เอเอ

เหล้า

ผม...ตามตื๊อผู้ชายคนหนึ่งอยู่....เขา...มีนิสัยเป็นผู้หญิงแต่ยืนกรานว่าขอมีเมียเป็นผู้หญิงที่ท้องได้!

โธ่โถ....ผมอยากจะหัวเราะ...ยังเรียนไม่จบเลยอยากจะได้เมียมีลูกกับใครๆกันแล้วหรอ?

ผมน่ะ...มั่นใจตัวเองสูงแต่ก็ไม่อยากจะนิ่งนอนใจให้สาวๆมาหลงคารมเขามากไป...เดี๋ยวเขาก็ได้เมียได้ลูกมาเป็นไม้กันหมาอย่างผมไปซะก่อน...

"เอ"เป็นชื่อของเขาซึ่งผมเรียกว่า"เอเอ" เพื่อนๆเรียกเอเอของผมว่า เอซี่ ซะงั้น~

ผมชอบตามก้นเอเอไปทุกที่...แม้กระทั่งห้องพักยังลงทุนจ่ายคนเดียวให้เขาพักฟรีๆ..แต่นิสัยของเอเอยังไงเขาก็เอาเงินยัดใส่มือผมเสมอ...เขากลัวเป็นหนี้บุญคุณคนจะตาย!

"นี่เหล้า!เธอจะไปไหนก็ไปปะ...ไม่อยากเห็นหน้า!"เอเอชอบพูดให้ผมน้อยใจ

"ดี....ไม่อยากเห็นก็จะยิ่งตาม..."

"ฮึ่ย!...เออ....ฉันอยากเห็นหน้าเธอมากก.."เอเอประชดเข้าให้

"ดีใจจัง....พูดแล้วห้ามกลับคำ..ฉันก็จะอยู่ให้เห็นอยู่นี่นี่แหละ"ผมลอยหน้าลอยตาพูดได้...ทั้งๆที่ใจมันก็แอบบิ่นไปเล็กน้อย...คำพูดของเขาไม่เคยถนอมใจบางๆของผมบ้างเลย...

"บ้าที่สุด...ฟังภาษาคนดีๆไม่รู้เรื่องรึไง?บอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันก็ยังจะตื๊ออยู่นั่นแหละ..."เอเอบ่อยพร้อมๆกับท่าทางสะบัดสะบิ้งทำเอาผมน้ำตาตกใน...ผู้ชายอย่างเอเอ..ใจร้ายที่สุด!...ผู้ชายที่ไหนจะชอบแต่งหน้าวะ?...ถึงจะแต่งตัวเป็นผู้ชายก็เหอะ...ท่าทางแบบนี้ไม่ใช่ผู้ชายปกติทั่วไปนี่หว่า...
ในใจผมเถียงขาดดิ้น........ผู้ชายประเภทเอเอจะไม่ชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไง....การคาดเดาไม่เคยพลาดนี่หว่า....

เรื่องราวมันยืดเยื้อมานานตั้งแต่ผมพบเอเอตอนปีหนึ่ง....ผมก็จีบอย่างนั้นเรื่อยมาจนขึ้นปีสาม!!!

ย้ำว่า.....เป็นปีๆ!!

เอเอเข้าใจว่าผมเย้าแหย่เล่นอยู่ตลอด....เลยหรือไง??

ผมเช็คเฟสบุ๊คตอนเช้าก็พบเรื่องช็อค....ภาพคู่!!

เอเอเปิดตัวกับผู้หญิงคณะมนุษย์.....ท่าทางไม่เบาเลย!

ผมหวั่นใจกว่าทุกครั้งเพราะครั้งนี้ สาวสวยคนนี้ดูเป็นคนเรียบร้อย น่ารัก อ่อนหวาน....ผมจะกล้าไปห้ำหั่นกับสาวน้อยคนนี้ได้อย่างไรกัน???

แววตาของเธอใสซื่อ....รอยยิ้มธรรมชาติ....สวยน่ารัก.....ถ่ายรูปคู่กับเอเอไปทำบุญที่วัด.....

ผมหงอยไปเลย...

