“หัวใจเสริมใยเหล็ก”( 5-2 )

tanya

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)ตอนที่ 5.2"หึงหวง"หลังจากวันนั้นมาผมก็เริ่มหงุดหงิดบ่อยขึ้นมากมายยัยส้มเน่านั้นก็คอยตามตอมรังควานไม่เลิกราสักทีผมก็ทำได้แค่คอยหลบหน้างอนเจ้าเหล็กตุ้บป่องๆ
ผมละอืมระอาจนแทบไม่เป็นอันกินอันนอนทีเดียว
“ทำไมละ ไปกินข้าวด้วยคนแล้วมันจะตายรึไงยะ”
ยัยส้มเน่าซึ่งเดี๋ยวนี้มักชอบจะพาเพื่อนกลุ่มของมันไปกินข้าวกับเราสองคนอยู่เรื่องแหมๆ คงจะกลัวว่าถ้าไม่มีพวกแล้วเกิดผมอาระวาดขึ้นมาแล้วจะไม่
มีคนช่วยละสิ เช๊อะ! อย่าดูถูกแรงผู้ชายเข้ามาสิวะแล้วจะได้เห็นดีกัน!“เหล็ก...เต๋าชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!” ผมถอนใจแล้วพูดกับเหล็กในตอนที่อยู่ที่บ้านของผม...
“ก็อย่าไปสนใจสิ! เรารักกันดีจะไปกลัวอะไรละ”เหล็กพูดพลางกอดนัวเนียผมอยู่บนเตียง
“จะไม่ให้สนใจได้ไง เกิดเหล็ก...ส้ม ถ้าเกิด.....”ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงได้แต่อ้ำอึ้ง
“เหล็กรักเต๋าคนเดียวเต๋าเองก็รู้อยู่แก่ใจดี”เหล็กพูดขึ้นเสร็จก็ประกบปากจูบผมทันทีเพื่อไม่ให้ผมได้พูดอะไรต่อ เราสองคนบรรเลงเพลงรักสวาทกันด้วยความเงียบขรึมเต็มไปด้วยความเครียดและความกดดันที่มันมาจากตัวผม
เช้าวันต่อมาเราทั้งสองมาโรงเรียนกันตามปรกติแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงลานจอดรถ
“พี่แหลม!” ผมตกใจจนสะดุ้งเมื่อเห็นเขายิ้มให้ผมเจ้าเหล็กทำหน้าบึ้งแล้วรีบเก็บรถแต่พี่แหลมเขาก็เดินเข้ามาจับมือผมขึ้นแล้วพูดว่า
“พี่คิดถึงน้องเต๋าจังเลย! ไม่ได้เจอกันเสียนาน สบายดีไหม?” พี่แหลมลูบมือผมแล้วถามไปด้วย ส่วนเจ้าเหล็กพอเก็บรถเสร็จก็รีบเดินเข้ามาคว้าตัวผมไป... “เดี๋ยวสิ เสียมารยาท!”ผมบอกเจ้าเหล็กแล้วหันกลับมาคุยกับพี่แหลมต่อ
“ก็สบายดีครับ เรื่อยๆ” ผมพูดแล้วยิ้มเล็กๆ ให้
ไม่ได้เจอเขานานแม้เขาจะเป็นตัวน่ารำคาญเมื่อตอนที่เขายังอยู่ก็ตาม แต่เขาก็ดีกับผมมากมายเลยเชียวละพี่แหลมยิ้มกว้างให้ผมแล้วคว้าผมเข้าไปกอดต่อหน้าเจ้าเหล็กมัน...
“พี่จบไปแล้วคิดถึงพี่บ้างเปล่าเนี่ย?”ผมตกใจไม่นึกว่าพี่เขาจะไวไฟแบบนี้อีกแล้ว! ผมรีบผละออกจากอ้อมกอดของเขาแล้วพูดขึ้นว่า...
