“หัวใจเสริมใยเหล็ก”( 3 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)


ตอน: “ไม่ว่ายังไงเราจะรักกัน”
เซ็กซ์ครั้งแรกของผมที่แสนจะทารุณได้ผ่านพ้นไปแล้วและวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นการสอบปลายภาคซึ่งมีทั้งหมด 3 วันในแต่ละวันผมต้องโหมกระหน่ำอ่านหนังสือสอบมากมายที่กองเป็นภูเขาเหลากาส่วนเหล็กมันก็คอยโทรหาผม เป็นกำลังใจให้ผม จะว่าไปว่าผมยอมรับมันแล้ว 100%ก็ไม่ใช่ แต่ยังไงตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกดีกับมันแล้วนะเพราะมันจริงใจตรงไปตรงมาแต่มีบางครั้งที่มันชอบกวนประสาทผมหรือทำเรื่องอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกแย่....เช่นคืนหนึ่งที่ผมกำลังอ่านหนังสือสอบอยู่---“ฮัลโหล” ผมรับโทรศัพท์
“ว่าไงเด็กเรียน” ยั่วเย้าซะไม่มีอะแต่ละคำพูดของมัน
“กำลังอ่านหนังสือสอบอยู่” ผมพูดเสียงเรียบ
“พรุ่งนี้สอบเสร็จไปเที่ยวกันม๊ะ?” มันถามเหมือนมีเลศนัย
“เออ...พรุ่งนี้สอบเสร็จ มะรืนก็มีสอบอีกวันนึงถึงจะเสร็จจริงๆนะเหล็ก” ผมพูดกับมันดีๆ
“ไม่เอา พรุ่งนี้เหล็กสอบเสร็จแล้ว ไปเที่ยวกะเหล็กนะ โอเคเจอกันหลังสอบเสร็จที่ห้างฯ บาย”
“เฮ้ย! เดี๋ยวววว” มันวางสายไปแล้ว!ไอ้นี้มันกวนประสาทจริงๆ ฮึ่ม!พอสอบเสร็จผมก็ต้องไปอยู่ดีเพราะมันมาตื้อมารอรับผมถึงโรงเรียน แต่ก่อนอื่นมันพาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านมันก่อน ทำให้ผมย้อนนึกไปถึงความทรงจำในวันนั้น ฮ้า นึกแล้วหวิวๆ ไปหมดเลย....
“อ้าว...เข้ามาสิ เหล็กมีของขวัญวันสอบเสร็จให้เต๋าด้วยนะ เข้ามาเร็วๆ” มันกวักมือเรียกจากหน้าบ้าน
“เออๆ รู้แล้ว” ผมกลัวๆ อยู่เหมือนกันว่ามันจะทำอะไรผมอีกป่าววะ!
“กลัวอะดิว่าเหล็กจะทำไร? ใช่ไหมล่า!?” มันสะกิดผมตอนผมเดินผ่านเข้ามา
“เปล่าสักหน่อย บ้านเหล็กมันร้อน เลยอยากอยู่ข้างนอกนานๆ หน่อย” ผมแกล้งทำเป็นปาดเหงื่อ
“จริงเหรอ?” มันทำเสียงขรึมแล้วเดินเข้ามาหาผม มันปิดประตูล็อคอย่างดีแล้วจับไหล่ผมเอาไว้
“เฮ๊ย...ไอ้นี่” ผมสะบัดแต่ไม่หลุด
“ยังไม่ชินอีกเหรอ อนาคตเรายังต้องทำแบบนี้กันอีกบ่อยครั้งไป” มันพูดจริงจังพลางลูบไล้หน้าผม
“ฮือ...อย่า อ๊ะ!” ผมสะดุ้งตอนที่เหล็กทำท่าจะกระซิบอะไรข้างหูผม แต่มันกัดขบหูผมแล้วเป่าลมเบาๆ
“ทำกันก่อนไปดีไม๊?” ทีนี้มันเปลี่ยนสีหน้าเป็นกวนๆ แล้วพูดด้วยเสียงแหลมสูงในตอนท้าย
“ไม่เอาอะ ไม่อยากทำแล้ว” ผมรีบปฏิเสธ เพราะยังขยาดไม่หายเลย ยังกลัวอยู่เลย
“น่านะนะนะ เหล็กจะใจดี ค่อยๆ ทำก็ได้ เอาแบบไหนตามใจทุกอย่าง” มันขอร้องพร้อมเสนอรูปแบบ
“บ้า ไอ้ลามก คิดแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้” ผมผลักมันออกแต่ก็ไร้ผล มันนิ่งอยู่กับที่
“มาบงมาบ้าอะไร ดูตัวเองซะก่อนเถอะ” มันพูดเสร็จก็เอามือลงไปขย้ำเป้าที่แข็งนูนเป็นลำของผม
“เอ๊ะ! ทำไรนะ อย่านะ” ผมพยายามแกะมือมันออกแต่มันเอามืออีกข้างรวบมือผมไว้สองข้างยกสูงติดผนังเหนือหัวผม จากนั้นมันก็พรมจูบไปทั่วซอกคอ ลามเลียไปทั่วแล้วมาหยุดที่ปากผม มือมันไม่หยุดขย้ำขยี้ มันรูดซิปผมออกแล้วควักค_ยของผมออกมา มันมีน้ำเหนียวแฉะๆ เยิ้มอยู่ตรงหัว
“มีอารมณ์แล้วละซิ ฮึๆๆ” มันหัวเราะในลำคอ ทำเอาผมแทบบ้า
“อย่า พอแล้ว วะ วัน...วันนี้เราจะไปเดินห้างกินติม...ดะ ดะดูหนัง กันไม่ใช่เหรอ?” ผมตะกุกตะกัก
“ก็ได้ แต่สัญญาว่ากลับมาแล้วเราจะเยสกันน๊า” อ๊ากก ดูมันพูด ไม่อายปากจริงๆ เลย
