โลกสีเทาๆของไม้เอก ตอนที่ 2

อาจิณ

เสียงปรบมือดังก้องในหอประชุมใหญ่ของมหาวิทยาลัย
ชื่อของเขาถูกเรียกอย่างชัดถ้อยชัดคำ
ผู้ได้รับรางวัล นักศึกษาดีเด่น ประจำปีการศึกษา
ในฐานะผู้สร้างชื่อเสียงให้มหาวิทยาลัย และมีคุณสมบัติเยาวชนต้นแบบครบถ้วน
ไม้เอกก้าวขึ้นบันไดเวทีด้วยท่าทีมั่นคง
สวมชุดนักศึกษาถูกระเบียบ กางเกงสแลคสีดำรีดเรียบ เสื้อเชิ้ตขาวแขนยาวติดกระดุมครบทุกเม็ด รองเท้าหนังดำสะอาด
ผมที่มักจะกระเซิงนิดๆ ตอนอยู่สนาม วันนี้ถูกเซ็ตเรียบร้อยจนแทบไม่มีเส้นไหนหลุด
ใบหน้าคมเข้มเปื้อนรอยยิ้มสุขุม
แววตาอบอุ่นเหมือนเดิม
เขารับโล่รางวัลจากอธิการบดี พร้อมจับมือและโค้งเล็กน้อย
เสียงแฟลชจากกล้องแว่วเป็นระยะ
บนหน้าจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ด้านหลังขึ้นภาพเขาในชุดนักบอลขณะแข่งฟุตบอลนัดชิง
“ไม้เอกยิงนำไปก่อนในนาทีที่ 12!”
รูปภาพที่โชว์มีทั้งภาพเขาวิ่งในสนาม
ภาพถ่ายคู่กับถ้วยรางวัลระดับประเทศ
และภาพที่เขายืนอยู่ข้างเด็ก ๆ ในค่ายกีฬาฤดูร้อนที่เขาอาสาไปช่วยสอนเมื่อเดือนก่อน
แม้แต่เสียงกระซิบในกลุ่มน้องปีหนึ่งก็ยังแว่ว
“พี่เอกแม่งเหมือนหลุดมาจากโฆษณา…”
“ทั้งหล่อ ทั้งหุ่นดี”
“รู้ปะ ตอนซ้อม พี่เอกไม่แม้แต่จะด่ารุ่นน้องเลยอะ ใจดีสัส”
เมื่อเขาลงจากเวที
ไม้เอกเดินผ่านบรรดาอาจารย์ นักศึกษา และทีมงานที่คอยยิ้มให้เขา
มือของเขาแบกโล่ไว้
ท่าทางสง่างามจนแม้แต่ผู้ชายหลายคนยังต้องยอมรับในใจ

แดดบ่ายเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ
เสียงนกหวีดของโค้ชดังขึ้นพร้อมเสียงสตั๊ดกระแทกพื้นหญ้า
สนามบอลกลางมหาลัยเต็มไปด้วยเสียงฝีเท้าและคำสั่ง
“เอก! ดันขึ้นไปอีก!”
ไม้เอกวิ่งขึ้นกลางสนามตามคำสั่ง ผิวแทนเปียกชื้น เงาสะท้อนจากเหงื่อเป็นมันวาว
กล้ามเนื้อที่ฝึกมาหลายปีขยับรับกับทุกแรงก้าว เขาไม่ใช่แค่คนที่เล่นบอลเก่ง
แต่ทุกการขยับตัวของเขามันดูดีไปหมด
แม้แต่ตอนที่เขาเตะพลาด สะดุดกับขาอีกฝ่ายแล้วล้มลง
เสียงฝีเท้าหยุด
สายตาหลายคู่หันไปมอง
“โอ๊ยย พี่เอกล้มอีกแล้ว แต่โคตรหล่ออ่ะ”
แฟนคลับสาวในชุดนักศึกษากระซิบกับเพื่อนตรงอัฒจันทร์
อีกคนถือมือถือรอแชะ
ส่วนฝั่งผู้ชายที่เชียร์ก็มองอย่างยอมรับ
“มึงดูดิ ล้มยังหล่อ”
ไม้เอกลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆ ปัดฝุ่นที่ติดแขนเสื้อ
ไม่พูดอะไร ไม่โวยวาย ไม่หงุดหงิด
แต่เพื่อนร่วมทีมบางคนรีบเข้ามาช่วยประคองเพราะห่วง
“เจ็บป่ะวะ?”
“ไม่เป็นไร”
เขาพยักหน้าเบา ๆ
แล้วยิ้มให้ แววตาอ่อนโยน ปนความมั่นใจ
แค่รอยยิ้มเล็ก ๆ นี่แหละ… ทำเอาหลายคนที่เห็นต่างพากันใจสั่น
“ไอ้เอกนี่มัน... คนดีจัง”
เสียงจากเพื่อนในทีมที่นั่งพักใต้ต้นไม้
“เออ หล่อก็หล่อ เล่นบอลก็เก่ง ใจเย็นอีกต่างหาก กูยังหงุดหงิดกว่ามันเลยเวลาโดนเตะอะ”
ฝั่งอาจารย์ก็พูดถึง
“ไม้เอกเป็นนักกีฬาที่ทำชื่อเสียงให้มหาลัยมากที่สุดในรอบหลายปี”
“เขามีวินัย และไม่เคยขาดซ้อมโดยไม่มีเหตุผล แถมยังไม่ติดเหล้า ไม่สูบบุหรี่”
“เป็นเด็กที่นิสัยดีจริง ๆ ค่ะ ยิ้มง่าย มีสัมมาคารวะ”
และฝั่งแฟนคลับ
“หนูเคยขอถ่ายรูปกับพี่เอกหลังแข่ง แล้วพี่เขายังขอโทษที่ตัวเปียกเหงื่อเลยค่ะ ฮือ ใจดีมาก”
เขารู้ว่าเขาอยู่ในสายตา
และเขาก็รักษาภาพนั้นอย่างไม่มีที่ติ

