โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 31-32 )

tanya

ขออภัยนะครับ วันนี้มาต่อช้าไปหน่อย เน็ตช้ามาเลยครับเรามาต่อกันดีกว่าครับคราวนี้ 2 ตอนเลยครับ
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)      ตอนที่ 31 เพื่อนเราแต่เก่าก่อน
“ก็ดีเรื่อยๆ” คือตอนนี้ ในวงมีผมอีริทคนสวยประจำกลุ่ม ไอ้อ๊อด หัวโจก ไอ้เก้าไอ้นี่ตัวฮา จอยสาวดำรำพันทรายอีนี้สวยครับสาวบ้านนอกแต่สวยครับเป็นแฟนกับไอ้เก้า และไอ้ไนส์ครับตอนนี้เราอยู่กัน 7 คนครับ ก็ขาดไอ้โป้ง มาไม่ได้ อิอิเราก็เมาส์มอยกันไปจนดึกดื่น ก็กินดื่มตามประสาวัยรุ่น เริ่มมึนๆ อิอิ
“ไอ้ตุลย์  แม่ให้มาตามกลับบ้าน” ทุกคนในวงหันไปมองที่มัน แล้วหันกลับมามองที่ผมเชิงคำถามว่าใคร
“เพื่อนกูเองแหละมาจากกรุงเทพ” ผมบอกคลายความงง ให้เพื่อน
“มานั่งด้วยกันก่อนจะรีบไปไหนค่ะ” ไม่ใช่ใครที่ไหนครับอีริทนั่นเอง ลุกขึ้นไปตอนรับมันมานั่งที่แล้ว
“เราชื่อริทนะ”
“อ่อ โชว์ครับ”
“ไหนค่ะไม่เห็นโชว์เลย” อีริทอีแรด
“ชื่อครับชื่อ”
“กูอ๊อด แล้วนี่ ไอ้เก้า อีจอย ทราย แล้วก็ไนส์” ไอ้อ๊อดไล่บอกชื่อพวกเราทุกคน
“อ่อ ยินดีที่รู้จักนะ”
“เอากินด้วยกันก่อนแล้วค่อยกลับ” เพื่อนผมก็ตอนรับมันจริงๆ แล้วมันก็ลงมานั่งกินดื่มกับพวกผม
“ไอ้โชว์ ไอ้เชี่ยตุลย์อยู่มอมันเป็นไงบ้างว่ะ มึงรู้ป่าวตอนอยู่โรงเรียนโคตรหงอเลย” อ้าวเมาแล้วเผาเพื่อนหรอว่ะ
“อ่อ ก็ดี อยู่มอหรอบ้าจะตาย” อ้าวไอ้เชี่ยนี้อีกคน เห็นหัวกูกันมั้ยว่ะ ยิ่งอีริทถ้ากินไอ้โชว์ได้คงกินไปแล้ว
“แม่ให้มาตามไม่ใช่หรอกลับบ้านเหอะ”  ผมรีบชวนมันกลับ อยู่นานกว่านี้เกรียมแน่
“แหมๆๆ จะรีบกลับไปไหนว่ะ สาสส” ไอ้อ๊อดพูด
“กูง่วงแล้ว ไว้ค่อยเจอกันนะ”  ผมลุกออกไปเลย ไอ้โชว์ก็เดินตามออกมา มึงเดินมาหรอว่ะไม่เห็นมีรถเลย
“เอากุญแจมาเดี๋ยวกูขับเอง มึงเมาแล้ว”  ผมก็ยื่นกุญแจรถให้มัน
“ขึ้นดิ”  มันรอผมขึ้น พอผมขึ้นมันก็ออกรถเลย มาถึงบ้านมึนหัวและหนักหัวมาก นอนเลยครับไม่อาบน้ำมันแล้ว
“ตุลย์ อาบน้ำก่อน”
“ฮึ” ผมไม่อยากอาบอะครับมันง่วง ผมรู้สึกมีคนมาเช็ดตัวให้ผม โป้งแน่เลย  ผมโน้มมันลงมาจูบ มันก็จูบรับผมอย่างอบอุ่น ผมดึงตัวมันลงมาแล้วขึ้นคร่อมมันเอาไว้แล้วจูบมันอีกรอบ
