Jellatin : คำว่ารักกับคำว่าชอบ (รอบ 2-2 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
ตอนที่ 4 : ภารกิจ ณ ต่างแดน
ตอนนี้จะมีภาษาต่างประเทศเยอะหน่อยขอทำความเข้าใจนะครับ
สีชมพู : ซับไทยภาษาญี่ปุ่น
สีเขียว :ซับไทยภาษาเกาหลี
สีแดง : ซับไทยภาษาอังกฤษ
แน่นอนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วไม่กี่ชม.จากสนามบินก็ถึงกรุงโตเกียว ณญี่ปุ่นชิโน่ใช้เวลาพักหนึ่งคืนและวันต่อมาก็ไปสอบโดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น
ตอนนี้ชิโน่เหมือนอยู่คนเดียวไม่มีใครที่สามารถมาช่วยเหลือได้ต้องระวังตัวให้ดีเพราะที่นี่นั้นเสรีมาก ไม่ว่าจะกลางวันกลางคืนสิ่งเหล่านั้นไม่ได้หลับไปจากที่นี้เลยอีกสองวันถัดมาก็มาสถิต ณ กรุงโซล เกาหลีใต้แน่นอนวันนัดสอบตรงกับวาเลนไทน์พอดี...(ถ้าอยู่กับเพื่อนๆนะยัยพลังแรดชอบพาผู้ชายมาให้รู้จักแต่ละคนจีบไม่ได้ทั้งนั้นเด็กมันหมด)
วันที่ 14 ก.พ. วันที่ชิโน่ต้องหอบรับภาระอนาคตเอาไว้เพื่อให้เค้ายอมรับในความสามารถด้านภาษาจึงต้องทำ.....อันดับแรกแบกหนังสือเอาไปอ่านขนาดสารานุกรมไทย 8 เล่ม
พระเจ้าช่วย......กล้วยไหม้แล้วววว.....หนักชิฟการสอบนั้นผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีอะไรติดขัด แต่ตอนกลับนี่ซิ.....หนักว่ะเพราะเหตุนี้ชิโน่จึงจำใจแบกตำรามหาเวทย์(เหอๆ)ขึ้นรถเมล์ ขึ้นมาแล้วก็ดูที่นั่งซิจะบ้าตายที่นั่งหลังสุดตรงกลางระหว่างช่องทางเดิน(ถ้ารถเบรคแรงนี่หน้าแหกเลยนะมือไม่ว่าง)
ชิโน่กวาดสายตาไปข้างนอก รอบๆ และเอ๊..........ปิ๊ง............หนุ่มเกาหลี(เก็บอาการไว้ก่อน...หน้าตี๋ หล่อ ล่ำ ผิวแทนนิดๆ สเป๊ค.......ใช่เลย)
แต่ไม่ทันรัยรถก็.............เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด..อึ๊ด...(เบรคอย่างแรง)แน่นอนอย่างที่บอกชิโน่กระเด็นจากด้านหลังมาด้านหน้าอัตโนมัติหนังสือกระจายและที่สำคัญหนุ่มเกาหลีเสื้อดำหล่อล่ำโดนสันหลังสือมหาเวทย์หล่นใส่หัวอย่างจัง
ขอโทษนะครับเป็นอะไรรึป่าว(พลางเก็บหนังสือพร้อมส่งสายตาเว้าวอนว่าเจ็บรึป่าว...มะได้ตั้งใจน้าาาา)
ไม่เป็นไรครับ.....อุบัติเหตุ....ผมช่วยเก็บ(โหยยย..งงน้ำใจโคตรรๆๆๆๆๆตกหลุมรักยกกำลังสอง)
ชิโน่ก็ได้หนังสือครบก็กะว่าจะเดินไปนั่งที่เดิมแต่ก็มีมือหนึ่งมาดึงข้อมือชิโน่ไว้
ไม่ต้องไปนั่งตรงนั้นหรอกครับ.....ยืนกับผมนี่แหละมาเด๋วช่วยถือ....(น้ำใจโคตรๆ.....พี่นีโน่ไม่ต้องห่วงแล้วนะชีโน่จะหาคนดูแลได้แล้ว)