กลางดึก ห้องของไม้เอกเงียบสนิท
นาฬิกาบอกเวลาใกล้เที่ยงคืน
เสียงฝักบัวหยุดลง
ไอน้ำยังคงลอยคลุ้งในห้องน้ำ
ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างเปลือยล่อนจ้อนของไม้เอกก้าวออกมาอย่างช้าๆ
ผิวแทนที่เคยแห้งสนิท
ตอนนี้เปียกน้ำทั่วตัว
หยดน้ำเล็ก ๆ ไหลลงจากแนวกราม สะท้อนกับแสงไฟห้องน้ำที่ยังเปิดไว้
มือหนาถือผ้าขนหนูผืนเดียว
เขาเดินเปลือยออกมาหน้ากระจกบานใหญ่
ยืนนิ่งซักพัก มองภาพตัวเองในกระจกอย่างไม่ละสายตา
ไหล่กว้าง หน้าอกแน่น กล้ามท้องลอนเป็นชั้น
ควยท่อนใหญ่ที่ห้อยลงอย่างสงบอยู่กลางหมอยหนาแน่น
เขายกผ้าขนหนูขึ้นเช็ดจากต้นคอ
ลงมาที่แผ่นอก เลื่อนมาเช็ดแขน ขยับมาถึงหน้าท้อง
และเมื่อเช็ดลงต่ำกว่านั้น ผ้าก็ลากผ่านโคนแก่นกายของเขาช้า ๆ
หัวควยที่เคยสงบ
เริ่มขยับกระดกเบา ๆ ขึ้นมา
ท่อนลำของเขาผงกขึ้นช้า ๆ
หัวบาน ๆ สะท้อนแสงไฟ
ควยของเขาแข็งจนขึ้นลำตรง
และเขา… เริ่มรูด
“ซี้ดดด…” ไม้เอกครางต่ำในลำคอ
เอกที่อยู่ในห้วงอารมณ์ร้อนรุ่มขณะช่วยตัวเอง
สายตาโฟกัสที่ลำควยอุ่นร้อนในมือที่กำแน่น สาวขึ้นลงอย่างมีจังหวะ กล้ามเนื้อหน้าท้องลอนชัดเกร็งแน่นไปตามแรงอารมณ์
ควยแข็งของเขาที่มันไม่ได้รับการระบายมาหลายวันแล้ว
ร่างกายที่เปลือยเปล่าโดนแสงไฟในห้องสะท้อนกับผิวแทนเนียน
น้ำใสไหลล้นหัวบานแดงฉ่ำยิ่งเพิ่มความลื่นไหล
เขาหลับตาพริ้ม แอ่นตัวขึ้นเล็กน้อยในขณะที่สะโพกกระตุกตามจังหวะการสาวลำ
ตัวเขาเริ่มหันหน้าออกไปทางระเบียงแบบไม่รู้ตัว
เสียงหายใจถี่และหนักดังขึ้นในห้องเงียบ ความร้อนแรงของอารมณ์แผ่ซ่านไปทั่วร่าง
"อ่าาา... " เอกครางเสียงแหบพร่าและต่ำจากอารมณ์ที่พุ่งสูง
น้ำรักที่ใกล้จะปลดปล่อยสะสมจนรู้สึกถึงแรงดันในลำแก่นกาย
หน้าของเขาร้อนผ่าว แก้มแดงระเรื่อ เขาเร่งจังหวะมือเร็วขึ้นจนเสียงลำควยเสียดสีกับมือดังแผ่วเบาในความเงียบ
แต่ในขณะที่เขาเตรียมตัวแอ่นสะโพก ปลดปล่อยน้ำรักที่รอคอย
ไฟระเบียงห้องตรงข้ามเปิดวูบขึ้นมาในเสี้ยววินาที
ทุกการเคลื่อนไหวเหมือนหยุดลงในเสี้ยววินาทีเมื่อแสงไฟจากระเบียงห้องฝั่งตรงข้ามสว่างวาบเข้าตา
แสงนั้นตัดกับความมืดของค่ำคืนอย่างฉับพลัน ทำให้เขาชะงักเล็กน้อย แต่แรงดันที่ส่วนหัวของลำควยนั้นค้างอยู่จนยากจะห้ามได้
"อะ...อ่า..." เสียงครางของเอกหลุดออกจากลำคอโดยไม่ตั้งใจ
มือที่กำรอบแก่นกายอุ่นร้อนยังคงจับแน่น แต่ความตื่นเต้นและตกใจจากเหตุการณ์ตรงหน้า ทำให้เขาหรี่ตามองไปที่ประตูห้องฝั่งตรงข้าม ซึ่งเปิดออกกว้างในเวลาเดียวกัน
สายตาของเอกประสานเข้ากับชายแก่ในชุดเสื้อยืดเก่า ๆ และกางเกงผ้าหลวม ๆ ที่ยืนอยู่ตรงประตู
เอกเบิกตากว้างด้วยความตกใจ "เห้ย...!"
สีหน้าของชายคนนั้นนิ่งเรียบ แต่สายตาที่จับจ้องมายังเอกกลับเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ชายแก่เดินออกมายืนชิดตรงราวระเบียง
เอกที่ไม่อาจหยุดแรงดันในร่างกายได้ ร่างของเขาเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง
หัวควยที่แดงฉ่ำปริ่มไปด้วยน้ำใสสูบฉีดแรงดันก่อนที่จะระเบิดน้ำรักออกมาเป็นสายยาว พวยพุ่งแรงออกไปด้านหน้า น้ำขาวข้นกระจัดกระจายไปทั่ว จนตกกระทบหน้าท้องและสาดกระเด็นลงเต็มพื้นด้านหน้า
''อะ... อ่าา... อ๊าาาา'' เสียงหอบหนัก ๆ จากลำคอของเอกดังสลับกับเสียงน้ำที่พุ่งกระทบ
ชายแก่ฝั่งตรงข้ามยังคงยืนมองนิ่ง ๆ ไม่วางตา
ลำควยอวบใหญ่ที่ยังคงผงกหัวกระตุกสูบฉีดทุกหยดอย่างไม่ยอมหยุด
