โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 17 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
ตอนที่  17  มันเจ็บจนเกินจะทน
“ไอ้เชี่ยตุลย์ มึงทำเชี่ยไรเนี่ยะไปชวนมันมาทำไม” สักพักไอ้เจ๋งก็มา แต่เหมือนหาเรื่องใส่ตัว มันไม่ได้มาคนเดียวดิครับ แต่มันพาไอ้เชี่ยนั้นมาทำไมมันเสือกพาไอ้กร่างกับพี่กายมาด้วย
“หวัดดีครับพี่กายพี่โชว์” ผมกับไอ้ข้าวสวัสดี แต่ผมไม่สวัสดีมันนะ
“อืมดี เป็นไงกันบ้าง” พี่กายทักพวกเรา
“ก้อดีครับ เรียนยากดี”  ผมตอบไอ้โชว์มันก็เอาแต่นั่งมองผม
“ไหนใครว่ะอยากให้กูป้อนข้าว” ไอ้เจ๋งถามผมผมชายตาไปมองไอ้ข้าวที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าสักพักไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าวไปซื้อข้าวกันแล้วครับ แล้วพี่สองคนก็กำลังจะไป
“มึงจะกินอะไร นั่งเฝ้าของที่โต๊ะนี่แหละ” มันถามผม ผมไม่ตอบ ไม่อยากคุยกับมัน มันกับพี่กายก็เดินไปเลยครับ ปล่อยให้ผมนั่งคนเดียว ไอ้พวกเพื่อนเวร ทิ้งกูกันหมด สักพัก ไอ้พจน์กับไอ้คิวที่ไปซื้อข้าวก่อนก็กลับมา
“ไง มึงทำไมนั่งคนเดียวไม่ไปซื้อข้าว” ไอ้คิวถามผม
“ก็นั่งเฝ้าของให้พวกมึงแหละ”
“สาสส เหมือนหมาเลยเนอะ” ไอ้พจน์แซว
“จวย เถอะ” สักพักไอ้ข้าวไอ้เจ๋งก็มาพร้อมพวกพี่กายกับไอ้เชี่ยกร่างด้วย
“อ้าวไอ้เจ๋ง มาไงว่ะ หวัดดีพี่” พวกมันทักไอ้เจ๋งแล้วก็พี่กายกับไอ้กร่าง
“อืม ดี”
“อะ กินซื้อมาให้” มันซื้อสุกี้แห้งมาให้ผม มันรู้ได้ไงว่ะว่ากูชอบ
“เดี๋ยวไปซื้อเองดีกว่า” ผมไม่อยากกินเงินมันครับ
“เฮ้ย ไอ้เชี่ยตุลย์แดกๆไปเถอะหน่าของฟรี” ไอ้เจ๋งบอก
“เออแดกก็ได้ว่ะ และนี้เอาตังส์ไป” ผมตัดสินใจกิน แต่กวักเงินในกระเป๋าให้มันไป 30 บาท มันก็ไม่เก็บครับ เรื่องของมึงให้มึงแล้ว ตังส์จะทิ้งไว้ก็เรื่องของมึง
“เอ่อๆ ไอ้ตุลย์แล้วตอนเย็นยังจะไปสมัครงานอยู่อีกป่าววะ”
“อืม ไปดิ”
“อ้าวน้องตุลย์ จะไปสมัครงานอะไรครับ” ไอ้พี่กายถามผม
“งานพาร์ทไทม์อะพี่ กะจะไปสมัครร้านกาแฟหน้ามอ”
“มาเป็นแฟนพี่มั๊ย พาร์ทไทม์ก็ได้พี่ให้ชั่วโมงล่ะพันเลย” อึ้งครับทุกคนหยุดกิน แล้วจ้องมองผมกับพี่กาย
“55 พี่ล้อเล่นครับ” พี่กายบอกขำๆ  ทุกคนจึงขำๆออกมา ยกเว้นไอกร่าง
