copy รด. พี่ขอโทษ 1

Mavan

ถ้าใครเคยอ่านแล้วขอโทษด้วยนะครับ เพราะ copy มา

ผมชื่อโอ้ต ผมเพิ่งเรียนจบแพทย์ทำงานอยู่รพ.ในกทม.ผมก็หน้าตาธรรมดาๆแบบไทยๆนี่แหละครับ ผิวสีน้ำผึ้ง สูง177  วันนี้เป็นวันครบรอบ1ปีสำหรับผมกับคนๆนึงที่เดินเข้ามาในชีวิตผมและสอนให้ผมรู้จักกับคำว่า “รัก”
   บ่ายวันศุกร์ฤดูฝน บรรยากาศมืดครึ้มอึมครึมช่างน่านอนอะไรได้ขนาดนี้ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยขณะนั่งอยู่ในร้านอาหารของห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากที่ทำงาน กำลังวางแผนการใช้เวลาให้สิ้นเปลืองที่สุดสำหรับเสาร์-อาทิตย์ ผมก็กินไปคิดไปจนได้ข้อสรุปว่า จะดูหนังใหม่ที่เพิ่งเข้า จะซื้อเฟอร์นิเจอร์กับของใช้เข้าบ้าน แล้วก็จะช็อปให้เงินเดือนหมดกันไปข้างนึง วันอาทิตย์จะไปเดินจตุจักรหาสัตว์เลี้ยงซะหน่อย  ผมออกจากร้านอาหารกำลังจะเดินออกมาแล้วก็   โครมม..  “ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชิหายแล้ว เดินชนชาวบ้านเค้าจนได้ “นี่คุณ! เดินยังไงไม่ดูเลยหรอ เสื้อผมเลอะหมดเลยเนี่ย เฮ้ยย!! เค้กก” ผมขยับแว่นตาให้เข้าที่แล้วมองคนที่กำลังยืนด่าผมอยู่ฉอดๆๆ  ลักษณะภายนอกก็เด็กม.ปลายโรงเรียนเอกชนธรรมดาตัวขาวๆหน้าตี๋ๆผอมๆเตี้ยกว่าผมอีก แต่ทำไมปากจัดจังฟระ_*_  “คุณต้องรับผิดชอบนะเค้กผมเละหมดแล้วเสื้อผ้าผมก้เลอะผมต้องไปบ้านเพื่อนอีกเนี่ย#$%##!!@@#$”บลาๆๆๆ ผมเก็บคำด่าแทบจะไม่หมด ผมมองดูสภาพน้องเขาก็รู้สึกสำนึกผิดอยู่ที่ทำน้ำผลไม้ของน้องเขาหก ทำเค้กน้องเขาลงไปกองกับพื้น แต่ไอ้ที่ใส่ผมเป็นชุดเนี่ย รับไม่ได้! “น้องครับ พี่ขอโทษนะเรื่องเค้กพี่จะจ่ายเงินให้ เรื่องชุดน้องจะให้พี่ทำยังไง”ผมก็เริ่มจะอารมเสียแล้วเหมือนกันนะ- -“ “ผมจะไปงานวันเกิดเพื่อนต้องใส่ชุดใหม่และคุณที่ทำชุดผมเลอะ ก็ต้องซื้อชุดใหม่ให้ผมด้วย”น้องเขาบอกมา ผมก้เริ่มจะอายๆคนแถวนั้นที่มองๆมาอยู่เหมือนกันก้เลยตอบตกลงน้องเค้าไป โดยที่ไปซื้อชุดใหม่กับน้องเค้าเป็นอันดับแรก “เอาชุดนี้แหละครับ”น้องเขาหันไปส่งชุดให้กับพนักงาน เขาได้กางเกงยีนส์ กับเสื้อยืดยกปกแล้วก็รองเท้าหนัง(นี่มันจะไปเดินแบบหรือเปล่าวะเนี่ย) “ทั้งหมด 7,XXX บาทค่ะ” “ฮะ!!!”ผมร้องด้วยความตกใจ ทำไมของสองสามอย่างมันแพงจังกรูโดนเด็กหรอกหรือเปล่าวะเนี่ยยเงินเดือนกรู ทีวีแอลซีดีของช้านนนนT^T ผมจำใจยอมจ่ายเงินแล้วรับบิลมาดู โหหห..ไอ้เด็กเวร!