เขาพยายามปล่อยมือออกจากลำควยเพื่อหยุดความรู้สึก แต่กลับทำให้หัวบานใหญ่ผงกกระตุกอย่างอิสระ ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวข้นออกมาราวกับเขื่อนแตก
เอกมองสลับระหว่างควยของตัวเองที่ยังคงพ่นน้ำอย่างดุเดือด กับชายแก่ที่ยืนอยู่ตรงระเบียง
ชายแก่ไม่แม้แต่จะหลบสายตา เขามองตรงมายังเอก  
เอกที่ยังคงเกร็งตัว ยืนย่อตัวขาถ่าง สะโพกเด้งขึ้นเล็กน้อยทุกครั้งที่น้ำรักถูกปลดปล่อยออกมา
เขาสูดลมหายใจหนัก สลับกับครางต่ำ ๆ "อ้า...อ่า...!"
แต่สิ่งที่ทำให้เขาหวั่นไหวที่สุดคือสายตาที่ชายแก่จ้องมานิ่ง ๆ
น้ำรักพุ่งออกมาเป็นละลอกสุดท้าย หยดลงบนต้นขาเลอะกระจายทั่วตัวเขาไปหมด
ร่างกายของเอกยังคงสั่นเล็กน้อยจากความเสียวซ่านที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง กล้ามเนื้อเขาเกร็งแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นชัดเจน หัวควยที่แดงฉ่ำยังคงปริ่มไปด้วยน้ำขาวข้น
แม้จะปลดปล่อยจนหมดแรง แต่เขารู้ดีว่า...สายตาคู่นั้นยังคงจับจ้องเขาอยู่ และมันทำให้เขารู้สึกทั้งอับอาย ทั้งตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
เอกค่อย ๆ ยืดตัวขึ้น ร่างกายของเขายังสั่นเล็กน้อยจากความเหนื่อยล้าและเสียวซ่านที่หลงเหลืออยู่
ทุกอย่างรอบตัวเงียบสงัด มีเพียงเสียงหอบหายใจของเขาที่ดังสะท้อนในห้องสี่เหลี่ยมนี้ ลำตัวแน่นไปด้วยคราบเหนียวหนืด กลิ่นอุ่นร้อนของน้ำรักยังลอยคลุ้งในอากาศ
เขาเงยหน้ามองไปที่ระเบียงตรงข้ามอย่างระแวดระวัง หวังว่าเหตุการณ์เมื่อครู่จะจบลงแล้ว
แต่สิ่งที่เขาเห็นคือชายแก่ที่ยังคงยืนอยู่ตรงระเบียง พร้อมรอยยิ้มแปลก ๆ ที่ปรากฏบนใบหน้า
ชายแก่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ยกนิ้วโป้งให้เอกอย่างพอใจราวกับกำลังชมเชย ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องไป และปิดไฟ
ทิ้งให้เอกอยู่กับความเงียบสงัดที่บีบคั้นจิตใจ
เอกนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ความรู้สึกหลากหลายประดังเข้ามาในหัว เขาไม่แน่ใจว่าควรจะรู้สึกยังไงดี ทั้งอับอาย และแปลกประหลาดในเวลาเดียวกัน
หัวใจของเขาเต้นแรงยังไม่ยอมสงบ ร่างกายที่เต็มไปด้วยคราบเหนียวหนืดทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัว
เขาตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้ น้ำรักที่ยังหลงเหลืออยู่ตามตัวหยดลงพื้นเป็นทางตามแรงโน้มถ่วง กลิ่นจาง ๆ ของมันยังคงติดอยู่บนผิวหนังของเขา
เอกเดินไปที่ห้องน้ำ เปิดน้ำเย็นจากฝักบัวให้ไหลผ่านร่างกาย ปล่อยให้มันล้างคราบเหนียวหนืดออกไป น้ำที่เย็นเฉียบกระทบผิวช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น
เอกยืนอยู่ใต้สายน้ำ สูดลมหายใจลึกเพื่อปรับอารมณ์ รู้สึกว่าตัวเองกำลังทำความสะอาดไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่รวมถึงความคิดและอารมณ์ของตัวเองด้วย
เขาลูบไล้มือไปตามกล้ามเนื้อแน่นของตัวเอง ไล่ไปตามรอยหยักของหน้าท้องและแผ่นอก
หลังจากที่ล้างตัวจนสะอาด เขาเดินกลับมาที่ห้องอีกครั้ง มองไปที่ระเบียงฝั่งตรงข้ามเพื่อเช็กให้แน่ใจว่าชายแก่คนนั้นไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
เมื่อมั่นใจว่าทุกอย่างสงบลง เอกจึงหันกลับมาเช็ดตัวและแต่งตัวในที่สุด แต่ในหัวของเขายังไม่อาจลบภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้