จากนั้นผมได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน ผมมองหน้าเหล็ก เหล็กมันบอกว่า “พ่อ” มันเอง วันนี้กลับจากที่ทำงานเร็ว ผมเลยหยิบถุงเสื้อที่เหล็กมันซื้อมาให้เป็นของขวัญวันสอบเสร็จของผมเข้าไป มันอื้มมือมาหยิบอีกตัวออกจากถุงก่อนแล้วบอกว่าตัวนี้ของมัน อีกตัวหนึ่งของผม จากนั้นผมก็รีบเร่งเดินเข้าห้องเหล็กไปเปลี่ยนชุด ผมหยิบเสื้ออีกตัวขึ้นมาดู เอ๊ะ! เหมือนกับตัวเมื่อกี้เลยนี่หวาเอ๊ะไอ้นี้จะให้ใส่เหมือนกันทำไมเนี่ย...อ๋อ! คู่รักไง รู้ทันที เพราะสกรีนเสื้อของผมมีคำว่า “เมีย” ตัวสีแดงตัวเบ้อเริ่มเต็มด้านหน้าของเสื้อตัดกับเสื้อพื้นสีขาว เป็นเสื้อยืดคอวี รูปร่างพอดีกับหุ่นของผม ส่วนของไอ้เหล็กผมไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันต้องเหมือนกับผมแน่เลยเพราะเห็นแว๊บๆ อยู่ เหมือนกันอาจจะเว้นที่ขนาดของเสื้อแต่ที่แน่ ๆ คือมีคำว่า “เมีย” ของมันก็ต้อง “ผัว” แน่ๆ อึ๋ยจะใส่ดีไหม๊เนี่ย น่าอายจัง!
“ใครมาบ้านนะเหล็ก พ่อเห็นรองเท้าอยู่ที่หน้าบ้านนะ” ผมได้ยินเสียงพ่อของเหล็กดังลอดเข้ามาที่ประตู
“อ๋อ ภรรยาผมเองครับพ่อ” เฮ้ย! ดูมันพูดกับพ่อมัน ผมเดินไปตรงประตูแล้วเอาหูแนบกับประตูเพื่อฟัง
“ไอ้นี่เดี๋ยวตบหัวทิ่ม ไปเอาผู้หญิงที่ไหนเข้าบ้านเนี่ย สุภาพบุรุษพอไหมนะเรา” พ่อดุลูกตัวเอง
“แล้วนั้นเสื้ออะไรนะสกรีนคำว่า “ผัว” ตัวเบ้อเริ่มขนาดนี้ จะใส่ไปไหนละ” พ่อสงสัย
“อ๋อ อีกตัวให้แฟนผมใส่ สกรีนคำว่าเมียครับ!” เหล็กตอบอย่างมั่นใจ
“โหย ไวไฟ เอากันรึยังจะมาเรียกผัวเรียกเมีย” พ่อพูดติดตลก
“เรียบร้อย!” เหล็กมันพูดเสียงสูงขึ้นจมูกเชียว เอ๊ะ พ่อไอ้เจ้าเหล็กนี่มันก็ดูไม่น่าจะดุนะ
“แล้วเมื่อไหร่เขาจะออกมาละ” พอถามถึงผม
“เดี๋ยวผมไปตามให้” อ่า มีเสียงคนเดินมาทางนี้
ประตูเปิดออก เหล็กใส่เสื้อสกรีนคำว่า "ผัว" ตัวใหญ่ ยืนทำหน้างงอยู่หน้าประตูใส่ผม
“ทำไมยังไม่ใส่เสื้อ?” เหล็กสงสัย
“ก็...ก็มันหน้าอาย” ผมกระซิบ
“อายอะไรเล่า ใส่เร็วไม่งั้น...” เหล็กพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาผมทำหน้าน่ากลัว
“เออๆๆ เดี๋ยวๆ ใส่แล้วๆ” ผมรีบถอดชุดนักเรียนออกแล้วใส่เสื้อ “เมีย” แทน
“ดีมาก ออกไปหวัดดีพอเหล็กหน่อยสิ” มันพูดพลางลากผมออกไป
“เดี๋ยว มันไม่ดีนะ เหล็ก อ๊ะ” มันกระชากทีเดียวตัวผมปลิวตามมันออกไปที่ห้องนั่งเล่น เจอพ่อนั่งอยู่
พ่อมองมาที่เราสองคนแล้วทำตาโตเหมือนนกฮูก ไม่ได้พูดอะไรแต่หน้าดำหน้าแดง ผมได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา
“สะ สวัสดีครับ พ่อ....” ผมเสียงสั่นๆ
“งั้นผมไปก่อนนะครับ” เหล็กพูดแล้วดึงตัวผม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงดุของพ่อดังขึ้น
“เดี๋ยว ยังไม่ให้ไป!”
“อะไรอีกอะพ่อ ผัว เมีย จะไปเดินห้างดูหนังกัน” เหล็กชี้ที่เสื้อของมันกับของผม
“อธิบายมา ทำไมเมียของลูกถึงเป็นผู้ชาย!” พ่อพูดเสียงแตกร้าวแล้วชี้มาที่ผม
“อ้าว มีอะไรผิดปกติอะ ก็เหล็กรักเต๋า แล้วก็เต๋าก็รักเหล็ก เราเป็นแฟนกันไม่เห็นผิดหนิ!” มันพูดหน้าเฉย
“ถ้า ถ้าแม่เองรู้ แม่เอง จะเสียใจอย่างพ่อรึเปล่าก็ไม่รู้” พ่อหน้าแดงก่ำแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องไป
“คนรักกันไม่ว่าจะเพศไรก็ไม่ผิดหรอกพ่อ” เหล็กมันพูดไล่ตามหลังไป
“พอได้แล้ว แค่นี้พ่อเหล็กก็เสียใจตายแล้ว หยุดเถอะ” ผมกระซิบ
“งั้นเราไปเดินห้างกันเถอะ” มันยังพูดหน้าระรื่นได้
