โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว (35-36)

tanya

  ขออภัยนะครับวันนี้มาต่อช้าไปหน่อย เน็ตช้ามาเลยครับ เรามาต่อกันดีกว่าครับคราวนี้ 2 ตอนเลยครับ
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)          
ตอนที่ 35 ขอเพียงโอกาส
“เฮ้ยย ปล่อยกู กูเดินเองได้” ผมรีบบอกมันถึงมันจะมืดก็เหอะ แต่มันก็มีคนอยู่บ้าง  มันอุ้มไปสักพักแล้วก็วางผมลง
“งั้นมึงรีบเดินไปเลย” ผมวิ่งหนีเลยครับ  
“ใครบอกว่ากูจะยอมมึง”  ผมก็วิ่งหนีไปเรื่อยอะครับ รู้ตัวอีกทีก็ถูกจับโยนลงบนเตียงแระ อิอิ
“มึงจะทำไรไอ้โป้ง” ผมถามมัน
“ยังจะถามอีกหรอ แกล้งโง่ป่าวเนี้ยะ” เหอะๆรู้ได้ไงวะกว่ากูแกล้งโง่
“ไม่เอาโป้ง อาบน้ำก่อนดิ เหนียวตัวมาก”  ลมทะเลมันเหนียวตัวจริงๆครับ เหนื่อยด้วย วิ่งหนีมันมาเนี้ยะ
“ไม่เป็นไร เปลี่ยนบรรยากาศ”  ไอ้เชี่ยย ทุเรศ
“ไม่เอา ไม่งั้นไม่เล่นด้วยแล้วนะ” โอ้โห้นี้เราเล่นกันหรอเนี้ยะ
“ก็ได้ งั้นไปอาบน้ำกัน”  แล้วมันก็อุ้มผมลอยเลยครับเข้าห้องน้ำไปเลย
“มึงจะเข้ามาทำไมกูจะอาบน้ำ”
“ก็อาบพร้อมกันเลยจะได้เร็วๆ”
“ไม่เอา”
“อายหรอ”
“เออ”
“ไม่ต้องอายหรอก มีเหมือนกันหน่า”  แล้วมันก็ถอดเสื้อผ้ามันจนเปลือยเปล่าเลยครับ“ไอ้บ้าเอ้ย”  ผมก็อายเป็นนะครับ
“อ้าวจะอาบน้ำก็ถอดเสื้อผ้าสักทีดิ หรือจะให้ถอดให้”  ไอ้เชี่ยเอ้ยย ไม่ทันได้ถอดมันก็ดึงตัวผมไปประกบปากแล้วครับ
“อือๆๆ”  ผมร้องในลำคอให้ปล่อย แต่ร้องไปก็เท่านั้นมันไม่ปล่อยหรอก จูบอันแทบจะกลืนกินผมไปทั้งตัว จูบที่ผมคิดถึงมาตลอด โป้งกูอยากให้มึงหยุด อยากให้มึงรักกูแค่คนเดียว บรรยากาศการอาบน้ำของเราสองคนเป็นไปอย่างสุขสันต์  เหนื่อยมากทั้งในห้องน้ำ บนเตียง กะว่าเปิดห้องแล้วต้องใช้ให้คุ้มอ่ะ สัสส โป้งทำกูซะเหนื่อย ตอนเช้าเราก็กลับบ้านกัน โป้งก็มาส่งผมที่ห้อง แล้วมันก็ต้องกลับไปอาบน้ำไปมหาลัยมัน
“เดี๋ยวเย็นนี้มารับไปอยู่ด้วยนะ”
“อืม”
“ใจง่ายนะเรา มาอยู่กรุงเทพแป็บเดียวหนีตามผู้ชายแระ” สัสส แรงง ไอ้โป้งมันแกล้งว่าผม
“งั้นไม่ไปแระ” ผมแกล้งงอน
“ล้อเล่นน่า ไปอยู่กับโป้งนะ ตอนเย็นมารับนะ”
“อืม เฮ้ยย เดี๋ยวไม่ทัน” รีบบอกมัน
“หอมแก้มกูก่อนดิ”
“ไม่เอา”  มันจะให้ผมหอมให้ได้ ผมก็หอมมันไปอีกที แล้วรีบลงรถขึ้นห้องไปเลย เปิดประตูเข้าไปก็พบกับเศษกระดาษที่ตรงพื้นห้องสามแผ่น ผมรู้สึกคุ้นๆ ใช่แล้วแบบนี้ไอ้โชว์ชัวร์ มึงจะมาไม้ไหนกับกูอีกละ
