5 บาปรัก

ตรี

บาปรัก......


           ผลงานของฉันปรากฏชัดเจนมาก   ฉันถูกแต่งตั้งให้เป็นรองผู้จัดการแผนกฝึกอบรมในไม่ช้า  ฉันได้รับมอบหมายให้ดูแลการอบรมระดับผู้ช่วยผู้จัดการสาขาสายปฏิบัติการ   
               “พี่ที   น้องเขาเพิ่งมาครับ  ให้เข้าอบรมหรือเปล่า”น้องในแผนกถาม   เมื่อมีผู้เข้ารับการอบรมมาสาย   ฉันเหลือบดูนาฬิกาเกือบจะสิบโมงครึ่งแล้ว นั่นหมายถึงการอบรมผ่านไปแล้วหนึ่งวิชา  ปกติถ้ามาสายขนาดนี้ฉันจะให้กลับเพราะถือว่า  ระดับบังคับบัญชาขั้นต้นเรื่องแค่นี้ไม่น่าจะพลาดได้     แต่พอฉันมองดูผู้เข้าอบรมคนนั้น  หน้าตาใสสะอาด  หุ่นแน่นเปรี้ยะ  ดูดีมาก   
               “พาน้องเขาไปส่งที่ห้องอบรม   แล้วเธอช่วยหาเวลาสรุปเนื้อหาวิชาแรกให้น้องเขาด้วย”
ฉันยิ้มให้ผู้เข้าอบรม   แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป


                 “การบังคับบัญชาเบื้องต้น”  ฉันเริ่มบรรยายวิชาแรกในภาคบ่าย   ปกติระดับผู้จัดการแผนกอย่างฉันจะขึ้นบรรยายแค่ครึ่งวันเท่านั้น  เพราะมีงานอื่นๆค่อนข้างเยอะ   ฉันบรรยายไปมองหน้าสบตาผู้เข้าอบรมไปทุกๆคนเพื่อสร้างความคุ้นเคยเพราะน้องๆต้องเข้าอบรมคอร์สนี้ถึงห้าวัน
คนอื่นๆเขาก็มีอาการปกติดี   แต่น้องคนที่มาสาย นั่งทำหน้าแดง เดี๋ยวสบสายตาเดี๋ยวหลบสายตาฉัน
เอ๊ะ...เด็กคนนี้มีอาการแปลกๆ ฉันบอกกับตัวเอง
            

           ฉันนั่งตรวจประวัติของผู้เข้ารับการอบรมที่ลูกน้องนำมาส่งที่โต๊ะในวันถัดมา  
ส่วนใหญ่จบปริญญาตรี   “แล้วหนุ่มน้อยหน้าใสนั่นหล่ะ”ฉันอดนึกถึงเด็กคนนั้นไม่ได้
เพิ่งจบปริญญาตรีมาหมาดๆเหมือนกันนี่นา “ชื่อเล่น เทน ..”
                 

             เทนนั่งทำหน้าแดงๆ  มองฉันอยู่เหมือนเดิมนั่นแหล่ะ   แต่วันนี้สู้หน้ามากกว่าเดิมแฮะ
“มันชักจะยังไงๆอยู่นะ”ฉันบ่นกับตัวเองก่อนเดินเข้าห้องน้ำสำรวจ  หน้าตา เสื้อผ้า ทรงผม
“ก็เนี้ยบดีนี่นา...........หรือว่า........”ฉันไม่อยากคิดเข้าข้าตัวเอง  แต่อากัปกริยาเทนบอกชัดเจนมาก      ก็น่าอยู่หรอก  ตอนนี้ หน้าตาฉันดูดีมาก  ฉันว่า  ฉันดูดีกว่าทุกๆช่วงชีวิตที่ผ่านมาซะอีก   ก็คนมันสบายกายสบายใจนี่นา   เรื่องรักร้าวรักร้างน่ะไม่มีอยู่ในหัวสมองฉันเลยสักนิดเดียว
               
   
      “อยากเป็นวิทยากรเหมือนพี่จัง.......... ต้องทำอย่างไรครับ” เทนถามฉันหลังจากเรานั่งคุยกันได้สักพักแล้ว  ในตอนเย็นวันที่สามของการอบรม  ซึ่งฉันต้องอยู่เวรดูแลผู้เข้าอบรมในคืนนี้
        “เดี๋ยวพี่ออกให้เรามาเป็นแทนนะ...........”ฉันตอบทีเล่นทีจริง  เราคุยกันสัพเพเหระก่อนเข้านอนตอนห้าทุ่ม