ผมละโคตรอายเลย เดินอยู่บนห้างมีแต่คนมอง “ผัว,เมีย” คู่นี้อยู่ คนขายตั๋วยังแอบยิ้มๆ ให้เลย ผมจะบ้าตาย กินไอติมที่ผมแสนจะโปรดปรานก็เป็นอันว่าทำให้ผมรู้สึกท้องอืด เพราะมีแต่คนมอง ไม่ก็ซุบซิบนินทาแล้วหันมามองเราสองคน โอย...แต่ดูหน้าเหล็กมันสิ ระรื่นหน้าบานเชียว
ผมเข้าใจนะว่ารักกัน แต่ก็ไม่เห็นต้องโจ๋งแจ้งขนาดนี้เลย มันออกจะเขินๆ อยู่ไม่น้อย ระหว่างทางกลับบ้านผมถามมันอยู่ว่าทำไมต้องแสดงตนให้มันเวอร์ซะขนาดนี้
“ก็เพราะเรารักกัน และที่สำคัญเหล็กจะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเต๋าเป็นเมียเหล็ก ห้ามใครยุ่ง!”
โอย น่าปวดหัวที่มีแฟนขี้หึงร้ายแรงอย่างนี้นะเนี่ย  เฮ้อ....
วันนี้เหล็กขอไปนอนค้างที่บ้านผม ตอนแรกว่าจะไม่ให้ไปแต่รู้ว่าเดี๋ยวมันต้องตื้อเป็นแน่นอนก็เลยต้องยอม กลับถึงบ้านผมแม่ผมกำลังทำกับข้าวอยู่ ผมขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาช่วยแม่ทำกับข้าว
“เมื่อกี้ตอนที่ลูกอยู่บนห้อง เจ้าเหล็กมันเข้ามาบอกแม่ว่าจะขอลูกชายแม่ไปทำเมียได้ไหม”
โหย ไอ้นี้ เล่นมาบอกกันอย่างนี้ผมก็ไม่ทันได้ตั้งตัวอะสิ
“อะไรกันแม่ อย่าไปสนใจไอ้บ้านั้นเลย มันเสียสติไปแล้ว” ผมพูดประชดประชัน
“แต่ถ้าจะรักกันแม่ก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะลูก แม่เข้าใจดี” แม่พูดแล้วก็ยิ้มให้ผม
“ไม่เอาหรอกแม่ ได้มันเป็นผัวคงจะน่ารำคาญน่าดู”
“แต่แม่ว่าดีออก เขาขี้เล่นจะตาย พูดเก่งอีกด้วย แข็งแรง แล้วท่าทางจะขยันอดทน” แม่เสนอเต็มที่
“โธ่แม่ ขี้เล่นพูดเก่งจนน่ารำคาญเสียมากกว่า แข็งแรงแต่ก็แกล้งผมจนสู้ไม่ได้ต่างหาก” ผมพูดให้ฟัง
“ฮึๆๆ” แม่หัวเราะในลำคอพร้อมกับทำกับข้าวไปด้วย
“หัวเราอะไรครับ?” ผมถามพร้อมกับปลอกหอมกระเทียมไปด้วย
“ก็แม่คิดว่าไอ้เจ้าเหล็กนะมันน่าจะชอบลูกตั้งแต่เล็กๆ แล้วนะ” แม่พูดปนขำ
“โหยแม่ มันขี้แกล้งผมจะตายไปตอนเล็กๆอะ สารพัดจะแกล้งเลย แม่ก็เห็นอยู่” ผมแย้ง
“ใช่สิ แม่เห็นแม่ถึงรู้ แม่ดูออก มันแกล้งเพราะว่ามันอยากเล่นกับลูก อยากอยู่กับลูกไง” แม่พูด
“ไม่เอาแล้วๆ พอ เลิกคุยถึงเรื่องนี้เถอะครับ” ผมพูดพร้อมกับยกหอมกระเทียมที่สับแล้วไปให้แม่
“ก็ได้ งั้นลูกช่วยเอาขนมกับน้ำไปต้อนรับที่ห้องรับแขกทีสิจ๊ะ” แม่พูดพลางยกตะหลิวชี้ไปที่ถาดขนม
“ได้ครับ จะให้ผมเอาน้ำล้างเท้าไปเสิร์ฟด้วยไหมครับ?” ผมถามเพราะรู้ว่าแขกที่ว่านั้นก็คือเหล็กนั้นเอง
“แล้วแต่ลูกจ๊ะ ถ้าลูกไม่ได้รักเขาก็เอาไปสิ 555” แม่หัวเราะเสียงใส ทำให้ผมอดที่จะหัวเราตามไม่ได้
ผมเดินถือถาดขนมกับน้ำแดงตรงไปที่ห้องรับแขก เจ้าเหล็กนั่งดูทีวีไขว้ห้างสบายกายอยู่บนโซฟาแล้วอ้าปากห้าววอดใหญ่
“หัวเราะอะไรกันสองแม่ลูก?” เหล็กถามผมพร้อมหยิบขนมเข้าปาก
“ไม่มีอะไรหรอก เรื่องขำขันเล็กน้อย” ผมพูดปนขำเล็กๆ
“เล่าให้ฟังมั่งดิ” เหล็กเรียกร้อง
“ก็คือ...แม่วางแผนกับลูกว่าจะเอาน้ำล้างเท้าให้แขกบางคนกิน” ผมพูดแล้วมองหน้าเหล็ก
“จริงเหรอ แขกคนนี้ใช่มะ?” เหล็กชี้ไปที่ตัวเอง
“ใช่ 5555” ผมหัวเราะชุดใหญ่ จากนั้นผมเห็นเหล็กมองไปที่แก้วน้ำแล้วทำหน้าตื่น
“อะไรๆ ไม่ได้ทำจริงๆ สักหน่อย แค่ลองคิดดูเฉยๆ เอง” ผมพูด
“แล้วไป นึกว่าทำจริงๆ” เหล็กทำท่าเหมือนจะขำตัวเอง
อาหารเย็นเสร็จแล้ว ทุกคนกินกันจนอิ่มแปล้ เหล็กกับผมก็ขอตัวขึ้นห้องแล้วจะไปอาบน้ำนอน ส่วนตัวผมเองยังต้องอ่านหนังสือสอบ เพราะพรุ่งนี้ผมยังต้องสอบอีกวันหนึ่งถึงจะปิดเทอม
ส่วนเจ้าเหล็กก็นั่งเล่นคอมฯของผมอยู่ ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรนักจนได้ยินเสียงกระเส้าของผู้ชายสองคนร้องสลับกัน ผมตกใจรีบหันดู