“โป้ง” ผมไซร้ไปทั่วร่างกายของมัน เวลาเมาเป็นงี้ทุกที โป้งก็ช่วยผมเต็มที่ตอนนี้ร่างกายของเราทั้งคู่เปลือยเปล่า
“ซีดดด โอ้ว” ผมร้องด้วยความเสียว ตอนนี้โป้งใช้ลิ้นวนอยู่ที่ยอดอกผม บทเพลงรักดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ภาพตัดไปที่โคมไฟที่หัวเตียง แล้วพระอาทิตย์ก็ค่อยๆขึ้นมาแยงตาผมบนเตียง
“เฮ้ยย!!! ไอ้เชี่ยโชว์ มึงทำไรกูเนี้ยะ” ผมตกใจมากเมื่อในสภาพเราสองคนตอนนี้นอนกอดกันอยู่อย่างเปลือยเปล่า
“อะไร จะโวยวายทำไมเนี้ยะ ก็มึงนั้นแหละยั่วกู”
“กูนี่นะยั่วมึง ให้ตายเถอะ”
“จวยดิ ไอ้สัส เลว เชี่ยย” ผมลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเลย แล้วคิดทบทวนถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนผมคิดว่าอยู่กับโป้ง  แล้ว.. ไอ้เชี่ยไอ้โชว์ ผมเข้าใจแล้วครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมอาบน้ำสักพักก็ออกมา ผมไม่มองหน้ามันหรอกครับ แต่ไม่ได้โวยวายอะไรอีก มันก็เดินสวนเข้าห้องน้ำไป สักพักมันก็ออกมา
“ตุลย์ ไปเที่ยวกัน”
“เที่ยวไหน”
“อัมพวา”
“แล้วไม่กลับกรุงเทพหรอพรุ่งนี้ไปเรียนนะ”
“ก็เดี๋ยวค่อยกลับ ไปเที่ยวก่อน”
“ตามใจมึงละกัน จะเลยกลับเลยหรอจะได้บอกแม่”
“ไม่ต้องเดี๋ยวค่อยกลับมา”
“เออ ตามนั้น” สรุปผมกับมันก็ไปเที่ยวตลาดน้ำอัมพวากัน ขาไปก็แวะไหว้พระที่วัดบางกุ้งก่อน
“มึงขอพรอะไรว่ะ ไอ้ตุลย์” มันถามผมเมื่อเราเดินออกมาจากโบสถ์
“ขอให้ชีวิตมีความสุข แล้วก็ให้มึงเลิกยุ่งกับกู” ผมบอกมันไปที่จริง ขอแค่ให้มีความสุขเท่านั้นแหละครับ
“แต่กูขอให้มึงมีใจให้กูบ้าง เท่านั้นพอ” หรอ อันนั้นมันเรื่องของมึง
“มึงแดกไอติมใส่ไข่มั้ย” ผมถามมัน
“สาสส มีด้วยหรอว่ะ”
“มีดิไอ้สัส นั้นไง”  ผมชี้ให้มันดูป้าย
“เฮ้ยจิงดิ ไปลองกินดิ ดูดิเป็นไง” แล้วผมก็ไปซื้อมากินกันคนละถ้วย เค้าใส่ในกะลามะพร้าวอ่อนอะครับ รสชาติก็เหมือนไอติมทั่วไปแหละ แค่มีไข่แดงๆนิดหน่อยเอง แล้วเราก็เดินทางไปเที่ยวกันต่อ มาถึงก็ยังไม่เย็นเลย ยังไม่ค่อยมีคนเลย ก็เลยไปเดินเล่นในอุทยาน ร.๒ ที่อยู่ติดกับตลาดน้ำอัมพวา
“ตุลย์ ถ่ายรูปหน่อยดิ” มันขอถ่ายรูปผม
“เหอะ ไม่เอา”
