้แต่ยืนงงในดงกลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงกรี๊ดเชียร์คนบนเวที "มิว มีรูปเพื่อนวินไหมอะ เราจะเอาไปถามคนในคณะ จะได้ไปหาวินถูกฝั่ง" ถ้ารู้ว่าเพื่อนวินอยู่สาขาอะไร จะได้จำกัดวงได้ว่าวินจะอยู่ประมาณโซนไหน ถ้าให้เดินหาทุกสาขาคงเที่ยงคืนพอดี "ขอหาแปบนะ…เจอละ คนนี้" มิวยื่นมือถือพร้อมกับรูปถ่ายของวินและเพื่อนอีกคน อืม แค่ดูรูปถ่ายวินก็หลงแล้วอะ คนอะไรจะหล่อเพอร์เฟคขนาดนี้ รอยยิ้มเอย งานผิวเอย งานไรเอย บอกได้คำเดียว คือดีย์ "เธอ ๆ รู้ไหมคนนี้สาขาอะไร?" หญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกสะกิดหันมามองดูรูปในมือถือ จากนั้นก็ตอบโดยไม่คิดเลย "เคน อยู่จิตกรรม" "ขะ…ขอบคุณ" ไม่รอคำขอบคุณจากผม เธอก็หันกลับไปกรี๊ดคนที่อยู่บนเวทีอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวนะ? สาขาจิตกรรม นี่มันสาขาเดียวกับผมเลยนี่หว่า "ได้เรื่องป่ะ?" พอพยักหน้าให้ มิวยิ้มดีใจแทนผม เราสองคนพากันเดินเลาะจนมาถึงสาขาของตัวเอง แต่กลับไม่มีวี่แววของวินอยู่เลย "มึง เห็นวินเดือนวิศวะป่ะ" ผมสะกิดถามเพื่อนร่วมสาขาอย่างมีความหวัง "อ้าวไอ้มูน กูนึกว่ามึงจะไม่มาเสียอีก" "เออ ช่างก่อน เห็นวินป่ะ" "ไอ้วินที่หล่อ ๆ ผิวขาว ๆ ป่ะ" "นั่นแหละ คนนั้นแหละ" "กูเห็นมันอยู่ห้องแต่งตัวกับไอ้เคนหลังเวทีอะ" พอได้ยินคำตอบ ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้น กำตุ๊กตาไหมพรมแน่น นี่ผมจะได้เจอวินอีกครั้งนึงแล้ว แม้ไม่รู้ว่าไอ้คนชื่อเคนที่อยู่สาขาเดียวกันจะหน้าตาเป็นยังไงก็เหอะ "...มูนคงไม่คิดจะแอบเข้าห้องแต่งตัวหรอกใช่ไหม?" "เอ๊ะ? ทำไมมิวคิดงั้นอะ" มิวยืนตัวสั่นยกนิ้วชี้มาทางผม "สีหน้ามันบอกอะ" "ชัดขนาดนั้นเลยหรอ?" "ดูต้นทางเอาไว้นะ" "มูน เราว่ามันเกินไปหรือเปล่า ถ้าถูกจับได้จะทำยังไง" มิวเสียงสั่นกลัวกับสิ่งที่ผมจะทำ ใจจริงผมก็กลัวนะ แต่เมื่อคิดถึงหน้าของวินแล้ว ขนนี่ลุกสู้เลย "แค่เอาของไปให้เอง ไม่เป็นไรหรอก แปบเดียว" ผมรีบเดินไปยังหลังเวที นึกว่ามันจะโล่งเปลี่ยวคน แต่ที่ไหนได้ผู้คนเดินสวนเข้าออกเป็นว่าเล่น ช่างหน้าเอยช่างผมเอย ไหนจะทีมงานเยอะแยะไปหมด แล้วไหนห้องแต่งตัวของเพื่อนวินวะเนี่ย ทำไมมันหายากหาเย็นขนาดนั้น พอดีเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง แต่งหน้าแต่งตัวแฟนตาซี คงเป็นหนึ่งในทีมโชว์รอบความสามารถ "นาย ๆ" ผมไม่รอช้าปรี่เข้าไปสะกิดเพื่อที่จะถามทาง "ครับ?" พอเห็นใกล้ ๆ แม้จะแต่งหน้าแต่งตัวหลุดโลกไปบ้าง แต่ก็แอบดูดีแห๊ะ "ห้องแต่งตัวเคน จิตกรรมอยู่ตรงไหนหรอ" "..." ฉิบหายแล้ว มองแบบนี้มีพิรุธหรอวะไอ้มูนเอ้ย "พอดีผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ…" เชี่ย จ้องหนักกว่าเดิมอีก "ผมเป็นเพื่อนสาขาเดียวกัน จะมาให้กำลังใจ" เชี่ย จ้องเขม็งเลยทีนี้ เอาไงดีวะ หันซ้ายหันขวาคิดหาทางหนีทีไล่ … … . "ตรงไปสุดทาง ขวามือครับ" ชายหนุ่มนายโชว์ชี้นิ้วไปยังทิศทางที่พึ่งบอก ผมรีบก้มหัวขอบคุณแล้วเดินตามทางนั้นไป ประตูไม้ธรรมดา ๆ ทั่วไปสีขาวนวลกำลังกั้นระหว่างผมกับวิน เดือนคณะวิศวะที่ผมอยากจะคว้ามาให้ได้ ฟู่ววว สูดหายใจเข้าออกยาวเพื่อที่ผ่อนคลาย เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว งั้นก็…ลุย ก๊อก ก๊อก ก๊อก …แกร๊ก… "เคน เรามูนนะ เรามาให้กำลัง…อ่าว ไม่มีคนอยู่แห๊ะ" ภายในห้องแต่งตัวไร้ซึ่งชายหนุ่มที่ปรารถนา วินไม่อยู่ ไปไหนของเขา? ผมเดินสำรวจห้องแต่งตัวที่มีข้าวของวางกระจัดกระจายไปหมดอย่างกับว่าห้องนี้เป็นส่วนหนึ่งของสนามรบอย่างนั้นแหละ "มีใครอยู่ไหม? วิน" ผมร้องถามหาวินก่อน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เลยถือวิสาสะเดินสำรวจเข้าไปลึกกว่าเดิม จนถึงโซนแต่งตัวที่มีราวเสื้อผ้าแขวนเต็มไปหมด พอเดินไปผ่านราวชุดต่าง ๆ ก็เห็นว่ามีห้องอะไรอีกห้องนึง ดูทรงแล้วน่าจะเป็นห้องน้ำ "สนามประกวดมหาลัยเรามันหรูขนาดนี้เลยหรอวะ?" เพื่อพิสูจน์สมมติฐาน ผมเลยเอื้อมมือไปจับลูกบิดเพื่อที่จะหมุนออกดู ทว่าพอเดินประชิดประตูจึงได้รู้ว่าประตูมันปิดไม่สนิท เมื่อแตะนิ้วนิดเดียว มันก็ขยับออกเล็กน้อย ผมเพ่งสายตามองผ่านช่องเล็กเข้าไป เพราะได้ยินเหมือนมีเสียงคนอยู่ข้างใน จึงไม่กล้าที่จะเปิดออกไปตรง ๆ หรือว่า…จะเป็นวิน -///- เพียงแค่จินตนาการว่าคนที่อยู่ด้านในเป็นวิน ก็แปลว่าผมกับวินเราอยู่ในห้องแต่งตัวสองต่อสอง ความห่างระหว่างเราคือแค่ประตูพลาสติกกั้น ใจก็กลัว แต่ในเมื่อโอกาสมาถึง หากพลาดแล้วอาจจะไม่มีโอกาสอีกเลยในชีวิต!! แอ๊ด เสียงประตูห้องน้ำร้องออกมาพร้อมกับหัวใจของผมที่มันกำลังเต้นพอง หมับ! เชี่ยอะไรวะ! มีใครหรืออะไรก็ไม่รู้เอาบางอย่างปิดหน้าผม