“เหล็ก ทะลึ่งวะ เปิดอะไรดูวะ?” ผมเห็นเหล็กเปิดคลิปโป๊เกย์ เป็นฉากที่กำลังเอากันอย่างดุเดือนเชียว
“ศึกษาเอาไว้ทำกับเต๋าไง ฮึๆๆ” มันพูดแล้วหัวเราะในลำคอ
“ไอ้ลามกเอ้ย” ผมไม่สนใจแล้วหันกลับมาอ่านหนังสือต่อ
ไม่นานนักเสียงคอมฯขึ้นเสียงชัตดาวน์ ผมคิดว่าสงสัยมันคงง่วงแล้วมั่ง ผมกำลังจะหันไปดูแต่เหล็กมันก็นอนทับผมจากด้านบน (ผมนอนอ่านหนังสือบนเตียงท่านอนคว่ำอะครับ) แล้วเอาค_ยถูไถไปมากับร่องก้นของผม
“ไอ้นี่ ทำไรเนี่ย หนักนะ” หงายตัวขึ้นมา ไอ้เหล็กก็ตั้งท่าเหมือนวิดพื้น มีผมนอนหงายอยู่ข้างล่าง
“เมื่อกี้สอบทฤษฎี ตอนนี้จะสอบปฏิบัติแล้วไง” มันพูดแล้วยิ้มๆ จากนั้นมันก็ทับลงมาเอาค_ยถูไปมากับ
ค_ยของผม ผมเอาสันหนังสือเคาะหัวมันทีหนึ่ง
“โอ๊ย! เจ็บนะ” เหล็กเอามือกุมหัว
“จะอ่านหนังสือสอบ อย่ามาเล่นแบบนี้ได้ไหม!” ผมอธิบาย
จากนั้นมันก็จับหนังสือในมือผมโยนข้ามห้องแล้วจัดการถอดเสื้อยืดผมอย่างรวดเร็ว ผมดิ้นแต่มันก็จับเอาไว้แล้วดูดปากผม ลิ้นของมันกระหวัดวนอยู่กับลิ้นของผม สะโพกของมันก็ขยับเอาค_ยถูไถไปมากับค_ยผม ทำไงได้ผมเสียวไปหมด แต่ก็กลัว ผมพยายามผ่อนคลายลงแล้วมองหน้าเหล็ก
“ครั้งนี้เหล็กสัญญาว่าจะไม่ทำให้เต๋าร้องไห้” จากนั้นมันก็ค่อยๆ บรรจงจูบบางๆ บนริมฝีปากผม ค่อยๆ ลากลิ้นผ่านแก้มไปที่หู แล้วเอาลิ้นฉกเข้าไปในหูผมเบาๆ ทีหนึ่ง ทำเอาผมสะดุ้งเลย ขบติ่งหูดึงไปเบาๆ แล้วปล่อย
เหล็กพรมจูบพรมดูดไปทั่วลำคอผม ลากไล้เล่นลิ้นลงมาถึงอกผม ใช้ลิ้นแลบแผลบกระหวัดผ่านปลายนมแล้วเลียวนรอบๆ จากนั้นก็ดูดเสียงดังจ๊วบจ๊าบน่าอาย ผมสะท้านไปทั้งตัวเหมือนเป็นโรคชักกระตุก เล่นหัวนมทั้งสองข้างของผมเสร็จเหล็กก็ลากลิ้นชอนไชเข้าไปในสะดือ แล้วพ่นลมหายใจร้อนๆ ใส่ตรงหน้าท้องผม มาถึงจุดนี้ผมเริ่มรู้สึกวาบร้อนไปหมด เล็กค่อยๆ ถอดกางเกงผมออก มันทำให้ผมเหมือนกับจะอดทนรนรอไม่ไหว
เหล็กค่อยๆ บรรจงลามเลียไปทั่วหัวค_ยแล้วกระดกลิ้นรัวๆ เหมือนปืนกลตรงปลายหัวค_ย ผมถึงกับกระถดถอยหนีด้วยความเสียวจนเกร็งไปหมด ทั้งอมทั้งกลืน ดูดหน่วงหนักเป็นระยะ
“แฮก...อ๊ะ จะไปแล้ว มะ ไม่ไหว อ๊า” ผมยิ่งพูดมันยิ่งดูดยิ่งชักให้ผมเร็วและหนักกว่าเดิม ผมเอวลอยกระตุกสั่นไปมา ไม่นานเกินรอน้ำเสียวของผมพุ่งกระฉอกออกมาที่มุมปากของเหล็ก เขาใช้ลิ้นเลียตรงมุมปาก
จากนั้นเหล็กก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากประเป๋าของเขา...
“ครั้งที่แล้วไม่ได้ใช้หล่อลื่นอะไรเลย ครั้งนี้เตรียมมาดี” เหล็กยิ้มแล้วเทใส่ปลายนิ้วของเขา
เล่นอะไรไม่รู้ เหล็กมันเอาปากขวดหล่อลื่นทิ่มกดเอาไว้กับรูของผมแล้วบีบซะเต็มที่ ผมสะดุ้งตัวโยนเพราะมันไหลเข้ามาเยอะอยู่ ผมร้องครวญครางเมื่อเหล็กเริ่มเอานิ้วที่เปียกชุ่มแหย่เข้าไปในรูที่เยิ้มของผมอยู่แล้ว มันลื่นไหลทำให้รู้สึกดีกว่าครั้งที่แล้ว เพิ่มความเสียวเป็นเท่าตัว เหล็กค่อยๆ เอานิ้วที่สองสอดตามเข้ามา ผมเสียวจนอดไม่ได้ที่จะขมิบรูเป็นช่วงๆ เหมือนกับเป็นการกระตุ้น เหล็กมันก็ขยับนิ้วเข้าออกควานไปมา ผมหัวหมุนติ้วด้วยความเสียวเกินจะรับไหว ไม่นานนักเหล็กถอดกางเกงออก เผยให้เห็นค_ยดุ้นใหญ่ยาว ผมเสียวไปหมดและก็ยังกลัวเจ็บอยู่ด้วย
เหล็กเอาหล่อลื่นราดไปที่ค_ยจนชุ่มเยิ้ม จากนั้นก็จ่อไปที่รูสวรรค์ของผม ค่อยๆ บรรจงสอดใส่เข้ามาอย่างช้าๆ
