แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย kindaieiji เมื่อ 2011-12-23 22:55
.....................ผมรู้สึกมึนงงและปวดตรงบริเวณต้นขาซ้ายเป็นอย่างมาก ในขณะที่พยายามลืมตาขึ้นมา “ที่นี่ที่ไหนกัน”ผมคิดในใจและลำดับเหตุการณ์ ผมมองดูตัวเองเห็นสายน้ำเกลือแขวนห้อยอยู่ที่เสาตรงบริเวณหัวเตียงผู้ป่วย ผมมองไปรอบ ๆ ห้อง ไม่เห็นใคร นอกจากนาฬิกาที่ฝาผนังบอกเวลา 2.00น. แต่แล้วเมื่อผมมองมาที่ข้างเตียง กลับเห็นใครบางคนนั่งอยู่ข้าง ๆ เตียง ในท่านั่งเก้าอี้หลับเอาหน้าฟุบลงมาบนเตียงซึ่งผมนอนอยู่ แม้มองไม่เห็นหน้า ผมเองก็พอเดาได้อย่างไม่ผิดว่าเป็นใครทรงผมรองทรงหวีจัดเข้ารูปอย่างพิถีพิถัน ท้ายทอยที่ขาวรับเป็นมุมกับทรงผมบวกกับจอนที่เข้ากับรูปหน้าอันหล่อเหลาคมเข้ม อีกทั้งลักษณะรูปร่างที่ดูสูงโปร่งสไตล์การแต่งตัวที่เนี๊ยบและดูภูมิฐาน ไอ้ยุทธ...เพื่อนผมตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แม้กระทั่งสมัยเรียนโรงเรียนนายร้อยตำรวจ แต่....เอ....มันมาได้อย่างไรกันในเมื่อมันรับราชการตำรวจอยู่ที่ตรังซึ่งเป็นบ้านเกิดของมัน ผมพลางคิดขึ้นมาได้ว่าคนที่ควรมาอยู่ตรงนี้น่าจะเป็นฟิล์วต่างหาก แล้วฟิล์วไปไหนผมคิดไปคิดมาจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ได้ ผมตกใจตื่นขึ้นมาประมาณหกโมงเช้าเห็นจะได้ เมื่อนางพยาบาลสุดสวยเข้ามาวัดไข้และความดัน ผมมองไปรอบ ๆ ห้อง แต่ก็ไม่มีวี่แววของไอ้ยุทธเลยแม้แต่เงาเอเราฝันไปหรือนี่ “แหมหมวดคะ เพื่อนหมวดหล่อจังเลยนะคะ รู้จักกันมานานแล้วหรือคะอยู่ ป.ส. เหมือนกันหรือคะ” แม่พยาบาลสาวยิงคำถามทั้ง ๆ ที่ตายังคงจับจ้องอยู่ที่ปรอทวัดความดัน “อ๋อ หมวดยุทธเหรอครับ ครับรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้วละครับ แต่หมวดยุทธอยู่ที่ตรังน่ะครับ เอ่อแล้วนี่เค้าไปไหนหรือครับ” ผมเอ่ยถาม ตอบ ไปในทันที “ออกไปข้างนอกได้สักพักแล้วค่ะ เดี๋ยวก็คงกลับมา” นางพยาบาลกล่าวต่อไป “หมวดเองก็โชคดีนะคะ ที่ไม่เป็นอะไรมาก แผลที่ขากระสุนฝังในหมอผ่าออกก็เรียบร้อยดี ส่วนที่หน้าอก หมวดถูกยิงที่หน้าอกพอดีเลยนะคะ แต่กระสุนเข้าไปเพียงเล็กน้อย แผลนิดเดียวเองค่ะคุณหมอแค่ใช้คีมคีบกระสุนออกเท่านั้นเอง ตอนแรกที่หมวดมาทุกคนตกใจมากเลยเลือดหมวดไหลมาก แต่พอมาที่ฉุกเฉินทุกคนก็ยิ้มได้ค่ะ เดี๋ยวประมาณสามโมงคุณหมอที่ทำการผ่าตัด จะเข้ามาดูอาการและเอาเหรียญ ร. 5 ที่โดนยิงทะลุและช่วยหมวดไว้มาคืนให้นะคะ” นางพยาบาลพูดพลางส่งยิ้มหวานมาให้และเดินออกไปครับ... ผมโชคดีจริง ๆ ที่เหรียญรัชกาลที่ 5 ที่ผมเคารพยิ่งจนนำมาเลี่ยมห้อยคอไว้เป็นเครื่องสักการะ บัดนี้ได้ช่วยชีวิตผมไว้อย่างอัศจรรย์ยิ่งนักสักพักยุทธก็เดินเข้ามาพร้อมหิ้วของมาเต็มสองมือ.... “ไง...ไอ้แมวเก้าชีวิต...ฟื้นแล้วเหรอมึง” ยุทธทักทายพร้อมยิ้มมาให้ “อะไรวะ...พอเห็นหน้ากูก็เริ่มกัดเลยนะมึง...