"ไม่ไปเรียนหรอ?"เอเอถามขึ้นมา...ผมเอาแต่มุดในผ้าห่ม

"ไม่อ่ะ....ไม่สบาย..."ผมใช้ข้ออ้าง

"สำออย!..."เอเอด่าเข้าให้แล้วก็ไปเรียนโดยที่ไม่ถามอะไรหรือใส่ใจผมสักคำ

ผมเจ็บปวด.......

jemmifer

ทำใจ ทำใจ ทำใจ และต้องกินยา ทำใจ....

JEM

กินยาทามจัยซิครับ หรือกินยาตามตื้อซิ

yaifaiz

ตอนแรกเห็นหัวกระทู้ แอบ งง เกี่ยวไรกะคำว่า เอเอ
พออ่านเนื้อเรื่องค่อยถึงบางอ้อ

มีภาคต่อป่าวเอ่ย คุณเหล้า เขียนเรื่องแต่ละเรื่องมีลุ้นตลอด

vera

ขอบคุณมากนะครับ

เหล้า

ต่อครับ.....

พอเอเอไปแล้วผมก็ออกมาจากผ้าห่ม...เปิดเพลงรักเศร้าๆให้ตัวเองนั่งซึมเล่นๆ.....ติทส์ไปไหม...ฮ่าๆๆ

เพลงพูดแล้วอยากร้องไห้......ตามด้วยเพลงพักใจชั่วคราว.......ตามด้วยsecondhand serenade ,mayday parade.....

เอาแค่น้ำตาปริ่มๆทรมานใจน้อยๆแต่หนักหน่วงและเนิ่นนานก็พอ....ก่อนจะกำคอขวดออกมาจากใต้เตียง...เหลือติดก้นขวดนิดๆ...เอาสักกรึ๊บละกัน....

ไม่รู้ว่าผมกล่อมตัวเองให้อยู่ใต้ความโหดร้ายนานแค่ไหนแต่รู้เพียงแค่ว่าอารมณ์กำลังได้ที่ถูกตัดให้ขาดสะบั้นด้วยฝ่ามือพิฆาตฟาดมาตบกะบาลอย่างถนัดถนี่....

"นี่หรอไม่สบายของเธอ!!"เอเอมาด้วยใบหน้าที่โมโหจัด.....เขาโมโหผมเพราะผมโกหกหรือเพราะเขาดันเป็นห่วงผมไม่เข้าเรื่องกันแน่???

ในมือของเอเอมีถุงพลาสติกใส่ยาที่อุตส่าห์ไปซื้อในร้านเภสัช.......

"ฮะๆ...."ผมหัวเราะแกนๆ....เหม็นเหล้าในปากตัวเองเสียแล้ว.....ตอนนี้ผมเจ็บปวดยิ่งกว่า!!

เขาไม่แยแสความรักของผมแล้วมาให้ผมคิดเข้าข้างตัวเองไปถึงไหน???....ทำดีกับผมอย่างนี้จะให้ผมคิดว่ายังไง??

"ทำตัวน่าสมเพช...."เอเอกัดฟันกรอดเหมือนสุดจะทนแล้ว

"ครับเอเอที่ผมหลงรัก....."ผมยกมือขึ้นลูบหัวก่อนจะปั้นหน้ากวนประสาทเขาต่อ

"น่าขยะแขยง!!"

"ครับ....."ผมขยับเข้าหาเอเอ

"บ้าที่สุด!!"เอเอผลักผมเต็มแรงแต่ผมด้าน....ได้ใจไหมล่ะ?

"ขืนใจเพราะรักมันอารมณ์แบบนี้นี่เอง...."ผมยังกวนประสาทเขาอยู่....ผมอยากจะทำจริงๆเลยด้วยซ้ำ!แต่ใจเจ้ากรรมมันงี่เง่า!!.......กลัวแต่ว่าจะถูกเกลียด

ผมดึงเอเอมารวบกอดแนบแน่น...จนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

เอเอทำหน้าผิดหวัง...เขาไม่ได้ผิดหวังที่ตัวเองขัดขืนไม่ได้แต่เขากำลังผิดหวังกับเพื่อน!คนๆนี้......

