โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 29-30 )

tanya

ขออภัยนะครับ วันนี้มาต่อช้าไปหน่อย เน็ตช้ามาเลยครับเรามาต่อกันดีกว่าครับคราวนี้ 2 ตอนเลยครับ
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)       ตอนที่ 29  ชาติหน้าเถอะ
“ก็วันนี้คนที่ชื่อขวัญอ่า โทรมาบอกว่าเค้าเป็นแฟนกับโป้งให้กูเลิกยุ่งกับมึง”  ผมตัดสินใจเล่าความจริงไปไม่อยากให้มันค้างคา
“เฮ้ย!! ขวัญนี่นะ  กูกับมันเป็นเพื่อนกันไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ”
“แล้วทำไมเค้าต้องโทรมาบอกอย่างนั้นด้วยแล้วอีกอย่างก็เป็นเบอร์โป้งด้วย” ผมถามเพราะตอนนี้ผมสับสนและสงสัยไปหมด
“ก็วันนี้มันมายืมมือถือกู บอกว่าจะเอาไปโทรหาใครก็ไม่รู้กูก็ไม่รู้ว่ามันจะเอาไปโทรหามึง”
“แล้วมันรู้ได้ยังไงว่ากูกับมึงเป็นไรกัน”
“ก็เพราะว่ากูบอกไงว่าคนนี้แฟนกู” มันหยิบมือถือพร้อมรูปที่เราถ่ายคู่กันให้ผมดูผมก็ยิ้มๆ
“ตุลย์มึงไม่เชื่อใจกูแล้วหรอ กูรักมึงคนเดียวนะเว้ย” มันบอกผมอย่างจริงจัง
“กูว่ามึงไปเคลียร์กับขวัญให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า ว่าทำอย่างนี้ทำไม”
“เอางี้ พรุ่งนี้มึงไปมหาลัยกับกูเลย”
“แต่พรุ่งนี้กูก็มีเรียนนะ กูจะไปกับมึงได้ไง”  ผมขาดเรียนมาแล้ววันนึงไม่อยากขาดอีกติดต่อกัน
“เอาไงดี เอางี้ งั้นพรุ่งนี้กูไปรับมึงที่มอนะ เลิกเรียนกี่โมง” มันสรุปแล้วถามเวลาเลิกเรียนกับผม
“บ่ายสามมั้ง ไว้เดี๋ยวโทรบอกนะ” ผมบอกมันเผื่อมีธุระด้วย
“อืม แต่ตอนนี้ขอนอนกอดแฟนก่อนนะ ง่วงมากอ่ะ” เราก็นอนกอดกันไปจนถึงเช้า เสียงโทรศัพท์โป้งดังขึ้นปลุกเราสองคน โป้งก็รับโทรศัพท์อย่างสะลึมสะลือ
“อืมๆ” มันก็อืมๆ อะไรของมันก็ไม่รู้
“ตุลย์โป้งไปก่อนนะ” โป้งหันมาบอกผม อะไรว่ะนี้เพิ่ง หกโมงเช้าเองนะ
“รีบไปไหนอ่า”
“มีธุระอ่า ไงเย็นนี้เจอกันนะที่รัก” มันบอกผม แล้วก้มลงมาจูบที่หน้าผากผมที่นึงแล้วลุกออกไป ผมก็ตามไปออกส่ง  
“ขับรถดีดีละ”
“คร้าบบบ” ผมก็เดินเข้าห้องมากะว่าจะมานอนต่ออีกรอบ พอหัวกระทบหมอนได้แป็บเดียว แป็บเดียวจริงๆ
ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆ
โป้งลืมอะไรว่ะ ผมก็ลุกเดินออกไปเปิดประตู
“ลืมอะไรว่ะโป้....”  คำพูดผมหยุดชะงักเพราะคนตรงหน้าคือไอ้กร่างไม่ใช่ไอ้โป้ง
“ใคร อะไร ลืมอะไร” มันถามผม