ครั้งนี้ไม่เจ็บมาก แต่ก็อึดอัดอยู่ไม่น้อย ผมขมิบเกร็งตอนที่ค_ยมันแหวกเข้ามาจนเกือบจะสุดลำ เพราะผมรู้สึกว่ามันไปดันเครื่องในผมอยู่ คล้ายกับว่ามันสุดได้แค่นี้ เหล็กพยายามกดเข้ามาแต่ผมเริ่มร้องแล้วทำหน้าเจ็บปวด เมื่อเห็นอย่างนี้เหล็กก็โน้มลงมากอดตัวผมไว้ ผมกอดแผ่นหลังของเขาเอาไว้แน่น เหล็กกระซิบที่ข้างหูผม
“อดทนหน่อยนะ” เขากระซิบแล้วถอนหายใจที่ข้างๆ หูผม
จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าๆ ออกๆ ช้าๆ สองสามทีก่อนที่จะดันเข้ามาให้มิดด้ามพรวดเดียวหมด ผมสะท้านเหมือนถูกไฟช็อตแล้วร้องโอดครวญดิ้นพราดๆ อยู่ใต้ตัวเหล็ก เหล็กยกขาผมขึ้นพาดบ่าแล้วกอดผมไว้แน่น ผมเองก็พยายามแน่นกว่าที่เขากอดผม
“แฮก...พร้อมไหม?” เหล็กถาม
ผมพยักหน้า จากนั้นเหล็กก็ส่ายหัวเหมือนกับไม่อยากทนกับอะไรบางอย่างแล้วจากนั้น....ด้วยความเร็วที่ยิ่งกว่าใบพัดของเฮริคอปเตอร์ เหล็กเอาผมยิ่งกว่าเครื่องจักร เสียงดังหนักแน่นจนผมรู้สึกว่ามันจะดังออกไปนอกห้องไหม ผมรู้สึกว่าครั้งนี้มันลื่นไหลมากเกินไปจนสามารถขยับเข้าออกได้เร็วถึงขนาดนี้ ผมตัวลอยกระดอนกลับด้วยแรงกระแทกที่หนักหน่วง ผมร้องครางไม่ได้ศัพท์
“ฮ๊า อ๊ะ อ๊ะ อื๊อ!” แต่ละจังหวะรักทำเอาผมเสียวซ่านลึกไปถึงสันหลัง ผมร้องอย่างน่าอายท่วงทำนองรักเปลี่ยนท่าได้ไปมากมาย เราสองคนลิ้มรสหวานนี้ไปยันดึกดื่นเกินเวลานอน
บทเพลงนี้จบลงเป็นครั้งที่ 4 ทำเอาผมรู้สึกเหมือนไปออกกำลังกายโดยการว่ายน้ำสัก 30-40 กิโลฯวิ่งระยะไกลอีกสัก 100 กิโลฯ ที่นอนผมเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและคราบน้ำสวาทของเราสองคน
“แฮกๆ เหนื่อยไหม๊ล๊ะไอ้เครื่องจักร” ผมหอบหายใจนอนแผ่อยู่ข้างกายเหล็ก
“เป็นเครื่องจักรก็ต้องทำงานตลอดยี่สิบสี่ งั้นมาต่อกันอีกสักรอบไหม?” เหล็กพูดพร้อมกับหอบหายใจหนัก
“พอเถอะ พรุ่งนี้สอบ เดี๋ยวไม่มีแรง” ผมเหลือบมองนาฬิกาแล้วตกใจ
“ตี 1 แล้ว! ไปอาบน้ำนอนเถอะ นอนไม่พอเดี๋ยวสอบไม่ได้” ผมลุกขึ้นจะไปอาบน้ำแต่ก็ถูกกดลงกับเตียง
“อะไรกัน ยิ่งทำมันก็ต้องยิ่งมีแรงสิ เอาอีกทีนะ” เหล็กพูดแล้วก็อุดปากผมที่กำลังจะแย้งด้วยการดูดปาก
เพลงรักของเราบรรเลงเป็นเพลงสุดท้ายก่อนที่ผมจะสลบเหมือดไปตอนที่น้ำแตกรอบที่ 5 ผมหลับไปทั้งอย่างนั้นไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น ตั้งแต่ชักว่าวเป็นมาไม่เคยแตกหลายรอบขนาดนี้ สูงสุดติดต่อกันก็แค่ 2 รอบ แต่นี่มันตั้ง 5 รอบ ซึ่งไม่รู้ว่าน้ำผมหมดตัวหรือยัง ผมหลับโดยไม่ฝันอะไรอีกเลย
“ลูกเต๋า สายแล้วนะลูก ยังไม่ตื่นอีกเหรอ?” เสียงแม่ตะโกนเคาะประตูอยู่หน้าห้องผมงัวเงียและรู้สึกชาไปทั้งตัวเหมือนนอนท่าเดียวมาทั้งคืน ผมมองดูนาฬิกาแล้วตกใจ 7 โมงกว่าแล้ว!
“ตื่นๆ เหล็กตื่น! ไปส่งน้องหน่อยเร็วๆๆๆ” ผมทั้งตีทั้งเขย่าตัวไอ้เจ้าเหล็กที่นอนหลับเป็นตายน้ำลายยืดอยู่ข้างๆ ผม
พอเห็นมันงัวเงียลุกขึ้นมาขยี้ตา ผมก็รีบกระโดดจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ พอเห็นสภาพตัวเองในกระจกแล้วตกใจจนรับไม่ได้ ผมเผ้ายุ่งเหยิงกระจายชี้ไปทุกทิศ ปากบวมเผยอออกเล็กน้อยจากการจูบและดูดที่มากเกินไป รอบๆ คอทั้งหมดมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำๆ รอยช้ำที่ต้นแขนเป็นสีเขียวคล้ำเป็นรอยมือ ผมเอานิ้วจิ้มไปสีเขียวจางหายแล้วซ่านกลับมาเขียวอีก ผมรู้สึกเจ็บอยู่ไม่น้อย สงสัยเหล็กมันคงจะออกแรงเยอะไปหน่อย แต่ไม่ใช่ที่จุดนี้จุดเดียว ที่ข้อเท้าข้อมือของผมก็มี ใบหน้าของผมดูโทรมไม่มีชิ้นดี ทั้งตัวผมมีแต่คราบอะไรต่อมิอะไรเกาะอยู่เต็มไปหมด ผมยืนอึนอยู่ตรงกระจกห้องน้ำอยู่นานก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าสายแล้ว