"ผมขอโทษ..."ผมสะอื้นออกมาอย่างน่าละอาย....สุดท้ายก็พ่ายแพ้...ผมยอมแพ้แล้ว

ผมปล่อยเอเอไป....ก่อนตัวเองจะนั่งลงเอาหน้าผากชิดกับพื้น

"ผมรักคุณจนไม่สามารถทำใจเป็นเพื่อนกับคุณได้เลย..บางทีผมอาจจะยังพยายามไม่พอ....ผมขอเวลาอีกสักหน่อยนะ...ผมกำลังพยายามอยู่...."


"เธอมันบ้า!..."เอเอโมโหจนเหวี่ยงขามาเตะต่อย ทุบตี ผม

"ครับ....แต่ผมจะไม่ทำอีกแล้ว....."ผมพูดไปใจก็หวิว.....ผมจะเลิกรักเขาได้จริงๆน่ะหรือ???

"เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน..ฉันสิที่ต้องขอโทษเธอ...ฉันทำให้เธอเป็นบ้า...ฉันผิด...อย่าร้อง.."เอเอใจอ่อนนั่งลงมากอดผม ปลอบผม แล้วร้องไห้กับผม....มันคือสิ่งที่ผมไม่ได้อยากได้!!.....

"ฮือออ.........."ผมปล่อยโฮสมเพชตัวเอง....ทำไมเขาถึงเข้าใจอะไรๆยากจังเลย....ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยยย!!

เอเอพูดอ่อนโยนกับผม...และกรุณาปราณีกับผมมากขึ้น....แต่มันทำให้ผมต่อต้าน!ผมไม่ได้อยากได้เพื่อน!!ในใจผมแย้งตลอดเวลา.....

"ดูดีๆ...เธอก็หน้าตาดีนะเนี่ย...แต่งแบบไหนก็ดูดี..."เอเอเอ่ยปากชมผม....เอาตอนที่กำลังแต่งตัวนี่นะ??

"อือ....ก็งั้นๆแหละ...."ผมใช้คำพูดเรียบเฉยเพื่อ"หลอก"ให้เขารู้ว่าไม่ติดใจอะไรแล้ว....

"ฉันไม่ค่อยชมใครนักหรอกนะ....ยังมาทำเป็นเฉยๆกับคำชมฉันอีก!"เอเอทำหน้าเง้า

"ก็มีคนชมแต่แบบนี้....ก็เลยเฉยๆ...หัดชมอะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นมั่งสิ..."ผมโต้ทันควันเพราะเตรียมสคริปต์ไว้ในหัวแล้ว

"จะให้ชมอะไรล่ะ?"เอเอแหวเสียงสูงประชด

"ชมว่าใหญ่....ยาว.....ก็ได้..."ผมอมยิ้มให้กระจกเงา

"ทะลึ่ง!...."เอเอนั่งไขว่ห้างบนเตียงนอนชั้นล่างซึ่งเป็นของผม

"คิดไปถึงไหนกันครับคุณเพื่อนนนน...ชมว่ากล้ามใหญ่ แขนขายาวก็ได้....ทะลึ่งตรงไหน...ก็ผมมันใหญ่ยาวจริงๆนี่นา..."ผมยักคิ้วให้ตัวเองในกระจก

"ไม่...ว้ายแม่!"เอเอกำลังจะอ้าปากเถียงแต่ก็หลุดอุทานที่ผ้านุ่งผมหลุดลงไปกองในขณะที่ผมหันไปเพื่อแอ๊คท่าโชว์ความหล่อ...ยังพออนุโลมสายตาเขาอยู่ก็ตรงที่เสื้อเชิ้ตของผมมันมีชายที่ยาวลงมามากอยู่แต่....มันก็ไม่ค่อยช่วยอะไรนัก- -

"อุย....โทษที..."ผมยิ้มให้ก่อนจะใช้มือปิด

"ซุ่มซ่าม!"เอเอบ่นก่อนจะเดินหนี

"รอด้วยสิเดี๋ยวใส่กางเกง...."

"กางเกงในน่ะหัดใส่บ้าง!...ให้ตายเถอะ...."

.................................................................

ผมกับเอเอเป็นอย่างนี้แล้วมันดีจริงๆหรือ??.......นักศึกษาดีกรีวิทยาลัยนานาชาติวิ่งไล่ตามนักศึกษาคณะมนุษย์ไปทุกทีี่...ไม่แคร์สายตาใครว่ามองแบบไหน......เข้าใจว่ายังไง.....