“ดีใจจังเลยนะครับที่ได้เจอพี่ชายคนนี้อีก” ผมเน้นหนักไปที่คำว่า
“พี่ชาย” เพื่อให้เขาได้รู้สถานะของตัวเองพี่แหลมทำหน้าเหยเกแวบนึงแล้วหันไปมองเจ้าเหล็ก
“ยังรักกันดีอยู่หรือเปล่า ?” พี่แหลมถามขึ้นเสียงเบา
“รักกันดี นอกจากจะมีใครมายุ่งย่าม นั่นอาจทำให้รักของเราต้องห่างเหินกันแน่เลย แต่เราสองคนก็ต้องเ_็ดกันบ่อยๆ เพื่อความสัมพันธ์ของเราจะได้แน่นขึ้น”เหล็กพูดกระแทกเดียดดันอย่างรุนแรงและน่าอายผมตกใจที่เหล็กพูดอย่างนั้นแล้วชกไปที่ต้นแขนมันทีนึง
“ไอ้บ้า ยะ..ยะ เ_็ด กันแล้วความสัมพันธ์ของเราจะแน่นขึ้นนั้นเราไม่เห็นด้วยหรอกนะ!” ผมคิดว่าแค่ “เ_็ด” กันมันเป็นเพียงเรื่องของตัณหากามารมณ์ความใคร่ก็เท่านั้น
“โอ้โห...ทั้งคู่ถึงขั้นเสร็จกันแล้วเชียวเหรอ?” พี่แหลมเอ่ยผมรู้สึกเขินหน้าชา ส่วนเจ้าเหล็กก็มองพี่แหลมตาเขียว
“เหล็กกกกก....!!!” เสียงยัยส้มแจ๋นมาแต่ไกล ผมสะดุ้งแล้วกัดฟันกรอดๆ อีนี่เอาแต่เช้าเชียว ฮึ่มๆ! ระวังตัวไว้ให้ดีละกัน!
จากนั้นผมผละออกจากมือของเหล็กที่กำแขนผมไว้แน่นและเดินไปหาพี่แหลมตบไหล่เขาทีนึงแล้วพูดขึ้นว่า...
“ไม่ต้องตกใจว่าคนที่จะมาทำให้รักของเราสั่นคลอนจะเป็นพี่เหมือนกับที่ไอ้เหล็กมันเสียดสีพี่ไว้หรอก...นู้น คนนู้นตะหากที่จะมาทำให้ผมรู้สึกแย่ยิ่งกว่าใครเสียอีก” ผมเชิดหน้าไปทางยัยส้มที่กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาพวกเรา แหมๆ! อีนี่ขาดค_ยไม่ได้ต้องคอยวิ่งเข้าหาผู้ชายแบบนี้ตลอด อีกระหรี่เอ้ย!
“แหลม!” เสียงแหลมสูงของอาจารย์เชอรี่ดังมาที่พวกเราอาจารย์เชอรี่เป็นอาจารย์...เอ่อ ผมก็ไม่อยากว่าท่านหรอกนะเป็นอาจารย์ “กระเทย” ที่สอนภาษาอังกฤษได้เก่งมากมายสนุกสนานเฮฮาเวลาเขาสอน แต่เขาสอนผมแค่เมื่อตอนปี 1ขึ้นปีสองก็ไม่ได้เจอเขาแล้ว เสียดายสุดๆ และอาจารย์เขาก็
เคยสอนพี่แหลมมาก่อนด้วย...
“มาเยี่ยมโรงเรียนเก่าเหรอไงจ๊ะ แหมๆ ลูกศิษย์คนนี้กตัญญูจังเลย”อาจารย์พูดเสร็จก็มองมาที่ผมและก็พี่แหลมที่ยืนอยู่ชิดกันจนเกินงาม
“นี่เหรอเด็กของนายนะ แหมๆ นึกว่ามาเยี่ยมโรงเรียน ที่ไหนได้มาหาเด็กของตัวเองถึงที่เลยเชียวนะ โฮ่ๆๆ” (เสียงหัวเราะของอาจารย์เชอรี่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่เลียนแบบไม่ได้ 55+)