แล้วมาไงวะเนี่ย” ผมทัก...และถามมันไป.... “กูรู้ข่าวจากแม่(ผม)แม่(ผม)ร้องห่มร้องไห้โทรไปหากูว่ะ... พอดีกูจะบินมาทำธุระอยู่แล้ว...เลยมาก่อนกำหนด...แล้วกูก็ลาล่วงหน้าเผื่อไว้แล้วว่ะ... กะจะมาอยู่เป็นเพื่อนมึง...กูอาสามาดูมึงเอง...กูสงสารแม่(ผม)ว่ะ... นี่กูก็ให้แกกลับไปพักผ่อนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วละทั้งพ่อและแม่เลย... ตอนแรกไอ้โอมันจะอยู่กับกู กูเลยให้มันกลับไปดูพ่อกับแม่... ทางนี้กูอยู่แล้วไม่เป็นไร...ให้มันมาใหม่ตอนเช้า... มึงนี่ก็แปลกจนป่านนี้แล้วไม่หาเมียมาดูแลสักทีวะ....จะรอห่าอะไรวะ” ยุทธว่าและถามผม... (ตอนนั้นมันยังไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์ผมไม่อยากบอกมัน เพราะแอบชอบมันมานานแล้วแต่กลัวเสียเพื่อนไป... และกลัวจะไม่สนิทกันเหมือนที่เป็นอยู่)ผมจึงตอบมันกลับไปว่า.... “เออ...กูก็อยากมีว่ะเพื่อน...แต่กูก็รอมึง...จะได้แต่งพร้อม ๆ กันไง” ผมพูดพลางหัวเราะ...ไอ้ยุทธเงียบไม่ตอบ...และเดินหายไป... สักพักก็กลับมาพร้อมทั้งผ้าเช็ดหน้าและแก้วน้ำมาด้วยในมือ “เอ้า...นี่บ้วนปากซะก่อนมึง...ปากหมานัก” ไอ้ยุทธพูดพร้อมส่งแก้วน้ำในมือมายังผมและกุลีกุจอไปหยิบกระโถนมาให้บ้วนปาก “อ้าว...มึงนี่ยังไง...จะมากัดกูหรือมาดูแลกูวะเนี่ย” ผมว่ามัน...แต่เราก็รู้กันว่าในสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างพูด... มันเป็นแค่การพูดเล่นและหยอกล้อกันเท่านั้นไม่มีใครโกรธใคร... เมื่อบ้วนปากเสร็จเป็นที่เรียบร้อย...ยุทธก็เดินมาเช็ดหน้าให้ผม...ใจผมเต้นแรง....ผมจึงเอ่ยออกไปว่า “มึงไม่ต้องเลย...กุเช็ดเองไอ้บ้า...ไม่ต้องถึงขนาดนี้หรอก” ผมพูดพร้อมยื่นมือขวาออกไปหมายหยิบผ้ามาเช็ดหน้าเองแต่.... ไอ้ยุทธกลับไม่ยอม...พร้อมทั้งพูดเสียงแปลก ๆ หู “ไม่เป็นไรหรอก....กูทำให้...แขนมึงครั้งก่อนยังไม่หายดีเลย มาทำซ่า...อาร์ม...มึงระวังตัวบ้างได้ไหม.... พ่อแม่มึงเป็นห่วงอย่าบู้นักเลยวะ...มึงรู้ไหม.... หากมึงเป็นอะไรขึ้นมานะมีใครอีกหลาย ๆ คนที่ต้องเสียใจ.....รวมถึงกูด้วย....” ผมรู้สึกหน้าชากับคำพูดของมันผมคิดมากกับคำพูดของมันอีกแล้วพลางเอ่ย.... “เออกูรู้น่า...อย่าเสือ....ก....นักเลย....นี่ก็ย้ายไปงานมวลชนหลายเดือนแล้วแต่กรรม...ดันมาถูกยิงซะก่อน...” ผมบ่นพลางคิดในใจว่า...ดีเหมือนกันที่มีไอ้ยุทธมาคอยดูแล...แต่ว่า....ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทูนหัวของผมหายไปไหน....
ขอโทษทีครับ...ช่วงนี้เทศกาล...ยุ่ง ๆ ไม่ค่อยมีเวลามาต่อให้ครับผม...
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2011-12-23 22:49:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2011-12-24 01:41:20
โพสต์ 2012-1-3 05:51:34
โพสต์ 2013-5-16 00:15:31
โพสต์ 2013-7-9 21:24:58
โพสต์ 2016-4-30 20:26:19