  
         
        “พี่ที............เดี๋ยวเราไปดื่มเหล้ากันนะครับ”เทนชวนฉันก่อนกลับในวันสุดท้าย
         “พี่ขอตัวนะ   พี่มีธุระน่ะ   ว่างๆค่อยโทรมานัดนะครับ”ฉันชักกลัวๆ  เทนรุกคืบแบบก้าวกระโดด  ฉันบ่ายเบี่ยงเพื่อตั้งหลัก
     

          แรกๆฉันก็รอโทรศัพท์จากเขานะ  แต่จนแล้วจนรอดก็เงียบหาย
            “นึกว่า จะเจอของจริงเข้าให้แล้วซะอีก”ฉันบ่นกับตัวเอง

   
        เวลาผ่านไปเกือบจะสองปี
       “พี่ทีใช่ไหมคะ......พี่เทนบอกให้โทรหาค่ะ  นี่เบอร์นะคะ”น้องที่เข้าอบรมระดับผู้ช่วยบอกพร้อมกับยื่นเบอร์ให้ฉัน  และยังบอกอีกว่า  เทนขึ้นรักษาการผู้จัดการที่สาขาน้องนั่นเอง
ฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกับรอคอยอะไรมานานๆแล้วสมหวังน่ะนะ       ฉันตั้งใจจะโทรหาเขาในทันทีที่ว่าง  แต่ไม่รู้อะไรกันนักหนาสัปดาห์นั้นทั้งสัปดาห์ฉันงานยุ่งมากตลอด   

          เช้าวันเสาร์  หลังจากฉันเสร็จธุระส่วนตัวแล้วกะว่าจะโทรหาเทน  นัดทานข้าวแล้วก็ดูหนังกันสักหน่อย  แต่หาเบอร์โทรเขาอย่างไรก็ไม่เจอ  ในกระเป่าในลิ้นชัก ในตู้เสื้อผ้า  กระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงไม่มีครับไม่เจอเลย  สงสัยจะอยู่ในลิ้นชักโต๊ะทำงาน ฉันรู้สึกเซ็งมากอย่างบอกไม่ถูก

        พอถึงเช้าวันจันทร์      ฉันรีบค้นหาเบอร์เทนที่โต๊ะทำงาน  อยู่นี่เองหนีบรวมอยู่กับสมุดโทรติดต่องานนั่นเอง  ฉันตั้งใจจะโทรหาเขาในตอนเย็นให้ได้

        “ที... จำเทนได้ไหมเขาถามหาเธอน่ะ”เสียงกระเทยสาว  ผู้จัดการแผนกรุ่นพี่ถาม  ฉันมองหน้าเขางงๆ  “อ๋อ....พี่เพิ่งไปดูงานที่สาขาเขามาน่ะ”กระเทยสาวอธิบาย  “ไม่ครับ...จำไม่ได้ ”ฉันเบื่อจะต่อความยาวสาวความยืดกับยัยกระเทยสาว  ลึกๆในใจฉันไม่ชอบให้กระเทยสาวมาจุ้นจ้านกับคนของฉันต่างหาก  แล้วเรื่องอย่างนี้ฉันอยากให้เป็นความลับถึงใครจะดูออกหรือดูไม่ออกว่าฉันเป็นเกย์ก็เถอะ  ลองคิดดูว่าถ้ากระเทยสาวรู้ความจริงอะไรจะเกิดขึ้น  คงเที่ยวโพนทะนาไปสามบ้านแปดบ้านน่ะสิ    ฉันหงุดหงิดมากเลยยังไม่โทรหาเทน
        
     แต่รู้สึกว่า กระเทยสาวจะโทรหาเทนบ่อยๆ  ประมาณว่า  ให้คำปรึกษาปัญหาเรื่องงานน่ะครับ
ยัยกระเทยสาวจะแกล้งพูดสายเสียงดังออดอ้อนให้ฉันได้ยินทุกครั้ง  แผนกเราติดกันน่ะครับ
นั่นยิ่งทำให้ฉันโกรธมากฉีกทิ้งเบอร์โทรเทนและตั้งใจจะไม่ติดต่ออีกเลย  ฉันขยะแขยงผู้ชายที่ยุ่งกับกระเทยไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไม

       แต่นั่นกลับทำให้ยัยกระเทยได้ใจ  โทรหาเทนบ่อยมากและเจตนาที่จะคุยกันเสียงดังให้ฉันได้ยินทุกช็อต
           พอกระเทยมั่นใจว่า  เอาเทนอยู่หมัดแน่นอนแล้ว  ก็เริ่มเล่นงานฉัน  เริ่มแรกก็แค่ค่อนแคะเวลาฉันเดินผ่าน  
        “อ๋อ......ถ้ายังไม่ได้เ_ดกันน่ะ  เค้าจำใครไม่ได้หรอกค้า”เอากับปากมันดี  ฉันถึงได้เกลียดกระเทยนักหนา  นี่ขนาดฉันหลีกทางให้แล้วนะมันยังเล่นงานฉันเข้าให้     ฉันแกล้งไม่ได้ยินเดินผ่านวางหน้าตาเฉยเมย  “แปลกจังผู้ชายเขาอยากเ_ดทำไมไม่ให้เ_ดนะ” เสียงมันยังดังฉอดๆๆๆตามหลังมาอีกแน่ะ

             ฉันไม่เคยต่อความยาวสาวความยืดหรือแสดงอาการใดๆกับกระเทยสาวเลยแม้สักครั้งเดียว  ฉันทำได้แค่นิ่งเฉย  ถ้ามันดูจะมากเกินฉันก็แค่เดินหนีไป     แต่นั่นยิ่งทำให้ยัยกระเทยมันแค้นที่ยั่วยุรังควาญฉันไม่ได้ผล    หนักๆเข้าถึงกับด่ากระแทกฉันว่า  “ก้างขวางคอ”  นั่นทำให้ฉันรู้ทันทีว่า เทนไม่เล่นด้วย  ฉันยิ้มให้อย่างรู้สึกสมเพช   นั่นเหมือนฉันไปยั่วยุให้กระเทยแค้นมากยิ่งขึ้น  พยายามทุกวิถีทางที่จะทำร้ายทำลายจิตใจฉัน   ถึงตอนนี้ผู้คนทั้งออฟฟิซรู้กันหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น   
              “หลอกให้อยากแล้วจากไป....” คำๆนี้ฉันได้ยินถี่หูมากขึ้นจากปากกระเทย  เพื่อนทอมของหล่อน และเพื่อนสาวฮิปโป  หมีควาย  ช้างน้ำ   ก๊วนปากเหม็นปากเน่านั่น ........... นั่นมันยิ่งทำให้ฉันรู้ชัดเจนว่า  เทนไปเล่าอะไรให้ฉันเสียๆหายๆแน่แล้ว
                 น้องๆ ธุรการดูจะเห็นอกเห็นใจฉัน  ถ้าเทนโทรมาแล้วยัยกระเทยไม่อยู่โต๊ะ  น้องจะโอนสายให้ฉันทันที อ้างว่าเทนถามเรื่องงานตอบไม่ได้ วานให้พี่ทีช่วยตอบให้ค่ะ  เอากับเขาสิ  
              ฉันไม่อยากยุ่งด้วย  เลยคุยแบบขอไปที  หลังๆฉันไม่ยอมรับสายเทนด้วย  เพราะขนาดฉันไม่ได้ขวางทางอะไรเขาเลย  ยัยกระเทยยังเล่นงานฉันซะน่วมเชียว