“ตุลย์กูขอโทษ” ผมอ่านแผ่นแรก เหอะๆๆ มึงหลอกกูมึงทำงี้มึงเพิ่งมาขอโทษกูหรอว่ะ
“กูรักมึงนะตุลย์” คำว่ารักจากปากของมึงมันมีความหมายจริงๆหรอว่ะ
“กูขอแค่โอกาส ครั้งสุดท้าย” มึงยังคิดว่ามึงจะมีโอกาสอีกหรอ มึงทำกับกู มึงโกหกกู มึงมันเห็นแก่ตัว ผมขยำกระดาษสามแผ่น แล้วทิ้งลงถังขยะไป ผมคิดว่าผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากโป้ง มึงตัดใจแล้วเลิกยุ่งกับกูเหอะโชว์  ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อไปมหาวิทยาลัย  แล้วรีบวิ่งลงจากแฟลตให้ไวที่สุด สายแล้วครับ
“ปี๊นๆๆๆ”
เสียงแตรรถดังมาจากด้านหลังของผม แล้วก็มีรถมาจากเทียบฟุตบาท รถไอ้เชี่ยโชว์ครับ แล้วมันก็ค่อยๆ ลดกระจกลง
“ขึ้นรถมาดิ เดี๋ยวสายนะเว้ย” กูจำได้ว่า ประตูบ้านมึงไม่ได้อยู่ทางนี้นี่หว่า จะขึ้นดีมั้ยว่ะกู ผมก้มดูนาฬิกา ตายห่า สายแล้ว ขึ้นก็ขึ้นว่ะ ผมเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถมัน ผมไม่ได้คุยกับมันเลย
“อืม จะถึงแล้วแหละ โป้งอ่า” ผมรับสายโป้ง  โป้งบอกว่าไปเข้าเรียนทันพอดี
“อืม ถึงแล้วเดี๋ยวโทรหานะ” แล้วผมก็วางสายไป คุยกันนิดหน่อยก็วางสายไป ผมไม่ได้มองหน้าไอ้โชว์มันเลย มันก็เงียบไม่ได้พูดอะไร เราก็เงียบกันมาตลอดทาง จนใกล้จะถึงมหาวิทยาลัย
“ตอนเย็นไปกินข้าวกับกูได้ไหม” มันพูดขณะที่วนหาที่จอดรถ ผมเงียบคิดสักครู่
“ไม่อ่ะ กูมีนัดแล้ว” ผมคิดว่า เราห่างกันดีกว่า กูไม่อยากให้ความหวังใคร กูไม่อยากมีปัญหากับใคร
“มึงจะไม่ให้โอกาสกูสักนิดเลยหรอตุลย์ ทำไมมึงถึงใจร้ายได้ขนาดนี้” มันต่อว่าผม
“เออกูมันใจร้าย แต่มันคงไม่ร้ายไปกว่าไอ้สิ่งที่มึงทำกับกูหรอก” ผมรีบเปิดประตูรถแล้วเดินลงไปเลย  เพราะมันจอดรถพอดี  ผมพยายามไล่ความคิดออกจากหัวให้หมด แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน เพราะมันเลยมาแล้ว 20 นาทีแล้ว
“เฮ้ย ไม่ต้องรีบๆๆ เค้ายังไม่ได้เช็คชื่อ” ไอ้พจน์บอกผม
“สัสส ตุลย์หายหัวไปไหน มาเดี๋ยวนี้ขาดเรียนบ่อยนะ พี่โชว์เลี้ยงดีอะดิ”  ไอ้เชี่ยคิวปากหมาเหมือนเดิม ใช่ครับ พวกมันยังคิดว่าผมกับไอ้กร่างเป็นแฟนกันอยู่
“กูกับมันเลิกกันแล้ว”
“ฮะ” พวกมันสามตัวหันมามองผม ดีนะที่นั่งข้างหลัง อาจารย์เลยไม่ได้ยิน แต่คนในห้องมองมาเหมือนกัน
“ทำไมอ่า” ไอ้ข้าวถามผม ทุกคนจ้องรอคำตอบ กูจะตอบไงเนี้ยะ ในเมื่อกูไม่เคยเป็นแฟนกันจริงๆ ต้องโกหกอีกแล้วใช่ไหมเนี้ยะ
“ก็กูว่ากูกับมันเข้ากันไม่ได้หรอกว่ะ”  ผมตอบๆๆไปครับ