แถมมันยังครอบคลุมไปถึงปากด้วย แน่นตึงไปหมด จะร้องก็ร้องไม่ได้ แถมลำตัวยังถูกโอบรัดแน่นขยับเขยื่อนลำบากไปหมด "อื้อ อื้อ อื้อ" ผมได้แต่ร้องในลำคอ ก่อนที่จะถูกลากตัวถอยห่างจากประตูห้องน้ำช้า ๆ จนกระทั่งผ่านกลับมาโซนเสื้อผ้า พอแรงบีบที่ปากและตัวถูกคลายออก ผมเลยรีบสะบัดตัวเพื่อหนีออกจากการพันธนาการ และมองย้อนกลับไปยังคนที่กระทำการดิบเถื่อนก็ยิ่งตกใจ "นาย!!" คนที่ยืนตรงหน้า คือชายคนเดียวกับที่ผมถามทาง สับสนไปหมด ไม่เข้าใจอะไรเลย "ทำไมถึง…" "เป็นแฟนคลับโรคจิตของไอ้วินหรอ" "ระ รู้ได้ยังไง เห้ย ไม่ใช่ แฟนคลับเฉย ๆ ไม่ได้โรคจิต" "หรอ? งั้นให้ผมถามเจ้าตัวดีกว่าไหม.." คนตรงหน้ายิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเงยหน้าเอียงไปทางห้องน้ำราวกับกำลังจะร้องตะโกน "ก็ได้ ยอมรับก็ได้ ว่าแต่นายเหอะ เข้ามาทำอะไรในห้องแต่งตัวคนอื่น" ผมถามกลับไปยังคนแปลกหน้า แต่ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย "ไม่…คุณนั่นแหละ แปลกหน้า" อย่าบอกนะว่า… "มาให้กำลังใจผม แต่ไม่รู้จักผมงั้นหรอ?" เชี่ยแล้วไง "อ้าวเคนเองหรอ แหม แต่งหน้าแต่งตัวซะจำไม่ได้เลย" ผมรีบเอ่ยแก้ตัวอย่างหน้าด้าน ๆ ก็อย่างที่รู้ ไม่ได้สนใจใครเลยนอกจากวิน เลยไม่รู้ว่าใครหน้าตาเป็นยังไง "ไม่ทันแล้วมั๊ง" ไอ้เดือนสาขายิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับว่ามีแผนร้าย มันจะบอกวินแน่เลย แล้วถ้าบอกวิน อนาคตที่ผมวาดเอาไว้คง… "มีอะไรค่อย ๆ คุยกันได้นะ" "ชอบไอ้วินมันหรอ?" "...อือ" "..." "นี่นาย! จะทำอะไรน่ะ" มันเงียบไม่พูดอะไร แต่กลับเดินไปล็อกประตูห้องแต่งตัวแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแต่ชั้นในสีขาวบางตัวจิ๋วจนผมตกใจ "ถ้าไม่อยากให้บอกไอ้วิน ว่ามาแอบดูมันเข้าห้องน้ำ ก็จัดการไอ้นี่ให้หน่อย" ผมตกใจเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรทุเรศแบบนี้ มันเป็นถึงเดือนสาขา แต่ทำไมกล้าทำเรื่องนี้ได้ "จะบ้าหรือไง วินอยู่ในห้องน้ำนะ" "หึ ผมรู้จักมันดี ไอ้นี่มันเข้าห้องน้ำนาน ไม่ต้องสนใจมันหรอก ทำในสิ่งที่บอกก็พอ ไม่งั้นผมจะฟ้องมันว่าคุณเป็นแฟนคลับโรคจิตที่ตามแอบดูมันเข้าห้องน้ำ" "..." "ไอ้วินน่ะ มันไม่ชอบให้คนยุ่งตอนเข้าส้วม ถ้ามันรู้ มันคงจะเกลียดหน้าคุณ แล้วก็แบนไปชั่วชีวิต" คำพูดของไอ้เคนทำผมใจสั่น ถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่ดีแน่ "ก็ได้ ให้ทำอะไรล่ะ" "คุกเข่า แล้วมาอมมันซะ!!" ผมกัดฟันตัดสินใจทำตามคำสั่งของไอ้เคน แม้ใจกลัวว่าวินจะออกมาเห็น แต่ขัดขืนมันไม่ได้ ไอ้เคนเดินไปทิ้งตัวกับเก้าอี้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วแบขาอ้าออกกว้าง เป้าของมันอยู่ระดับสายตาผมพอดี อึก แอบกระเดือกน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นถึงความอูมอวบ แม้จะอยู่ในกางเกงตัวน้อยที่รัดแน่น แต่ขนาดของมันนูนเด่นชัดต่อสายตา จากที่รู้สึกกลัว กลับกลายเป็นความท้ายทาย อยากจะรู้นัก ว่าไอ้คนตรงหน้ามันจะมีลีลาลูกเล่นยังไง ถึงได้กล้าบังคับขู่เข็นให้ทำในห้องแต่งตัวทั้งที่เพื่อนอีกคนยังอยู่ในห้องน้ำ ไหน ๆ ก็มาขนาดนี้ ผมคลานไปซุกหน้าเข้าที่เป้าของมัน แล้วแลบลิ้นเลียไปยังจุดยุทธศาสตร์ในทันที "หึ อยากเคกูมากหรอ พุ่งใส่ซะตกใจเลย" "..." ผมไม่ต่อล้อต่อเถียง ใช้ลิ้นตวัดเลียสลับเม้มริมฝีปากขบงับจนสิ่งที่อยู่ภายในขยายตัวโปน เป้าของมันแทบทะลัก "ไอ้เชี่ย ลิ้นโคตรดี นึกว่าจะมีดีแต่ปาก" ผมเหลือบตาไปมองค้อนมัน แต่ไอ้เคนไม่สนใจ แถมยักคิ้วกวนประสาทกลับมา จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ได้เลยพวก "อ๊ะ ซี๊ดดด" จังหวะที่มันเผลอ ผมกัดเข้าไปในจุดที่พองนูน ไอ้เคนร้องออกมาพร้อมกับเอามือจับที่วางแขนแน่น "ชอบแบบรุนแรงก็ไม่บอก เข้าทางกูเลย" เดี๋ยว ๆ ผมแค่จะแกล้งมันเฉย ๆ เองนะ ฟึบ! สิ้นคำพูด มันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วถกกางเกงลงไปกองที่ข้อเท้า ผมจ้องส่วนอ่อนไหวของมันที่บัดนี้กลับแข็งเป็นลำผงกหัวต่อหน้า -///- ไอ้เดือนคณะหน้าคมยืนเปลือยกายไร้สิ่งใดปกปิด ใบหน้าแขนขาทาสีดำสลับเทามีกากเพชรประดับ ช่างสอดรับกับกล้ามท้องสีเนื้อ และที่สำคัญ แก่นกายลำตรงสวยหัวเปิดมีเส้นเลือดปูดโปน "ถ้าไม่รีบทำ ระวังไอ้วินออกมาเห็นนะ แต่ถ้ามึงต้องการแบบนั้น…" คำพูดไอ้เคนเรียกสติ ผมรีบคลานเข้าไปเอาปากครอบดุนดูดเลียน้องชายของมันด้วยความรวดเร็ว ได้ยินเสียงมันหัวเราะหึหึในลำคอ ก็รู้ทันทีว่าโดนมันหลอกเข้าให้แล้ว แต่ทำไงได้ มาถึงขั้นนี้ จะว่าไป…รสชาติก็ไม่แย่แหะ แพล็บ แพล็บ แพล็บ ผมคาบท่อนเนื้อยาวออกจากปาก แล้วแลบลิ้นเลียไล้ตั้งแต่รูแยกเล็กตรงกลาง