“หน่านะ”
“สัส มึงอย่ามาปัญญาอ่อนดิว่ะ”
“รูปเดียวนะ” มันขอผมไม่เลิก
“อะๆ”  ผมยืนหน้าบึ้งๆ ให้มันถ่าย กูไม่ยิ้มให้มึงหรอก เดินจนทั่วก็นั่งพักกันสักครู่ แล้วก็จะไปเดินหาอะไรกินกันที่อัมพวา คนเยอะชะมัด ก็เดินดูนั้นดูนี้ไปเรื่อย
“กินกุ้งเผากัน” มันชวนผม
“ตามใจดิ” เราก็มานั่งกินริมแม่น้ำที่เค้าขายกันตามเรืออะครับ มันเป็นกุ้งแม่น้ำก็อร่อยดีครับ ผมกับมันเดินกินกันไปทั่วเลยครับ  ก็ซื้อของไปฝากแม่ด้วย เดินจนเมื่อยอะครับ ก็กลับกัน
“แม่ อะนี้ขนมซื้อมาฝาก” ผมยื่นขนมให้แม่ ก็เงินแม่นั้นแหละครับ อิอิ
“แม่ครับนี้ของฝาก” มันก็ซื้อมาฝากแม่ผมเหมือนกัน
“ขอบใจจ๊ะ แล้วทำไมไม่รวมกันมาเนี้ยะ” แม่ก็นะ เอาไปเหอะ
“ก้ไม่รู้ว่ามันจะซื้อมาให้แม่นิครับ” ก็ไม่รู้จริงๆนี้หว่า
“กินไรมายัง แล้วนี่จะกลับกรุงเทพกันเลยรึป่าวเนี้ยะ”
“เรียบร้อยแล้ว แม่ ก็คงกลับเลยแหละ” ตอนนี้สามทุ่มแล้วครับ
“ขับรถดีๆ กันนะลูก” แม่บอกผม แล้วผมกับไอ้โชว์ก็ลาแม่กลับกรุงเทพกันเลย
“ผัดไทอร่อยเนอะ” มันพูดตอนนี้ขับรถถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
“เออ อร่อยดี ขนมปังนั้นก็โคตรนุ่มเลย”
“กูซื้อมาให้มึงแล้ว”
“ใครสั่งกูไม่ได้สั่งมึงสักหน่อย” แต่ก็ดีอยากกิน อร่อยด้วย ก็ขับรถมาจนเข้ากรุงเทพและครับ แป็บเดียว
“มึงดูรูปมึงดิ หน้ายังกะตูด” มันเอารูปผมที่มมันถ่ายขึ้นเป็นวอลเปเปอร์โทรศัพท์
“ตูดมึงอะดิ”
“จะเอาป่ะละ”
“จวย”
“นึกว่าจะเอา จะได้ให้ลอง” ผมเงียบขี้เกียจเถียงมันครับ รำคาญ
“ส่งกูที่ห้องแล้วมึงก็กลับบ้านมึงไปนะ”  ผมบอกมันเมื่อใกล้จะถึงห้อง
“เออ แล้วพรุ่งนี้อย่าต้องให้กูไปเรียกล่ะ ตื่นให้มันเช้าๆ หน่อย”
“เออหน่า ที่จริงกูไปของกูเองก็ได้ ไม่เห็นเกี่ยวกับมึงเลย”
“ไม่ได้ มึงต้องไปกับกู มึงเป็นแฟนกู มึงจำไม่ได้หรอ”
“เหอะ ไม่อยากจำ”  เราก็เถียงกันมาตลอดทางจนตอนนี้มาถึงหน้าแฟลตผมแล้ว
“อะ” มันยื่นถุงขนมปังให้ผม ผมก็รับไว้ ของฟรีนิครับอิอิ
“ใจ”
“แล้วก็นี้ ให้นะ” มันยื่นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆมาให้ผม
“อะไรวะ” ผมถามอย่างสงสัย
“เอาไปเถอะหน่า”  มันยัดใส่มือผม แล้วข้ามรั้วกลับบ้านมันไปเลย ผมก็เปิดดู ข้างในเป็นพวงกุญแจสีเงิน ที่ภายในเป็นรูปเต่าคู่ สามารถหมุนได้ น่ารักดีครับ ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องไป โทรหาโป้งดีกว่าคิดถึงมาก
“หวัดดีโป้งครับ ทำไรอยู่ว่ะ”
“อ่านหนังสือว่ะ พรุ่งนี้สอบ”
“อ้าวหรองั้นกูไม่กวนแระ”
“ไม่เป็นไรคุยได้ กำลังคิดถึงพอดีเลย”
“คิดถึงทำไมไม่โทรหาล่ะ นี้ถ้ากูไม่โทรจะได้คุยกันมั้ย” น้อยใจนิดๆครับ
“โหตุลย์อ่ะ ก็จะโทรเหมือนกัน แต่อ่านหนังสืออะ”
“เออ ช่างมันเหอะ”
“แล้วนี้ทำไรอยู่”  มันถามผม
“ก็ไม่มีไรทำ คิดถึงเลยโทรหา ไม่ได้รึไง”
“ได้ดิ ได้เสมอแหละคนนี้อ่า” นะไอ้โป้งอย่าให้รู้นะ
“กินข้าวยัง”
“เรียบร้อยแล้ว”
“แล้วตุลย์กลับบ้านมาหรอ ไอ้เก้าโทรมาบอก”
“อืม ไปกับไอ้โชว์อ่า” ไม่ได้อยากโกหกมันครับ มีไรก็บอกอ่า
“งั้นหรอ อยากไปด้วยจัง”
“งอนกูเหรอ”
“ป๊าว” แล้วมึงจะเสียงสูงทำไมว่ะ
“ขอโทษอ่า ก็มันกะทันหัน ไม่ได้โทรบอกเลยอ่า”
ตอนที่  32 ไม่ได้มีแค่ในละคร
“ไม่เป็นไรครับ  ไงโป้งก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆตุลย์นิ” พูดงี้น้อยใจแน่เลย สาสส
“แต่มึงอยู่ในใจกูตลอดเวลาเลยนะเว้ย” ขอเลี่ยนนิดนึง ที่จริงไม่ค่อยชอบอ่ะครับ
“ครับ เหมือนกันเลย โคตรรักมึงเลยว่ะ” ไอ้โป้งมึงก็เลี่ยนได้อีก จะอ้วกว่ะ
“โป้ง ขอนี้ยังไงหรอ” อ้าวเสียงผู้หญิงที่ไหนวะ เสียงปลายสายเงียบไปครู่นึง
“โป้งอยู่ไหนหรอ” ผมถามอย่างสงสัย
“ติวหนังสืออยู่ที่มหาลัยอ่า” อ่ออย่างงี้หรอ
“หรอ แล้วเมื่อกี้คงเป็นขวัญสินะ”
“ป่าว เพื่อนในกลุ่ม” โกหกกูได้อีก เสียงอีขวัญกูจำได้ดี
“โป้ง ถ้ากูเชื่อมึงกูคงจะเป็นคนโง่ไปตลอด” ผมกดตัดสายไปเลย วันนี้ขอเป็นคนไม่มีเหตุผล โกหกชัดๆ ทำไมโป้งกลายเป็นคนแบบนี้ ทำไมมีอะไรจะบอกกันไม่ได้หรอ  โป้งพยายามโทรกลับหาผมหลายครั้งแต่ผมไม่รับ ยังไม่อยากคุยตอนนี้ ผมพยายามข่มตาให้หลับ ก็หลับไม่ลงเสียงผู้หญิงนั้นวนเวียนอยู่ในสมองผม