        
          “เมื่อวันอาทิตย์  ไปดูหนังกับเทนมา..........ฉันเอามือวางที่ต้นขาเขา  แล้วเอนตัวซบไหล่เขาตลอดล่ะ”กระเทย  แกล้งคุยกับเพื่อนๆก๊วนปากเน่าให้ฉันได้ยิน  
         “เหรอๆ...แล้วไงต่อล่ะ”ยัยทอมอุบาทย์รับมุข
          “หลังจากนั้นก็ไปกินข้าวที่สิบสามเหรียญ”
       “แล้วต่อไปเป็นอย่างไร...”ก๊วนปากเหม็นรับส่งมุขกันยืดยาว
............................................................................................................................................................
          “สุดท้ายก็ที่เตียงนอนสิเธอ....”
       “กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”กลุ่มปากเน่า  ส่งเสียงรับมุขกันอึกทึก “แล้วไงๆ..”
       “เขาจูบปากฉัน........เขา......อุ๊ยเซนเซอร์คะ   เอาเป็นว่าเราเป็นผัวเมียกันแล้วค่า”         
        ฉันสุดจะทน  ลุกขึ้นเดินหนีน้ำตาไหลล้นปรี่ออกมาจากสองตา  ในขณะที่เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของยัยกระเทยและเพื่อนร่วมก๊วนปากเน่าลอยตามหลังมาอย่างสะใจ   ฉันต้องนั่งนิ่งสงบสติอารมณ์อยู่ในห้องน้ำตั้งนานสองนาน   “เทนนะเทน  ช่างทำกับฉันได้...............”ฉันโกรธและเกลียดเทน
อย่างช่วยไม่ได้ที่เป็นต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด   คงแค้นที่ฉันไม่เล่นด้วยแต่แรกเลยยืมมือกระเทยมาสังหารฉัน  “ได้ผลมากทีเดียวล่ะ  ได้ผลเกินคาด”ฉันอยากบอกให้เขาได้รับรู้ถึงผลงานของเขา

          “นอนหนุนแขนเทนทั้งคืน....เขาไม่ให้ขยับไปไหนเขากอดไว้ตลอด  คอเคล็ดเลยเนี่ย”ฉันรู้สึกรังเกียจสะอิดสะเอียนเทนมาก  ทำเข้าไปได้กระเทยนางนี้นะ  หน้าหม้อ  คอสั้น  ปากกว้าง
หุ่นตันเตี้ยม่อต้อ  ผมเส้นใหญ่ยังกับขนหมู  เวลาเผลอๆนั่งน้ำลายยืดเชียว “ รับทานลงได้อย่างไรเลือกที่ดีกว่านี้ไม่ได้บ้างเชียวหรือ” ฉันได้แต่รำพึงรำพันกับตัวเอง  มันต้องมีลับลมคมในอะไรมากกว่านี้สิ       เพราะว่าลำพังสาระรูปยัยกระเทยไม่ได้มีอะไรน่าเร้าใจ น่าเร้าอารมณ์ได้เลย

           “ฮัลโหล....ตื่นได้แล้วจ๊ะที่รักจุ๊บๆ....” ยัยกระเทยโทรปลุกเทนทุกเช้า  และเม้าท์อวดเพื่อนๆว่าซื้อโทรศัพท์มือถือสองเครื่องใหม่เอี่ยมเหมือนกันเด๊ะ  ใช้คนละเครื่องกันกับเทนจะได้โทรหากันได้ทุกเวลา   
      “บอกเขาว่าเธอมีฉันและเรารักกันยังไง.............เธอไม่เป็นเหมือนคนเก่า      โปรดเถอะปล่อยเขาไป...............”
     “เอื้ออาทรฉันที..............แอบรักผัวชาวบ้านเขาเปลืองใจ....”ยัยกระเทยส่งเสียงเพลงมาเยาะหยันฉันอย่างสม่ำเสมอ   เผลอๆเพื่อนร่วมก๊วนมันช่วยกันร้อง  และสังเกตอาการของฉันแล้วหัวเราะเยาะอย่างสะใจ   ฉันยอมรับว่า  อยากเอาส้นรองเท้าคัชชูกระทืบปากพวกมันให้กรามหักเลือดกลบปากพูดไม่ได้ตลอดกาลไปเลย  ปากหมากันดีนัก  โดยเฉพาะอีกระเทยตัวนำน่ะฉันอยากให้มันตายโหงตายห่าไปในทันที

    “ปล่อยมันไปก่อนแล้วฉันจะคอยดู............เห็นมามากต่อมากแล้ว ความสัมพันธ์ของกระเทยกับผู้ชาย  ก็แค่เงินกับผลประโยชน์  อย่ามาโม้เลยว่าเขารักแก  ยัยกระเทยหัวเหม็น”ฉันนึกสบถแล้วยิ้มให้กับตนเองอย่างสมเพชใจ

      “หน้าบูดหน้าบึ้งอะไร  เทนนอกใจเหรอจ๊ะ”เพื่อนสาวของหล่อนกระเซ้า
      “จะบ้าเหรอ  ผัวเมียกัน  ไปไหนมาไหนเขารู้กันตลอดย่ะ”กระเทยไม่ยอมลดละ
      “แน่ใจหรือจ๊ะ....”เพื่อนๆแหย่สนุกสนาน
     “ขนกี่เส้นๆ  ฉันนับรู้หมดและย่ะ”กระเทยโอ้อวด
     “เหรอ...............” เพื่อนๆลากเสียงเหมือนประชด          
     