“ไม่มีอะไร กูละเมอ” ผมเดินเข้าห้องไปเลย มันก็เดินตามเข้ามา
“ใครลืมอะไรมึงบอกกูมาไอ้ตุลย์” มันยังถามไม่เลิก
“ก็กูบอกว่ากูละเมอไง สาสส เซ้าซี้อยู่ได้”  ผมไม่สนใจมัน ล้มตัวลงนอนอีกรอบง่วงมาก เมื่อคืนกว่าจะได้นอน เหนื่อยมาก อิอิ หมายถึงปรับความเข้าใจครับ
“ตุลย์ ไปอาบน้ำไปเรียนเดี๋ยวสาย”  มันยังพูดไม่เลิก รำคาญๆๆๆ
“เออ เรื่องของกู กูง่วง กลับบ้านมึงไป๊” ผมไล่มันครับรำคาญมากคนจะนอน ง่วงโว้ย สักพักผมรู้สึกมีคนมานอนกอดผม ไอ้เชี่ยโชว์มึงจะมานอนกอดกูทำไมเนี้ยะ
“เฮ้ยมากอดกูไมเนี้ยะ”
“แล้วไม่ให้กูกอดเมียแล้วกูจะไปกอดใครว่ะ”
“ปล่อยๆๆๆ ออกไปเลยมึง”
“แล้วมึงจะลุกไปอาบน้ำดีๆ หรือมึงจะให้กูปลุกด้วยวิธีของกู” มันเริ่มกอดแน่นแล้วลูบไปที่ต้นขาผม ผมสะดุ้งลุกขึ้นเลยครับ
“เออๆ กูไปอาบน้ำก็ได้” ผมลุกหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเลย
“อ้าว ไม่นอนต่อหรอ”  ผมได้ยินมันพูดหัวเราะตามหลังมา ไอ้เชี่ยเอ้ยย เมื่อไหร่จะเลิกรังควานกูว่ะ  ผมอาบน้ำสักพักก็ออกมาจากห้องน้ำ มันก็ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
“เฮ้ย!! ไอ้เชี่ยมายืนไรตรงนี้ว่ะ”  ผมร้องอย่างตกใจ
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” มันยืนบิดอยู่หน้าห้องน้ำ
“ตามสบาย” มันก็รีบเข้าห้องน้ำไปเลย สงสัยปวดอย่างหนัก ผมก็แต่งตัวไป สายตาเหลือบไปเห็น โอ้วมายบุดดา โทรศัพท์ไอ้โชว์ ผมรีบหยิบมาเปิดหาคลิปดู อยากดู เอ้ยย ไม่ใช่ จะลบคลิปของผม แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ เปิดแฟ้มรูปดูทำไมมันมีแต่รูปผม แอบถ่ายทั้งนั้นเลย เวลานั่ง เดิน นอน มันถ่ายผมขนาดนี้เลยหรอว่ะ
“ทำไรอ่า หาคลิปหรอ” สาส มาตอนไหนว่ะ ผมรีบปิดแล้ววางไว้ที่เดิม
“ป่าว” ผมเดินไปแต่งตัวต่อไม่ได้สนใจมัน
“หาไปก็ไม่เจอเพราะเก็บไว้แล้ว ใครจะเอามาไว้ในมือถือ เดี๋ยวคนอื่นมาเปิดดูก็รูว่าแฟนกูเด็ดแค่ไหนดิวะ”
“ไอ้เชี่ย” ไม่รู้จะด่ามันยังไงแล้วครับ แต่งตัวไปไม่สนใจมันอีก
“เสร็จยัง หิวข้าว”
“มึงหิวแล้วมันเกี่ยวไรกับกูวะ เออ เสร็จแล้ว” ผมแต่งตัวเสร็จพอดี ไม่อยากทะเลาะกับมันแระ รำคาญมากกกกก
“เออ ก็ไปดิ ไปหาไรกินสามแยกก่อนนะ ยังไม่ถึงเวลาเรียน” แหงแหละมึงปลุกกูซะเช้า เรียนตั้งเก้าโมงครึ่ง นี่เพิ่งเจ็ดโมงกว่า มันก็คงรู้เวาลเรียนของผมหมดแล้วอ่า