เช้าวันถัดมา
ไม้เอกเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
วันนี้เขาใส่แค่เสื้อยืดบาง ๆ กับกางเกงขาสั้นหลวม ๆ
แต่ก็ไม่ได้ใส่ชั้นในไว้ข้างใน
เขาเดินออกไปที่ระเบียงตามปกติ
ตั้งใจจะหยิบผ้าเช็ดตัวที่ตากไว้
อากาศเย็นนิด ๆ พัดเข้ามาทำให้ชายกางเกงบางเบาแนบต้นขา
“แกร๊ก”
เสียงประตูจากฝั่งตรงข้าม
ลุงเมื่อคืน
เปิดประตูออกมา
ไม้เอกชะงักไปนิด
เขาเงยหน้ามอง
ลุงเองก็มองเขา
เขาไม่กล้าสบตา
ในหัวมีแต่ภาพเมื่อคืน
ตอนที่เขาชักว่าวสุดตัว
ตอนที่เขาพ่นน้ำควยจนกระเด็นเต็มร่างต่อหน้าต่อตา
แค่คิด… หน้าเขาก็ร้อนขึ้นทันที
เขาหลบตา
แต่ยังยืนอยู่
ลุงพยักหน้าให้เขานิ่ง ๆ
เขาก็พยักหน้ากลับเบา ๆ อย่างเงียบ ๆ
ก่อนจะหันหลังกลับเข้าห้อง
และในวินาทีที่เขากำลังจะปิดประตูระเบียง
เสียงทุ้ม ๆ ของลุงก็ดังตามมาเบา ๆ
“ไม่ต้องใส่หรอก พ่อหนุ่ม… เห็น ๆ กันหมดแล้ว”
“ทำตัวตามสบายเถอะ”
ไม้เอกหยุดอยู่ตรงนั้น
ไม่หันกลับ
ไม่พูดอะไร
แค่ยืนอยู่นิ่ง ๆ แล้วค่อย ๆ ดึงประตูปิดกลับเข้าห้องเงียบ ๆ

