แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย sand เมื่อ 2012-6-19 22:36
 พอใจในสิ่งที่ได้ที่มีที่เป็น (S-047)
(โดยไม่ทำให้ตนเองและผู้อื่นเดือดร้อนนั่นแหละประเสริฐสุด)
เปรียบเทียบกับนิทาน เรื่องพระฤๅษีกับหมาป่า (คำกลอนแต่งเองนะครับ ให้กำลังใจด้วยนะครับ)
เรื่องมีอยู่ว่า หมาป่าตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ซึ่ง ป่าดงพงไพร คืนวันเพ็ญหนึ่ง จันทร์เต็มดวงใหญ่ ทอแสงนวลใย สุดแสนงามตา ใจหมาพลันคิด ติดตรึงดวงจันทร์ อยากจะเป็นมัน เสียเต็มประดา ปัญญาก็คิด เกิดแรงปรารถนา หากเป็นจันทรา อาศัยผู้มีบุญ ไปหาฤๅษี ให้ท่านเสกที ถ้าเป็นจันที ไม่ลืมพระคุณ เป็นจันทร์สมใจ ไม่นานกลับฉุน มีเมฆหนาหนุน บดบังดวงจันทร์ เดือดร้อนฤๅษี ขอเป็นเมฆที เสกให้หมานี้ เป็นเมฆเร็วพลัน ล่องลอยนภา ไปมาผลุนผลัน กลุ่มเมฆานั้น พลันแตกกระจาย มีลมพายุ พัดเข้ามาสู่ หมาแสนอดสู เป็นเมฆไม่ง่าย อยากเป็นวาโย มุนีช่วยได้ เสกให้เป็นไป พัดพาบ้านพัง หมาเริ่มคะนอง พัดเอาสิ่งของ แต่ลมก็ต้อง สยบจอมปลวกตั้ง อยากเป็นจอมปลวก จนเต็มประดัง หมาเฝ้าคอยนั่ง ขอร้องมุนี ฤๅษีเสกให้ ได้เป็นจอมปลวก สุดแสนสะดวก สมดังฤดี ถูกควายใหญ่ขวิด หวุดหวิดเต็มที่ หมาสุดโกรธี อยากเป็นกระบือ เป็นควายสมใจ เที่ยวขวิดเที่ยวไล่ เกเรไปใหญ่ เจ้าของเสียชื่อ เอาเชือกมาผูก ถูกมัดกับมือ หมาเริ่มตามตื้อ ช่วยเสกอีกที ฤๅษีช่วยเสก จากควายเป็นเชือก ไม่มีสิทธิ์เลือก เป็นเชือกแสนดี เป็นเชือกสุดทน ไม่พ้นหนูผี กัดแทะเล็มมี จนเชือกขาดวิ่น ไม่อยากเป็นเชือก อยากเป็นหนูท่าน ฤๅษีจัดการ เสกให้หนูหิ่น เป็นหนูไม่นาน ถูกรุกรานกิน จากแมวเจ้าถิ่น หนูแทบสิ้นลาย เข้าหามุนี เสกเป็นแมวเหมียว อยู่ได้เดี๋ยวเดียว ถูกหมารุมใหญ่ เข้าหาฤๅษี ตอนนี้คิดได้ ไม่อยากเป็นอะไร ขอเป็นหมาดังเดิม...ฯ
(จงเป็นตัวของตัวเอง เป็นในสิ่งที่อยากเป็นดีที่สุดครับ...)
| 
ความรักคือการให้ แล้วนานเท่าไหร่จึงหมดรัก ถ้าไม่ได้รับรักตอบ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-11-13 13:30:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-11-15 23:26:46
โพสต์ 2012-1-7 06:37:47
โพสต์ 2012-1-7 09:27:53
โพสต์ 2012-1-21 20:57:15
โพสต์ 2012-4-19 16:48:18