“เออ” ผมกับมันก็ลงไปขึ้นรถ รถมันยังจอดที่ใต้แฟลตผมอยู่เลย  ก็นั่งรถไปกินอะไรที่สามแยก กินข้าวมันไก่อ่า อร่อย  นั่งกันไปสักพักก็ตัดสินใจถาม
“มึงแอบถ่ายรูปกูทำไม”  ผมถามมันอย่างสงสัย
“ก็กูบอกแล้วไงว่ากูชอบมึง” ผมก็นิ่งๆๆ มึงบ้าไปแล้ว
“เออ เรื่องของมึง แต่ไงกูก็ไม่ชอบมึงหรอก ที่กูยอมมึงเนี้ยะ เพราะมึงมันชั่ว มันเลว” ผมไม่ได้พูดต่อ ไม่อยากขุด
“อืม กูรู้ว่าที่กูทำมันเลว แต่กูชอบมึง สักวันกูจะต้องได้ถ่ายรูปคู่กับมึงอย่างที่มึงเต็มใจ” ฝันไปเหอะ
“เอางี้มั้ย  กูยอมถ่ายกับมึง แต่มึงเอาคลิปมา แล้วจบๆๆกันไป โอเคป่ะ”
“เรื่องดิ กูอยากเอาไว้ถ่ายตอนที่มึงรักกูว่ะ” มันพูดแค่นนั้นก็ก้มลงกินข้าวต่อ ตอนนี้หน้ามันดีแล้วครับ มีช้ำนิดหน่อย
“งั้นก็เอาไว้ชาติหน้านะ” ผมบอกมันแล้วก้มกินต่อ เสร็จแล้วก็จ่ายเงินแล้วก็เข้ามอกัน วนที่หาจอดรถเป็นชาติ มหาลัยกูนี้ใหญ่นะแต่หาที่จอดรถยากจริงๆ อธิการปรับปรุงด่วน
“เย็นนี้ก็รอที่ซุ้มนะเดี๋ยวมารับ”  ผมคิดถึงโป้งขึ้นมา
“ไม่ต้องกูกลับเอง  กูมีธุระกับเพื่อนกู” ผมบอกมัน เพราะเดี๋ยวโป้งจะมารับ
“ไม่ได้ งั้นกูไปด้วย” สาสส เอาอีกแระ
“ไม่ต้อง กูขอเวลาส่วนตัวบ้างได้มั้ยว่ะไอ้โชว์ มึงจะตามกูไปถึงไหน” รำคาญมากจริงๆครับ
“ไม่รู้ กูจะไป”
“ตามใจ แต่กูไม่รอมึงหรอกนะ” ผมเปิดประตูรถลงไป เพราะมันจอดรถพอดี ไม่ได้รอ หรือหันไปมองมันอีก วันนี้ทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย ใจก็จดจ่ออยู่ตอนเย็น คิดถึงแต่เรื่องโป้ง
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ มึงเป็นไรว่ะ เห็นเหมอมาตั้งแต่เช้าแระ” ไอ้พจน์ถามผม ตอนนี้เรานั่งกินข้าวอยู่ที่บาร์ใหม่ครับ
“ไม่เป็นไรว่ะ ง่วง” ผมโกหกไป
“เออ ไม่เป็นไรก็ดี”
“เมื่อคืนดึกอ่าดิ แหมหยุดไปตั้งวันนึงไม่ได้นอนหรอว่ะ” ไอ้คิวตัวกวนตีนเจ้าเก่า
“จวยดิ มึงกับไอ้พจน์ดิ เห็นชอบหายไปด้วยกัน” มันสองคนมองหน้ากันครับ
“ก็บ้านกูอยู่ใกล้กัน กูก็ไปกลับพร้อมกันมันผิดตรงไหนว่ะ” ไอ้พจน์รีบพูดแก้ตัว
“เออ ไม่ผิดหรอก แต่อย่าให้กูรู้ว่ามีซัมติงกัน” ผมบอกมัน การที่อยู่ที่ได้คุยกับเพื่อนทำให้ผมลืมเรื่องอื่นไปชั่วขณะ เราก็กินอะไรเฮฮากันไป แล้วก็ขึ้นเรียนในช่วงบ่าย เวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงเลิกเรียน ไอ้เชี่ยโชว์ก็โทรเข้ามา
“กูออกมาแล้ว  มึงกลับไปเหอะ” ผมตอบสายมัน แต่ที่จริงผมยังอยู่ในมออยู่