“ก๊อกๆๆๆๆๆ”  เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเลือกที่จะไม่ลุกขึ้นไปเปิด เพราะผมรู้ว่าต้องเป็นโป้ง ไม่นานเสียงก็เงียบไป พร้อมเปลือกตาและสติของผมสงบลง ผมตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก และอาการมึนหัวนิดๆ เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอน ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะได้ไปรอไอ้กร่าง มันจะได้ไม่ต้องขึ้นมาตาม รำคาญ ทำอะไรเสร็จก็จะออกจากห้อง พอเปิดไปเท่านั้นแหละ นี่หน้าห้องกูหรอเนี้ยะ ดอกกุหลาบสีแดงเต็มหน้าห้องผมไปหมดเลยครับ พร้อมกับโป้งที่นั่งรอผมอยู่
“ตุลย์ มึงฟังกูก่อนนะ”  มันพูดขึ้นพร้อมยื่นช่อกุหลาบให้กับผม ผมก็ถึงกับอึ้งเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ผมนึกว่าแบบนี้มันจะมีแต่ในละคร แต่นี้มันเกิดขึ้นในชีวิตจริงของผมหรอ
“อืม ว่ามา” ผมรับช่อดอกไม้แล้วเดินนำมันเข้าห้อง อายครับ เข้าห้องก่อนดีกว่า
“คือเมื่อคืนพวกกูติวข้อสอบกันอยู่ที่มอจริงๆ แล้วเพื่อนมันก็ถามขึ้น แต่ตุลย์มึงไม่ฟังกูอธิบายก่อนอ่ะ”
“อืม” ก็ตอนนี้ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงนิครับ
“มึงหายโกรธกูนะ”
“อืม”
“จริงหรอ”
“อืม”
“มึงจะไม่พูดอย่างอื่นนอกจาก อืม  หรอว่ะ”
“อืม”  ตอนนี้เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้เชี่ยกร่างโทรมาตามแล้วครับ
“เดี๋ยววันนี้กูไปส่งนะ”
“อ้าวแล้วมึงไม่มีสอบหรอ”
“เฮ้ยยย!! ตายห่าแล้ว” มันตกใจเมื่อมองนาฬิกา
“ไว้เย็นนี้จะมารับไปกินข้าวนะ”  มันพูดพร้อมรีบวิ่งไปเลย  ผมก็เลยเดินไปรอไอ้กร่างที่รถ สักพักมันก็มา
“ยืนยิ้มเชี่ยไรคนเดียว” ผมยืนยิ้มนึกถึงเรื่องเมื่อกี้  ไม้คิดว่าโป้งจะทำถึงขนาดนี้
“เกี่ยวไรกะมึงละ กูจะยิ้มมันก็เรื่องของกู”  ผมหุบยิ้มแล้วด่ามัน แล้วก็มาถึงมอกันแหละครับ ก็แยกย้ายกันไป
“ไอ้คิว วันนี้มึงรีบกลับไปไหนป่าววะ”
“รีบม่ะ”  มันถามไอ้พจน์  ไอ้คู่นี้อะไรกันเนี้ยะ
“ทำไมอ่า”
“อยากกินข้าวกับพวกมึงอ่า ไปหาไรกินกัน” ผมชวนเพื่อนๆ
“แค่พวกเรานะเว้ย” ผมบอกไอ้ข้าวตอนนี้ไอ้เจ๋งไม่อยู่
“เออ” ไอ้ข้าวบอก
“กินไรกันดีว่ะ”
“กินหมูกระทะกัน กูมีร้านนึงแนะนำ แถวโชคชัยสี่” ไอ้คิวพูดขึ้น
“เออ ตกลงตามนั้น” แล้วขอตกลงก็สรุปได้ว่าเรา สี่ คนจะไปกินหมูกระทะ แถวโชคชัยสี่  เวลาก็ล่วงเลยมาถึงตอนเย็นพวกเราก็ไปกินหมูกระทะกัน เอารถไอ้คิวไป
“ไอ้ข้าวสรุปมึงกับไอ้เจ๋งเป็นแฟนกันแล้วหรอว่ะ”  ไอ้พจน์ถาม นานที่เราไม่ได้คุยกันแบบภาษาเพื่อนๆ