ตกเย็นวันเดียวกัน
คำพูดของลุง… มันวนในหัวทั้งวัน
เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกวูบ ๆ ตอนได้ยิน
แต่ตอนนี้เขาแค่อยากทำแบบเดิม
แค่… อยู่ในห้องของตัวเอง โดยไม่ต้องใส่อะไรเลย
ตอนเย็น เอกอยู่ในห้อง
เหมือนทุกคืน
และเขา… ไม่ใส่อะไรเลย
เปลือยล่อนจ้อนทั้งตัว
แสงไฟจากห้องเขาสาดออกไปเหมือนทุกที
เขานั่งพิงเตียง อ่านหนังสือ
เดินไปหยิบน้ำ
เขาแอบเหลือบตามองตรงระเบียงฝั่งตรงข้าม
ลุงคนนั้น…
อยู่ตรงนั้น
นั่งอยู่ที่เก้าอี้ไม้เก่า ๆ ริมระเบียง
ไม่มองมา
ไม่แสดงท่าที
แค่… อยู่ตรงนั้น
ภาพของเขาในห้องที่เปิดโล่ง กับอีกคนที่นั่งอยู่เยื้อง ๆ แบบไม่พูดอะไร
กลายเป็นบางอย่างที่ทำให้ใจเต้นแรงแบบแปลก ๆ
เหมือนกำลังทำอะไรที่ “ไม่เหมาะ” แต่กลับรู้สึก “ใช่” อย่างประหลาด
วันเวลาผ่านไป
สิ่งที่เคยเป็นเรื่อง “ผิดปกติ” สำหรับไม้เอก
ตอนนี้… มันกลายเป็น กิจวัตรประจำวัน
เอกเริ่มรู้สึกว่าความสัมพันธ์ที่ดูแปลกประหลาดระหว่างเขากับลุงตึกตรงข้ามได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันโดยไม่รู้ตัว
หลังจากวันนั้นที่เขาตัดสินใจจะทำตัวเหมือนเดิม การพูดคุยผ่านระเบียงเริ่มเกิดขึ้นบ่อยครั้ง
บทสนทนาธรรมดา ๆ อย่างเรื่องอากาศ การจราจร หรืองานอดิเรก กลับถูกเติมเต็มด้วยความตื่นเต้นที่เอกเองก็ไม่อาจอธิบายได้
ทุกครั้งที่ลุงมานั่งตรงระเบียง เอกก็จะยืนคุยกับเขาอย่างเป็นธรรมชาติ
ทั้งที่ตัวเอง... ไม่ได้ใส่อะไรเลย
ร่างกายเปลือยเปล่าเผยให้เห็นทุกส่วนสัดแบบไม่มีอะไรปิดบัง
แก่นกายขนาดใหญ่ของเขาราบไปกับแรงโน้มถ่วง แขวนตัวลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ
ทุกครั้งที่ลุงเหลือบตามอง เอกกลับรู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้ากำลังไหลผ่านร่างกายของเขา
“ตื่นเช้าจังนะ วันนี้ไปซ้อมบอลหรือเปล่า?” ลุงถามด้วยน้ำเสียงปกติ
“ครับ เดี๋ยวช่วงสาย ๆ ผมจะไป” เอกตอบด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ยืดเส้นสาย บิดตัวจนกล้ามเนื้อเป็นลอนชัดเจน
เขายกแขนขึ้นเหนือหัว เผยให้เห็นวงแขนแน่น ๆ และไรขนรักแร้ที่สวยงาม ยิ่งทำให้รูปร่างของเขาดูสมบูรณ์แบบมากขึ้น