“มึงแน่ใจหรอ”  ออกมาแล้วก็ออกมาดิว่ะ
“เออ แค่นี้แหละกูจะทำธุระ”  ผมวางสายมันไปแล้วโทรหาโป้ง โป้งก็บอกจะมาถึงแล้ว นัดที่รอกันเรียบร้อยเอาให้ไกลๆจากซุ้มหน่อย
“อืม ไปไหนกันอ่า” ผมถามโป้งหลังจากขึ้นรถมา
“ไปเจอขวัญไง” อืมก็ดีอยากเจอขวัญเหมือนกันจะได้ถามให้รู้เรื่อง
“ที่ไหนอ่า”
“ก็นัดไว้ที่เดอะมอล์อ่ะ ไปกินข้าวด้วยหิว”
“หิวเหมือนกันอ่า”
“ทำไมเมื่อเช้าต้องรีบออกไปอ่า”
“ต้องไปเอาของให้เพื่อนอ่า เพื่อนมันสั่ง”
“อืม” แล้วก็นั่งรถมาจนถึงเดอะมอล์ เข้าไปร้านอาหาร มีผู้หญิงสวยนั่งรออยู่แล้ว แต่สวยจริงๆครับ ผมเห็นแล้วยังชอบเลย
“อืมตุลย์ นี่ขวัญ” เราก็นั่งลง
“สั่งไรยังอ่ะขวัญ”
“ยังก็รอโป้งแหละ” อืมรอกันด้วย เราก็สั่งอาหารกันมาก่อนยังไม่ได้คุยกัน หิว นั่งกินไปสักพัก
“อืมตุลย์ เรากับโป้งเป็นเพื่อนกันนะ” อยู่ๆขวัญก็พูดขึ้นมา
“แล้วขวัญโทรไปพูดงั้นกับเราทำไมล่ะ”  ผมถามอย่างสงสัย
“เราแค่อยากจะลองใจตุลย์อ่า ว่ารักโป้งจริงป่าว” เหตุผลโคตรฟังขึ้นมากเลย กูดูก็รู้ว่ามึงชอบโป้งกูไม่ได้โง่นะ
“อืม เราเข้าใจ” ผมก็ต้องพูดกับเค้าดีๆ
“โป้ง เราขอโทษด้วยนะ ที่เราเล่นอะไรไม่บอกเธออะ” มันบอกโป้ง ได้อีกนะขวัญ  ผมพอจะอ่านเกมออกแล้วครับ โป้งของผมไม่ได้อะไรหรอกแต่ขวัญนี่สิ  เอาเป็นว่าผมเชื่อใจโป้ง
“อืม เกือบทำให้ตุลย์โกรธเราเลยนะ เรารักตุลย์คนเดียวแหละ ไม่ต้องลองใจหรอก” โป้งกูก็รักมึงเว้ย ดีมากย้ำๆไว้
“กูก็รักมึงคนเดียว” ผมพูดกลับ ขวัญเริ่มทำหน้าเซ็งๆ สงสัยจะอิจฉา  สักพักมีสายเรียกเข้ามาครับ เบอร์แปลก ผมเลยขอตัวไปรับสายข้างนอก
“ไงทำธุระถึงไหนแล้ว” ไอ้สัสโชว์
“เรื่องของกู”
“ทำที่ไหน กับใคร กูโทรถามเพื่อนๆ มึงเค้าบอกไม่ได้อยู่กับมึง”
ตอนที่ 30 ของๆใคร ของใครก็หวง
“กูจะทำอะไรที่ไหนก็เรื่องของกู แค่นี้นะ” ผมกดตัดสายไปเลย แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทำธุระนิดหน่อย สองคนนั้นจะทำไรกันว่ะ รีบออกไปดีกว่า ออกไปข้างนอกก็เจอขวัญรออยู่หน้าห้องน้ำอยู่แล้ว คิดแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้จะมาไม้ไหนอีกล่ะ
“มาเข้าห้องน้ำหรอขวัญ” ผมถามขวัญไป
“ยังไงโป้งก็ต้องเป็นของชั้น” นี่เอากันตรงๆเลยใช่ไหม จะเอาแฟนกูว่างั้น
“ครับเอาไปสิ แต่ตอนนี้เค้าเป็นของผม ว่างๆจะปล่อยไปให้นะ” ผมก็พูดตอกกลับไป ใครจะไปยอม
“อีตุ๊ด มึงคิดว่ามึงแน่หรอ ผิดเพศเป็นผู้ชายดีดีไม่ชอบ” อีนี่แรงงง