มายังเส้นสองลึงที่ขึงตึง จากนั้นก็ไล่ลงไปยังท่อยาวจนถึงพวงไข่แฝด แพล็บ แพล็บ ตวัดลิ้นเล่นกับบอลสองลูกเล็กน้อย แล้วเลียไซร้ขึ้นไปยังจุดบนสุดอีกครั้ง คราวนี้มีของเหลวใสยืดติดลิ้นมาด้วย ดูเหมือนไอ้เคนจะชอบ เพราะมันแหงนหน้าสูดปากคราง ระหว่างที่ใช้ทักษะที่ได้จากการศึกษาเว็บฝรั่ง ในหัวจินตนาการว่า ไอ้เคนมันเป็นได้ถึงขนาดนี้ แล้ววินที่เป็นเพื่อนกัน จะมาทรงเดียวกันไหม "แพล็บ แพล็บ อ่า นี่ขอถามหน่อยดิ…" ผมคายดุ้นออกมาแล้วเอ่ยถาม สายตาพลันหันไปจ้องยังประตูห้องน้ำ "มองอะไร อมของกูยังจะคิดถึงคนอื่นอีก มึงนี่มันแรดจริง ๆ" ปัก! ปัก! ปัก! ไอ้เคนก้มหัวลงมาทำตาดุ จับดุ้นแข็งฟาดเข้าหน้าผมอย่างแรงราวกับกำลังไม่พอใจ ไม่พอ ฟาดเสร็จมันยังจับน้องชายขนาดเขื่องยัดเข้าปากแล้วกระเด้าเอวดันน้องชายลงคอผมทั้งที่ยังไม่ทันตั้งตัว "อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อึก อ๊อก" เชี่ยเอ้ย!...ดันมาซะลึก ไม่พอ จากที่นั่งคุกเขา ถูกมันจับนอนหงายลงพื้น แล้วไอ้เคนก็มานั่งคร่อมหน้าทั้งที่ท่อนยังคาปากผม มันเอนตัวไปด้านหลัง ใช้แขนยันพื้น จากนั้นก็ท่าแล้วกระถอกเอวเอาปากผมอย่างดุเดือด จากที่รอรับความเสียว กลายเป็นไอ้เคนทำทุกอย่างเองตั้งแต่ต้น ผมเริ่มมีอารมณ์ร่วม เลยเอื้อมมือไปขยำเป้าตัวเองพลาง "หึ แค่กูเอาปากก็เสียวแล้วหรอ" ไอ้เคนเห็น มันแสยะยิ้ม เอามือล้วงมาในกางเกงผมแล้วบีบคลึงดุ้น ผมปล่อยให้มันทำแทน จากที่เฉย ๆ ผมรู้สึกว่าไอ้เคนมันเอาเรื่องเหมือนกัน เพราะนอกจากที่มันจะชักให้แล้ว ยังหมุนตัวกลับมาถอดกางเกงผมออกแล้วโน้มตัวลง อ้าปากครอบน้องชายของผมด้วย เราอยู่กันในท่า 69 โดยผมนอนหงายและมีมันคร่อมทับ ไอ้เคนเป็นคนทำทุกอย่าง มันร่อนเอวเด้าปากปล่อยให้ผมนอนเฉย ๆ ส่วนมือของมันก็จับน้องผมถอกตึง อีกข้างชักส่วนท่อยาว แล้วปากเล่นเลียที่รูแยกเล็ก เพียงเวลาไม่นานก็รู้ได้ทันทีว่าไอ้เคนมีประสบการณ์โชกโชน เพราะมันใช้มือและปากของมันทำให้ผมเสียวสุดขีด มือหนาบีบจับไปที่ไข่ตึง จากนั้นก็เลยลงไปยังปากรูที่ปิดสนิท ผมรู้สึกได้เลยว่าไอ้เคนเริ่มที่จะเข้าขั้นต่อไป แม้จะยังไม่พร้อมที่จะไปขั้นนั้น แต่ผมไม่สามารถขัดขืนมันได้เลย เพราะมือและลิ้นของมันที่เคล้าคลึงมาตามตัว ทำร่างผมระทวยไปหมด "ชอบมากล่ะสิ ตัวสั่นไปหมดเลยมึง" "อือ….อือ" ผมได้แต่ครางตอบในลำคอ ไม่สามารถขัดขืนอะไรเคนได้ "ชอบให้กูด่าหรอ?" "..." "อิร่าน" "อ๊ะ" "อิแรด" "อ๊ะ" อยู่ ๆ ไอ้เคนหยุดการกระทำของมัน แล้วพลิกตัวกลับมา เอาหน้ากระซิบข้างหูของผม "มึงชอบจริง ๆ ด้วย อยากนักหรอ อยากให้กูเอามึงไหม" "...อ๊ะ" ผมไม่ตอบ ทว่าไอ้เคนเอานิ้วมือมันแทรกปากหูรูดที่ด้านหลังแล้วยัดนิ้วเข้าไปหมุนควงภายใน "รู้ไหม ทำไมถึงรู้ว่ามึงชอบ" "...หึ อ่าส์" ผมไม่รู้ว่าทำไม แต่เสียงทุ้มที่กระซิบถามข้างหูตอนนี้ของมัน แม่งเซ็กซี่เป็นบ้า "เพราะว่าตัวมึงเกร็งตอนที่โดนยังไงล่ะ รูของมึง ขมิบตอดนิ้วกูอยู่ คิดดูสิ ว่าที่ใส่อยู่ไม่ใช่นิ้ว แต่เป็น…" ไอ้เคนไม่พูดต่อ แต่เพียงแค่นั้นผมคิดต่อเองได้ และเป็นอย่างที่มันบอกเลย เพียงแค่ฟังคำมัน ตัวผมกระตุกเกร็ง ช่องทางด้านหลังบีบรัดนิ้วไอ้เคนแน่น ผมเสียวสุด ๆ ทำตัวไม่ถูกเลย จากที่จะแกล้งมัน ดันเป็นฝ่ายโดนย้อน อยู่ ๆ มันก็ลุกขึ้นถอนตัวออกไป แล้วหยิบเสื้อกับกางเกงขึ้นมาสวม ผมนอนมองดูมันทำอย่างนั้นด้วยความงงงวย "ทำอะไร?" งงไม่ไหว เลยตัดสินใจร้องถาม "กูต้องไปขึ้นเวทีแล้ว" "แล้วกูล่ะ" ทำผมอยากแล้วจะจากไปแบบนี้หรอ มันไม่ใช่เรื่องละ "ทำไม? มึงทำไม" "ก็…" จะให้พูดออกไปก็เสียฟอร์ม เชี่ยเอ้ย เอาไงดี ไอ้เคนยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะเดินมานั่งยอง ๆ ตรงหน้าผม แล้วกระซิบเข้าที่ข้างหู "ถ้าอยากโดนกูเอานัก…" มันหยุดพูดแล้วจ้องไปยังห้องน้ำที่วินกำลังเข้าอยู่ เหมือนกับคิดอะไรได้ "อีกประมาณ 5 นาที ไอ้วินจะออกจากห้องน้ำ ตอนนั้นให้มึงเข้าไปข้างใน รอจนกว่ากูจะกลับมา รับรอง กูจะจัดหนักจนมึงลืมไอ้วินไปเลย" ไม่รู้ว่ามันคิดได้ยังไง แต่คนที่ฟังอยู่อย่างผม กลับหน้าร้อนผ่าว คำพูดของมันปลุกเร้าต่อมเสียวได้เป็นอย่างดี ก่อนที่จะไป มันจับคางผมเงยขึ้น แล้วประกบริมฝีปากอวบอิ่มลงมา แม้จะไม่มีการสอดลิ้น แต่ลีลาของมันทำเอาเคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตนั้น "อืม…" ผมมองดูไอ้เคนลุกขึ้นยืน แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องแต่งตัวไป พอได้สติ ก็รีบหยิบเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมาสวม จากนั้นก็ไปนั่งฟุบตัวหลบมุมอยู่ที่กองราวเสื้อผ้า ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกที่จะอยู่ต่อ ทั้งที่สามารถเดินออกจากห้องไปได้เลย