รด.สอนให้ผมเป็นลูก(รัก)ผู้ชาย

Age

            เรื่องราวนี้อาจจะไม่เชิงเป็นเรื่องรักซักเท่าไหร่แต่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความเป็นตัวตนของผมโดยตรงซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันอย่างไรแต่ที่รู้ๆคือ..มันเป็นความทรงจำที่ดีมากในครั้งนึงสำหรับชีวิตของผม

           เริ่มจากการเป็นนักเรียนม.ปลายเลยนะครับส่วนใหญ่นักเรียนชายม.ปลายเกือบทุกโรงเรียนมักจะต้องมีการเรียนรด.เพื่อเป็นทหารในอนาคตหรือเพื่อไม่ให้ถูกเกณฑ์ทหารก็ตามซึ่งเหตุผลข้อหลังนั่นคือของผมครับ ผมก็เรียนเพื่อที่จะไม่ได้ต้องเกณฑ์ทหารน่ะครับก็เหมือนเหตุผลตามประสาของคนกลัวความลำบากน่ะครับผมก็สมัครเรียนรด.และก็ทดสอบร่างกายต่างๆ ก็ผ่านมาได้หมดครับ รด.ต้องเรียนถึง 3ปี จะถือว่าเรียนจบอย่างสมบูรณ์โดยไม่ต้องถูกเกณฑ์ทหารซึ่งผมก็เรียนครบ 3 ปีอย่างสมบูรณ์เช่นกันครับในการเรียนรด.มันก็ต้องไล่เป็นชั้นปี เรียน 3ปีก็ต้องมี 3 ชั้นปี ชั้นปีที่ 1 ชั้นปีที่ 2 ชั้นปีที่ 3แค่นั้นแหละครับ

            เรื่องมันเริ่มมาจากการเข้าค่ายน่ะครับขอบอกว่าการเข้าค่ายรด.มันมีในเฉพาะชั้นปีที่ 2 และ 3 เท่านั้นครับและจุดมูลเหตุตามที่หัวข้อกระทู้ได้กล่าวมานั้นเริ่มมาจากการเข้าค่ายรด.ชั้นปีที่3 นี่แหละครับ เข้าค่ายรด.เค้าจะบังคับให้เข้าค่ายตามในสิ่งที่เป็นธรรมชาติมากที่สุด เพื่อที่จะได้จำลองสถานการณ์สมรภูมิการรบบนบกให้สมจริง โรงเรียนผมก็เลยได้เข้าค่ายรด.ที่ชื่อว่า "เขาจีนแล" ซึ่งสถานที่แห่งนึงในจังหวัดลพบุรี ก็เป็นบรรยากาศแบบภูเขาๆน่ะ มีป่ามีหญ้าเหมือนธรรมชาติทั่วไป ก่อนวันเข้าค่าย สิ่งที่รด.ทุกคนต้องกลัวคือ ทรงผม แน่นอนที่ทุกคนต้องกังวลเป็นธรรมดา แต่ผมไม่กังวลอยู่แล้เว เพราะผมก็ตัดทรงสกินเฮดนี้มานานแล้ว เลยไม่เครียดกับเรื่องทรงผมสักเท่าไหร่น่ะครับ