เสื้อมึงนี่ตัวละ 1,550 รองเท้าคู่ล่ะ4,500 กางเกงมันอีกพันกว่าบาท เดือนนี้กรูต้องกินข้าวกับเกลือแน่ๆT T ต่อมาไอ้เด็กกางเกงน้ำเงิน(ที่ตอนนี้เปลี่ยนชุดแล้ว)ก้ลากผมไปซื้อเค้ก หมดไปอีก950  “คุณครับไปส่งผมที่บ้านเพื่อนหน่อยได้มั้ย?”ไอ้เด็กบ้านี่ทำมาอ้อน น่ารักตายล่ะ(แต่ก้น่ารักจริงๆอ่ะ55)ผมก็ต้องกลับบ้านเหมือนกันนะ “น้องครับ น้องเป็นใครพี่ไม่รู้ พี่รู้แต่ตอนนี้น้องทำพี่เสียเงินเสียเวลามามากพอแล้ว น้องก็มีมือมีเท้านะครับทำไมไม่ไปเอง หรือน้องต้องการอะไรอีก”ในที่สุดความอดทนของผมก็หมดลง ระเบิดเลยซิ่ครับ ท่าทางน้องเค้าอึ้งไปเลยครับ “เอ่อ ครับขอโทษด้วย”น้องเขาบอกแค่นั้นแล้วก้เดินจากไปในพริบตา
     สามวันต่อมา ผมนั่งทำงานอยู่ในห้องตรวจ มีคนไข้น่าจะรายสุดท้ายของวันแล้วล่ะ เดินเข้ามา“สวัสดีครับคุณหมอ”มารยาทดีจังแต่ทำไมเสียงมันคุ้นๆอ่ะ เค้าทักทายผมด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงอาการหวัดอย่างชัดเจน “เป็นอะไรมาครับ” ผมที่ตอนแรกหันหลังจัดกระเป๋าอยู่หันกลับมาเผชิญหน้าตรงๆกับคนไข้  เฮ้ยย!! ไอ้เด็กที่กรูเดินชนวันนั้นนี่หว่าวันนี้ใส่ชุดรด.ด้วย(ทำไมมันน่ารักกว่าวันนั้นอีกง่ะ5555) วันนั้นน้องเค้ายังไม่รู้ครับว่าผมเป็นหมอแล้ววันนี้ผมก็ใส่แมดด์อยู่ด้วยน้องเขาไม่น่าจะจำได้ “ก็มีไข้น่ะครับ ไอจาม มีน้ำมูกฯลฯ” ผมก็ตรวจให้น้องเขา แล้วก็สั่งยา “ขอบคุณครับ”น้องเขายกมือไหว้ผม ผมก็รับไหว้ แล้วน้องเขาก็ลุกเดินออกไป แต่ก่อนไปนี่สิ่ “พี่ครับเรื่องเมื่อวันก่อนขอโทษด้วยนะครับ ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้โกรธส่วนเรื่องค่าชุด ผมมีเงินเมื่อไรแล้วผมจะเอามาใช้คืนให้”อ้าววจำกรูได้ซะงั้น ปล่อยกรูเก็กซะหน้าเมื่อยเลย- -“ “จำผมได้ด้วยหรอครับ”ผมถามไปงั้นอย่างไม่รู้จะพูดอะไร “จะมีซักกี่คนเชียวครับใส่แว่นสีน้ำเงินสดขนาดนั้น”สรุปมันจะสื่ออะไร “วันนี้น้องว่างมั้ยครับ”ผมถาม “ว่างครับมีอะไรหรือเปล่า”เขาถาม “ผมอยากคุยด้วยรอผมก่อนได้หรือเปล่าผมจะกลับแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวเสร็จแล้วผมไปส่งที่บ้าน” น้องเขาดูลังเลแต่ก็รอผม น้องเขานั่งรถออกมากับผมตอนนี้รถติดไฟแดงอยู่ “มีอะไรหรอครับ?”น้องเขาถาม “ผมอยากรู้จักน้องน่ะ^^!” “แค่เนี้ยหรอครับ?”อ้าววก็กรูอยากรู้จักมึง ยังต้องมีอะไรอีกหรอ “อื้ม”ผมตอบสั้นๆ “ชื่ออะไรครับ อายุเท่าไร บ้านอยู่ใหนหรอ แล้วเรียนที่ใหน” “ผมชื่อข้าวโอ้ต อายุ17 บ้านอยู่แถวๆสีลม รร.