ตอนที่นั่งตกผลึก วินก็เดินออกมาจากห้องน้ำของไอ้เคนจริง ๆ แล้วสภาพที่เห็นคือเนื้อตัววินชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อผ้าที่สวมเปียกชื้นไปหมด ทำเอาสงสัยว่าที่เข้าห้องน้ำนั้นเข้าไปทำอะไรกันแน่ แต่อีกเดี๋ยวคงได้รู้ วินเดินออกจากห้องแต่งตัวไปพักใหญ่ ผมตัดสินใจออกจากที่ซ่อน แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ อากาศข้างในค่อนข้างอบอ้าว ไม่แปลกใจทำไมวินถึงชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่ว่า… "กลิ่นนี้มัน…" ผมทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่น เป็นกลิ่นที่คุ้นเคยสำหรับผู้ชาย มันเป็นกลิ่นคาวของ… "อสุจิ!!" ผมเบิกตาโพลงเมื่อเห็นคราบน้ำกามเหนียวข้นจำนวนมากอยู่ที่ผนังด้านหนึ่ง แม้จะรู้ว่ามันสกปรก แต่ไม่สามารถควบคุมมือของตัวเองไม่ให้แตะมันได้ อึก กลั้นใจยื่นนิ้วไปแตะคราบสีขาวติดมือขึ้นมา แล้วเลื่อนนิ้วเข้ามาใกล้จมูกเพื่อพิสูจน์ข้อสันนิษฐาน ใช่จริงด้วย ของวินงั้นหรอ? ความคิดไม่ดีผุดขึ้นมาในหัว ลมหายใจถี่เร็วขึ้นเมื่อคิดภาพตาม ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป "อ่าส์ อึก อ่า อ่าส์" เสื้อผ้าที่พึ่งสวมใส่ถูกปลดเปลื้องออกจากตัวอีกครั้ง ในตอนนี้ ผมแก้ผ้าอยู่ในห้องน้ำของห้องแต่งตัวหลังเวทีประกวด เสียงกรี๊ดและเสียงเฮจากด้านนอก ไม่มีผลกับผมอีกต่อไป มือจับเข้าที่ส่วนอ่อนไหว แล้วขยับขับเคลื่อนเนิบ ๆ เงยหน้าหลับตาพริ้มจินตนาการถึงภาพวินกำลังช่วยตัวเองเมื่อครู่ขณะที่ผมกับไอ้เคนกำลัง… เดี๋ยวก่อนนะ! ที่ผมกับไอ้เคนทำกันไปก่อนหน้านี้ หรือว่าวินจะเห็น!! เกิดความกังวลกลัวในใจ แต่เมื่อแง้มประตูออกเล็กน้อย ภาพที่เกิดขึ้นมั่วครู่แทรกผ่านความคิดขึ้นมาอีก ความเสียวสนุกมันปรับอารมณ์ของผมสวิงไปมา มือก็ชักรัวต่อเนื่อง ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ การช่วยตัวเองในห้องน้่ำหลังเวทีประกวด เสียวเสียยิ่งกว่าการเอ้าดอร์หรือการช่วยตัวเองขณะดูหนังผู้ใหญ่ที่ห้องเป็นไหน ๆ "อืม อ่าส์" ตอนที่สาวมือรัวใกล้จะเสร็จอยู่นั้น เหมือนคิดขึ้นได้ว่าถ้าผมปล่อยให้แตกแล้ว ทุกอย่างมันจะจบ "อ่า ฟู่ว สูด อ่า" ผมตัดสินใจหยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกยาวทำแบบนั้นจนสงบลง ตอนที่นั่งอยู่บนชักโครกด้วยตัวที่เปล่าเปลือย ด้วยความอบอ้าวของห้องน้ำ เลยมีเหงื่อผุดออกมามากมาย จินตนาการแฟนตาซีเกิดขึ้น เมื่อนึกสภาพของไอ้เคน ถ้ามันอยู่ในห้องน้ำ แล้วตัวมันเลื่อมวาวสะท้อนแสงจากเหงื่อจะเป็นยังไง รูปร่างของมัน หุ่นของมัน หน้าของมัน อืม น้องชายของมัน ที่เห็นก่อนหน้านี้ถือว่าดูดีทีเดียว แต่หากตัวมันชุ่มไปด้วยเหงื่อไคล คงเซ็กซี่เป็นเท่าทวี พลันความวิตถารก่อกำเนิด มือก็อยู่ไม่สุข ทว่าแทนที่จะใช้สำเร็จความใคร่ ผมกลับเลยมือไปล้วงควานด้านหลังเพื่อเบิกช่องทางแทน ถ้ามันกลับมา จะได้ไม่เสียเวลาทำต่อได้เลย เพี๊ยะ!! ผมตบหน้าตัวเองเรียกสติเมื่อความคิดพิเรนเข้ามาในหัว "กูมาทำอะไรที่นี่วะ!" กลั้นใจสวมชุดจนเสร็จสมบูรณ์ มองคราบน้ำสีขาวข้นบนผนังอย่างเสียดาย แต่ก็ตัดใจจากมันแล้วผลักประตูออกจากห้องน้ำไป ด้วยความต่างของอุณภูมิภายนอกและภายใน ทำให้ลมเย็นจากห้องแต่งตัวตีเข้ามารู้สึกเย็นสดชื่น ขารีบจ้ำเดินไปที่ประตูห้องแต่งตัว เตรียมที่จะเปิดออกแล้วไปจากที่นี่เสียที พลั๊ก! "อ๊ะ…" ยังไม่ทันที่จะเปิดประตู มันก็ถูกดันจากอีกฝั่งเข้ามาก่อน "ไอ้เคน…" ผมกลืนน้ำลายมองดูคนตรงหน้า ไอ้เคนในตอนนี้ เนื้อตัวมันเลื่อมไปด้วยของเหลวสะท้อนแสง แถมยังไม่ใส่เสื้ออีก หน้าท้องของมันกระเพื่อมถี่ยามที่หายใจเข้าออก แถมมีกากเพชรสีทองดูโดดเด่น "จะไปไหน?" "กะ ก็ ค คือ" ผมพูดตะกุกตะกัก อยากที่จะปฏิเสธมัน แต่สายตากลับไปจ้องค้างที่ซิกแพ็คเป็นลอน "กูบอกว่าไง ให้ไปรอในห้องน้ำ…หรือว่า มึงอยากทำต่อตรงนี้" มันหรี่ตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวช้า ๆ ทำเอาคุมลมหายใจไม่อยู่ "มึงดูสิ เพราะมึง กูเลยแข็งต่อหน้าทุกคนบนเวที ไม่รู้มีใครถ่ายคลิปไว้ไหม" ไอ้เคนไม่พูดเปล่า ดึงมือผมไปโปะที่เป้าตัวเอง แถมยังหัวเราะตลกขบขันไร้ซึ่งความกังวลใด ๆ เชี่ย แข็งจริงด้วย (0///0) "ทำไม มึงเขินหรอ เมื่อกี้มันเข้าปากมึงมาแล้วนะ" "พูดอะไร กะ กู กูก็แค่" "หึ มึงทำกูแข็งต่อหน้าทุกคน รับผิดชอบเลย" ว่าจบก็ผลักร่างผมจนล้มลง ตามมาขึ้นคร่อม มือมันกดข้อมือผมแนบกับพื้น จากนั้นก็โน้มหน้าลงซุกซอกคอ ผมขัดขืนมันก็ได้นะ แต่กลับรู้สึกโอนอ่อนไปกับลีลาการเล้าโลม คนหน้าตาดีอย่างไอ้เคนจะหาคนมาระบายอารมณ์ได้ไม่ยากเลย แต่มันกลับมาทำกับผมแบบนี้ในห้องแต่งตัว ซึ่งคิดว่าคงเป็นอะไรที่ท้าทายทั้งตัวผมเองและตัวมันด้วย