พอถึงวันเข้าค่าย ครูฝึกนัดให้มาเจอที่มณฑลทหารบกที่ 13 เวลาประมาณเช้าๆตรู่น่ะ พอมาถึง ก็เรียกรวมพล เช๊คชื่อรายตัว ตรวจใบสำคัญต่างๆ แล้วจากนั้นก็ให้ขึ้นรถที่เค้าจ้างมาส่งที่เขาจีนแล ผมก็ขึ้นรถไปเรื่อยๆพร้อมกับคิดเล่นๆพลางๆไปว่า วันนี้มันจะเกิดอะไรขึ้นกับเราบ้างน๊า คิดไปตามประสาคนขี้กลัวน่ะ พอมาถึง ก็เริ่มเกมร้อนเลยครับ เป่านกหวีดดังปรี๊ดๆลั่น แล้วสั่งด้วยเสียงอันดุโหดมาว่า "ใครลงจากรถช้า ตายยย!!!" ผมก็รีบสุดชีวิตจะหาไม่เลยล่ะครับ รีบๆนำกระเป๋าที่แพคของเข้าค่ายลงจากรถด้วยความทุลักทุเล เพราะทุกคนต่างก็กลัวกะคำขู่คำนั้น เลยยัดเบียดเสียดกันออกจากรถ ผมก็ลงมาจนได้ เค้าก็เริ่มเกมด้วยการเดินไปตรงนู้นตรงนี้ เป่านกหวีด เข้าแถวเป็นหน้าตับหรือตอนลึกแล้วแต่เค้าจะสั่ง ก็วนไปวนมาอยู่สัก 10 รอบ ระหว่างที่เค้าเสร็จ เค้าก็ด่าตามประสาททหารไป ผมก็แอบบ่นไประหว่างที่โดนกระทำเช่นนี้ มันน่าเบื่อจริงๆ โดนเล่นงานซะหนักหน่วง เล่นเกมนี้เสร็จแล้ว เค้าก็ให้เดินไปที่ค่ายเป็นแถวเป็นแนวไป แบ่งเป็น 2 ข้าง เดินข้างริมถนนทั้ง 2 ฟาก ผมก็เดินไปตามทางเรื่อยๆ อยากจะบอกว่า เหนื่อยโคตรๆ เพราะเค้าไม่ได้จอดรถไปถึงค่าย แต่เค้ามาจอดที่ข้างทางก่อนถึงค่ายประมาณ 10 กว่า กิโลเมตรจะได้มั้ง? เดินไปตามทางเรื่อยๆ บางคนก็แวะยิงกระต่ายข้างทาง 55 บ้างบางคนก็พูดคุยไประหว่างเดินทาง บางคนก็ร้องเพลง บางคนแล้วแต่จะสรรหาสารพัดกิจกรรมคลายเครียดระหว่างเดินทางน่ะครับ แต่ผมเหนื่อยมากจริงๆ เพราะผมแพคของในกระเป๋าได้หนักอึ้งมากๆ ด้วยความกลัวที่ว่า กลัวจะไมมีเสื้อผ้าใส่เพียงพอ กลัวไอ้นู่นไอ้นี่ไปทั่ว เลยเหมือนสภาพเข็นครกขึ้นภูเขาน่ะครับ เดินมาถึงที่ค่ายจนได้ ก็ให้เข้าแถว ทำพิธีเปิดการฝึกภาคสนาม เสร็จแล้วก็ให้เข้าแถวเป็นกองร้อย ช่วงนี้แหละครับทุกคนจะต้องกระตือรือร้นใการอยู่ใกล้ๆเพื่อนน่ะ กลัวว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งผมก็จับมือติดเพื่อนสนิทไปคนนึงด้วย เลยสบายใจไปเปราะนึง ผมกะเพื่อนก็ได้อยู่กองร้อยเดียวกัน จากนั้นก็ให้เข้าเป็นแถว นับจำนวนคน แล้วที่นี้..เกลียดมากๆช่วงนี้ ตรวจกระเป๋าครับ เพราะเค้าต้องค้นหาสิ่งที่เป็นอันตรายต่อค่ายน่ะครับ เช่น สุรา ยาบ้า บุหรี่ ของมีคม ต่างๆ อาวุธที่ก่ออันตราย เป็นต้น  แล้วที่นี้ค้นกระเป๋าอย่างเดียวไม่พอ..ต้องแก้ผ้าด้วยอ่า! แล้วแก้นี่ไม่ใช่แค่ถอดธรรมดานะครับ ล่อนจ้อนแค่กางเกงในตัวเดียวน่ะ โฮ๊ะๆ อยากบอกว่าผมเกือบจะลืมใส่ซะแร่ะ 55 ล้อเล่นน่ะ ใส่ครับ ก็ตรวจในกองเสื้อผ้าที่ถอดเอาไว้ เขย่าๆสลัดๆน่ะว่ามีสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ต่อค่ายนี้รึเปล่าน่ะ บางคนก็แอบเอาบุหรี่มาก็มี มีมีดก็มี บางคนยังเอาเหล้ามาก็มีอีก! ตรวจเสร็จ ก็ให้รีบจับคู่กันเลือกเต้นท์นอน ผมก็รีบคว้ามือเพื่อนไปจองเต้นท์ ได้เต้นท์หมายเลขนี่อะไรจำไม่ได้แหละ แต่ที่รู้ๆว่าได้อยู่ด้วยกันน่ะ จากนั้นเค้าก็ให้รวมกองร้อย ครูฝึกก็รายงานกิจกรรมทดสอบแต่ละหน่วยต่างๆว่าทำไรบ้าง มีหน่วยจู่โจมพิเศษ หน่วยตั้งรับ อีก 2 หน่วยผมจำไม่ได้แร่ะ โทษทีครับ