ผมไปโบสถ์ครั้งใดก็ได้แต่ภาวนาต่อพระผู้เป็นเจ้าเสมอว่า....ขอให้ความรักที่ล้นหัวใจของผมนี้สื่อความรู้สึก"รัก"ไปถึงเอเอด้วยเถิด.........พระเป็นเจ้าได้โปรดส่งใครก็ได้มาทำให้ผมกับเอเอได้ลงเอยกันสักที......

                                                                 อาเมน


ค่ำคืนที่ฝนตกหนักฟ้าร้องเป็นคืนที่ผมมีความสุขที่สุด......แต่อาจจะลำบากเอเอเสียหน่อย.....

เอเอจะถูกผมอ้อนวอนให้เขาลงมานอนเตียงเดียวกันกับผม.....เหมือนทุกปี......ในฤดูฝน.....

แต่ปีนี้ผมมีความสุขมากกว่าทุกปี....เอเอลงมานอนเป็นเพื่อนผมเองโดยที่รู้ว่าผมต้องการ.......

"ไม่ต้องทำเป็นเก่ง.....รู้หรอกน่าว่ากลัว..."เอเอเข้ามาเบียดผมบนเตียงแคบๆ....

ผมคว้าตัวเขามากอดใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน...เสียงครืน.....เปรี๊ยงปร้าง...ของท้องฟ้าพายุฝนบังคับให้ผมกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น......เอเอเงียบตลอดเวลา....จนผมกลัวว่าเขาเขาจะชิ่งหลับไปก่อน.....

ผมพอใจมาก....ที่พระผู้เป็นเจ้าดลบันดาล....แต่ติดตรงที่แม้จะผ้าห่มผืนเดียวกัน...ตัวของเขายังพันด้วยผ้าห่มของเขาอีกชั้น.....- -"

"ขอบคุณ...ครับ"ผมกระซิบ

"อืม..."เอเอยังไม่หลับ....เขาค่อนข้างเกร็งที่ต้องถูกผมกอด

"คุณคงจะชอบผู้หญิงจริงๆ...ถึงไม่รู้สึกอะไรกับกอดนี้..."ผมคิดในใจ...ขืนพูดไปวงแตกแน่นอน.....

ไออุ่นและระบบร่างกายสัมผัสใกล้กันขนาดนี้....มันเป็นธรรมชาติ.....แล้วกับผมที่มีใจอยู่แล้ว.....ก็.....

"หยุดไปเลยเหล้า!....ถ้าไม่รีบจัดการให้มันสงบเดี๋ยวนี้ฉันจะย้ายที่...ไเอเอแหวเสียงตวาดผม

"โธ่....มันควบคุมได้ที่ไหนล่ะ....ผมสัญญาจะไม่ล่วงเกินคุณ..."ผมชูสองนิ้ว

เอเอหน้าแดงก่อนจะผละไปจากผม

"เสียงฟ้าฝน....ถ้าไม่ทำใจให้รับได้แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกลัว....ฉันไม่ใจดีแล้วนะ....รีบๆหายกลัวอะไรแปลกๆซะที"เอเอตัดบทแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงชั้นบน.....

aomaomaom

ขอบคุณคร๊าบบบ

เหล้า

ผมไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่...ผมจะเลิกทำตัวเป็นคนไร้สาระแบบนี้...

ผมควรที่จะเคารพสิทธิมนุษยชนไม่ใช่หรือ?......ในเมื่อเอเอไม่ได้รักผม....(แต่ผมก็ดันหลงตัวเองคิดเข้าข้างตัวเองทุกที)

ผมก็ไม่ควรที่จะไปบังคับ.....แม้แต่คิดก็ไม่ควรทำ.......

เพื่อนที่ดีที่สุดของผมคือ...เจ้าหน้าใสใจเหลืองอำพันน้ำแข็งลอยโหลงเหลงเย็นเยียบถึงขั้วหัวใจนั่นเอง......

ไอ้เหล้าเพื่อนยาก.........

เหล้า

จบแล้วครับ....

Tedap

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ตกลงเป็นแค่เพือนเหรอ

ballkorn

ขอบคุณคับ

Tedap

ขอบคุณครับ

Tedap

ขอบคุณครับ

daisuke338

ขอบคุณครับ