เพียงไม่ถึงนาที ปากหนาก็ไล้ลงไปส่วนอื่น ๆ เสื้อผ้าผมถูกกระชากออกไปก่อนที่ปากมันจะไปเล่นหัวนมผมด้วยซ้ำ "อ้าขาให้กูดูหน่อย" อึก พูดบ้าอะไรของมันวะ "เร็ว ๆ" มันขึ้นเสียงผมเลยรีบทำตามคำสั่ง ไอ้เคนที่เห็นก็ชอบใจมองดูปากรูด้านหลังของผมพร้อมกับยิ้วหัวเราะ "นี่มึงเบิกทางรอกูเลยหรอ" ผมไม่ตอบเพราะอายที่ทำอย่างมันว่าจริง ๆ "เร็ว ๆ จะทำก็ทำ" "หึหึ แหกขารอกูขนาดนี้ ถ้าไม่ให้ก็จะใจร้ายเกินไป" มันมานั่งคร่อมอยู่ที่หว่างขา ก่อนจะจับส่วนแข็งปาดเขี่ยขึ้นลง เนื้อก้นผมสัมผัสกับไอ้เคนก็ตื่นเกร็งขึ้นมา "อ๊ะ อย่าพึ่งขมิบ กูใส่ไม่เข้า" แทนที่ผมจะทำตามคำสั่ง กลับขมิบรูแน่นกว่าเดิมเพราะเสียวกับคำพูดของมัน "หึหึ ถ้ายังดื้อ อย่าหาว่ากูไม่เตือนนะ" รอยยิ้มนั้น ช่างดูน่ากลัว แต่จะให้ทำไงได้ คนมันเกร็งนี่หว่า "มันขมิบเอง ก กู ไม่ได้ตั้งใจ" มันหัวเราะเล็กน้อย ก่อนที่จะเอาหน้าลงมาจ่อกับช่องทวาร แล้วใช้ลิ้นอุ่นเลียของรูของผม ไม่รู้ว่าทำไม แต่การที่มันแลบเลียและใช้ลิ้นชอนไชแทรกตัวผ่านเข้าไปด้านในช้า ๆ ทำให้รู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลาย พอช่องทางด้านหลังค่อย ๆ เผยอออกอ้า ไอ้เคนก็เกร็งลิ้นแล้วแยงเข้าไปลึก "อ๊ะ อ๊าาส์ อ๊าาาส์ เสียว เสียว อือ" ผมบีบมือกำแน่นเพราะความเสียวที่ได้รับ แต่ไอ้เคนไม่สนใจซุกลิ้นควงซ้ายทีขวาทีไปมา และช่วงที่กำลังเผลอนั้น "อึก อ๊าาาาาาาาส์" "อูยยย อย่าตอด หายใจเข้า" ผมร้องเพราะความจุกแน่นที่ส่วนบานยัดเข้ามาภายใน ถึงแม้จะเข้ามาถึงคอหยักและแช่เอาไว้ แต่มันเสียวเมื่อเนื้อเสียดกัน "ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออก" "ฟู่ววว" "อย่างนั้น ดีครับ ดีมากครับ" ผมทำตามคำสั่งของมัน แล้วก็ต้องชะงักกับคำพูดของไอ้เคน ที่ก่อนหน้านี้หยาบคายมาตลอด แต่ตอนนี้ดันพูดเพราะ มันทำให้ผม…ใจสั่น "เคนจะใส่แล้วนะ ไม่ต้องเกร็ง อย่าขมิบ เคนยัดเข้าไปแล้วนะครับ" "อ๊ะ อ๊า มึงเป็น แฮก เป็นอะไร" ผมแปลกใจร้องถามไม่ได้ แต่ไอ้เคนไม่ตอบ แถมยิ้มสวยให้แล้วโน้มตัวลงมาทับร่างผมเอาไว้ "ทำไมครับ เขินหรอ ^^" "อ๊ะ แตก แตกแล้ว อ๊าาาส์" เพราะหน้าของมันที่อยู่ห่างเพียงคืบ บวกกับน้ำเสียง และส่วนที่แทรกอยู่ในตัว ทำให้ผมหมดความอดทน กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ "เคนขอนะครับ" "อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อือ จุ๊บ จ๊วฟ ม๊วฟ อ่า" มันอาศัยจังหวะหอบเข้าประกบจูบ ไม่รู้เพราะอะไร แต่ก็ยอมให้มันทำ ระหว่างที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ผมตัวโยนรับความเสียวจากไอ้เคน มันค่อย ๆ ขยับตัวส่งเอวร่อนจากช้า ๆ เพิ่มระดับขึ้นเรื่อย ๆ "อ๊ะ จะแตกแล้วครับ เคนแตกแล้ว แตกแล้ว อ๊าาาส์" มันถอนตัวออกแล้วใช้มือชักรัว ไม่นาน น้ำพุแห่งอารมณ์ก็พวยพุ่งใส่ร่างของผมอย่างมหาศาล ทั้งใบหน้า ลำตัว และหน้าท้อง หลังจากเสร็จศึก ผมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกจากห้องแต่งตัวของไอ้เคนทันที ทั้งที่มีหลายอย่างที่สงสัยและอยากรู้ แต่เลือกที่จะลืมเหตุการณ์นั้นไปเสียจะดีที่สุด เพราะผมกำลังตามจีบวินอยู่ ใช่ ผมชอบวินและจีบวิน ตั้งสิต ตั้งสติสิไอ้มูน พอออกมาไม่เห็นมิวอยู่ที่ทางเข้า เลยโทรหาแต่อีกฝ่ายไม่รับ ผมไม่มีกะใจมาสนคนอื่นเพราะตอนนี้กลิ่นคาวจากตัวเริ่มทำระแวง เลยเดินทางกลับห้องมาอาบน้ำล้างตัว "มิว เรื่องวันนี้โทษทีนะ" ตกดึกผมโทรซ้ำอีกครั้งเพราะรู้สึกผิด มิวไม่ได้ว่าอะไร เราคุยกันต่ออีกพักใหญ่ก่อนที่จะวางสาย . . วันต่อมา ผมทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ แต่เมื่อไปถึงคณะ รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง เหมือนมีคำกำลังมองอยู่ตลอดเวลา "เดี๋ยวใบงานนี้ ให้นักศึกษากลับไปทำแล้วมาส่งคาบหน้านะครับ ถ้าทันมีควิซท้ายคาบด้วย อย่าลืมเตรียมตัวมาล่ะ" สิ้นเสียงอาจารย์ประจำภาควิชา นักศึกษาในคลาสต่างพากันโห่ อาจารย์ผู้สอนไม่สนใจแถมยังหัวเราะชอบใจ เพื่อนร่วมเซคพากันทยอยออกจากห้อง ผมเองก็เก็บของลงกระเป๋าเตรียมตัวไปเหมือนกัน "นี่ ติวด้วยกันป่ะ?" อยู่ ๆ มีคนเข้ามานั่งที่โต๊ะเลคเชอร์ข้างผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาถามราวกับว่าสนิทสนม "ครับ?" "คาบหน้ามีควิซไง ติวด้วยกันป่ะ?" คิ้วผมย่นขมวดแทบติดกัน รู้สึกเหมือนคุ้นหน้า แต่ก็นึกไม่ออกว่าใคร อาจจะเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมคลาสที่เคยทำกิจกรรมด้วยกันมั๊ง "ขอโทษนะครับ ผมชอบอ่านคนเดียว ขอตัวก่อนนะ" ผมผงกหัวให้เป็นการขอตัว ก่อนที่จะลุกขึ้นสะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องเรียน "ไม่ติวด้วยกันจริงดิ วิชานี้ผมเก่งนะ" มันยังไม่หยุดตาม ผมเลยเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นไปอีก แต่ระหว่างที่ผมกำลังจะก้าวเท้าขึ้นลิฟต์… "ได้กันแล้วจะทิ้งกันแบบนี้หรอ!!" ว๊อททททท! ผมยืนนิ่งตกใจกับคำพูด คนรอบข้างที่ได้ยินก็ต่างพากันซุบซิบกันอย่างสนุกปาก พอหันกลับไปก็เห็นว่าไอ้คนเดิมค่อย ๆ เดินเข้ามาหาช้า ๆ "?" ผมหรี่ตามองหน้ามันชัด ๆ อีกครั้ง แต่ไม่ทันที่จะนึกออกทัน มันก็เข้ามาประชิดตัวผมแล้ว "ถ้าไม่อยากให้วินรู้เรื่องนี้…ก็ทำตามที่พูดนะ ไปติวด้วยกัน" สายตาที่มองมาเหมือนจะอ้อนวอนขอร้อง แต่กลับมีความรู้สึกว่าจะออกไปทางคำสั่ง "นายคือ!" อึก ไอ้เคน!! ไม่น่าเชื่อ ว่าชายตัวสูงที่สวมแว่นอยู่ตรงหน้าจะเป็นไอ้เคน เดือนสาขาของผม ลุคของมันแตกต่างจากเมื่อวานคนละโลก นี่มัน…เด็กเนิร์ด!!! ไอ้เคนยกมุมปากยิ้มสะใจ ผมรีบดึงแขนมันวิ่งลงบันไดหนีไฟหลบผู้คน "ตะโกนแบบนั้นได้ไง คนอื่นที่ได้ยินเข้าจะว่ายังไง" "ผมผิดหรอ มูนไม่ยอมฟังแต่แรกเอง" "รู้ชื่อได้ไง" "หึหึ เรียนด้วยกันมาจะครึ่งเทอม ไม่รู้สิแปลก แบบมึงไง" "โอ๊ย เดี๋ยวครับ เดี๋ยวมึง สักอย่างเหอะ จะสุภาพหรือจะหยาบคาย" ผมสบถสับสนกับคำพูดแทนสรรพนามของมัน แต่ไอ้เคนโดนดุไปแบบนั้นก็ไม่สนใจยิ้มร่าอยู่ ก่อนที่ไอ้เคนจะหุบยิ้มแล้วเพ่งมาที่ผมราวกับสัตว์ป่าที่จ้องเหยื่อทำเอาใจหวิวกลัว มันดันผมจนชิดกำแพงแล้วยื่นหน้ามาใกล้แล้วพูดบางอย่าง "แล้วมูนชอบแบบไหนล่ะ มูนครับ เคนจะใส่แล้วนะ อ๊ะ หรือว่า แก้ผ้าแล้วแหกขารอกูบนเตียง!" มันทำน้ำเสียงสั่นเครือกระสันซ่าน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงเข้มดุ พอฟังแล้วหน้าร้อนไปหมด มันดีทั้งสองเวอร์ชั่นเลย ไม่สิ ไม่ได้ ผมชอบวินและตามจีบวินอยู่ "ไม่ ไม่ชอบ จะพูดยังไงก็เรื่องของมึง กูไม่ได้ชอบมึง กูจีบวินอยู่ ถ้ากูคบกับวินจะบอกให้วินเลิกคบกับเพื่อนอย่างมึง" "หึ แน่ใจหรอว่าไม่ชอบ เสียงของมึงตอนที่ครางอยู่ใต้ร่างกู ดูมีความสุขสุด ๆ ไม่ใช่หรอ" "ไอ้!!" ผมเถียงไม่ออก ภาพเหตุการณ์นั้นลอยมา ก็หน้าแดง "คืนนี้ 1 ทุ่ม ตามนั้น" ไอ้เคนมันพูดจบก็ผละตัวออกแล้ววิ่งลงบันไดไป ปล่อยผมยืนงงอยู่คนเดียว 19.00 ถึงเวลานัด ผมเอาชีตและสรุปเนื้อหาที่เรียนขึ้นมาเตรียมบนโต๊ะอ่านหนังสือ ทว่าผ่านไป 5 นาทีไอ้เคนก็ยังไม่มา ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องรอในเมื่ออ่านเองก็ได้ แต่มีบางอย่างรั้งผมเอาไว้ เลยตัดสินใจรอมันต่ออีกหน่อย 19.25 ผมรอมันอยู่นานไม่มีสัญญาณว่าไอ้เคนจะมา ผิดหวัง… ไม่รู้ทำไมถึงได้ตั้งตารอมันขนาดนี้ แต่ผิดหวังที่มันไม่มาตามนัด 19.30 ผมอ่านหนังสือทบทวนเนื้อหาไม่ทันไร ก็มีเสียงเคาะประตูห้อง แอ๊ดดด "โทษที มาช้า" ผมผงะกับลุคของไอ้เคน มันใส่เสื้อเชิ้ตสีพื้นกับกางเกงสแล็ค แถมยังไม่สวมแว่นตาหนาและเซ็ทผมอีกต่างหาก มันดูฮอทกว่าวันงานประกวดอีก สลัดคราบเด็กเนิร์ดในช่วงกลางวันเสียหมดสิ้น "..." ผมรีบดึงสีหน้าเรียบตึง แล้วเดินกลับเข้าห้อง เพราะกำลังไม่พอใจที่มันผิดนัดอยู่ "กินไรป่ะ ซื้อของมาเยอะเลย" มันวางถุงพลาสติกที่ผมไม่ทันสังเกตุลงบนโต๊ะ ราวกับว่ามันจงใจให้เห็นของด้านใน ที่นอกจากเครื่องดื่ม ยังมีของชิ้นหนึ่งสีสันสะดุดตา กล่องถุงยาง "เริ่มกันเลยไหม?" มันยืนซ้อนหลังแล้วโน้มตัวลงมาเอาคางเกยไหล่ "ไหนล่ะชีตมึง" ผมหันไปถาม เห็นไอ้เคนยิ้มสวย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น มันเลื่อนปากของตัวเองเข้ามาประทับจูบ มันประคองผมยืน เราสองคนจูบกันเดินไปที่เตียงนอนของผม จากนั้นมันก็ผลักร่างผมล้มลงบนเตียง แล้วตามลงมาคร่อมตัวซุกไซร้อย่างสนุกสนาน ทำไมง่ายจัง ทำไมผมถึงง่ายกับมันเหลือเกิน ที่มันนัดมาก็เพราะต้องการแค่นี้สินะ ต้องการที่จะเอาผมแค่นั้นหรอกหรอ "อืม กลิ่นตัวมึงแม่ง ทำกูมีอารมณ์ชะมัด" ไอ้เคนพูดพร้อมกับถอดชุดที่มันสวมใส่ออกจนหมด แล้วขึ้นนั่งทับบนตัวผม ทว่าอยู่ ๆ มันก็หยุดทำแล้วลุกออกจากอกของผม "ไอ้มูนมึง…ร้องไห้ทำไม" ห๊ะ ผมร้องไห้หรอ? ผมเนี่ยนะร้องไห้ พอเอามือจับที่แก้ม ถึงรู้ว่ามันพูดจริง มีน้ำตาลื้นอยู่ที่แก้มทั้งสองข้าง "กูทำอะไรให้มึงไม่พอใจหรือเปล่า ถ้าใช่ บอกกูหน่อย กูจะได้แก้ไข" เสียงไอ้เคนสลด ทิ้งตัวลงนั่งอยู่ที่ขอบเตียงถาม "ทำไม คนอย่างมึงจะแคร์อะไร" ที่มันมาวันนี้ ก็แค่ต้องการเซ็ก มันเห็นผมเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์ก็แค่นั้น "ก็แคร์มึงไง" "แคร์กู? ยังไง มึงเอาวินมาขู่เพื่อที่จะเอากู" "..." "กูผิดเองที่ง่าย" "ไม่ใช่นะไอ้มูน กูไม่ได้คิดกับมึงแบบนั้น" "..." "มึงชอบไอ้วินมากเลยหรอ…" "...