“ผมชื่อตุลย์ครับกรุณาเรียกให้ถูก อ่อ แล้วผมก็ไม่แน่ด้วย ผมอยู่ของผมเฉยๆ”
“มึงจำคำมึงไว้นะ แล้วก็อย่ามาร้องไห้ทีหลัง แล้วมึงอย่าคิดว่าถือไพ่เหนือกว่ากู”
“ครับ” ผมก็เดินออกไป ส่วนนังขวัญก็เดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินกลับมาที่โต๊ะโป้งก็นั่งอยู่คนเดียว
“อิ่มยัง เอาอะไรอีกม่ะ” โป้งถามผมเมื่อผมนั่งลง
“อืม อิ่มแล้วแหละ แล้วขวัญละ” ขอนิดนึง
“บอกว่าไปเข้าห้องน้ำ”
“อืม โป้งไม่มีอะไรกับขวัญแน่นะ” ผมถามย้ำอีกครั้ง
“ไม่มีอะไรจริงๆ เป็นเพื่อนกัน”
“อืม แต่อย่าให้รู้นะ ไม่งั้นมึงตายไอ้โป้ง” ผมหยุดพูดเพราะขวัญเดินเข้ามาพอดี
“มีอะไรกันป่าว ขวัญขัดจังหวะอะไรรึป่าว” ตอแหลได้อีก เราก็เช็คบิลกันไป
“ขวัญมาไงอ่า”
“อ่อนั่งแท็กซี่มา”
“อืมงั้นเดี๋ยวโป้งไปส่ง” เป็นห่วงเป็นใยกันนะมึง
“อืมโป้งไปส่งขวัญเถอะเดี๋ยวเรากลับเอง” ขอมารยาบ้างอะไรบ้างให้มันรู้กันไปว่ากูเป็นใคร
“เฮ้ยได้ไง ไปด้วยกันแหละ จะให้โป้งทิ้งตุลย์ได้ไง” มึงจะบอกว่าทิ้งกูไม่ได้ แต่จะเอาอีขวัญนั้นด้วยใช่ไหม
“ไม่เป็นไรไปส่งขวัญเถอะ เดี๋ยวไอ้เจ๋งมันมากลับพร้อมมันก็ได้” เจ๋งมันมาที่ไหนเล่า มันคงกกอยู่กับไอ้ข้าวโน้น
“งั้นหรอ ตุลย์มึงไม่มีอะไรแน่นะเว้ย” หรือกูจะไปกับมันดีว่ะ จะปล่อยให้อีขวัญงาบไปได้ไง ตอนนี้อีขวัญทำหน้าระรื่นด้วย ไม่ได้ๆ
“งั้นกูไปด้วย ปะ” แล้วชายตายักคิ้วให้อีขวัญไปทีนึง ไงมึงอย่างมึงต้องเจอกู อิอิ  แล้วเราก็เป็นขึ้นรถกัน ผมก็คงนั่งคู่กับโป้งแหละส่วนขวัญก็นั่งหลังไป
“ขวัญยังไม่มีแฟนหรอ”  ผมถามขวัญ
“ยังก็ ก็คุยๆกันอยู่”
“จริงอะหน้าอย่างขวัญไม่มีแฟนเราไม่เชื่อหรอก” ก็มันสวยจริงๆ แต่เสือกจะมาแย่งแฟนกู
“ไม่มีจริงๆ แต่ถ้าจะมีก็ขอมีแฟนดีๆ เหมือนแฟนตุลย์อ่ะ” ไม่ค่อยตรงเลยนะอีห่า
“อืมก็ดี แต่คงจะไม่ใช่โป้งนะที่ขวัญชอบ” มึงตรงกูก็ตรง  ไอ้โป้งเริ่มหันมามองผมเชิงตำหนิ
“ไม่หรอก โป้งกับตุลย์ก็ดูเหมาะสมกันดีแล้ว” คิดงั้นก็ดี แต่ขอให้คิดจริงๆเถอะมึง
“อืม เราว่านะอย่างโป้งใครจะมาแย่ง ถึงแย่งโป้งคงไม่เอาหรอกเพราะโป้งรักเรา จริงม่ะ” ผมหันไปถามโป้ง
“จริงคร้าบบ คุณชายตุลย์” ดีมาก ขวัญก็เงียบไป จนถึงบ้านแหละ
“อืม พรุ่งนี้เจอกันนะโป้ง” ขวัญบอกก่อนจะลงรถ
“เจอกัน”
“บายตุลย์” มันไม่ลืมลาผมก็ลงรถไป ผมกับโป้งก็ขับรถออกไป