“กูว่ามันต้องมีมากกว่านั้นว่ะ” ไอ้พจน์ออกความเห็น
“มึงเล่ามาเหอะ กูไม่ใช่เพื่อนมึงหรอว่ะ มึงถึงไม่บอกพวกกูเนี้ยะ” สัสจี้กูเลยนะ ไอ้คิวแมร่งเอ้ยย
“นี้พวกนั้นอ่ะ ข้างหลังอ่ะ ถ้าจะคุยขอเชิญด้านนอกเลยนะ” สียงอาจารย์ช่วยผมไว้ซะก่อน แต่ผมก็ต้องนั่งคิดเหตุผลดีๆ ไว้เพราะคิดว่าเลิกเรียนคงไม่รอดพวกมันแน่  นั่งเรียนไปก็คิดไป จนไม่มีสมาธิในการเรียน
“ชั่วโมงหน้ามีควิชนะนิสิต วันนี้แค่นี่ก่อน” เสียงอาจารย์ พูดทำให้ผม รู้ว่าเวลานี้หมดเวลาเรียนแล้ว พวกผมก็ลุกเดินออกมาจากห้องเรียน
“เฮ้ย ไปกินข้าวกันหิวมาก นัดไอ้เจ๋งไว้ที่บาร์ใหม่” เฮออ มันยังไม่ได้ถามอะไรครับ
“แหมๆๆ เดี๋ยวนี้อะไรก็ไอ้เชี่ยเจ๋งนะ” ไอ้คิวเปิดก่อนครับ  ทุกคนก็ช่วยกันแซวแล้วพวกเราก็ไปกินข้าวที่บาร์ใหม่กัน ไอ้เจ๋งนั่งจองโต๊ะอยู่แล้ว แต่ไหงมีไอ้เชี่กร่างด้วยว่ะ มันก็โบกมือให้รู้ว่านั่งตรงนั้น เหอะๆๆ จะถอยก็ไม่ได้แล้วสิว่ะ  ก็คงต้องเดินไป  ผมรีบเอากระเป๋าไปวาง
“กูไปซื้อข้าวก่อนนะ”  ผมรีบออกมาจากตรงนั้น เชี่ยมึงจะมาทำไมว่ะ กูต้องตอบคำถามอะไรมั้งว่ะเนี้ยะ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำไม่รู้จะไปไหน แค่ไม่อยากกลับไปที่โต๊ะนั้น ผมทำธุระเสร็จกำลังจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ทำไมมึงต้องหลบหน้ากูว่ะ” ไอ้เชี่ย จะอะไรกับกูนักหนาว่ะ ผมเดินเลยมันไป ทำเป็นไม่เห็น ไม่ได้ยิน
“ตุลย์ กูต้องทำยังไงว่ะ” มันเดินตามมา ผมหยุดเดินแล้วหันกลับไป ไม่อยากไปคุยตอนที่มีคนเยอะๆ
“กูขอใช่ชีวิตของกู ขอให้กูได้อยู่กับตัวกูเอง เลิกหวังอะไรในตัวกูเหอะ” ผมพูดแค่นนั้นก็เดินออกไปเลย  มันไม่ได้มองหน้ามัน รู้แค่ว่ามันไม่ได้ตามผมมาอีก ผมไปซื้อข้าวมานั่งที่โต๊ะ ตอนนี้ทุกคนซื้อมาเรียบร้อยแล้ว แต่ไอ้โชว์มันยังไม่กลับมา
“เป็นอะไรกันหรอตุลย์” พี่กายถามผม คงหมายผมกับไอ้โชว์
“ก็มันบอกมันเลิกกับพี่โชว์แล้วอ่ะ” ไอ้ข้าวบอก
“ทำไมหรอ” โอ้ยๆๆ ถามกันอยู่นั้นแหละ
“ไม่เป็นไร มันมานู้นแล้วเดี๋ยวพี่ถามมันก็ได้” ไอ้โชว์มาพอดี มันนั่งลงฝั่งตรงข้ามผม แล้วมองมาที่ผม
“เฮ้ย ไอ้โชว์ มึงทำไรน้องมันว่ะ แล้วเลิกกันแล้วหรอ” ไอ้โชว์มองหน้าผม
“ป่าว ยังไม่ได้เลิก แค่ทะเลาะกันนิดหน่อย” ขี้ตู่ว่ะ  มันตอบมองหน้าผม ผมก้มหน้ากินข้าวไปไม่สนใจ
“เรื่องอะไรกันว่ะ” อี่พี่กายมึงจะถามให้ได้เชี่ยอะไรว่ะ
“นิดหน่อยอ่ะ แต่แมร่งงอนกูไม่เลิกวะ” เออ เอาเข้าไป สาส
