โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 3 )

tanya

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★
Krabbbbbb\\(^^)//                ★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚˛ •
                                             •。★And ★ 。* 。
                                             ° 。° ˚* _Π_____*。*˚
                                             ˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
                                             ˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
                                                                                                   happy★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚˛ •
                                                                                                   •。★Newyear ★ 。* 。
                                                                                                   ° 。° ˚* _Π_____*。*˚
                                                                                                   ˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
                                                                                                   ˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
                                                                                                   /                          
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)ตอนที่ 3 เพื่อนรัก
“ไอ้สัสสสส” มันพุ่งเข้ามาหาผม ผมรีบถอยหนีเลยครับก่อนที่มันจะมาถึงตัวผมไอ้นี่โมโหร้ายชะมัด ดีนะที่หลบทัน ผมรีบวิ่งปรู๊ดเลยครับ ขึ้นชั้นสี่ด่วนป้าเดี๋ยวค่อยเอาตั้งมาจ่ายครับ ไอ้กุญแจห้องนี้ก็ไขยากจัง ได้แระ รีบเข้าไปด่วนกำลังจะปิดประตู  เฮ้ยย!!!   ใครดันประตูเข้ามาว่ะ
“ไอ้สาสส มึงอย่าเข้ามานะ ไปไกลๆ ตีนเลย” ยังมิวายปากดีปากหนอปาก  อยู่ๆ มันก็หยุดดันผมรีบลงกลอนปิดทันทีอย่างแน่นหนา โหแน่จริงก็เค้ามาดิว่ะ ไม่เคยกลัว ปากดีตลอดกู
“คราวนี้รอดไป  แต่กูรู้ที่พำนักมึงแล้ว ตีนกูคงไม่ไกลจากหน้ามึงหรอก  เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย”  โอ้ย มีขู่ๆ เฮ้ยย! แต่แมร่งรู้จักห้องกูแล้ว ทำไงดีว่ะ  หนีไม่รอดแน่กู ยังไงกูก็ต้องอยู่ที่นี่  หรือจะตะโกนกลับไปว่ากูหนีเข้าห้องผิดดีว่ะ ห้องนี้ไม่ใช่ห้องกู  มันคงเชื่อกูหรอกน่ะ เฮอ คิดแล้วเสียวสันหลังวาบ ออลืมไป คนอย่างกูไม่จนปัญญาง่ายๆ หรอก เพื่อนเลิฟเราไง โทรหามันดีกว่า
“โป้ง กูเหงาอ่ะ กว่าจะเปิดเทอม กูไปนอนหอมึงก่อนได้ม่ะ มารับกูหน่อยน่ะ” อ้อนมันหน่อย น่ะเพื่อนเลิฟ
“มีไรรึป่าว” ไอ้โป้งถามด้วยความเป็นห่วง ผมเลี่ยงที่จะไม่ตอบเพราะจะทำให้โป้งคิดมากไปด้วย ผมเลือกที่จะเก็บไว้คนเดียว
“เหงาๆ เบื่ออยู่คนเดียวไม่มีไรทำ น่ะๆๆ มารับกูหน่อยน่ะ” ช่วยกูหน่อย กูไม่อยากอยู่ใกล้ตีนแบบนี้
“เอออ เดี๋ยวไปรับสิบห้านาทีถึง อย่าให้รอล่ะ ลงมารอข้างล่างด้วย” แหนะ มีสั่งๆ เดี๋ยวปัดเหนี่ยว แค่ให้มารับแค่เนี้ยะ