ลุงมองภาพนั้นอย่างชัดเจน ไม่มีการหลบสายตา ซึ่งเอกก็ไม่ได้พูดอะไร เขากลับรู้สึกพอใจที่ได้รับสายตานั้น
แต่เอกก็รู้… ว่าเขาเห็นทุกอย่าง
ตั้งแต่ปลายหัวถอกที่แดงเรื่อ
หมอยรอบโคนที่เปียกเหงื่อบาง ๆ
และวันหนึ่ง…
ไม้เอกเดินออกมาที่ระเบียงตอนเย็น
วันนี้… เขารู้สึกเงี่ยนแต่เช้า
ควยของเขาแข็งตั้งแต่ยังอยู่ในห้อง
แต่เขาไม่ได้เลือกที่จะช่วยตัวเองจนเสร็จ
เขาแค่ออกมายืน และเจอลุง
“วันนี้อากาศดีนะครับลุง”
“ดีมากเลยพ่อหนุ่ม แดดไม่แรงเท่าเมื่อวาน”
ไม้เอกยืนคุย ในสภาพควยตั้งเด่เต็มแรง
ลำควยหนาแข็ง หัวถอกชี้ขึ้นตรง
น้ำใส ๆ เยิ้มเป็นสายจากรูปลาย
หยดลงตามแนวเส้นเลือดมาถึงโคน ก่อนจะหยดติ๋งใส่ปลายเท้า
เขาไม่ได้ปิด ไม่ได้ซ่อน
ไม่ได้แม้แต่จะเอามือปิด
เขายืนเต็มตัว
คุยปกติเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่มีอะไรผิดแปลก
และ… มันกลับทำให้เขาเงี่ยนมากกว่าเดิม
เขารู้สึกว่าการยืนคุยกับลุงในสภาพเปลือยเปล่าแบบนี้ได้กระตุ้นอารมณ์เขาโดยไม่รู้ตัว
“เออ ไอ้พวกหนุ่ม ๆ มันก็เงี่ยนง่ายแบบนี้ล่ะ” ลุงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงติดตลก
เอกหัวเราะแห้ง ๆ พลางตอบกลับไปว่า
“คงงั้นครับ”
แต่ลึก ๆ ในใจเขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่เริ่มพลุ่งพล่าน
หลังจากนั้น การพูดคุยธรรมดาระหว่างพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไป
เอกไม่อายอีกต่อไป เขายืนแก้ผ้าอย่างเต็มที่ และบางครั้งก็ปล่อยให้แก่นกายของเขาตื่นตัวต่อหน้าลุงโดยไม่ได้ทำเป็นปกปิด
ยิ่งคุยก็ยิ่งเงี่ยน ยิ่งเห็นสายตาของลุงที่จับจ้องมาที่ร่างกายเขาโดยตรง หัวควยของเขาก็ยิ่งกระดก น้ำอยากสีใสเยิ้มเป็นสาย
วันหนึ่งเอกอดใจไม่ไหว เขาเลื่อนมือไปลูบแก่นกายตัวเองช้า ๆ ขณะคุยกับลุง ทำทีเป็นเกา แต่ในความเป็นจริงเขารู้ดีว่าตัวเองกำลังทำอะไร
ลุงที่เห็นภาพนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แค่ยิ้มบาง ๆ อย่างเข้าใจและปล่อยให้เอกทำในสิ่งที่เขาต้องการ



ทวิตเตอร์หรือx นักเขียน ✍️ @hawwhan   
ทักข้อความมาเม้าท์ได้ ทวงนิยายได้ ชมได้ ติได้ สอบถามเพิ่มเติมได้ครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

netnet132526

คฝตามนะ

jarus

อ่าสนุกครับีเสียวอยู่ด้วบย