         ความเป็นไปของทั้งคู่คงอยู่อย่างนั้นได้ไม่นาน   ผลปฏิบัติการสาขา เทน ภายใต้เงาบริหารของยัยกระเทยก็ล้มไม่เป็นท่า   เทนหนีกลับต่างจังหวัด   ยัยกระเทยมาใช้เบอร์โทรส่วนกลางที่ออฟฟิซโทรหาทุกเช้าๆละนานๆ  จนค่าโทรศัพท์พุ่งกระฉูดถึงขั้นผู้บริหารโวยวายในที่ประชุม

      สุดท้าย ยัยกระเทยขอย้ายกลับต่างจังหวัดแต่คนละภาคกันเลยกับเทน  คงประชดกันหรือเด็กไม่ยอมอะไรฉันก็ไม่เสาะแสวงหาเหตุผล    ฉันได้แต่ยิ้มให้อย่างเย็นชาด้วยความสมเพชใจ
       

           ฉันถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการแผนกฝึกอบรม   และได้รับมอบหมายให้ดูแลการอบรมระดับผู้จัดการสาขาสายปฏิบัติการ

       ตรงกันข้ามกับชีวิต ยัยกระเทย  คงเพราะบาปกรรมที่มันทำกับฉัน   มันขับรถมอเตอร์ไซค์
หกล้มกระดูกขาหักสองท่อน  กระดูกซี่โครงหักสองซี่  กระดูกไหปลาร้าหักหนึ่งข้าง  ฉันได้แต่นึกสมเพชในใจอย่างช่วยไม่ได้     ได้ข่าวว่า เทนต้องไปดูแลกันนานสองนานทีเดียว    กระเทยตบรางวัลให้ด้วยการฝากงานให้เป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายขยายผลงาน  นั่นซี...................หายงอนกันเชียวผลประโยชน์ล้วนๆ  ความสัมพันธ์ของกระเทยกับผู้ชาย  ยิ่งยัยหน้าหม้อปากกระโถนนี่ อีบุญทุ่ม
ดีๆนี่เอง  ถึงไม่มีเงินมันก็ยอมไปกู้หนี้ยืมสินเขามาเพื่อปรนเปรอผู้ชาย


           เป็นไปตามเงื่อนไขของบริษัทในเครือเจ้าหน้าที่สายออฟฟิซที่เข้าใหม่ต้องเข้าอบรมหลักสูตรต่างๆของเครือตั้งแต่ หลักสูตรพนักงานใหม่จนถึงหลักสูตรผู้จัดการสาขา     และต้องมีการลงไปเรียนรู้งานที่สาขาตามหลักสูตรที่อบรมเป็นช่วงๆไปด้วย
         นั่นทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมากเมื่อได้รับโปรแกรมการเข้าอบรมของเทน  ที่จะมาเข้าอบรมหลักสูตรผู้จัดการร้านในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า

         “มานั่นแล้วไง”ฉันรำพึงกับตัวเอง   นึกยังไง  เสื้อเชิ้ตสีฟ้ากางเกงสีกรมท่า  แต่หิ้วกระเป๋าสีน้ำตาล     ฉันมองดูหมิ่นกลายๆ  สมควรแล้วที่มีแฟนเป็นคนทางโน้นน่ะนะ  ดูไม่จืดเลย
ดูๆเพื่อนร่วมก๊วนของยัยกระเทยจะตื่นเต้นกับการมาของเทน   แต่ฉันรู้สึกทุเรศมาก  เคยได้ยินว่า
ผู้หญิงทางนั้นชอบประกอบอาชีพขายตัว    นี่ผู้ชายก็ด้วยคงอยู่ในยีนกระมังฉันคิดอย่างดูแคลน  


      “ภรรยาหายดีแล้วเหรอ...”ฉันอดแหย่ไม่ได้เมื่อมีโอกาส      ยิ้มจืดๆแฮะ  แต่หน้าไม่แดงไม่มีอาการเคอะเขิน     ออกจะแสดงการยอมรับอย่างออกหน้าออกตาที่ได้เป็นสามีกระเทยระดับผู้จัดการแผนกด้วยซ้ำ   นั่นทำให้ฉันรู้สึกโกรธดูเขาเต็มอกเต็มใจที่จะเป็นสามียัยนั่น    ในขณะที่ฉันหลงคิดว่า    ยัยกระเทยใช้เล่ห์กลมายาหลอกล่อเทน   คงพอกันกระมังต่างคนต่างหาประโยชน์ใส่ตัวสิไม่ว่า............