“อืม เดี๋ยวลงไปรอ” มันกดวางสายไป ผมรีบเก็บของใช้จำเป็นในการดำรงชีวิต ทุกอย่างยัดลงในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว หนีครับ ยังไงผมก็ต้องหนีตามเค้าไป ในเมื่อพ่อแม่ขัดขวางความรักของเราสองคน เก็บของไปร้องไห้ไป ฮือๆๆ นอกเรื่องแระๆ เก็บเสร็จ ผมค่อยๆ แง้มประตูออกไปดู มองซ้าย ไม่มี มองขวา ไม่มี รีบล็อกประตูแล้ววิ่งลงมาข้างล่าง ดีแฮะ ไอ้กร่างไม่อยู่แระ เห็นหน้าป้าพิศ ออลืมจ่ายค่าสุกี้
“ป้าครับ ค่าสุกี้เท่าไหร่ครับ”
“เมื่อกี้ เล่นอะไรกันล่ะลูก ป้าตกอกตกใจหมด คราวหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ทำเป็นเด็กกันไปได้” นี้ป้ามองว่าเล่นหรอ ไอ้กร่างมันจะฆ่าผมตาย กลางร้านป้าอยู่แล้วน่ะ  ป้านี่ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ
“ออ ทั้งหมด 60 บาทจ๊ะ” ห๊ะ!! หูฟาดรึป่าว ทำไมสุกี้แถวนี้มันแพงอย่างงี้ว่ะ จะไม่กินอีกต่อไปแระ
“ทำไมมันแพงจังอะป้า” ผมถามอย่างสงสัยในราคา
“ก็สองจาน จานล่ะ 30 เป็น 60 มั้ยล่ะ” ไหงงั้นอ่ะกูกินไปแค่จานเดียวเองนะ แถมกินไม่หมดด้วยป้า อย่ามาขี้โกง รับเด็กใหม่หรอป้า
“ผมกินไปแค่จานเดียวเองนะป้า”
“ก็ ของเจ้าโชว์ มันบอกให้เก็บกับหนูเลย มันบอกหนูเลี้ยงมัน” อ๋อ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไอ้นี่มันเลวจริงๆ อย่าให้เจอนะ จะอัดให้และเลย ผมก็จำใจจ่ายไปแหละครับขี้เกียจเถียงกะป้า เถียงยังไงก็คงสู้ไม่ได้ เพราะผมเคารพไงครับ อิอิ  ยืนรออีกไม่ถึงสองนาที ไอ้เพื่อนสุดน่ารักของผมมันก็มาถึง ผมก็เปิดประตูขึ้นรถมันไป
“ไง เหงาหรอมึง หรือว่ามึงกลัวผี เค้าว่าที่นี่เฮี้ยนนะ ระวัง 555” เออ ขำขำไป ไอ้ผีกูก็กลัวแต่ กูกลัวตีนมากกว่า นึกถึงแล้วมันเฮิร์ต
“ป่าวกู แค่เหงาๆ กูไม่เคยอยู่คนเดียวเลยนะเว้ย อยู่ที่บ้านกูยังมีแม่ ไปโรงเรียนกูก็มีเพื่อน พอมาอยู่คนเดียวแล้วมันหวิวๆ ว่ะ”
“เออๆ กูเข้าใจ แต่ยังไงที่นี้มึงก็มีกูนะ  ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่กูก็จะอยู่ใกล้ๆ มึง คอยช่วยเหลือมึงเหมือนเดิมแหละ ไงกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอก กูสัญญา” ไอ้โป้งกูแมร่งซึ้งว่ะ มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดจริงๆ
“กูขอบใจมึงมากนะเว้ย มึงเป็นเพื่อนแท้ของกู มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุดเลยนะเว้ย ผมพูดน้ำตามาออกันที่หน่วยตา ผมก็เบี่ยงหน้าออกนอกหน้าต่าง แล้วเช็ดๆ กลัวเสียฟอร์ม ฟอร์มผมดีตลอดครับ ไม่เคยหลุด 555
“เป็นมากกว่าเพื่อนรักไม่ได้หรอ”
“ฮะ อะไรนะ เมื่อกี้มึงพูดว่าไงน่ะ” มันพูดเบามาก จนผมจับใจความไม่ได้เลย
“กูบอกว่า มึงก็เป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดเหมือนกัน”
“ออ ขอบใจ กูสัญญา ว่าเราจะเป็นเพื่อนแท้กันตลอดไป” ผมพูดพร้อมยกนิ้วก้อยผมไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยไอ้โป้ง รักมันจริงๆ เพื่อนคนนี้ ช่วยกูได้ทุกเรื่อง แต่ผมก็ไม่อยากหาเรื่องมาให้มันตลอดหรอก ผมจะหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวผมเอง
“เออออ” ไอ้โป้งพูดเสียง เหนื่อยๆ  แล้วผมก็มาถึงหอมัน โห ห้องมันตกแต่งได้ดูดีมากเลยอ่ะ ตอนมาดูหอ เค้ามีให้แค่เตียง โต๊ะเขียนหนังสือ แล้วก็ตู้เสื้อผ้า แต่ตอนนี้มีสิ่งของอำนวยความสะดวกครบครัน จัดห้องได้น่าอยู่มาก
“เออ ตุลย์ มึงจะอาบน้ำก่อนไหม”มันถามผม เมื่อผมเอากระเป๋ามาวางบนเตียง
“ออ กูเพิ่งอาบมาเอง” ผมเพิ่งอาบก่อนลงไปกินข้าวเอง แต่เริ่มเหม็นเหงือแล้วอะ  ใช้พลังงานเยอะไปหน่อย