แล้วผมก็ยืนเขิลหน้าแดงถึงใบหูจนหนุ่มเกาหลีหล่อล่ำคนนั้นคืนหนังสือแล้วลงไป
ชิโน่โบกมือ บาย บาย(อยากเจอนะ...รู้ตัวป่าว..เห๊ยยย...นั่งรถถึงไหนแล้วว่ะเนี๊ยมัวแต่ใจร้อน...ชิฟ)
แน่นอนชิโน่นั่งรถเลยมาสองแยกประมาณสองกิโลแต่....ช่างมันเถอะอภัยได้วันนี้..................วันนี้เป็นวาเลนไทน์ที่ดีอีกปีถึงแม้จะไม่ได้รู้จักชื่อแต่ก็นะ...แค่ใกล้ๆก็พอใจแล้ว ^^
ระหว่างทางเดินกลับก็เห็นร้านขายไอติมเลยแวะไปซื้อหน่อยเอาอะไรจ๊ะ.....หนูน้อย(เรียกซะ)
ไอศกรีมโคนวานิลา อันนึง(ของโปรดอีกเมนู)
ได้แล้วจ๊ะหนูถือดีๆนะ...(ครับบบ)
แล้วผมก็ช้ายหันแล้วมันก็......แหมะ(ไอติมช้าาาาาานนนนนนน.....มันแหมะใส่เสื้อสีดำ)
ขอโทษครับบบ.....ผมไม่ได้ตั้งใจ(แงงงๆๆๆๆ)
แล้วคุณ....อีกแล้วหรอครับ(แหงนขึ้นไปมองหน้า....อ้าวนึกว่าใครหนุ่มเกาหลีนั้นเอง...^^)
ซุ่มซ่ามจังเลยนะครับ......(เหอๆๆๆ)
ขอโทษอีกทีละกันครับ......ข้างหน้ามีร้านหยอดเหรียญซักผ้า...เด๋วผมไปซักให้นะครับ(เหอๆงานงอกแต่ไม่เป็นรัยได้อยู่ใกล้ๆอ่ะดีแล้ว...อยู่ได้ทั้งวันทั้งคืนไม่มีเบื่อ ^^)
งั้นเด๋วผมช่วยถือครับ.....แล้วนี่ไอติมครับ...(เย้ๆๆๆๆๆๆๆ....ใจดี๊ใจดี อยากไปอยู่ด้วยแล้วซิ....ที่บ้านชอบแมวมั๊ยครับ ^^)
แล้วชิโน่กับหนุ่มเกาหลีนิรนามก็เดินไปพร้อมกับกินไอศกรีมของโปรดที่ครั้งนี้ทำไมมันอร่อยมากมาย^^
แล้วก็มาถึงหนุ่มเกาหลีคนนั้นจัดแจงวางหนังสือพร้อมกับ(อึ๊ยยย....จะทำรัยอ่ะ)
พร้อมกับถอดเสื้อออกแล้วเอาไปหย่อนลงเครื่องซักผ้าหันมาทางผมแล้วยิ้มๆว่าทำไมกูต้องซวยแบบนี้
ส่วนชิโน่นะหรอ....เมื่อเห็นซิกแพ๊คของหนุ่มเกาหลีแล้วหัวใจมันสั่นๆ....เท้าชาขยับไม่ได้ หน้าร้อน
จนถึงหู....อยากจะทำแบบที่เคยทำ.....เดินเข้าไปแล้วกอดแน่นๆๆเดินเข้าไปแล้วกอดแน่นๆๆ.....เดินเข้าไป....เดินเข้าไป...เดิน..แง๊งงงงงงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ใครวะ
คุณครับโทรศัพท์ดังครับ.....(อ้าวของตัวเอง)
ว่าไงพี่ชายสุดหล่อ....(เฮ้อเกือบขาดสติเดินไปกอดแล้วมั๊ยนั้น)
อยู่ไหน(ทำไมเสียงดุจัง)
โซล....อยู่กับ...(ไม่บอกดีกว่า)
อยู่กับใคร(น้านนน...ยังไงก็ต้องบอก)
หนุ่มเกาหลี.....(เอิ๊กซ์ๆๆๆๆ....พูดแล้วเขิล)
ให้มันน้อยๆหน่อย...(แล้วชิโน่ก็เล่ารายละเอียดให้พี่สุดหล่อฟัง)
พี่โน่แค่นี้ก่อนนะแล้วอย่าลืมเมลล์มาละ.....(ขัดจังหวะจริงๆ)
แล้วชิโน่ก็หันไปอีกที.....อ้าวววใส่เสื้อแล้ว(ดีนะไม่งั้น......................)