         “น้องๆพี่มีนิทานเรื่อง “นางฟ้า  ซาตานและหมาจิ้งจอก”มาเล่าให้ฟังครับ”ฉันอยากจะสั่งสอนคนหน้าหนาสักหน่อยเมื่อเข้าบรรยายในวันที่สองของการอบรม
     
       “เรื่องนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี่เอง     ซาตานหนุ่มน้อยเกิดหลงรักนางฟ้าสาวสวย
เฝ้าเมียงมองและฝากรัก    แต่นางฟ้ายังเอียงอาย.............ผลัดรับรักไปก่อน.................................”
     ฉันเล่าไป  และคอยสังเกตอาการของเทน  ได้ผลแฮะ  จากหน้าด้านหนาเริ่มดูกระอักกระอ่วน
      “ผ่านไปปีกว่า   ซาตานไม่ยอมแพ้ ........รบเร้าให้น้องสาขาถือเบอร์มายื่นให้นางฟ้าและบอกให้โทรหา    นางฟ้าตั้งใจจะโทรแต่ติดงานยุ่งอยู่....................ผ่านไปแค่หนึ่งสัปดาห์.................”
หน้าตาเทนเริ่มแดงเรื่อ  นั่งกระสับกระส่าย   ฉันจึงหยุดและบอกน้องๆว่าจะเล่าต่อในวันถัดไป


      “นังสุนัขจิ้งจอกกลับมาแสดงตัวว่า ชอบพอกับซาตาน ”ฉันเล่าต่อในวันถัดมา
      “นางฟ้า ตัดปัญหาไม่ยุ่งเกี่ยวกับซาตาน.....................แต่นั่นไม่เป็นที่พอใจของสุนัขจิ้งจอก เพราะซาตานยังไม่ลืมนางฟ้า   นังจิ้งจอกจึงเล่นงานนางฟ้าต่างๆนา   โดยเจตนาจะเขี่ยไปให้พ้นทาง  ด้วยหวังครอบครองซาตานทั้งกายใจ”


   เทนนั่งนิ่งฟังหน้าตาแดงก่ำ   
               “พี่ทีแกเล่นงานแฟนเก่าของแกซะน่วมเลยแกเอ๊ยมันมากส์........................”
น้องที่เข้าอบรมโทรรายงานเพื่อนร่วมงานกันเป็นแถว  เทนเก็บตัวในห้องพักเงียบเชียวไม่เห็นจะกล้ามาชวนฉันกินเหล้าอีกหล่ะ ฮึ....................ฉันนึกอย่างสะใจ

             “สุดท้าย ซาตานหนุ่มน้อยยอมทอดกายให้นังกระเทยจิ้งจอกเชยชม   ก็ขายตัวให้สาวแก่แม่ม่ายน่ะได้กี่ตังค์เชียว    แต่ขายให้กระเทยนี่มันทุ่มหมดตัวเชียวนะ  ก็จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ยอมละเลงรูอุจจาระล่ะครับ”ฉันพูดอย่างสาสะอารมณ์ในวันที่สี่ของการอบรม  เทนหน้าตาแดงจัด  
            “........จาก ซาตานหนุ่มน้อยกลับกลายเป็นจอมพญาซาตานไปในที่สุด  เมื่อเขาแปลงร่างเป็นปลิงดูดเลือดที่รูทวารนังกระเทยสุนัขจิ้งจอกหน้าโง่........... ”  เทนน้ำตาเอ่อรินไหล  ฉันสาสะใจมาก   ช่วยไม่ได้แกอยากรวมหัวกันทำร้ายฉันก่อนทำไมกัน      ไม่เห็นหน้าเลยเย็นนี้คงไม่แม้กระทั่งจะลงมาทานข้าวล่ะสิฉันนึก