ไม่ไกลจากบ้าน”อ้าววว ชื่อเดียวกับกรูอีก “แล้วพี่ล่ะครับ”น้องเค้าถาม “ผมชื่อโอ้ต อายุ27” แล้วก็แอบเห็นน้องเขาบ่นพึมพำอะไรเบาๆ “มีอะไรหรอครับ?” “เปล่าครับ เริ่มรู้สึกว่าชื่อมันโหลๆและ” “ทำไมครับชื่อเดียวกับพี่แล้วมีไร” “เชยอ่ะ เก่าๆยังไงไม่รู้พี่แก่กว่าผมตั้ง10ปีอ่ะแต่ยังชื่อเดียวกะผมเลย” “งั้นพี่ตั้งชื่อให้ใหม่เอามั้ยครับ” “ไม่เอาอ่ะกลัวได้ชื่อแปลกๆ แปลกเหมือนคนตั้งอ่ะ”อ้าวว..กวนตีน ผมเลยแกล้งออกรถแรงๆครับ น้องเค้ารีบคาดเข็มขัดเลยครับ5555 แกล้งเด็กสนุกจริงๆ “จอดๆๆเลยผมจะลงแล้ว” “บอกดีๆสิ่ครับ”555ได้โอกาส “พี่หมอสุดหล่อครับ ขับช้าๆหน่อยครับผมยังไม่อยากตาย!”นั่นประชดกรูอีก แต่ก้น่ารักดีอ่ะ ผมเลยลดความเร็วของรถลง แล้วเลี้ยวเข้าไปจอดในร้านอาหารที่มาบ่อยๆ “ถึงแล้วครับ”ผมบอกแต่น้องเค้ายังเงียบ หรือว่าจะโกรธเรา ผมเลยลงจากรถแล้วไปเปิดประตูฝั่งน้องเขา “ลงมาเถอะครับ”เงียบบ... “โอ้ตจะลงเองหรือจะให้พี่อุ้ม”นิ่ง... จะลองของใช่มั้ยหึๆๆ ผมก้มตัวลงไปอุ้มน้องเค้าเลยครับ “โอ้ยย..ว้ากก ปล่อยๆๆ ผมเดินเองได้ไม่ต้องอุ้ม”น้องเค้าก็ทำท่างอนๆใส่ผมแล้วก้เดินเข้าไปในร้านอาหารโดยมีผมเดินตามไป หุๆๆน่ารักโฮกก อย่างอนนานนะไม่งั้นผมอดใจไม่ใหวแน่อิอิอิ ผมกับน้องเข้ามานั่งในร้านผู้คนเริ่มจะทยอยเข้ามาบ้างแล้วเหมือนกัน เราสองคนนั่งทานกันงียบๆ จนผมเริ่มจะอึดอัดแล้วนะ “โกรธพี่หรอครับโอ้ต”เงียบบอีกเหมือนเดิม “พี่ทำอะไรให้โอ้ตไม่ชอบใจพี่ขอโทษแล้วกันนะครับ”น้องเค้ามองหน้าผมตรงๆแล้วก้พูดออกมา “ทำไมพี่ต้องทำดีกับผมด้วยครับทั้งๆที่เราก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน” “ให้พี่ตอบตรงๆนะ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พี่เห็นเราแล้วพี่อยากแกล้งอ่ะ^^” “พี่ชอบผมหรองัย?”อึ้งพอสมควร ผมเพิ่งเจอน้องเค้าไม่ถึง3ครั้งเลยผมจะชอบน้องเค้าได้ยังไง แต่เสียงๆนึงในหัวกลับต่อต้านออกมาเบาๆว่าใช่ เงียบกันไปอีกพักใหญ่ ผมทานอาหารกันเสร็จแล้วกำลังจะกลับบ้านโอ้ตขอตัวไปเข้าห้องน้ำส่วนผมนั่งรอที่โต๊ะ แต่ทำไมนานจังนี่มันจะ15นาทีแล้วนะน้องเค้าบอกว่าจะไปฉี่เฉยๆนิ่ ผมเลยตัดสินใจเดินไปดู