“ไมตุลย์พูดกับขวัญอย่างนั้นล่ะ”
“ทำไมมึงเข้าข้างมันหรอ มึงไม่รู้หรอกว่ามันพูดอะไรกับกูบ้างมึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอก”
“ทำไมขวัญมันพูดอะไรกับมึง มึงบอกกูดิ กูจัดการให้”
“ช่างมันเหอะ กูไม่เก็บมาคิดหรอก วันนี้มึงนอนไหนละ”
“กูว่าจะกลับไปนอนห้องกูอ่า มีงานยังไม่ได้ทำเลย เดี๋ยวไปส่งตุลย์ก่อน”
“อืม ได้” แล้วโป้งก็ไปส่งผมที่ห้อง ผมเข้าห้องแล้วคิดทบทวนทุกอย่างโป้งยังเหมือนเดิมยังเป็นโป้งคนเดิม แต่อีขวัญมันไม่ได้คิดอย่างที่โป้งคิด เอาไงดีวะ เชื่อใจโป้งละกัน  ผมก็อาบน้ำอะไรเรียบร้อยกะนั่งดูทีวีแป็บนึง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมก็ลุกไปเปิด ไ อ้เชี่ยกร่างครับ แดกเหล้ามาแน่เลย
“เฮ้ยมาไมดึกดื่นเนี้ยะ กลับบ้านมึงไปไป๊” ผมไล่มัน แต่มันกลับดันตัวให้หลบแล้วแทรกเข้ามาในห้อง กูละเอือมกับมึงจริงๆ
“มึงไปไหนมา กับใคร”
“แล้วมึงจะเสือกไรกับกูว่ะ”
“ทำไมกูจะเสือกกับกูไม่ได้ มึงเป็นเมื่อกูมึงจำไม่ได้หรอหรือมึงจะให้กูทำให้ดู” มันตะคอกผม ผมสะดุ้งเลยครับ มึงมาไม้ไหนเนี้ยะ
“ไปทำธุระกับเพื่อน” หน้ามันโหดมากเลยครับ
“ถึงขนาดนี้มึงยังโกหกกูอีกหรอ” อะไรของมึงว่ะ
“โกหกเชี่ยอะไร”
“กูเห็นมึงนั่งรถไปกับมันไหนมึงบอกว่ามึงเลิกกับมันแล้วไง ทำไมมึงต้องโกหกกูมึงเห็นกูเป็นตัวอะไร”
“เออกูโกหกมึง แล้วไง มึงทำให้กูต้องโกหกมึง ทำไมกูเลิกกับมันจำเป็นกูต้องเลิกเป็นเพื่อนกับมันมั้ย” กูก็เดือดเป็นเหมือนกันนะ
“แล้วมึงจะบอกกูไม่ได้หรอ กูดีกับมึงขนาดไหน ทำไมมึงจะดีกับกูบ้างไม่ได้หรอ”  มันเริ่มอ่อนลง
“ดีงั้นหรอ ที่ผ่านมามึงดีกับกูนักหรอ โชว์กูจะบอกอะไรให้นะ สิ่งที่มึงทำกับกูมันเลวๆเกินกว่าที่กูจะอภัยได้” ผมพูดไปจากใจจริง ไอ้กร่างมันหน้าเสียเลยครับ
“แล้วมึงรู้มั้ยที่กูเป็น ที่กูทำอยู่ทุกวันเนี้ยะกูทำเพราะอะไร” กูจะรู้มึงหรอ
“กูทำเพราะกูชอบมึง กูอยากให้มึงเป็นของกู อยากให้เราอยู่ด้วยกัน กูอยากได้ความรัก ความอบอุ่นอย่างที่มึงให้กับคนที่มึงรัก มึงให้กูไม่ได้หรอ” ผมก็อึ้งๆ กับความคิดของมัน
“กูว่าวันนี้มึงกลับไปเหอะ มึงเมาแล้ว” ผมบอกมัน แล้วมันก็เดิน เข้าไปนอนบนเตียงผมเลย
“ไอ้เชี่ยโชว์ กวนส้นตีน กูบอกให้มึงกลับบ้านไป” ผมเข้าไปเขย่ามันมันดึงผมลงไปกอดเลยครับ แน่นจนผมดิ้นไปไหนไม่ได้