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จอย่างรวดเร็วในแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน ผมกระโดดขึ้นมอไซต์เหล็กแล้วก็ออกตัวไปอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกเหมือนตัวมันเบาๆ ลอยๆ เหมือนลูกโป่งสวรรค์เลย ผมร้อนรนรู้สึกเหมือนมอไซต์คันนี้ไม่เร็วพอที่จะไปถึงโรงเรียนได้ทันก่อน 8 โมงเหล็กขับเข้ามาในโรงเรียนทำเอายามหน้าประตูงง แล้วมาจอดให้ตรงหน้าตึกที่ผมจะใช้สอบ ผมเงยหน้าไปที่ชั้นสองชั้นที่เป็นห้องสอบของผม เห็นอาจารย์กำลังตรวจบัตรนักเรียนคนสุดท้ายอยู่ ผมลงจากรถไม่ได้หันไปมองเหล็กแล้ววิ่งๆๆ ขึ้นไปชั้นสองตรงไปหาอาจารย์เอาบัตรนักเรียนยื่นให้ดู
“นายตุลา นายไปทำอะไรมา” (ตุลาคือชื่อจริงของผม ผมจึงชอบตั้งฉายาตัวเองในเว็บต่างๆว่า Mr. October)
“คือ ผม...” ผมไม่รู้จะตอบอะไร
“เข้าไปๆ” อาจารย์ไม่สนใจอะไรมากไล่ผมให้เข้าห้อง
ตอนเดินเข้าไปนั่งโต๊ะเพื่อน ๆ มองผมกันจนเหมือนเป็นตาเดียวกัน ผมก็เขินๆ อยู่ ยิ้มๆ นิดหน่อยแล้วไปนั่งกับที่ของตัวเอง
“ไปทำอะไรมาไอ้เต๋า ปากบวมคอแดงเป็นจ้ำๆ เชียว” ไอ้ข้าวโอ๊ตกระซิบถามผมข้ามโต๊ะมา
“เมื่อคืนไอ้เหล็กมันไปนอนที่บ้านข้ามา” เพื่อนคนนี้ไม่จำเป็นต้องปิดอะไรอยู่แล้วผมจึงบอกไป
“ห๊า!!! จริงอะ เอ็งก็เสร็จมันแล้วดิ!” มันโพรงขึ้นเสียงดัง เพราะในห้องเงียบกันหมดจึงได้ยินกันทั่วถึง
“อะไรกันนายสองคนนั้น จะสอบไหม นั่งเงียบๆ ครูจะแจกข้อสอบแล้ว” ครูปรามพวกเราไว้
เมื่อสอบเสร็จออกจากห้องสอบมามีแต่คนถามไถ่ถึงเรื่องนี้ ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มๆ แล้วเดินหนี สอบเสร็จครบทุกวิชาผมก็ลงจากตึกแล้วก็มาเจอกับเหล็กพอดี
“อ้าว นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก” ผมตกใจ
“ยัง รอเต๋าอยู่ข้างล่างนี้ไง” เหล็กตอบแล้วยิ้มให้ผม ผมยิ้มตอบกลับ
“งั้นจะกลับบ้านยังอะ” เหล็กถาม
“อืม กลับเลยละกัน สอบเสร็จแล้วนี่” ผมให้คำตอบ
ผมแทบลืมคนรอบข้างผม ลืมไปเลยว่าทุกคนกำลังจ้องมาที่ผมสองคน เหมือนกับว่าเวลาอยู่กับเหล็กแล้วเหมือนกับว่ามีแค่เหล็กกับผม เราสองคน ผมเห็นแล้วก็อายๆ ก้าวขึ้นมอไซต์เหล็กแล้วกลับบ้าน
“คนพวกนี้เป็นไรกัน ไม่เคยเห็นคนรักกันรึไงนะ” เหล็กพูดขึ้นมา
“ก็ดูรอยจ้ำรอยแดงเขียวเหลืองม่วงตามตัวน้องสิ” ผมพูดแล้วขยับดูแขนตัวเอง
“อ๋อ มิน่า 555” เหล็กหัวเราะชอบใจ
เรากลับมาถึงบ้านก็พบว่ารถพ่อของเหล็กจอดอยู่หน้าบ้านผม อ่า นึกแล้วสยองชะมัด ยังจำหน้าของพ่อเหล็กตอนที่เขาโกรธได้อยู่ติดตาเลย
“พ่อเหล็กมาบ้านเราอะ” ผมพูดอย่างหวั่นๆ
“กลัวอะไร เขาอาจจะมาหาเหล็กก็ได้” เหล็กยักไหล่
เราสองคนเดินเข้าบ้านพร้อมกัน ผมเห็นแม่ยกน้ำเข้าไปในห้องรับแขก แม่ชำเลืองเห็นเลยพยักหน้าให้ผมตามเข้าไปข้างใน ผมใจเสียเล็กๆ เพราะทุกทีไม่ว่าจะยังไงแม่ผมจะยิ้มแย้มอยู่เสมอ แต่ครั้งนี้แม่ผมไม่ยิ้มเลย เราสองคนเดินเข้าไปข้างในห้องรับแขก เห็นพ่อและแม่ของเหล็กนั่งอยู่ที่โซฟา แม่ของผมเอาน้ำมาเสิร์ฟให้แล้วนั่งลงที่โซฟาเดี่ยว
“นั่งลงก่อนสิลูก” แม่เชิดหน้าไปที่โซฟาคู่ที่อยู่ด้านข้างของโซฟาใหญ่ที่พ่อแม่ของเหล็กนั่งมองผมตาเบิกกว้าง
“สวัสดีครับพ่อ, แม่” ผมหันไปยกมือไหว้พ่อกับแม่ของเหล็ก ทั้งคู่ยกมือรับไหว้ผม
“วันนี้พ่อกับแม่ของเจ้าเหล็กเขาอยากมาคุยกับลูกนะจ๊ะ” หน้าของแม่เครียดเหมือนรู้เรื่องมาก่อนแล้ว