“เฮ้ยมึงอ่ะ โรงเรียน..หรอวะ” “มีอะไร”เสียงโอ้ตตอบกลับไป “พูดดีๆไม่เป็นหรือไง”เสียงชายคนนั้นตอบกลับมา “ทำไมต้องดีกับคนอย่างมึงด้วย เฮ้ย!จะทำอะไรอ่ะ ปล่อยกุ...”เสียงของโอ้ตขาดหายไป ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำภาพที่ผมเห็นคือโอ้ตถูกดันจนติดกับผนัง ปากถูกปิดสนิทด้วยปากของอีกคน “มึงทำอะไรแฟนกูวะ”ผมพูดออกไป เด็กมหาลัยคนนั้นหันมามองหน้าผมอย่างท้าทาย “นี่แฟนมึงเหรอ หัดอบรมสั่งสอนให้พูดเพราะๆบ้างนะ”ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อมันเลย “มึงจะทำอะไรกู!”เสียงมันดูตกใจอยู่เหมือนกัน มันผลักผมออกแล้วก้ซัดผมมาหมัดนึง เจ็บสิ่ครับ ผมสบถออกมาแล้วก็ซัดมันคืนครับโดนไปหลายทีเหมือนกันผมไม่ได้โกรธอะไรเท่าไหร่ที่มันทำผมแต่มันทำโอ้ตผมไม่ยอม “พี่โอ้ตพอเถอะ ไปเถอะครับ”โอ้ตเข้ามาห้ามผม แล้วพาผมออกมา ผมขับรถออกไปเรื่อยๆ “บ้านเราอยู่ใหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง”น้องเขาก็บอกทางมา พอรถผมไปจอดหน้าบ้านน้องเค้าบ้านกลับดูเงียบๆ “ไม่มีใครอยู่บ้านหรอครับ” “บ้านผมไม่มีคนอยู่อ่ะ ที่บ้านไปต่างจังหวัด” “ให้พี่อยู่เป็นเพื่อนมั้ย?”ผมถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเผื่อน้องเค้าอาจจะอยากมีเพื่อน “ก้ได้ครับ..”น้องเค้าบอกเรียบๆแค่นั้นแล้วก็ลงจากรถเดินเข้าบ้านไป ผมเดินเข้าไปในบ้านของโอ้ต ดูจากลักษณะแล้วก้พอจะดูออกว่าค่อนข้างมีฐานะทั้งเฟอร์นิเจอร์และข้าวของเครื่องใช้ ผมนั่งลงที่โซฟาโอ้ตก้หยิบน้ำมาให้ “ขอดูหน่อยครับ”โอ้ตจับเบาๆที่คางผม “เจ็บหรือเปล่า ปากแตกเลย” “ไม่เจ็บหรอกครับโอ้ตล่ะมันทำอะไรอีกหรอเปล่า”ผมถาม น้องเขาส่ายหน้า แต่ก็ดูตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน “แล้วทำไงถึงไปมีเรื่องล่ะ” “ก็ผมล้างมืออยู่อ่ะแล้วมันก็เข้ามาถามนั่นถามนี่ พูดมึงๆกูๆผมไม่ชอบ แล้วมันก็..”โอ้ตเงียบไป ผมจับแขนน้องเขาเบาๆ “ไม่เป็นไรนะครับ อย่าไปพูดถึงมันดีกว่า” แล้วผมก็จูบเบาๆที่ปากของโอ้ต “พี่ลบให้แล้วนะครับ คิดซะว่ายังไม่เคยเสียให้ใครก็แล้วกัน”น้องเค้าก็หน้าแดงก้มหน้าพยักหน้านิดหน่อย ผมขยี้หัวของโอ้ตเบาๆ “รด.ตัวน้อย” น้องเขาก็หันมามองผม “แล้วที่พี่พูดล่ะครับ มันหมายความว่าไง”หุๆๆเรื่องที่บอกว่าเป็นแฟนผมสิ่นะ แกล้งซะหน่อยดีกว่า “เรื่องอะไรล่ะครับ” “ก็เรื่อง..นั้นน่ะในห้องน้ำน่ะครับ”หึๆๆหน้าแดง “เรื่องใหนล่ะครับ”แอ๊บอินโนเซนท์อีก555 “โอ้ยย ก็ที่พี่บอกว่าผมเป็นแฟนพี่อ่ะ”5555น้องเค้าหน้าแดงใหญ่เลยครับ เขินใหญ่เลย “พี่ก็..หมายความตามที่พูดอ่ะ><” “บ้า!!”