“ห้องมึงจัดหน้าอยู่ดีว่ะ”
“มาอยู่ด้วยกัน เลยมั้ยล่ะ”
“เหออ ไม่เอาอ่ะ เบื่อขี้หน้ามึง”
“ไหนว่ามึงเหงาไง แล้วทีนี้ทำไมปากดี” มันไม่รอช้า ขึ้นมาคร่อมบนตัวผม แล้วก็ๆๆ.............................................
จี้เอวผม ผมเป็นคนบ้าจี้มากๆ
“เฮ้ย! ไม่เอาไอ้โป้ง กูไม่เล่นแล้ว 5555 ลุกออกไปได้แล้ว”
“ใครบอกกูเล่นล่ะ” ไอ้นี้เล่นไม่เลิกได้ ผมฮึดสู้ จังหวะที่ผมกำลังพลิกตัวนั้น ปากผม กับ ปากไอ้โป้งมันมาชนกัน เหมือนโลกหยุดหมุนไปสามวินาที
“เออ กูปวดเยี่ยว กูไปเยี่ยวก่อนนะ” ผมบอกมันแล้วเดินเลี่ยงออกมาเข้าห้องน้ำ ใจเต้นตุบๆๆๆ เมื่อกี้เกิดไรขึ้นว่ะ จูบแรก ของกู กูจะเก็บไว้ให้สาวๆ แต่ไหงไอ้โป้งมาเอามันไปอะ ฮือๆๆ โอ้ยอย่าคิดมากมันก็แค่อุบัติเหตุ  ผมคิดได้อย่างงั้นก็เดิน ออกมาจากห้องน้ำ
“ไอ้ตุลย์ กูขอโทษ” ไอ้โป้งหน้าเสียๆ คำแรกที่ผมได้ยินจากปากไอ้โป้ง หลังจากออกมาจากห้องน้ำ
“เรื่องไรมึง สาสส เล่นๆ กัน เออ แล้วมึงกินข้าวยังเนี่ยะ สามโมงแล้วเนี่ยะ” ผมเบี่ยงประเด็นทันที ไม่อยากให้คิดมากกัน
“เออ ยังเลยว่ะ ตื่นมาก็ไปรับมึงมาเนี้ยะแหละ” บุญคุณครั้งนี้หนักหนายิ่งนัก กูจะไม่มีวันลืมบุญคุณมึงเลย
“เอ้า ไม่หิวหรอไง”
“หิวดิ ก็กำลังจะชวนมึงออกไปกินข้าวเนี้ยะ” ก็ดีผมก็อยากกินเหมือนกัน เมื่อเที่ยงกินอย่างหมดอารมณ์ กินไประแวงไป
“อืมไปดิ ไปกินตรงไหนดี”
“เออ ขอกรูล้างหน้าแป็บ เดี๋ยวไปกิน ที่เดอะมอลล์ กัน”
“เออ ตามสบาย”  
ตอนนี้ผมกับมันก็ได้เดินทางโดยรถส่วนตัว มาประทับอยู่ที่ MK บนเดอะมอลล์แล้ว กำลังกินกันอย่างสำเริงสำราญเลยทีเดียว
“เออ อีก 5 มหาลัยตุลย์ก็จะเปิดแล้วดิ”
“อืม ใช่ ไม่รู้จะมีเพื่อนป่าว”
“มีดิ ก็ตุลย์หน้ารักอย่างงี้ใครก็อยากคบทั้งนั้นแหละ ของกูอีกตั้ง สองอาทิตย์” ไอ้เพื่อนคนนี้ชมกูไม่แคร์สถานที่ และกาลเวลาเลยจริงๆ
“ดีอะได้พักอีกตั้งนาน” ผมอิจฉามันนิดๆ ที่ได้พักนานกว่าผม
“เอ้างี้ ช่วงนี้กูก็ไปส่งมึงที่มหาลัย แล้วเลิกเรียนตอนเย็นกูไปรับโอเคมะ”
“อย่าเลยกูเกรงใจมึงว่ะ” เกรงใจมันจริงๆครับ
“ไม่เป็นไร เพื่อนกูทั้งคนทำไมกูจะไปรับไปส่งไม่ได้ ยิ่งน่ารักๆ อยู่” ไอ้นี่ชมกูอีกแระ สงสัยกินยาลืมเปิดฝา (แล้วกินไงว่ะ)“เอองั้นตามใจมึงล่ะกันไม่อยากขัดศรัทธา อันแกร่งกล้าของมึง” 555 ผมกับมันก็ขำกันไปนั่งกินนั่งขำกันไป ต้องหยุดขำลงดื้อๆ ข้างนอกกระจก
“เอิ้กกกกก อะอะ” เบรกขำกะทันหัน  
ผมตกใจมาก  จนผักติดคอก็มีคนแต่งชุดผีมาเกาะกระจก  เข้ากำลังโปรโมทหนังผีเรื่องใหม่ที่จะเข้าฉายอาทิตย์หน้า หนังเรื่องนี้อย่าหวังจะได้เงินกูเลย ทำกูตกใจ ไอ้โป้งเอามือมาช่วยลูบหลังผมใหญ่ แต่ก็ยังไม่หยุดขำ
“55555 กลัวหรอมึง”

kengee

ขอบคุงมากนะคับผม

piyanate

ขอบคุณนะครับ

onetwo

น่ารักมากมากครับ

yunainlove

อ่านหน่อยน๊า

Ifoot-ballZ

โห มีให้ลุ้นด้วยรุลจะเป็นไงน้า....

jun2010

หนุกดีครับ

puccajung

ขอบคุณมากคราบ

kenji2511

ขอบคุณครับ

mario401

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

sorasak

ขอบคุนครับ บ

noomtnoi

ขอบคุนครับ

msmaab222

mayadeardana

ขอบคุรครับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

cheruppuppup

ขอบคุณครับ

conan555

ขอบคุนครับ

nott3230

สนุกดีๆ ขอบคุณนะครับ

abcdefghij

อ่้านแล้วนะสนุกดี มาพิมพ์อีกนะ

zonetuch

ขอบคุนคับบบ