“โห เล่นอะไรนี่พี่” ผมบ่นไป แล้วเราก็นั่งกินข้าวกันไปเรื่อย
“แล้วพวกน้องๆจะไปไหนกันต่อ”  ไอ้พี่กายถามพวกผม
“ออ มีเรียนต่อตอนบ่ายพี่” ไอ้พจน์ตอบ
“ตุลย์พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยดิ” จู่ๆไอ้กร่างมันก็พูดขึ้น
“คุยอะไรมึงกูจะไปเรียน” ผมปฏิเสธมันไป ไอ้พวกที่นั่งมองกัน งงๆ แล้วพวกผมก็ชวนมันขึ้นเรียนกันเลย
“ไป พวกมึงเดี๋ยวสาย”  แล้วพวกเราก็เดินออกมา ผมไม่ได้สนใจมันอีกเลย
“เฮ้ย! ไอ้เจ๋งมึงจะตามพวกกูมาทำไม ไม่ไปกับพี่มึงอ่ะ” ผมถามมัน ก็มันเสือกเดินตามพวกผมมา
“กูไม่มีเรียน ไปเรียนด้วย”
“นี่มึงขยัน หรือ มึงต้องการอะไรกันแน่” มันไม่ตอบแต่ทำท่ายักคิ้วยักไหล่  แล้วไปเดินข้างไอ้ข้าว ชัวร์คู่นี้มีซัมติงชัวร์  ขึ้นเรียนมันก็นั่งคุยนั่งแหย่อะไรกันก็ไม่รู้  จนเลิกเรียน ก็ลากผมมาคุย
“ไอ้ตุลย์ กูขอโทษกูคงไปเป็นเพื่อนมึงไม่ได้แล้ววะ”
“ทำไมวะ อันแน่ มึงกับไอ้เจ๋งจะไปไหนกัน” มันเขิลครับ
“เออหน่า เอาเป็นว่ากูขอโทษนะเว้ย”
“เออ ไม่เป็นไร เพื่อความสุขของเพื่อน 555” ผมบอกมันไป แล้วก็เดินไปหาพวกไอ้คิว
“แล้วมึงสองคนไปไหนว่ะ”
“เออกูสองคนรีบกลับบ้าน” ไอ้คิวบอก
“เออๆ โชคดี” แล้วเราก็แยกย้ายกัน ผมจำต้องไปสมัครงานคนเดียว เค้านัดมาสัมภาษณ์อีกทีอาทิตย์หน้า ผมออกจากร้านมาก้เจอกับไอ้กร่างครับ ไอ้นี่ตามจองเวรกูไม่เลิก
“กูไปส่ง”
“ไม่ กูกลับเองได้”
“ไปขึ้นรถ” มันชี้ไปที่รถที่จอดอยู่ข้างถนน
“ไม่” ผมเดินออกไปเลย มันคว้าข้อมือผม
“มึงจะเอายังไง ไปคุยกันบนรถก่อน” มันลากผมขึ้นรถไปเลย
“กูขอนะ คุยกับกูดีดีสักครั้ง” มันปิดประตูแล้วไปขึ้นฝั่งคนขับ มันแปลกขึ้นไปทุกวัน สงสัยผีเข้าสิง
“มีอะไรก็ว่ามา” ผมพูดขณะมันออกรถ
“ตุลย์กูต้องทำยังไงกูพูดดีกับมึง มึงก็ยังทำกับกูแบบเดิม”
“ให้กูพูดตรงๆ ไหม เลิกยุ่งกับกูไง มึงทำกับกูไว้เลวเกินที่กูจะมานั่งทำดีกับมึงได้ว่ะไอ้โชว์”
“ตกลงมึงจะไม่มีวันพูดดีๆกับกูว่างั้น แม้ว่ากูจะทำดีด้วย”
“เออ ตามนั้น อ่อ แล้วช่วยจอดตรงนี้เพราะกูทนนั่งร่วมรถกับคนชั่วๆอย่างมึงไม่ได้” มันไม่จอดครับแต่ขับเร็วขึ้น
“หึๆๆ” มันหัวเราะในลำคอ