เสร็จจากนั้นก็ให้กินข้าว กินข้าวนี่ก็ต้องเป็นระเบียบวินัยจริงๆ จะต้องรอกินพร้อมกันจนกว่าคนสุดท้ายของค่ายจะได้ถาดหลุมจานข้าว และก่อนกินก็ต้องท่องคำรำลึกถึงพระคุณข้าว ประมาณว่า ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง...... ประมาณนั้นแหละครับ ผมจำไม่ได้ แฮ่ๆ พอท่องเสร็จ ก็ต้องห้ามกินเคาะจานเคาะช้อนเสียงดัง ห้ามพูดห้ามคุย และต้องกินให้หมด อย่าให้เหลือข้าวแม้แต่ซักเมล็ด กินเสร็จก็ต้องเข้าแถวเก็บถาดไว้ที่กะละมังที่เป็นภาชนะรับรองไว้น่ะ จากนั้นก็เรียกรวมพลแต่ละกองร้อย แต่ละกองร้อยก็จะมีครูคุมการฝึกอยู่ด้วย เค้าก็บอกกล่าวรายงานว่า แต่ละวันนักศึกษาจะต้องไปหน่วยไหนบ้าง.. อย่างกองร้อยที่ 1 ไปหน่วยจู่โจมพิเศษ กองร้อยที่ 2 ไปหน่วยตั้งรับ ประมาณนั้นแหละครับ ฝึกวันละหน่วยครับ จนครบกำหนด 5 วัน 4 คืนของการเข้าค่ายรด.ปี3ครับ ในแต่ละวันก็เป็นเหมือนแบบนี้เมือนทุกวันครับ เช้ามาต้องออกกำลังกายเล็กน้อย แล้วกินข้าวเช้า ฝึกที่หน่วย กินข้าวกลางวัน แล้วฝึกที่หน่วยต่อ จากนั้นก็เรียกรวมพลตอนเย็นๆพลบค่ำ จากนั้นก็จะมีกิจกรรมกลางคืน แล้วเข้านอน เป็นแบบนี้ตลอดการฝึกน่ะครับ เอาล่ะที่นี้ มาถึงจุดเปลี่ยนอันสำคัญของผม เริ่มมาจากวันสุดท้ายของค่ายนี่แหละครับ มีกิจกรรมพิเศษสำหรับรด. นั่นคือ "สถานีทดสอบกำลังใจ" ก็เป็นสถานีประมาณว่า ใช้ทักษะของตัวเองที่มีอยู่ล้วนๆ ถ้าใครร่างกายแข็งแรงก็จะทำได้ง่ายมากๆ ถ้าใครอ่อนแอ ก็ยากซะหน่อยสำหรับคนประเภทนี้ ส่วนผมนะ ไม่ต้องห่วงเลยครับ เพราะผมเป็นคนชอบออกกำลังกายอยู่แล้ว เลยจึงไม่ย่อท้อต่อด่านทั้งหลายในสถานีทดสอบกำลังใจซักเท่าไหร่หรอกครับ เริ่มจากการเรียกรวมพลเป็นกองร้อย จากนั้นก็พูดกล่าวปราศรัยเรื่องสถานีทดสอบกำลังใจ แล้วก็ปล่อย แต่ก็เริ่มเกมเร่าร้อนอีกครั้งนึง เพราะครูฝึกขู่ได้แรงมากมาย เป่านกหวีดปรี๊ดๆ และสั่งแบบดุอย่างโหดไป ใช้ภาษาพ่อขุนรามกลับชาติมาเกิดทั้งนั้น มีทั้งคำพูดที่ด่าทอ มีคำพูดที่เจ็บมากมาย ทีคำพูดดูถูกอย่างไม่มีใยดีเอาซะเลย ก็สั่งวิ่ง สั่งหมอบ สั่งคลาน สั่งกลิ้ง สั่งหยุด สั่งเดิน สั่งสารพัดจะสรรหาเลยล่ะครับ แล้วแต่เค้าจะสั่งน่ะครับ จุดไคล์แมกซ์มาแร่ะครับ เริ่มจาก เค้าสั่งวิ่งไป แล้วที่นี้เค้าก็สั่งเป่านกหวีดว่า "หมอบ!" ผมก็รีบหมอบด้วยความกลัวตกใจ "จับคู่!" ผมก็รีบหาคู่มานอนหมอบข้างๆครับ แต่ทว่าเพื่อนสนิทผมมันไปคู่กะคนอื่นครับ  ผมเลยจึงต้องไปคู่กะใครก็ไม่รู้ แต่เป็นคนที่ผมเคยเห็นที่โรงเรียนน่ะครับ มันหน้าตาก็ดีนะ ผิวคล้ำ ตาโตๆ สเปคผมเลยอ่า แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจริงจังเท่าไหร่หรอกครับ เพราะยังแมนอยู่น่ะครับ ก็จับคู่นอนหมอบกะมัน จากนั้นครูฝึกก็สั่ง "กอดกัน" ผมก็อึ้งเกียมกี๋อยู่สักพัก "อ้าว! มึงไม่กอดกันล่ะ ไอ้~ตัวเงินตัวทอง~!!" ผมกลัวๆเลยจึงรีบกอดมันกะไอ้คนนั้น กอดในลักษณะท่าที่อีกคนนอนคว่ำประกบกะอีกคนนึงที่นอนหงายน่ะครับ ประมาณแบบว่าแฮมเบอร์เกอร์ประกบกันน่ะครับ จากนั้นครูฝึกสั่ง "กลิ้งตัวไป!" ผมกะไอ้คนนั้นก็กลิ้งๆๆ ความรู้สึกว่ามันช่างลำบากอะไรเช่นนี้ แต่มันมีสิ่งนึงที่เป็นความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นมาในสมองและหัวใจขึ้นมา ผมรู้สึกอบอุ่นมากๆ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน  เพราะปกติ ผมก็เล่นกะเพื่อนผู้ชายด้วยกัน ไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ อย่างเช่น จับของสงวน ตีตูดอย่างรุนแรง เป็นต้น แต่ทำไม..แค่กอดแค่นี้ มันถึงรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นมากๆ ตอนนั้นผมก็เลยคิดว่า ทำไมต้องรู้สึกเช่นนี้ แล้วทำไมต้องรู้สึกดีกะเพศเดียวกันด้วย นี่!รึเราเป็นเกย์วะ? ไม่จริง ไม่จริ๊ง!!!! ก็กอดๆกลิ้งไปเรื่อยๆ จนมาถึงช๊อตเด็ด มีขี้วัวกองนึงอยู่ข้างหน้า กะลังสดๆใหม่ๆเลย ก็กลิ้งไปกะไอ้คนนั้นผ่านอย่างราบรื่น แต่สิ่งที่มันมากับกองสิ่งปฏิกูลนั้น มันก็เป็นของฝากจากเขาจีนแลติดเสื้อผ้าเครื่องแบบไปด้วยอ่า เพราะถ้าไม่กลิ้งทับไป เค้าก็ขู่ว่า "กูจะเอาขี้ป้ายหน้าพวกมึง!" ฮือๆ เลยจำใจต้องทำน่ะครับ แต่สักพักกลิ้งไป ก็เริ่มเข้าสู่สถานีทดสอบกำลังใจอย่างอื่นๆ จากนั้นก็ทดสอบเสร็จ ก็ให้เช๊คของกระเป๋า เก็บเต้นท์ เก็บกวาดค่ายให้สะอาด แต่ผมก็ต้องทำตัวเองให้สะอาดอีก..! จากนั้นก็รวมพล เข้าแถวรวมเพื่อทำพิธีปิดการฝึก แล้วต่อไปจากนั้นก็ขึ้นรถกลับไปที่มณฑลทหารบกที่ 13 แล้วก็กลับสู่บ้านแสนสุขของตนเองกัน