บ้านอยู่แถวไหนครับคุณ....(ถามอย่างสุภาพจะไปส่งถึงบ้านเลยหรอเนี๊ย....)
คุณครับ...เป็นอะไรรึป่าวครับ.......หน้าแดงเชียว....เป็นไข้ป่าว...หูก็แดง(จะไม่ให้แดงได้ไงเห็นของดี45%)
เอออ....คือ....พัก...อยู่..ที่...แยก....ข้าง....หน้า...นี้....(เฮ้อออ..งกวาจะพูดจบเหนื่อย)
งั้นผมไปส่งหน้าตึกนะครับหนังสือนี่หนักมากเลย(แป๊ะ....ไปส่งถึงห้องแล้วพากลับบ้านไปอวดพี่โน่ดีมั๊ยเนี๊ย...ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆ)
ระหว่างทาง....คุณไม่ใช่คนเกาหลีใช่มั๊ยครับ(น้าาาน...จะไม่ชอบหรอ)
ใช่ครับ...ผมคนไทยมาสอบภาษาเกาหลี(ถามชื่อซิ...ไม่งั้นถามก่อนละนะ^^)
อ๋อ...ครับ...
ผมชื่อ ชิโน่ครับ.....แล้ว.....คุ....ณ.....ชื่....อ...อะ...ไ...ร....ครับ(เฮ้อออ..ลำบากมากมายตอนเขิลเนี๊ย)
ผมชื่อ อืม ยู ชอน ครับ เรียกว่า ชอน นะครับ.....คุณน่ารักเหมือนลูกแมวเลย(อยากเอาไปเลี้ยงมั๊ยละ...ลูกแมวตัวนี้ยินดีนะ^^)
ขอบคุณครับ(ถึงสักทีเหนื่อยชะมัด....จะแลกเบอร์ดีมั๊ยน้าาาาา เขิลลลลล)
ขอบคุณนะครับที่มาส่ง...(ให้เบอร์เป็นรางวัลเอาป่าว^^)
ไม่เป็นรัยครับ....ผมกลับก่อนนะครับ(เอาไงดีว่ะ...เค้าจะไปแล้วววว...)
อื้ม...โชคดีครับ(แค่เนี๊ย.........ปากหนอปาก........)
แล้วชิโน่ก็ขึ้นไปห้องพักอย่างสุขใจวันวาเลนไทน์ปีนี้ถึงไม่มีเพื่อนๆแต่ก็มีความสุขดี(ใช่ย่อย)
อืม ยู ชอม ครับ เรียกว่า ชอน นะครับ.....
ประโยคนี้ติดตรึงอยู่ในสองจนหลับใหลในที่สุดดด
ตอนที่ 5 : แน่ใจนะว่าบังเอิญ(ก็เผลอคิดไปเองว่าพรมลิขิต^^)
อืม ยู ชอน ครับ เรียกว่า ชอน นะครับ.....ประโยคนี้ติดตรึงอยู่ในสองจนหลับไหลในที่สุดดด
หลังจากตื่นนอนขึ้นมาประโยคนั้นยังติดอยู่ในหัว อืม ยู ชอน อยู่ที่ไหนนะ(มาเอาเบอร์ไปเด๋วนี้ ^^)ความหิวเริ่มมาเยือน ชิโน่ตัดสอนใจ ลงไปกิน ชาจังมยอน บะหมี่สีดำแสนอร่อย(แต่ไม่ติดท๊อปในเมนูโปรด)
ร้านนั้นมีป้ารุ่นราวน่าจะแก่กว่าแม่  5 ปีมั๊ง ชิโน่เลือกข้างหน้าที่ติดกับหน้าผนังกระจก...(เวลาใครผ่านไปมาจะได้เห็น)ร้านนี้ตกแต่งดูทันสมัยมากไม่เหมือนร้านอื่นในละแวกเดียวกันรับอะไรดีค่ะ....คุณหนู(เรียกซะ..)
ชาจังมยอนที่นึงครับ......น้ำเปล่า...(เฮ้ออ...คิดอะไรไม่ออก...เหม่อไปคิดแต่ชื่อนั้น อืม ยู ชอน)
ได้แล้วจ๊ะ....ทานให้อร่อยนะจ๊ะ....(มันก็อร่อยทุกตอนที่หิวแหละคร๊าาาบบบ)
ชิโน่ก็นั่งชิวๆไม่ต้องรีบเพราะเครื่องร่อนตอน 2 ทุ่มไม่รีบตอนนี้ 12.35 น.