“ในเมื่อกูพูดดีดีกับมึงไม่รู้เรื่อง กูก็ไม่จำเป็นต้องทำดีกับมึงเพราะทำไปก็ไรประโยชน์” มันกล่าวคำที่โหด~ตัวเงินตัวทอง~มออกมา พร้อมขับรถมุ่งหน้าเข้าบ้านมัน แล้วมันก็ลากผมลงรถขึ้นห้องมัน
“มีอะไรกันรึป่าวค่ะ คุณหนู” ป้าแม่บ้านถามไอ้กร่าง
“ไม่มีอะไรป้า แล้วอย่าให้ใครขึ้นไปรบกวนผมนะ”
“ค่ะๆ คุณหนู”  แล้วมันก็ลากผมขึ้นบันไดมา นี้มึงกินไรเป็นอาหารว่ะแรงเยอะชะมัด กูว่ากูแรงดีแล้วนะเนี้ยะ ยังต้านทานมึงไมได้
“ปล่อยกู” มันไม่ปล่อย เปิดประตูแล้วโยนผมเข้าไปในห้องมันเลย ห้องนี้ห้องที่กูไม่อยากจะเข้ามาเหยียบอีก ทำไมกูต้องมาเหยียบที่นี่อีกแล้ว มันปิดประตูเสียงดังแล้วลงกลอน ผมเริ่มกลัวครับ แต่มีหรอครับที่ผมจะยอม  ผมลุกขึ้นมา
“ไอ้สัสสโชว์ มึงพากูมาที่นี้ทำไม”  ผมถามมัน
“ก็พามึงมารื้อฟื้นความหลัง คืนที่มึงเป็นเมียกูไง” ไอ้เลว
“ไอ้เชี่ย มึงลองเข้ามาสิกูไม่สู่ให้รู้ไป” โอ้ยๆๆ ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาจะกดรับ
“ปัง” มันหยิบโทรศัพท์ผมเขวี้ยงใส่ประตู จนแตกกระจาย ไอ้เชี่ยมือถือกู ถึงจะถูกกูก็รักของกูนะ
“ไอ้โชว์มึงทำงี้ทำไมว่ะ” มันเหมือนจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแล้วครับ พูดง่ายๆองค์ลง มันลากผมโยนไปที่เตียง มันเตรียมจะขึ้นมาคร่อมผม
“โครม”  ผมถีบมันหงายหลัง ไปชนเก้าอี้ล้ม
“ไอ้ตุลย์ มึงเล่นงี้ใช่ไหมได้” มันลุกขึ้นยิ้ม~ตัวเงินตัวทอง~มๆ  ผมหยิบแจกันหัวเตียงครับ
“มึงเข้ามา แล้วมึงก็ไม่ต้องกลัวนะว่ามึงจะไม่หัวแตก” ผมยกแจกันพร้อมตีหัวมันครับ มันเหมือนไม่สนใจอะไรเดินเข้ามา ผมจะฝาดแต่มีมันไว้กว่าคว้าแจกันจากมือผมปาลงพื้นดัง “เพล้ง” มันคงไม่ฟังอะไรแล้วจริง ผมจะถีบมันอีกครั้ง แต่มันรวบขาผมแล้วนั่งทับไว้
“ไอ้เชี่ย ปล่อยกู” ผมเอามือรัวหมัดใส่มัน มันกระชากเข็มขัดนิสิตผมแล้วเอามามัดมือผมตรึงไว้กับหัวเตียง รุนแรงจนผมเจ็บข้อมือไปหมด ผมพยามยามดึงมือให้เป็นอิสระ แต่ไร้ผล กลับสร้างความแสบที่ข้อมือผม
“ไอ้เชี่ยโชว์ ปล่อยกู ไอ้สัสส มึงจะเลวไปถึงไหนว่ะ”
“ก็มึงบังคับให้กูต้องเลวเอง” มันพูดแค่นั้นก็กระชาก เสื้อนิสิตผมขาดจนกระดุมนิสิตกระเด็นออกไปหมด มันฉีกเสื้อผมจนขาด แล้วไซร้ซอกคอผม อย่างรุนแรง มันกัดคอผมด้วยผมเจ็บและแสบไปหมด