เฮ้อ..นึกถึงเรื่องนั้นทีไร ก็ยังจำตราตรึงได้ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่ใช่ขี้วัวนะ 55 แต่เป็นเรื่องที่กอดกับผู้ชายคนแรกน่ะ นั่นเป็นส่วนเสี้ยวความทรงจำของผมมิเคยลืมเลือน เปลี่ยนชีวิตผมไปทั้งชีวิตได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ผมทุกวันนี้ ผมก็มีความสุขกับสิ่งที่ผมเป็น เพราะสิ่งที่ผมเป็นนั้นมันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ผมก็จะเป็นสิ่งนั้น บางคนรังเกียจเกย์เข้าไส้ เมื่อก่อนผมก็เป็นครับ แต่ผมก็เปิดใจและเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว แล้วพบว่ามันมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับชีวิตผมมากมาย และผมก็ค้นพบความสุขจากการดำเนินชีวิตแบบนี้ได้ เพราะผมยึดถือว่าเป็นคนดี ไม่เดือดร้อนใครก็พอ ทุกวันนี้ รองเท้ายักษ์คอมแบทยังอยู่ใต้โต๊ะคอมพิวเตอร์ผมอยู่ มองทีไรก็นึกถึงกลิ่นขี้วัว 55 นึกถึงนึกเสียงคำขู่คำรามของครูฝึก กลิ่นใบหญ้าอ่อนๆ เศษกิ่งไม้ ต้นไม้ กลิ่นดินกลิ่นเหม็นเขียวของพุ่มไม้ และความทรงจำครั้งนี้ จะมิลืมเลือนไปเลยในชีวิตของผมครับ!