“ไงตุลย์ ไปงอนอะไรมัน เห็นรักกันอยู่ดีดี” ถามกูอีก
“เออะๆ” ผมตั้งตัวหาคำตอบไม่ทัน หันไปมองมัน อยากจะมึงให้ตายจริงๆ มันก็จ้องผมอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คือ กูเกลียดมึงไอ้โชว์” ผมหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาเลย ทุกคนก็งง วันนี้ไม่มีเรียนแล้วครับ นั่งรถเมล์กลับห้อง ไปเก็บของ เพราะตอนเย็นโป้งจะมารับ เฮอออ เหนื่อยว่ะ เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่ แต่เหนื่อยใจนี่สิ ผมเก็บของ อาบน้ำเสร็จก็ขมตาลงนอนพัก เดี๋ยวตอนเย็นโป้งคงมา
“ก๊อกๆๆๆๆๆ”
โป้งคงมาแล้วแหละ เฮอ ผมลุกจากเตียงงัวเงียไปเปิดประตู  แต่พอเปิดออกไปไม่เจอใคร แต่มีเศษกระดาษอยู่ที่พื้น กับกล่องของขวัญที่แขวนอยู่ตรงลูกบิดประตู  ผมมองไปที่ระเบียงก็ไม่เห็นใคร ผมก้มหยิบเศษกระดาษที่พื้นขึ้นมาอ่าน
“ขอโทษ ขอโอกาสสักครั้งเถอะนะ” ไอ้กร่างชัวร์  ผมหยิบของขวัญแล้วเดินเข้าห้องไป ผมไม่ได้แกะมันออก เอาไว้คืนมัน ไม่อยากได้ของๆมัน ผมวางไว้บนโต๊ะ แล้วโทรหาโป้ง
“อยู่ไหนแล้วนู๋”
“จะถึงแล้ว”
“หิวว่ะ”
“เดี๋ยวพาไปกินข้าว”
“อืม งั้นเดี๋ยวขอเสริมหล่อก่อนนะ ขับรถดีดีละ”
“อืม รอหน่อยนะที่รัก”
“บ้า” หยอดกันไปกันมา แล้วก็วางสายกันไป ก็เสริมหล่อนิดหน่อย  สักพักมันก็มา
“ก๊อกๆๆๆๆ”
ผมก็เปิดประตู มันก็เข้ามา
“ของขวัญใครอ่ะ” มันหยิบของขวัญขึ้นมาแล้วถาม
“เพื่อนให้มา” สัสส ลืมเก็บ
“เนื่องในโอกาส” ถามไรเนี้ยะ
“ก็ไม่รู้มันดิ ช่างมันเหอะ หิวไปกันได้แล้ว”  ผมเร่งมัน มันก็เลยช่วยหิวกระเป๋าลงไป บายๆๆ ห้อง ว่างๆ จะมาหานะ  สักพักเราก็มาถึงร้านอาหาร
“สั่งเลย พี่เลี้ยงเองน้อง” เหอะๆๆ ไม่เลี้ยงกูก็คงไม่มีปัญญาจ่ายหรอก มองราคาแล้วกูแดกข้าวไข่เจียวดีกว่า ผมก็สั่งเต็มที่ เปรี้ยวปาก อิอิ ก็นั่งกินกันไปสักพัก
“พี่ค่ะ” เด็กเสิร์ฟ ยื่นกระดาษเล็กส่งมาให้ผม แล้วชี้ไปที่โต๊ะ ที่มีชายหนุ่งน่าตาดีโบกมือให้
“ขอเบอร์โทร หน่อยได้มั้ยครับ” อะไรของมึงเนี้ยะ ไอ้โป้งก็จ้องผมอยู่ มันหยิบกระดาษในมือผมไป แล้วเขียนอะไรก็ไม่รู้แล้วยื่นให้เด็กเสิร์ฟ
“โป้งเขียนไรไปอ่ะ” ผมถามมัน แล้วมองไปที่โต๊ะโน้น เค้าทำหน้าเสียๆๆ แล้วไม่ได้มองมาที่ผมอีก
“ก็เขียนไปว่า คนนี้แฟนผม อย่าริคิดอาจจะจีบ” สาสส แน่จริงๆๆเลย
“เฮ้ยย ไหงเขียนงั้นอ่ะ”
“ทำไม อยากให้เบอร์มันหรอ ชอบมันหรอ” งอนครับมีงอน