“พ่อกับแม่มีอะไรหรือครับ?” เหล็กถามพ่อกับแม่ของตัวเอง
“ก็ทั้งคู่นั้นแหละ” พ่อเหล็กพูดขึ้นมา
“เหล็ก...ลูกเป็นลูกผู้ชายคนเดียวของบ้าน ต้องทำหน้าที่สืบทอดหาสะใภ้เข้าบ้านแล้วมีลูกมีหลาน แต่ที่ลูกทำอยู่นี้คือลูกนั้นรักผู้ชายด้วยกันแล้วก็ยังจะมารักกับลูกของเพื่อนแม่ตัวเองแบบนี้ พ่อรู้สึกไม่ดีเลย พ่อเข้าใจแต่พ่อไม่อยากให้ลูกทำอย่างนี้เลย” พ่อของเหล็กพูดออกมายาวเหยียด (อันนี้ผมจำได้ไม่หมดเพราะพ่อเขาพูดเยอะมาก)
“ใช่แล้ว แม่ก็รู้สึกไม่ดี อันที่จริงมันไม่สมควรเลยนะที่ลูกสองคน เอ่อ...จะรักกันในแบบนี้ ลูกทั้งสองเป็นผู้ชายทั้งแท่งแต่ทำไมถึงมารักกันแบบนี้ รักกันฉันพี่น้องไม่ได้หรอกหรือ” แม่เหล็กพูดเสียงเคืองๆ
“โถ่...พ่อ...แม่ ผมมีสิทธิ์ของผมที่จะทำอะไรก็ได้ ผมโตแล้วนะ ผมรักเต๋า และเต๋าก็รักผม จะไม่มีอะไรมาพรากจากเราไปได้ พ่อกับแม่อย่ามากีดกันผมเลย จะมาสืบทอดอะไรต่อไปสะพงสะใภ้ที่เป็นผู้หญิงผมไม่เอาแน่นอน นี่ยังดีที่เราไม่ได้แอบซ่อน ผมยังบอกยังพูดต่อหน้าให้เข้าใจ ทำไมไม่เห็นใจผมบ้าง?” เหล็กอธิบาย
“แล้วทำไมลูกไม่เห็นใจพ่อกับแม่บ้างละ”
ส่วนนี้ผมขอไม่พูดต่อเพราะมันเริ่มรุนแรงขึ้นและมากขึ้น ส่วนหนึ่งคือผมก็จำไม่ได้และก็ไม่อยากจำด้วย ผมกับแม่ของผมนั่งนิ่งไม่ไหวติง ได้แต่ฟังพ่อแม่ลูกสามคนนี่ทุ่มเถียงทะเลาะกัน
ช่วงนี้ของชีวิตผมก็เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่สุดแสนจะขมขื่นจริงๆ
“เหล็กจะต้องมีลูกมีหลาน ถ้าไอ้เต๋ามันคลอดลูกออกมาได้พ่อจะจัดงานแต่งให้เลยเอ้า” พ่อเหล็กตะโกน
“ไม่ว่ายังไงเหล็กก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่ ลูกไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว” เหล็กตะโกนกลับ
“งั้นลูกจะยอมรับได้ไหมที่พ่อกับแม่จะตัดขาดกับลูก” พ่อเหล็กชี้หน้าตะโกนใส่เหล็ก
“พ่อไม่ทำหรอก” เหล็กพูดเสียงเบาลง
“อย่านึกว่ากูไม่กล้าทำ” พ่อเหล็กพูดเสียงแข็ง
“ลูกเต๋า” แม่เหล็กหันมาพูดกับผมพร้อมน้ำตาคลอ
“ถ้าลูกรักเหล็กจริงทำไมไม่ปล่อยให้เหล็กเขามีอนาคตที่ดีต่อไปละจ๊ะ” แม่เหล็กพูดกับผม
“นะลูกนะ คิดถึงจุดนี้ เห็นแก่แม่เถอะจ๊ะ แม่มีแค่ลูกชายคนนี้คนเดียว” แม่เหล็กขอร้องผม
“เต๋าจะรักผมตลอดไปไม่ว่ายังไง แม่อย่ามายุยงให้เต๋าเขวนะ!” เหล็กตะโกนใส่แม่
ผมลุกขึ้นยืนพรวด แม่ของผมสะดุ้งนิดหน่อยแล้วมองหน้าผม
“น้องเห็นอนาคตของพี่สำคัญกว่า อนาคตที่จะทำให้ครอบครัวมีความสุขกว่านี้มาก” ผมพูดกับเหล็ก
“ได้ครับแม่ พ่อ เลิกทะเลาะกันเถอะครับ ผมจะขอเป็นคนถอนตัวออกจากเหล็กเอง” ผมพูด
“พูดอะไรนะเต๋า ถ้าพูดอย่างนั้นอีก ถ้าพูด...อย่างนั้นอีกกก” เหล็กเสียงแหบพูดไม่ค่อยออก
“พ่อเถอะเหล็ก เห็นแก่ทุกคนเถอะ” จากนั้นผมก็วิ่งขึ้นห้อง เหล็กวิ่งตามมาแต่ผมผลักเขาออกไปอย่างแรงแล้วรีบเข้าห้องปิดประตู
“เปิดประตูนะ!” เสียงทุบประตูดังลั่น เสียงทุบประตูดังอยู่นานจนหยุด ผมนึกว่าประตูผมเป็นรูทะลุเข้ามาแล้วมั่ง
“เต๋า” เสียงเรียกชื่อผ่านมาจากอีกด้านของประตู
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะรักกันใช่ไหม” เสียงของเหล็กเหมือนกำลังร้องไห้อยู่ ผมได้แต่พยักหน้าเงียบๆ
“ไม่ว่ายังไงเราก็จะรักกันใช่ไหม” ผมได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของเหล็กดังอยู่อีกฝั่งของประตู
“สัญญานะว่าจะรักกันตลอดไป สัญญาว่าจะไม่หมดรักกันนะ” เหล็กพูดปนสะอื้นไห้