          วันสุดท้ายฉันไม่มีชั่วโมงบรรยาย   แต่มานั่งคุมสอบตอนบ่าย   เทนนั่งทำข้อสอบด้วยสีหน้าแดงก่ำอิดโรย............น้ำตาเอ่อปริ่มดวงตา  ผลสอบออกมาสอบผ่านแค่เส้นแดงผ่าแปด    ฉันยิ้มเยาะอย่างสะใจ


ได้ผลเกินคาด  สัปดาห์ถัดมาฉันได้รับจดหมายแสดงความโกรธโกรธาอาฆาตมาดร้าย
“.............แกโกรธเกลียดอะไร  ทำไมไม่ทำกับฉันไปทำร้ายผัวฉันทำไมกัน   คอยดูนะ  ฉันจะตอบแทนแกให้สาสมที่สุด  ที่ทำงานนี้มีแต่เพื่อนฝูงฉันทั้งนั้นระวังตัวแกให้จงหนักเถอะ...............ลงชื่อ หมาจิ้งจอก” ที่จริงเนื้อหาหยาบคายกว่านี้มากแต่ฉันขยะแขยงจะจดจำ
ฉันไม่แยแส   ฉีกเป็นชิ้นเล็กละเอียด   ทิ้งลงถังขยะใช้รองเท้าเหยียบย่ำให้สมใจ  แล้วถุยน้ำลายรดจนเปียกชุ่ม
      “มาลองสู้กันดูสักตั้ง   ฉันปล่อยให้แกเล่นงานฉันมามากพอแล้ว.........”ฉันบอกกับตัวเอง


          ฉันขอย้ายฝ่ายในปีงบประมาณถัดมา  เพราะหัวหน้าฝ่ายเดิมเป็นลูกพี่ผู้ปลุกปั้นยัยกระเทยมา  ถึงขั้นยัยกระเทยเรียกว่าแม่กันเลยทีเดียว     
  
            

          ฉันย้ายไปทำงานที่ศูนย์อบรมหรูแห่งใหม่กลางกรุง มูลค่ากว่า 500 ร้อยล้านบาท...............ดูแลงานพัฒนาหลักสูตรผู้จัดการสาขาสายปฏิบัติการ   และพัฒนาเป็นระบบ E-lernning ในปีถัดมา         
         ฉันซื้อคอนโดหนึ่งห้องในย่านใกล้ๆนั้น    ชีวิตก็ดูหรูราบรื่นเรียบร้อยดี  แต่ฉันเริ่มเหนื่อยหน่ายกับชีวิตการทำงานและดูเหมือนความก้าวหน้าในสายงานจะมาถึงทางตัน   ด้วยผู้จัดการแผนกที่จะขึ้นระดับผู้จัดการฝ่ายมีเพียง 1:20 คนต่อปีเท่านั้น  แล้วโพรไฟล์ของฉันดูจะเสียเปรียบเพื่อนๆร่วมรุ่นด้วยเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เทนตีตราไว้ให้..................แม้ว่าเรื่องงานฉันจะดีเด่นแซงหน้าคนอื่นๆไปไกลมากก็ตาม



          ฉันตัดสินใจลาออกเมื่อนั่งพินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนดีแล้วว่า  ถ้ายังทำงานที่นี่ต่อไปอีกห้าปีฉันจะอยู่ที่ไหน   อีกสิบปีจะเป็นอย่างไร    แล้วถ้าทำจนแก่เฒ่าหมดเรี่ยวแรง ความก้าวหน้ามัน
จะไปได้แค่ไหนกันเชียว   ฉันได้คำตอบว่า  หนทางที่ฉันกำลังก้าวเดินเปรียบเหมือนขึ้นพีรามิด
ที่ยอดแหลมไปเรื่อยๆ  ยิ่งตำแหน่งสูงขึ้นเท่าใด     การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นก็ทวีคูณความเข้มข้นขึ้น
นี่แค่จะขึ้นระดับผู้จัดการฝ่ายยังต้องต่อสู้แข่งขันกันมากขนาดนี้  ไม่เอาหล่ะฉันอ่อนล้าเกินไปที่จะต่อกรกับใครๆเขา..................................... ฉันเฝ้าบอกกับตัวเองและจากลาที่ทำงานเก่ามาอย่างเงียบๆ

bubblebeer

ขอบคุณครับ

MiU

จะรอติดตามต่อไปนะ ขอบคุณครับ

mooman

ขอบคุณมากๆครับ

view99

สวยเก่ง

tazman

มีต่อไหมครับ

wiput

ขอบคุณครับ