“ป่าว ก็แค่ ไม่รู้ช่างมันเหอะ กินนี้ดีกว่า” ผมตักกุ้งของโปรดให้มัน มันยังนั่งนิ่งไม่กิน เอาไงดีว่ะ เอางี้ละกัน ผมตักป้อนมันเลย มันก็อ้าปากรับ  แล้วก็ยิ้มเลยครับ รู้ว่าง้อง่ายขนาดนี้ ปล่อยให้งอนนานๆเลยดีกว่า อิอิ
“ก็แค่นั้น ทำเก็กอยู่นั้นแหละ” ผมแซวมัน ผมสองคนก็กินข้าวกันไปเรื่อยๆ แล้วก็เรียกพนักงานมาเก็บเงิน เสียค่าเสียหายไปหลายอยู่ พอออกมาที่จอดรถก็มาเจอกับพี่คนนั้น มาขอเบอร์ผม ไอ้โป้งรีบคว้ามือผมไปจูง แบบว่านี้ของกูอย่ามายุ่ง พี่คนนั้นก็ยิ้มให้ผม โป้งรีบพาผมขึ้นรถแล้ว รีบขับออกไปเลย
“ไปยิ้มให้มันทำไม” โป้งทำหน้านิ่งไม่ได้มองมาทางผม
“ก็เค้ายิ้มมาอ่ะ มันเป็นมารยาท”   ผมก็ตอบไปตามความจริง
“ไม่ชอบ” มันพูดเสียงแข็ง
“หึงหรอ” ผมแซวมัน แต่มันยังนิ่ง
“โป้ง อย่านิ่งดิ กูขอโทษอ่ะ” เอาไงดีว่ะ มันยังนิ่ง ขับรถไปเรื่อยๆครับ ตอนนี้ติดไฟแดงครับ ผมได้ทีลักหอมแก้มมันไปทีนึงครับ มันก็ยิ้มๆ แต่ยังเก็มขรึมไว้อยู่ สักพักก็มาถึงหอมัน มันก็หิ้วกระเป๋าให้ผม
ตอนที่ 36   มีแฟนน่ารักแบบนี้จะให้มีคนอื่นได้ไง
“โป้งยังไม่หายโกรธกูอีกหรอ” มันนิ่ง วางกระเป๋าลงบนเตียง ทำไงดีเนี้ยะ เอาแบบนี้ละกัน ผมผลักมันลงไปบนเตียงแล้วคร่อมมันไว้ มันก็ยังทำเฉย
“กูจะดูว่ามึงจะเฉยได้แค่ไหน” ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อมันออก มันยังนิ่งครับ ผมก้มลงขบลงที่หัวนมมันเบาๆ หัวนมของมันค่อยๆตั้งขึ้นมา ผมแอบเห็นมันทำหน้าเสียว แต่แล้วมันก็กลับทำเฉย ผมหักมุม ลุกขึ้น แล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหมด อายมากครับ แล้วผมก็หยิบเอาผ้าขนหนูมามาพันตัวไว้ ผมเอามือไปลูบเป้าของโป้งที่ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันนูนจนแทบจะทะลุกางเกง
“เฮ้ยยย” โป้งกระตุกผ้าขนหนูผมออก แล้วผลักดึงผมล้มลงบนเตียงแล้วเอาตัวคร่อมผมไว้
“กูนึกว่ามึงจะแ..”  ประโยคของผมถูกหยุดลงด้วยริมฝีปากของโป้ง  ทำไมนะผมไม่เคยลืมจูบนี้ได้เลย มันเป็นของผม ของผมแค่คนเดียว
“อืม อ่า”  ผมหายใจเข้าเพื่อเติมออกซิเจนให้ปอดเมื่อมันปล่อยปากผมอิสระ มันค่อยๆไล่ริมฝีปากลงไปที่ซอกคอ ใบหู
“ซีดดด” ผมร้องออกมาด้วยความเสียว  มันขบลงที่ยอดอกของผม ผมสียวมากครับ ตอนนี้มือของมันก็เริ่มแขย่เข้าไปในเพื่อเปิดทางของผม บทเพลงรักดำเนินไปเรื่อยๆ
“ซีดด โอ้ววว ตุลย์โป้งไม่ไหวแล้ว” มันพูดเสียงกระเซ่า
“อืม พร้อมกันนะ” ผมก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ
“อ่า”  บทเพลงรักจบลง ด้วยความสุข ผมกับมันก็ไปทำความสะอาดกันในห้องน้ำอีกรอบ อิอิ ก็ไอ้โป้งมันเริ่มก่อนอ่า อาบน้ำดีๆ ไม่ชอบ เมื่อยตัวไปหมด ผมแต่งตัวกันเสร็จ ก็เอาเสื้อผ้ามาแขวน ใส่ตู้เสื้อผ้า
“ตุลย์ เสื้อนิสิตอ่ะ เดี๋ยวโป้งรีดให้ เอามาให้หมดเลย”  คือตอนนี้มันนั่งรีดผ้าอยู่ครับ พ่อบ้านจริงๆ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวมึงรีดเสร็จกูรีดต่อเอง” ผมไม่อยากรบกวนมัน
“เอามาเถอะหน่า ตัวเดียวก่อนก็ได้ เดี๋ยวไม่ได้นอน” ผมก็เลยยืนเสื้อนิสิตไปให้มันตัวนึง มันก็เอาไปรีด สักพักมันก็รีดผ้าเสร็จ
“ง่วงยัง จะนอนยังอ่า” โป้งมันถามผม ตอนนี้มันนอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว แต่ผมก็จัดของนิดหน่อย
“ยังอ่า ขออ่านหนังสือแป็บนึงนะ จะมีควิชอ่ะ” คือมะรืนจะมีควิชครับ ขอแอ๊บขยันนิดนึง
“อ่า อยากนอนกอดแล้วอ่ะ” มันเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็ก
“แป็บนึงนะ ขอสองหน้า” คือผมต้องรีบอ่านครับ เพราะตอนเรียนไม่ได้ตั้งใจเรียน อิอิ (ผู้ปกครองโปรดช่วยแนะนำ)
“คร้าบบบ อย่านานนะ ไม่ได้นอนกอดแบบเต็มที่นานแระ” เหอะๆๆ กูว่าไม่นานนะ
“อืม แป็บนึง” ผมก็อ่านหนังสือไปสักพัก เริ่มง่วงแระไปนอนดีกว่า เก็บหนังสือจะไปนอน พอหันไปที่เตียง เอ๊ะ ไหงหลับไปแล้วอ่า สงสัยเพลียจัด สมน้ำหน้า ผมเดินไปปิดไป แล้วค่อยๆคลานไปนอนบนเตียงเบาๆ กลัวมันตื่น
“อืม อ่านนานจัง” มันกอดผม อ้าวนึกว่าหลับไปแล้ว
“หลอกกันหรอ” ผมเอาหมอนปิดหน้ามัน มันก็ดินใหญ่  เล่นกันสักพักมันก็มานอนกอดปกติ เหนื่อยครับ
“นอนเถอะ พรุ่งนี้กูเรียนเช้า”
“เดี๋ยวโป้งไปส่งนะ”
“แต่มึงเรียนบ่ายนะ” ไม่อยากรบกวนครับ
“ไม่เป็นไร แฟนทั้งคนจะให้ไปคนเดียวได้ไง”
“อ่า คนเดียวจริงรึป่าว”
“จริงดิ มีแฟนน่ารักแบบนี้จะให้มีคนอื่นได้ไง” นะ ก็กูน่ารักจริงๆแหละ อิอิ
“ก็กูมันน่ารักไง มึงก็ลองมีคนอื่นดูดิ”
“จะทำไม”
“ก็จะฆ่าแมร่งให้ตายทั้งมึงทั้งชู้อ่ะ”
“โหน่ากลัวอ่ะ ไม่กล้ามีคนอื่นแระ รักคนนี้คนเดียว หมั้นไว้แล้วด้วย แหวนอ่ะใส่ด้วย เดี๋ยวคนไม่รู้” สาสส อยากให้โลกรู้ว่างั้น
“อืม ก็ใส่ตลอดอ่า”
“ตุลย์”
“ห๊ะ”
“กูว่ากูจะซิ่วไปเรียนกับมึงอ่ะ”
“เฮ้ยย มึงจะบ้ารึป่าว อย่าเสียเวลาเลย”
“กูจะเข้าคณะเดียวกับมึงภาคเดียวกับมึงเลยนะ” ลงทุนไปป่าววะ
“โป้งกูไม่อยากให้มึงมาเสียเวลา มีเวลามากมายที่มึงกับกูอยู่ด้วยกัน นี้กูก็มาอยู่กับมึงแล้ว มึงไม่ต้องซิ่วหรอก” ผมไม่อยากให้มันเสียเวลาเรียนช้าไปปีนึงครับ