อือ" "ทำไมถึงชอบ" "ก็วิน…หล่อไง" อยู่ ๆ ก็ถาม คิดไม่ออกเลยพูดไปตรง ๆ "แล้วกูไม่หล่อหรอ?" ห๊ะ? มันถามอะไรของมันวะเนี่ย เล่นเอาปรับอารมณ์ตามไม่ทันเลย "..." "..." "ก็…หล่อมั๊ง ไม่งั้นคงไม่ได้เป็นเดือนสาขา" "เดือนคณะ กูชนะประกวด!" จากที่เศร้าหันมาตะคอกผมจนตกใจ "เออ กูไม่รู้ขอโทษได้ไหมล่ะ" "ถ้ากูหล่อ ทำไมถึงไม่ชอบกูบ้าง" "ห๊ะ" "ถ้ากูได้เป็นเดือนมหาลัย คบกับกูนะ" "ห๊ะ!!" เหมือนตัวเองตกอยู่ในหนังโรแมนติกคอมเมดี้ยังไงก็ไม่รู้ ถูกไอ้เคนพูดแบบนี้ก็ไปไม่เป็นเลย แต่ว่า…คำพูดของมัน ทำให้หัวใจผมเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ หรือว่าผมตกหลุมรักมันเข้าแล้ว วันนั้นจบด้วยการที่ไอ้เคนสารภาพรัก บอกว่าถ้ามันเป็นเดือนมหาลัยจะต้องคบกับมัน พูดแค่นั้นก็ลุกเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ผมงุนงงกับมัน ไอ้เคนมันไม่มายุ่งกับผมอีกเลย พอเจอกันที่คณะก็หลบหน้า จากกระแสที่ว่าผมกับมันได้กัน เปลี่ยนมาเป็นผมกับมันเกลียดกันแทน และแล้ววันประกวดเดือนมหาลัยก็มาถึง ผมกับมิวพากันมาดูงานประกวด สนามที่ใช้เป็นเวทีใหญ่ของมหาลัยไม่ใช่เวทีของตึกคณะผมครั้งก่อน "อ้าวมูน ไปไหนล่ะ ไม่มาเชียร์วินด้วยกันหรอ" มิวร้องถามเมื่อเห็นผมเดินปลีกแยกออกจากโซนคณะวิศวะ ใจจริงผมก็อยากจะเชียร์วิน แต่กลับคิดถึงอีกคนมากกว่า "เชียร์สิ แต่ว่าวิศวะคนเยอะอะ อีกอย่างโซนถาปัตใกล้เวทีกว่าด้วย มิวมาด้วยกันป่ะ" มิวมองผมแล้วก็ไม่ตอบ แต่ยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมกับส่ายหัวแทน ผมเดินแทรกตัวกับฝูงชนไปยังจุดที่ใกล้เวทีที่สุด เมื่อการประกวดเริ่มขึ้น คนที่ผ่านเข้ารอบก็ต่างแสดงทักษะความสามารถของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ เมื่อยืนมองอยู่ในจุดนี้ เห็นถึงความมุ่งมั่นและตั้งใจของเคนที่อยากจะเอาชนะ แอบดีใจเล็ก ๆ ไม่รู้ว่ามันจะทำแบบนั้นเพื่อตำแหน่ง…หรือเพื่อผมกันแน่ ระหว่างที่เบรก กองประกวดเปิดเพลงให้คนได้สนุก แต่มีใครไม่รู้เดินมาสะกิดแขนของผมอย่างแรง "มาเชียร์ด้วยหรอ?" "เคน!!" พอหันไปเห็นก็ตกใจ เพราะไอ้เคนมันสวมชุดคลุมปิดหน้าปิดตาหมดมาทักจากด้านหลัง "นึกว่าจะไปเชียร์เดือนวิศวะเสียอีก" "ก็ไปมาแล้ว แต่ว่าโดนเพื่อนลากมา" ผมแถอย่างไวเพราะอายหากจะบอกว่ามาเชียร์มัน ทำยู่หน้าให้ทีนึงก่อนจะยิ้มกว้าง "ยังไง ก็ขอบคุณนะที่มาเชียร์ กูจะเอาตำแหน่งเดือนมหาลัยมาให้ได้" มันพูดแค่นั้นก็เดินปลีกตัวออกจากโซนเชียร์ ทิ้งผมยืนใจสั่นอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายลำพัง . . "พี่ครับ เห็นเคนไหมครับ พี่ครับ เห็นเคนไหมครับ" หลังจากประกาศผลรางวัลจบ ผมรีบเดินไปหลังเวทีออกตามหาไอ้เคน ทว่าถามใครก็มีแต่คนส่ายหัว "มูน ทางนี้!" มิวเรียกผมแต่ไกล เลยเดินเข้าไปหา ก็พบว่ามิวกำลังยืนถ่ายรูปกับวิน เดือนวิศวะที่ได้ครองตำแหน่งเดือนมหาลัยประจำปีนี้ด้วย "มูน ถ่ายรูปกัน" วินเรียกผมไปถ่ายรูปด้วย โดยมีมิวเป็นตากล้อง หากเป็นเมื่อก่อนผมจะดีใจและดี๊ด๊ามากที่ได้รับโอกาสนี้ หากแต่ว่าในตอนนี้… "วินเห็นเคนไหม?" "ห๊ะ เคนหรอ" "อือ เคน" วินนิ่งเงียบไปครู่เดียว ก็บอกว่าเจอมันล่าสุดที่ไหน ผมไม่รอช้าเดินไปยังจุดที่วินพึ่งบอกมาในทันที พอมาถึงสถานที่อยู่ใกล้กับเวทีประกวด ก็เห็นคนตัวสูงนั่งห่อไหล่อยู่บนพื้นหญ้าสีเขียว ทอดสายตาไปยังบึงน้ำขนาดใหญ่ "ทำไม ไม่ได้ตำแหน่งแล้วจะคิดสั้นเลยหรอ" ผมเดินไปนั่งลงที่ข้างไอ้เคน มันเงยหน้าหันมองผมก่อนจะหันกลับไปโฟกัสจุดเดิม "เปล่า…ก็แค่ผิดหวัง" "ไม่ได้เป็นเดือนมหาลัย เสียใจขนาดนั้นเลยหรอ" "ไม่ใช่…เสียใจเพราะหล่อไม่พอให้มึงชอบต่างหาก" คำพูดของมันทำเอาอดยิ้มไม่ได้ บุคลิกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของมันที่ว่าชวนเร้าใจ ตอนนี้มีเพิ่มมุมเด็กน้อยเข้าไปอีก "อย่างน้อยมึงก็ได้รางวัลขวัญใจมหาชนนะ" "แต่ยังไงก็ไม่ได้เป็นเดือนมหาลัยอยู่ดี" "งั้น…ถ้าเกิดว่ากูชอบมึงล่ะ" ไอ้เคนผละตัวออกหันมาเบิกตาจ้องผม "ม มะ หมายความว่าไง" "กูไม่เคยบอกเสียหน่อยว่าจะคบกับมึงถ้าได้เป็นเดือนมหาลัย มึงพูดเองเออเองคนเดียว" "..." "ถึงมึงจะเป็นเดือนคณะ กูก็คบได้" "มูน!! มึงอย่ามาล้อเล่นนะ" "กูไปรอที่ห้องนะ…" "มึงว่าไงนะ" "กูบอกว่า กูจะไปนอนแหกขารอมึงที่ห้องนะ!!" ผมว่าจบก็ดีดตัวขึ้นแล้ววิ่งออกจากตรงนั้นด้วยความเขินอาย ไม่รู้คิดยังไงถึงกล้าพูด . . พอกลับมาถึงห้อง ผมรีบเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองจนเรียบร้อย แล้วทำตามที่ว่าไว้ โดยการนอนฉีกขารออยู่บนเตียง ไม่ถึง 10 นาที ไอ้เคนก็มาเคาะประตูห้องปังปังปัง พร้อมตะโกนเรียกผม "เข้ามาเลย!!" สิ้นเสียง ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับไอ้เคนที่อยู่ในชุดนักศึกษาหลุดรุ่ย