นั่นเขินไปกันใหญ่แล้ว ผมเลยดึงน้องเค้าเข้ามากอดแล้วก้ต่างฝ่ายต่างเงียบ น้องเค้าตัวสั่นๆเหมือนมีเสียงสะอื้น “เป็นอะไรหรอครับ”ผมถามด้วยความตกใจ “ไอ้พี่หมอโอ้ตบ้า”อ้าววสรุปแล้วมันร้องไห้เพราะดีใจใช่มั้ยเนี่ยย “พี่สัญญานะครับว่าพี่จะดูแลโอ้ตตลอดไป”ผมจูบเบาๆที่หน้าผากของโอ้ต แล้วค่อยๆเช็ดน้ำตาออก ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาหยดเล็กๆ น่ารักไปอีกแบบ         
ผมหลับไปนานเท่าไรแล้วไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เจ้าคนที่ผมหนุนตักอยู่สะกิดเข้า “มีอะไรหรอครับ”ผมลุกขึ้นนั่งถามน้องเขา “ตี1แล้วครับพี่โอ้ต พี่โอ้ตขึ้นไปนอนบนห้องผมไหม?” ฉิบหายกรูหลับไปตอนใหนนน.. จะกลับบ้านก็ดึกมากๆแล้วงั้นนอนนี่ดีกว่า“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวพี่นอนตรงโซฟานี้แหละ” “ยุงเยอะนะครับ ขึ้นไปบนห้องผมดีกว่า”โอ้ตชวนอีก และด้วยความที่ผมเป็นคนขี้เกรงใจเลยตอบตกลง ผมเดินตามโอ้ตขึ้นบันไดเข้าไปในห้อง ข้างในห้องมีโต๊ะคอม โต๊ะหนังสือตู้เสื้อผ้า เตียงนอน โต๊ะกระจกถูกจัดไว้อย่างลงตัว ทั้งห้องทาด้วยสีฟ้าอ่อนและฟ้าเข้ม รวมทั้งที่นอนและชุดต่างของโอ้ตๆที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าส่วนใหญ่ก็เป็นสีฟ้าและน้ำเงิน “โอ้ตชอบสีฟ้าหรอครับ”ผมถาม “ครับ..ใช่มันดูสบายๆดี  เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อนนะพี่โอ้ตนอนบนเตียงผมได้เลย”พูดจบเจ้าตัวก็ปล่อยผมไปนั่งบนเตียง แล้วก็ถอดเสื้อนอกรด.ออกซะงั้น! ไม่พอครับยังจะถอดเสื้อยืดตัวในอีก “โอ้ตจะทำไรอ่ะครับ..” “เอ้า ..ก็ผมบอกว่าผมจะอาบน้ำ แล้วนี่ก็บ้านผม..” นั่นสิ่นี่ก็บ้านเค้าแต่..เฮ้ยย!! จะถอดกันตรงนี้เลยหรอ ว่าแล้วก็ถอดเสื้อยืด และกางเกงออกเหลือแต่บอกเซอร์ โอโหห..แม่เจ้า เด็ก17ทำไมมันน่ารักจังวะ ขาว เนียน กล้ามท้อง (กรี๊ดดดดด... //ในที่สุดคุณหมอและผู้แต่งก็สาวแตก>.<) “พี่โอ้ตมีอะไรหือเปล่าครับหน้าแดง หรือว่าร้อน?แอร์ก็เปิดแล้วนะ”นี่มันจะแกล้งกันหรือเปล่าเนี่ยย.. แอร์น่ะหนาวจะตายอยู่แล้ว แต่น้องอ่าสิ่ครับบเลือดกำเดาพี่จะพุ่ง ไม่พอยังเดินเข้ามาเอามือแตะหน้าผากผมอีก แล้วยิ่งเห็นไกล้ๆทุกสัดส่วนแบบนี้ โฮกกก.. จะไม่ไหวแล้ว “เอ่ออ..