“ก็เป็นเพื่อนกัน กูชอบผู้หญิงนะเว้ย” มันอธิบาย
“เห้ยย ไม่มีใครว่ามึงหรอก มึงดูอย่างไอ้ตุลย์ดิ พวกเรายังรับมันได้เลย  มีอะไรอย่าปิดบังกันดิวะ” พูดดีไอ้เชี่ยคิว
“เออๆ เอาเป็นว่าถ้าใช้กูจะบอกพวกมึงนะ” มันตอบมา วันนี้เราก็มากินกันสนุกสนานโนแอลกอฮอลครับ
“แล้วมึงกับไอ้พจน์ละ” ผมถาม
“ไอ้เชี่ยมึงใช้ไรคิดว่า บ้านกูใกล้กัน กูก็ไปกลับด้วยกันมันผิดหรอว่ะ
“ร้อนตัวว่ะ กูยังไม่ทันได้ถามอะไรเลย”
“สาสส กูรู้หน่าว่ามึงจะถามไรกู”
“ก็กูไม่เห็นมึงจะมีแฟน เห็นควงกันไปมาสองคน” ก็จริงนิครับ ไปไหนกันสองคน หนุงหนิง แฟนไม่เห็นควงกันเลย
“ผู้หญิงอะเหรอ ทำไมจะไม่มี แต่กูยังไม่อยากมีแฟนโว้ย เข้าใจ๊” ไอ้คิวรีบตอบ
“เอาเป็นว่าตราบใดที่พวกมึงยังไม่มีแฟน กูก็จะว่าพวกมึงสองคนเป็นแฟนกัน” สนุกครับได้แกล้งเพื่อน
“เชี่ยตุลย์นี่มึงหาเพื่อนเป็นพวกมึงเหรอว่ะ สาสส” มันรีบด่าผม บทสนทนาระหว่างเพื่อนก็ดำเนินไปเรื่อยครับ โทรศัพท์ผมแบ๊ตหมดไปครับ ไม่งั้นป่านนี้คงมีคนโทรตามแล้ว
“เออ แล้วมึงกับพี่โชว์อ่า ตอนแรกนึกว่าพี่กายจะจีบมึง ไหงลงเลยกับพี่โชว์ว่ะ” สาส ไงมาเรื่องกูวะเนี้ยะ พวกมันจองรอคำตอบจากผม
“เรื่องมันยาวอะ เล่าไงก็ไม่จบ”
“เออ เล่ามาเถอะหน่า” ไอ้ข้าวเร่ง
“ก็คือว่า กูกับมันอยู่ใกล้กัน ก็เจอกันที่ร้านข้าว ตอนแรกก็คิดว่ารุ่นเดียวกัน ก็เลยคุยกูมึงกัน ก็คุยๆไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มมาจีบ โทรมาคุย จนนี้แหละได้เป็นแฟนกัน”  ตอแหลได้อีกกู
“นี้นะยาวของมึง” ไอ้พจน์ถาม
“สัส รวบรัดไง”
“เออ แล้วมึงได้กันยังว่ะ” ผมแทบพุ่ง ไอ้เชี่ยคิวถามเชี่ยไรวะเนี้ยะ
“ถามไรมึงเนี้ยะ”
“เร็วๆ อย่าลีลา” ไอ้พจน์ช่วยเร่ง แหมเข้ากันดีจริงๆนะมึงสองคน
“เออ” ผมก็ตอบได้แค่นี้
“แล้วมันเป็นไงว่ะ เจ็บป่ะ” มึงจะสงสัยอะไรกันนักหนาว่ะ
“ถามไอ้ข้าวดิ” โยนครับโยน
“เฮ้ย!! เกี่ยวไรกับกับกูว่ะ”
“เอางี้พวกมึงก็โทรไปถามพี่โชว์นะ” ไอ้ข้าวเล่นกูซะแล้ว
“เฮ้ยๆๆ อย่า เจ็บๆๆๆ” ผมรีบตอบ
“เฮ้ยย มึงเสียตัวให้เค้าไปแล้วหรอว่ะ” ไอ้คิวถาม
“ทำไมไม่รักนวลสงวนตัวเลยเพื่อนกู” ถ้ามึงรู้ว่ากูโดนขืนใจมึงคงไม่มาว่ากูแบบนี้
                