“ไอ้ควาย ปล่อยกู” ผมพลั่งพลูคำด่าออกมาไม่ขาดสาย น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเริ่มไหล  มันไล้ลงมาที่ยอดอกผม มันกัดอย่างแรง ผมเจ็บมากน้ำตาผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“ปล่อยกู ฮือๆๆ” ผมจนปัญญาที่จะด่ามันมันไม่ฟังอะไรผมเลย  มันปลดตะขอแล้วกระชากกางเกงผมทีเดียวจนหลุดไปอยู่ปลายขามันจับผมถ่างขา
“อย่าๆๆ ไอ้โชว์ไม่เอาๆ อย่าทำกูกูขอร้อง ฮือๆๆ”  คำขอผมไม่เป็นผล สิ่งที่ผมได้รับต่อมาคือความเจ็บปวดความเจ็บปวดที่ผมได้รับมาแล้วไม่ใช่ครั้งแรกมันเจ็บเหมือนใครเอาเข็มมาทิ่มร่างผมไว้ทั้งตัวสายน้ำที่รินไหลจากดวงตาก็ไม่หยุดหย่อน มันต้องจบๆ มันต้องไม่ใช่อย่างนี้ มันต้องเจ็บอีกนานเท่าไหร่ผมไม่รู้รู้แต่ว่าผมต้องตื่นเพราะนี้มันคือความฝัน สติผมเลือนรางไปกับความเจ็บที่ผมเกินทนจะรับผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่ไม่อาจจะลืม กับห้องๆนี้ที่เปรียบเสมือนนรกขุ่มหนึ่งที่ผมเข้ามารับใช้เวรกรรม มันไม่ใช่ความฝันครับทุกอย่างที่ผ่านมามันคือความจริง ผมนอนอยู่บนเตียงนั้นคนเดียวไร้รอยของคนที่ผมไม่สามารถเรียกมันว่าคนได้อีกเพราะมันเลวเกินจะเป็นคน ใช่ผมต้องไปผมต้องไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด ผมพยายามรวบรวมพลังลุก แต่ก็ต้องนอนลงเหมือนเดิมผมขยับตัวแล้วมันเจ็บเกินทน น้ำตาของผมไหล มึงทำอย่างนี้กับกูทำไมมึงไม่ฆ่ากูให้ตายไปเลยล่ะ

piyanate

ขอบคุณคราฟ

somkaite

ตุลย์โดนโชว์ข่มชืนใจอีกแล้วครับผมแล้วจะทำอย่างไรให้ตุลย์รักครับผม

wanway

ขอบคุณครับ

yunainlove

ติดตาม ๆ ^^:: จ๊า

jun2010

ขอบคุนมากครับ สนุกมากเลยครับ

Ifoot-ballZ

พี่โชว์ทำไรตุลอ่ะอยากรู้...

kenji2511

ขอบคุณครับ

mario401

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

mayadeardana

ขอบคุณครับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

1712

ขอบคุนคราฟ

conan555

ขอบคุนครับ

nott3230

อ้ายกร่างงงเอ้ยยยยย

snowy69

มาแร้วคราฟ

boommy

ขอบคุณนะครับ น่าหนุกๆ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

ริว

ขอคุณค่ะ อ่านต่อนะ

takuza121

ขอบคุณครับ

imanaji

กำลังสนุกเลยครับ ขอบคุณมากๆครับ