โอ้ตไปอาบน้ำเถอะครับ”ผมพูดตะกุกตะกัก แต่โอ้ตกลับนั่งยองๆลงข้างหน้าผม “”พี่โอ้ตเป็นไรป่าวครับ ดูเหมือนไม่สบาย” ไอ้บ็อกเซอร์เนี่ยมันขาสั้นมากก็ทำให้เผลอมองเข้าไปในขางกางเกงน่ะสิ่ครับ อันเดอร์แวร์สีเทา เซลล์สมองผมตอบกลับมาเบาๆ(ฮว้ากกก ไม่ไหวแล้ว) ผมดึงตัวน้องเขาขึ้นมาแล้วบดริมฝีปากลงไปบนปากของน้องโอ้ตอย่างแรง น้องเค้าได้แต่ส่งเสียงอื้อๆ อาๆ ทั้งดิ้นทั้งขัดขืน แต่ผมก้ไม่ยอมปล่อย จนเวลาผ่านไปซัก5นาทีน้องเขาถีบเข้ามาที่ท้องของผมด่าผมอย่างแรงจนผมผละออกมาจากตัวน้องเขา ผมไม่สนใจอะไรแล้วว่าน้องเขาจะพูดอะไรจะขออะไรจะร้องไห้หรือเปล่า กลับรู้สึกโกรธจัดมากกว่า น้องเขาลุกหนีแต่ผมกระชากตัวน้องเขากลับมากดลงบนที่นอน ทั้งกัดและดูดที่ยอดอกของน้องเขาอย่างแรง “โอ้ย..”น้องโอ้ตร้องออกมา ผมดึงบอกเซอร์กับชั้นในของโอ้ตลงแล้วรูดซิบกางเกงของตัวเองออก เอาแก่นกายของผมกระแทกเข้าไปทีเดียวจนมิด “”โอ้ยยยยยยยย.. เอาออกไป ผมขอร้องล่ะครับ นะครับพี่หมอ นะๆๆ เอาออกไปเถอะผมเจ็บครับ”แต่แทนที่ผมจะฟังผมกลับมีอารมณ์มากขึ้นขยับเข้าออกไม่ยั้ง จนไกล้จะเสร็จผมก็ทำแรงมากขึ้นกว่าเดิมอีก “อ้า.. อย่า..  พี่หมอ อย่า ผมเจ็บ ฮืออๆๆ ” จนในที่สุดผมก็ปล่อยเข้าไปข้างในของน้องโอ้ต แต่แทนที่ผมจะเอาออกมาผมกลับทำอีกหลายครั้ง จนตี5 น้องโอ้ตหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ผมได้สติก็มองไปรอบๆบนเตียงผ้าที่เคยเป็นสีฟ้ามีแต่คราบอสุจิของผมและคราบเลือดของโอ้ตหลายที่ บนตัวโอ้ตก็เช่นกัน  มีแต่รอยฟกช้ำดำเขียวรอยจูบคราบอสุจิคราบเลือด โอ้ตนอนตะแคงหายใจเข้า-ออกช้าๆ บริเวณด้านหลังยังมีเลือดไหลซึมออกมา รอยน้ำตายังติดอยู่ที่แก้ม ภาพและเสียงที่โอ้ตร้องไห้ร้องขอให้ผมหยุดค่อยๆหมุนเข้ามาในหัว นี่กรูทำอะไรลงไป กรูพรากผู้เยาว์เด็กไม่ถึง18 เค้าไม่ได้ยอม กรูไปข่มขืนเขา เขาไม่ได้อ่อยไม่ได้ยั่วแล้วกรูไปทำเขาทำไม ผมน้ำตาไหลสำนึกผิดกับการกระทำของตัวเอง....
(มีต่อครับ วันนี้ผู้แต่งเหนื่อยแล้ว//โดนคุณแม่ด่าT T ไว้วันหลังจะมาต่อครึ่งหลังให้)//ใครไม่คอมเม้นท์ขอให้ สั้นลงๆสาธุ!!

ิbababra

ขอบคุณครับผม

cokeiiz

ขอบคุณมากๆครับ

mewmix

ขอบคุณมากครับ

mewmix

ขอบคุณมากครับ

Medmayom

ขอร่วมได้รับความรู้สึกดีๆด้วยคนคับ
ขอบคุณนะ

OOPSLININ

น่าสนุกจังเลยนะเนี่ยอิอิ

werawe

ขอบคุณครับ

pndu62

ขอบคุณนะค้าบๆๆ

uree

ขอบคุนมากคร้าบบบ

pondkong

ขอบคุณครับ

wwballer

น่าสนใจดีเหมือนกัน

man__Poon

ขอบคุนนะครับๆ

dol19

ขอบคุณครับผม

Blotss

ขอบคุณครับ

mew

ขออ่านหน่อยนะครับ

abc55

ขอบคุณมากมาย

butane

ขอบคุณมากนะครับ

sutinubon

ขอบคุณค๊าบ

Leolee

รด น่ารักทุกนาย