“กูรักมึงนะ” มันกระซิบที่ข้างหูผม โชว์กูทำกับมึงเกลียดมึงขนาดนี้ มึงยังจะรักกูลงหรอว่ะ ทำไมๆคนๆนั้นต้องเป็นกูว่ะ ผมก็เผลอหลับไปในอ้อมกอดมันตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาก็สายแล้ว แต่วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ เลยไม่ได้เร่งรีบอะไร
“ตุลย์ๆ ไปราชบุรีกัน” เสียงไอ้โชว์ปลุกผมอีกรอบ
“ไปดิ อยากกลับบ้าน”  ผมรีบลุกเลยดีใจมากครับ ลุกหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเลย กว่าจะได้ออกจากแฟลตก็ สิบเอ็ดโมงแล้ว
“นอนที่บ้านมึงนะ” ไอ้โชว์บอกกับผม”
“เหอะ ไม่เอามึงก็ไปนอนบ้านมึงดิ” ใครจะให้มึงมานอนบ้านกู
“ไม่เอามันลำบากมันไกล นอนบ้านมึงอะดีแล้ว”
“อันนั้นมันก็เรื่องของมึง หาที่นอนเองละกัน” ผมบอกมัน
“หิวมั้ย แวะกินข้าวก่อนนะ”
“เออ หิว”  แล้วเราก็แวะกินข้าวกัน กว่าจะถึงบ้านก็บ่ายโมงกว่า
“หวัดดีแม่ คิดถึงมากก”  ผมโผเข้ากอดแม่
“จะมาทำไมไม่โทรบอกแม่ก่อนล่ะ”
“เซอร์ไพร์ไงแม่”
“จร้า” แม่มองไปที่ไอ้โชว์
“อ่อ แม่นี้เพื่อนตุลย์ ชื่อโชว์”
“หวัดดีครับแม่” โอ้โห้เรียกแม่เลยนะมึง ลามปาม
“ดีจ๊ะลูก กินไรมารึยัง แล้วนี้จะค้างกันรึป่าว”
“อืมก็คืนนึงแม่”
“ไงก็ดูที่นอนให้เพื่อนด้วยนะตุลย์”  แม่อย่าไปให้มันนอน ถ้าแม่รู้มันทำไรกับลูกแม่ แม่คงไล่มันไปแล้ว
“ขอบคุณครับแม่”  ไอ้โชว์รีบขอบคุณเลยครับ ผมจะขัดแม่ก็ไม่ได้
“แม่”
“อ่อ แล้วก็ไงก็เข้าไปในบ้านไป แม่ขายของก่อน” เฮออ สรุปมึงต้องนอนบ้านกูใช่ไหม ผมมองหน้ามัน มันทำท่ายกไหล่เป็นต่อ สาสส ผมเดินนำเข้าบ้านไปเลย มันก็เดินตามเข้ามา
“บ้านน่าอยู่ดีนะ” มันพูดไล่หลัง
“คงไม่ได้ใหญ่โต สะดวกสบายเหมือนบ้านมึงหรอก”
“มันไม่สำคัญ สำคัญแค่กูได้อยู่ข้างๆมึง”
“จะอ้วก ไปพูดงี้กับคนอื่นไป” ผมเดินขึ้นห้องไป มันก็เดินตามมา
“ห้องมึงน่ารักอ่า น่านอนดีว่ะ”
“แล้วไง มึงนอนพื้นละกัน” เตียงมันเล็กอะครับ
“แค่นอนกับมึงก็พอ” มึงจะเลิกได้ยัง
“จวย” ด่ามันไป
“จะเอามั้ยละมันพร้อมนานแล้วนะ”
“สัสส” ผมเดินลงมาข้างล่างเลย ไม่รอมัน รำคาญที่สุด ไปหาเพื่อนดีกว่า จะกลับกันมาบ้างป่าววะ
“มึงกลับมาบ้านป่าววะ”  ผมกดโทรศัพท์หาเพื่อน
“เออ เดี๋ยวกูไปหา นัดไว้เยอะๆนะ” ผมคว้ามอเตอร์ไซต์ ออกไปเลย ไม่สนใจไอ้โชว์เลยครับ จะทำไรก็เรื่องของมึงอยู่บ้านไปละกัน ผมก็มาที่บ้านเพื่อนครับ รวมพลเลยครับ เพื่อนเก่าๆ อันเป็นที่รักทั้งนั้นเลย
      