“เอาเป็นว่ากูขอคิดตรงนี้อีกทีก่อนนะ แล้วเอาไงกูจะบอกมึงนะ”
“อืม คิดดีๆนะ มันคือชีวิตมึงนะ” มันกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ผมนอนหลับไปในอ้อมกอดของมัน สบายครับ ไม่อยากแบ่งอ้อมกอดนี้ไปให้ใคร มันอาจดูเห็นแก่ตัว แต่ผมอยากเก็บอ้อมกอดนี้ไว้เพียงคนเดียว ตื่นเช้ามันก็ปลุกผมแล้วไปส่งผมตามที่มันบอก
“ตอนเย็นมารับนะ” มันบอกก่อนผมลงจากรถ
“อือ” แล้วผมก็ลงจากรถไป ไปรอเพื่อนที่ซุ้มก่อนขึ้นห้องครับ
“เฮ้ยย มาได้ไงว่ะ” ไอ้โชว์ครับ มันมานั่งลงบนโต๊ะตรงข้ามกับผม ตอนนี้ซุ้มไม่มีใครครับ
“อืม มีไร” ผมถามมัน
“นี้ ซาลาเปา กับนมซื้อมาให้ กินด้วย ผอมจะตายอยู่แล้ว เดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่องด้วย” มึงมาไม้ไหนเนี้ยะ
“อืมเดี๋ยวกิน แล้วนี้ไม่มีเรียนรึไง”
“มี แต่ยังไม่ถึงเวลา กินเลยดินั่งเป็นเพื่อน”  ผมก็กินครับ มันอุตส่าห์ซื้อมาให้ เสียมารยาท กินไปตามมารยาทอะครับ อิอิ
“อ่อ มึงใช่ไหม ที่เอาของขวัญไปแขวนหน้าห้องกู” ผมนึกขึ้นได้เลยถามไป
“อืม ชอบมั้ย” กูยังไม่รู้เลยมันคืออะไร
“คราวหลังไม่ต้องนะ” ไม่อยากให้มันซื้ออะไรมาให้ ผมมองนาฬิกา เหลืออีกสิบห้านาทีครับ ไอ้พวกเพื่อนเวรก็ยังไม่มีใครมา
“จะนั่งจ้องอีกนานมะ” ผมว่ามัน เพราะมันจ้องแต่หน้าผม
“ว่าไงนะ” อ้าวนี้มึงไม่ได้ฟังกูเลยหรอ
“ไม่ต้องซื้อมาให้แล้วนะ ไอ้ขนมเนี้ยะ เดี๋ยวหากินเอง”
“ตอนนี้คบกับไอ้โป้งหรอ” มันถามผม แล้วมองมาที่แหวนที่ผมใส่อยู่
“อืม รักกันดี” ผมก็ตอบไปตรงๆ ไม่ได้คิดจะจี้ใจอะไรมันหรอกครับ
“ขอโอกาสได้ป่ะ”
“โชว์ มึงฟังกูนะ กูมีแฟนแล้ว แล้วกูก็รักกันดี มึงเข้ามาทำให้ทุกอย่างเสียไปหมด ตอนนี้มึงควรจะคืนเวลาที่กูเสียไปให้กูเถอะ กูขอร้อง”  ผมของร้องมันก็ทำหน้าเสียๆ
“อืม แต่กูจะยังหวังต่อไป ในเมื่อกูรักไปแล้ว กูก็คงย่อมมีความหวัง” สัสส มึงจะดื้อด้านไปถึงไหนว่ะ
“อันนั้นมันเรื่องของมึง ตามใจมึงละกัน” ผมไม่อยากห้ามมันแล้วครับ ห้ามไปก็เสียป่าว ดื้อชิบหาย
“อ้าวหวัดดี พี่โชว์ แหนะๆๆ ไหนบอกเลิกกันแล้วไง” ไอ้เจ๋งกับไอ้ข้าวครับ มาตอนไหนไม่รู้
“หุบปากไปไอ้เจ๋ง แล้วพาพี่มึงกลับคณะไปได้แระ” ผมไล่มันครับ
“ห่าเป็นไรอีกละมึง กูพูดเล่น”
“เห้ยสองตัวนั้นยังไม่มาหรอว่ะ” ไอ้ข้าวถามผม
“มึงโทรตามมันดิ จะได้เวลาเรียนแล้ว”
“อือ เดี๋ยวกูโทรแป็บ” แล้วไอ้ข้าวก็โทรหาสองคนนั้น