“แหมๆๆๆ ก็คนเค้ารักกันทำไงได้”พวกมึงจะแซวกูไปถึงไหน มึงรู้ไหมว่ากูไม่ได้รักมันเลย  
“เออ พวกมึงคุยเรื่องอะไรกันเนี้ยะ” ผมรีบจบประเด็น
“เออ พวกมึง เสาร์นี้ไปเที่ยวกันไหม” ไอ้คิวชวน
“ไปไหนดีว่ะ”  ผมถาม
“ไปเที่ยวทะเลกันไหม”
“เออ กูอยากไป” ไอ้ข้าวรีบบอก
“ที่ไหนดีอ่า” ผมถาม
“ไปพัทยากัน” ไอ้พจน์บอก
“โอเคตามนั้น”
“งั้น วันศุกร์ไปเลยนะ จะได้เที่ยวหลายวัน เพราะวันศุกร์เลิกเร็ว”
“เออ พวกมึงตกลงนะ”
“ได้เลย ไปเลยมั้ย” ไอ้ข้าวดูจะตื่นเต้นเกิน
“ไอ้เชี่ยเร็วไป รอวันศุกร์ดิ” ผมรีบบอก
“เออ พวกมึงจะชวน บรรดาสามีมึงไปก็ได้นะ ไอ้ตุลย์ ไอ้ข้าว”
“จวย” ผมพูดประสานเสียงกับไอ้ข้าวอย่างไม่ได้นัดหมายเราก็กินกันจนอิ่ม ไอ้คิวก็ไปส่งผมกับไอ้ข้าวที่หอ ผมก็เดินขึ้นห้องปกติ
“ไปไหนกับใครมา” สาสส กูยังไม่ทันเข้าห้องเลยเสียงนี้มาอีกแล้ว
“ไปกินข้าวกับพวกไอ้คิว ทำไม”
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“แบ็ตหมด จะถามเชี่ยไรนักหนาว่ะ กลับบ้านมึงไป กูจะอาบน้ำนอน”
“แล้วดอกกุหลาบของใคร” ไอ้เชี่ยลืมเก็บ
“เออๆๆ”
“ของใคร” มันตะคอกผม
“กูซื้อเอง”

jun2010

โชว์น่าสงสารเนาะ รักตุลย์ข้างเดียว

kenji2511

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

พี่โชว์น่ารักมากมายอ่ะ ขอเป็นแฟน(คลับ) ได้ป่าวอ่ะ อิอิ

asdfg

ขอบคุณมากมากคับผม

piyanate

ขอบคุณครับ หนุกมากมายคราฟ

mario401

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

henggary

ขอบคุนครับบบ

LekKab

ตื่นเต้นจังเรื่องราวจะเป็นอย่างไงน้า ต้องติดตาม

1712

ขอบคุณครับ

conan555

ขอบคุนครับ

nott3230

เรื่องกำลังดำเนินไปด้วยดี 5555

snowy69

มาแล้วคราฟ

mmrotic

ขอบคุณครับ

boommy

ขอบคุณนะครับ น่าหนุกๆ

boommy

ขอบคุณนะครับ น่าหนุกๆ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณค่ะเป็นกําลังใจให้

takuza121

ขอบคุณครับ