เหล็กทำท่าอ้าปากจะพูดอะไรขึ้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่อยัยส้มเดินมาถึงแล้วถือวิสาสะกล้าดีมาควงแขนแฟนช๊านนนนนนนน!!!! (ฉุนสุดๆ)อาจารย์เชอรี่เห็นก็พูดขึ้นอีก “นี่ยัยส้ม ไปควงแขนเขา เธอนี่เป็นอะไรกับเขาเหรอยะ” อาจารย์พูดล้อๆ ขึ้นมา ใช่ๆ อีดอกมึงเป็นอะไรกับผัวกู อีลูกกระหรี่หีเน่าเอ้ย! จากนั้นอีส้มก็เชิดหน้าชูตาบอกอาจารย์
“ก็น่าจะเห็นๆ อยู่ว่าเป็นอะไรกันนะคะอาจารย์” อีหน้าด้านเอ้ย!!!!
“แหมๆ เมียน้อยเขาละสิ โฮ่ๆๆ” อาจารย์ล้อเลียนยัยส้มแล้วเดินจากไปส่วนยัยส้มก็หันไปแลบลิ้นปลิ้นตาให้อาจารย์ ฮึ่มๆ ระวังตายไปจะกลายเป็นเปรตปีนต้นงิ้ว ฮึ่มๆ! โอ้ ผมนึกออกแล้ว! ชิชิ ยังงี้มันต้องถอนนน!
ผมควงแขนพี่แหลมแล้วกระแซะเบียดเสียดเข้าไปใกล้ตัวพี่แหลมแล้วหันไปทำหน้าเย้ยเจ้าเหล็กมัน เจ้าเหล็กมันก็กัดฟันกรอดๆ แล้วหันลงมองดูยัยส้ม จากนั้นมันก็สะบัดมือยัยส้มออกแล้วเดินจ้ำอ้าวไปผมขำปนสะใจที่ยัยส้มหันไปมองแบบเหวอๆ งงๆ แต่ก็สงสารและกลัวว่าเจ้าเหล็กมันจะโกรธผมจริงๆ ผมละจากตัวพี่แหลมแล้วจะเดินตามไปแต่พี่แหลมฉุดตัวผมไว้“อ้าว จะรีบไปไหน อีกนานกว่าจะขึ้นเรียน”พี่แหลมพูดเร้าๆ เพราะอยากให้ผมอยู่คุยต่อส่วนยัยส้มหันมามองผมแล้วยิ้มเยาะชอบใจ “แหมๆไม่หยักจะรู้ว่านายจะจับเนื้อได้ก้อนโตได้ตั้งสองสามก้อนเลือกสักก้อนแล้วแบ่งให้คนอื่นบ้างไม่ได้เหรอไงยะ!”
ฮึ่ม...กูจับก้อนเดียวอยู่แล้วอีดอก “อ๋อเหรอเผอิญว่าคนมันเนื้อหอมก็เลยมีคนมาเสนอตัวเป็นเนื้อให้หลายคนอะนะแต่คนที่ชอบแย่งเนื้อจากปาก
ของชาวบ้านเขานะเรียกว่าลูกกระหรี่นะ!”
ส้มทำตาค้อนใส่ผมเป็นวงแล้วหันกลับออกวิ่งตามเจ้าเหล็กไปส่วนตัวผมเองก็หันไปหาพี่แหลมแล้วบอกเขาว่าจะขึ้นห้องก่อนเพราะวันนี้มีสอบย่อยเลยจะไปอ่านหนังสือสักหน่อยพี่แหลมเขาก็บอกว่ากลางวันนี้ไปทานข้าวด้วยกันเลยก็แล้วกัน...

somkaite

แหลมจะทำให้เต๋วและเหล็กจะเลิกรักกันหรือเปล่าครับผม

badin

ขอบคุณมากครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราห

teezajung1

หนกดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

thawatchai_01

ขอบคุนคับ                     

hiroshi111

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณมาก

wiput

ขอบคุณครับ