มันเดินมาหยุดที่ปลายเตียงไล่สายตาโลมเลียเรือนร่างของผม แม้จะอายแต่ก็เร้าใจแปลก ๆ "กู…อาบน้ำแปบนึง" ไอ้เคนเสียงสั่นเดินเข้าห้องน้ำแต่สายตายังจับจ้องไม่วางตา ได้ยินเสียงฝักบัว ไม่นานก็เงียบไป ไอ้เคนเดินเปลือยออกมาพร้อมหยดน้ำที่เกาะตามตัว เป็นภาพที่ชวนมองอย่างยิ่ง "ถ้าที่นอนเปียก…" มันหยุดยืนถามเพราะกลัวน้ำที่เกาะตามตัวจะทำที่นอนผมเปียก "ยังไงคืนนี้มันก็ต้องเปียกอยู่แล้ว" ผมตอบสั้น ไอ้เคนเข้าใจทิ้งร่างทับตัวผม เราสองคนดื่มด่ำกับรสจูบของซึ่งกันและกัน เป็นการจูบที่ยาวนานที่สุดเท่าที่เคยสัมผัส ระหว่างการจูบนั้น มือไม่อยู่เฉย ต่างคนลูบจับในสิ่งที่ปรารถนา ผมกำเอาแท่งมหึมาที่ตื่นตัวเต็มที่ขยับเข้าออก ส่วนเคนเองแยงนิ้วหมุนในรู แม้จะเคย ๆ กันแล้ว แต่ก็ยอมรับเลยว่านิ้วของมันทำผมเสียวได้เสมอ "อืม อ่า แพล็บ วันนี้อยากได้แบบไหนครับ" เคนถอนปากออกมาถามผมอย่างอ่อนโยน ชั่งใจคิดแค่เสี้ยววินาที ก็ตอบได้เลยว่า "ขอหนัก ๆ เอาให้เดินไม่ได้เลย" เคนยิ้มชอบใจ ก่อนจะเก๊กสีหน้าดุ "หึ แรด ๆ แบบนี้ จะเอาให้บานไม่หุบ" "อย่าดีแต่ปากแล้วกัน" เคนโน้มหน้ามาจูบปากผมอีกครั้ง ทว่าไม่ได้จูบเปล่า "อ๊ะ" มันกัดปากผมจนเลือดออก แถมยังชอบใจ ลงไปไล่ดูดคอจนแดงเป็นจ้ำ ๆ ไปทั่ว หน้าอก หน้าท้อง ก็ไม่เว้น แถมหัวนมผมยังโดนขบกัดแทบจะหลุดออกมาจากเต้น ทว่าผมกลับชื่นชอบในการกระทำครั้งนี้ มันร้อนแรง แต่ก็แฝงไปด้วยความห่วงใย ไอ้เคนลงลิ้นต่ำจนไปถึงช่วงล่าง แต่มันเว้นน้องชายผมไว้ แล้วเกร็งลิ้นแทงเข้าที่รูสวาท มือก็จับแก่นกายกุมแล้วถอกชักเร็วมือ แถมใช้หัวแม่มือบดบี้ที่จุดอ่อนไหว จนน้องชายผมร้องไห้โฮ แพล็บ แพล็บ เคนเลื่อนตัวขึ้น เอานิ้วมือที่เปียกน้ำหล่อลื่นผมยัดเข้าปากตัวเอง ดูดเลียนิ้วมือยั่วยวนจนผมกัดริมฝีปาก เคนยิ้มพอใจ เอานิ้มชุ่มน้ำลายตัวเองมายัดเข้าปากผม แล้วเขี่ยวนจนทั่วโพรงปาก จากนั้นก็เอานิ้วตัวเองที่เปียกชุ่มกลับไปทะลวงเข้ารูเป็นการเบิกทาง "อ๊ะ ซี๊ด ทีละนิ้วสิ" ผมร้องท้วงเมื่อถูกใส่ทีเดียวสามนิ้ว ซึ่งมันจุกแน่นมาก "หึหึ แรด ๆ อย่างมึงต้องเจอกู" นอกจากเคนไม่ฟังแล้ว ยังถอนนิ้วออกจับสิ่งที่โตกว่ายัดเข้าไปตามกันติด ๆ พรวด! "อ๊าาาาส์" ผมอ้าปากร้องด้วยความเจ็บ แต่เคนไม่หยุด เขากระทุ้งต่อตามในทันที มันทั้งเสียวทั้งเจ็บปะปนกันไป แต่แล้ว กึก จู่ ๆ เคนก็หยุดกระแทกแล้วยืนนิ่ง เอามือมาจับหน้าผมอย่างแผ่วเบา "ท ทำไม อือ หยุดทำไม" แม้จะเจ็บในตอนแรก แต่เมื่อหยุดทำ กลับเป็นผมที่ต้องการเสียเอง "มูนเจ็บ มูนร้องไห้ ทำต่อไม่ได้" เสียงเคนสั่นเครือ เขาปาดน้ำตาที่ไหลออกมาข้างแก้มโดยที่ผมเองก็ไม่รู้ตัว ตอนนั้นเหมือนเคนจัดใจถอนตัวออก แต่ว่า "อ๊ะ อย่าขมิบสิ มัน อือ มันแน่น อูววว มูนอย่าขมิบ" "ไม่ เคน เคนจะเอาออก" "ก็มูนเจ็บ เคนไม่อยากทำต่อ" เคนพยายามถอนเอ็นออก แม้ผมจะขมิบตอดแน่นแต่เคนใช้แรงดึงมันครูดออกทีละนิด ผมรั้งเอาไว้ได้เพียงหัวบาน ทว่าก็เกินกำลังเพราะหมดแรง แรงเฮือกสุดท้ายที่มีอยู่ คิดอะไรไม่ออก เลยทำการยกแขนดันเอวส่งตัวเองไปประชิดตัวของเคน "อ๊า เฮือก" "อ๊ะ ซี๊ดดด มูนครับ อื้อ เคนเสียว มูน อ๊าา" กลายเป็นผมเองที่ร่อนเอวเข้าหาเคนโดยที่เคนยืนเกร็งตัวนิ่ง จังหวะเสียดสีของผิวเนื้อเราสอง สร้างความกระสันไปทั่วร่าง ยอมรับเลยว่าไม่เคยเสียวจนร่อนเอวใส่เองแบบนี้มาก่อน "อื้อ มูน เคน เคนจะไม่ไหวแล้ว" "ไม่ไหวก็ไม่ต้องทน ปล่อยออกมา เอาให้ท้องไปเลย" เคนที่หงี่จัด สติขาดผึง ถูกอารมณ์เข้าครอบ จับสะโพกผมแน่นนิ่ง แล้วเป็นฝ่ายกระเด้าเอวสวนเข้ามาเอง ร่างผมขยับตามแรง เตียงสั่นไหวจากการกระแทกที่หนักหน่วง ผมดึงตัวเคนโน่มลงมาประกบจูบ และทำการกัดปากเคนจนเลือดไหลออกมา เราจูบปากแลกลิ้นทั้งที่มีกลิ่นคาวของสองเราไหลเวียนอยู่ "ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว แตก กูจะแตก รับไป รับน้ำกูไปแล้วตั้งท้องลูกกูซะ" "อ๊า เอามาเลย ปล่อยเข้ามาเลย" เคนกระทุ้งพร้อมกับสาวแก่นกายให้ผมไปพร้อม ผมเอวยกเอวขึ้นสู้ ในจังหวะนั้น ผมทนไม่ไหวปลดปล่อยอารมณ์ออกมาจนมันกระฉูดพุ่งมาถึงหน้า เคนตกใจ แค่นยิ้มเล็กน้อย แต่เลยกินน้ำรักของผม แล้วเข้ามาจูบปากแลกลิ้นต่อ ร่องรูผมหลังจากเสร็จกิจมันขมิบถี่รัวจนผนังด้านในตอดรัดลำเคนจนเขาเองก็ทนไม่ไหว แอ่นเอวสุดปล่อยเข้ามาในตัวผมมหาศาล จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนหอบอยู่ข้างกายโดยที่ส่วนนั้นยังคาอยู่ เราหอบพักกันไม่ถึงสิบนาที เคนก็จุดติดขึ้นมาอีกครั้ง ในคืนนั้น พวกเราทำกันจนเตียงนอนเปียกชุ่มไปด้วยของเหลวทุกตารางนิ้ว "ชอบไหมครับเมีย" "อือ ชอบครับผัว"
2 g; z1 P) o5 n' }
/ S7 g G$ C( s* r5 [# E9 w7 V: m | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์