  “ตุลย์ผัวกูมาแล้ว เป็นไงตุลย์หล่อขึ้นเยอะเลยนะ” ไอ้ริท ที่ตอนนี้กลายเป็นอีริทซี่ไปแล้วเฮอ สรุปกูเป็นผัวมึงไปแล้วว่างั้น
“เฮ้ย ไอ้ตุลย์เป็นไงบ้างว่ะ” เพื่อนทักผมกันใหญ่เลย
“ไอ้โป้งไม่มาด้วยหรอว่ะ” ถ้ามาด้วยกันตอนนี้ก็ซวยสิ
“ไม่อ่ามันติดเรียน อ่อริทสวยขึ้นนะ”
“จริงหรอ ชมกูหรอ น่ารักจริงๆ สามีช้านน”
“อีริท ไอ้ตุลย์มันไปเป็นผัวมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ”

      

jun2010

ขอบคุรครับ

kenji2511

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

ตอนที่แล้วพี่โชว์น่ารักอ่ะ (ชอบ) น้องขวัญรีบมาเอาโป้งไปเลยนะ อิอิ พี่โชว์จะได้สมหวัง อิอิ

asdfg

ขอบคุณมากมากคับผม

piyanate

ขอบคุณครับ

mario401

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

1712

ขอบคุนคราฟ

conan555

ขอบคุนครับ

nott3230

เลือกซักคนนะตุลย์ เฮ้อๆๆๆๆๆ

Ice-Cold

ขอบคุณนะคับ

snowy69

เริ่มออกลายกันแล้ว

mmrotic

ขอบคุณครับ

boommy

ขอบคุณนะครับ น่าหนุกๆ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณมากๆขอบคุณค่ะ

takuza121

ขอบคุณครับผม

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji

ขอบคุณมากๆๆครับ