“......อือ......” ผมกระซิบเบาๆ แล้วปล่อยให้น้ำตาชุดใหญ่ไหลอาบแก้มเงียบๆ ผมกอดประตูห้องนอนของผมเหมือนกับว่าผมกอดเขาอยู่ ผมเอาหูแนบไปกับประตู
“ออกมาคุยกันก่อนสิ ได้ไหม ขอร้อง” เหล็กสะอื้นดังๆ
ผมชั่งใจอยู่นาน กลัวว่าถ้าเปิดออกไปแล้วเรื่องราวมันจะไม่จบ กลัวว่าจะไม่สามารถหยุดใจเอาไว้ได้ ผมสับสนวุ่นวายไปหมดไม่รู้จะทำยังไง
ผมปล่อยโฮอีกทีแล้วกระโดดขึ้นเตียงเอาหมอนกดหน้าไว้แล้วตะโกนว่า “ไม่ได้ ทำไม่ได้” แม้จะตะโกนอยู่ในหมอนแต่เสียงก็เล็ดออกไปให้คนข้างนอกได้ยิน
“เต๋า...เหล็กรักเต๋านะ” เหล็กพูดลอดเข้ามา
“เปิดประตูเถอะนะ” เหล็กพูดเสียงจริงจัง
“หรือว่าเต๋าไม่รักเหล็กแล้ว” เหล็กพูด
ผมไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่ร้องไห้ไม่เลิก “เปล่า” ผมพูดเสียงสั่นเหมือนพูดอยู่คนเดียว
“แล้วทำไมไม่เปิดประตูละที่รัก เค้าอยากเช็ดน้ำตาให้ตัวเองนะ” เหล็กพูดเสียงกวนนิดๆ
ผมขำออกไปนิดๆ แต่ก็ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก วันนี้คงจมน้ำตาตัวเองตายแน่เลย ผมค่อยๆ ลากเท้าเดินไปที่ประตูพูดออกไปว่า...
“เหล็ก...กลับไปเถอะ อย่าทำให้เราลำบากใจไปมากกว่านี้เลย” ผมกัดฟันพูด
“ไม่จริง เหล็กไม่อยู่เต๋ายิ่งลำบากใจเหล็กรู้” ใช่ ลำบากใจมากเลยใครจะไปรู้
“พอเถอะ ต่อให้เหล็กตื้อเต๋าขนาดไหนครั้งนี้ก็ไม่สำเร็จหรอก” ผมพูดพร้อมกับร้องไห้หนัก
“เปิดประตูนะเต๋า” เสียงทุบประตูเริ่มดังขึ้น
“เต๋า เต๋า...” เหล็กทุบประตูไม่หยุด ผมกลับไปที่เตียงเอาหมอนปิดหู จากนั้นผมก็เผลอหลับไปด้วยความเหนื่อย หลับไปพร้อมกับเสียงดังโครมๆ ในตอนที่เหล็กพยายามพังประตูผมตื่นขึ้นมาอีกทีกลางดึก มองเวลาก็ประมาณ 4 ทุ่มกว่า หัวผมเต้นตุ้บๆเป็นจังหวะเหมือนกับจังหวะที่เหล็กเคาะประตูก่อนที่จะเงียบหายไปผมเดินไปที่ประตูหวั่นๆ ว่าเหล็กเขาจะยังอยู่ ผมสงสัยจังว่าจะมีรอยบุ๋มที่บานประตูด้านนอกหรือเปล่าผมลังเลอยู่นานที่หน้าประตูจนได้ยินเสียงแม่เคาะเรียก“เต๋า...ลูกเต๋า  พวกเขาไปกันหมดแล้วลูกเต๋าทำอะไรอยู่ลูก แม่เป็นห่วงนะ” แม่เคาะประตูเรียกผมถี่รัวผมสะดุ้งตอนที่แม่เคาะประตูเล็กน้อย ผมใช้เวลาในการประมวลผลนานเกินปกติแม่บอกว่าพวกเขาไม่อยู่แล้วงั้นผมก็ออกไปได้แล้วละสิ ผมเปิดประตูออกเห็นแม่ยืนทำหน้าเหนื่อยๆ อยู่ตรงหน้า แม่เห็นผมแล้วก็กางแขนออกผมสะอื้นตัวโยนอีกทีก่อนที่จะโผเขาไปกอดแม่แล้วร้องไห้สุดๆ อีกครั้งแม่ลูบหัวผมอย่างปลอบโยนพอผมส่างสะอื้น ผมถามแม่...
“แม่...เหล็กกลับไปได้ยังไง?” ผมสงสัยเพราะว่าเขาขี้ตื้อจะตาย
“พ่อเขามาลากไปนะลูก ความจริงเราสามคนช่วยกันกล่อมช่วยกันลากนะ”แม่เช็ดหน้าให้ผม
“อืม...” ผมไม่พูดอะไรอีกได้แต่เหม่อลอยออกไปไกลโพ้นจบไปแล้วกับตอนที่ 3 ชื่อตอน “ไม่ว่ายังไงเราจะรักกัน”
ซึ่งช่วงชีวิตนี้คือประมาณปิดเทอม ม.3 ขึ้น ม.4ไปจนถึง ม.5 ผมเหมือนผีตายซากเหมือนซอมบี้เลยละ

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

somkaite

สุดเศร้าครับผมรักไม่สมหวัง

badin

ขอบคุณมากมายครับ{:4_112:}

pongsakron01

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

cawee

ขอบคุนคราฟ

mammal007

ขอบคุณค๊าบ

teezajung1

อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ

thawatchai_01

ขอบคุน คับ  

poochai

เรื่องนี้น่ารักมาก

Tedap

ขอบคุณครับ

tazman

เศร้าจัง

hiroshi111

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณมาก

wiput

ขอบคุณครับ