“มันบอกถึงแล้ว หาที่จอดรถอยู่”
“ข้าว งั้นกูไปเรียนก่อนนะ ปะพี่โชว์” มันก็ยอมไปง่ายๆตอนนี้ไอ้โชว์กับไอ้เจ๋งไปแล้วครับ เหลือผมกับไอ้ข้าว
“มีไรจะบอกกูมั้ย” ผมส่ายหน้ายังไม่พร้อมจะบอกใคร แล้วเหม่อมองไปข้างหน้า
“เออ เรื่องของมึง แต่ถ้ามีไรก็บอกกูได้นะ ไงกูเพื่อนกัน”
“อืม แล้วกูจะบอกมึงคนแรกเลย”
“นั้นไง ไอ้สองตัวนั้นมาแระ ไปเรียนได้แล้ว สายแล้ว” ผมกับไอ้ข้าวก็ลุกเลย พวกเราก็ขึ้นเรียนกัน  ชีวิตของผมก็ผ่านไปอีกวันตอนเย็นโป้งก็มารับ ชีวิตของผมเป็นอย่างงี้ตลอด ตอนเช้ามันมาส่ง ตอนเย็นมันรับสม่ำเสมอ
“ตุลย์เสาร์นี้ไปไหนดี”
“โป้งถามผม เย็นวันศุกร์ ตอนที่มารับผม”
“อยากกลับบ้านอ่ะ แล้วก็อยากไปเที่ยวทะเลด้วย”
“อืมงั้นกลับบ้านกัน แล้ววันอาทิตย์ไปหัวหินกัน” สรุปผมนี้ผมกับมันจะกลับราชบุรีกันครับ ผมก็โทรบอกแม่บอกว่าวันอาทิตย์จะพาไปเที่ยว ไม่ต้องขายของ คุณหญิงแม่ก็รับทราบเป็นอย่างดี

           

jun2010

เรื่องจริงมีอย่างนี้ก็ดีสิ  คงจะไม่มีหรอกว่ามัย

kenji2511

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

ตุลจะใจร้ายไปแระ พี่โชว์น่าสงสารอ่ะ เอาใจช่วยอยู่นะพี่โชว์สู้ๆ

piyanate

ขอบคุณครับ

asdfg

ขอบคุณมากมากคับ

mario401

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

henggary

ขอบคุนครับบบ

LekKab

น่ารักกันจังเลยสองคู่นี้ เมื่อไรเราจมีแบบนี้บ้าง

1712

ขอบคุณครับ

conan555

ขอบคุนครับ

nott3230

สงสารไอโชว์แล้วอ่ะ  ขอโทษนะโชว์

snowy69

อ่านต่ออีกนิดน่ะ

mmrotic

ขอบคุณมากครับ

boommy

ขอบคุณนะครับ น่าหนุกๆ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

ริว

สงสารพี่โชว์ พี่โชว์ของฉัน

takuza121

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')