李妙金

ขอบคุณครับ

pdingdong

ขอบคุณครับ

asdfg

ขอบคุณมากมากคับ

sensedevil

ขอดูหน่อยนะคับ

K-Cup

ขอบคุณครับ

Alone-Heart

แค่เนี่ยหรอเจ๊....อ่อน!!
เอิ้กๆๆ

tungteera

ขอบคณมาก ๆ ครับ

Alone-Heart

ต้นฉบับโพสต์โดย packate เมื่อ 2011-11-14 12:04
แค่เนี่ยหรอเจ๊....อ่อน!!
เอิ้กๆๆ

คับ....รอดูละกาน.....เริ่ดกว่านี้แน่นอน!

Alone-Heart

ต้นฉบับโพสต์โดย packate เมื่อ 2011-11-15 10:27
คับ....รอดูละกาน.....เริ่ดกว่านี้แน่นอน!
...

ยุแร้วละคับ...รออ่านด้ายเรย!!

K-Cup

ต้นฉบับโพสต์โดย DONT เมื่อ 2011-11-14 11:03
ขอบคุณครับ

ชอบตอนที่ อึ๊บกันบนกองขี้วัว หน่ะ สุดยอดดด

kengee

ขอบคุงมากคับผม

bb01

ขอบคุณคับนะ

Alone-Heart

ต้นฉบับโพสต์โดย packate เมื่อ 2011-11-15 13:16
ยุแร้วละคับ...รออ่านด้ายเรย!!

อ่นะเจ๊....ผมเอาลงดีป่าวอ๊....รุ้สึกอายๆๆงัยก้อม๊รุ้อ่า!!

charkopong

ขอบคุณมาก ๆ

psuu

ขอบคุณครับ

tannacup

ขอบคุณครับ

Toton

ขอบคุนครับ

natthakarn

คุณครับ**ๆๆๆๆๆ

vid1c

ขอบคุณครับ