ซักพักก็มีเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยแต่จำไม่ได้....
แม่ครับ.......พรุ่งนี้ผมจะกลับแล้วนะครับ.....
จ๊ะลูก....ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ...
อ๊ะ....โต๊ะนั้นนนนนน
แม่ลูกก็คุยกันไปชิโน่ก็นั่งกินไปสักพักใหญ่
คุณหนูค่ะ....ชาจังมยอนอีกชามค่ะ(ใครสั่งว่ะรู้สึกสั่งชามเดียว)
อ๋อ....ผิดโต๊ะหรือป่าวครับ(น้าาน)
ไม่ผิดค่ะ.....ป้าทำให้หนูพิเศษ...กินอีกนะค่ะ...ป้าเห็นหนูกินแล้วป้านึกถึงลูกสาววว(ชิโน่เป็นผู้ชายนะป้า)
แล้วลูกสาวป้าไปไหนครับ(พร้อมรับชาจังมยอนดีจังสั่ง 1 ได้กินสอง แล้วป้าแกก็นั่งลงและเล่าให้ฟัง)
และจับใจความได้ว่าลูกสาวป้าแกจมน้ำทะเลตอนที่ไปตกปลาหมึก สามีป้าแกเสียใจมากที่เสียลูกสาวไปสามีแกเลยตรอมใจตายอีกสามเดือนต่อมา
ป้าแกเกือบเหมือนกันแต่ป้าแกยังมีลูกชายที่ต้องรับผิดชอบหนึงคน(นี่หรือคือความรัก....รักที่แท้จริง....รักครอบครัว...รักที่ชิโน่อยากสัมผัส...ครอบครัว)
คุณหนูค่ะ....เป็นอะไรหรือป่าว...น้ำตาเออเชียว...อ่ะกระดาษจ๊ะ...เช็ดซะเด๋วไม่น่ารักนะ^^(น้านนน....ร้องไห้อีกแล้ว)
ขอบคุณครับ....เสียใจด้วยนะครับ(เฮ้อออ)
แล้วชิโน่ก็นั่งชิวๆต่อแล้วก็คุยกับป้าแกจนได้รู้ว่าป้าแกชื่อ รัตนา ศิริมหานาร เห้ยยย....ชื่อคนไทยนิหว่า
ป้าเป็นคนไทย....(เห้ยยย...แต่ป้าแกดูเหมือนสาวเกาหลีเลยนะ)
หนู...พูดไทยได้...(ก็ชิโน่เป็นคนไทย)
ชิโน่เป็นคนไทยครับ.....ป้า....(ถามดีมั๊ยว่ะ)
ป้าเป็นคนไทยจ๊ะ(แล้วก็คุยกันต่อจับใจความได้ว่าป้ารัตเป็นคนไทยมาแต่งงานและอยู่กับสามีที่เกาหลี
ส่วนลูกชายป้าเรียนมหาลัยที่เมืองไทยเพราะลูกชายไม่อยากจดจำภาพความหลัง)
ลูกป้าก็อยู่นะจ๊ะ......อยากรู้จักมั๊ย...(หนุ่มเกาหลี....เหอๆ....ป้าแกก็สวยนะ....ลูกจะหล่อขนาดไหน)
แล้วป้ารัตก็เรียก
ชอน....มาหาแม่หน่อยลูก (ชอบชื่อนี้....เฮ้ยยยยย อืม ยู ชอน )
ชิโน่แน่นิ่งไปสักพักเพราะทึ่งมากชอนคุงเป็นลูกป้ารัต.....ชอนคุงพูดไทยได้...ชอนคุงดูออกว่าเรา
เป็นคนไทย .....มันบังเอิญหรอ...ไม่ม้าาาางงง
ชิโน่....ครับ...(ห๊ะ)
ครับ....ชอน....(ใจเต้นรัวเมื่อเจอเธอ..........)
ไม่สบายเหมือนเมื่อวานเลยนะ....หน้าแดงไปถึงหูเลย(พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องเอามือมาแตะ^^มืออุ่นๆ)
ก็นิดหน่อยอากาศมันเปลี่ยน Seasonchang เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย (เหอๆรู้สึกว่าเก่าแต่ยังใช้ได้)
แล้วชิโน่ ป้ารัต ชอนคุง ก็คุยกันอย่างเพลินๆและวันนี้ชอนคุงก็จะกลับไปเรียนเครื่องร่อนไฟท์เดียวกัน
เวลาเดียวกัน .......เฮ้อออออออออออ.....เขิล^^
ชิโน่จัง....ไปพร้อมชอนเลยนะลูก(^^ครับแม่สามีเหอๆๆๆๆๆอยากหัวเราะเสียงดังๆๆๆๆ)
ครับ....(มีหรือจะปฏิเสธ)
แม่ครับผมไปก่อนนะ
จ๊ะผมลาละครับ สวัสดีครับ(มารยาทงามอย่างไทย ^^)
แล้วชิโน่ก็นั่งเกร็งบนรถแท๊กซี่ยังไม่พอยังแอบมองจากด้านหลังเพราะชอนคุงอยู่ด้านหน้า......เราลืม
อะไรรึป่าวชิโน่.....เบอร์...(จำไว้ถึงไทยแล้วจะขอเบอร์)
แล้วชิโน่ก็หลับไป......................................................................ตอนที่ 6 : บ้านเราน่าอยู่(แต่ไม่อยากอยู่คนเดียว)
แล้วชิโน่ก็นั่งเกร็งบนรถแท๊กซี่ยังไม่พอยังแอบมองจากด้านหลังเพราะชอนคุงอยู่ด้านหน้า......เราลืม
อะไรรึป่าวชิโน่.....เบอร์...(จำไว้ถึงไทยแล้วจะขอเบอร์)
แล้วชิโน่ก็หลับไป....................................................................
ชิโน่.....ถึงแล้ว...ตื่น(ใครมาปลุกว่ะ...เสียงคุ้นๆ)
ชอนคุง.....ถึงแล้วหรอ(อ้าววว....หลุดคุงออกไปอีกงามไส้)
ครับถึงแล้ว(ถึงซักที....)
แล้วชิโน่ก็จัดแจงตัวเองออกมาจากนกเหล็กนั้นมาที่สถานีขาออก.....พร้อมชอนคุง^^
เมื่อกี้เรียกผมว่าอะไรนะครับ(ยังจะจำได้อีก)
ชอนไงครับ(เฮ้อออ)
อ๋อ...ครับ(แล้วได้ยินเป็นอะรัยจ๊ะที่รักของคนอื่น ^^)
ชิโน่....ชอน..(เอ๊า....ดันพูดพร้อมกันอีก)
ชิโน่พูดก่อนเลย(สุภาพจริงๆ)
โชคดีนะครับ....ชอน..(เฮ้อยยย...ที่คิดไว้บนเครื่องมันไม่ใช่แบบนี้)
ครับโชคดี....ชิโน่...นี่เป็นเมลล์ผมนะครับว่างๆก็แอดมานะครับ...ผมไปก่อนละ...บาย(E-mail)
เมลล์ เมลล์เมลล์(เย้********ๆๆๆ)(ไม่ต้องก็ก็คงรู้ใช่มั๊ยครับว่าชิโน่รู้สึกยังไง)
กลับมาแล้วคอนโดที่รัก.................
แง้งงงงงงงงงงงๆๆๆ(ใครโทรมาตอนนี้เนี๊ย....จะส่งเมลล์ไปหาพี่ชายและชอนคุง)
อันเซโยะ...(ต้องซ้อมเกาหลี^^)
อะฮึ่ม....ทำเป็นเกาหลีถึงไหนแล้ว(พี่หล่อโทรมาได้จังวะเลย)
แล้วชิโน่ก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่หล่อฟังแล้ววันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี

kengee

ขอบคุงมาก คับผม

pongsakron01

ขอบคุณครับ

harry1234

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณครับ

bethbethbeth

ขอบคุณครับ

hiroshi111

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